ဆရာခၽြန္(ယင္းေတာ္) ေရးသည္။
(ကမၻာ့အလင္းစာေစာင္ အတြဲ-၄၊ အမွတ္-၄၆၊ (၁၉၅၆-ခုနွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလထုတ္) စာမ်က္ႏွာ ၂၈-၃၁မွ ေဆာင္းပါးကုိ အစအဆုံးမူရင္းအတုိင္း ကူးယူတင္ျပခ်က္ျဖစ္ပါသည္။)
ခံတပ္ဗုိလ္ကရင္
——————
ဗဒုံမင္းတရား(ေခး)ဘုိးေတာ္ဦး၀ုိင္း ဘုန္းေတာက္စဥ္ ၁၁၄၇-ခုႏွစ္၊ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းေသာ ေႏြရာသီေနေရာင္ေအာက္၌ ရတနာပူရဌာနေနျပည္ေတာ္၏ ျပ လမ္းမ,ႀကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တုိ႔တြင္ ေက်ာ၌ အထည္ထုပ္ႀကီးကုိ ပုိးလ်က္ လက္တဘက္၌ တလံသာသာ႐ွိ တုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ကုိင္ေဆာင္ကာ အသားဂ်ဳံေသြးေရာင္ အသက္(၂၀) ခန္႔ ပထန္လူမ်ဳိးတစ္ဦးသည္ အသံမာႀကီးျဖင့္ အထည္ မ်ားကုိ လွည့္လည္ေအာ္ဟစ္ေရာင္း ခ်ေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ေပသည္။
အေနာက္တုိင္းျဖစ္ အထည္ေခ်ာမ်ားကိ အသုံးျပဳလုိၾကေသာေနျပည္ေတာ္ သူေနျပည္ေတာ္သား တုိ႔မွာ သူေရာက္လာလွ်င္ အထူးပီတိျဖစ္ၾကသည္။ သူ႔ထက္ငါလုယက္၀ယ္ယူၾကသျဖင့္ လက္မလည္ ႏိုင္ေအာင္ပင္ ေရာင္းခ်ေနရ လ်က္႐ွိေပသည္။
သူကလည္း ၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ေရာက္လုိက္လွ်င္ အထူးပီတိျဖစ္လ်က္ ၿမိဳ႕ေတာ္သူၿမိဳ႕ေတာ္သားတုိ႔အား တအိမ္တက္ဆင္းႏႈတ္ဆက္ရင္း ၀င္ထြက္လွည့္လည္ အထည္မ်ားကုိ ေရာင္းခ်ေလေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္သူ ၿမိဳ႕ေတာ္သားမ်ားကလည္း ကေလးကအစ သူ႔အား ျမင္လုိက္လွ်င္ “ဒုိကရင္လာၿပီ၊ ဒုိကရင္လာၿပီ”ဟု ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
သုိ႔ျဖင့္ ဒုိကရင္သည္ ဌာေနျပည္ေတာ္သူျပည္ေတာ္သားတုိ႔၏ သိကၽြမ္းခင္မင္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ထုိသုိ႔ သိကၽြမ္းခင္မင္ခ့ဲၾကသူတုိ႔အထဲတြင္ အိမ္နိမ့္စံေတာ္ဘုရား စစ္ကုိင္းမင္သားကေလးႏွင့္ အထူးသိကၽြမ္းခင္မင္ေပသည္။ အိမ္နိမ့္စံေတာ္ဘုရား ကေလးသည္ ဒုိကရင္၏ အဂၤါလကၡဏာႏွင့္ ႐ုိးသား ရဲရင့္တည္ၾကည္ေသာ စကားတုိ႔ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ လ်င္ျမန္ဖ်တ္လတ္ျခင္းႏွင့္ အားကုိးရာမ့ဲ တစ္ဦး ျဖစ္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ လည္းေကာင္း အထူးသနား ခ်စ္ခင္မိေပေတာ့သည္။
အဗၺဒြလ္ကရင္(ေခၚ) ဒုိကရင္ကလည္း ေတာ္ဘုရားေလး၏ စံအိမ္ေတာ္ကုိ တည္အိမ္ျပဳကာ ၄င္းမွပင္ လွည့္လည္၍ အထည္မ်ားကို ေရာင္းခ်ေလ့႐ွိသည္။
ေတာ္ဘုရားေလးသည္ ဒုိကရင္၏ သြားလာေနထုိင္ပုံတုိ႔ကုိ အၿမဲအကဲ ခတ္လ်က္႐ွိေပသည္။ ဒုိကရင္အား အိမ္ေတာ္သုိ႔ ေရာက္လွ်င္ အာေသာအခ်ိန္မ်ား၌ အၿငိမ္မေနတတ္။ ေတာ္ဘုရားေလး၏ စီးေတာ္ျမင္းကုိ ကုိင္တြယ္ေကၽြးေမြးျခင္း၊ သက္ေတာ္ေစာင့္ကုိယ္ေတာ္ေစာင့္ အစုသား၊ အေဆာင္ေတာ္ ကိုင္ အစုသားတုိ႔အား စနစ္တက် တုိက္တြန္းျခင္း၊ စံအိမ္ေတာ္၏ အတြင္းအျပင္အမႈိက္သ႐ုိက္မ်ားကို လွဲခတ္ ႐ွင္းလင္းျခင္းစသည့္ကိစၥတုိ႔ျဖင့္ အခ်ိန္ကုိ အသုံးျပဳေပသည္။ ထုိအခ်င္းအရာမ်ားကုိ ေတာ္ဘုရား ေလးသည္ အထူးႏွစ္သက္ သေဘာက်ေပသည္။
တစ္ေန႔ေသာအခါ ေတာ္ဘုရားေလးသည္ ဒုိကရင္အား ေ႐ွ႕ေတာ္သုိ႔သုိ႔ ေခၚ၍ “အေဆာင္ေတာ္ ကုိင္ အမႈထမ္း”အျဖစ္ ေဆာင္႐ြက္ရန္ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
ခ်စ္ခင္စြဲလမ္း၍ ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းတို႔၏ စိတ္ဓာတ္သည္ ခြဲခြာေနထုိင္ရမည္ကုိ အလြန္၀န္ေလး တတ္ေပသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ဒုိကရင္ကလည္း ေတာ္ဘုရားေလး၏ အမိန္႔ေတာ္ကို နာခံေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ရန္ အတြက္ ဗမာျပည္၌ ႐ုိးေျမက်ေနထုိင္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ျပဳလုိက္ေလေတာ့သည္။ ထုိအခါမွစ၍ ဒုိကရင္သည္ ေတာ္ဘုရားေလး၏ စံအိမ္ေတာ္အေဆာင္ေတာ္ကုိင္ အမႈေတာ္ထမ္းျဖစ္လာေလသည္။
ဒုိကရင္သည္ အေဆာင္ေတာ္ကုိင္ အမႈေတာ္ကုိ ထမ္း႐ြက္ရေသာအခါ၌လည္း သူတစ္ဦးထက္ ထူးကဲ၍ ေဆာင္႐ြက္တတ္ျခင္း သခင္၏ အလုိကုိ ႀကိဳတင္သိျမင္ တတ္ျခင္းစသည္ျဖင့္ လိမၼာေရးျခား႐ွိၾက ေသာေၾကာင့္ ေတာ္ဘုရာေလး၏ အထူးအေရးေပးျခင္းခံရေပသည္။ ေတာ္ဘုရားေလးသာမက အိမ္ေတာ္သူ အိမ္ေတာ္သားမ်ားကပင္ ဒုိကရင္အား ထူးကဲခ်စ္ခင္ၾက၍ အေရးေပးၾကေပသည္။
အိမ္နိမ့္စံေတာ္ဘုရားေလးသည္ ၁၁၁၈-ခုႏွစ္၌ ေတာ္မူရေသာအခါ အ႐ွင္ျမွင့္ ကၽြန္တင့္ဆုိသည့္ စကားက့ဲသုိ႔ အေဆာင္ေတာ္ကိုင္ ဒုိကရင္အား စစ္ဗုိလ္ရာထူးကုိ ခ်ီးျမွင့္ခန္႔အပ္ျပန္သည္။
စစ္ဗုိလ္ကေလးဒုိကရင္ကား စစ္သားမ်ားအေပၚ၌ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ငယ္သားတုိ႔အား ေဖာ္ေ႐ြျခင္း၊ သေဘာထားႀကီးျခင္း၊ ငယ္သားတုိ႔၏ ခ်စ္ခင္ေလးစားျခင္းခံရျခင္းတုိ႔သည္ ရပ္တန္႔၍ မေနပဲ ေ႐ွ႕သုိ႔ တုိးတက္မည့္ဒုိကရင္၏ အရည္အခ်င္းမ်ားေပတည္း။
ကသည္းအေရးေတာ္ပုံ
—————————-
၁၁၈၂-ခုႏွစ္၌ လက္ေအာက္ခံကသည္းျပည္ ပုန္ကုန္ျခားနားသျဖင့္ ေတာ္ဘုရားေလး(ေခၚ) ဘႀကီးေတာ္ စစ္ကုိင္းမင္းခ်ီတက္ႏွိမ္နင္းရာ စစ္ဗုိလ္ကေလး ဒုိကရင္လည္း သူ၏ တပ္သားမ်ားႏွင့္အတူ ခ်ီတက္ရေလသည္။ ဒုိကရင္သည္ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ႐ြပ္႐ြပ္ခၽြံခၽြံကြပ္ကြဲတုိက္ခိုက္ရာ ကသည္း အေရးေတာ္ပုံကုိ ေအာင္ျမင္စြာႏွိမ္နင္းႏုိင္ခ့ဲေပသည္။
ဤသုိ႔စစ္ဗုိလ္ကေလးဒုိကရင္သည္ အမႈေတာ္ကုိ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္းထမ္း႐ြက္ေၾကာင္း ဘႀကီးေတာ္ မင္းတရားၾကားသိေတာ္မူေလလွ်င္ စစ္ဗုိလ္ႀကီးရာထူးသုိ႔ တုိးတက္ခ်ီးျမွင္ျခင္း ခံရျပန္ေလသည္။ ထုိအခါ မွစ၍ စစ္ဗုိလ္ႀကီးဒုိကရင္အား ခံတပ္ဗုိလ္ဒုိကရင္ဟု ေခၚတြင္ၾကလ်က္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာေလသည္။
တဖန္ ၁၁၈၃-ခုႏွစ္တြင္ အာသံဘုရင္စျႏၵကႏၱာ႐ွိန္သည္ အဂၤလိပ္မ်ား၏ ေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ ပုန္ကန္ ျခားနားေလရာ ခံတပ္ဗုိလ္ဒုိကရင္အား ျမင္းတပ္ကုိ ဦးစီး ကြပ္ကဲေစလ်က္ ခ်ီတက္ႏွိမ္နင္းေလရာ ေအာင္ျမင္ေလသည္။
အာသံက ျပန္လာေသာအခါ ယြန္းျပည္သုိ႔ သံအမတ္ျဖင့္ ေစလႊတ္ျခင္းခံရျပန္သည္။ ယြန္းျပည္ ၌ အမႈေတာ္ကို ထမ္း႐ြက္ရာတြင္ မင္းႏွစ္ပါး၏ ခ်စ္ၾကည္ေရးသည္ အထူးေအာင္ျမင္ေပသည္။ ယြန္းျပည္မွ ေနျပည္ေတာ္ကို ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာၿပီးေနာက္ မၾကာမီ အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ ခံယူသြားေလေတာ့သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ “ခံတပ္ဗုိလ္ဒုိကရင္”အတြက္ ဘႀကီးေတာ္မင္းတရားသည္ အထူး၀မ္းနည္းေၾကကြဲ လ်က္ အသည္းစြဲကာ က်န္႐ွိခ့ဲေပသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္
——————-
ဘႀကီးေတာ္မင္းတရားလည္း မၾကာမီနတ္႐ြာ စံေလလွ်င္ ေ႐ႊဘုိမင္း(ေခၚ) သာယာ၀တီမင္း ထီးနန္း တက္သည္။ ခံတပ္ဗုိလ္ဒုိကရင္၌ သား၀လီခါန္ႏွင့္ ဘုိးတူတုိ႔က်န္ရစ္ခ့ဲေလရာ သာယာ၀တီမင္းသည္ ခံတပ္ဗုိလ္ဒုိကရင္၏ သား ၀လီခါန္ကုိ အမႈေတာ္ကို ဆက္လက္ထမ္း႐ြက္ေစသည္။
၀လီခါန္သည္ ဤက့ဲသုိ႔ရဲရင့့္ျခင္း၊ ဆင္ေရးျမင္းေရး၌ ကၽြမ္းက်င္ျခင္း၊ အထူူးသျဖင့္ ျမင္းစီးႏွင့္ လွံထုိး၌ သူတဦးထ္ ထူးကဲကၽြမ္းက်င္သျဖင့္ ဘ၀႐ွင္မင္းတရားႀကီး အထူးႏွစ္သက္သေဘာက်ေပသည္။ ဘ၀႐ွင္ေ႐ႊဘုိမင္းတရားသည္ ၀လီခါန္၏ လုပ္ရည္ႀကံရည္တုိ႔ကုိ သေဘာက်ႏွစ္သက္ေတာ္မူလွသျဖင့္ ျမင္းတပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ တုိးတက္ခ်ီးျမွင့္ခန္႔အပ္ျပန္သည္။ ထုိအခါမွစ၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္ဟု ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခ့ဲေပသည္။
ေ႐ႊဘုိမင္းတရားေနာက္ ပုဂံမင္းတရားကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္အား အမႈေတာ္ကုိ ဆက္လက္ ထမ္း႐ြက္ေစသည္။ ၁၂၁၄-ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာဒုတိယအေရးတြင္ ၀လီခါန္သည္ ျမင္းတပ္ကုိ ကြပ္ကဲ လ်က္ ေသြးေသာက္ႀကီးဦးပုိ(ယင္းေတာ္)တုိ႔ႏွင့္အတူ ကုန္းေၾကာင္းမွ ခ်ီတက္ၾကေလသည္။ အမႈေတာ္ကုိ သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ထမ္း႐ြက္လ်က္ ေဇယ်၀တီ ပန္းေက်ာင္းအရပ္တုိ႔မွ ႐ြပ္႐ြပ္ခၽြံခၽြံခုခံရာ အားမမွ်သျဖင့္ ေနာက္ပုိင္း ဆုတ္ခြာခ့ဲရသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္၏ လုပ္ရည္ႀကံရည္တုိ႔ကုိ တဘက္မွ ရန္သူတုိ႔ပင္ ေတြ႕ျမင္အ့ံၾသ ၾကေပသည္။
၎ေနာက္မင္းတုန္းမင္းတရား လက္ထက္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္၏ လုပ္ရည္ႀကံရည္တုိ႔ကုိ ႏွစ္သက္ သေဘာက်သျဖင့္ ျမင္းတပ္ဗုိလ္ရာထူးျဖင့္ပင္ အမႈေတာ္ကုိ ဆက္လက္ ထမ္း႐ြက္ေစသည္။ ဘ၀႐ွင္ မင္းတုန္းမင္းတရားသည္ အမရပူရမွ ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္သုိ႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေတာ္မူေသာအခါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္အား မဂၤလာတံခါးအေ႐ွ႕ဘက္ က်ဳံးေထာင့္အနီးတြင္ ေနရာခ်ထားေပသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္သည္ ေတာ္ဘုရားႀကီး မင္းတုန္းမင္း၏ အသက္ေတာ္ကုိ ပန္းတိမ္မင္းသား အေရး၊ ျမင္းကြန္းမင္း ျမင္းခုံတုိင္မင္းအေရးတုိ႔၌ ႐ြပ္႐ြပ္ခၽြံခၽြံအသက္စြန္႔၍ ကာကြယ္ခ့ဲေပသည္။
တခါေသာ္ ထြန္တုံးပူတက္အရပ္၌ ႐ွမ္းသူပုန္တုိ႔ေတာင္ေပၚမွ ဆင္းလာ စုေ၀း၍ ေနျပည္ေတာ္ကုိ ထိပါးရန္ ႀကံစည္သည္ကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္ၾကားသိ၍ ႐ုတ္ခ်ည္း ျမင္းသည္ေတာ္ဌာနသားတုိ႔ႏွင့္ လုိက္လံ တုိက္ခုိက္ရာ ႐ွမ္းတုိ႔အႀကံပ်က္၍ ထြက္ေျပးၾကရေလသည္။
တဖန္ ႐ွမ္းျပည္၌ ႐ွမ္းေစာ္ဘြားအခ်ဳိ႕ ပုန္ကန္ထၾကြရာ ဘ၀႐ွင္မင္းတုန္းမင္းတရား အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္သည္ ဗုိလ္ဦးကာဗုိလ္ဦးပဲ(ယင္းေတာ္႐ြာ)တုိ႔ႏွင့္ ႐ွမ္းျပည္သုိ႔ ခ်ီတက္ႏွိမ္နင္းရာ ေအာင္ျမင္ခ့ဲေပသည္။ ထုိအေရး၌ ႐ွမ္းျပည္တြင္ ဗုိလ္ဦးပဲ(ယင္းေတာ္)က်ဆုံးခ့ဲေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္အား အမႈေတာ္ထမ္းေကာင္းလွသျဖင့္ မင္းတုံးမင္းတရားႀကီးႏွင့္ မိဖုရားႀကီးေခါင္ႀကီးတုိ႔ အထူူးအေရးေပးခ့ဲသည္။
မင္းတုံးမင္းတရားႀကီး နာမက်န္းျဖစ္စဥ္ မင္းေသြးမင္းသားတုိ႔အား ဖမ္းဆီး၍ ေၾကးတုိက္သြင္း အက်ဥ္းခ်ထားသည္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္သည္ မိဖုရားေခါင္ႀကီးထံ ၀င္ေရာက္၍ ရဲ၀ံ့စြာျဖင့္ ဤသုိ႔ျပဳမူေတာ္ မမူရန္ သံေတာ္ဦးတင္ေသးသည္။
သုိ႔ရာတြင္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ခ့ဲသည္။ လက္လွမ္းမီရာမင္းေသြးမင္းသားတုိ႔ကုိ လွ်ဳိ႕၀ွက္စြာလုိက္လံ အေၾကာင္းၾကားေသာေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕မင္းသားမင္းေသြးတုိ႔ အသက္ေဘးမွ ခ်မ္းသာရာခ့ဲၾကသည္။
မင္းတုံးမင္းတရားမ႐ွိသည့္ေနာက္ သားေတာ္သီေပါင္းမင္းလက္ထက္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္အား အမႈေတာ္ဆက္လက္ထမ္း႐ြက္ေစသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္သည္ အသက္ေျခာက္ဆယ္နီးပါးခန္႔႐ွိၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သန္မာေတာင့္တင္းစြာျဖင့္ အမႈေတာ္ကို ထမ္း႐ြက္ႏုိင္ေသးသည္။
အမႈေတာ္ကို သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္းထမ္း႐ြက္သျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လုပ္ရည္ႀကံရည္ေကာင္းမြန္သျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ သီေပါမင္းတရားသည္ အထူးအားရႏွစ္သက္ေတာ္မူကာ ဖခမည္းေတာ္ လက္ထက္က ေဆာက္လုပ္ လႈဒါန္းခ့ဲေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္၏ ရပ္ကြက္႐ွိ ဗလီကို တုိးခ်ဲ႕ျပဳျပင္ေဆာက္လုပ္ေပး သနား ေတာ္မူေလသည္။
၁၂၄၈-ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လတြင္ ေနျပည္ေတာ္ရတနာပုံ၌ အုံးအုံးကၽြက္ကၽြက္ဆူပူလႈပ္႐ွားလ်က္ ႐ွိေပသည္။ ရပ္ကြက္တုိင္းမွ ေဆာ္ေမာင္းမ်ား တညံညံျဖင့္ စစ္သံေပးကာ ဟစ္ေၾကြးလ်က္ စစ္ထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကေပသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္တုိ႔ရပ္ကြက္မွလည္း ေဆာ္ေမာင္းသံတည္တည္ျဖင့္ ၾသဇာ႐ွိ၍ ခန္႔ျငားလွေသာ အသံႏွင့္ ငယ္သားတုိ႔အား စစ္မိန္႔ေပးေနေသာဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္၏ အမိန္႔သံကုိ ၾကား႐ွိသူတုိ႔မွာ စိတ္ တက္ၾကြ၍ တၾကြၾကြျဖစ္ေနၾကသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္သည္ နန္းေတာ္ဘက္သုိ႔ လွည့္ၿပီး သက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း ထမ္း႐ြက္မည္ဟူေသာ သႏၷိ႒ာန္ျဖင့္ ေဆာ္ေမာင္းသံ ညံေစလ်က္ ေနျပည္ေတာ္မွ ထြက္ခြာကာ ရန္သူမ်ား လာရာသို႔ ခ်ီတက္သြား ၾကေလသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေနျပည္ေတာ္မွ ဆုတ္ခြာျပန္လည္ခ့ဲရန္ စာခၽြန္ေတာ္ေရာက္႐ွိလာျပန္သျဖင့္ ဆုတ္ခြာျပန္လည္ရေပသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္ကား ရန္သူတုိ႔ႏွင့္မေတြ႕လုိက္ရသျဖင့္ စိတ္မေက်ပဲ အမိန္႔ေတာ္ျဖစ္၍သာ အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ရဟန္တူ၏။
စိတ္မေက်ႏုိင္ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၀လီခါန္သည္ ေနျပည္ေတာ္ကို အဂၤလိပ္တုိ႔သိမ္းၿပီးေနာက္ အဂၤလိပ္မ်ားက အမႈေတာ္ ဆက္လက္ထမ္း႐ြက္ရန္ ေျပာလာေသာ္လည္း မိမိအ႐ွင္သခင္၏ ေက်းဇူးသစၥာ ေတာ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းလုိသည္ႏွင့္အညီ ရာထူးကုိ လက္မခံပဲ ၎၏ ရပ္ကြက္၌ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ ေနထုိင္ခ့ဲရာမွ အလႅာဟ္အ႐ွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ခံယူသြားေပသည္။ “ရေဟမတြလႅာဟ္” ထုိပုဂၢိဳလ္အားလုံး ခ်မ္းေျမ႕ပါေစေသာ္။
(ဤေဆာင္းပါးျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္ရန္ ေျပာၾကားခ့ဲေသာ ကြယ္လြန္သူ ကၽြန္ေတာ့္ ဘႀကီးဦးဘုိးမင္း အားလည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္ေဘး “ေသြးေသာက္ႀကီးေနမ်ဳိးရဲတင္ ရန္ေအာင္ဦးပုိ”အားလည္းေကာင္း ဂုဏ္ျပဳပါ၏။)
မွတ္ခ်က္။ ။“ဒုိကရင္” မွာ အမ်ားသူငါေခၚၾကေသာ နာမည္ျဖစ္၍ နာမည္ရင္းမွာ အဗၺဒြလ္ကရင္မ္ ျဖစ္သည္။
ဆရာခၽြန္(ယင္းေတာ္)
*ေဆာင္းပါးတြင္ပါဝင္သည့္ ခုႏွစ္မ်ားမွာ ျမန္မာေကာဇာသကၠရာဇ္ ျဖစ္ပါသည္။
*ဓါတ္ပံု အညႊန္း- ပါေမာကၡေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ေရးသားျပဳစုသည့္ တိုင္းရင္းမြတ္စလင္ စာျပဳစာဆို ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား- ၂ တြင္ပါရိွသည့္ ဓါတ္ပံုျဖစ္ပါသည္။
* Typing M-Media ဝိုင္းေတာ္သားမ်ား
