ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၃ ၊ ၂၀၁၃
M-Media
www.mmtimes.com မွ Anti-Muslim monks: Sri Lanka redux? ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဒီဇင္ဘာ ၃ ၊ ၂၀၁၂ တြင္တင္ျပခဲ့ေသာ Alex Bookbinder ၏ေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္သလို ျမန္မာျပန္ပါသည္။
သီရိလကၤာမွ အႏၱီမြတ္စလင္ ဘုန္းၾကီးမ်ား ဆႏၵျပေနစဥ္
လူငယ္ေတြၾကားမွာလည္း စံျပျဖစ္သလို ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးလည္း ဗဟုသုတၾကြယ္၀ပံုေပၚတဲ့ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးနဲ႔ က်ေနာ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္း ငယ္ခန္႔က စိတ္၀င္စားစရာ စကားစျမည္၀ိုင္းကေလး တစ္၀ိုင္း ျဖစ္ဖူးတယ္။ ဒီဘုန္းၾကီးက ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ နည္းပညာပိုင္းေတြမွာ စိတ္အားထက္သန္သလို သူ႔ရဲ႕ဘာသာ၊ သာသနာမွာလည္း ဟင္းေလးအိုးၾကီးျဖစ္တဲ့အျပင္ ဘာသာေရးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေတြနဲ႔ လူမွဳေရးနယ္ပယ္ေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေတာ့လည္း ကံုလံုကြ်မ္း၀င္တဲ့ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ပါ။
ဒီဘုန္းၾကီးနဲ႔က်ေနာ္ လေပါင္းမ်ားစြာ ထိေတြ႔ဆက္ဆံခဲ့တယ္၊ အဆံုးမွာေတာ့ သူေနထိုင္သီတင္းသံုးတဲ့ ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းမွာ ေတြ႔ဆံုဖို႔ အခြင့္အေရးတစ္ ခု ရခဲ့တယ္။ လက္ဖက္ရည္ပြဲကေလးနဲ႔အတူ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာျပည္က မတူကြဲျပားတဲ့လူနည္းစုမ်ားရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီေတြ အေၾကာင္း တစ္မနက္လံုး ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ေဆြးေႏြးလာလိုက္တာ ျမန္မာႏုိင္ငံၾကီးရဲ႕ အနာဂတ္တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးမွာ ဒီမတူကြဲျပားတဲ့လူနည္းစုေတြ၊ ဘာသာျခားလူနည္းစုေတြကို အခန္းက႑တစ္ခုေပးဖို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေရာက္ လာပါတယ္၊ က်ေနာ္က ဒီအေၾကာင္းအရာကို ေဆြးေႏြးရင္း ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အသံုးအႏွံဳးကို မွားယြင္းစြာ ေျပာထြက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ထိ စကား၀ုိင္းကေလးဟာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။
ဒီအခါမွာ ဘုန္းၾကီးက က်ေနာ့္ကို အမွားျပင္ေပးဖို႔ ၾကိဳးစားေတာ့တာပဲ။ သူေျပာပံုက အစၥလာမ္သာသနာဟာ ျမန္မာဗုဒၶအသိုင္းအ၀ိုင္းၾကီးကုိ ၀ါးျမိဳေတာ့မယ့္ ကင္ဆာေရာဂါလို႔ ၀ိေသသျပဳသလို ရိုဟင္ဂ်ာေတြကလည္း တိုင္းတပါးသားေတြျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ၾကီးကို သူတို႔ ကိုယ္ပိုင္အျဖစ္ သိမ္းသြင္းၾကမယ့္ လူေတြ၊ အဲသလို ဆိုပါတယ္။ ဒီကိစၥကလြဲလို႔ေပါ့ဗ်ာ၊ တျခားအေၾကာင္းေတြမွာ သူေျပာတာေတြက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္၊ ဗဟုသုတရွိပံုရတယ္။ သူရဲ႕ ဒီမွတ္ခ်က္မွာ က်ေနာ္ဘာကို သြားေတြ႔သလဲဆိုေတာ့ဗ်ာ၊ ဒါက မတူကြဲျပားတဲ့ လူနည္းစုေတြအၾကား အေျခအေနဟာ ၀မ္းနည္းဖြယ္အျဖစ္ ပံုရိပ္ထင္လာသလို မြတ္စလင္ေတြကို ဒီလိုမ်ိဳး ပစ္ပစ္ခါခါၾကီးမုန္းတီးေနတာဟာ လက္ခံဖြယ္အေျခအေနတစ္ရပ္အထိ ဘယ္လိုလုပ္ ေရာက္ရွိတာမ်ားပါလဲ။
အံ့ၾသစရာ အေကာင္းဆံုး အခ်က္လို႔ ဆိုႏိုင္တာက ဒီလိုမြတ္စလင္မုန္းတီးေရးကိစၥမ်ိဳးက ျမန္မာျပည္မွာ မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္၊ ၂၀၀၉ အေစာပိုင္းေလာက္မွာ တမီလ္က်ားသူပုန္ေတြကို သီရိလကၤာအစိုးရ က ေနာက္ဆံုးထိုးစစ္ဆင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလုိမ်ိဳး မြတ္စလင္မုန္းတီးေရးက သီရိလကၤာ မွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ျမန္မာနဲ႔ သီရိလကၤာတုိ႔ဟာ ႏုိင္ငံေရးမွာေရာ လူမ်ိဳးေရးအေျခအေနေတြမွာေရာ တကယ့္ကို ကြဲျပားျခားနားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံရဲ႕ မဟိႏိၵ ရာဇပသ အစိုးရလက္ေအာက္မွာ ၾကီးထြားတိုးတက္ လာတဲ့ အမ်ိဳးသားေရးအစြန္းေရာက္ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီက၊ ျမန္မာျပည္က အဆိပ္ျပင္းတဲ့ အႏၱီမြတ္ စလင္ဘုန္းၾကီးေတြ ကိုင္စြဲတဲ့ xenophobia ေခၚ အမုန္းတရားေရာျပြမ္းတဲ့ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါနဲ႔ ထိထိမိမိအံ၀င္ဂြင္က်ၾကီးကို ထပ္တူညီေနေတာ့ တာပါပဲ။
ျမန္မာနဲ႔ သီရိလကၤာတို႔အၾကားမွာ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာ ယဥ္ေက်းမွဳခ်င္း စိမ့္၀င္ပ်ံ႕ႏွံေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရး အစြန္းေရာက္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အျမင္ေပၚ အေျခခံတဲ့ အႏၱီမြတ္စလင္ ဘုန္းၾကီးေတြ ေပၚလာတာဟာဆိုရင္ျဖင့္ (ျမန္မာနဲ႔ သီရိလကၤာတို႔အၾကား) ယဥ္ေက်းမွဳခ်င္း ဖလွယ္ၾက တာေတြ ၊ အေတြးအေခၚခ်င္း ဖလွယ္ၾကတာေတြအေပၚမွာ အနည္းအက်ဥ္းျဖစ္ျဖစ္ တည္မီွေနတယ္။
အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္က ဘုန္းၾကီး ၃၀၀ ေလာက္ဟာ သီရိလကၤာမွာ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကတယ္၊ ဒီပမာဏက ျပည္ပအေျခ စိုက္ ျမန္မာဘုန္း ၾကီးေတြ ထဲမွာ အမ်ားဆံုးပဲ။ ဒီလိုမ်ိဳး သီဟိုဠ္ကြ်န္းေပၚမွာ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေတြ ေရာက္ေနတာက အသစ္အဆန္း ကိစၥလည္းမဟုတ္ ဘူး။ သီရိလကၤာမွာ က်င့္သံုးလာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအမ်ိဳးအစားကို ကမၻာက (စိတ္၀င္စားမွဳမျပ) ေသေသခ်ာ ခ်ာ မစူးစမ္းဘဲထားခဲ့တာဟာဆိုရင္ တျခားေနရာေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ အခ်ိန္အားျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မဟာယနၾကီးစိုးခ်ိန္နဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္မွာ အထိန္းခ်ဳပ္ခံ ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရခ်ိန္ေတြေၾကာင့္ (ေထရ၀ါဒ) ဗုဒၶဘာသာဟာ ၁၈၀၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အကြယ္ဘက္ ဦးတည္သြားခဲ့တယ္။
၁၉ ရာစုေရာက္ေတာ့၊ သီရိလကၤာ ေခါင္းေဆာင္ေတြက အတိတ္က ကြယ္ခဲ့တဲ့ ေထရ၀ါဒေက်ာင္းေတြကို ျပန္ၿပီး အသက္သြင္းဖို႔ လုပ္လာၾကတယ္။ ဒီလုိလုပ္လာၾကာေတာ့ ျမန္မာျပည္ ဘုန္း ၾကီးေက်ာင္း ေတြကေန လိုအပ္တဲ့ အကူအညီကို ေတာင္းခဲ့တယ္။
ျမန္မာျပည္မွာလိုပဲ၊ သီရိလကၤာမွာလည္း ကိုလိုနီေခတ္တြင္း ေတာ္လွန္ေရးေတြလုပ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာက ထူးျခားတဲ့အခန္းက႑ကေန (အသံုးခ် ခံ) ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၁၈၉၈ မွာ ဖြဲ႔ခဲ့ ဗုဒၶကလ်ာဏယု၀ေခၚ ၀ိုင္အမ္ဘီေအက ခရစ္ယာန္ေတြ ေမာင္ပိုင္စီးလာတာေတြ၊ ကိုလိုနီစနစ္ရဲ႕ အခန္းက႑ေတြကို တန္ျပန္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့တာပဲ။ ၁၉၀၆ မွာ ျမန္မာကလည္း သူတို႔အိမ္နီးခ်င္း သီရိလကၤာနည္းလမ္းအတိုင္း အတုခိုးၿပီး ၀ိုင္အမ္ဘီေအကို တည္ေထာင္ခဲ့ တယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကီးနီးနီးစပ္စပ္ရွိတဲ့ အစြန္းေရာက္ သီရိလကၤာဘုန္း ၾကီးေတြ ေတာ္ေတာ္အသံက်ယ္ လာၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္း လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး သန္႔စင္ေအာင္လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ၀ါဒျဖန္႔ႏွိဳးေဆာ္မွဳေတြက အစိုးရရဲ႕ စစ္ဘက္ဆိုင္ ရာ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရး အစီအမံေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို အေထာက္အပံ့သြားျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ျပင္ မဟိႏိၵ ရာဇပသအစိုးရရဲ႕ သီရိလကၤာႏိုင္ငံတြင္း ဒီမိုကေရစီ အစီအမံအလုပ္ အကိုင္ေတြသာမက civil liberties လို႔ေခၚတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို က်ံဳ႕သြားေအာင္၊ ေလ်ာ့သထက္ ေလ်ာ့သြားေအာင္ လုပ္ကိုင္ ေနၾကတာေတြရွိေနတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အေပၚမွာ (ျပည္သူလူထုက ထားရွိတဲ့) အာရံုစူးစိုက္မွဳေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္ ရည္ရြယ္ၿပီး ဒီလိုမ်ိဳး ဘုန္းၾကီးေတြရဲ႕ ၀ါဒျဖန္႔မွဳေတြက ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ျပည္တြင္းစစ္ျပီးကတည္းက စၿပီးလုပ္ေနၾကတာပဲ။
ျမန္မာျပည္က သံဃာထုက အစိုးရကို အၾကံေပးတဲ့ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆန္႔က်င္တဲ့ေနရာကပဲျဖစ္ျဖစ္ တနည္းနည္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပါ၀င္ပတ္ သတ္ေနတာေၾကာင့္ သံဃာထုရဲ႕ (ႏုိင္ငံေရး) လွဳပ္ရွားမွဳေတြ ဟာ စည္း၀င္ေဘာင္၀င္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ရဲ႕ အျပင္မွာ အျမဲလိုလို ရွိေနတတ္တယ္။ အဲ၊ သီရိလကၤာမွာက်ေတာ့ ဒီသာသနာပိုင္ ဘုန္းၾကီးေတြက National Heritage Party, or JHU လို႔ေခၚတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီကို ၂၀၀၄ မွာ ထူေထာင္လိုက္ တယ္၊ ဒီပါတီက ကိုယ္စားလွယ္ (ရဟန္း)ေတြဟာ ပါလီမန္မွာ ပါ၀င္ေနတယ္၊ ၂၀၀၇ က်ေတာ့ အစိုးရပိုင္းမွာပါ အစိတ္အပိုင္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ပါ၀င္လာ တယ္။
ဒီကေန႕မွာေတာ့ ရခုိင္ျပည္နယ္က အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး အာရံုထားစိတ္၀င္စားသူေတြအားလံုးက အမွန္ထက္ပိုတဲ့ ခ်ဲ႕ကားလံၾကဳတ္ေတြကို ရင္းႏွီးကြ်မ္း ၀င္လာတယ္။ ဒီလုိဘဲ သီရိလကၤာက JHU ပါတီ၀င္ ရဟန္းေတြဟာ တမီလ္က်ားသူပုန္ေတြကို အျမစ္ျဖဳတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့ အစိုးရကို အစြန္းတဖက္ေရာက္တဲ့အထိ ေထာက္ခံၾကတယ္၊ ဒါျပင့္ သူတို႔ေတြက ႏိုင္ငံရဲ႕ (တမီလ္) ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ အေရွ႕ပိုင္းေတြမွာ လက္ရွိရွိေနတဲ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရး အာဏာစက္ကို ကန္႔သတ္ဖို႔ အဆိုျပဳခ်က္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ တပ္သုတ္ရိုက္ေဆာင္ရြက္ရမယ္လို႔ ဖိအားေပးၾကတယ္။
ျမန္မာရဟန္းေတြက်ေတာ့ JHU လိုပါတီမ်ိဳးေထာင္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚမ်ိဳးကို ထက္ထက္သန္သန္ပဲ ဆန္႔က်င္တယ္လို႔ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားတာက သီရိလကၤာရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ေအာက္က လွဳပ္ရွားေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ရဟန္းေတြဟာ ဒါမ်ိဳးကိစၥကို အတိအက်ေဆာင္ရြက္ ၾကဖို႔ရာ အၾကံျပဳတင္ျပလာတာမ်ိဳးေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္ အတြင္းမွာ ျပဳလုပ္လာတယ္။
သီရိလကၤာရဲ႕ မြတ္စလင္ဦးေရက အနည္းအက်ဥ္းပါပဲ၊ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ၁၀ ရာခုိင္ႏွဳန္းေလာက္ရွိမယ္။ သူတို႔ေတြက ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ ၂၅ ႏွစ္လံုးလံုး အစိုးရဖက္မွာေရာ တမီလ္က်ား သူပုန္ေတြဘက္မွာပါ ဓားစာခံေတြျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဖက္စလံုးက သူတို႔ကို ဖမ္းဆီးတယ္။ ဒါတင္မက အမ်ိဳးသားေရးလို႔ ေအာ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ေထာက္ခံသူေတြက ဒီမြတ္စလင္ေတြ ကို ႏုိင္ငံတြင္းကေန ေမာင္းထုတ္ျပစ္ဖို႔ ႏွိဳးေဆာ္ၾကတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၁ စက္တင္ဘာတုန္းကလည္း ဒီဘုန္းၾကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ေထာက္ခံသူေတြေပါင္းၿပီး ေရွးေဟာင္း ေတာ္၀င္ျမိဳ႕ေတာ္ အႏုရတၳပူရမွာ ရွိတဲ့ မြတ္စလင္အေဆာက္အဦေတြကို ဖ်က္ဆီးျပစ္ခဲ့တယ္။
ဒီႏွစ္ (၂၀၁၂) ဧျပီမွာလည္း အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ဒမၺဴလျမိဳ႕က ဗလီတလံုးမွာ မြတ္စလင္ေတြ ေသာၾကာေန႔ ဘုရား၀တ္ျပဳေနစဥ္ လူေပါင္း ၂၀၀၀ နီးနီးက အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး မြတ္စလင္ေတြ ကို ေမာင္းထုတ္ျပစ္ခဲ့ တယ္။ ဒီလူအုပ္ၾကီးကုိလည္း ရဟန္းေတြပဲ ဦးေဆာင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။
သီရိလကၤာရဲ႕ အဓိက မီဒီယာေတြကလည္း သီရိလကၤာႏိုင္ငံၾကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံၾကီးျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီႏိုင္ငံၾကီးကို အစၥလာမ္မိုင္ေဇး ရွင္းက ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာငး္ေတြ ခ်ည့္ ထပ္တလဲလဲ ထုတ္လႊင့္ေပးတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳး တေထရာတည္းဆိုသလို၊ ရခိုင္အေရး ၾကီး ထျဖစ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္တြင္း အႏၱီအစၥလာမ္အုပ္စုေတြက သီရိလကၤာမီဒီယာေတြ လိုမ်ိဳး ေမးခြန္းေတြထုတ္ လာတယ္၊ ျမန္မာျပည္ၾကီးဟာ ဗုဒၶဘာ သာႏုိင္ငံၾကီးျဖစ္တယ္၊ အစၥလာမ္မိုင္ေဇးရွင္းက ျမန္မာျပည္ၾကီးကို ျခိမး္ေျခာက္ေနတယ္ စတာေတြ (သီရိလကၤာနဲ႔ ထပ္တူညီ) အသံက်ယ္က်ယ္ လုပ္ လာၾကတယ္။
သီရိလကၤာရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းက ျပည္တြင္းစစ္အရွိန္ေၾကာင့္ နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းၾကီး ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ မတူကြဲျပားတဲ့ လူနည္းစုအေရးေတြ၊ ဘာသာေရးကိစၥေတြမွာ ထားရွိတဲ့ အျပန္အလွန္နား လည္မွဳေတြလည္း ေျပာင္းလဲကုန္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးအယူေတြက ျပည္တြင္းစစ္မတိုင္မီကထက္ ပိုျပင္းထန္ လာသလို ပါတီတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ရန္လိုမွဳေတြကလည္း ပိုျပင္းထန္လာတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ၾကီး တစစ အရွိန္ရလာတာနဲ႔အမွ် ခါးခါးသီးသီးၾကီး ရန္လိုတဲ့စရိုက္ေတြျဖစ္ လာေတာ့တာပဲ။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွဘူးလို႔ ဆိုရမွာပဲ၊ သီရိလကၤာက အဲဒီလိုမ်ိဳး အဆိပ္ျပင္းျပင္းေတြ ဟာ ျမန္မာျပည္ ဘက္ကို အအက္အကြဲၾကီးအျဖစ္ သမိုင္းတြင္မယ့္ အခ်ိန္ေကာင္းမွာပဲ ကူးေျပာင္း၀င္ေရာက္ သြားေတာ့တယ္။
ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥမွာေတာ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္တစ္ေယာက္ ၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ပထမက ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို လုိခ်င္တဲ့ တတိ ယႏိုင္ငံဆီ ပို႔ေပးမယ္၊ ဒီနည္းနဲ႔ ရခိုင္အေရး ကို ေျဖရွင္းမယ္လို႔ ဆိုတယ္၊ အဲ ေနာက္ ေလးလေလာက္အၾကာ အိုဘာမားမလာခင္ ႏို၀င္ဘာ ၁၉ ရက္လည္းေရာက္ေရာ၊ ရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံမဲ့ျဖစ္အင္ကို အစိုးရက ေသေသခ်ာခ်ာၾကီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေပးဖို႔ ဆႏၵရွိတာပါလို႔ ျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ အေနာက္တိုင္းနဲ႕ ေကာင္း မြန္တဲ့အဆက္အဆံလိုလားပံုကိုပဲ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ေက်းဇူးတင္ရမလိုျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ အဲတဖက္ မွာေတာ့ သီရိလကၤာ အစိုးရၾကီးက တမီလ္သူပုန္ေတြကို ထုိးစစ္ဆင္ေနတာေၾကာင့္ တရုတ္နဲ႔ ပလဲနံပသင့္ဖို႔ အရမ္းအရမ္းကို လိုလားေနသလို အေနာက္တိုင္းနဲ႔ ဆက္သြယ္ထားတဲ့ သံတမန္တံတားေတြ ကိုလည္း ေလာင္ကြ်မ္းဖ်က္ဆီးျပစ္လိုက္တယ္။
သီရိလကၤာနဲ႔ ျမန္မာရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳဖလွယ္ျခင္းက နွစ္လမ္းသြား (အျပန္အလွန္) ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဖက္ႏိုင္ငံ လူမ်ိဳးစုေတြအၾကား အဆက္အဆံကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ႏုိင္မယ္၊ (ၿပီးရင္ လိုသလို အသံုးခ်ဖို႔) အခြင့္အေရးေကာင္းတစ္ခု ရွိေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဦးသိန္းစိန္ကို ( တင္ျပ အၾကံေပးၾကတယ္နဲ႕) တူပါတယ္။ အိုဘာမားကေတာ့ မတူကြဲျပားျခင္းသည္ အေမရိကန္ အသိုင္းအ၀ိုင္းအတြက္ ခြန္အားျဖစ္တယ္လို႔ ရန္ကုန္မွာ ေျပာတဲ့ သူရဲ႕ မိန္႔ခြန္းမွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပသြားတယ္။ တကယ္လို႔သာ ျမန္မာအစိုးရ က ႏုိင္ငံေတာ္တည္ျငိမ္ေရးကို အမွန္အကန္ၾကီးလိုလားတယ္ဆိုရင္၊ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ အမုန္းတရားေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အမွန္တကယ္ၾကီးကို (ဖယ္ထုတ္ပစ္သြားဖို႔) လိုလားတယ္ဆိုရင္၊ အိုဘာမားေျပာသြားတဲ့ အသြင္သဏၭာန္ကို သူ႔ရဲ႕မူရင္းပံုစံမွန္အတိုင္း မျဖစ္မေနလိုက္နာက်င့္သံုးရမွာျဖစ္တယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာမြတ္စလင္လူထုၾကီး တစ္ရပ္လံုးကို မိတ္ေဆြရင္းျခာပမာ ျပန္လည္ဆက္ဆံရမယ္လို႔ လွဳံေဆာ္ရင္ အဲဒီလွဳံေဆာ္မွဳအသံက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြမွာေရာ၊ ျပည္သူလူထုအျမင္နဲ႔ ရပ္တည္တဲ့ တရားရံုးေတြမွာပါ သိပ္ၿပီး ေကာင္းမြန္တဲ့ (ေထာက္ခံမွဳ) ရလဒ္ေတြ ရလာလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သမၼတဦးသိန္းစိန္ေရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္ပါတယ္။
သီးပြင့္ေ၀ဆာတဲ့အသိုက္အ၀န္းမ်ိဳးရဖို႔၊ တာရွည္ခံ ျငိမး္ခ်မ္းေရးနဲ႔ တည္ျငိမ္မွဳ ရဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးကို ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ (ဒီအေရးက ကာလတိုမွာ ႏုိင္ငံေရးရွဳေထာင့္အတြက္ သိပ္ၿပီးစိတ္၀င္စားဖြယ္မရွိေပမယ့္လည္း) ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပိုင္ပိုင္ႏိုင္နိုင္ခ်ၿပီး ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရလိမ့္မယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ သီရိလကၤာက လူေတြပါ အေျမာ္အျမင္ရွိရွိေလ့လာႏိုင္မယ့္ သခၤန္းစာတစ္ခု လည္း ျဖစ္သြားမွာေပါ့။
(အဲလက္စ္ ဘြတ္ဘိုင္းဒါးသည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အေျခစိုက္လွဳပ္ရွားသည့္ သုေတသီႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ေလ့လာသံုးသပ္သူတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။)
