ေဒါက္တာေနလင္းေအာင္
ရခိုင္အေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ အေတြး႐ႈေထာင့္တစ္ခုရရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ၿပီး ျပန္လည္မွ်ေ၀ ေဖာ္ျပပါသည္ဟုဆိုကာ Weekly Eleven News No. 42, Vol: 7, July 25 2012 တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ “ရခိုင္ ေျမာက္ပိုင္းဟာ အာရွရဲ႕ ကိုဆိုဗိုျဖစ္လာမလား” ေဆာင္းပါးကို ဖတ္႐ႈၿပီးသည့္ေနာက္ ရခိုင္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အျခားအေတြး႐ႈေထာင့္တစ္ခုကို ထပ္မံရရွိေစရန္လည္းေကာင္း၊ ေဆာင္းပါးရွင္ ကိုေအာင္ဇင္လတ္၏ ျပည္တြင္းျမန္မာႏိုင္ငံသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားကို ေမးျမန္းထားေသာ ေမးခြန္း တစ္ခုအား ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ တစ္ဦးအေနျဖင့္ ျပန္လည္ေျဖၾကားလိုသည္ကတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ေရးသား လိုက္ရပါသည္။ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား ဖတ္႐ႈႏိုင္ေအာင္ ေဖာ္ျပလိုျခင္း (သို႔) ေဖာ္ျပႏိုင္ျခင္း မရွိပါကလည္း ျပည္တြင္းမီဒီယာမိသားစုမ်ား ယခုတင္ျပသည့္ ႐ႈေထာင့္တစ္ခုအား ဖတ္႐ႈႏိုင္ၾကပါလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္အေနႏွင့္ တင္ျပရက်ဳိးနပ္သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
Weekly Eleven News No. 42, Vol: 7, Page No 25&28 July 25 2012 တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ “ရခိုင္ ေျမာက္ပိုင္းဟာ အာရွရဲ႕ ကိုဆိုဗိုျဖစ္လာမလား” ေဆာင္းပါး
မီဒီယာႏွင့္ ဘက္လိုက္မႈ
ကၽြန္ေတာ္သည္ မီဒီယာသမားတစ္ဦး မဟုတ္ေသာ္လည္း မီဒီယာေလာကႏွင့္ စိမ္းသူမဟုတ္ပါ။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးေလးႏွစ္ခန္႔မွစ၍ ရန္ကုန္၊ အေမရိကန္စင္တာတြင္ ဖြင့္လွစ္ေသာ မီဒီယာသင္တန္းတစ္ခုကို တက္ေရာက္ခဲ့စဥ္မွစ၍ မီဒီယာေလာကႏွင့္ ထိေတြ႕ခြင့္ရရွိခဲ့သလို မီဒီယာအလုပ္႐ံုေဆြးေႏြးပြဲအခ်ဳိ႕ တို႔ကိုလည္း တက္ေရာက္ ခြင့္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ျပည္တြင္း မီဒီယာေလာကသားမ်ား၏ မီဒီယာဆိုုင္ရာအေတြး အျမင္မ်ား၊ ပညာမ်ားကို ေလ့လာမွတ္သားဘူး၍ ယေန႔ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္အခ်ဳိ႕မွ အယ္ဒီတာမ်ားႏွင့္ သတင္း ေထာက္တုိ႔မွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ဆရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူထားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ မီဒီယာေလာကႏွင့္ စတင္ကၽြမ္း၀င္ခဲ့ခ်ိန္ကတည္းက ယိုင္နဲ႔ေနၿပီးျဖစ္ေသာ “မီဒီယာသည္ ဘက္လိုက္မႈကင္းရမည္” ဟူေသာ အယူအဆအား ကၽြန္ေတာ္ သေဘာမေတြ႕ခဲ့ပါ။ လူသားသည္ ခံစားခ်က္ ရွိသည္။ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ဆင္ျခင္ႏိုင္ေသာ အသိၪဏ္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ သတင္း သမားသည္လည္း ထိုခံစားခ်က္၊ အသိၪာဏ္တို႔ကို ေဘးဖယ္၍ သတင္းတစ္ပုဒ္၊ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ေရးသား ရန္မွာ လက္ေတြ႕၌ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘယ္ဘက္ကိုမွ မလိုက္ဘဲ ေရးသားထားေသာ သတင္းဟူ၍ မရွိႏိုင္ဟု ႐ိုးသားစြာ ယံုၾကည္မိပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေရးႀကီးေသာ သတင္းက်င့္၀တ္တစ္ခုျဖစ္ သည့္ “မွ်တမႈ” ရွိရန္ကိုမူ သတိထားသင့္သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ အုပ္စုႏွစ္ခု (သို႔) လူႏွစ္ဦးအၾကား ျဖစ္ပြား ေသာ ကိစ္ၥမ်ား၌ ႏွစ္ဘက္အျမင္ကိုေဖာ္ျပၿပီးကာမွ သတင္းသမား၏ အျမင္၊ အယူအဆ၊ ေ၀ဖန္မႈတို႔ကို ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။ သို႔မွသာ သတင္းဖတ္သူတို႔မွလည္း ႏွစ္ဘက္အျမင္ကို သိျမင္ႏိုင္ၿပီး ေ၀ဖန္သံုးသပ္ႏိုင္ ေပမည္။ ရခုိင္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပဋိပကၡအရွိန္ျမင့္ေနစဥ္တြင္ ႏွစ္ဘက္အျမင္ကို ေဖာ္ျပရန္ ခက္ခဲႏိုင္ ေသာ္လည္း ယခုေအးခ်မ္းစျပဳေေသာ အခ်ိန္၌ပင္လွ်င္ အခ်ဳိ႕မီဒီယာတို႔မွာ ႏွစ္ဘက္အျမင္ကို တင္ျပရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္ကို ၀မ္းနည္းစြာ ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
ရခိုင္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြ႕ျမင္ရေသာ ေနာက္မီဒီယာျပႆနာတစ္ခုမွာ အျမင္ႏွစ္ခုႏွင့္ ေနရာ ျပႆနာဟု ဆိုရေပမည္။ ျပင္ပမီဒီယာအခ်ဳိ႕က ဘက္လိုက္ေရးသားသည္ဟုဆိုကာ ျပည္တြင္းမီဒီယာအခ်ဳိ႕က အျခားတဘက္သို႔ ဘက္လိုက္ေရးသားျခင္းျဖင့္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာညိႇရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုမီဒီယာ တို႔မွ ေဖာ္ျပေသာေနရာမွာ မတူေပ။ ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ား၏ ေဖာ္ျပခ်က္ကို ျပင္ပစာဖတ္သူတို႔က လက္လွမ္း မမီသလို ျပည္တြင္း စာဖတ္ ပရိသတ္တို႔ကလည္း ျပင္ပမီဒီယာမ်ားမွ ေဖာ္ျပခ်က္တို႔ကို မသိၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အစြန္းထြက္မူ ႏွစ္ခုၾကားမွ ကြာျခားခ်က္က ပိုမိုႀကီးမားလာခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ မရင့္က်က္ေသးေသာ ျပည္တြင္းမီဒီယာႏွင့္ ျပည္တြင္းစာဖတ္သူတို႔၏ အစြန္းေရာက္မႈေၾကာင့္ ျပႆနာအခ်ဳိ႕စတင္ခံစားေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုျပႆနာကို ေနာက္မွ ေဆြးေႏြးပါမည္။
ရခိုင္ပဋိပကၡ
ရခိုင္ပဋိပက္ၡႏွင့္ပတ္သက္၍ အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ သမၼတႀကီး၏ မိန္႔ခြန္း အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္၊ ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာ နာယကအဖြဲ႕ ဥကၠဌ ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒကထာ၊ အစၥလာမ္အဖြဲ႕အစည္းႀကီးမ်ားမွ တာ၀န္ရွိ ပုဂိ္ၢဳလ္တို႔၏ ေဖာ္ျပခ်က္တို႔၌ ထိုျဖစ္ရပ္တို႔သည္ လူတစ္စု၏ တရားလက္လြတ္ျပဳလုပ္မႈ၊ တရားဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္မႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရသည္ ဟုသံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တုိ႔ကလည္း ဤပဋိပကၡကို အၾကမ္းဖက္သူႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ခံရသူတုိ႔အၾကားမွ ျပႆနာအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကသည္။ မည္သည့္လူမ်ဳိး၊ မည္သည့္ဘာသာ၀င္မဆို မုဒိမ္းက်င့္၊ လူသတ္၊ လူအုပ္စုဖြဲ႕လူသတ္၊ အျပစ္မဲ့ျပည္သူတို႔၏ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ကို ဖ်က္ဆီး၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ဗလီစသည့္ သာသနိကအေဆာက္အအံုမ်ားကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးျပဳၾကသည့္ အၾကမ္းဖက္ သမားမ်ားသည္ ယဥ္ေက်းသည့္ လူအစုအေ၀း၏ ဘံုရန္သူျဖစ္ၿပီး၊ တရားဥပေဒႏွင့္အညီ အေရးယူရေပမည္။ ထို႔အတူ မည္သည့္လူမ်ဳိး၊ မည္သည့္ဘာသာ၀င္ပင္ျဖစ္ေစ အၾကမ္းဖက္ခံရပါမူ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာေရွ႕ထား၍ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ၾကရမည္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္အမ်ားစုသည္ ေက်ာက္နီေမာ္အမူမွစ၍ ေနာက္ဆံုး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား အထိ ျဖစ္ရပ္တုိ႔သည္ လူမ်ဳိးေရးျပႆနာလည္း မဟုတ္၊ ဘာသာေရးျပႆနာလည္းမဟုတ္၊ အၾကမ္းဖက္သူႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ခံရသူတို႔၏ ျပႆနာျဖစ္ေၾကာင္း ခံယူလိုၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစၥလာမ္အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးမွ တာ၀န္ရွိ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားကလည္း ဤကဲ့သို႔ပင္ ေၾကျငာခ်က္မ်ား ထုတ္ျပန္ျခင္း၊ သတင္းမီဒီယာမ်ားသို႔ ေျပာၾကားျခင္းမ်ား ျပဳခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡ
သို႔ေသာ္ ရခိုင္အေရးကို လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡ၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားအျဖစ္ ပံုေဖာ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈ မ်ားရွိသည္မွာ ျငင္းမရေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုႀကိဳးပမ္းမႈမ်ား၌ လူမ်ဳိးေရး ပဋိပကၡအျဖစ္ ပံုေဖာ္မႈမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ဟုဆိုရမည္။ ထိုကဲ့သို႔ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡအျဖစ္ ပံုေဖာ္မႈႏွင့္ ျပည္တြင္းမီဒီယာအခ်ဳိ႕တို႔၏ “တန္ျပန္” ဘက္လိုက္ေရးသားမႈတို႔၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္လူမ်ဳိးစုႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ခံလူမ်ဳိးစု ဟူ၍ ေပၚေပါက္လာေတာ့သည္။ အၾကမ္းဖက္ခံလူမ်ဳိးစု အျဖစ္ ေဖာ္ျပျခင္းခံရသူတို႔အနက္မွ အၾကမ္းဖက္ မႈက်ဴးလြန္းခဲ့သူမ်ားကို အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာကို ကာကြယ္ၾကသူမ်ားအျဖစ္ ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္ျပဳကာ တရား၀င္ လက္နက္တပ္ဆင္ေပးရန္ ႀကိဳးပမ္းလာၾကသည္။ အၾကမ္းဖက္လူမ်ဳိးစု အျဖစ္ ေဖာ္ျပသတ္မွတ္ခံရ သူတို႔အနက္ မွ အၾကမ္းဖက္ခံရသူတို႔မွာမူ ျပည္တြင္းေစတနာရွင္မ်ား၏ ရြံရွာမုန္းတီးျခင္းခံရ၍ မည္သည့္အကူအညီမွ မရရွိၾကဘဲ ႀကီးမားေသာ ေဘးဒုကၡျဖင့္ ႀကံဳေတြ႕ေနၾကရေတာ့သည္။ ဤအေျခအေနမွတဆင့္ အလြန္ အႏၲရာယ္ႀကီးေသာ အေျခအေနမ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္ေသာ အရိပ္အေျခတို႔ကို ေတြ႕ျမင္ေနရၿပီ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါမူ မည္သူကို အျပစ္တင္ရမည္ကို မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ေပ။
ဘာသာေရးပဋိပကၡ
အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ ဘာသာေရးပုဂိ္ၢဳလ္မ်ား၊ သတင္းမီဒီယာမ်ား၊ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ရခိုင္အေရးကို ဘာသာေရး ပဋိပကၡအသြင္မေဆာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ားခဲ့ပါေသာ္လည္း ဘာသာေရး ပဋိပကၡ အသြင္ေဆာင္ေစေသာ အခ်က္မ်ားရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေက်ာက္နီေမာ္အမႈ၌ က်ဴးလြန္ခဲ့သူ တရားခံမ်ားႏွင့္ ေတာင္ကုတ္တြင္ အၾကမ္းဖက္အသတ္ခံရသူ ဆယ္ဦးတို႔၏ ဆက္စပ္မႈကို ေလ့လာၾကည့္ပါက ထိုသူတို႔သည္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားလည္း မဟုတ္၊ လူမ်ဳိးခ်င္းတူသူမ်ားလည္းမဟုတ္၊ ေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသ တူသူမ်ားလည္းမဟုတ္ဘဲ ဘာသာေရးအရသာ ဆက္စပ္မႈရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ တဖန္ အၾကမ္းဖက္ လူမ်ဳိးမ်ားဟု ဖယ္ၾကဥ္ခံရ၍ အတိဒုကၡႀကီးစြာေရာက္ေနၾကသူမ်ား အထဲတြင္ အျခားႏိုင္ငံမွ တရားမ၀င္ ခိုး၀င္လာသူဆိုသူမ်ားအျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းပိုင္းမွ ရခိုင္ေဒသသို႔ သြားေရာက္အေျခခ်ၾကသူမ်ား၊ မိဘ ဘိုးဘြားဘီဘင္လက္ထက္ကတည္းက ျမန္မာေျမေပၚတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ ႏိုင္ငံသားစစ္စစ္မ်ား၊ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီကတည္းက ရခိုင္ေျမေပၚတြင္ အေျခခ်ခဲ့၍ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအဆက္ဆက္က ရခိုင္ မ်ဳိးႏြယ္၀င္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေသာ၊ ယခုတိုင္ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ ကမန္အမ်ဳိးသားမ်ား ပါ၀င္ေနသည္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္လည္း ဘာသာေရး ခြဲျခားမႈအသြင္ေဆာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေပ မည္။
ကိုေအာင္ဇင္လတ္၏ ေဆာင္းပါး၌ပင္ ဘာသာေရး ပဋိပကၡမဟုတ္ပါဟု ဆိုေသာ္လည္း အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္၊ မြတ္ဆလင္မ္ဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ သံုးစြဲေဖာ္ျပထား ခ်က္တို႔က ဘာသာေရး အသြင္ယူလိုသည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသား အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္မ်ားက ဘာသာေရးျပႆနာ မဟုတ္ဟု တထစ္ခ် မယံုရဲၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဆင့္သံုးဆင့္
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ယခုျဖစ္ေပၚလာခဲ့ေသာ ရခိုင္အေရးကို ေျဖရွင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ရပ္ မ်ဳိးထပ္မံမေပၚေပါက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္အေနျဖင့္ အဆင့္သံုးဆင့္ႏွင့္ ျပဳလုပ္သင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
၁။ အျပစ္ရွိသူ အျပစ္ေပးေရးႏွင့္ အျပစ္မဲ့သူ ကာကြယ္ေရး
အထက္က ေဖာ္ျပခဲ့သလို တရားဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္ၿပီး မုဒိမ္းက်င့္လူသတ္၊ အုပ္စုဖြဲ႕လူသတ္၊ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူတို႔၏ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္တုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးသူ၊ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို မည္သည့္လူမ်ဳိး၊ မည္သည့္ ဘာသာ၀င္၊ မည္သည့္ႏုိင္ငံသားပင္ျဖစ္ပါေစ ထိေရာက္ေသာ အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။ သို႔မွသာ ေနာက္ေနာင္ ဤကဲ့သုိ႔ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ဳိး မက်ဴးလြန္ရဲၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ အျပစ္မဲ့ အၾကမ္းဖက္ခံ လူသားအားလံုးကိုလည္း မည္သည့္လူမ်ဳိး၊ မည္သည့္ဘာသာ၀င္၊ မည္သည့္ႏိုင္ငံသား ပင္ျဖစ္ပါေစ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ အညီ ဆက္ဆံရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမဟုတ္သူမ်ားကို ပင္ ဤအေျခအေနမ်ဳိး၌ လူသားခ်င္းစာနာစြာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး လံုၿခံဳစိတ္ခ်ေဘးကင္းေသာ အခ်ိန္က်မွ ႏိုင္ငံတကာ မိသားစုမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္း ရွာေဖြေျဖရွင္းသင့္ပါသည္။
၂။ မွ်တေသာ ဥပေဒႏွင့္ ဥပေဒစိုးမိုးေရး
လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ရခိုင္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာၾကား ခဲ့ေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ မွ်တမႈရွိေသာ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံၫႊန္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္ရွိရန္ လိုအပ္ပါသည္။ မွ်တမႈမရွိလွ်င္ ေအးခ်မ္းမႈလည္းရွိမည္ မဟုတ္ပါ။ မွ်တမႈမရွိေသာ ဥပေဒကို လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္လည္း ခက္ခဲမည္ျဖစ္၍ ဥပေဒစိုးမိုးေရးလည္း ရွိႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႔ မွ်တေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္ေပၚေပါက္လာပါက ထိုဥပေဒအသက္၀င္စိုးမိုးၿပီး အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား ပေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။
၃။ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ႏိုင္ငံသား
လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ ႏိုင္ငံသားဆိုသည့္ ပင္ကိုယ္အမွတ္သညာ (Identity) သံုးခုကို ျမန္မာတိုင္းရွင္းရွင္း လင္းလင္းသိျမင့္လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ေရရွည္လုပ္ငန္းစဥ္အျဖစ္ ႀကိဳးပမ္းသင့္ပါသည္။
လူမ်ဳိးဆိုသည္မွာ လူအစုအေ၀းတစ္ရပ္သည္ ႏွစ္ပရိေစ္ၦဒၾကာျမင့္စြာ အတူတကြေနထိုင္ၾကၿပီးေနာက္ တူညီေသာ ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးစံတို႔ကို လက္ခံထားၾကသူမ်ားကို ဆိုလိုသည္။ လူမ်ဳိးစု တစ္စု၀င္ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာသူတစ္ဦးသည္ ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ ထိုလူမ်ဳိးကို ဆက္ခံရမည္သာျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဗမာလူမ်ဳိး မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာသူသည္ ဗမာလူမ်ဳိးသာျဖစ္ ေပမည္။ ကခ်င္လူမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္၍လည္းမရ၊ ကိုးရီးယားလူမ်ဳိးျဖစ္ခ်င္၍လည္းမရေပ။
ဘာသာတရားဟူသည္မွာ ႏွလံုးသား၏ ယံုၾကည္မႈ၊ ဦးေႏွာက္၏ လက္ခံမႈတို႔ျဖင့္ ယံုၾကည္လက္ခံ ရျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သည့္လူမ်ဳိး၊ မည္သည့္ႏိုင္ငံသား၊ မည္သည့္ ဘာသာ၀င္မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာသည္ ျဖစ္ေစ ထုိလူသားတစ္ဦးသည္ မိမိ၏ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားမွ ယံုၾကည္လက္ခံေသာ ဘာသာတရားကို လက္ခံႏိုင္ သည္။ မိဘႏွစ္ပါးယံုၾကည္ေသာ မိ႐ုိးဖလာယံုၾကည္မႈကို ဆက္လက္လက္ခံယံုၾကည္ႏိုင္သလို ႏွစ္သက္ရာ ဘာသာတရားတစ္ခုကိုလည္း ေျပာင္းလဲယံုၾကည္ႏိုင္ေပသည္။
ႏုိင္ငံသားဆိုသည္မွာ – သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံအသီးသီးမွ ျပ႒ာန္းထားေသာ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ အညီ သတ္မွတ္ထားေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံရပါက ထိုသက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေပမည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ႏိုင္ငံသားသည္ အျခားႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံသား အျဖစ္ေျပာင္းလဲ ခံယူႏိုင္သည္။ ထို႔အတူ မည္သည့္လူမ်ဳိး၊ မည္သည့္ဘာသာ၀င္မဆို သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ၏ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္း ထားေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုပါက ထိုႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေပမည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိ တည္ဆဲဥပေဒအရ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္၌ ဘာသာေရးသတ္မွတ္ခ်က္မရွိသျဖင့္ မည္သည့္ ဘာသာကို သက္၀င္ ယံုၾကည္သူမဆို သတ္မွတ္ထားေသာ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါက ျမန္မာႏိုင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳရမည္ျဖစ္သည္။
လူမ်ဳိး၊ ဘာသာႏွင့္ ႏိုင္ငံသားဟူေသာ ပင္ကိုယ္အမွတ္သညာ (Identity) သံုးခုကို လူအမ်ားစုသည္ ေရာယွက္၍ ခြဲျခားႏိုင္ျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ “ဗမာမြတ္ဆလင္မ္၊ ဘဂၤါလီဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ ဂ်ဴးခရစ္ယာန္၊ တိဘက္ဘာသာမဲ့” စသည့္ အသံုးအႏႈန္းမ်ားသည္ ျမန္မာအမ်ားစုနား၌ ယုတိ္ၱမရွိ၊ ရယ္စရာ စကားမ်ား သဖြယ္ထင္ျမင္မွတ္ယူေနၾကသည္။ ဧကန္စင္စစ္ မည္သည့္လူမ်ဳိးပင္ျဖစ္ေစ မိမိႏွစ္သက္ရာ ဘာသာတရားကို လက္ခံယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိေလရာ ထိုအေခၚအေ၀ၚျဖင့္ ေခၚဆိုႏိုင္ေသာ ပုဂိ္ၢဳလ္မ်ား သည္ ယခင္ကလဲရွိခဲ့သည္။ ယခုလည္းရွိသည္၊ ေနာင္တြင္လည္းရွိေနဦးမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ ယခုလတ္ တေလာၾကားေနရေသာ “ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ား”ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းသည္လည္း ဘာသာေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေရးအေပၚတြင္ ေရာေထြးကာ ျပႆနာ ေပၚေပါက္လာမည္ကို စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေပသည္။ လူမ်ဳိးဘာသာႏွင့္ ႏိုင္ငံသားကို ခြဲျခားသိျမင္လက္ခံႏိုင္မွသာလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း တက္ညီ လက္ညီႏိုင္ငံထူေထာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။
ျမန္မာ့ေျမမွာေန၊ ျမန္မာ့ေရကိုေသာက္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အေပၚ သစ္ၥာေစာင့္သိ႐ိုေသၾကသည့္ လူမ်ဳိးကြဲျပား ဘာသာျခား ျမန္မာႏိုင္ငံသားအားလံုး “ဒါဒို႔ျပည္၊ ဒါဒို႔ေျမ၊ ဒို႔ပိုင္တဲ့ေျမ”ဟုသံၿပိဳင္ဟစ္ေႂကြးရင္း ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည့္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တည္ေဆာက္ႏိုင္မည့္အခ်ိန္ကာလကို ေမွ်ာ္မွန္းရင္းနိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈအေပါင္း ခေညာင္းပါေစ။
ေဒါက္တာေနလင္းေအာင္၏ FB စာမ်က္နာမွ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
