ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က ကစားကြင္းမ်ားသို့ ေရာက္ဖူးၾကလိမ့္မည္။
ဒန္းမ်ား၊ ေလွ်ာမ်ား၊ စီးေဆာမ်ား စီးဖူးၾကလိမ့္မည္။ လူငယ္တို့ သဘာ၀ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ခုန္ေပါက္ ေဆာ့ကစားဖူးၾကပါမည္။
ကြ်န္ေတာ္လည္း လူငယ္ပီပီ လြတ္လပ္ေပါ့ပါး ေျပးလႊားေဆာ့ကစားဖူးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အမႈအမွတ္မထား။ မ်ားမၾကာမီကမွ အမွတ္မထင္ သတိျပဳမိေသာ ကစားနည္းမွာ ‘စီးေဆာ(See -Saw)’ပင္ျဖစ္သည္။
စာဖတ္သူလည္း ငယ္ငယ္က စီးဖူးလိမ့္မည္ျဖစ္၍ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေစလိုပါသည္။ စီးေဆာ၏ ပုံသဏၭာန္မွာ ပ်ဥ္ျပားတစ္ခ်ပ္နွင့္ အလယ္မွ ေထာက္တုိင္တခု ပါရွိပါသည္။ ပက္လက္ပ်ဥ္ျပားတခ်ပ္၏ အလယ္တည့္တည့္တြင္ အေပါက္ေဖာက္၍ျဖစ္ျဖစ္၊ အေပါက္မပါဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေထာက္တိုင္တစ္ခု ေထာက္ထားပါသည္။
ကေလးငယ္နွစ္ဦးက ပ်ဥ္ျပားတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ဆီတြင္ တက္ထုိင္သည္ဆုိပါစို႔။ ဘယ္ဘက္က ကေလးက ဖိနွိပ္ထုိင္ခ်လွ်င္ ညာဘက္မွ ကေလးမွာ ျမင့္တက္သြားပါသည္။ ဘယ္ဘက္မွ ကေလး ထုိင္ရာက ထလွ်င္ ညာဘက္မွ ဖိနွိပ္ထုိင္ခ်ရသည္။ တနည္းဆုိရေသာ္ ဘယ္ဘက္မွကေလးက ျမင့္သြား၍ က်န္တဘက္မွာ နိမ့္ဆင္းသြားရသည္။ ‘တဘက္မွာ ျမင့္တက္ေနလွ်င္ က်န္တဘက္မွာ နိမ့္က်ေနမည္‘ဆုိေသာ သေဘာတရားကုိ ပထမဆုံး ဆင္ျခင္မိပါသည္။
ထုိ့ျပင္ ပန္းျခံထဲ၌ စီးေဆာ ေဆာ့ကစားေနေသာ ကေလးငယ္နွစ္ဦးအနက္ အျမင့္ေရာက္သြားသည့္ ကေလးမွာ တဘက္ကေလး ထက္ပို၍ ပန္းျခံ၏ရွုေမွ်ာ္ခင္းမ်ားကို ျမင္ေတြ႔နိုင္မည္။ ပတ္၀န္းက်င္၏ အလွတရားမ်ားကို ခံစားနုိင္မည္။ တဖန္ မိမိက နွိမ့္ခ်ေပးျခင္းအားျဖင့္ တဘက္ ကေလးအား ထုိရွုခင္းမ်ားအား ၾကည့္ရွုခြင့္ေပးရာေရာက္သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ အတုန့္အလွည့္သေဘာ လုိက္ေလ်ာေပးၾကသည္။ အေပးအယူသေဘာ အျပန္အလွန္ ျဖည့္စည္းေပးၾကသည္။ အနိမ့္၌ရွိေနစဥ္ထက္ အျမင့္သို႔ ေထာင္တက္ရခ်ိန္တြင္ ပို၍ ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို ေ၀မွ်ခံစားမိၾကသည္။ win-win (သူမသာ၊ ကိုယ္မနာ)သေဘာမ်ိုးျဖစ္သည္။
အတၱကင္းစင္ေသာ ကေလးတုိ႔ဘ၀တြင္ ေဆာ့ကစားခဲ့ၾကသည့္ အဆုိပါ ကစားနည္းမွာ အတၱ၀ါဒ ခ်ိုးနွိမ္ေရးကို ေကာင္းစြာ ေလ့က်င့္ေပးနုိင္ေျကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။
မိမိခ်ည္း ေကာင္းစား၍ မျပီး။ ေပ်ာ္ရြွင္မႈ၊ ခ်မ္းသာမႈ၊ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို တကုိယ္တည္းရယူေနျခင္းျဖင့္ ေလာကအလွမဆင္နိုင္။ မိမိ ညီအစ္ကို၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ၊ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားအပါအ၀င္ လူ႕အဖြဲ႔ အစည္းတုိ့ကိုပါ သူ႔အလွည့္ကိုယ့္အလွည့္ ေနရာေပးသင့္သည္ဟူေသာ အသိကို ေမြးဖြားေပးသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္က အေပ်ာ္သေဘာျဖင့္ ေဆာ့ကစားခဲ့ေသာ္လည္း ၾကီးျပင္းလာေသာအခါ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္လာခ်ိန္တြင္ သူမ်ားေကာင္းက်ိဳး-ကိုယ့္ေက်ာင္းက်ိဳး၊ အတၱ-ပရ ညီညြတ္မွ်တေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ စီးေဆာကစားနည္းက သင္ခန္းစာေပးသည္။
လူ႔ေလာက လူ႔ဘ၀တြင္ အနိမ့္အျမင့္၊ အတက္အက်၊ အဆုိး အေကာင္း ရွိစျမဲပင္။
ဆုိၾကပါစို့ …” တဘက္ကုိ A က်န္တဘက္ကုိ B ဟု အမည္တပ္၍ A မွာ အေကာင္း၊ B မွာ အဆိုးဟု ကုိယ္စားျပဳသတ္မွတ္ၾကည့္ပါ။ A ဆုိေသာ ေကာင္းျခင္းမ်ား ျမင့္တက္ေနခ်ိန္တြင္ B ဆုိေသာ အဆုိးတရားမ်ား နိမ့္က်ေနမည္ျဖစ္ျပီး တနည္း B ၏ အဆိုးမ်ား ျမင့္တက္လာခ်ိန္မွာ A ဆုိေသာ ေကာင္းျခင္းတရားမ်ား နိမ့္က် ေလ်ာ့ပါးသြားမည္ျဖစ္သည္။
လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ ေကာင္းမႈ၊ ဆိုးမႈ က်င့္မူခ်က္မ်ားကို ကုိယ္တိုင္ ေ၀ဖန္နွုိင္းယွဥ္၍ ညီမွ်ျခင္းထုိးၾကည့္နိုင္ေစရန္လည္း စီးေဆာက လႈံ႕ေဆာ္ တိုက္တြန္းသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ စီးေဆာဥပမာမွတဆင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ ေတြ႔ၾကံဳေနရေသာ လူမွုေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပတ္၀န္းက်င္ေရး၊ တရားမွ်တေရး စသည့္ နယ္ပယ္စုံတို့တြင္ သဟဇာတျဖစ္ေစရန္ ေကာက္ယူဆင္ျခင္နုိင္သည္။
ပန္းျခံမ်ားတြင္ ကေလးငယ္တုိ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးစြာ See -Saw စီးေနၾကတာကို ျမင္ရတုိင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္နွင့္ မည္မွ် သဟဇာတျဖစ္ၾကျပီလဲ၊ မည္မွ် အစြန္းမေရာက္ေအာင္ ေနထုိင္နုိင္ၾကျပီလဲ။ အေပး အယူ၊ အေလွ်ာ့အတင္း က်င့္မူတတ္ျပီလား၊ အတၱ-ပရ ညီညြတ္မွ်တနိုင္ျပီလားဆုိတာ ဆင္ျခင္ၾကည့္နိုင္ပါေၾကာင္း ….”။
copy from လင္းယုန္ဂ်ာနယ္
