ျမန္မာျပည္မွာ အျပန္အလွန္ အၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတာ မရိွခဲ့ (ဘာသာျပန္ ေဆာင္းပါး)

ႏိုဝင္ဘာ- ၂၈ ၂၀၁၃
M-Media
ေဆာင္းပါးရွင္- Rachel Wagley
ဘာသာျပန္- ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္

ဓာတ္ပံုအညႊန္း – အဓမၼေနရာေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း ႏွင့္ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံျခင္း ခံစားေနရဆဲ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား
(Evangelos Petratos EU/ECHO January 2013)

၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ကမာၻ႕ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ထုတ္ျပန္စာတစ္ေစာင္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ရိွ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္ရာ၌ “အျပန္အလွန္ အၾကမ္းဖက္မႈ”၊ “လူမ်ဳိးေရးအၾကမ္းဖက္မႈ”၊ “လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာပဋိပကၡ” ဟူေသာအသံုးအႏႈန္းျဖင့္ ျမန္မာအစိုးရမွ အဖန္တလဲလဲ သံုးႏႈန္းေဖာ္ျပေနၾကသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ႏွင့္ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ရခိုင္ျပည္နယ္၌ျဖစ္ပြားေသာ တိုက္ခိုက္မႈျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚ အထူးရည္ညႊန္းသံုးစြဲခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအသံုးအႏႈန္းမ်ားမွာ အတိုင္းအတာတစ္ရပ္အထိေတာ့ လက္ခံႏိုင္ေသး၏။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားလာေသာ မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ဤအသံုးအႏႈန္းမ်ားျဖင့္ လႊမ္းၿခံဳေဖာ္ျပေနသည္မွာ တိက်မွန္ကန္မႈမရိွသည္သာမက လူမိုက္အားေပး အဆင့္သို႔ပင္ ေရာက္သြားေစပါသည္။ မြတ္စ္လင္မ္တို႔သည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း အၾကမ္းဖက္သားေကာင္မ်ား ႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ က်ဴးလြန္သူမ်ား ႏွစ္မ်ဳိးလံုး တစ္ၿပိဳင္တည္းျဖစ္ေနသည့္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္း တစ္ရပ္ကဲ့သို႔ အထင္ေရာက္ေအာင္ အထင္လြဲအျမင္မွား သြားေစပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရး အေနအထား၌ ဤသို႔အထင္မွားမႈသည္ မြတ္စ္လင္မ ္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို လက္ခံေအာင္ျပဳရာေရာက္ေန၏။ ထို႔အျပင္ ဤလႈပ္ရွားမႈမ်ားအတြင္း အာဏာပိုင္မ်ား၏ ပါ၀င္ပတ္သက္ က်ဴးလြန္ေနမႈမ်ားကိုလည္း အာရံုလႊဲလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ရခိုင္ျပည္နယ္၌ျဖစ္ေစ ျမန္မာႏို္င္ငံ အတြင္းပိုင္း၌ျဖစ္ေစ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အာဏာပိုင္တို႔၏ ေကာက္က်စ္မႈ၊ ဘက္လိုက္မႈ၊ စြက္ဖက္ေစာ္ကားေျပာဆိုမႈ၊ အစီအစဥ္ခ် မႈိင္းတိုက္မႈမ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးသြားရသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ဤႏွစ္ပိုင္းအတြင္း တိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ အျပန္အလွန္/ပဋိပကၡ ဟူ၍ မဟုတ္ေလၿပီ။ အျပန္အလွန္အၾကမ္းဖက္မႈ (တစ္နည္း) ပဋိပကၡ Communal Violence ဟူသည္ ဥပမာအားျဖင့္ လူမ်ဳိး သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရးအုပ္စုႏွစ္စု အတြင္း အျပန္အလွန္အၾကမ္းဖက္/တိုက္ခိုက္မႈကို ေဖာ္ျပသံုးႏႈန္းသည့္ ေ၀ါဟာရ တစ္ခုျဖစ္၏။ အုပ္စု ၂စု သို႔မဟုတ္ ၄င္းတို႔ထက္ ပိုမိုပါ၀င္ေနသည့္ အုပ္စုမ်ားမွာ အၾကမ္းဖက္ က်ဴးလြန္သူမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ခံ သားေကာင္မ်ားအျဖစ္ ေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မွ စ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္စ္လင္မ္တို႔မွာ စတင္ အၾကမ္းဖက္ က်ဴးလြန္မႈမ်ဳိး မျပဳထားၾက။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ၀ါဒျဖန္႔လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ား၊ မီဒီယာမ်ား၊ ခြင့္ျပဳခ်က္မ်ား၊ ခြဲျခားျခင္းအေျခတည ္ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ဘာသာေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ မဲေပးခြင့္ မရေစမႈမ်ား၊ ဘက္လိုက္တရားစီရင္မႈမ်ား၏ ဓားစားခံ သားေကာင္တို႔မွာ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ရွင္းလင္း ထင္ရွားလ်က္ရိွေနေပသည္။

အျပန္အလွန္၊ ပဋိပကၡ ႏွင့္အလားတူ သံုးႏႈန္းေဖာ္ျပမႈမ်ားက ဆိုးက်ဳိးႏွစ္ရပ္ကို ေပၚေပါက္ေစသည္။
၁။ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား၏ ဇာစ္ျမစ္ႏွင့္ သေဘာ သဘာ၀ကို နားလည္မႈလြဲမွားႀကီးထြားလာေစသည္။
၂။ အၾကမ္းဖက္မႈကို အားေပးေနသည့္ ခြဲျခား ဆက္ဆံမႈဆိုင္ရာ ဥပေဒႏွင့္ႏိုင္ငံေရး ဆက္စပ္မႈမ်ားကို မျမင္ေတာ့ဘဲ မြတ္စ္လင္မ္ႏွင့ ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ေအာ္သံမ်ား အေပၚ ျပည္သူတို႔မွ စိတ္၀င္သြားေစရန္ ဦးတည္လိုက္ျခင္းျဖင့္ အၾကမ္းဖက္မႈအတြင္း အစိုးရ၏ပါ၀င္မႈအခန္းက႑အား ျပည္ဖံုးကားခ်လိုက္ရာ၌ အေထာက္အကူျဖစ္ေစသည္။

ဤဆိုးက်ဳိးႏွစ္ရပ္က ျပႆနာေျဖရွင္းေရး၏လမ္းေၾကာင္း အစစ္အမွန္ကို အစေဖ်ာက္လိုက္ပါေတာ့သည္။

ယင္းသို႔သံုးႏႈန္းလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ မီဒီယာႏွင့္ ကမာၻ႕ဇာတ္စင္ေပၚရိွသူမ်ားသည္ ျပႆနာ၏ အေၾကာင္းရင္းမွန္မွ လမ္းေခ်ာ္ကာ၊ လူထု အေတြးအျမင္ႏွင့္မူ၀ါဒမ်ားကို အမွားမွား အယြင္းယြင္းျဖစ္ေစေသာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုမႈမ်ားထဲ နစ္၀င္သြားၾကသည္။ အကယ္၍မ်ား အျပန္အလွန္အၾကမ္းဖက္မႈ (၀ါ) ပဋိပကၡျဖစ္စဥ္မွန္ပါက ယင္းျပႆနာမ်ားအေပၚ အုပ္စုအားလံုးမွ တူညီစြာ ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ရႈတ္ခ်မႈမ်ား ရိွရေပမည္။ ယခုေသာ္ တကယ့္သားေကာင္မ်ားမွာ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ဥပေဒစိုးမိုးေရး၌ က်ဴးလြန္သူမ်ားထက္ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းဆက္ဆံခံေနရ၏။ အေၾကာင္းေသာ္ သူတို႔သည္သာ က်ဴးလြန္သူတရားခံမ်ားအျဖစ္ တမင္ေကာက္က်စ္စြာ အသိသြင္းခံရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ သူတို႔၏ လူမ်ဳိးစု၊ ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕မ်ားပင္လွ်င္ ထိုအစြန္းအထင္း မကင္းစင္ခဲ့။

ဤအေရးအရာမ်ားကို အျပန္အလွန္/ပဋိပကၡအျဖစ္ ေဖာ္ျပေနျခင္းသည္ – ဗမာလူမ်ဳိးႏွင့္ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္သူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ျခင္းႏွင့္တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္မထိုက္တန္ ဟူသည့္ အေတြးအျမင္အား အေျချပဳထားေသာ ဗမာအစိုးရ၏ လူမ်ဳိးဘာသာခြဲျခားျခင္းမူ၀ါဒအေပၚလည္း အျမင္လွ်မ္းသြားေစျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရသည္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက ၄င္း၏လူမ်ဳိးဘာသာခြဲျခားေရးအစီအမံအား – ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံေသာဥပေဒႏွင့္လည္းေကာင္း၊ လူနည္းစုမြတ္စ္လင္မ္တို႔အေပၚ ထင္သာျမင္သာ အၾကမ္းဖက္မႈႏွင့္လည္းေကာင္း အလ်ဥ္မျပတ္ေအာင္ ဖန္တီးထားခဲ့၏။

၁၉၇၈ ခုႏွစ္ နဂါးမင္းစီမံခ်က္/စစ္ဆင္ေရးက ျမန္မာအစိုးရ၏ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံမႈအစီအမံအား နားလည္သေဘာေပါက္ေစသည့္ မီးေမာင္းထိုးျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ၄င္းစစ္ဆင္ေရးကာလအတြင္း ရိုဟင္ဂ်ာ ႏွင့္ လူနည္းစု၀င္အျခားအုပ္စုမ်ား၏ တရား၀င္တည္ရိွမႈကို ပယ္ဖ်က္ေသာအားျဖင့္ အာဏာပိုင္ႏွင့္ေဒသခံတို႔မွ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာေစာ္ကားခ်က္၊ ဖ်က္ဆီးမႈတို႔ကို သံုး၍ မ်ဳိးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ရခိုင္ျပည္ရိွ ရိုဟင္ဂ်ာေပါင္း ႏွစ္သိန္းမွာ ျမန္မာျပည္ျပင္ပသို႔ ေမာင္းထုတ္ခံၾကရသည္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ား တစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း ရိုဟင္ဂ်ာႏွင့္ အျခားမြတ္စ္လင္မ္တို႔ကို တမင္ႀကံစည္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

မြတ္စ္လင္မ္တို႔အေပၚ သမိုင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံမႈမ်ားက ၂၀၁၂-၂၀၁၃ တိုက္ခိုက္မႈအားလံုးနီးပါး၌ အစိုးရလံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ားကို ငုတ္တုတ္ရပ္ၾကည့္ေစခဲ့သည္ သာမက၊ ၄င္းတို႔သည္ မြတ္စ္လင္မ္တို႔အား အၾကမ္းဖက္သည့္ ျဖစ္ရပ္ အမ်ားအျပားတြင္လည္း ပါ၀င္ေစခဲ့သည္အထိ ခြင့္ျပဳခံရသည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လမွစတင္လာေသာ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတို႔၏ အစၥလာမ္ဆန္႔က်င္ေရးလက္ကမ္းစာေစာင္မ်ား၊ ၀ါဒျဖန္႔ လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ားအားျဖင့္ အစိုးရက ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္မွ စံနစ္တက် ႀကိဳတင္ႀကံစည္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ မြတ္စ္လင္မ္ဆန္႔က်င္ေရး၌ အမည္ပ်က္ျဖင့္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ ဦး၀ီရသူအား က်ားက်ားမီးယပ္ အကာအကြယ္ေပးေနသည့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကိုယ္တိုင္က “ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖမွာ ၄င္းတို႔အားလံုးကို ႏိုင္ငံမွ ထြက္ခြာသြားေစျခင္း သို႔မဟုတ္ ဒုကၡသည္ စခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ” ဟု လူသိရွင္ၾကား ဆိုဖူးသည္။ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္မွာ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ အတိုင္းအတာ တစ္ရပ္အထိ ျပည့္၀ခဲ့သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွစ၍ ရိုဟင္ဂ်ာေပါင္း တစ္သိန္းေလးေသာင္းခန္႔မွာ ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားအတြင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ အက်ဥ္းသားဘ၀သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ႏိုင္ငံစြန္႔ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားျဖစ္ပြားသည္ကို အစိုးရဖက္မွ ၀န္ခံေနေသာ္လည္း ၾကား၀င္တားျမစ္ျခင္း မရိွသည့္အျပင္ ဦးစားေပး စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈလည္း မျပဳခဲ့ေခ်။ ဤသို႔ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ယင္းတိုက္ခိုက္မႈမ်ားသည္ အစိုးရ၏ လူမ်ဳိးဘာသာ ခြဲျခားေရးမူ၀ါဒမွ ကၽြံထြက္လာသည့္ေျခလွမ္းထဲမွ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။ ထို႔အတူ ထိုတိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ အစိုးရ၏ အင္အားႏွင့္ၾသဇာကို ပို၍ ႀကီးမားလာေစသည္ဟု ကၽြမ္းက်င္သူအခ်ဳိ႕မွဆိုၾကသည္။

တစ္ဖက္သတ္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို ပဋိပကၡဟု သံုးႏႈန္းျခင္းက မုသာ၀ါဒ လမ္းေၾကာင္းမွား တစ္ရပ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ လူ႔ အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ရပ္၏ အတြင္းအျပင္၌ လိမ္ညာသြတ္သြင္းထားမႈ တည္တံ့ေအာင္ အားျဖည့္ေပးရာေရာက္ေန၏။ ကုလသမဂၢႏွင့္ အျခား ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းတို႔သည္လည္း အျပန္အလွန္ပဋိပကၡအေရးဟု ရႈျမင္သြားၿပီး လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး တင္းမႈမ်ားအေပၚ ေျပၿငိမ္းေလ်ာ့ပါးေစရန္ ျမန္မာအစိုးရ အတြက္ အင္တိုက္အားတိုက္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္လာၾကကုန္သည္။ သို႔ေစကာမူ ျမန္မာ အစိုးရမွာကား လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး တင္းမာမႈမ်ားကို ေျဖေလ်ာ့ေပးသူျဖစ္လာရန္ေ၀းစြ၊ ၄င္းကိုယ္တိုင္ကပင္ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားအေပၚ ခြဲဲျခားဆန္႔က်င္မႈ၏ အဓိကေသာ့ခ်က္၊ လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းျဖစ္လာေအာင္ မီးေမႊးရာ၌ ကၽြမ္းက်င္သူ၊ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ဤက႑၌ ေပါက္ေျမာက္ေစခဲ့သူ ျဖစ္ေနေလ၏။

မုသာ၀ါဒလမ္းေၾကာင္းမွားက ႏိုင္ငံတကာအေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားအတြက္ နက္ရိႈင္းခက္ခဲသည့္ ျပႆနာမ်ားကို အေျခခံက်က် ေဖာ္ထုတ္တင္ျပမႈမွ ေရွာင္လႊဲႏိုင္သည့္ ဆင္ေျခတစ္ခုျဖစ္လ်က္ရိွသည္။ အၾကမ္းဖက္မီးေမႊးရာ၌ လည္းေကာင္း၊ အၾကမ္းဖက္မႈေရွ႕ဆက္ေနမႈ၌လည္းေကာင္း အလြန္ၾသဇာေညာင္းလွေသာ ထိုအေျခခံျပႆနာမ်ားဟူသည္ ျပစ္ဒဏ္မွ ကင္းလြတ္ေအာင္ စံနစ္တက် ဖန္တီးထားျခင္း၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ခြဲျခားခ်ဳိးႏွိမ္ဆက္ဆံျခင္း၊ အစိုးရ၏မူ၀ါဒႏွင့္ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနမႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ အကယ္၍ လူမႈေရးတင္းမာမႈမ်ားကို မဆိုင္းမတြ ေျဖခ်ေလ်ာ့ပါးႏိုင္ေစသည့္ တိုင္ေအာင္ ျမန္မာ့ အေရးအား ေျဖရွင္း၌ မရႏိုင္ေသးေခ်။ ႏိုင္ငံတြင္းရိွ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ႏွင့္ မြတ္စ္လင္မ္တို႔အၾကား  အခိုင္အမာစိုက္ထူထားသည့္ အၾကမ္းဖက္မႈ၏ အရင္းအျမစ္မ်ားအတြင္းမွသာလွ်င္ အေျဖထုတ္ႏိုင္ပါမည္။

အာဏာပိုင္အစိုးရ၏ အခန္းက႑ပါ၀င္ေၾကာင္း လက္ခံထုတ္ေဖာ္မႈ မရိွဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ မြတ္စ္လင္မ္ ဆန္႔က်င္ေရး အၾကမ္းဖက္မႈအား အေျဖရွာရန္ ခ်ဥ္းကပ္ စူးစမ္းျခင္းက ရူးသြပ္မႈသာ ျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ မည္သည့္အေၾကာင္းရင္းေၾကာင့္ မြတ္စ္လင္မ္ေရးရာျပႆနာျဖစ္ရသည္ကို တိက်ပီျပင္စြာ သတ္မွတ္ေဖာ္ျပႏိုင္ရပါမည္။ အဖိႏွိပ္ခံလူနည္းစု တစ္ရပ္အေပၚ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား စံနစ္တက် က်ယ္ျပန္႔လာေအာင္ အာဏာပိုင္မ်ားမွ ေဖာ္ေဆာင္အားေပးေနျခင္းတည္းဟူေသာ အခ်က္သည္သာလွ်င္ အျမန္ဆံုး အေျဖမွန္ရရိွေရးအတြက္ ပထမဦးဆံုး ႏွင့္ ပဓာနအက်ဆံုး ဦးတည္ေရွ႕ရႈရမည့္ေျခလွမ္းပင္ ျဖစ္ေပ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Rachel Wagley ၏ In Burma, There is No ‘Communal Violence’ သံုးသပ္ခ်က္ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေရးသားပါသည္။