ေမ ၅ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
ျမင့္မိုရ္ ေမာင္ေမာင္ ဘာသာျပန္သည္။
အဲ့ဒီလပိုင္းကေပါ့။ ေမြးဖြားလတၱံ႕ေသာ အျမြာရင္ေသြးေလးေတြ ေျခကန္လႈပ္ရွားမႈ ရပ္တန္႔သြားတဲ့ အခါ တစ္စံုတစ္ခုေတာ့ မွားယြင္းၿပီလို႔ ဇူရား ဘီဂမ္း ထင္ေယာင္ ထင္မွားျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ သူမ ခႏၶာကိုယ္ နာၾကင္မႈ ျပင္းထန္လာတဲ့ အခါက်မွ သံသယအားလံုး ပယ္ဖ်က္ႏိုင္သြားတယ္။
သူမမွာ အကူအညီလိုအပ္ေနေပမယ့္လည္း ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ အေျခအေနမွာ ရိွေနဆဲပါ။ သူမဟာ အျခားေသာ ရိုဟင္ဂ်ာ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားလို ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္က ညစ္ေထးက်ဥ္းၾကပ္ဖံုထူလွတဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းတြင္းမွာ ေရာက္ေနလို႔ပါပဲ။
ကနဦးပိုင္းက တစ္ခုတည္းေသာ အားထားရာျဖစ္တဲ့ ျပည္ပကူညီေထာက္ပံ့ေရး လုပ္သားမ်ားကလည္း မရိွေတာ့ဘူး။ ပ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္တတ္တဲ့ အာဏာပိုင္ နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အစြန္းေရာက္လူရမ္းကားေတြရဲ႕ အဓမၼေမာင္း ထုတ္မႈေၾကာင့္ ေဒသတြင္းမွ ထြက္ခြာသြားၾကပါၿပီ။ စခန္းျပင္ပက အကူအညီရယူဖို႔ ဆိုတာကလည္း လူမ်ားစု ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ ႀကီးစိုးထားတဲ့ ျပည္သူ႔ေဆးရံုကို တက္ေရာက္ေရး အတြက္ ခြင့္ေတာင္းခံဖို႔ဟာ ယခင္ကာလမ်ားထက္ ခက္ခဲ တင္းၾကပ္ေနျပန္ေတာ့တယ္။
ေနာက္ထပ္ အတားအဆီးႀကီး တစ္ရပ္ကလည္း ရိွေနေသးရဲ႕။ အဲ့ဒါကေတာ့ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ရခိုင္လူမ်ဳိးအမ်ားစုက ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ လူမ်ဳိးေရးအၾကမ္းဖက္မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ရာမွာ ေသဆံုးသူ ၂၈၀ နဲ႔ အဓမၼရပ္ရြာစြန္႔ေစျခင္းခံရသူ လူေပါင္းတစ္သိန္းေလးေသာင္းေက်ာ္ရိွခဲ့တဲ့ေနာက္ ဒီလိုေၾကာက္ရြံ႕မႈေသာက ႀကီးထြားလာရျခင္းျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆရာ၀န္ေတြ၊ သူနာျပဳေတြက မိမိတို႔ကို ပိုမို ဆိုး၀ါးထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ေလေတာ့မလား – သို႔မဟုတ္ ေသဆံုးတာကိုပဲ ျမင္ေတြ႕ခ်င္ေန မလားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ေသာက ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခါ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲ တစ္ေက်ာ့ျပန္၀င္ေရာက္စျပဳေနတဲ့ ကူညီေရး လုပ္သားေတြရဲ႕အဆိုအရ အဲ့ဒီ ေကာလဟလေတြဟာ မွန္ကန္ေၾကာင္း သံုးသပ္စဥ္းစားေနစရာေတာင္ မလိုဘူးလို႔ သိရတယ္။
အဲ့ဒီအေၾကာင္းအခ်က္ေတြက အေရးေပၚေဆးကုသမႈ ခံယူေရးလိုအပ္ေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေပၚမွာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီး ျဖစ္ေနရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘီဂမ္းလို ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ဳိးသမီးေတြပါပဲ။ မိခင္နဲ႔ကေလးေတြ လိုအပ္တဲ့ ကုသေစာင့္ေရွာက္မႈအစား မိသားစုမ်ားစြာ စုေပါင္းေနထိုင္ေနတဲ့ စခန္းထဲက တန္းလ်ားရွည္ထဲမွာဘဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရၿပီး၊ မီးဖြားစဥ္အတြင္း ဘီဂမ္းရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ႀကီးေပၚ ေရခဲထုပ္ေတြ တင္လို႔ သူမရဲ႕မိခင္က လက္သည္လုပ္ေပးခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္း သူမရဲ႕မိသားစုက ေျပာျပတယ္။
(ဓာတ္ပံု) ငါးေခ်ာင္းဒုကၡသည္စခန္းက ရြက္တဲတစ္ခုထဲ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ေ၀ဒနာသည္ ရိုဟင္ဂ်ာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၁၇ ရက္။ (AP Photo/Gemunu Amarasinghe)
—————————————
ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုရိွၿပီး လူဦးေရ သန္း ၆၀ ေက်ာ္ရိွတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းဆီ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာင္းလဲျပဳျပင္မႈ စတင္လိုက္ကတည္းက လူမ်ဳိးေရးဘာသာေရးဆိုင္ရာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ တင္းၾကမ္းျပည့္လာခဲ့တယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာပါ။
ဒီေဒသတြင္းရိွ ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ားအျပားဟာ မ်ဳိးဆက္အလီလီေရာက္ႏွင့္ၿပီးေသာ မိသားစုေတြကေန ေပါက္ဖြားလာသူမ်ား ျဖစ္ၾကေပမဲ့လည္း သူတို႔ကို အစိုးရဖက္က တရားမ၀င္ေျပာင္းေရႊ႕၀င္ေရာက္လာသူမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံသားျဖစ္မႈကို ျငင္းဆိုထားပါတယ္။ မၾကာေသးမီျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္ ေနရပ္စြန္႔ခြာရသူ သူတို႔ထဲက မ်ားစြာေသာသူေတြအေနနဲ႔ ရခိုင္ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ျပင္တစ္ေၾကာေပၚမွာ လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒဆန္ဆန္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားေအာက္မွာ ေနထိုင္ ရွင္သန္ေနၾကရေပတယ္။
ေန႔စဥ္နီးပါး ေသဆံုးမႈသတင္းေတြ ရရိွေနတယ္။ အမ်ားစုက တားဆီးခံအေျခအေနေတြ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ုဳိးသမီးေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားက ရိုဟင္ဂ်ာတို႔နဲ႔ ကူညီေရးလုပ္သားမ်ား၊ရဲ႕ အဆိုအရ သိရတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ကေန နယ္စည္းမထားဆရာ၀န္မ်ားအဖြဲ႕ ႏွင္မထုတ္မီအခ်ိန္က အဖြဲ႕ရဲ႕ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ကုသခဲ့ရေသာလူနာေတြထဲက ေလးပံုတစ္ပံုဟာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲ့ဒီအဖြဲ႕ကို အစိုးရဖက္က ေဖေဖာ္၀ါရီလ အတြင္း ႏွင္ထုတ္ခဲ့တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးေတြကို ၀န္ထမ္းအျဖစ္ ငွားရမ္း ခန္႔အပ္ခဲ့ျခင္း၊ ဒီႏွစ္အေစာပိုင္း ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း ရြာတစ္ရြာကို တိုက္ခိုက္မႈထဲက အၾကမ္းဖက္ခံလူနာေတြကို ကုသေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အစိုးရကို အမ်က္ထြက္ေစ ခဲ့တာလို႔ ဆိုၾကတယ္။ အဲ့ဒီတိုက္ခိုက္မႈမွာ လူေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ေသဆံုး ရတယ္လို႔ ကုလသမဂၢက ဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာ အစိုးရဖက္က ရဲအရာရိွ တစ္ဦးသာ ေသဆံုးတယ္လို႔ ေျပာဆိုထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္အၾကာ ျပည္ပကူညီေရးလုပ္သားေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္ရဲ႕ တည္းခိုရိပ္သာေတြ၊ ရံုးေတြ၊ ဂိုေဒါင္ေတြကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူရမ္းကားတို႔ တိုက္ခိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ေဘးကင္းေရးအလို႔ငွာ ထြက္ခြာသြားေစခဲ့ပါတယ္။
စစ္ေတြၿမိဳ႕ျပင္ဖက္ မိုးေရၾကားက တုန္ယင္ေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာလုလင္တစ္ဦး၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၄ ရက္။ (AP Photo/Gemunu Amarasinghe)
——————————————————————
ႏိုင္ငံတစ္၀ွမ္း က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစံနစ္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လ်စ္လ်ဴရႈခံထားရာက ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေနရဆဲျဖစ္ေပမဲ့ ျမန္မာအစိုးရကေတာ့ ဒီကြက္လပ္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ ပါတယ္လို႔ ေခါင္းမာစြာ ဆိုခဲ့တယ္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ အစားထိုးခံခဲ့ရတဲ့ ယခင္စစ္အစိုးရဟာ အဲ့ဒီအခ်ိန္ မတိုင္မီက ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းစီ အေပၚ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈႏႈန္း အျဖစ္ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ေဒၚလာမွ်သာ အသံုးျပဳခဲ့တာပါ။
မြတ္စ္လင္မ္စခန္းေတြထဲ ႏိုင္ငံေတာ္က လက္ေအာက္ခံ ၀န္ထမ္း ဆရာ၀န္မ်ားကို ဒါဇင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေစလႊတ္ပါတယ္။ သို႔ေပမဲ့လည္း လူတစ္ခ်ဳိ႕က လံုၿခံဳမႈမရိွဘူးလို႔ ခံစားရတဲ့အတြက္ ကနဦးပိုင္းမွာ သြားေရာက္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ရက္သတၱပတ္ အတြင္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈၾကပါတယ္။ ခက္တာက နာရီပိုင္းမွ်သာ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူနာေတြဟာ လူတန္းရွည္ၾကားက တန္းစီေစာင့္ဆိုင္းေနရတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းစီ ကိုလည္း မိနစ္အနည္းငယ္ေလးမွ်သာ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ၾကတယ္။ ကမာၻတစ္၀ွမ္းက ကေလးငယ္ေတြကို သတ္ျဖတ္တဲ့ အႀကီးမားဆံုး လူသတ္ေကာင္ႏွစ္ဦးလို႔ ညႊန္းဆိုရမယ့္ အသက္ရႈ လမ္းေၾကာင္းဆုိင္ရာေရာဂါနဲ႔ ၀မ္းပ်က္ ၀မ္းေလွ်ာေရာဂါ ခံစားေနရသူအခ်ဳိ႕လည္း ရိွေနတယ္။ လက္ရိွအခ်ိန္ ဖံုေတာထဲ ၀ပ္တြားေနရတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားက မိုးတြင္းကာလ၀င္ေရာက္လို႔ ရႊံ႕ဗြက္ေတာ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခ်ိန္မွာ ေရဆုိးေရပုပ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ေရာဂါ သို႔မဟုတ္ အထက္လွန္ေအာက္ေလွ်ာ ၀မ္းေရာဂါေတြ ပြင့္အံထြက္လာမွာကို ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားမွ စိုးရိမ္လ်က္ရိွေနပါတယ္။
Save the Children ၊ Oxfam နဲ႔ အျခား လူသားခ်င္းစာနာေရးအဖြဲ႕က ကူညီေရးလုပ္သားေတြကို ရက္ပိုင္းအတြင္း စစ္ေတြၿမိဳ႕ထံ ျပန္လည္သြားေရာက္ ခြင့္ျပဳမယ္လို႔လည္း ကတိျပဳခဲ့ေပမယ့္ ၀န္ထမ္း အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ ျပန္သြားႏိုင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
သြားေရာက္သူအမ်ားစုဟာ ဟိုတယ္ေတြမွာတည္းခိုၿပီး အလုပ္ထြက္လုပ္ရတယ္။ လက္ဆြဲေသတၱာေတြ၊ ကဒ္ပံုးေတြကိုအသံုးျပဳၿပီး ေရွာင္တခင္ရံုးဌာနေတြအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းအသံုးခ်ေနရတယ္။ ဒီရက္သတၱပတ္အတြင္း လူအခ်ဳိ႕ဟာ အေထာက္အကူပစၥည္းပစၥယမ်ားနဲ႔တစ္ကြ ဒုကၡသည္စခန္းေတြဆီ သြားေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ယခင္ကနဲ႔မတူေအာင္ ႀကီးမားလွတဲ့ တင္းၾကပ္ထားမႈေအာက္က လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။
အႀကီးမားဆံုးစုိးရိမ္ဖြယ္လကၡဏာမ်ားအနက္ တစ္ခုအပါအ၀င္အျဖစ္ အေရးေပၚပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးစင္တာကို သူတို႔က ေထာက္ျပၾကတယ္။ အဲ့ဒီစင္တာဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ဗဟိုအစိုးရအာဏာပိုင္ေတြ၊ ကုလကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ အက်ဳိးအျမတ္မယူတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ေဒသတြင္း ရခိုင္လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္ေတြ ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အတြက္ ကနဦးပိုင္းမွာ တကယ့္သတင္းအခ်က္အလက္ မွ်ေ၀ေရးယႏၱရား တစ္ခုရဲ႕ အခန္းက႑ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ၿပီးခဲ့တဲ့သီတင္းပတ္ထဲမွာ ၾသဇာ အထြားဆံုးအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးသန္းထြန္းက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးဆိုင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို ေျပာင္းလဲ လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကူညီေရး လုပ္သြားေတြကို ေျပာဆိုလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုအခါမွာ ကူညီေရးအုပ္စုမ်ားက စင္တာရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ကို ရယူေနရတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ နဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ ကူညီေထာက္ပံ့မႈ ပမာဏေတြကို မျဖစ္မေန တန္းတူေပးေနရပါတယ္။
“ အသိုင္းအ၀ိုင္းႏွစ္ခုလံုး လက္ခံႏိုင္မယ့္ အေနအထားတစ္ရပ္ကို သူတို႔ ဖန္တီးေပးရပါမယ္။ တကယ္လို႔ သူတို႔ဟာ အရင္လမ္းေဟာင္းအတိုင္း ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္နယ္ထဲမွာ ပဋိပကၡ ပိုမို ႀကီးထြားလာလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ က်ိန္းေသေျပာရဲပါတယ္ ” ဆိုၿပီး အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ ဦးသန္းထြန္းက ေျပာၾကားခဲ့တယ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အတားအဆီးမ်ဳိး အလ်ဥ္းမရိွဘဲ အစိုးရပိုင္ေဆးေပးခန္း နဲ႔ ေဆးရံုေတြမွာ အကူအညီေကာင္းစြာ ရရိွေနပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြအဖုိ႔မွာေတာ့ သူတို႔ထက္ကို အကူအညီအေထာက္အပံ့ အဆမတန္ လိုအပ္ေနတယ္ေလ။ ဒီအေၾကာင္းကို ကူညီေရးလုပ္သားမ်ားက ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ သိျမင္ေနၾကေလေတာ့ ………………..
အပိုင္း(၂)
ဘီဂမ္းဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္က မုဟမၼဒ္ ရဖီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ကမာၻေလးကို အမုန္းတရားက ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္သြားေစတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ရြာေလးကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္လူရမ္းကားေတြ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒုကၡသည္စခန္းထဲ သူတို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကရတယ္။
စခန္းထဲက ေငြရိွသူေတြလို လာဘ္ေငြအမ်ားအျပားမေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ ရဖီးဟာ ျပင္ပထြက္ၿပီး အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ဘီဂမ္းမွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္သန္းေနခဲ့ၿပီ။ သူမရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာတို႔ဟာ အသက္ ၂၀ မွာတင္ ကေလးအသီးသီးရိွေနၾကေသာ္လည္း အျမြာႏွစ္ဦးရိွေနတဲ့ သူမရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက သူမအဖို႔ ပထမဦးဆံုးနဲ႔ သည္းထိတ္ ရင္ဖိုစရာ ျဖစ္ေနရတယ္။
ေဖေဖာ္၀ါရီလအတြင္း နယ္စည္းမထား ဆရာ၀န္မ်ားအဖြဲ႕ကို အဓမၼ ထြက္ခြာေစျခင္း မျပဳမီခ်ိန္အထိေတာ့ သူမဟာ ပဋိသေႏၶဆိုင္ရာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ရရိွေနခဲ့တယ္။ ဖြားျမင္ရက္နီးကပ္လာတာနဲ႔အမွ် သူမရဲ႕ သေႏၶသား တစ္စံုတစ္ရာ မွားယြင္းလာေၾကာင္း သတိျပဳမိတယ္။ နာက်င္မႈျပင္းထန္လာေတာ့ မလြဲမေသြ ဆရာ၀န္တစ္ဦးရိွဖို႔ လိုအပ္လာၿပီ။
ဧၿပီ ၁၃ ရက္္မွာ သူမကို မိသားစုက ဒါးပိုင္ရြာ ေဆးရံုငယ္ေလးဆီ ေခၚသြားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီမွာ ဆရာ၀န္ ရိွမေနခဲ့ဘူး။ သူမကို စစ္ေတြေဆးရံုႀကီးဆီပို႔ဖို႔ ဆရာ၀န္က သူနာျပဳေတြကို ဖုန္းဆက္ေျပာၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
စခန္းထဲေရာက္ေနတဲ့အျခားသူေတြလိုပဲ ဘီဂမ္းလည္း ေကာလဟလသတင္းေတြ ၾကားခဲ့ရၿပီးျဖစ္တယ္။ ေဆးရံုႀကီး တက္ေရာက္ခြင့္ရသူ အမ်ားအျပားဟာ အသက္ရွင္ခြင့္ မရရိွခဲ့ၾကဘူး ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆရာ၀န္မ်ားက ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ မဖြယ္မရာျပဳမူ ဆက္ဆံေၾကာင္း အေထာက္အထားကို ျပည္ပ ကူညီေရး လုပ္သားမ်ားဖက္မွ မျမင္ေတြ႕ၾကေသးပါဘူး။
ဒီ့ထက္ပိုအဓိကက်တဲ့ အႏၱရာယ္က ေဆး၀ါးကုသမႈ အကူအညီ မရခဲ့ၾကတာပဲျဖစ္တယ္။ တကယ္လို႔ ေဆးရံုတစ္ရံုမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခြဲစိပ္ကုသမႈ က႑ မျပဳလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ မိခင္နဲ႔ကေလး အသက္ဆံုးပါးႏိုင္တဲ့ စိန္ေခၚခ်က္ကုိ အလြန္တိုးျမွင့္ႀကီး ထြားလာေစမွာ အမွန္ပါပဲ။
ဘီဂမ္း ….. အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္။ သူမရဲ႕ခင္ပြန္းနဲ႔မိဘမ်ားက သူမရဲ႕လက္ကိုဆုပ္ကိုင္လို႔ သူမရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ျပင္ေပၚ ေရခဲနဲ႔ ပြတ္သပ္ေပးရင္း အားေပးႏွစ္သိမ့္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဘီဂမ္းရဲ႕မိသားစု မိတ္ေဆြျဖစ္ၿပီး သူတို႔နဲ႔အတူ သူမရဲ႕ခါးသည္းျဖစ္အင္ကို ႀကံဳဆံုခဲ့တဲ့ အဗ္ဒုလ္ မာလစ္က ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။
“ ကၽြန္မ ေသရပါေတာ့မယ္။ အရမ္းကို နာက်င္ပါတယ္ ဆိုၿပီး သူမက စူးစူး၀ါး၀ါး ဟစ္ေအာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ဟစ္ေအာ္ညည္းျငဴသံကို အိမ္ေျခ ၁၀ စုအကြာကေန ၾကားေနၾကရတယ္ ”။
စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚ ေခတၱေရာက္ရိွလာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕က ဘီဂမ္းရဲ႕ျဖစ္အင္ကိုၾကား သိရတဲ့အခါ သူမအေနန႔ဲ႔ စစ္ေတြေဆးရံုႀကီး တက္ေရာက္ဖို႔သာ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္ေၾကာင္း နားခ်ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
ဝမ္းေလ်ာေရာဂါနဲ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ လအရြယ္ သမီးျဖစ္သူ ဝတ္ခဲ့တဲ့ အက်ီၤကိ ျပသေနတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူ ဟလီမား ကာတူး၊ ၂၀၁၄ ဇႏၷ၀ါရီ ၁၇ ရက္။ (AP Photo/Gemunu Amarasinghe)
———————–
ဒါးပိန္ရြာေဆးရံုေလးကို သြားၿပီးေနာက္ သံုးရက္အၾကာမွာ စစ္ေတြေဆးရံုႀကီးဆီ ဘီဂမ္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆးရံုကို အခ်ိန္မီေရာက္ မလာတဲ့အတြက္ မီးဖြားၿပီး ပိုး၀င္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ ကေလးႏွစ္ဦးအနက္ တစ္ဦးဟာ ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ အသက္မရွင္ႏိုင္ဘူးလို႔ တြက္ဆထားၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခြဲစိပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘီဂမ္းကို တည္ျငိမ္တဲ့ အေျခအေနမွာ ေတြ႕ၾကရတယ္။ တစ္ပတ္ေနၿပီးေနာက္ ဧၿပီ ၂၅ ရက္မွာ ေဆးရံုဆင္းခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။
ေဆးရံုမွာ အတူေနအေဖာ္ျပဳခဲ့တဲ့ ဘီဂမ္းရဲ႕အေဒၚျဖစ္သူ မတ္စ္တာဘာ ခါတူးက သူမရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳကို ဒီလို ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူ႔တူမ ေဆးရံုဆင္းကာနီး နာရီပိုင္းအလို ဆရာ၀န္တစ္ဦးေရာက္လာၿပီး သူမကို အခန္းတစ္ခုထဲ ေခၚ၀င္သြားတယ္။ သူမကို ေနာက္ဆံုးေဆးတစ္လံုး ထိုးေပးဖို႔လိုေနေသးတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ မိနစ္ ၂၀ အၾကာ ဘီဂမ္းရဲ႕ ခြဲစိပ္ထားတဲ့ ၀မ္းဗိုက္က ေနာက္ထပ္တဖန္ ဆိုး၀ါးစြာ နာက်င္လာျပန္တယ္။ တစ္ခဏေနၿပီးေတာ့ သူမ ေသဆံုးသြားပါတယ္။
ပဋိသေႏၶနဲ႔မီးဖြားမႈဆိုင္ရာ ေဆးရံုဆရာ၀န္ ဦးတင္ေအာင္က ဘီဂမ္းကိစၥအေပၚ မည္သည့္မွတ္ခ်က္မွ် မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္လူမ်ဳိးနဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာလူနာေတြကို တန္းတူသာ ဆက္ဆံကုသေပးတယ္လို႔သာ ေျပာဆိုပါတယ္။
“ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ လူနာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ သူတို႔ကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္ျခင္းရိွမရိွကေတာ့ သူတို႔ဘယ္လိုအေျခအေနမွာရိွခဲ့တယ္၊ ဘယ္လိုအခ်ိန္မွ ေရာက္လာ ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေပးတာခ်ည္းပါပဲ ”။
ဘီဂမ္းရဲ႕ေသဆံုးမႈသတင္းက ရိုဟင္ဂ်ာေတြအၾကား တမဟုတ္ခ်င္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားခဲ့တယ္။ စစ္ေတြမွာ အကူအညီ မရခဲ့ဘူးဆိုတဲ့ ေကာလဟလေတြလည္း ေရာစြက္ ပါ၀င္လာတယ္။
အဂၤါေန႔မွာေတာ့ အသက္ ၂၇ ႏွစ္အရြယ္ အလီမား ခါတူးအမည္ရိွ ေနာက္ထပ္ ရိုဟင္ဂ်ာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက မီးဖြားရင္း ဆံုးပါးသြားခဲ့ျပန္ေရာ။ သူမလည္း ဒါးပိုင္ေဆးရံုကို သြားေရာက္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ သူမရဲ႕ခင္ပြန္းက စစ္ေတြေဆးရံုဆီ လႊဲေျပာင္းေပးဖို႔ အစပိုင္းမွာ ျငင္းဆန္ခဲ့ေသးတယ္။ ဇနီးျဖစ္သူရဲ႕ ေဘးကင္း လံုျခံဳေရးကို စိုးရိမ္ခဲ့လို႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဘီဂမ္းရဲ႕ဖခင္ အသက္ ၅၀ အရြယ္ အဗ္ဒုလ္ လာမင္ ကေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ေျဖသိမ့္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။ ယူႀကံဳးမရစြာနဲ႔ သူက ေအာက္ပါ အတိုင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
“ ေဆးရံုမွာ သမီးျဖစ္သူ ေသဆံုးၿပီလို႔ၾကား သိလိုက္ရတဲ့အခါ ကမာၻႀကီးတစ္ခုလံုးနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသားပါ ေၾကမြပ်က္သုဥ္းသြားသလို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ သူမက အသတ္ခံလိုက္ရတာ ဆိုၿပီး လူေတြရဲ႕ေျပာဆိုခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ မျပတ္ၾကားေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္ေစ့နဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ေတြ႕ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္လိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္သမီးကို ျပန္လိုခ်င္တာ တစ္ခုတည္းပါပဲဗ်ာ ”။
ေအပီသတင္းေဆာင္းပါးရွင္ Robin McDowell ၏ Lack of health care deadly for Myanmar’s Rohingya ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေရးသားသည္။
