ေက်ာ္မိုးေအာင္
မေျပာခ်င္ေသာလည္းပဲ ေျပာစရာ ႐ွိလာ၍ မေျပာမျဖစ္ေျပာရပါဦးမည္။ မေျပာခ်င္ဆိုသည္က ခံစားခ်က္ႏွင့္ ေျပာမည္ျဖစ္၍ ေဒါသသံပါမည္ကို မလိုလား ေသာေၾကာင့္၊ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကို မိမိခံစားခ်က္ေပၚ အေျခခံေျပာလ်င္ မိမိဘက္က ဘက္လိုက္ရာက်မည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္၊ မိမိ႐ႈျမင္သည့္အတိုင္း တည့္ တည့့္ ေျပာမည္ျဖစ္ရာ မလိုလားအပ္သည့္ လူပုဂၢိဳလ္ေဝဖန္မႈ ျဖစ္မည္ကို စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္။
၅.၅.၁၂က သတင္းစာမွာ ပါသည့္ အသံုးအႏႈန္း “မြတ္စလင္မ္ကုလား”ဆိုသည္က ဒီရက္ ျပသနာမ်ိဳးစံု ၾကားသိေနခ်ိန္က်မွ ပိုၿပီးေစာ္ကားခံလိုက္ရသလို၊ မီးေလာင္ေနစဥ္ ဓာတ္ဆီျဖန္းခံလိုက္ရသလိုခံစားရပါသည္။
ဒီကိစၥအတြက္ facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ၾကီးဌာန၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးရဲထြဋ္က ထိုအသံုးအႏႈန္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေတာင္းပန္သည့္ ပံုစံမ်ိဳး ေနာက္ရက္တြင္ ျပင္ဆင္ခ်က္ ထည့္ေပးမည့္ ပံုစံမ်ိဳး ေတြ႔ရျပန္ေတာ့ အားလည္း တက္မိသလို ေမွ်ာ္လင့္တစ္ႀကီးလည္း ေစာင့္ၾကည့္မိသည္။ ဘယ္တုန္းကမွ သာမန္အားျဖင့္ ၾကည့္ေလ့မ႐ွိသည့္ ည၈နာရီ ႐ုပ္သံသတင္းကိုပင္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္း ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္သည္အထိ။
ဒီေန႔ ျပင္ဆင္ခ်က္ကေတာ့ ပါလာသည္။ “မြတ္စလင္မ္ကုလား” အစား “ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္သူ” တဲ့။
မည္သို႔ အဓိပၸါယ္ ေဖာ္ေဆာင္သတ္မွတ္ရမည္မသိ။ ျမန္္မာႏိုင္ငံသားဟုပင္ လက္မခံတဲ႔သေဘာျဖစ္ေနပါျပီ၊၊ ကမာၻမွာမ႐ွိဘူးေသးတဲ႔ သတင္းေရးသားမႈ ေတြ၊၊ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျပင္ေပးသည့္အတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
အျပင္လူေတြကေတာ့ ဒီလူေတြ ေနရာတကာ စပ္စပ္ထိမခံ ျဖစ္ေနၾကသည္ဟုသာ ျမင္ၾကဖို႔ မ်ားသည္။ ဘယ္လိုေခၚေခၚေပါ့ ဒါဒါပဲ ဥစၥာဟု ႐ိုး႐ိုးသားသား ဆိုသူကလည္းဆိုၾကသည္။ ကုလားကို ကုလားမေခၚလို႔ ငါတို႔က ဘယ္လိုမ်ား သမုတ္ရပါ့ ဆိုသူေတြလည္း ဒုႏွင့္ေဒး။ ပိုးစိုးပက္စက္ ဆဲဆိုတုန္႔ျပန္ ေလွာင္ေျပာင္သူေတြကလည္း တစ္ပံုတစ္ပင္။ ခက္သည္က မြတ္စလင္မ္ကို ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ေနသူ အမ်ားစုက မြတ္စလင္မ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သမိုင္း ဆိုလ်င္ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာစိုးေၾကာက္စရာေလာက္၊ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေရး ပိုးစိုးပက္စက္ ေဝဖန္ ေရးသားထားသည့္ တစ္ဖက္သတ္စာမ်ား ဝါဒျဖန္႔တရားမ်ားကို ေလာက္သာ ဖတ္ဖူးၾကားဖူးထားၾကသူမ်ား၊ ျမန္မာ့သမိုင္းဆိုလ်င္လည္း ဗုဒၶဟူသည္ ဗမာလူမ်ိဳးဟူသည့္ စာအုပ္မ်ိဳးဖတ္ဖူးၿပီး ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ကိုသည္ပင္လ်င္ အညာေဒသက ဗမာႀကီးထင္ေနၾကသူမ်ား၊ ဗာရာဏသီကို မံု႐ြာဘက္က ယူဆထားသူမ်ား၊ ခ်စ္တီးမွန္း၊ ဟိႏၵဴမွန္း၊ မြတ္စလင္မ္မွန္းပင္ လ်င္ ဘာကြာလို႔ကြာမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ျပင္ပဗဟုသုတၾကြယ္ဝၾကသူမ်ား၊ က်ားက်ားမီးယပ္ မြတ္စလင္မ္ဆို မုန္းတယ္ကြာဟူသည့္ မ်က္ကန္း ဝံသာႏုရကၡိတတရား႐ွင္မ်ား ျဖစ္ေနေလသည္။
လက္႐ွိအေနအထားက ျမန္မာျပည္တြင္း႐ွိ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ လူ႕အစုအေဝးႀကီး တစ္ရပ္လံုးသည္ပင္လ်င္ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ သို႔မဟုတ္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အနည္းငယ္ကမွ သို႔တည္းမဟုတ္ေတာင္ အဂၤလိပ္ေခတ္ကမွ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္မွ တရားမဝင္ ခိုးဝင္လာၾကသည့္ အလား။ တိုင္းျပည္အတြက္ အဖ်က္ သက္သက္လုပ္ေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအလား။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ္ျပန္ၾကေပါ့၊ သူမ်ားေျမမွာလာၿပီး လူဝါးမဝႏွင့္ စသည္စသည္။
႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥျဖင့္ ပထမ စတင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ဆိုလ်င္ ႐ိုဟင္ဂ်ာအေၾကာင္းေျပာတာ မနာၾကဖို႔၊ မင္းတို႔ကို ေျပာတာမဟုတ္၊ ဝင္နာေနၾကရ ေအာင္ မင္းတို႔ရဲ့ ဘာေတြလား၊ ညာေတြလား ေမးခြန္းမ်ား တရစပ္သံုးသည္။ ေနာက္ေတာ့ တစ္မ်ိဳးတိုးလာသည္။ စေျပာတုန္းကေတာ့ နယ္စပ္က႐ိုဟင္ ဂ်ာအေရး သို႔တည္းမဟုတ္ ထိုသူမ်ား ျပည္တြင္းသို႔ ခိုးဝင္လာမည့္အေရးသက္သက္၊ ဘာသာေရးမပါဟု ဆိုၾကရာမွ ျမန္မာ့ေျမမွာ ေအးအတူပူအမွ် အ တူေနသည့္ မြတ္စလင္မ္မ်ားကိုေရာ ကမၻာတစ္ဝန္းမွ မြတ္စလင္မ္မ်ားကိုသာမက အစၥလာမ္၏ အထြတ္အျမတ္ထားရာ ကိုးကြယ္ရာအ႐ွင္၊ လူသားအ လင္းျပပုဂၢိဳလ္ တမန္ေတာ္ျမတ္… အျခားအျခားတို႔ကိုပါ ေစာ္ကားေရးသားလာၾကသည္ကိုလည္း ေနရာအႏွ႔ံ ေတြ႕လာရသည့္ အႀကိမ္ေရ တစ္ျဖည္းျဖည္း ပိုပို စိပ္လာသည္။ သမိုင္းလိမ္ဝါဒျဖန္႔ စာစဥ္မ်ား၊ မုန္းတီးေရး လႈံ႕ေဆာ္လႊာမ်ား၊ အင္တာနက္ (အထူးသျဖင့္ facebook) စာမ်က္ႏွာမ်ား၊ ဂ႐ုပ္မ်ား အလွ်ိဳ အလွ်ိဳ ေပၚလာသည္။ ျပႆနာကို မီးေမႊးလာေနၾကသည္။ ၾကမ္းပိုးကို လိပ္မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕လာၾကသည္။ မီးစကို ဓာတ္ဆီျဖန္းလာၾကသည္္။ အဓမၼ လူထုအံုၾကြ အၾကမ္းဖက္မႈဖက္ကို ေဖာ္ေဆာင္လမ္းေၾကာင္းလာၾကသည္။ မည္သူမည္ဝါေတြက ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္ေနသည္ေတာ့ အေသ အခ်ာမသိရ၊ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သူတို႔၏ မိႈင္းတိုက္မႈ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာကိုလိုလိုဘာလိုလိုႏွင့္ ျပည္တြင္းေန မြတ္စလင္မ္မ်ားကိုပါ အ ေၾကာင္းမဲ့ အျပစ္ျမင္လာၾကသည္။ အမုန္းစိတ္ပိုပြားလာၾကသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲအေနျဖင့္ လိုရာဆြဲ အသံုးခ်သူတို႔ေၾကာင့္ မလိုလားအပ္ေသာ၊ မည္သူ႕ ကိုမွ် ေကာင္းက်ိဳးမျပဳေသာ၊ မဆိုင္သူမ်ားကိုပါ ဃယက္ထေစေသာ ပူေဆြးဝမ္းနည္း ေၾကာက္႐ြံ႕ ၾကရေစေသာ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡ တရားဥပေဒမဲ့ ျဖစ္လာရသည္။
ဒီ ကုလားအေခၚခံရသည့္ကိစၥက တကယ္ေတာ့ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ႐ုတ္တရက္ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္လာသည္ မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိုးဘြားမ်ား လက္ထက္ ကတည္းက အေျခအတင္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီးသား၊ အခိုင္အမာ ပံုစံတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ၿပီးသား။ ထိုစဥ္ကာလကပင္ ႏွစ္သက္မႈမ႐ွိေၾကာင္း တိုင္းသိျပည္သိ အသိ ေပးခဲ့ၾကၿပီးသား။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္တြင္ ၾကမၼာရဟတ္ တစ္ပတ္ျပန္လည္ရျခင္းျဖစ္သည္။
ေျပာခ်င္သည္ကို ပိုမိုနားလည္ႏိုင္ေစဖို႔ သမိုင္းနည္းနည္း ျပန္ေကာက္ပါမည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအၾကား ဗုဒၶဘာသာ မျပန္႔႔ပြား မထြန္းကားေသးမီ ပုဂံေခတ္ အေစာပိုင္း (အေနာ္ရထာမတိုင္မီ) ပိသံုမင္းလက္ထက္က တည္းက အစၥလာမ္ဘာသာ ေရာက္႐ွိေၾကာင္း အေထာက္အထားမ်ား မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ား ႐ွိသည္။ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာမ်ားထဲတြင္ ပသီ၊ ပန္းေသး စသည့္ အေခၚအေဝၚမ်ား ပါ႐ွိခဲ့သည္။
ကုလားဆိုေသာ အသံုးအႏႈန္းကလည္း ေ႐ွးယခင္ ဘုရင္မင္းမ်ားလက္ထက္ကတည္းက ေခၚေဝၚလာသည့္ အသံုးအႏႈန္း။ မေန႔တစ္ေန႔ကမွမဟုတ္၊ ျမန္ မာ့သမိုင္းအစကတည္းက ကုလားဆိုသူမ်ားႏွင့္ ကူးလူးဆက္ႏြယ္မႈ ႐ႈိခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ မြတ္စလင္မ်ားကိုရည္ညႊန္းပါက ပသီကုလားဟုေခၚခဲ့ၾက သည္။ ဥပမာ ဘိုးေတာ္ ဗဒံုမင္းလက္ထက္က ဘုရင့္အမိန္႔ျပန္စာမွတ္တမ္းတြင္ (လက္႐ွိ အမရပူရရပ္၊ လင္းဇင္းကုန္းသုသာန္တြင္ ျမ်ဳပ္ႏွံထားေသာ) အာဗစ္႐ွားဟုဆိုင္နီအား ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္႐ွိ ပသီကုလားတို႔အတြက္ သာသနာပ္ိုင္အျဖစ္ခန္႔အပ္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ခဲ့သည္။
မင္းတုန္းမင္းလက္ စာေတာ္ႀကီးတြင္လည္းကုလားရြာမ၊ ကုလားဗလီဆရာ၊ ကုလားလူမ်ိဳး စသည္ျဖင့္ သံုႏႈန္းခဲ့သည္။ ပသီကုလားမ်ားသည္ ေ႐ွး ျမန္မာသမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္ တာဝန္ေက်ခဲ့သည္။ ဘုရင္ကိုသတ္လ်င္ ဘုရင္လုပ္ႏိုင္သည့္ ေခတ္အေျခအေနတြင္ ဘုရင့္ ကိုယ္ရံ ေတာ္၊ လူယံုေတာ္၊ အေထာက္ေတာ္၊ အဝယ္ေတာ္၊ စစ္သည္ေတာ္အျဖစ္ ခစားခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ျမင္းမွာအုန္းခြံ ကၽြန္မွာ ကုလား၊ ဓားမွာမိုးႀကိဳးဟုပင္ အဆိုတြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္ကလည္း ဘုရင္မင္းျမတ္တို႔က မိမိတို႔အေပၚ အထူး သစၥာေစာင့္သိၾကေသာ ပသီကုလားတို႔အား အတုန္႔အလွည့္အေနျဖင့္ ဝတ္ေက်ာင္းေတာ္မ်ား သာသနိကအေဆာက္အအံုမ်ား ျပည္တြင္၌သာမက တိုင္းတစ္ပါးရပ္ျခား ေဆာ္ဒီ အာေရဗ်ႏိုင္ငံထိပင္ ၾကည္ျဖဴစြာ ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့သည္။
ထိုစဥ္ကသံုးႏႈန္းခဲ့သည့္ ကုလားဆိုေသာ အေခၚအေဝၚသည္ ကုလပုတၱရ-ျမတ္ေသာအႏြယ္ဟူေသာ စကားမွဆင္းသက္လာသည္ဟု အဓိပၸြယ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့ ၾကသည္။ ေဂါတမ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကလည္း ကုလားလူမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း သေဘၤာမ်ားျဖင့္ ကူးလာသူမ်ားဟုဆိုရာမွ ကုလားျဖစ္လာ ေၾကာင္း ဆိုၾကသည္။ ဤသို႔ဆိုလ်င္ေတာ့ လက္႐ွိ ဗမာဟု ဆိုၾကသူေတြေရာ အျခား တိုင္းရင္းသားဆိုသူေတြပါ မူလဘူတ ႒ာေန စစ္စစ္မ်ားမဟုတ္ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာက တိဘက္၊ အႏိၵယ၊ မြန္ဂို၊ တရုတ္ေတာင္ပိုင္းကေန စတင္အေျခခံ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ႐ွာရင္း ကူးလာၾကသူေတြခ်ည္းသာ။ အားလံုး တေနေနရာက ကူးလာၾကသူခ်င္းသာျဖစ္၍ ကုလားေတြခ်ည္းသာ။ ေစာသည္ႏွင့္ ေနာက္က်သည္သာ ကြာသည္။ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရား မွန္သမွ်သည္လည္း ျမန္မာျပည္ျဖစ္စစ္စစ္ တစ္ခုမွ်မ႐ွိ၊ အျခား ႏိုင္ငံမ်ားမွ ကူးယူထားသည္ခ်ည္းသာ။
ေ႐ွးဗမာမင္းမ်ားလက္ထက္က ဗမာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားႏွင့္ ဗမာျပည္႐ွိ ပသီကုလားေခၚ အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ာအၾကား တစ္စံုတစ္ရာ ျပသနာ ႀကီးႀကီးမားမား မ႐ွိခဲ့။ ကုလားဆိုေသာ အေခၚအေဝၚ အသံုးအႏႈန္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း ပသီကုလားအေခၚခံ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားအေနႏွင့္ တစ္စံု တစ္ရာ နစ္နာရန္ အေၾကာင္းပင္မ႐ွိခဲ့။
သို႔ေသာ္…သို႔ေသာ္…။ ႏွစ္ကာလ အတန္ၾကာသြားၿပီးေနာက္.. အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ကာလတြင္ကား အရင္လို မဟုတ္ေတာ့။ ထိုစဥ္ကာလအတြင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီလက္ေအာက္ခံျဖစ္စဥ္ အိႏၵိယတိုက္နယ္၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသည္။ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံသား အေျမာက္အမ်ားလည္း ထပ္ဝင္လာသည္။ ဒါကလည္း အမွန္တရားတစ္ခု။ ေ႐ွးအစဥ္အဆက္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကေသာ ပသီကုလားအေခၚခံ ႒ာေနမြတ္စလင္မ္တို႔ႏွင့္ ေနာက္ေရာက္လာေသာ အႏိၵယတိုက္နယ္ (ယခု အႏၵိယ၊ ပါကစၥတန္၊ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္)သား မြတ္စလင္မ္မ်ားၾကားတြင္ပင္ လူမ်ိဳး ေရးဓေလ့ထံုးတမ္း ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘာသာစကားတို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ပဋိပကၡ တစ္ခ်ိဳ႕ ႐ွိခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အလံုးအရင္းႏွင့္ ဝင္လာေသာ အိႏၵိယသား (ခ်စ္ တီး၊ ဟိႏၵဴ၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ မြတ္စလင္မ္)တို႔ႏွင့္ ႏြယ္လာၿပီး ဗမာျပည္တြင္ အစဥ္အဆက္က လူ႔အစုအေဝးတစ္ရပ္အျဖစ္ ႐ွိခဲ့ၿပီးသား ပသီကုလားမ်ား ကိုပါ ဗမာလူထု၏အျမင္ ေျပာင္းလဲလာသည္။
မူလ ေခၚဆိုသည့္ အသံုးအႏႈန္း “ကုလား”၏ မူရင္းသေဘာတရားလည္း ေျပာင္းလဲသြားသည္။ မူရင္းကကဲ့သို႔ ေႏြးေထြးမႈ မ႐ွိေသာ၊ ခြဲျခားလိုေသာ၊ အျပစ္ျမင္လိုေသာသေဘာ အေတာ္ေဆာင္လာသည္။ ကုလားဒိန္၊ ကုလားကျပား၊ ကုလားမ်ိဳးမစစ္၊ ေဇကျပားစ သည့္စသည့္ စကားလံုးမ်ားက မူလက ႐ွိခဲ့သည့္ ပသီကုလားမ်ား လက္သင့္ခံႏိုင္ဖြယ္မ႐ွိျဖစ္လာသည္။
ထိုစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖိုးမ်ားေခတ္က ပသီကုလားမ်ားသည္ တစ္ဖက္က တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၊ ေက်ာင္းသား သမဂၢ စသည္တို႔တြင္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ ေရးအတြက္ တစ္တပ္တစ္အားမွ က႑စံု ပါဝင္ခဲ့ၾကသလို တစ္ဖက္ကလည္း မိမိတို႔အား ခြဲျခား ႐ႈျမင္ေသာ အသံုးအႏႈန္း “ကုလား”ဟူသည္အား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသည္။ ဗမာမြတ္စလင္မ္ ႏိုးၾကားေရးအဖြဲ႔ ကဲ့သို႔ေသာ အဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔ကာ မိမိတို႕သည္ ကုလား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဗမာ ဗုဒၶဘာသာမ်ား နည္းတူ ဒီေျမဒီေရတြင္ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံသားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္မႈအျပည့္ျဖင့္ ဆိုခဲ့ၾကသည္။ မိမိတို႕သည္ ဗမာမြတ္စလင္မ္မ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾကသည္။
“မ်ိဳးကားဗမာ၊ ဘာသာမြတ္စလင္မ္
ျဖစ္တံုအင္လည္း၊ တို႔မ်ိဳးတို႔ေဆြ
တို႔တစ္ေတြသည္၊ တို႔ျပည္(ေျပ)တို႔႐ြာ
တို႔႒ာနာမွာ၊ တို႔ဟာထင္႐ွား
မ႐ွိအားေၾကာင့္၊ တို႔မ်ားကုလားဒိန္
အမ်ားႏွိမ္သည္၊ သို႔ပါေသာ္ျငား
တို႔မ်ိဳးသားကား၊ ႏိုးၾကားမ႐ွိ
၀မ္းနည္းဘိ၏။” ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံျဖင့္ မိမိတို႔သည္လည္း ဗမာမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုခဲ့ၾကသည္။ “ဗမာကို ဗမာကသိေရး” ဆိုကာ မိမိတို႔ ဗမာျပည္ဖြား အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားသည္လည္း ဗမာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား နည္းတူ ဗမာျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုခဲ့ၾကသည္။
ရည္ညႊန္း- ဦးညီညီ (ဗမာမြတ္စလင္မ္ ႏိုးၾကားေရးအဖြဲ႕)
တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားအား ဗမာမြတ္စလင္ အမည္ေခၚတြင္ရန္ ဗမာမြတ္စလင္နိုးၾကားေရး အဖဲြ႕ခ်ဳပ္က သက္ဆိုင္ရာသို႕တင္ျပ ေတာင္း ဆိုသည္။ ထိုသည္၏ရလဒ္က ၁၉၃၀-ခုနွစ္တြင္ ထိုစဥ္က (အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းက) စ၍ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူရာတြင္ ကုလား၊ ေဇရဘာဒီ၊ ေဇကျပား စသည္စသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခၚေဝၚေနၾကသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မြတ္စလင္မ္မ်ား (ေ႐ွးအေခၚ ပသီကုလားမ်ား)အား ဗမာမြတ္စလင္မ္ဟုသာ တစ္မ်ိဳးတည္းေခၚရန္အမိန္႕ထုတ္ခဲ႕သည္။ တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တို႕အား ဗမာမြတ္စလင္ဟု သန္းေခါင္စာရင္းတြင္လည္း တစ္သမတ္ တည္း စာရင္း သတ္မွတ္ရန္ဟူ၍ ေၾကညာခ်က္ အမိန္႔ထုတ္ေပးခဲ့ျခင္းပင္။
(စကားမစပ္ တ႐ုတ္ဆိုေသာ အေခၚအေဝၚသည္လည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပင္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွသာ ေခၚသည့္ စကားလံုးတစ္ခု။ သို႔ေသာ္ မတူသည္က ယခုခ်ိန္ထိ ထိုစကားလံုး သံုးႏႈန္းျခင္းေနာက္ကြယ္တြင္ အျခား တစ္စံုတစ္ရာ သက္ေရာက္မႈ၊ ႏွိမ္ခ်မႈ လံုးဝမ႐ွိ၊ ဤအခ်က္က ကုလားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ ဘက္။)
ထိုစဥ္ကတည္းက ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး ေလာကတြင္ မြတ္စလင္မ္မ်ားအား ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ဟုသာေခၚခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၌ က်င္းပခဲ့ေသာ ေ႐ႊတိဂုံအလယ္ပစၥယံ လူထုအစည္းအေ၀းပဲြႀကီး၌ ဖဆပလအဖဲြ႕မွ ဆရာႀကီး ဒီးဒုတ္ ဦးဘခ်ဳိမွ အဆိုအမွတ္(၆) တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္အဆိုတင္သြင္းရာတြင္
“ ဗမာမြတ္စလင္မ္္မ်ားသည္ မိမိတို႕သည္ ဗမာလူမ်ဳိးမ်ားပင္ျဖစ္သည္ဟု အျမင္မွန္ထားၾကသည့္ အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႕၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း” ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားခဲ့ပါသည္။
ရည္ညြန္း==>အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ၏ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္အဆို
၁၉၄၆-ခု ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္ မွ ၈ ရက္ေန႕အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဇိနတ္မိန္းကေလးေက်ာင္း၌က်င္းပေသာ ဗမက ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံႀကီးမွ ဗမာမြတ္စလင္ တို႕သည္ လူနည္းစုေလာ သို႕မဟုတ္ လူမ်ားစုေလာဟူ၍ နွစ္ဖက္ သေဘာကဲြလဲြေနသည္။ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၏ သဘာပတိမဲသည္ အဆံုးအျဖတ္မဲျဖစ္ ခဲ့သည္။ ဗမာမြတ္စလင္ကို လူမ်ားစုအျဖစ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လန္ဒန္တြင္ ေရာက္ေနေသာ ဖဆပလဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းထံသို႕ ဗမာမြတ္စလင္လူမ်ားစုအျဖစ္ေနရန္ဗမက ျပည္လံုးကြ်တ္ညီလာခံမွ ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္းေၾကးနန္းပို႕ခဲ႕သည္။
ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အာဇာနည္ႀကီး ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳက ဒီဗမက (ဗမာမြတ္စလင္မ္ကြန္ဂရက္)ကလူေတြေတာ့ တစ္ခ်ိန္မွာ ဘာမွမ ဟုတ္တဲ့ ကုလားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့မွာပဲ ဟု သံေယာဇဥ္ေဒါေသာျဖင့္ ဆိုခဲ့ဖူးသည္။ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ပါသည္။ ေနာက္လူေတြကိုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၊ ဒီးဒုတ္ ဦးဘခ်ိဳတို႔လိုပင္ ျပည့္ဝေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ခဲ့ၾကမိသည္ကိုး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တိုင္းျပည္လြတ္ လပ္ေရးအတြက္ အပူတစ္ျပင္း ႀကိဳးပမ္းေနၾကစဥ္ မိမိတို႔ တစ္ကိုယ္ရည္အတြက္ အခြင့္အေရးေပးသည္ကိုပင္ အျပည့္အဝ မယူမိခဲ့ၾက။ ဒီလိုေခါင္း ေဆာင္ႀကီးေတြ အၾကာမီ လုပ္ၾကံခံလိုက္ရၿပီး တိုင္းျပည္အနာဂတ္က ေဇာက္ထိုးမိုးေျမွာ္ ေျပာင္းသြားလိမ့္မည္ဟုလည္း ဘယ္သူကမွ မတြက္မိခဲ့ၾက။
၁၉၅၅ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ရက္ေန႔တြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးနုက ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္လက္ေအာက္႐ွိ အသင္းအဖြဲ႔ျဖစ္ေသာ ဗမကကို ဖ်က္ခိုင္းစဥ္တြင္လည္း “ဗမက က ဗမာေတြပါ။ မြတ္စလင္မ္ဘာသာယူထားတဲ့ ဗမာေတြပါ။” ဟူေသာစကားကို သံုးခဲ့သည္။ (၁၉၅၅ ဒီဇင္ဘာ၃၀ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ)
၁၉၈၂ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ၈ရက္ေန႔ အလံုလမ္း႐ွိ သမၼတအိမ္ေတာ္တြင္ အစည္းအေဝးက်င္းပရာတြင္ မဆလဥကၠ႒ႀကီး (တ႐ုတ္ကျပားတစ္ဦးျဖစ္ သည့္) ဦးေနဝင္း၏ မိန္႔ခြန္းကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ စိတ္ထိခိုက္စရာ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ကုလား၊ ကုလားျပည္စသည့္ အသံုးအႏႈန္းမ်ား လႈိင္လႈိင္သံုး ကာ ဧည့္ႏိုင္ငံသားဟူသည္ကို စတင္ေျပာခဲ့သည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ႐ွိေနသည့္ ကုလားမ်ား (တ႐ုတ္မ်ားလည္း သူ႔မိန္႔ခြနး္တြင္ပါပါသည္)သည္ ျမန္မာႏိုင္ ငံအတြက္ သစၥာေဖာက္မ်ားပမာ သးံုစြဲသြားခဲ့ပါသည္။ (၁၉၈၂ေအာက္တိုဘာလ ၉ရက္ေန႔ The Working People’s Daily အဂၤလိပ္ သတင္းစာတြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ အဆိုပါမိန္႔ခြန္းဘာသာျပန္ ပါ႐ွိခဲ့သည္။)
၁၉၉၆ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ တမန္ေတာ္ေန႔အခမ္းအနားသို႔ သာသနာေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ိဳးညြန္႔တက္ေရာက္ကာ အမွာစကားေျပာၾကားခဲ့ရာတြင္ “ဗမာ ျပည္ဖြား ဗမာမြတ္စလင္မ္မ်ားသည္ ဗမာသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္ျခင္းေၾကာင့္ ကုလား ျဖစ္မသြား” ဟု ဆိုျပန္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ သတင္းစာမ်ားကလည္း အဆိုပါစကားရပ္ကို ကိုးကား ေဖာ္ျပခဲ့ၾကျပန္သည္။
ယခု တစ္ခါ တစ္မ်ိဳး ဆိုၾကျပန္ပါၿပီ။ မႏွစ္က ျမန္မာမြတ္စလင္မ္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးခြန္းေမးရာတြင္ ဦးခင္ရီက ဘဂၤါလီမ်ားကို ဆိုလိုသည္ဟု ထင္ေၾကာင္း အစခ်ီကာ ေျပာသြားခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔အျပားတြင္ ႐ွိေနေသာ ဗမာ မြတ္စလင္မ္ေတြကို ဘဂၤါလီႏွင့္ ေရာခ်ေျဖသြားသည္။ တစ္ႀကိမ္။
မၾကာေသးမီက သတင္းစာ ႏွစ္ေစာင္တြင္ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာက်ီးအမည္ျဖင့္ ေဆာင္းပါး ပါလာျပန္သည္။ မြတ္စလင္မ္ႏွင့္ ခ်စ္တီးကုလားကိုပင္ ခြဲမသိသည့္ ပုဂၢိဳလ္က အဆင့္မ႐ွိသည့္ ပံုစံေရးခဲ့ျပန္သည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာကို ေျပာသည္လား။ ျပည္တြင္းမွာ အစဥ္အဆက္ေနလာသည့္ မြတ္စလင္မ္မ်ားကိုပါ သိမ္းက်ံဳး ရည္ညႊန္းခဲ့သည္လား သာမန္ စာဖတ္သူပင္ အလြယ္တကူ ခြဲသိႏိုင္ပါသည္။
ယခုတစ္ဖန္ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ သတင္းစာက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆိုျပန္ပါၿပီ။ မြတ္စလင္မ္ကုလားတဲ့။ မြတိစလင္မ္ဘက္က မခံရပ္ႏိုင္မွန္းသိေတာ့ ျပင္ေပးသည္က “ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ” တဲ့။
ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္လာေစရန္ အဓိက အခန္းက႑မွ ပါဝင္ခဲ့ဖူးသူ မဟာသေရစည္သူဘြဲ႔ရ သံအမတ္ႀကီးဦးေဖခင္ မကြယ္လြန္မီက ညီလာခံတစ္ခုတြင္ “တို႔ဗမာျပည္က ဗမာမြတ္စလင္မ္ေတြအားလံုး ကုလားေတြကြ၊ ႏိုင္ငံျခားက ကူးလာတဲ့ မ်ိဳးမစစ္တဲ့ေကာင္ေတြကြ၊ တို႔ကို ကုလားလူမ်ိဳးလို႔သာ မွတ္ပံုတင္မွာ မင္းတို႔ သတၱိ႐ွိရင္ သတ္မွတ္ၾက…”ဟုေဒါသတစ္ႀကီး ခံစားခ်က္တစ္ႀကီး ေျပာခဲ့ဖူးေၾကာင္း ထိုညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္ခဲ့သူမ်ား ျပန္ေျပာျပသည္ကို ၾကားဖူးပါသည္။
အဖိုးေလးျဖစ္သူ ဦးညီညီကလည္း ဆံုးခါနီးေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္တြင္ “ငါက ကုလားႀကီးကြ၊ ငါက ကုလားႀကီးကြ” ဟု တစ္ဖြဖြေျပာခဲ့ျပန္ပါသည္။
စာေရးဆရာႀကီး ပသီဦးကိုကိုေလး မဆံုးမီ လပိုင္းအလိုက စကားေျပာျဖစ္ရာတြင္လည္း သူ႔တစ္သက္ ဘာပဲလုပ္ခဲ့လုပ္ခဲ့ ေနာက္ဆံုး ကုလားႀကီးက ကုလားႀကီးပါပဲဟု ဆိုသြားခဲ့ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ႐ွီအဟ္မြတ္စလင္မ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ အလ္ဟာဂ်္ ဦးေမာင္ေမာင္တာ ကလည္း သူ၏ညီအစ္ကို ရင္းခ်ာမ်ားတြင္ အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္ေသာ သူ၏မွတ္ပံုတင္တြင္ လူမ်ိဳး အီႏၵိယ+ဗမာ ျဖစ္ေနၿပီး ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္သည့္ တစ္အူတံုဆင္း ညီေနာင္က ဗမာလူမ်ိဳး ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို ႏိုင္ငံေတာ္ တာဝန္႐ွိသူမ်ားထံ ေမးျမန္းတင္ျပခဲ့ဖူးသည္။
ကြယ္လြန္သူ ဆရာႀကီး ဦးတင့္ေဆြ (ေမာ္လဝီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကလည္း) ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ (သာသနာေရးဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ိဳးညြန္႔ကို ေမးခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္) သတ္မွတ္တဲ့ လူမ်ိဳးဆိုတာ လူတစ္ေယာက္က မဟာဗႏၵဳလ ပန္းျခံလမ္းအတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္လာရာမွာ ဆူးေလဘုရားေပၚတက္သြားရင္ ဗမာစစ္စစ္၊ ေဘးက ဗလီေပၚတက္ရင္ အိႏၵိယေပါင္းထည့္သည့္ မူဝါဒပါလား ဟု ေမးခဲ့ဖူးပါသည္။
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေျပာပါေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘာေကာင္ျဖစ္လို႔ ျဖစ္မွန္း အမွန္တစ္ကယ္ မသိသူျဖစ္ပါသည္။
၁၀ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ ထြက္လာေတာ့ လူမ်ိဳးဗမာ၊ ဘာသာအစၥလာမ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစု ဘိုးစဥ္ ေဘာင္ဆက္လည္း ထိုနည္းအတိုင္းပါပင္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔၊ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္တို႔၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳတို႔ ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ လမ္းစဥ္ဟုဆိုရပါမည္။ (ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းသည္က ထိုေခါင္း ေဆာင္မ်ား မ႐ွိၾကေတာ့။) ထို႔ေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က ဘာေျပာေျပာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ငါသည္ ဗမာတိုင္းရင္းသား ရယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ တိုက္ပံုကို ျမတ္ႏိုးဂုဏ္ယူစြာ ဝတ္ခဲ့သည္။
အသက္ ၂၃ႏွစ္ အ႐ြယ္ထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဗမာ ထင္ခဲ့သူ။ ထိုစဥ္ကမွ ညီငယ္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ ေျပာင္းရေတာ့ တစ္မိသားစုလံုး၏ အိမ္ေထာင္စုဇ ယားတြင္ လူမ်ိဳး ဗမာ ေ႐ွ႕တြင္ အိႏၵိယ ထပ္ေပါင္းခံရသူ။ ကၽြန္ေတာ့္သား ေမြးေတာ့ အိမ္ေထာင္စုဇယားတြင္ ထည့္သြင္းခ်ိန္တြင္ သူ႔လူမ်ိဳးက “အိႏၵိယ+ဗမာ+ ဗမာ+ အိႏၵိယ+ပေလာင္” ပါတဲ့။
မၾကာမီ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၊ ၃၀ အတြင္း ပထမဆံုးအျဖစ္ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ယူပါေတာ့မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားတြင္ ႐ွိေန ေသာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ားလည္း ထိုစာရင္းတြင္ ပါဝင္ၾကပါမည္။ ထိုသူတို႔ကို ဘာလူမ်ဳိးဟု သတ္မွတ္ပါမည္လဲ။ တစ္ညီတစ္ ညြတ္ထဲ ကုလား လူမ်ိဳးဟု ေခၚေဝၚ သတ္မွတ္မည္ေလာ။ ဝန္ႀကီး ဦးခင္ရီ မၾကာမၾကာ သံုးစြဲေနသည့္ ဘဂၤါလီဟု စာရင္း သြင္းေပးမည္ေလာ။ မိတ္ေဆြတစ္ဦး၏ သမီး မွတ္ပံုတင္တြင္ ပါသလို အိႏၵိယလူမ်ိဳးေလာ။ (အေတာ္ အထာမၾကသည့္ စကားလံုးျဖစ္သည္။ ကမၻာတြင္ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံသားသာ႐ွိသည္၊ အိႏၵိယလူမ်ိဳးဟူ၍ မ႐ွိ။ ဟင္ဒီလူမ်ိဳးသာ ႐ွိမည္။ နိုင္ငံတစ္ခုအမည္ႏွင့္ ဗမာ တြဲဖက္အေဖာ္ျပခံေနရေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းလူမ်ိဳးအမည္သည္ ႐ွာမွ႐ွားဟု ဆိုရမည့္ အံ့ဖြယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။)
မည္သည့္ မူႏွင့္ ဆက္သြားၾကပါမည္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြသည္ မျပည့္ဝေသာ ႏိုင္ငံသားလား။ တစ္ပိုင္းတစ္စ ႏိုင္ငံသားလား။ မိမိတို႔၏ ေမြးရာပါအေနအထားအရ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ မ႐ွိဘဲ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီႏိုင္ငံမွာ လူျဖစ္ေနရေသာ ဘာမွန္းမသိသည့္ သတၱဝါမ်ားလား။ ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္သူဆိုသည္ကို ႐ွင္းလင္းစြာ နားလည္ျခင္း မ႐ွိပါခင္ဗ်ား။ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းဆိုစဥ္ “ ဒါတို႔ျပည္၊ ဒါတို႔ေျမ တို႔ပိုင္နက္ေျမ”ကို လိပ္ျပာလံုလံု ဆိုခြင့္ ႐ွိေသာသူမ်ား ၊ ဒီေျမဒီေရကို ခ်စ္ပိုင္ခြင့္ ႐ွိေသာသူမ်ား ဟုတ္ပါရဲ့လားခင္ဗ်ား။
လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးသူရ ေ႐ႊမန္း ႏွင့္ ျပည္သူတို႔အားထားရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တို႔ အမွဴးျပဳေသာ လႊတ္ေတာ္အသီးသီးမွ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား လွယ္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္၊ အခ်ိန္တုိေလးအတြင္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားစြာ အံ့အားသင့္ရေလာက္ေအာင္ လုပ္ျပသြားခဲ့သည့္ ျပည္သူတို႔၏ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ အမွဴးျပဳေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မ႑ိဳင္၊ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္မွ တာဝန္႐ွိသူမ်ား၊ ဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ဆန္း၊ ဦးခင္ရီ စသည္တို ႔ဦးေေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္ၾကားေရး တာဝန္႐ွိသူမ်ားႏွင့္ စာနယ္ဇင္း သတင္းမီဒီယာ အသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ စတုထၱမ႑ိဳင္၊ ထိုသည့္ေနာက္ ပဥၥမမ႑ိဳင္ ဟုတင္စား ေခၚဆိုလိုသည့္ ဘာသာသာသနာအသီးသီးမွ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ဓမၼဆရာမ်ား၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာ္မ်ားကို စာ႐ႈသူ မိတ္ေဆြက ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္စား ေမးေပးပါလားခင္ဗ်ား။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ ဘာေကာင္မွန္း မသိေတာ့လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ျမန္မာျပည္တြင္ ဘာပါလဲခင္ဗ်ား။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ၁၉၅၅ခုႏွစ္တြင္ ဗမက ဖ်က္ခိုင္းစဥ္က ခင္ဗ်ားတို႔ ဗမာမြတ္စလင္မ္ေတြ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကုလားလား ဗမာလား စဥ္းစားတာ ႏွစ္မိနစ္မၾကာပါဘူးဟု ထည့္သြင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။ သူကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ႏွစ္မိနစ္မၾကာဟု ထင္သည္မသိ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ ႏွစ္၃၀နီးပါး ၾကာေနပါၿပီ၊ အေျဖမရေသးပါခင္ဗ်ား။ ႏွစ္မိနစ္ မၾကာႏိုင္သည္က ကုလားျဖစ္လို႔ဟုသာ ယူဆရပါမည္လား။
ကုလား၊ ကျပား၊ ေသြးေႏွာ၊ အိႏၵိယဗမာ၊ ပသီကုလား၊ မ်ိဳးမစစ္၊ ဗမာမြတ္စလင္မ္ မည္သို႔ေခၚေခၚ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ (အနည္းဆံုး အထက္အဆက္ ၄ဆက္တြင္ မဟုတ္သည့္) မည္သည့္ အဆက္အႏြယ္ ကမွန္း ေသခ်ာမသိေသာ ႏိုင္ငံျခားသားေသြး (ကုလားေသြး) ပါပါသည္။ တစ္ဖက္ကလည္း ဗမာေသြး တိုင္းရင္းသားေသြး ပါပါသည္။ လူႀကီးမင္းတို႔ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဒီေျမမွာပဲေနၾကကာ ဒီေျမမွာပဲ ေသၾကရမည့္ မနည္းလွသည့္ လူ႕အစုအေဝးတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ ဒီေျမဒီေရတြင္ ႀကီးျပင္းလာရသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တြင္ အျခားလည္း သြားစရာ မ႐ွိ၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားထြက္လ်င္လည္း တစ္ကမၻာလံုးက သတ္မွတ္သည္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ “ျပည္တြင္းေန အစၥလာမ္ ဘာသာ ကိုးကြယ္သူ”သည္ အျခား ႏိုင္င္ငံသားမ်ားနည္းတူ ပတ္စပို႔တ္အနီကိုင္ ျမန္မာမ်ားသာ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဗမာေသြးပါမႈအရ က်န္ဗမာမ်ားႏွင့္ ညီေနာင္ဝမ္းကြဲဟု သတ္မွတ္ပါသည္။ က်န္ဗမာမ်ားကေရာ ေတာ္သည့္ေသြးကိုၾကည့္ကာ ဝမ္းကြဲညီေနာင္အျဖစ္ လက္တြဲလိုပါသလား၊ ညီေနာင္ရင္းခ်ာ တစ္အူတံုဆင္း မဟုတ္သည့္အတြက္ ေဆြခန္းမ်ိဳးခန္း ျဖတ္လိုပါသလား။
မကင္းႏိုင္သည့္အတူတူ တည့္ေအာင္ အဆင္ေျပေအာင္ ေနၾကလ်င္ အေကာင္းဆံုး မဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ား။
