ဒီဇင္ဘာ ၅၊ ၂၀၁၄
ရြာေက်ာင္း ဘုန္းႀကီးက အေဖ့ ညီ အရင္း။ သူ႔ အရင္ အေဒၚေတြကလည္း အေဖ့ ဦးေလး အရင္းေတြ (၃) ဆက္လုံး။ ဆုိေတာ့ အဲ့ဒီ သံဃာႀကီးေတြ ရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥ နဲ႔ ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္ကုိ က်ေနာ့္ အေမက အျပဳ စုဆုံး ဆုိရင္ အလြန္ေျပာတာမဟုတ္ပါ။
ခုလည္း အေမ စကၤာပူ ေရာက္တာ (၁) လ မျပည့္ေသးခင္က ျပန္ ဖုိ႔သာ ေလာေနသည္။ နင့္ဘုန္းႀကီးက မိေဌး နဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး ခ်ည္း ေျပာေနေတာ့သည္။ အိမ္သူက အေမ႔ကုိ ေကာင္းေပ့ ဆုိေသာ ဆုိင္ေတြ လုိက္ေကၽြး လွ်င္လည္း “ဒါမ်ဳိး ငဒုိ႔ ဘုန္းႀကီးကပ္လုိက္ရ” ဟုသာ ၾသဓိသ ေစတနာေေတြ ၀င္ေနတတ္သည္။ တေန႔က ရုံးမွ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပိုင္းဆိုင္ရာ အက္ဒမင္ ဝန္ထမ္း ေကာင္မေလး ဂ်ပန္မွ ျပန္အလာ လက္ေဖာက္ေျခာက္စိမ္း အေကာင္းစားေတြ လက္ေဆာင္ေပးရာ အေမ႔ကုိ ျပန္ကန္ေတာ့ ျဖစ္သည္။ အေမက ခ်က္ခ်င္းပင္ သူ႔အိ္ပ္ထဲ ေျပာင္းကာ “ဘုန္းၾကီးဖုိ႔” ဟု ဆုိသည္။ အျပင္သြားတုိင္းလည္း သူ႔လက္ထဲက ေငြယား ကေလးမ်ားသည္ ေက်ာင္း အတြက္၊ ဘုန္းႀကီးအတြက္ ပစၥည္း အဆန္းကေလးမ်ား ျဖင့္ ျပဳန္းရေလသည္။ ဒါက သူ႔ မတ္ေတာ္ေမာင္ ေက်ာင္းဘုန္းႀကီး သာရွိေသးသည္။ သူ႔မွာ သား၊တူ၊ ေျမး ၀မ္းမနာသား ရဟန္းပ်ဳိေတြ ပြစာတက္လုိ႔ ေတြးပူေနရေသးသည္။ ခုလည္း သူ႔ေျမး ထပ္ရဟန္းခံ မီေအာင္ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) မတုိင္ခင္ အျပန္လက္မွတ္၀ယ္ရမည္ဟု အမိန္႔ခ်လုိက္သည္။
အထက္မွာ ပုံေဖာ္ခဲ့ေသာ ဤလုိ အေမသည္ တခါက က်ေနာ့္အား ေက်ာင္းဘုန္းႀကီး ႏွင့္ပတ္သက္၍ အေငၚ တူးဖူးသည္။
“နင့္ ဘုန္းႀကီး လူလုိ မသိပါဘူ…” တဲ့။
သီးႏွံသိမ္းရန္ အေရးႀကီးေနတဲ့ ၾကားထဲ နယ္ခရီးထြက္ရန္ ေလာေဆာ္ေနေသာ ေက်ာင္းဘုန္းႀကီးကုိ အေငၚတူးျခင္း ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းက ဆေဒၚကုိ မ်က္ေမြးေထာ္လုိ႔မွ ေမာ္မၾကည့္၀ံ့ေသာ က်ေနာ္က ဒီအလုံးကေလးကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္ထားသည္။ ကုိယ္ကလည္း ထုိစဥ္က ရွင္တပုိင္း လူတပုိင္းဆုိေတာ့ အေမ႔ စကားကုိ အနာ ေကာက္ခ်င္ ခ်င္ကုိး။
တရက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ အာဂႏၱဳ ဘုန္းႀကီးေတြ စုံေနတုန္း ဧည့္သည္ေတြ ေရွ႕မွာ ဆရာေတာ္က တပည့္ လက္သားမ်ားကုိ ျမည္တြန္ လ်က္ရွိသည္။ ေနာင္ေတာ္ ဦးပဇင္းႀကီးေတြ ဦးဇင္းေလးေတြ အစား ကုိရင္ႀကီး က်ေနာ္က ရွက္ခံျပင္း လာသျဖင့့္ ရွိသမွ် သတၱိကုိ သြန္ထုတ္၍ အေမ့ စကား လူမုိက္ငွားကာ အခ်င္းခ်င္း ေျပာသလုိလုိ နဲ႔ ျပန္ပက္လုိက္မိသည္။
“အဲဒါေၾကာင့္ ဒကာမႀကီး ေျပာဖူးတာ၊ ဘုန္းႀကီးေတြ လူလုိမသိဘူး လုိ႔..”။
ကုိယ္က အေအာ္ ခံရေတာ့မည္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ေစာ္ကား လုိက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဆရာေတာ္က တဟားဟား ရယ္ကာ ျပန္မိန္႔ပုံက
“ဟုတ္တာပဗ်ာ.. ဒုိ႔ လူလုိ မသိလုိ႔ ရဟန္းျဖစ္ေနရသာပဲ။ လူလုိ သိမွျဖင့္ ထြန္ကုိင္ေနရမွာေပါ့။ ဘုန္းႀကီး ရဟန္း လူလုိ မသိေကာင္းဘူး ဟဲ့။ ငဒုိ႔ လူလုိ လည္၀ယ္ေနရင္ ဒီေက်ာင္းေပၚတင္ျပီး ဘဒူ (ဘယ္သူ) က ကုိးကြယ္ေနလိမ့္မတုံး” တဲ့။
က်ေနာ္လည္း မုိက္ခနဲ ျဖစ္သြားကာ အသိတရား ၀င္ခဲ့ရသည္။ ထုိအခါမွ စ၍ လူလုိမသိေသာ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းမ်ားကုိ က်ေနာ္ ဂါရ၀ ပုိခဲ့ပါသည္။ လူလုိသိေတာ့လည္း ခ်စ္ခင္တာပါပဲ ..။ သုိ႔ေသာ္ ေလးစားၾကည္ညဳိ ပုံေတာ့ျဖင့္ ကြာမိလိမ္႔မည္ ထင္သည္။
ယေန႔ အခ်ိန္တြင္ ဦး၀ိစိတၱေလး (၀ီရသူ) တုိ႔လုိ နုိင္ငံေရး မလည္ရႈပ္ ဘုန္းႀကီးမ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ သာသနာေရး အတြင္းက ရဟန္း သံဃာ မ်ား ႏွင့္ ေလာကီေၾကာင္း ဃရာ၀ါသ အဆက္အစပ္မ်ား အၾကား အျငင္းအခုန္မ်ား တုိးပြားလ်က္ရွိပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေတြ လူလုိမသိဘဲ လူထဲ ၀င္ေတာ့ လူေတြ အျငင္းအခုန္ ပြားကာ အျပစ္မ်ားရသည္ ဟုသာ အတၱေနာမတိ ျဖင့္ ထင္ျမင္မိသည္။
အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ဟု သည္းေျခၾကဳိက္ ေခါင္းစီးတပ္ထားေသာ္လည္း တကယ့္လက္ေတြ႕ မွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ ေနာက္ၿမီးဆြဲၿပီး သကၤန္းျခံဳ လူမုိက္ႀကီးမ်ားပမာ စစ္ေသြးစစ္သံ တဟီဟီ ျဖင့္ မာန္၀င့္လ်က္ရွိသည္ဟု ျမင္ပါသည္။
ဘာသာ သာသနာ ကုိ ဓမၼစစ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုး လွေသာ က်ေနာ့္ အေနျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေတြ လူထဲပါတာ သေဘာက် ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ တခ်ဳိ႕ ဒကာ မႏိုင္ေသာ ကိစၥေတြ ဆရာ ႏွင့္သာ ဆုိင္ေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ လူထဲ အပါမ်ားရင္ျဖင့္ လူလုိေျပာတာဆုိတာ ခံလာရႏိုင္သည္။ သည္းခံ စိတ္ အရင္ ေမြးေတာ္မူပါ။ လူထဲ ၀င္မွာ ျဖင့္လည္း လူ႔ ကိစၥ ကုန္စင္ေအာင္ ကမာၻၾကည့္ ၾကည့္ ျမင္တတ္ေအာင္ အရင္ ေလ့လာေစခ်င္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ တို႔ သိသည့္ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ဆုိတာ ပွ်မ္းမွ် စာတတ္ႏႈန္း ပါ။ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ဆုိတာ ပွ်မ္းမွ် ျခင္း လူ႔သက္တမ္း ႏွင့္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ခံရမႈ အဆင့္ပါ။ ဒီဘက္ ေခတ္သစ္မွာ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ဆုိတာ ပွ်မ္းမွ် ျခင္း အင္တာနက္ အျမန္ႏႈန္း ရရွိမႈ ႏွင့္ လည္း သက္ဆိုင္ပါသည္။ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ ဆုိတာ ကမာၻ႔ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံက ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ၏ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္စာအုပ္ ပတ္စ္ပုိ႔ ကုိ ျပည္ခြင့္ မလုိ ၀င္ခြင့္ေပးျခင္း ႏွင့္လည္း တုိင္းတာႏိုင္ပါသည္။
အမ်ိဳးသားေရး ဆရာေတာ္ တခ်ိဳ႕ ကမၻာ ကို ထြက္ၾကြ ဆင္ျခင္မႈ ျပဳေတာ္မူႏိုင္ၾကလွ်င္ ေကာင္းပါမည္။ ကမာၻ႕ ဆင္းရဲေမြေတမႈ အညႊန္းကိန္းမွာ တရက္ ၀င္ေငြ အနိမ့္ဆုံး ျဖစ္ေနသည့္ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ ၏ ပစၥယာ အေထာက္အပ့ံ ႏွင့္ ဤအမ်ဳိး ဤ ဘာသာ ဤ သာသနာ အသေရ တင့္ႏိုင္မည္ ထင္ေနလွ်င္ေတာ့ အရွင္တုိ႔ မဘသ ဟာ “တု စၦ – အခ်ည္းႏွီး” ေတြ ခ်ည္းသာျဖစ္ေတာ့သည္ဟု ေလွ်ာက္ခ်င္ပါသည္ ဘုရား။
ဘုန္းႀကီးေတြ လူလုိမသိ၊ လူအေရး မစြက္ဘဲ ရဟန္းကိစၥ ကုန္ေအာင္ ေဆာင္ႏိုင္ၾကမည္ ဆုိလွ်င္လည္း အတုိင္းထက ္အလြန္ ၾကည္ညဳိ တင့္တယ္ ရႈခ်င္ဖြယ္ သာသနာ ျဖစ္လာေပလိမ္႔ ထင္ပါသည္။
ဖိုးစီ (ရံုးေတာ)
ဒီဇင္ဘာ ၀၄၊ ၂၀၁၄
မိုးမခ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
http://moemaka.com/archives/41120
