Category: သုတ၊ရသႏွင့္အေထြေထြ

ဇူလိုင္ ၁၇ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေဆာင္းပါးရွင္- ဦးဦးေမွာ္ဆရာ

Politicide  ဟူသည္မွာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုအား လူမႈေရး ၊ ႏိုင္ငံေရး ၊ စစ္ေရး စသည္ျဖင့္ ဘက္ေပါင္းစံုမွ ဖိအားေပးျဖိဳခြင္းျခင္းအားျဖင့္ ယင္း လူ႕အဖြဲ႔အစည္းသည္ မိမိၾကမၼာ မိမိ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း မရွိေစျခင္းငွာ စနစ္တက်ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္းမ်ိဳးကို ဆိုလိုေပသည္ ။

Politicide ကို ျမန္မာမႈျပဳလွ်င္ ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္း ဟူ၍ ေခၚဆိုရမည္ပင္ ျဖစ္သည္။

Politicide ဟူေသာေခါင္းစဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီပိုင္းမွ ေရးပါက ပိုမိုရႈပ္ေထြးသြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား အလြယ္တကူျမင္သာႏိုင္မည့္ ကမာၻေက်ာ္ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္းအေရးႏွင့္ ဥပမာေပး၍ ေရးသားပါမည္။ အစၥေရး-ပါလက္စတိုင္း အေရးႏွင့္ပက္သက္ျပီး ဂဃနဏ မသိသူမ်ားကမူ “အစၥေရးက သူတို႔ႏိုင္ငံကို သူတို႔ ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းကလြဲျပီး ပါလက္စတိုင္းမ်ားကို ဘာမ်ားဆိုးဆိုးရြားရြား လုပ္ခဲ့သလဲ” ဟု ေမးခြန္းထုတ္ႏိုင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ပင္ အစၥေရးႏိုင္ငံ စတင္တည္ေထာင္သည့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွစ၍ ယေန႔ခ်ိန္ထိ သူတို႔ႏိုင္ငံကို သူတို႔ကာကြယ္ဖို ႔အတြက္ေရာ၊ စိတ္ကူးထဲမွ ဂ်ဴးသမၼတႏိုင္ငံ စစ္စစ္အျဖစ္ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ပါ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ားအေပၚတြင္ Politicide ေခၚ  ႏိုင္ငံေရးအရ အေသသတ္ျခင္းကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ စနစ္တက်လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္လို႔သာ ေျဖရပါမည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ အစၥေရး၏လုပ္ရပ္မ်ား ေအာင္ျမင္တယ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုသည္ကို ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္လိုသည္မဟုတ္ဘဲ Politicide လုပ္ျခင္းအေၾကာင္းကိုသာ သီးျခားေဖၚျပလိုေသာ ရည္ရြယ္ရင္းသာျဖစ္ပါသည္ ။

Politicide လုပ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းေစရန္ ေခါင္းစဥ္ခြဲ၍ ေရးသားပါမည္။

(၁) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္ရသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း၊

(၂) Politicide လုပ္ေဆာင္ပံု အက်ဥ္းခ်ဳပ္၊

(၃) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္သည့္အခါ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈရရွိေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ပံု၊

(၁) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္ရသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း၊

ဤအခ်က္ကို အရွင္းဆံုးေျဖရလွ်င္ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရးအရ ကြဲျပားမႈကိုအေျခခံသည့္ မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုမွတဆင့္ တက္ကာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးသီးသန္႔သာရပ္တည္ေသာ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ရွိသည့္ ႏိုင္ငံမ်ိဳး ထူေထာင္လိုသည့္ (ယေန႔ေခတ္အျမင္အရ) အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေသာ လိုလားခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ပါလက္စတိုင္းေဒသမွ ဂ်ဴးမ်ားအတြက္နယ္ေျမအား ကုလသမဂၢဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းနယ္ေျမမွာ ကုလသမဂၢမွ သတ္မွတ္ေပးထားသည္ထက္ မ်ားစြာပင္ နယ္ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္က ပါလက္စတိုင္းေဒသ တြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ေသာ ဂ်ဴးတို႔၏အျမင္၌ မိမိတို႔အတြက္ သတ္မွတ္ေပးထားရာ နယ္ေျမအတြင္း အာရပ္မ်ား မရွိေစရ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ဂ်ဴးတို႔နယ္ေျမတြင္ မူလရွိႏွင့္ျပီးေသာ အာရပ္ႏွင့္ပါလက္စတိုင္းမ်ား လူမႈေရးအင္အားစု တစ္ရပ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတစ္ရပ္ အျဖစ္လည္းေကာင္း ရပ္တည္ေနျခင္းကို လက္မခံႏိုင္ ၾကေခ် ။ အစၥေရးႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္မွာလည္း ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား အတြက္သာ သီးသန္႔ျပဌါန္း ထားေသာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားသည့္ ဒီမိုကေရစီသာ ျဖစ္သည္။

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ဤေနရာတြင္အစၥေရးႏိုင္ငံေရးေလာက၌ ေရပန္းစားခဲ့ေသာ အဆိုႏွစ္ရပ္ကို ေဆြးေႏြးရန္ လိုအပ္ လာေပသည္။

တစ္အခ်က္မွာ အစၥေရးႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ လက္သံုးစကားျဖစ္ေသာ အစၥေရးႏိုင္ငံ ေျမပံုေပၚမွ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားသည္ အထိ ေခ်မႈန္းခံရႏိုင္သည္ဟူေသာ အႏၱရာယ္ သတိေပးခ်က္ ျဖစ္သည္။ (အမွန္တကယ္လည္း ရန္သူ အာရပ္ႏိုင္ငံမ်ား အလယ္တြင္ ရပ္တည္ ေနေသာ အစၥေရးႏိုင္ငံအဖို႔ ထိုသုိ႔ေသာ သတိေပးခ်က္သည္ လြန္က်ဴးသည္ဟု မဆိုသာေပ)

ဒုတိယအခ်က္မွာမူ အစၥေရးႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ဂ်ဴးတို႔၏လူဦးေရ အခ်ိဳးအစားအရ အသာစီးရမႈသည္ပင္ အစၥေရးႏိုင္ငံအား ဂ်ဴးႏိုင္ငံျဖစ္သည္ဟူေသာ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာျဖစ္ရာ၊ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား၌ ဂ်ဴးတို႔ ေလ်ာ့နည္းလာသည္ႏွင့္အမွ်  အစၥေရးႏိုင္ငံမွ ဂ်ဴးတို႔၏ လူမ်ိဳးေရး စရိုက္လကၡဏာမ်ား တိမ္းပါးသြားႏိုင္သည္ဟူေသာ အယူအဆျဖစ္သည္ ။

ယင္းအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ျပန္လည္ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာ္ အစၥေရးႏိုင္ငံတြင္း၌ ဂ်ဴးတို႔၏ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား ေလ်ာ့ပါးလာျခင္းသည္ပင္ အစၥေရးႏိုင္ငံ လံုး၀ ပ်က္သုဥ္းျခင္းသို႔ ဦးတည္သြားေစႏိုင္သည္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း သိမ္းပိုက္ရရွိေသာ အာရပ္နယ္ေျမ

တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဟု အေၾကာင္းျပ၍ ျပန္လည္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ အမွန္မွာ ထိုသိမ္းပိုက္ခံေဒသမ်ားမွ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားကိုပါ အစၥေရးႏိုင္ငံသားမ်ားအျဖစ္ ထည့္သြင္းျခင္းျဖင့္ လူဦးေရအခ်ိဳးအစား ကြာျခားသြားႏိုင္ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

မွတ္သားဖြယ္ရာတစ္ခ်က္မွာ ယခင္ကတည္းက ပါလက္စတိုင္းေဒသ၌ ေနထိုင္လာခဲ့ေသာ ဂ်ဴး လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ သီးသန္႔စီ တည္ေထာင္ထား ခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ေဒသခံပါလက္စတိုင္းမ်ားႏွင့္ ေရာေရာေႏွာေႏွာ မရွိခဲ့ ဟူေသာအခ်က္ျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ ထူေထာင္ေကာင္း ထူေထာင္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္

ဂ်ဴးႏိုင္ငံဆိုသည္ပင္ ဂ်ဴးမ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔ျဖစ္ျပီး၊ ယင္းနယ္ေျမေဒသအတြင္း မူလထဲကေနထိုင္ခဲ့ၾကသည့္ ပါလက္စတိုင္းမ်ားအေရးကို လံုး၀ထည့္သြင္းစဥ္းစားထားျခင္း မရွိေခ်။ ဤမွ်မက အစၥေရးႏိုင္ငံ မေပၚေပါက္မွီကတည္းက ယင္းေဒသတြင္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးစုအျပင္ အာရပ္လူမ်ိဳးမ်ားပါ

အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည္ ဆိုသည္ကိုပင္ လံုး၀လက္မခံႏိုင္ဘဲ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ားအျဖစ္သာ ယူဆထားၾကသည္။ ဤသည္မွာပင္ ယေန႔ျပႆနာမ်ား၏ အေျခအျမစ္ဟုဆိုေကာင္း ဆိုႏိုင္ေပသည္။

၄င္းတို႔၏အယူအဆအရဆိုလွ်င္ ဂ်ဴးႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ရွင္သန္လြတ္ေျမာက္ေရးဟူသည္မွာ ႏိုင္ငံတြင္းမွေဒသခံ ပါလက္စတိုင္းမ်ားကို အျမန္ဆံုး ရွင္းလင္းႏိုင္ေရးအေပၚတြင္ မူတည္သည္ဆို၏။ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းတစ္ခု၌ အစၥေရးစစ္ဦးအရာရွိခ်ဳပ္ မိုေရွယာလြန္က ပါလက္စတိုင္းတို႔အား

ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္တူသည္ဟု ခိုင္းႏိႈင္းခဲ့သည္။ ၄င္းျပင္ သိမ္းပိုက္နယ္ေျမမ်ားအတြင္း အစၥေရးတို႔၏ စစ္ေရးအရ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအား ကင္ဆာေရာဂါသည္မ်ားကို ကုသသည့္ ကီမိုေဆးသြင္းနည္း (Chemotherapy )ႏွင့္ ခိုုင္းႏိႈင္းခဲ့သည္။ ၄င္းဆိုလိုသည္မွာ ပါလက္စတိုင္းတို႔အား ပို၍ျပင္းထန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ကိုင္တြယ္သင့္သည္ဆို၏။ ဤသည္ကို ထိုစဥ္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ ရွာရြန္ကလည္း ေထာက္ခံခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အစၥေရးႏိုင္ငံအတြင္းရွိေဒသခံ ပါလက္စတိုင္းတို႔မွာ အခြင့္အခါေကာင္းႏွင့္ၾကံဳပါက ျပင္းထန္စြာ ဖိႏွိပ္ခံရရံုမွ်မက ႏိုင္ငံအတြင္းမွပင္ ေမာင္းထုတ္ခံရမည့္ အလားအလာမ်ား ရွိေနေပသည္ ။

 (၂) Politicide လုပ္ေဆာင္ပံု အက်ဥ္းခ်ဳပ္

အစၥေရးႏိုင္ငံ၌ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ “ဇီယြန္၀ါဒီႏွင့္အာရပ္ျပႆနာ စာေစာင္၊ “ ဟာဂါနာသမိုင္း ” စာေစာင္မ်ားတြင္ ထိုကာလ အေျခအေနမ်ားကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖၚျပထားသည္ ။ “ ဟာဂါနာ သမိုင္း ”( Haganah Story) စာအုပ္မွာ အစၥေရးစစ္ဘက္ပံုႏွိပ္တိုက္မွ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ေသာ စာေစာင္ျဖစ္ျပီး မည္သည့္ ဘာသာသို႔မွ် ျပန္ဆိုျခင္းမျပဳခဲ့ေခ်။ ထိုစာေစာင္၌ ဂ်ဴးတို႔နယ္ေျမအတြင္း ပါလက္စတိုင္းတို႔အား လူမ်ိဳးေရး သုတ္သင္ရွင္းလင္းမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ပံုမ်ားကို အေသးစိတ္ ေဖၚျပထားခဲ့သည္ ။

ယင္းစာေစာင္အရဆိုလွ်င္ အစၥေရးတို႔ ပထမဆံုးစတင္ခ်မွတ္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ စစ္အေျခခံသေဘာတရားအား “စီမံကိန္း ဒီ”(Plan -D) ဟုေခၚတြင္သည္။ ဤသေဘာတရားကို ထိုစဥ္က အစၥေရးတပ္မေတာ္ စစ္ဆင္ေရး ဌာန၏ အၾကီးအမႈဳးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ယီေဂးလ္ယာဒင္က ေရးဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဆို၏။ အမွန္အားျဖင့္ အစၥေရး လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၃၁) ရက္ေန႔တြင္မွ တရား၀င္ တည္ေထာင္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ယင္း “စီမံကိန္း ဒီ ”ကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ(၁၀)ရက္ေန႔တြင္ စတင္ အေကာင္ အထည္ေဖၚေနျပီ ျဖစ္သည္။

ယင္းစီမံကန္း-ဒီ ၌ ေအာက္ေဖၚျပပါတို႔အား ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ားအျဖစ္ ေဖၚျပထားသည္ –

“မိမိ ကာကြယ္ေရးစနစ္မ်ားအတြင္း (သို႔) အနီးရွိရန္သူ႔အေျခခ်ေနရာမ်ားအား တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ ၄င္းေနရာမ်ားအား ရန္သူမ်ားက အေျခခံစခန္းအျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔တိုက္ခိုက္ရာ၌ ရြာမ်ားအား ပစ္ခတ္ျခင္း၊ေဖါက္ခြဲဖ်က္ဆီးျခင္းႏွင့္ မိုင္းေထာင္ျခင္း နည္းလမ္းမ်ားကို အသံုးျပဳဖ်က္ဆီးရမည္။ မိမိတို႔ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ရြာမ်ားအား မိုင္းေထာင္ရမည္၊ မိမိတို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ရြာမ်ားအား ၀ိုင္း၀န္း ပိတ္ဆို႔၍ ရွာေဖြျခင္း ၊ ခုခံမႈရွိက တစ္ရြာလံုးကို ဖ်က္ဆီးပစ္ျခင္းႏွင့္ ရြာေနလူထုအား နယ္နိမိတ္၏ ျပင္ပသို႔ ေမာင္းထုတ္ျခင္းတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ”

ဤအေျခခံသေဘာတရားသည္ အာရပ္တပ္မေတာ္္မ်ား၏ ထိုးစစ္ကို ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္းသည့္ အေနျဖင့္ေရးဆြဲထားခဲ့ေသာ စစ္အေျခခံ သေဘာတရားသက္သက္အျဖစ္ အစပိုင္းတြင္အသံုးျပဳခဲ့ရာမွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အစၥေရးႏိုင္ငံအတြင္းမွ ပါလက္စတိုင္းႏွင့္ အာရပ္တို႔အား အျပီးအပိုင္ ေမာင္းထုတ္ဖယ္ရွားျပီး အစၥေရးတို႔အတြက္ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္ရာ၌ အသံုးခ်သည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္လာသည္။ ပါလက္စတိုင္းတို႔ ေနထိုင္ရာ ေက်းရြာမ်ားကို အတင္း ၀င္ေရာက္စီးနင္းျပီး လူမ်ားကိုအတင္းအဓမၼႏွင္ထုတ္ျခင္း၊ ခုခံမႈမ်ားရွိပါက သတ္ျဖတ္ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း၊ ေနအိမ္မ်ားကိုျဖိဳခ် ဖ်က္ဆီးျပီး ဂ်ဴးအေျခဆိုက္ အိမ္ရာမ်ား ေဆာက္လုပ္ ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ ပါလက္စတိုင္းေဒသ၏ ေနရာေကာင္းမ်ားကို တစတစ သိမ္းပိုက္လာခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အနည္းငယ္က်န္ရွိေနေသာ ပါလက္စတိုင္း ေက်းရြာမ်ား ကိုလည္း ျပင္ပႏွင့္အဆက္ျဖတ္ထားျခင္းျဖင့္ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား ရပ္တည္ရန္ခက္ခဲလာကာ ထိုေဒသမွ စြန္႔ခြာ ထြက္သြားေစရန္ လုပ္ေဆာင္သည္။ ေနရပ္စြန္႔ခြာ၍ ကမာၻအႏွ႔ံ ျပန္႔က်ဲစြာေရာက္ရွိေနေသာ ပါလက္စတုိင္းမ်ားႏွင့္ ႏွင္ထုတ္ခံရသူမ်ားကိုလည္း မူရင္းေဒသသို႔ ျပန္လာခြင့္မျပဳေခ်။ ထို႔ျပင္လက္ရွိတြင္လည္း ၁.၅သန္းခန္႔ရွိေသာ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ား  ဒုတိယတန္းစား အစၥေရးႏိုင္ငံသားမ်ား အျဖစ္ ရပ္တည္ေနရေပသည္။ မဲေပးပိုင္ခြင့္ ၊ ဥပေဒ ျပဳလြတ္ေတာ္အမတ္ ျဖစ္ခြင့္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာတြင္ ပါ၀င္ႏိုင္ခြင့္ စသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ပိတ္ပင္ထားျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏွိပ္ကြပ္ထားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ပါလက္စတိုင္းေဒသသည္ လူမ်ိဳးေရးအရ၊ လူမႈေရးအရ၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ဂ်ဴးႏိုင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ လံုး၀နီးပါး အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။

ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ ဂ်ဴးပိုင္နယ္ေျမ၌ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား ကင္းစင္ရမည္ ဟူေသာ ေဒသခံ ဇီယြန္၀ါဒီတို႔၏လိုလားခ်က္ႏွင့္ပါ ဤ“စီမံကိန္း-ဒီ”သေဘာတရားက ကုိက္ညီေနျခင္းျဖစ္၏။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ စစ္ပြဲမတိုင္မွီ အထိ ဂ်ဴးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ပုဂၢလိကစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ပါလက္စတိုင္းတို႔ထံမွ

၀ယ္ယူ ႏိုင္ခဲ့ေသာ ေျမပမာဏမွာ ပါလက္စတိုင္းေဒသ တစ္ခုလံုး၏ (၇%) သာ ရွိခဲ့သည္။ သို႔အတြက္ ေျမ၀ယ္မည့္အစား လက္နက္ကိုအသံုးခ်၍ လုယူသည့္နည္းသို႔ ေျပာင္းလဲက်င့္သံုးလာခဲ့ၾကသည္ ဆိုႏိုင္၏ ။ ဤ စီမံကိန္း-ဒီ ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ အႏွစ္သာရကို သာမာန္ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားသာမက

ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ ဂ်ဴးစစ္သားမ်ားကိုယ္တိုင္လည္း မရိပ္မိဟုဆို၏။ ၄င္းစစ္ပြဲျပီးေနာက္ ႏွစ္အတန္ၾကာသာအခါ နာမည္ေက်ာ္ အစၥေရးလူမ်ိဳးစာေရးဆရာ ယီဇာဆမီလန္စကီ ဆိုသူေရးသားေသာ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္၌ အစၥေရးစစ္သားငယ္တစ္ဦးက အာရပ္ေက်းရြာတစ္ခုမွ

ရြာသူရြာသားအားလံုးကို ထရပ္ကားေပၚအတင္း အက်ပ္ ေမာင္းတင္၍ နယ္စပ္အျပင္ဘက္သို႔ တာ၀န္အရ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ရျခင္းကို ခံစားရသည့္ အျဖစ္အပ်က္အား ေဖာ္ညႊန္းထားသည့္အခန္း ပါလာခဲ့သည္။ ယင္းစာေရးဆရာက ယခုကဲ့သို႔ ဂ်ဴးမ်ားက အာရပ္တို႔ကို အုပ္စုလိုက္ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း လုပ္ရပ္သည္ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအား အုပ္စုလိုက္ေရႊ႕ေျပာင္း၍ ေသတြင္းသို႔ ပို႔ခဲ့ေသာ နာဇီမ်ားလုပ္ရပ္ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟု ခိုင္းႏိႈင္းခဲ့၏။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ (၁၉၄၈)ခုႏွစ္က ဂ်ဴးတို႔ လူမ်ိဳးေရးသုတ္သင္ ရွင္းလင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းအား မည္သည့္ သမိုင္းပညာရွင္၊ မည္သည့္ လူမႈေရးပညာရွင္ကမွ တရား၀င္ ထုတ္ေဖၚေရးသားျခင္း ျပဳၾကေခ်။

ညအခ်ိန္မေတာ္ အစၥေရးစစ္သားမ်ားက ကိုယ္ပိုင္ေနအိမ္အတြင္း အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားအား ရွာေဖြရန္၊ လက္နက္မ်ား ရွာေဖြရန္ စသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ အတင္း၀င္ေရာက္၍ စီးနင္းရွာေဖြမႈမ်ား၌ ရံဖန္ရံခါ တရားမဲ့ ကြပ္မ်က္စီရင္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ အဆံုးသတ္ေလ့ရွိသည္ ။ ဤသည္ကို

သက္ေသခံမည့္မ်က္ျမင္သက္ေသေပါင္း ဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီ ရွိသလို ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔မ်ား လက္၀ယ္တြင္လည္း သက္ေသခံအေထာက္အထား မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း အစၥေရးအစိုးရအေနျဖင့္ ဤသို႔ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို အေရးမယူဘဲထားခဲ့သည္။

ဤသို႔ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ တရားမဲ့ျပဳက်င့္မႈမ်ားအား အေရးမယူဘဲ ထားျခင္းကပင္ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးတို႔၏ အသက္ အိုးအိမ္စည္းစိမ္သည္ အေရးမၾကီးပါဟူေသာအေတြးမ်ိဳး အစၥေရးစစ္သားမ်ား၏ ဦးေႏွာက္ထဲ ရိုက္သြင္းေပးလိုက္သလို ျဖစ္ေနသည္။

ထိုသို႔ မတရားမႈမ်ားခံစားလာရသျဖင့္ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ား လက္နက္ကုိင္ေျပာက္က်ား တပ္ဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္း ျပီး ျပန္လည္ ခုခံတိုက္ခိုက္ျခင္း၊ အခြင့္အေရးရက အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လာေသာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရျပီး ႏိုင္ငံတကာ၏ေထာက္ခံမႈ မရရွိေတာ့ဘဲ ႏိုင္ငံေရး အရ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ခက္ခဲလာေတာ့သည္။ အစၥေရးႏိုင္ငံအတြက္လည္း စီးပြားေရးအရ မ်ားစြာ ထိခိုက္ကာ၊ က်ီးလန္႔စာစားအေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ဤသည္ပင္ Politicide လုပ္ျခင္း၏ ရလဒ္တစ္ခုဟုဆိုႏိုင္သည္။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ Politicide လုပ္ခံရေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ား ေပါက္ဖြားရာ ပင္မအဖြဲ႔အစည္း တစ္ခုျဖစ္လာႏိုင္ေခ်မ်ားပါသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ပါလက္စတိုင္း PLO အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ ယာဆာအာရာဖတ္သည္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ျခင္းကို စြန္႔၍ စားပြဲ၀ိုင္းထိုင္ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပန္လည္ရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုပင္ ရယူႏိုင္ခဲ့ေပသည္။

(၃) လူအဖြဲ႔အစည္းတစ္စုအေပၚ Politicide လုပ္သည့္အခါ ျပည္သူလူထု ေထာက္ခံမႈရရွိေစရန္ ၀ါဒျဖန္႔ပံု၊

အစၥေရးႏိုင္ငံတြင္ ဂ်ဴးဘာသာေရးအစြန္းေရာက္အမာခံမ်ားက ဂ်ဴးတို႔၏ဒ႑ာရီထဲမွ ဂ်ဴးဒီးယားႏွင့္ ဆာမာရီယာအမည္ရွိ အထြတ္အျမတ္ေနရာမ်ား (ယေန႔ေခတ္ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေဒသ) သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ားကေနာက္ပိုင္းေခတ္တြင္မွ က်ဴးေက်ာ္အေျခခ် ေနထိုင္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔၏အမိေျမအား မိမိတို႔ျပန္လည္ အုပ္စိုးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ျဖစ္လာရန္ ထိုေဒသတြင္အေျခခ်ေနထိုင္ေနေသာ ပါလက္စတိုင္း လူမ်ိဳးမ်ားကို ေမာင္းထုတ္ ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည့္ အယူအဆမ်ားကို ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ား စိတ္ထဲတြင္ စြဲျမဲစြာယံုၾကည္လာေစရန္ ရိုက္သြင္းေပးခဲ့သည္။ အစၥေရးလူေနမႈ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုလည္း အစဥ္အလာျဖစ္သည့္ ဟာလာခ်ာ အဆံုးအျဖတ္အရလည္းေကာင္း ၊ ရက္ဘိုင္ေခၚ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ဘုန္းၾကီးမ်ား၏ အဆံုးအျဖတ္အရလည္းေကာင္း ခိုင္မာသည္ထက္ ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္လာ၏။ ဤ  ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္မွ အဓိက တြန္းအားေပးေနေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ“ဂြတ္ရွ္အီမူနင္” (သစၥာရွိသူမ်ား အဖြဲ႔) အမည္ရွိေသာ ဘာသာေရးႏွင့္ အစြန္းေရာက္ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈၾကီးပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္   ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား အၾကားတြင္ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းေဒသကို အစၥေရးကိုလိုနီအျဖစ္ ပီျပင္စြာ အေကာင္ထည္ေဖၚေတာ့သည္။

 “ဂြတ္ရွ္အီမူနင္” အဖြဲ႔အပါအ၀င္ အမ်ိဳးသားေရး၊ လူမႈေရးအမည္ခံ လက္ယာစြန္းေရာက္အဖြဲ႔မ်ားက – “ ပါလက္စတုိင္းတို႔၏ မူရင္းႏိုင္ငံသည္ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။”

 “ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးဆိုသည္မွာ အမွန္တကယ္ မရွိ၊ အစၥေရးနယ္ေျမလုယူရန္ ဖန္တီးထားေသာ လူမ်ိဳးနာမည္ ျဖစ္သည္”

“ ပါလက္စတိုင္းေျမဆိုသည္မွာ ဘုရားသခင္က ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ေပးခဲ့ေသာကတိထားရာေျမ (promised land) ျဖစ္သည္ ”

စသျဖင့္ ပါလက္စတိုင္းမ်ားအေပၚ လူမ်ိဳးေရးအရ မုန္းတီးဆန္႔က်င္စိတ္ကို ျမွင့္တင္ရန္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့ၾကသည္။ အမွန္မွာ ထိုေဒသ၌ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့သည့္ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳး (ဖိလစ္စတင္း) အမွန္တကယ္ ရွိေၾကာင္း၊ ဂ်ဴးမ်ားနည္းတူ ေရွးႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍  အမွန္တကယ္ အေျခခ်ေနထိုင္ လာၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို သမိုင္းဆရာအားလံုးနီးပါးက လက္ခံထား ၾကသည္။

ထို႔ျပင္ လက္ရွိအစၥေရးႏိုင္ငံရွိ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမ်ားတြင္ ၈၀% ခန္႔မွာ ပါလက္စတိုင္းေဒသကို အဂၤလိပ္အုပ္စိုးစဥ္က ကမာၻအရပ္ရပ္မွ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ၀င္ေရာက္ အေျခခ်လာခဲ့ေသာ ဂ်ဴးအႏြယ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကမာၻ႕မည္သည့္အရပ္ေဒသမွ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးမဆို ပါလက္စတိုင္းေဒသသည္ ဘုရားသခင္ေပးေသာေျမျဖစ္သည္ဟု လက္ခံလာေစရန္ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ကို အသံုးခ်၍ ၀ါဒျဖန္႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အစၥေရးတို႔ သိမ္းပိုက္ထားေသာ ေဂ်ာဒန္ျမစ္အေနာက္ဘက္ကမ္းေဒသမ်ားသည္ ဂ်ဴးဘာသာေရး အစြန္းေရာက္သူတို႔၏ “အမိေျမ” ဟု သတ္မွတ္ျခင္းခံလာရေတာ့သည္။ ဂ်ဴးတို႔၏ အဓမၼနယ္ခ်ဲ႕ျခင္းသည္ပင္ သမိုင္းအစဥ္ဆက္က အမိေျမကိုကာကြယ္ျခင္းဟု အမ်ားျမင္လာေစသည္သာမက ဂ်ဴးတို႔ကိုယ္တိုင္ စြဲျမဲစြာခံယူ လာၾကသည္အထိ စည္းရံုးလာႏိုင္ခဲ့ေတာ့သည္ ။

ဤသို႔ အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒအမည္ခံ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရးအေျခခံေသာ အစြန္းေရာက္၀ါဒေအာင္ျမင္လာျခင္းမွာ ၁၉၆၇ခုႏွစ္ ႏွင့္ ၁၉၇၃ခုႏွစ္စစ္ပြဲ အေျခအေနမ်ား၏ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္လူမႈေရး ရႈပ္ေထြးမႈအေျခအေနမ်ားကို ျပည္သူတို႔ နားလည္လက္ခံလာေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္သည့္ သေဘာ တရားေရးရာတစ္ရပ္ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ ။

ယင္းကဲ့သို႔ ပါလက္စတိုင္းေက်းရြာမ်ား ဖ်က္ဆီးခံရျခင္း၊ ပါလက္စတိုင္းမ်ား အတင္းအဓမၼ နယ္ေျမေျပာင္းေရႊ႕ခံရျခင္း ႏွင့္ပက္သက္၍ အစၥေရးတို႔ဘက္မွ တရား၀င္အေၾကာင္းျပခ်က္မွာအာရပ္ႏွင့္ပါလက္စတိုင္းအထက္တန္းလႊာႏွင့္ လူလတ္တန္းစားမ်ားက မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္း အႏၱရာယ္ျပဳလာမည္ကို ေၾကာက္ ရြံ႕၍ မိမိတို႔ဆႏၵအေလ်ာက္ မိမိတို႔ေနအိမ္မ်ားကို ဖ်က္ဆီး၍ထြက္ေျပးၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ေနာက္ တစ္ေၾကာင္းမွာလည္း အာရပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အစၥေရးကို ၀င္တိုက္မည့္ အာရပ္စစ္ေၾကာင္းမ်ား အတြက္ ေနရာဖယ္ေပးသည့္ အေနျဖင့္ ေဒသခံ အာရပ္ရြာမ်ားအား တိမ္းေရွာင္ ေပးၾကရန္ ေမတၱာရပ္ခံ၍ျဖစ္ေၾကာင္း လိမ္လည္ သတင္းလြင့္ေလ့ရွိသည္။

ကမာၻေက်ာ္ခဲ့ေသာအျဖစ္ဆိုးတစ္ခုမွာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ(၁၆)ရက္ေန႔တြင္ ဆာဘရာႏွင့္ ရွာတီလာ ဒုကၡသည္စခန္းကို အစၥေရးစစ္တပ္ ႏွင့္ ျပည္သူ႕စစ္မ်ား ပူးေပါင္း၍  ၀င္ေရာက္စီးနင္းမႈျဖစ္စဥ္၌  ပါလက္စတိုင္း ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ ေယာက္်ား၊မိန္းမ၊ စုစုေပါင္း ၂၀၀၀ ခန္႔ထိ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ ထို႔ျပင္ ရိုက္ႏွက္ညွဥ္းပမ္းမႈ ၊ အဓၶမျပဳက်င့္မႈမ်ားလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ထိုျဖစ္စဥ္ႏွင့္ပက္သက္၍ အစၥေရးအစိုးရက မိမိ၏တာ၀န္မဲ့မႈကိုေလ်ာ့ပါးေစရန္ ယင္းကိစၥ၏အေရးပါမႈကို မထင္မရွားျပဳလုပ္ကာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းအေနႏွင့္ မၾကာမီေမ့ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္ဟု ယူဆခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ မီနာခင္ေဘဂင္ကိုယ္တိုင္က “အစြန္းေရာက္အခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ၾကျပီး ဂ်ဴးမ်ားအေပၚအျပစ္ဖို႔သည္”  ဟု ေျပာဆိုခဲ့ရာ ယင္းစကားမွာ ကမာၻေက်ာ္ခဲ့သည္ ။

ဤသို႔ ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ အျပင္းအထန္ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ားအေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာသို႔ သတင္းေပါက္ၾကားမႈမရွိေစရန္ ဒုကၡသည္မ်ာဆိုင္ရာ အကူညီေပးေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ အိုင္အန္ဂ်ီအိုမ်ားစေသာ ႏိုင္ငံေရး၊သာသာေရးႏွင့္ မည္သို႔မွ်မသက္ဆိုင္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုပါ ျပည္တြင္းသို႔ လာေရာက္ကူညီခြင့္ မျပဳဘဲ ကန္႔သတ္ခဲ့သည္။သတင္းသမားမ်ားကိုလည္း စစ္ဆင္ေရးကာလအျပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွသာ မ်ားျပား လွေသာ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ၀င္ေရာက္သတင္းယူခြင့္ေပးျခင္းျဖင့္ သတင္းအေမွာင္ခ်ခဲ့သည္။ႏိုင္ငံတကာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႔မ်ားကိုကား လံုး၀လက္မခံခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ၄ သိန္းခန္႔ရွိေသာ အစၥေရးလူထုက ထိုျဖစ္ရပ္အတြက္ သီးျခားစံုစမ္း စစ္ေဆးေပးရန္ ေကာ္မရွင္တစ္ရပ္ ဖြဲ႔စည္းေပးဖို႔အတြက္ တဲလ္အဗစ္ျမိဳ႔၌ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေဘဂင္က တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေသာ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ ဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့သည္။

ထိုစံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ကလည္း အစၥေရးေထာက္လွမ္းေရးမွ တင္ျပေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုသာ လက္ခံျပီး ထုတ္ျပန္ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရလဒ္မွာ ျဖစ္ရပ္မွန္ႏွင့္္ အလြန္ကင္းကြာခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္  သာမာန္ အစၥေရးျပည္သူမ်ားႏွင့္ အစုိးရ၀န္ထမ္းမ်ားပင္ ထိုသို႔ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္  ပက္သက္၍ သတင္းျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား မသိေစရန္ လိမ္လည္သတင္း ထုတ္ျပန္ျခင္းျဖင့္ အျဖစ္မွန္မ်ားကို ဖံုးကြယ္ထားခဲ့ေပသည္။ ယခုလို စနစ္တက်ႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤလုပ္ရပ္ မ်ားႏွင့္ပက္သက္၍ အစၥေရးအစိုးရသည္ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစု၏ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မႈ၊ ေထာက္ခံမႈကို ရယူ ႏိုင္ခဲ့ေပသည္။ ( လူမဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ပက္သက္ျပီး ေထာက္ျပေ၀ဖန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကသူ အစၥေရး ႏိုင္ငံသား ၁၅%ခန္႔သာ ရွိခဲ့သည္။)

ယခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ပါ Politicide လုပ္ျခင္းႏွင္ပက္သက္၍ ေယဘုယ် သေဘာ ျမင္သာမည္ထင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုေဆာင္းပါးကို အဆံုးသတ္လိုပါသည္။ အစၥေရးက ပါလက္စတိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ Politicide လုပ္လာခဲ့တာ ေအာင္ျမင္မႈ ရပါသလားလို႔  စာဖတ္သူမ်ားေမးခ်င္ၾကမွာပါ။ က်ေနာ္ေလ့လာၾကည့္သေလာက္ အခ်က္အလက္မ်ားအရ လံုး၀မေအာင္ျမင္ (ေသး)ပါဟု ေျဖပါမည္။ ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ဘူးလို႔  ေျဖရသလဲဟု ထပ္ေမးလာရင္ေတာ့ ေနာက္ေဆာင္းပါး တစ္ေစာင္ေရးျပီး ရွင္းမွသာ ျဖစ္ႏိုင္မည္။

 နိဂံုး

မိမိတို႔၏ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ပံုမ်ားက ကမာၻ႕အလယ္တြင္ မိမိတို႔၏ အမ်ိဳးသားေရး ဗီဇလကၡဏာမ်ားျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရး ဗီဇလကၡဏာအျဖစ္  စည္းကမ္းၾကီးျခင္း၊ ကိုယ့္က်င့္သိကၡာ ေစာင့္ထိန္းျခင္း ၊ အခ်ိန္ကိုရိုေသေလးစားျခင္း ၊ ခံစားမႈထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း စသည့္ေကာင္းျခင္းမ်ားကို ကမာၻ အရပ္ရပ္တြင္ ေျပာစမွတ္ ျပဳၾကသည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ား၏ အမ်ိဳးသားေရးဗီဇ လကၡဏာအျဖစ္ မိမိအလုပ္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကသူမ်ားဟူ၍  ကမာၻေက်ာ္ခဲ့သည္။

အစၥေရးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဗီဇလကၡဏာအျဖစ္ အခက္အခဲၾကားမွ ရုန္းကန္ရွင္သန္ႏိုင္ျခင္း ၊ အပတ္တကုတ္ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္တတ္ျခင္း စသည့္ ေကာင္းမြန္သည့္ အမ်ိဳးသားဗီဇ လကၡဏာမ်ားရွိလာခဲ့ေသာ္လည္း ပါလက္စတိုင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏိုင္ငံတကာအျမင္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ကာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မွားယြင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို လူအမ်ားစုတသေဘာတည္း ၀ိုင္း၀န္းက်ဴးလြန္ခဲ့သလိုျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အစၥေရးလူမ်ိဳးမ်ား၏ ဗီဇလကၡဏာမွာ တကုိယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း၊ သူတပါးဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို အေခ်ာင္သိမ္းပိုက္လိုျခင္း၊ အတၱၾကီးျခင္း၊ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ဖြယ္ မရွိျခင္း စသည့္အျမင္ဆိုးမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာေတာ့သည္။ အမုန္းကိုေက်ာ္လြန္ျပီး မၾကည့္ႏိုင္ပါက မည္သူကမွ ၀ါဒျဖန္႔၊မိႈင္းတိုက္ေနစရာပင္ မလိုဘဲ မိမိကိုယ္တိုင္ အျဖစ္မွန္၊ အေျခအေနမွန္မ်ားကို ျမင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

 

ထို႔ေၾကာင့္ မိမိႏိုင္ငံအတြင္း လုပ္ေဆာင္ေနေသာ Politicide လုပ္ရပ္မ်ားအေပၚ ျပည္သူမ်ားကအေကာင္းျမင္ကာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားေနပါက မိမိတို႔အား ႏိုင္ငံတကာ အျမင္တြင္ လူသားမဆန္သူမ်ား၊ အျပန္အလွန္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမႈ၊ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူ ယွဥ္တြဲေနထိုင္မႈ  စသည္တို႔ကို နားမလည္သူ မ်ားအျဖစ္ အထင္ေသးလာေစမည္။ ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ Politicide လုပ္ခံရေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအား အၾကမ္းဖက္ ကလာပ္စည္း တစ္ခုျဖစ္လာေစရန္ တြန္းပို႔သလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေနာင္တခ်ိန္ မိမိႏိုင္ငံတြင္းမွာေရာ၊ ေဒသတြင္းမွာပါ လက္စားေခ်မႈမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ကူးစက္ကာ ေအးခ်မ္း သာယာသည့္ ေရႊျပည္ၾကီးကား ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း လွ်က္ပင္ ရွိေနေပလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ..

ဦးဦး ေမွာ္ဆရာ

(၂.၁၁.၂၀၁၂)

မွီျငမ္းစာရင္း –

A Brief Outline of the History of the Palestine-Israel Conflict
The Nakba: Ethnic cleansing and the birth of Israel
Politicide: Netanyahu the Impediment to Peace
Politicide : Ariel Sharon’s War Against the Palestinians by Baruch Kimmerling