ႏုိ၀င္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၆
– အတိတ္မွာ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ေတြကို ဘယ္လုိထုတ္လုပ္လဲဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိရွိမႈဟာ သမုိင္းဆုိင္ရာေနရာေတြ တူးေဖာ္မႈ၊ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ခရီးသြားေတြ မွတ္တမ္းတင္ထားမႈေတြကေနတစ္ဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရင္းျမစ္ေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ၁၃ ရာစုနဲ႔ ၁၄ ရာစုေတြမွာ ဆီးရီးယားဟာ ကမၻာ့ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈရဲ႕ အခ်က္အျခာေနရာျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႕ရၿပီး အထူးသျဖင့္ အဲလစ္ပုိ (Aleppo) နဲ႔ ဒမတ္စကတ္ (Damascus) ၿမိဳ႕ေတြျဖစ္ပါတယ္။ သမုိင္းပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး ခရီးသြားတစ္ဦးလည္းျဖစ္တဲ့ အစ္ဗေန႔ဘက္တူတာ (Ibn Battuta) ကေတာ့ ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာ သူျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဒမတ္စကတ္ဟာ မွန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈမွာ အခ်က္အျခာေနရာျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဆီးရီးယားတင္မကဘဲ အီဂ်စ္၊ အီရတ္နဲ႔ စပိန္က အန္ဒါလူစီယာေဒသေတြဟာ ၈ ရာစုကေနစလုိ႔ မွန္ေသြးတဲ့နည္းစနစ္ ဒါမွမဟုတ္ ပံုစံခြက္ (မုိ) ကုိအသံုးျပဳတဲ့ နည္းစနစ္ စတာေတြနဲ႔ ဖန္ထည္မွန္ထည္ေတြကုိ အေျမာက္အမ်ား ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
မြတ္စလင္ေတြဟာ ေရာမေတြရဲ႕ ဖန္ခ်က္လုပ္ငန္းကုိ အေမြဆက္ခံခဲ့ၿပီး ဆီးရီးယားနဲ႔ အီဂ်စ္တုိ႔မွာ အေျခစိုက္ကာ ‘ႏွစ္ထပ္တံဆိပ္႐ိုက္နည္း’ (ဖန္ထည္မ်ား ပူေနသည့္အခ်ိန္ လွပေသာ ဒီဇုိင္းမ်ား ႐ုိက္ျခင္း) ‘ဖန္မွ်င္ျဖင့္ အလွဆင္နည္း’ (ေရာမႏွင့္ ဘုိင္ဇန္တုိင္းတုိ႔၏နည္းလမ္းကုိ ဆက္လက္အသံုးျပဳျခင္း) နဲ႔ ‘ပံုၾကမ္းေဖာ္နည္း’ (အသင့္ျပင္ဆင္ထားသည့္ ပံုၾကမ္း (မုိ) ထဲသုိ႔ ဖန္ရည္ေလာင္းထည္ျခင္း) စတဲ့ နည္းလမ္းေတြကုိလည္း ေဖာ္ထုတ္အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖန္ထည္ေတြေပၚမွာ စာလံုးထြင္းတာ၊ မွန္ေသြးတာေတြကုိ လက္နဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘီးလံုးအသံုးျပဳၿပီး ေဆာင္ရြက္တဲ့ နည္းလမ္းကိုလည္း မြတ္စလင္ေတြကပဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဖန္ထည္ပစၥည္းအလွဆင္မႈကုိ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး၊ ပုလင္း၊ ဓာတ္ဘူး၊ ပန္းအုိးနဲ႔ ေသာက္ေရခြက္ေတြ အပါအ၀င္ ထုတ္ကုန္ေျမာက္မ်ားစြာကုိလည္း ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
၁၃ ရာစုအေရာက္မွာေတာ့ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္တဲ့ ဆီးရီးယားက ဖန္ထည္ေတြဟာ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ကုန္သည္ေတြ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မႈကုိ ခံခဲ့ရၿပီး၊ မၾကာေသးမီက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တူးေဖာ္မႈေတြအရ ဆြီဒင္၊ ႐ုရွားေတာင္ပုိင္းနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္အထိမွာပါ သက္တမ္း ၇၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ေႂကြရည္သုတ္ဖန္ထည္ေတြကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါတယ္။
အီရတ္ႏုိင္ငံ ဆာမာရာ (Samara) ၿမိဳ႕ကလည္း ဖန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈမွာ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ဖန္ထည္မွန္ထည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိရမူမွာ ရင္သပ္႐ႈေမာစရာ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ‘မီလီဖီအုိရီ’ (millefiori) လုိ႔ေခၚတဲ့ ေတာက္ပတဲ့ အေျပာက္အမႊမ္းဒီဇုိင္း ဖန္ထည္ေတြျဖစ္ၿပီး ဒီ ဒီဇုိင္းဟာ ေစာေစာပုိင္းတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ထူးျခားတဲ့အေရာင္အေသြးေတြ၊ ဒီဇုိင္းေတြထက္ သာလြန္တဲ့ ဒီဇုိင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထူးျခားတဲ့ ေတြ႕ရွိမႈတစ္ခုကေတာ့ ဆာမာရာၿမိဳ႕က ၉ ရာစုမွာ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ေျဖာင့္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းကန္လံုးျဖစ္ပါတယ္။
ဆာမာရာက ဖန္ခ်က္သူေတြဟာ ေရေမႊးတုိ႔လုိ အရာေတြထည့္ဖုိ႔အတြက္ ဖန္ပုလင္း ေသးေသးေလးေတြ ထုတ္လုပ္ႏုိင္မႈေၾကာင့္လည္း နာမည္ေက်ာ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ပုလင္းေလးေတြဟာ အနားေလးဖက္ရွိၿပီး ထိပ္ပုိင္း အေပါက္မွာ စလင္ဒါပံုျဖစ္ေနတဲ့ အျပာေရာင္၊ အစိမ္းေရာင္ စတဲ့ သစ္ေတာ္သီး ပံုစံေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပုလင္းငယ္ေလးေတြဟာ အခ်ိန္စီးၿပီး မွန္ေသြးတဲ့နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳကာ လွပေအာင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဆာမာရာေဒသမွာ မွန္ေသြးတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ စတုိင္က်က် ခ်ယ္သပံုေဖာ္ထားၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလး လွပတဲ့ ၉ ရာစု ဖန္ထည္အပုိင္းအစေတြကုိလည္း ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေအဒီ ၆၄၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြက တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ‘ကုိင္႐ုုိၿမိဳ႕ေဟာင္း’ အလ္-ဖြတ္စ္တက္ (Al-Fustat) မွာ တူးေဖာ္မႈေတြကေန ေတြ႕ရွိရတဲ့ ဖန္ထည္အပုိင္းအစေတြက ဒီေဒသဟာ ၈ ရာစုကေန အလယ္ေခတ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဖန္ထည္မွန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈ အခ်က္အခ်ာျဖစ္ရမယ္ဆုိတာကုိ ျပသေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေရွးအက်ဆံုးပစၥည္းကေတာ့ သကၠရာဇ္ ၇၀၈ ခုႏွစ္က ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေငြအေႂကြေစ့လုိ႔ ဖန္ထည္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ ဒါမွမဟုတ္ အစုိးရအႀကီးအကဲေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကုိ ႐ုိက္ႏွိပ္ ထားပါတယ္။ အဲဒီဖန္ထည္ေတြဟာ အေရာင္အေသြးလည္း စံုလင္လွၿပီး အစိမ္းရင့္ေရာင္၊ အစိမ္းႏုေရာင္နဲ႔ စိမ္းျပာေရင္ေတြကေန အျဖဴေရာင္၊ ခရမ္းေရာင္ေတြအထိ ပါ၀င္ပါတယ္။ ကုိင္႐ုိၿမိဳ႕ေဟာင္းက ဖန္ထည္ လက္ရာေတြထဲမွာ အဆန္းျပားဆံုးကေတာ့ ဖန္ထည္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္မွာ ေကာ့ပါး ဒါမွမဟုတ္ ေဆးလ္ဗားေအာက္ဆုိက္ (silver oxide) ေတြနဲ႔ ဖန္တီးေလ့ရွိတဲ့ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ အေျပာက္အမႊမ္းေတြ ခ်ယ္သထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဖန္ထည္မ်ိဳးရဖုိ႔အတြက္ အပူခ်ိန္ ၆၀၀ ဒီဂရီဆဲလ္စီးယက္စ္ေလာက္ ေပးရတာပါ။
မြတ္စလင္ကမၻာဟာ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္လုပ္ငန္းဟာ အေရွ႕ပုိင္းမွာပဲ တန္႔ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလ္-အန္ဒါလုစ္က ဖန္ထည္မွန္ထည္ေတြကလည္း ဒီေဒသကထြက္တဲ့ ေျမထည္ေတြလို ၀ယ္လုိအား ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ လက္ကုိင္ ၂ ခု၊ ၄ ခုကေန ၈ ခုအထိပါ၀င္တဲ့ ခရားေတြ၊ လက္ကုိင္နဲ႔ အေျမႇင္းတြပါတဲ့ ပန္းကန္လံုးေတြကုိလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ အလ္-အန္ဒါလုစ္က ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ေတြ အဓိက ဖန္တီးရာ ေနရာေတြကေတာ့ အလ္မာရီယာ (Almeria)၊ မူရ္စီယာ (Murcia) နဲ႔ မာလာဂါ (Malaga) တုိ႔ျဖစ္ၾကၿပီး အလ္မာရီယာကထြက္တဲ့ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ေတြကေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ ၃ ၿမိဳ႕ကထြက္ၿပီး အေရွ႕တုိင္းလက္ရာေတြကို တုပ ဖန္တီးထားတဲ့ လက္ကုိင္မပါတဲ့ ေဖာင္းႂကြ မတ္ခြက္ေတြဟာ ၉ ရာစု လီယြန္ (Leon) ဘုရင့္ႏုိင္ငံက ဂုဏ္သေရရွိ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စားပြဲ၀ုိင္းေတြမွာ မပါမျဖစ္ ပစၥည္းေတြပါပဲ။
ခရစၥတယ္ေသြးတဲ့ နည္းစနစ္ကုိ ၉ ရာစုမွာ အလ္-အန္ဒါလုစ္ ေကာ္ဒုိဘာၿမိဳ႕က အဘတ္စ္ အစ္ဗေန႔ ဖီရ္နက္စ္ (Abbas ibn Firnas) က စတင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ သူဟာ အလ္-အန္ဒါလုစ္ျပည့္ရွင္ အဘ္ဒဲလ္-ရဟ္မန္ ၂ (Abd al-Rahman II) နဲ႔ မုိဟာမက္ ၁ (Muhammad) တုိ႔ရဲ႕ လက္ထက္မွာ နန္းေတာ္မွာ ခစားရတဲ့ ပညာရွင္နဲ႔ တီထြင္ႀကံဆသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ဖီရန္နက္စ္ဟာ ၀ွက္စာေတြေဖာ္ရာမွာ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္ၿပီး လူရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေတာင္ပံေတြတက္ကာ အေဆာက္အဦးေပၚကေန ခုန္ခ်ၿပီး ပ်ံသန္းမႈကုိ ပထမဆံုး စမ္းသပ္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖန္ထည္မွန္ထည္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ ဖီရ္နက္စ္ဟာ အဲဒီပစၥည္းေတြရဲ႕ သိပၸံနည္းက် ဂုဏ္သတၱိေတြကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္သိရွိခဲ့ၿပီး မွန္ဘီလူးတီထြင္ဖုိ႔ ကနဦးစမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ကာ စာေတြကုိ ခ်ဲ႕ၾကည့္ႏုိင္မယ့္ အယူအဆကုိ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကလည္း သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တြင္းထြက္ေက်ာက္ေတြကုိ အေျခခံကာ အန္ဒါလူစီယာမွာ ခရစၥတယ္လုပ္ငန္းကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါဟာ ဖန္ထန္မွန္ထည္လုပ္ငန္းရဲ႕ လွပတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ဆီးရီးယား၊ အီဂ်စ္၊ အီရတ္၊ အန္ဒါလူစီယာက ဖန္ခ်က္စက္႐ံုႀကီးေတြကေန ကမၻာတစ္၀ွမ္းကုိ ျပန္႔ႏွံသြားခဲ့တဲ့ ဒီလုပ္ငန္းေၾကာင့္ လူသားေတြရဲ႕ စားပြဲေတြ၊ အိမ္ေတြမွာ အသံုး၀င္တဲ့၊ အလွအပျဖစ္ေစမယ့္ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ဆင္ယင္ခ်ယ္သႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
(ကုိးကား- National Geographic ၏ 1001 Inventions – The Enduring Legacy of Muslim Civilization)
(ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား – တင္ဆက္ျပီးသမွ် အပုိင္းအားလံုးကို ဤေနရာ တြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။)
