News @ M-Media

Category: သုတ၊ရသႏွင့္အေထြေထြ

ေဆာင္းပါမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား။ ဝထၳဳမ်ား၊ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ရာမ်ား စသျဖင့္

  • ကံေကာင္းလာေအာင္ေပါ့

    ကံေကာင္းလာေအာင္ေပါ့

    ဇူလိုင္ ၂၂ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
    images
    လူအမ်ားစုအေတြးထဲမွာေပါ့။ ဘဝမွာေအာင္ျမင္လာမယ္၊ လုပ္တိုင္းျဖစ္လာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယူဆေလ့႐ွိၾကတယ္။ “ကံေကာင္းလိုက္တာ” လို႔။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုတာက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ဝမ္းနည္းမႈေတြ ျပြန္းေနတဲ့ေတာအုပ္ႀကီးတစ္ခုလိုေပါ့။ လင္းတစ္လွည့္ ေမွာင္တစ္ခါ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံဳေနၾကရတာေလ။ ဒီေတာ့ အျမဲတမ္းကံေကာင္းမေနတတ္သလို ကံဆိုးလို႔ခ်ည္းလည္း မေနပါဘူး။ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ၾကံဳရတတ္တဲ့ အေသးအမႊား ကိစၥေလးေတြက အစ ဘဝႏွင့္ခ်ီၿပီး ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ အခက္အခဲေတြ အေပၚ “ငါ့ႏွယ္ကံဆိုးေလျခင္း” ရယ္လို႔ ညည္းမိတတ္ၾကျပန္တယ္။ ေကာင္းၿပီ ကံဆိုတာကလည္း ကမၼ၊ ျပဳလုပ္ျခင္းလို႔ဆိုတာကိုး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္တာေတြေရာ ဆံုး႐ႈံးတာေတြ အတြက္ပါ ကံကိုခ်ည္းပံုခ်၍ ဝမ္းနည္း ပူေဆြးေနၾကရေတာ့မွာတဲ့လား။ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တယ္ဆိုတာ တစ္သက္လံုး အတြက္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး။ အေမွာင္ရဲ႕အေနာက္မွာ အလင္းဆိုတာ ႐ွိေနေသးတာပဲေလ။ စိတ္ဓာတ္ကိုေျမႀကီးေအာက္ အထိ ခ်ပစ္လိုက္မွာလား။ မဟုတ္တာပဲ။ လဲက်တိုင္းျပန္ထဖို႔ အခြင့္အေရးဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ႐ွိေနၿပီးသားပဲေလ။

    ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လဲၿပိဳလို႔ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ထလို႔ မရခဲ့ရင္လည္း ထူေပးမေပးမဲ့သူကို ေတာင္းပန္ တုိး႐ႈိးၾကည့္ၾကရမွာပါ။ လဲလ်က္သားႀကီးႏွင့္ တစ္ဘဝကို အ႐ႈံးေပးလိုက္လို႔မွ မျဖစ္တာပဲေနာ့။ လူမႈေရးစိတ္႐ွိသူ စာနာတတ္သူဆိုတာ ေလာကႀကီးမွာ ေခါင္းပါး မသြားေသးပါဘူး။ ႐ွိေနဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း “လဲေနသူ ထူေပးပါ” ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းခန္းစာအုပ္ထဲက စကားရပ္ေလး႐ွိေနတာေပါ့။ အေရးႀကီးတာက ကုိယ့္ကိုယ္ကို အားေပးဖို႔။ ကံဆိုးေနလိုက္တာဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္ေတြကို အျပဳ သေဘာေဆာင္ေအာင္ေတြးဖို႔ ေျပာင္းလဲ ပစ္လိုက္ဖို႔ပါပဲ။ ဒီအခ်က္ေတြကလည္း ဘယ္သူဘယ္ဝါကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး ခိုင္းလိုက္မယ္ဆိုၿပီး လုပ္မရဘူးေလ။ အေကာင္းျမင္ အေကာင္းေတြးဖို႔က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွ လႊဲလို႔မရတာမ်ိဳး။ ဒီေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ရယူ ခံစားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရုံသာ႐ွိပါတယ္။

    ဘဝမွာအခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက အဲဒီအခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ရယူႏိုင္တာေတြ ႐ွိေနတယ္ဆိုတာကို ခိုင္ခိုင္မာမာေတြးေတာ ဆင္ျခင္တတ္သူေတြ ျဖစ္ဖို႔ပါပဲ။ အဆိုးျမင္သူ တစ္ဦးဟာ အဲဒီအခြင့္အလမ္းေကာင္း အားလံုးကို သူမ်ားတကာေတြကပဲ ရယူကုန္ၾကၿပီးၿပီ။ ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွက်န္မွာ မဟုတ္ပါလူးလို႔ ေတြးေလ့႐ွိတယ္။ ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းသလို ရတတ္စျမဲလို႔ ပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕ အဆိုအတိုင္း ကံေကာင္းသူေတြဟာ အေကာင္းဆံုးကို အျမဲေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႀကီးက်ယ္ေအာင္ျမင္တဲ့ အနာဂတ္ကိုရ႐ွိဖို႔လည္း ယံုၾကည္စိတ္ထားေလ့ရွိတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ အနာဂတ္မွာ ပံုေပၚလာမယ့္ အရိပ္နိမိတ္ေတြပဲေပါ။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ႐ွိေနၾကတဲ့ ကံေကာင္းသူႏွင့္ ကံဆိုးသူတုိ႔ရဲ႕ ျခားနားတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ သိသာပါလိမ့္မယ္။

    ဆံုး႐ႈံးရမွာကိုေတြးၿပီး ဘာမွမလုပ္ျဖစ္တဲ့သူဟာ ဆံုး႐ႈံးမႈကို ရင္ဆိုင္ရမွာ သိပ္ကိုေသခ်ာေနတယ္။  ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆံုး႐ႈံးဖို႔ကို လံုးဝထည့္မတြက္ဘဲ ဆက္တိုက္ႀကိဳးစားေနသူအတြက္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ကံေကာင္းလာမွာပါ စိတ္ခ် ကံေကာင္းျခင္းဆိုတာ ဇြဲ႐ွိသူေတြရဲ႕ ဘက္မွာ႐ွိေနတာကိုး။

    တစ္ခါတစ္ရံမွာေပါ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အခက္အခဲေတြ အတားအဆီးေတြကို ၾကံဳၾကရမွာပါ။ အဲဒီအတြက္ ထိပ္ထိပ္ပ်ာပ်ာမျဖစ္ဘဲ ဒါဟာဘဝရဲ႕စိန္ေခၚမႈတစ္ခုပဲလို႔ အျမင္ေျပာင္းၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္၊ စဥ္ဆက္မျပတ္ႀကိဳးစားေနသူ အတြက္ ေအာင္ပြဲ အသစ္တစ္ခု ရလာမွာပါ။ ကံေကာင္းသူေတြဟာ သူတို႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္ေျခအျပတ္မခံႏုိင္ဘူး။ ဘာအခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြၾကံဳႏုိင္ မလဲဆိုတာ အျမဲယံုၾကည္ခ်က္ထားတယ္။ ႏုိးႏုိးၾကားၾကား႐ွိတယ္။ ကုသိုလ္ကံအတိုင္းပဲေပါ့လို႔ လက္မႈိင္ခ်ၿပီး ေငးငိုင္ေနတဲ့ လူစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တာဝန္ယူစရာတစ္ခုခုၾကံဳလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကံေကာင္းသူဆိုတဲ့သူဟာ “ဟုတ္ကဲ့” လုပ္ဖို႔ဝန္မေလးဘူး။ အသစ္အဆန္းတစ္ခုခု လုပ္ရဖို႔အတြက္ ေအာင္ျမင္ပါ့မလားဆိုတဲ့ သံသယစိတ္မထားဘဲ ႀကိဳးစားတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ႀကိဳးစားမႈရဲ႕အေတြ႔အၾကံဳသစ္ကို အက်ိဳးခံစားခြင့္ရတာ မဆန္းပါဘူး။

    လူဆိုတာက ထီးတည္းေနလို႔ရတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ဝင္ဆန္႔ေအာင္ေနတတ္ ထိုင္တတ္ရတယ္။ ကိုယ္ခ်ည္းေပးရတာမ်ိဳး သူမ်ားဆီကခ်ည္း ယူရတာမ်ိဳးထက္ ေပးတန္တာေပး ယူတန္တာယူ မွ်တတဲ့ ဆက္ဆံမႈဟာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြ ရတတ္တယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ္ကေပးရတဲ့ အကူအညီေတြ႐ွိႏုိင္သလို ရလာႏုိင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေတြလည္း ေပၚတတ္တယ္။ အသိုင္းအဝိုင္း တစ္ခုမွာ ဝင္ဆန္႔ေအာင္ လူမႈဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ေတာ့လိုမယ္။ တစ္ခု႐ွိတာက လူတိုင္းဟာ ကိုယ္ႏွင့္သဟဇာတ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ေကာင္းတဲ့အခ်က္ေလးေတြကိုပဲ အေလးထားၿပီး ဆက္ဆံရင္ေတာ့ ရာႏႈန္းျပည့္မဟုတ္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပႏုိင္ပါတယ္။

    ဘဝမွာ အႏုိင္ယူဖို႔အသင့္ဆံုးသူဟာ သူမ်ားမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ပါပဲ။ အဆိုးျမင္စိတ္ကို အႏုိင္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားႏိုင္တာလည္း ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္သလို ဘာမဆို ႀကိဳးစားမၾကည့္ခင္ကတည္းက ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အေတြးႀကီးကို ဖယ္ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားသင့္တယ္။ ဘဝရဲ႕စိန္ေခၚမႈေတြကို ဝမ္းပန္းတသာလက္ခံရင္း ထြက္ေပါက္႐ွာတာဟာ ကံေကာင္းျခင္းရဲ႕ လုပ္ရပ္တစ္ခုဆိုတာ ေမ့မထားသင့္ပါဘူး။

    အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္စိတ္ထားသလို ယံုၾကည္သက္ဝင္ရာ ဘာသာတရားရဲ႕အဆံုးအမေတြေအာက္မွာ ေကာင္းေသာ ႀကိဳးစားျခင္းမ်ိဳးႏွင့္ ႀကိဳးစားယူဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကိုယ္ျမတ္ႏိုး အားထားရာ ဘုရားသခင္အေပၚ ယံုပံုအားကုိးစိတ္ အျပည့္အဝထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘဝရဲ႕ေန႔သစ္ေတြဟာ ကံေကာင္းျခင္းေတြခ်ည္း မဟုတ္ေတာင္ ကံဆိုးမႈေတြ နည္းပါးသြားႏုိင္မယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း …။

    ႏွင္းဆီခင္

  • ရင္ကိုေဖာက္ထြင္းျမင္တတ္သူ … အေမရယ္

    ရင္ကိုေဖာက္ထြင္းျမင္တတ္သူ … အေမရယ္

    ဇူလိုင္ ၁၅ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
    nursing mother
    စာဖတ္ခါစ၊ စာစံုဖတ္ခါစတုန္းကေပါ့။ မဂၢဇင္းေတြ၊ ဝတၱဳတိုႏွင့္ေဆာင္းပါးေတြမွာ မၾကာခဏဆုိသလို ဖတ္မိတာက အေမအေၾကာင္းေတြပါပဲ။ အေတြးႏုႏု ဦးေႏွာက္ႏုႏုေလးမို႔ စာရဲ႕အႏွစ္သာရကို မခံစားတတ္ခဲ့တာကိုေတာ့ ႐ုိးသားစြာဝန္ခံပါရေစ။

    မ်ားေသာအားျဖင့္ကလည္း ေလာကႀကီးကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးျဖစ္တဲ့ အေမတမ္းခ်င္းေတြေလ။ အဲဒီတုန္းကကိုယ့္မွာ အေမဆိုတာက မားမားမတ္မတ္႐ွိေနတာကိုး။ ဘာကိစၥမွာမဆို “အေမ… သိလား” အစခ်ီၿပီး အေမ့ကိုတတြတ္တြတ္ နားပူနားဆာ လုပ္ေနက်။ ေျပာတိုင္းျဖစ္၊ ေတာင္းတိုင္းရေအာင္ အေမက ျဖည့္ဆည္းေပးေနေတာ့လည္း ႀကီးလြန္းေတာ့ မျမင္ ျဖစ္ခဲ့မိသည္ပဲေပါ့။ ႐ွိေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကဆို အေမက အိမ္ဦးနတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေဖ့ကို ႐ုိ႐ုိေသေသ ဝတၱရားမပ်က္ျပဳစုဖို႔ရယ္ သားေတြသမီးေတြကို မ်က္ျခည္မျပတ္ဂ႐ုစိုက္ရင္း ထိန္းေက်ာင္းပဲ့ျပင္တဲ့ တာဝန္ပဲ႐ွိတယ္။ အိမ္ျပင္ထြက္ ဖားစီးငါးစီးႏွင့္ စီးပြား႐ွာစရာမွ မလိုတာ။ မလိုဆို အေမအမ်ားစုဟာ သူတို႔ခ်စ္တဲ့ခင္ပြန္းႏွင့္ သားသမီးေတြကို ေမတၱာေတြ တစ္သီႀကီးေပးၿပီး ျပဳစုယုယဖို႔သာ ႐ွိတာကိုး။ ကၽြန္မတို႔ေခတ္လို ေယာက္်ားႏွင့္ အၿပိဳင္ (မယ္တစ္႐ြက္မက တစ္ထမ္းနီးပါး) အိမ္ျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္ေလ့လည္း မ႐ွိတာက တစ္ေၾကာင္းေပါ့။ ဒီေတာ့ အလုပ္ျပန္ေက်ာင္းျပန္တိုင္း အေမ့မ်က္ႏွာကို ႐ႊင္႐ႊင္လန္းလန္းႏွင့္ တစ္ဝႀကီးျမင္ေတြ႔ေနက်။

    အေမကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္မဆို ဘယ္သား ဘယ္သမီး အိမ္ျပန္လာေနက်ဆိုတာကို ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စီထားၿပီးသား။ ထိုင္ေနက် ထိုင္ခံုေဘးကေန လည္ဆန္႔လို႔ ေမွ်ာ္ေနတတ္တယ္ေလ။ အိမ္ကိုေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္လာၾကတာ ေတြ႔ရၿပီးၿပီဆိုမွ ေဆးေပါ့လိပ္ကို မီးညွိရင္း အားပါးတရဖြာေနလိုက္ေရာ။ ႐ွိေသးတယ္။ မိုးမိလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ “ေရေတြစင္ေအာင္ သုတ္ဦး အေအးမိလိမ့္မယ္” “အဝတ္ဆိုေတြ ခပ္ျမန္ျမန္လဲလိုက္ ၾကားလား” အစခ်ီတဲ့ အေမ့လမ္းညႊန္ၾကားခ်က္ေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ ဟင္းခ်ိဳပူပူ ဒါမွမဟုတ္ စြပ္ျပဳတ္ပူ တစ္ခြက္ကို ခ်က္ခ်င္းစီစဥ္ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေသာက္ခိုင္းတတ္တယ္။ အဲဒါကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေမေလ။

    ျမန္မာအကီ်ၤလက္႐ွည္အျဖဴ၊ ထဘီ (အညိဳ၊ အမည္း)၊ ဘီးေက်ာ္ပတ္ဆံထံုးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြျမင္တိုင္း အေမ့ကိုဖ်က္ခနဲ သတိရတတ္တာ ဒီကေန႔ ဒီအခ်ိန္ထိပါပဲ။ စကားကိုခပ္တိုးတုိး၊ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေျပာတတ္တာ အေမ့ဝသီ။ သားသမီးေတြ ကိုလည္း ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာတာမ်ိဳးၾကားရင္ အျမဲဟန္႔တယ္။ အေမ့ပံုရိပ္ေတြက ကၽြန္မရဲ႕ ႏွလံုးသားႏွင့္ အေတြးထဲမွာ အျမဲလိုလိုစိုးမိုးေနပါတယ္။ အေမ ကၽြန္မတို႔ကို ခြဲခြာၿပီး ေနာက္ေန႔ကစလို႔ဆိုပါေတာ့။ အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္တြင္းခံစားမႈ၊ ေမတၱာ၊ အၾကင္နာႏွင့္ စာနာနားလည္မႈ ဆိုတာေတြက ကိုယ္ဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတာထက္ပိုၿပီး ေလးေလးနက္နက္ခံစားမိႏုိင္တာ ဘယ္အခ်ိန္မ်ားလဲလို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္အေမဘဝကိုေရာက္တဲ့ အခါသမယပဲလို႔ ဆိုပါရေစ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ အရာေတြက စကားလံုးေတြႏွင့္ ဖြင့္ေျပာလို႔ မရဘဲ ႏွလံုးသားႏွင့္ရင္းၿပီး သိ႐ွိခံစားရတာမိ်ဳး မဟုတ္လား။

    အေမလို႔ အားပါးတရေခၚ၊ ရင္ထဲကေသာကေတြ အေမာေတြကို အားပါးတရဖြင့္ေျပာျပရင္း ရင္ဖြင့္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းလိုက္တာ။ အေမဆိုတာ သက္႐ွိထင္႐ွား ႐ွိေနလို႔ကေတာ့ လာစမ္းပါေစ။ ဒီေလာကဓံ၊ အေမက ကိုယ့္ေ႐ွ႔ကေန ရင္ဆီးလို႔ ခံေပးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္သတၱိႀကီးလြန္းတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ပါပဲ အေမ့ကိုအားကိုးတစ္ခုအေနႏွင့္ အတြယ္ႀကီးတြယ္ေနမိတာ မဆန္းဘူးေပါ့ေနာ္။

    ၿပီးခဲ့တဲ့ ေႏြအားရက္တစ္ရက္ကေပါ့။ အဝတ္ဘီရုိကို႐ွင္းရင္း အေမေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပိုးဇင္းမယ္ (အညိဳေရာင္) လံုခ်ည္ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ လံုခ်ည္ကေဟာင္းဆို ေတာ္ေတာ္ေလးေဟာင္းေနၿပီ။ အင္းေလ အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ သိမ္းဆည္းထားခဲ့တာ ေဟာင္းသင့္ၿပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေလ အဲဒီအေမ့လံုခ်ည္ေလးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အေတြးေတြကေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ လန္းဆန္းေနတုန္းပါ။ အေထြးဆံုးသမီးျဖစ္ၿပီး ေသြးဆံုးသားဆံုး ရထားတာမို႔ အေမကကၽြန္မကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ သိကၽြမ္းခဲ့သမွ်ေတြ၊ ေဆြးမ်ိဳးသားခ်င္းေတြထဲမွာ အေမ့လိုမိန္းမသားမ်ိဳး ႐ွားပါးမယ္လို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ ေခတ္ပညာကို အေျခခံအဆင့္ေလာက္သာ တတ္ခဲ့တဲ့ အေမနဲ႔ အေတြးအျမင္ေတြက မယံုႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျမင့္မားတယ္။ ဒါက ကၽြန္မတို႔သားသမီးတစ္ခုရဲ႕ မ်က္စိမွိတ္ ယံုၾကည္ေထာက္ခံထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆြမ်ိဳးေတြသာမက သူစိမ္းတစ္ရံဆံေတြကပါ ႏႈတ္ကဖြင့္ေျပာၿပီး ခ်ီးက်ဴးခံရေလာက္ေအာင္ အေမ့ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြက ျမင့္မားခဲ့တာေၾကာင့္ပါပဲ။

    အေမကအေန႐ုိးတယ္။ ဝါၾကြားလိုစိတ္မ႐ွိဘူး။ (တကယ္ေတာ့ အေမတို႔ဘက္က ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူေတြ) စာဖတ္တယ္၊ မွတ္တယ္ သားသမီးေတြကို ျဖန္႔ေဝၿပီး ေျပာဆိုဆံုးမတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ သားသမီးေတြကို နားဝင္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တယ္။ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ ႐ုိက္ႏွက္တာမ်ိဳး ကၽြန္မတို႔ဘဝမွာ လံုးဝ (လံုးဝ) မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအေမ့ကို ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသၾကတယ္။

    အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားတဲ့အေမဟာ သားအႀကီးဆံုးကို ဗိုလ္ႀကီး၊ သားအလတ္ကို အင္ဂ်င္နီယာ (ႏုိင္ငံျခားပညာသင္ဆုရ) သမီးေတြကို ေက်ာင္းဆရာမ၊ တရားလႊတ္ေတာ္ေ႔႐ွေန စာေရးဆရာမ စသည္ျဖင့္ ျဖင့္လာေအာင္ အေမက တိုက္တြန္းအားေပးခဲ့တယ္။ ပညာအေမြေပးရင္း အားပါးတရ ဂုဏ္ယူခဲ့တယ္။ မိသားစုရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးကို အေဖကတာဝန္ေက်ခဲ့သလို ကၽြန္မတို႔အားလံုးအတြက္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြျပည့္ေအာင္ အေမက စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေပးခဲ့သည္ပဲေပါ့။

    အေတြးအမွ်င္ေတြက မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္မဆံုးႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လက္႐ွိအခ်ိန္မွာ အေမတို႔ အေဖတို႔ ေပးခဲ့တဲ့ အိမ္ရိပ္မွာမွီခိုရင္း ကၽြန္မရင္က ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သားသမီးအေပၚ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ တာဝန္ေက်ခဲ့ၿပီးၿပီလဲဆိုတာ ဆက္ၿပီးေတြးေနမိတယ္။ ကၽြန္မထင္ပါတယ္။ အေမရဲ႕ဝတၱရားေက်ပြန္မႈမ်ဳိးကို ေျခဖ်ားေတာင္မီရဲ႕လားလို႔။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့သားသမီးႏွင့္ေျမးေလးဟာ ကၽြန္မအတြက္ အင္အားေတြပါ။ သူတို႔တစ္ေတြဟာ ကၽြန္မရင္ခြင္ႏွင့္ေဝးေနသည့္တိုင္ ႏွလံုးသားေတြခ်င္း နီးစပ္ေနၾကဆဲပါ။ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါဆိုသလို ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ မိ်ဳးဆက္သစ္ေတြႏွင့္ ဆံုရင္းအားတက္ခဲ့ရစျမဲပါ။

    အေမ့လိုတာဝန္ေက်ပြန္မႈဟာ အျပည့္အဝမဟုတ္သည္ပဲထား။ ကၽြန္မရဲ႕သားသမီးေတြရဲ႕ ရင္ကိုထိုးေဖာက္ျမင္ႏုိင္စြမ္း႐ွိေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မသမီးရဲ႕ ေခၚေနက် “အေမ” ဆုိတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ေနာက္ဆက္တြဲစကားရပ္ေတြအေပၚမွာ ႏွလံုးသားႏွင့္ ခံစားၿပီးအားေပးႏွစ္သိမ့္ကာ ေတာင္းလာတဲ့အၾကံဥာဏ္မ်ိဳးကို ေပးရတာကို ကၽြန္မ႐ွင္သန္ေနသေ႐ြ႔ လုပ္ေပးေနဦးမွာပါ။ စာဖတ္သူမွာေရာ ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ဖို႔ အေမ ဆိုတာ သက္႐ွိထင္႐ွား႐ွိေနလား။ ကံေကာင္းလိုက္တာ။

    အေမေျခအစံုဟာ ေလာကီပစၥည္းထက္ အဆတစ္ရာေထာင္ပိုတယ္ဆိုတာ သိလာမွာပါ။ အေမ မ႐ွိေတာ့ရင္ေလ။

    ႏွင္းဆီခင္

  • “အၾကမ္းဖက္မႈ” စကားလံုးဟာ မြတ္စလင္ေတြ အတြက္ပဲလား

    “အၾကမ္းဖက္မႈ” စကားလံုးဟာ မြတ္စလင္ေတြ အတြက္ပဲလား

    ဇူလိုင္ ၈ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    .feaabb83-e601-4260-b8f2-aaa49de726d2
    – “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္သမုိင္းကုိ ဒီေလာက္ ေၾကာက္စရာ ပဲတင့္ထပ္ခဲ့ေပမယ့္ ခ်ာလ္စတန္ ေသနတ္ပစ္မႈကုိ “အၾကမ္းဖက္မႈ” အျဖစ္ သတ္မွတ္ဖုိ႔ မီဒီယာ ဌာနေတြက တြန္႔ဆုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္စတုိင္ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ ဆုိတာ ႏုိင္ငံေရးအာဏာမွာ ပထမဆံုး အစိတ္အပုိင္း တစ္ခု ျဖစ္လာတဲ့ လြတ္ေျမာက္ခါစ လူမည္းေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ လြတ္လပ္မႈကုိ ကန္႔သတ္ဖုိ႔ကေန အစျပဳတာျဖစ္ပါတယ္” လုိ႔ နယူးေယာက္တုိမ္းစ္သတင္းစာရဲ႕ ေဆာင္းပါးရွင္ ဘရစ္ဘန္းနက္က ေရးသားခဲ့ပါတယ္။
    .
    ဘန္းနက္ဟာ ခ်ာလ္စတန္က သမုိင္း၀င္ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းမွာ လူမည္း ၉ ဦးအသတ္ခံလုိက္ရတာကုိ “အၾကမ္းဖက္မႈ” လုပ္ရပ္အျဖစ္ ဘာ့ေၾကာင့္ မျဖစ္မေန သတ္မွတ္ ရမယ္ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေစာဒကတက္ခဲ့တဲ့ မေရတြက္ႏုိင္တဲ့ ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္သူ၊ ေဆာင္းပါးရွင္ေတြထဲက တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

    နယူးေယာက္တုိင္းမ္စ္က ေဆာင္းပါး တစ္ခုမွာ ခ်ားလ္စ္ အမ္ ဘလုိးဆုိသူ ေဆာင္းပါးရွင္ကလည္း အဲဒီလူသတ္မႈအတြက္ ၀န္ခံခဲ့တဲ့ လူသတ္သမားကုိ ရည္ညႊန္းၿပီး ဒီလုိေရးပါတယ္။

    “(ဒုိင္လန္) ႐ုဖ္ဟာ လူမ်ိဳးေရးအမုန္းတရားနဲ႔ အစြန္းေရာက္သြားတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လူမ်ိဳးေရးစစ္ပြဲ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့၊ ကနဦးပစ္ခတ္မႈမွာ လူ ၉ ေယာက္ကုိ တစ္ၿပိဳင္တည္း သတ္ခဲ့တဲ့သူ တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီစကားလံုးကုိ အဓိပၸါယ္ျပန္ဖြင့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္”

    ဂ်ီလာနီ ေကာ့ဘ္ ဆုိသူက “၁၈၇၁ Ku Klux Klan အက္ဥပေဒက အေမရိကန္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ တုိက္ဖ်တ္ေရး ဥပေဒဟာ ဥပေဒဆုိင္ရာ အေျခခံ အေၾကာင္းအရင္းေတြရွိၿပီး၊ ဒါေတြက လူမည္းေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔စပ္လ်ဥ္းၿပီး ဖက္ဒရယ္ဥပေဒကုိ မေလးစားမလုိက္နာမႈအတြက္ Klan အဖြဲ႕၀င္ေတြကုိ တရားစြဲဆုိဖုိ႔ သမၼတ အူလစ္ဆက္ အက္စ္ ဂရန္႔ကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္ေပးထားတယ္” လုိ႔ ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။

    ထင္ရွားသည့္ အေထာက္အထားမ်ား
    ————————————
    ေနာက္ထပ္ ပုိၿပီးသက္ဆုိင္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုက မၾကာေသးမီက ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့အစီရင္ခံစာ တစ္ခုမွာ “၉/၁၁ တုိက္ခုိက္မႈၿပီး ကတည္းက လူျဖဴလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒီေတြ၊ တယူသန္ အစုိးရဆန္႔က်င္သူေတြနဲ႔ အျခား မြတ္စလင္မဟုတ္တဲ့ အစြန္းေရာက္ေတြရဲ႕ သတ္ျဖတ္မႈေၾကာင့္ ေသဆံုး ရသူေတြဟာ အစြန္းေရာက္ မြတ္စလင္ေတြထက္ ၂ ဆနီးနီးေလာက္ ရွိတယ္” ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

    ဒါေတာင္ အခ်က္အလက္ တစ္ခုအရ ၁၉၈၀ ေနာက္ပုိင္း အေမရိကန္ဟာ မြတ္စလင္ႏုိင္ငံ ၁၄ ႏုိင္ငံထက္ မနည္း က်ဴးေက်ာ္၊ သိမ္းပုိက္၊ ဗံုးႀကဲခဲ့ၿပီး လူသိန္းနဲ႔ခ်ီ ေသဆံုးခဲ့ရတာ၊ သန္းနဲ႔ခ်ီ ဒုကၡသည္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ရတာေတြ ထည့္မတြက္ထားပါဘူး။ အေမရိကန္က အားေပး အားေျမႇာက္ျပဳထားၿပီး လက္နက္တပ္ဆင္ေပးထားတဲ့ အစၥေရးက မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ပါလက္စတုိင္းေတြ (မြတ္စလင္နဲ႔ မြတ္စလင္ မဟုတ္သူေတြ) ကုိ သတ္ျဖတ္ပစ္တာ၊ အိမ္ယာမဲ့ ဒုကၡသည္ဘ၀ေရာက္ေအာင္ လုပ္ပစ္တာေတြလည္း မပါေသးပါဘူး။

    ဒီလုိ ထင္ရွားတဲ့ အေထာက္အထားေတြ ရွိေနတာေတာင္ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဥပေဒစုိးမုိးေရး တာ၀န္ရွိသူေတြနဲ႔ ထိပ္တန္းဂ်ာနယ္လစ္ေတြကက ဒီလုိ စက္ဆုပ္စရာေကာင္းတဲ့ ရာဇ၀တ္မႈကုိ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္အျဖစ္ ဘာ့ေၾကာင့္ မသတ္မွတ္ၾကတာလဲ?

    မြတ္စလင္ တစ္ေယာက္က က်ဴးလြန္တဲ့ ဒီလုိ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကုိ အနည္းဆံုးအေထာက္အထားေတြနဲ႔ “အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္” အျဖစ္၊ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြ က်ဴးလြန္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကုိ “လူဆုိးဂုိးဏ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့” လုပ္ရပ္အျဖစ္ အဲဒီအုပ္စုေတြကပဲ သတ္မွတ္ေနၾကတာေရာ မရွက္ၾကဘူးလား။

    စာေရးဆရာ ဖိလစ္ဘန္႔ကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ႐ုဖ္ကုိ အၾကမ္းဖက္သမားအျဖစ္ မေခၚႏုိင္တာလဲဆုိတာကုိ ၀ါရွင္တန္ပုိ႔စ္မွာ ရွင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “လူျဖဴ” တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါတဲ့။

    “အေမရိကန္အမ်ားစုက လူျဖဴေတြပါ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လူျဖဴေတြကုိ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ ကုိယ္တုိင္လုိပဲ ျမင္ၾကပါတယ္။ ဒုိင္လန္႐ုဖ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္တဲ့အခါ သူ႕အရြယ္ လူျဖဴအမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘ၀နဲ႔၊ အဲဒီတုန္းက ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ ေဒါသေတြ ခံစားရတာကုိ ျပန္ေျပာင္းသတိရပါတယ္။ ဒ့ါေၾကာင့္(လႊတ္ေတာ္အမတ္ လင္ေဆး) ဂေရဟန္က ႐ုဖ္ကုိ ထူးဆန္းတဲ့ နာမည္နဲ႔ အၾကမ္းဖက္သမား တစ္ေယာက္အျဖစ္ သူမျမင္ပါဘူး။ သူ႕တူမရဲ႕ အဂၤလိပ္စာအတန္းက ခ်ာတိတ္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ပဲ သမန္ကာလွ်ံကာ ျမင္ပါတယ္”

    မြတ္စလင္ေတြအတြက္သာ
    ————————–
    ဘန္႔က အခ်က္တစ္ခ်က္ကုိ ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။ “အၾကမ္းဖက္၀ါဒ” ဆုိတဲ့စကားလံုးဟာ မြတ္စလင္ျဖစ္ျခင္းဆုိတာနဲ႔ လံုး၀ကုိ အဓိပၸါယ္သြားတူေနတာမ်ိဳး (ရာဇ၀တ္မႈေတြကို က်ဴးလြန္တဲ့ သူတင္မဟုတ္ဘဲ မြတ္စလင္အကုန္လံုးကုိ ဆုိလုိတာမ်ိဳး) ျဖစ္လာၿပီး၊ ဒီအသံုးႏႈန္းကုိ လူျဖဴေတြအတြက္သံုးတဲ့ အခါ အေမရိကန္ (နဲ႔ အစၥေရး) ႏုိင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အဘိဓာန္ျပဳစုမႈ တစ္ခုလံုးကုိ ၿဖိဳဖ်က္လုိက္တာပဲလုိ႔ သူ႕ရဲ႕ ေဆာင္းပါးမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

    ဂ်ဴးအၾကမ္းဖက္သမား တစ္ေယာက္က ေဟဘရြန္ ဒါမွမဟုတ္ ပါလက္စတုိင္းရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွမဆုိ ေသာင္းက်န္းတာ၊ ေကသံုးလံုးဂုိဏ္းကို အားက်တဲ့ အေမရိကန္တစ္ေယာက္က  ခ်ာလ္စတန္ ဒါမွမဟုတ္ အေမရိကန္ရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္တဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ ဒီႏုိင္ငံေရး အဘိဓာန္ျပဳမႈရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကုိ တုန္ခါသြားေစပါတယ္။

    လူျဖဴအေမရိကန္ေတြ အတြက္ ႐ုဖ္ရဲ႕လုပ္ရပ္ကုိ အၾကမ္းဖက္၀ါဒ အျဖစ္ သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းက အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြ၊ အာရွသားေတြ၊ လာတီႏုိေတြ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေနာက္ခံေတြကလာတဲ့ မြတ္စလင္ေတြအေပၚမွာ သူတုိ႔ သမုိင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈ အစစ္အမွန္ကုိ လက္ခံရာလည္း ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

    ဒါက ဘာကုိျပသလဲဆုိေတာ့ ဌာေန အေမရိကန္ေတြရဲ႕ေဒသမွာ ေစာေစာပုိင္း အေျခခ်ခဲ့ၾကတဲ့ လူျဖဴေတြကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ အေမရိကန္ အခ်ိဳ႕မွာရွိတဲ့ လူမ်ိဳးျခားေၾကာက္ေရာဂါ ႀကိဳ႕တုိ႔ႀကဲတဲကုိ ျပေနပါတယ္။ ကၽြန္ေခတ္ကေန အခုအခ်ိန္အထိ သူတုိ႔ၾကားက ဘယ္သူ႕ကုိမဆုိ ေစ်းေပါတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္၊ ကၽြန္တစ္ေယာက္၊ လူမ်ိဳးျခားတစ္ေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ အၾကမ္းဖက္သမား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ျမင္ၾကတာပါပဲ။

    စိတ္ထဲက သမုိင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ဒီအေျခအေနနဲ႔ အတူ လူေတြက ဂီယာရ္ ၀ုိင္းလ္ဒါး၊ ပါမယ္လာ ဂီလာ၊ ဘီလ္ မာဟာရ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆမ္ဟားရစ္တုိ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္တဲ့အခါ ၿပီးေတာ့ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြကေန လာတီႏုိေတြ၊ အာရွသားေတြ၊ မြတ္စလင္ေတြအထိ သူတုိ႔အားလံုးအေပၚမွာ လူျဖဴေတြရဲ႕ သေဘာထားေတြကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အယူသည္းမႈကုိ ျမင္ရတဲ့အခါ “အၾကမ္းဖက္၀ါဒ” ဆုိတဲ့ ဒီ တရားမဲ့တဲ့ အသံုးအႏႈန္းဟာ အေမရိကန္နဲ႔ အစၥေရးက လူျဖဴလူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒီေတြက အၾကမ္းဖက္မႈ ပံုစံအားလံုးကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ႐ႈတ္ခ်ဖုိ႔မဟုတ္ဘဲ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာခုခံျခင္းကုိ ဂုဏ္သိကၡာခ်ဖုိ႔ ေဖာ္ေဆာင္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတဲ့ စကားလံုးျဖစ္တယ္ဆုိတာ ထင္ရွားလာပါေတာ့တယ္။

    သိမ္းႀကံဳး႐ုိက္သည့္ စကားလံုး
    ——————————-
    ခ်ာလ္စတန္ အစုလုိက္ အၿပံဳလုိက္ သတ္ျဖတ္မႈအတြက္ အာဖရိကန္-အေမရိကန္ေတြက ၀မ္းနည္းပူေဆြးေနၾကတုန္းမွာပဲ တူနီးရွား၊ ျပင္သစ္နဲ႔ ကူ၀ိတ္ႏုိင္ငံ တုိ႔မွာ မၾကာေသးမီက ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြကုိ ေဖာ္ျပရာမွာ အၾကမ္းဖက္၀ါဒဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ ျပန္ၿပီး သံသရာလည္လာခဲ့ပါတယ္။

    ဒါဟာ “အၾကမ္းဖက္၀ါဒ” ဆုိတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကုိ မြတ္စလင္ေတြအတြက္ ၿပီးေတာ့ မြတ္စလင္သီးသန္႔ အတြက္ အသံုးခ်တယ္ ဆုိတဲ့ ေနာက္ထပ္ သက္ေသပါပဲ။

    အၾကမ္းဖက္၀ါဒနဲ႔ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြ၊ ဒီေန႔အျဖစ္အပ်က္ေတြအတြက္ အစၥလာမ္နဲ႔ မြတ္စလင္ေတြဟာ ဘယ္လုိ တင္စားေျပာဆုိစရာ ျဖစ္လာသလဲဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အေတြးအျမင္တိုးတက္တဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံသား အမ်ားစုကေတာင္မွ “ဂ်ီဟတ္” “ဂ်ီဟတ္၀ါဒီ” ဒါမွမဟုတ္ “ဖသ္၀ါ” စတဲ့ စကားလံုးေတြကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ဘာသာ၊ လူမ်ိဳးတူတဲ့သူေတြ (ခရစ္ယာန္ ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ဴးေတြ) အတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အၾကမ္းဖက္ လုပ္ရပ္ေတြကုိ တံဆိပ္ကပ္ဖုိ႔ၾကေတာ့ အဂၤလိပ္ ဒါမွမဟုတ္ ဥေရာပဘာသာ စကားေတြမွာ အျခားစကားလံုး မရွိေတာ့သလုိ “အယူသည္းသူ” လုိ႔သာ ရည္ညႊန္းခ်င္ၾကပါတယ္။

    ဒါေပမယ့္ ဒီ “အၾကမ္းဖက္၀ါဒ” ဆုိတဲ့ အသံုးအႏႈန္းနဲ႔ စုိးရိမ္စရာ အေကာင္းဆံုး ျပႆနာက ဒါဟာ သိမ္းက်ံဳး႐ုိက္တဲ့ စကားလံုး ျဖစ္လာ တာပါပဲ။ အေၾကာင္းအရင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔အတူ လူမႈေရးဆုိင္ရာ အားနည္းမႈေတြကုိ သိမ္းႀကံဳး႐ုိက္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါေတြအားလံုးကုိ အစၥလာမ္အမည္ခံတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေအာက္မွာ သြားၿပီး ထည့္ေတာ့တာပါပဲ။

    ကူ၀ိတ္၊ ျပင္သစ္နဲ႔ တူနီးရွားႏုိင္ငံေတြက အျဖစ္အပ်က္ ၃ ခုမွာ က်ဴးလြန္တဲ့သူ မတူညီတဲ့အေၾကာင္းအရင္းေတြ၊ တစ္ေယာက္ ခ်င္းစီရဲ႕ ျပည္တြင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြရဲ႕ သက္ဆုိင္ရဲ႕ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ “အၾကမ္းဖက္၀ါဒ” ဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ ဒီ အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္လာတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းအရင္းတုိင္းကို နားလည္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔ကုိ တားဆီး ဟန္႔တားလုိက္ၿပီး မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ ၀မ္းတြင္း သေႏၶကကုိ ဒီလုိလုပ္တာပါလားဆုိၿပီး သတ္မွတ္မႈကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

    **Aljazeera တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးရွင္ Hamid Dabashi ၏ “Terrorism: For Muslim crimes only?” ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေဆာင္းပါးအား ေလးေမာင္ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။

  • သတင္းအမွားျဖင့္ လုပ္ၾကံ ဝါဒျဖန္႔ခံရသည့္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႕၏ သမိုင္းဝင္ ခံလူးေက်းရြာၾကီး

    သတင္းအမွားျဖင့္ လုပ္ၾကံ ဝါဒျဖန္႔ခံရသည့္ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႕၏ သမိုင္းဝင္ ခံလူးေက်းရြာၾကီး

    ဇူလုိင္ ၇ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ေဆာင္းပါးရွင္- ညီေနမင္း
    (4)_Wira_Thu_-_2015-07-07_00.03.21
    အထက္ျမန္မာျပည္ မဘသမွ စီစဥ္ထုတ္ေဝသည့္ အတုမရိွသတင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၄ တြင္ မ်ိဳးခ်စ္သူ (၉၇)ဆိုသူက ခံလူးရြာအေၾကာင္းကို ရြာ၏ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႕ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင့္ လက္ရိွ လက္ေတြ႕အေျခအေနမွန္ကို ရိုးသားျပည့္စုံစြာ တင္ျပျခင္းမရိွဘဲ half-truth ေခၚ တဝက္မွန္သည့္ အခ်က္မ်ားႏွင့္ အေထာက္အထားမဲ့ ယိုးစြပ္ခ်က္မ်ားကို ေရာေႏွာက မိမိလုိရာစြဲေရး တင္ျပခဲ့သည္။ ခံလူးရြာၾကီးမွာ မြတ္စလင္မ္တို႕က ေနာက္ပိုင္းမွဝင္ေရာက္ေနထိုင္ကာ ရြာၾကီးကို မ်ိဳသြားသေယာင္ေယာင္၊ တစ္ဖက္သတ္ ဘာသာေရးသြတ္သြင္းမႈမ်ားျပဳလုပ္ေနသေယာင္ေယာင္၊ ဗုဒၶဘာသာကို ေစာ္ကားေနသေယာင္ေယာင္၊ ေခတ္ပညာေရးကိုပဲ လက္ဝါးၾကီးအုပ္ေနသေယာင္ေယာင္ ရိုးသားေသာ စာဖတ္သူတို႕ႏွင့္ ျပည္သူမ်ား အထင္အျမင္ လြဲမွားေအာင္ တစ္ဖက္သတ္ေရးသား ထားတာကို ေတြ႔ရိွရသည္။ ထိုအခ်က္အလက္ အမွားမ်ားပါဝင္ေနသည့္ သတင္းေဆာင္းပါးကို ဘာသာတရားႏွင့္ လူမ်ိဳးေရး အမုန္းတရားမ်ားျဖန္႕ေဝသူဟု ျပည္တြင္း ဗုဒၶ႕တရားစစ္တရားမွန္ကို က်င့္သုံးလိုက္နာသူမ်ား အၾကားတြင္ သာမက ကမာၻတြင္ပါ နာမည္ဆိုးႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားေနသူ ဦးဝီရသူမွ Facebook စာမ်က္ႏွာတြင္ ဇြန္လ ၈ရက္ေန႕က ပို႕စ္တင္ျဖန္႕ေဝခဲ့သည္။ တိုက္ရိုက္ ထပ္ဆင့္ ျဖန္႔ေဝမႈ ၅၀၀၀ ေက်ာ္ရိွခဲ့တာကို ေတြ႔ရိွရပါသည္။ https://goo.gl/Z9GN8K

    ေရွးကတည္းက ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႕စတင္ေနထိုင္ခဲ့သည့္ ခံလူးရြာၾကီး
    ———————————————–

    မႏၱေလးတိုင္းေဒသၾကီး၊ စဥ့္ကိုင္ျမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ ခံလူးရြာမွာ သမိုင္းဝင္ရြာၾကီးျဖစ္ျပီး ေရွးႏွစ္ေပါင္း ပေဝသဏီကတည္းက မြတ္စလင္မ္မ်ား ထိုရြာတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ခံလူးတြင္ မြတ္စလင္မ္မ်ား ခုႏွစ္သကၠရာဇ္အလိုက္ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့မႈသမိုင္းကို နဝတအစိုးရက တရားဝင္ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ သာသနာေရာင္ဝါထြန္းေစဖို႕ စာအုပ္ငယ္ စာမ်က္ႏွာ ၆၇တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း အတိအလင္း မွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပထားျပီးျဖစ္သည္။

    Na Wa Ta
    “၁၅၃၉ ေအဒီတြင္ တပင္ေရႊထီး ပဲခူးကို တိုက္ခုိက္ခဲ့စဥ္ႏွင့္ ၁၅၉၉ ေအဒီတြင္ ေတာင္ငူဘုရင္ ပဲခူးကို တိုက္ခိုက္ခဲ့စဥ္တြင္ ဖမ္းဆီးရမိေသာ မြတ္ဆလင္မ်ား၊ ၁၅၄၇ ေအဒီတြင္ တပင္ေရႊထီး ျမိဳ႕ေဟာင္းျမိဳ႕ကို ဝင္တိုက္ခဲ့စဥ္ႏွင့္ ၁၇၀၇ ေအဒီတြင္ စေနမင္း၏ အရာရိွမ်ား သံတြဲကို တိုက္ခိုက္ခဲ့စဥ္ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ေသာ မြတ္ဆလင္မ်ား၊ ၁၆၁၃ ေအဒီတြင္ အေနာက္ဘက္လြန္မင္း သန္လ်င္ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့စဥ္ သန္လ်င္ျမိဳ႕ က်ျပီးစအခါ ဒီဗရစ္တို၏ ေနာက္လိုက္ မြတ္ဆလင္မ်ားအား (သို႕မဟုတ္) စစ္ပြဲျပီးစ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ ေရာက္ ရိွလာေသာ သေဘၤာမ်ားမွ မြတ္ဆလင္မ်ားအား ေရႊဘိုခရိုင္ ေျမဒူး၊ စစ္ကိုင္းခရိုင္ ပင္းယႏွင့္ ခံလူး၌လည္းေကာင္း၊ ေက်ာက္ဆည္ခရိုင္ လက္ပံ၌ လည္းေကာင္း၊ ရမည္းသင္းခရိုင္ ယင္းေတာ္တို႕၌ လည္းေကာင္း ေနရာ ခ်ထား ခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။”

     Dr Than Tun 2
    ကမာၻသိ ျမန္မာ့သမိုင္းသုေတသီၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းကလည္း ခံလူးသည္ ေက်ာက္ဆည္နယ္၏ အေနာက္ေျမာက္တြင္ရိွကာ ခံလွဴ၊ ခံမွဴ၊ ခံမႈ၊ ကန္လု၊ ကန္ဗု၊ ကန္လူး  စသျဖင့္ နာမည္ရွစ္မ်ိဳးရိွခဲ့ျပီး မြန္တို႕ေဒသျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းကို သူ၏ နယ္လွည့္ရာဇဝင္ စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႕ျပင္ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္ဆည္နယ္ တစ္ဆယ့္ခရိုင္တြင္ ခံလူး ပါဝင္ခဲ့ျပီး စစ္ကိုင္းမင္း ဘၾကီးေတာ္လက္ထက္ ေအဒီ ၁၈၁၉ မွ ေက်ာက္ဆည္နယ္ ကိုးခရိုင္အျဖစ္ေျပာင္းေခၚရာတြင္ က်န္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ရွင္းလင္းေရးသားထားသည္။

    Bagan Khit

    ထိုေက်ာက္ဆည္နယ္တြင္ ပုဂံေခတ္ကတည္းက ေနရာေဒသအမ်ိဳးမ်ိဳးက လူေတြကိုု ေခၚလာျပီး တာဝန္ေပးေစခဲ့ကာ ထိုအစု အမႈထမ္းမ်ားသည္ ရြာတည္ကာ အေျခခ်ႏိုင္ထိုင္ခဲ့ၾကေၾကာင္းႏွင့္ ထိုအစုတို႕တြင္ မြတ္စလင္မ္ မ်ားလည္း ပါဝင္ေၾကာင္း သမိုင္းပညာရွင္ၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းမွ သမိုင္းမွတ္တမ္း တင္ထားသည္။

    Dr Than Tun

    ဘိုးေတာ္ ဗဒုံမင္း လက္ထက္တြင္လည္း ထိုနယ္မ်ားတြင္ အစု အမႈထမ္းမ်ားေနခဲ့ၾကရာ ခံလူးရြာသားမ်ားမွာ အေျမာက္အစုအမႈထမ္းမ်ားအျဖစ္ ဘုရင့္အမႈေတာ္ထမ္းခဲ့ၾကသည္ကို ထိုစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၉၄ ႏွင့္ ၁၉၇ တြင္ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ ေဖာ္ျပထားျပန္သည္။

    ဘာသာေရးအရ မဂၤလာရိွေစလိုကာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အညီ ၾကိဳဆိုျခင္းသာ
    ————————————————
    အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ရြာသား ေမာ္လဝီ ဟာဖိဇ္ (ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္အာဂုံေဆာင္ႏွင့္ သာသနာ့ပညာ ဘြဲ႕ရျဖစ္သူ) ဦးကိုကိုႏိုင္ ၏ အိမ္သည္ ခံလူးရြာအဝင္ အိမ္တန္းမ်ားအနက္ တစ္အိမ္ျဖစ္သည္။ ဦးကိုကိုႏိုင္သည္ ၂၀၁၀တြင္ မိမိျခံအိုးရိုးျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ မဂၤလာရိွေစရန္ မိမိ ကိုးကြယ္ယုံၾကည္ရာ အရွင္ျမတ္၏ အမည္နာမေတာ္ျဖင့္ အစျပဳေၾကာင္း သခ်ၤာဂဏန္းျဖင့္ ကိုယ္စားေဆာင္သည့္ 786 ႏွင့္အစျပဳျပီး ျမန္မာ ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ၾကိဳဆိုေၾကာင္းကို အဂၤလိပ္လို WELCOME ႏွင့္ အာရဗီလို ဘာသာ စကားႏွစ္မ်ိဳးျဖင့္ မိမိရြာသို႕ အိမ္သို႕ လာေရာက္သူမ်ားကို ၾကိဳဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ ေရးထိုးထားခဲ့သည္။

    “၂၀၁၀မွာ ဒီအုတ္တံတိုင္းလုပ္တယ္။ အဂၤလိပ္လိုနဲ႕ အာရဗီလို ၾကိဳဆိုေၾကာင္း စာသားထိုးခဲ့တယ္။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မပါပါဘူး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ ၾကိဳဆိုေၾကာင္းသက္သက္ပါပဲ။ မႏၱေလးႏိုင္ငံတကာေလယာဥ္ကြင္းနဲ႕ နီးတဲ့အေပၚမွာ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႕ သမိုင္းဝင္ရြာၾကီးကို အလည္ေရာက္လာခဲ့ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာမႈကို သိေစလိုလို႕ ႏိုင္ငံတကာသုံး ဘာသာစကားေတြနဲ႕ ေရးထိုးျဖစ္သြားတာပါ။ ဟိုအရင္က ရြာအလယ္မွာ မေနႏိုင္ဘဲ ရြာျပင္ လမ္းထြက္ေနရာတာက ေငြေရးေၾကးေရး မျပည့္စုံလို႕ပါ။ အခုေတာ့ ခရိုင္ လမ္းမၾကီးေဖာက္လိုက္ေတာ့မွ ရြာဝင္လမ္းက ျခံေတြ ေစ်းေကာင္းကုန္တာ” ဟု ဦးကိုကိုႏိုင္က ရင္ဖြင့္ခဲ့ပါသည္။

    ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားတြင္ ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းသူမ်ားမွ မည္သည့္အရာမဆို နေမာဗုဒၶႆ ႏွင့္ အစျပဳၾကသလို အစၥလာမ္ဘာသာေရး ဘြဲ႕ရတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးကိုကိုႏိုင္မွာ မိမိကိုးကြယ္ယုံၾကည္ရာ အရွင္ျမတ္၏ နာမေတာ္ျဖင့္ အစျပဳေၾကာင္းကို သခ်ၤာဂဏန္း ၇၈၆ ထည့္သြင္းေရးထိုးထားျခင္းသာျဖစ္သည္။

    Khan Lu Village

    ဘာသာေရးခံယူမႈတြင္ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္နဲ႕ ရြာၾကီး
    ————————————————
    ဦးဝီရသူ၏ Facebook တြင္ေဖာ္ျပထားသလို၊ အထက္ျမန္မာျပည္ မဘသမွ ထုတ္ေဝေသာ အတုမရိွဂ်ာနယ္ တြဲ ၂ အမွတ္ ၄တြင္ ယိုးစြပ္ထားသလို လက္ေတြ႕တြင္ ခံလူးရြာၾကီးတြင္ ေခါင္ျဖိဳစနစ္မဟုတ္ဘဲ ဘာသာေရးတြင္ ရြာသူရြာသားမ်ားမွ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ႏွင့္ ကိုယ္ၾကိဳက္သည့္ ဘာသာဝင္အျဖစ္ ကိုယ္ခံယူသည့္ စနစ္သာျဖစ္သည္။

    A Thu Ma Shi Journal

    ခံလူးရြာတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ေလး ငါးဆယ္အတြင္း လူဦးေရ ေလး ငါးဆယ္ အစၥလာမ္မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာမွ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္အျဖစ္ အျပန္အလွန္ ဘာသာကူးေျပာင္းမႈမ်ား ရိွခဲ့ၾကသည္။ ျပီးခဲ့သည့္ သုံးလခန္႕ကပင္ မြတ္စလင္မ္အမ်ိဳးသမီးပ်ိဳတစ္ဦးမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးႏွင့္ (လိုက္ေျပး)အေၾကာင္းပါကာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းခံယူသြားသည္။ ကိုယ္ၾကိဳက္သည့္ ဘာသာ ကိုယ္လြတ္လပ္စြာခံယူၾကေၾကာင္းကို ဥပမာအခ်ိဳ႕ေပးရလွ်င္ ခံလူးရြာဦး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းၾကီးတြင္ သံကူကြန္ကရစ္ ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ၾကီး မၾကာေသးမီက လွဴဒါန္းထားေသာ ေက်ာင္းဒါယိကာမမွာ အစၥလာမ္မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းခံယူခဲ့သူျဖစ္ျပီး ဗုဒၶဘာသာဝင္ ေက်ာင္းဒါယိကာ၏ မိခင္မွာ မြတ္စလင္မ္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

    11653344_1873922622831915_669065219_n

    ထိုေက်ာင္းဒါယိကာမသည္ ခံလူးရြာဗလီေရွ႕ေဆာင္ ဆရာၾကီး၏ ညီမဝမ္းကြဲေတာ္စပ္ကာ အလားတူ ဆရာၾကီး၏ က်န္ညီမ ဝမ္းကြဲႏွစ္ဦးမွာလည္း အစၥလာမ္မွ ဗုဒၶဘာသာသို႕ သက္ဝင္ ကူးေျပာင္းခဲ့ေသးသည္။ ထို႕ျပင္ ခန္႕ေန ဦးပဇၨင္းၾကီး ဟာမန္မွာလည္း မြတ္စလင္မ္ျဖစ္ခဲ့ရာမွ ဘာသာေျပာင္းကာ ဘုန္းၾကီးျဖစ္လာသူျဖစ္သည္။ ရြာဦးေက်ာင္းေဂါပက ဥကၠဌေဟာင္း ဦးခ်စ္တီးမွာလည္း အစၥလာမ္မွ ဗုဒၶဘာသာသို႕ ကူးေျပာင္းသက္ဝင္သြားသူျဖစ္သည္။

    ထိုနည္းတူ လက္ရိွဥကၠဌကေတာ္၏ မိခင္မွာလည္း ယခင္ မြတ္စလင္မ္မွ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာသူျဖစ္သည္။ ကိုယ္ၾကိဳက္သည့္ ဘာသာတရားကို လြတ္လပ္စြာ ခံယူသည့္ စနစ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႕လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို ျပည့္စုံစြာ ေဖာ္ျပျခင္း မရိွဘဲ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦး ႏွစ္ဦး အစၥလာမ္ဘာသာသို႕ သက္ဝင္ကူးေျပာင္းျခင္းႏွင့္ သူမတို႕၏ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ျဖစ္ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥအေၾကာင္းကိုသာ မီးေမာင္းထိုးေဖာ္ျပထားကာ ေခါင္ျဖိဳစနစ္ ဘာညာဆိုျပီး ဝါဒမိႈင္းတိုက္သည္မွာ အထက္ျမန္မာျပည္ မဘသ၏ အတုမရိွဂ်ာနယ္ ဘာလဲ ဘယ္လဲ ေမးရေပေတာ့မည္။

    သမိုင္းဝင္ ေရွးဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္
    ————————————–
    ခံလူးရြာတြင္ မြတ္စလင္မ္မ်ား စတင္အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့စဥ္ကတည္းက စုေပါင္းဝတ္ျပဳရာ ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္ တည္ရိွခဲ့သည္။

    Khan Lu Masjid

    အဆင့္ဆင့္ျပဳျပင္မြမ္းမံခဲ့ရာ ယခုလက္ရိွ ဗလီအေဆာက္အဦးကို ၁၉၈၃ခုႏွစ္က ေနာက္ဆုံးမြမ္းမံထားခဲ့ျပီး ထိုသို႕မမြမ္းမံစဥ္က အေဆာက္အဦးမွာ ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ သက္တမ္းရိွခဲ့သည္။ ထိုဝတ္ေက်ာင္းေတာ္သည္ အနိမ့္ဆုံးႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ ခန္႕ သက္တမ္း ရိွသည့္ ေရွးေဟာင္း ဘာသာေရး အေဆာက္အဦးျဖစ္ကာ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္တို႕၏ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ျမန္မာ ဘုရင္မင္းတို႕အေပၚ သစၥာေစာင့္သိ အမႈေတာ္ထမ္းခဲ့မႈတို႕ႏွင့္ ခိုင္မာစြာ ဆက္ႏြယ္လ်က္ရိွရာ မြတ္စလင္မ္မ်ားသာမက ဘာသာေပါင္းစုံ ခံလူးရြာသားမ်ား အတြက္ေရာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ပါ တန္ဖိုးရိွလွသည့္ သမိုင္းဝင္ အေဆာက္အဦးပင္ျဖစ္သည္။

    ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကိစၥ
    ——————-
    ဘာသာေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးေရးအမုန္းတရားမ်ား ျဖန္႕ခ်ီေနသူဟု ႏိုင္ငံတကာမွ သတ္မွတ္ထားသည့္ ဦးဝီရသူမွ ပရိုမုတ္လုပ္ေပးေနသည့္ အထက္ျမန္မာျပည္ မဘသ၏ အတုမရိွဂ်ာနယ္တြင္ ခံလူးရြာရိွ ေရႊဘုံသာဘုရားရိွ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ ဦးေခါင္းေတာ္ပ်က္စီးျခင္းကို မြတ္စလင္မ္ ရြာသား ရြာသူမ်ားက ျပဳလုပ္သေယာင္ ယိုးစြပ္ထားသည့္ ကိစၥမွ လုံးဝမဟုတ္ေပ။ ထိုကိစၥမ်ိဳးျဖစ္ပြားျခင္း လုံးဝ မရိွခဲ့ေၾကာင္း ခံလူးရြာသူရြာသားမ်ားက အခိုင္အမာေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထိုဂ်ာနယ္တြင္ ဟာလာလုပ္သြားသည္ဟု တလြဲသုံးေဖာ္ျပထားရာ အမွန္စင္စင္ ဟလာဟ္ဆိုသည္မွာ အစၥလာမ္သင္ၾကားမႈအရ တရားေတာ္အရျပဳပိုင္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရျပီး အျခားဘာသာတရားမ်ားကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မေျပာႏွင့္ ႏႈတ္ျဖင့္ေစာ္ကားျခင္းကိုပင္ မျပဳရန္ မြတ္စလင္မ္မ်ားကို ကုရ္အာန္က်မ္းျမတ္ က႑ ၆ ပါဒေတာ္ ၁၀၈မွာ အတိအလင္းကို တားျမစ္ (ဟရာမ္)ထားျပီးျဖစ္သည္။

    အစၥလာမ္တရားေတာ္အရ အျခားဘာသာတရားမ်ားႏွင့္ ကိုးကြယ္ရာမ်ားကို ေစာ္ကားျခင္းကိုတားျမစ္ထားျပီး ခံလူးရြာတြင္လည္း ထိုသို႕ကိစၥမ်ိဳးလုံးဝမရိွခဲ့ပါ။ ထို႕ျပင္ ထို မဘသ ဂ်ာနယ္ ေဆာင္းပါးေခါင္းစီးတြင္ စာဖတ္သူတို႕အထင္ျမဲလြဲေစရန္ ေဖာ္ျပထားေသာ ဦးေခါင္းမပါသည့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ဟု ယူဆရသည့္ ဆင္းတုႏွစ္ခုမွာလည္း ခံလူးရြာတြင္ ရိုက္ထားျခင္း လုံးဝမဟုတ္ဘဲ ဆင္းတုထုလုပ္သည့္ ေနရာ တစ္ေနရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရိွရိွ ျပဳလုပ္ဆင္ရိုက္ထားသည့္ ဓာတ္ပုံသာျဖစ္ေၾကာင္း သတိမူၾကည့္က အသိအသာပင္။ ေနာက္တြင္ ဆင္းတုမ်ားထည့္သည့္ သစ္သားစင္တို႕ရိွေနကာ ေဆာင္းပါးထဲတြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူဟုဆိုထားေသာ္လည္း ေခါင္းစီးပုံတြင္ ဆင္းတုႏွစ္ခုျဖစ္ေနသည္။

    ထို႕ျပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုဦးေတာ့ ေဆာင္းပါးတြင္ အင္းဝေခတ္ ရုပ္ပြားေတာ္ဟုဆိုထားရာ (မိရိုးဖလာ)ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ားစြာတို႕ကိုယ္တိုင္ ေရွးေဟာင္း ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ငရဲမေၾကာက္ ဦးေခါင္းေတာ္ျဖတ္ခိုးသည့္ ဌာပနာေဖာက္သည့္ အမႈမ်ားမွာ ႏိုင္ငံအႏွံ႕ ၾကားေနက် မႈခင္းျဖစ္ရာ အေထာက္အထားမဲ့ ရြာခံ မြတ္စလင္မ္တို႕လုပ္သေယာင္ ေရးသားထားသည္မွာ သတိရိွေသာ အသိရိွေသာ စာဖတ္သူတို႕ မိဘျပည္သူတို႕ ေဆာင္းပါးရွင္၏ မရိုးသားမႈ၊ ပညာမဲ့မႈႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အလြယ္တကူသိျမင္ႏိုင္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ အေပၚတြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အတိုင္း ရြာသူရြာသားမ်ားမွ ထိုဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကိစၥမွာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ပြားျခင္း မရိွေၾကာင္း လုပ္ၾကံမႈသာျဖစ္ေၾကာင္း အခိုင္အမာေျပာခဲ့ပါသည္။

    ခံလူးရြာတြင္း လူမႈေရးႏွင့္ အလွဴအခင္း
    —————————————-
    ခံလူးရြာတြင္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ အစၥလာမ္သာေရး ဝန္ေဆာင္မႈအဖြဲ႕တို႕ ႏွစ္ဖြဲ႕ရိွၾကရာ ႏွစ္ဖြဲ႕လုံးမွ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ဝန္ေဆာင္မႈေပးလ်က္ရိွသည္။ အစၥလာမ္အဖြဲ႕မွ ဝန္ေဆာင္မႈတြင္ အိုးခြက္ပန္းကန ္ခြက္ေယာက္မ်ား ငွားရမ္းျခင္း၊ ခင္းက်င္းျပင္ဆင္ သိမ္းဆည္းေပးျခင္းႏွင့္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးျခင္းတို႕ပါဝင္ျပီး ဝန္ေဆာင္ခမွာ ၆ ေသာင္းက်ပ္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕၏ ဝန္ေဆာင္မႈတြင္မူ ခ်က္ျပဳတ္ေပးျခင္း မပါဘဲ ဝန္ေဆာင္ခမွာ ၃ ေသာင္းက်ပ္ျဖစ္ျပီး အခမဲ့ မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္အဖြဲ႕ကမွ မိမိတို႕ထံမွ ဝန္ေဆာင္မႈငွားရန္ အတင္းအဓမၼလုပ္ေဆာင္ေနျခင္း မရိွပါ။ မြတ္စလင္မ္မ်ား အေနျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕မွ ငွားရမ္းသည့္ အိုးခြက္ပန္းကန္ ခြက္ေယာက္သုံးသည့္ အလွဴပြဲမ်ားတြင္ စားသုံးျခင္း မရိွေသာ္လည္း တက္ေရာက္ပါဝင္အားေပးျခင္းႏွင့္ သာေရးဆိုင္ရာ လက္ေဆာင္မ်ားေပးျခင္းတို႕ကို ပုံမွန္ျပဳလုပ္လ်က္ရိွပါသည္။ အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း ဘာသာေရးကို ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ ကိုးကြယ္ ယုံၾကည္ၾကသျဖင့္ ဘာသာဝင္မ်ားအၾကား အျပန္အလွန္ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္မႈမ်ားရိွေနျပီး အျပန္အလွန္လူမႈေရးဆက္ဆံမႈမ်ား ပုံမွန္အတိုင္းရိွေနသည္။ မြတ္စလင္မ္မ်ားအေနျဖင့္ ဘာသာကြဲအိုးခြက္ပန္းကန္မ်ားမွ မစားသုံးျခင္းမွာ ခြဲျခားျခင္း ဆန္႕က်င္ျခင္းသေဘာလုံးဝမဟုတ္ဘဲ မိမိတို႕ဘာသာတရားက မစားရန္ တားျမစ္ထားသည့္ စားစရာမ်ား ထည့္ခပ္ အသုံးျပဳထားျခင္းေၾကာင္း ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသာျဖစ္သည္။

    တရြာတည္းသား ဘာသာျခားမ်ားမွလည္း နားလည္ေပးၾကျပီး ထိုကိစၥမွာ အတုမရိွဂ်ာနယ္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ တစ္စိတ္ကို တစ္အိတ္မက အိတ္တစ္ရာလုပ္သည့္ ကိစၥသာျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ မြတ္စလင္မ္ရြာသူရြာသားတို႕စုေပါင္း အလွဴျဖင့္ ျဖဴစင္သစၥာ လူမႈေရးအသင္း ၂၀၁၃တြင္ တည္ေထာင္ကာ လူမ်ိဳးမေရြး ဘာသာမေရြး အကူအညီေပးလ်က္ရိွသည္။ အထူးသျဖင့္ အေရးေပၚက်န္းမာေရးကိစၥမ်ားကို အေလးထားကူညီေပးလ်က္ရိွသည္။ ထိုလူမႈေရးအသင္းကိုပင္ အထင္ျမင္လြဲမွားေအာင္ ေရးသားထားသူ ေဆာင္းပါးရွင္ မ်ိဳးခ်စ္သူ ဆိုသူ၏ စိတ္ရင္းဘာဆိုသည္ကို သိႏိုင္ေပသည္။

    ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဆရာေကာင္းမ်ားမွ ပညာျဖန္႕ေဝေပးေနသည့္ ခံလူးရြာၾကီး
    —————————————————-
    ခံလူးရြာၾကီးတြင္ အစိုးရအေျခခံအလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းရိွသည္။ ထိုေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာၾကီးေရာ က်န္အခ်ိန္ျပည့္ တာဝန္က်ဆရာ ဆရာမမ်ား အားလုံးမွာ ဗုဒၶ ဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဆရာဆရာမမ်ား အားလုံးမွာ ဘြဲ႕ရမ်ားျဖစ္ၾကကာ အခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ဘြဲ႕လြန္မ်ားပင္ေအာင္ျမင္ထားျပီးျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးမွာ ေစတနာ အျပည့္ျဖင့္ တပည့္မ်ားအား ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ရာ တစ္ရြာလုံးရိွ အသက္၃၅ႏွစ္ေအာက္ လူရြယ္၊ လူငယ္မွ ေက်ာင္းေနအရြယ္ကေလးအထိ အားလုံးသည္ ဆရာၾကီး၏ တပည့္မ်ား တပည့္ေတာ္ဖူးသူမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ အထက္ျမန္မာျပည္မဘသ၏ ဂ်ာနယ္ေဆာင္းပါးရွင္မွ ခံလူးရြာၾကီး၏ ပညာေရးကလည္း ကုလားေတြလက္ထဲမွာဟု ပရမ္းပတာ ေရးသားထားျခင္းကို ၾကည့္ျပီး စာေပအဆင့္အတန္းကို ၾသခ်မိပါေတာ့သည္။

    ဘာသာကြဲေသာ္လည္း ရင္းနီးခ်စ္ခင္ၾက
    —————————————-
    ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားျပီျဖစ္ေသာ ယခင္ ရြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဗလီဝတ္ေက်ာင္းေတာ္မွ ေရွ႕ေဆာင္ဆရာၾကီးတို႕မွာ ရင္းနီး ခ်စ္ခင္ၾကျပီး အျပန္အလွန္ မုန္႕ပို႕ျခင္းမ်ားႏွင့္ ရြာေရးရပ္ေရး ကိစၥမ်ားတြင္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးမႈမ်ားျပဳခဲ့ၾကသည္။ တစ္ရြာတည္းသားခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းနီးမႈသည္ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ အစျပဳကာ ရြာသူရြာသား အခ်င္းခ်င္း ဘာသာကြဲေသာ္လည္း အျပန္အလွန္ ရင္းနီးေႏြးေထြးမႈမ်ား ေဆြစဥ္ မ်ိဳးဆက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရိွခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၁၂မွစတင္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရး အမုန္းတရားမ်ား ေပၚေပၚတင္တင္ျဖန္႕ေဝၾကကာ ႏို္င္ငံေတာ္အစိုးရကလည္း ထိေရာက္စြာ အေရးယူျခင္း မရိွသည့္အေပၚ ဘာသာေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးေရး အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ႏိုင္ငံအႏွံ႕ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

    စဥ့္ကိုင္ျမိဳ႕အနီးဝန္းက်င္ ျမိဳ႕မ်ားတြင္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားျဖစ္ပြားေနခဲ့စဥ္တြင္ပင္ ခံလူးရြာၾကီးသို႕ ထိုဘာသာေရးအမုန္းမိႈင္းမ်ား အၾကမ္းဖက္လိႈင္းမ်ား ရိုက္ခတ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရိွခဲ့ရာ ခံလူးရြာ ဘာသာကြဲ ရြာသူရြာသားမ်ားအၾကား ရင္းနီးခ်စ္ခင္မႈႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားမႈက သက္ဆိုင္ရာ ေဒသအာဏာပိုင္မ်ားကပင္ အသိအမွတ္ျပဳ ခ်ီးက်ဴးခဲ့ရသည္။ ထိုခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သဟဇတျဖစ္မႈႏွင့္ ရင္းနီးခ်စ္ခင္မႈတို႕ကို အေထာက္အထားမဲ့ စာေပ အဆင့္အတန္းမဲ့ တစ္ဖက္သတ္ ေရးသားမႈတစ္ခုေၾကာင့္ မပ်က္ယြင္းေစလိုပါ။

    ၾကားစကား အမွားဝင္၍ ႏွစ္ရာခ်ီၾကာျငိမ္းေအးမႈ စည္းလုံးမႈ မျပိဳကြဲေစလိုပါ။ ရြာသူရြာသားအခ်င္းခ်င္းေသြးကြဲက ေအးခ်မ္းမႈပ်က္ျပယ္ကာ ကိုယ့္ရြာသာ နစ္နာၾကမည္ဟု ေစတနာသတိေပးလိုက္ပါသည္။ ခံလူးရြာသူရြာသားမ်ားကလည္း တကယ့္အေျခအေနမွန္ကို မည္သူမဆို ရြာအေရာက္လာေရာက္ ေလ့လာစုံစမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ဖိတ္ေခၚသတင္းစကားပါးလိုက္ပါသည္။

  • အိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့လား…… ဒါဆိုရင္

    အိပ္မေပ်ာ္ဘူးတဲ့လား…… ဒါဆိုရင္

    ဇူလိုင္ ၄ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
    cant sleep
    လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စရုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲဆိုပါစို႔။ တခ်ိဳ႔႐ွိတယ္။ ညအိပ္ရာဝင္တဲ့အခါ ေခါင္းအံုးႏွင့္ေခါင္းထိလိုက္တာႏွင့္ တ႐ွဴး႐ွဴးေဟာက္ေနၿပီ။ ဆင္ေအာ္သံၾကားလို႔ေတာင္ ႏုိးခ်င္မွႏုိးေတာ့မွာ။ အဲဒီေလာက္အထိ။ ေဟာ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အိပ္ရာထဲေရာက္ၿပီဆိုမွ ေခါင္းထဲမွာ ဝင္လာတဲ့ အေတြးေတြက ျပန္႔သြားလိုက္တာ ကမာၻ႔အျပင္ဘက္ေရာက္ေတာ့မယ္။ သဘာဝေဘးအႏၱရယ္ေတြ ေလျပင္းတိုက္တာ မိုးႀကိဳကာလ မုန္တိုင္းဝင္ႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ ေဒါက္တာဦးထြန္းလြင္ရဲ႕ စကားသံေတြကလည္း ေခါင္းထဲကမထြက္၊ အိုဇုန္းလႊာေပါက္ေနတာ ကလည္း အက်ယ္ႀကီး၊ ရာသီဥတုေတြေဖာက္ျပန္တာလည္း သူေရာကိုယ္ေရာအသိ၊ ေဟာ.. ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လႈပ္သြားလိုက္တ့ဲ နီေပါငလ်င္ႀကီးေတြက ေခါင္းထဲတဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနေတာ့ မ်က္စိကအေၾကာင္သား၊ ဘယ္အိပ္လို႔ေပ်ာ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ (ဒါကတစ္ခ်ိဳ႕၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ေယာက္်ားေတြရဲ႕အေတြး) ႐ွိေသးတယ္။ စီးပြားေရးသာမက ႏုိင္ငံေရးေတြပါ ေရာေထြးလာလို႔ကေတာ့ ဟိုးအေဝးက သံေခ်ာင္းေခါက္သံတစ္နာရီခ်င္းကို အကုန္သိေနေရာ။ တစ္ခါတစ္ခါကို ငုတ္တုတ္မိုးလင္းသြားသူေတြလည္း ႐ွိေသးတယ္။

    ထားေတာ့… မိန္းမေတြကေရာ။ တခ်ိဳ႕မိန္းမေတြက အိပ္ရာဝင္ၿပီဆိုတာႏွင့္ ဘုရားစာ႐ြက္ေတြရြတ္၊ တရားမွတ္စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ႏုိင္သမွ် တည္ၿငိမ္ႏုိင္ေအာင္ထိန္းရင္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေရာ။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ေန႔လံုး လႈပ္႐ွားေဆာင္႐ြက္ခဲ့ သမွ်ေတြကို တစ္ခု မက်န္ျပန္စဥ္းစားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆံုး႐ႈံးခဲ့တာေတြ အဆင္မေျပျဖစ္ရတာေတြအျပင္ စိတ္ထိခိုက္ခံစား ခဲ့ရတာေတြကို တစိမ့္စိမ့္ေတြးတယ္။ ေနာင္တရၿပီး ရင္းရတယ္။ မခ်င့္မရဲျဖစ္မိတာမ်ိဳးလည္း႐ွိတယ္။ ဒီေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေဝးစြ နည္းနည္းေလးမွေတာင္ မသမ္းမေဝတာေၾကာင့္ မ်က္စိေၾကာင္ေနေရာ။ တခ်ိဳ႕မိန္းမေတြကေတာ့ တစ္ေန႔လံုးျဖစ္ပ်က္ၿပီးသမွ် ဘာကိုမွ ျပန္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ အဲ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ေဆာင္႐ြက္ရမယ့္ ကိစၥေတြကိုေတာ့ တစ္ခုခ်င္း အေသးစိတ္ ေတြးေနတတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ခ်က္ရမယ့္ ဟင္း၊ ထမင္းဗူး ကိစၥကအစ မီတာခေဆာင္ဖို႔ အထိ ေခါင္းထဲမွာျပည့္သိပ္ေနတာမို႔ အိပ္ခ်င္စိတ္နည္းနည္းေလးမွ မေပၚေတာ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ အိပ္ရာကထၿပီး ေဆးေသာက္ယူရတဲ့ အထိပါပဲ။

    တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ အလုပ္သိပ္ႀကိဳးစားလြန္းသူမိန္းမေတြကို ဆရာဝန္ေတြက ေျပာေလ့႐ွိတယ္။ “ခင္ဗ်ားမွာ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ဖို႔ အခ်ိန္႐ွိရရဲ႕လား” ဆုိေတာ့ “အလုပ္သိပ္မ်ားတယ္။ အနားယူဖို႔အခ်ိန္ကိုမ႐ွိဘူး၊ ေသမွနားရမယ္ထင္ပါတယ္ ဆရာရယ္” လို႔ေျပာလာရင္ အဲဒီသူဟာ ႏွစ္သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူေျပာသလုိ တစ္သက္စာနားသြားရမွာ ေသခ်ာတယ္တဲ့။ ဒါကေဆးပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕စကား။ အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္လို႔ဆိုတယ္။ သုေတသနပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕  ဆန္းစစ္ေလ့လာမႈေတြကို ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။

    အိပ္စက္ျခင္းဟာ ဦးေႏွာက္အတြက္ သိပ္ကိုေကာင္းပါတယ္။ မျဖစ္မေနလိုအပ္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခါမွာ ဦးေႏွာက္ကတစ္ဆင့္ (ႏုိးေနစဥ္ထြက္ေပၚေစခဲ့တဲ့) အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစတဲ့ ပ႐ုိတိန္းေတြကို ဖယ္႐ွားပစ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိတယ္။ ဒီေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တဲ့အခါ အဲဒီအဆိပ္ပ႐ုိတိန္းေတြဟာ ဦးေႏွာက္ဆဲလ္ေတြထဲမွာ က်န္ေနတယ္။အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမ်ားလာတဲ့အမွ် ဦးေႏွာက္ရဲ႔အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့စြမ္းရည္က်ဆင္းလာပါတယ္။ အခက္အခဲေတြ ျပသာနာေတြကို ေျဖ႐ွင္းဖို႔ အားနည္းလာသလို တီထြင္ဖန္တီးမႈစြမ္းအားလည္း ေလ်ာ့က်သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဖိစီးမႈႏွင့္ တင္းၾကပ္မႈအဆင့္ကေတာ့ ျမင့္သည္ထက္ျမင့္လာတယ္။

    အိပ္မေပ်ာ္ဘူးလို႔ လြယ္လြယ္ေလးဆိုလုိက္ျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်႐ွိတဲ့ေရာဂါေတြက တန္းစီေနေလရဲ႕။ ဆိုပါစို႔ ႏွလံုးထိခိုက္မႈ၊ ေလျဖတ္ျခင္း၊ ဆီးခ်ိဳအမ်ိဳးအစား ႏွင့္ အဝလြန္ျခင္းကအစေပါ့။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ကိုယ္ခႏၶာက စိတ္ဖိစီးေစတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြ အဆမတန္ထုတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ အဲဒီကတစ္ဆင့္ ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုး ညွိဳးခ်ံဳးၿပီးအားေလ်ာ့သလိုျဖစ္လာတယ္။ အ႐ြယ္မတိုင္ခင္ အိုေစတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာအေရျပားကို တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖစ္ေစတဲ့ပရုိတိန္းဓာတ္ေတြ ေလ်ာ့ပါးသြားတာ အဓိကအခ်က္ပါပဲ။

    အိပ္ေရးမဝျခင္းဟာ လူကိုဝေစႏိုင္ပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ႏုိးေနတဲ့အခါ ဝမ္းဟာလာၿပီး ဆာေလာင္တာကို ေျဖသိမ့္ဖို႔အတြက္ ခါတိုင္းထက္ပိုစားျဖစ္ေရာ။ စားသမွ် ကယ္လိုရီေတြကို အခ်ိန္မီေခ်ဖ်က္ဖို႔ အားနည္းလာတာေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာမွာ အဆီပိုေတြ စုစုလာရာက ဝျဖိဳးလာတတ္ပါတယ္။ သုေတသနျပဳခ်က္အရကေတာ့ တစ္ညမွာ (၇) နာရီ ကေန (၉) နာရီအထိအိပ္ခ်ိန္႐ွိသူထက္ (၆) နာရီေအာက္ေလ်ာ့နည္းၿပီး အိပ္ခ်ိန္႐ွိသူေတြဟာ အဝလြန္ဖို႔ ၃၀% ပိုမ်ားတယ္လို႔ သိရတယ္။ဒါဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ဟာ အိပ္ခ်ိန္ဘယ္ေလာက္႐ွိမွ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ပါ့မလဲလို႔ ေမးစရာ႐ွိတယ္။

    လူတိုင္းအတြက္အိပ္ခ်ိန္ပံုေသသတ္မွတ္လို႔ကေတာ့ မရဘူးေပါ့။ တခ်ိဳ႕က အိပ္ေပ်ာ္ (၇) နာရီေအာက္ေလ်ာ့တယ္။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ (၈) နာရီ (၉) နာရီ အိပ္ခ်ိန္ယူမွ အိပ္ေရးဝတယ္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသားထက္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့ အိပ္ခ်ိန္အေနႏွင့္လိုအပ္တဲ့ (၇) နာရီျပည့္မီေအာင္ မအိပ္ၾကဘူးလို႔ ဆန္းစစ္ထားတယ္။ ဆခ်ိဳ႕ဆိုရင္ (၆) နာရီေတာင္ မျပည့္တာမ်ိဳး႐ွိတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ျဖစ္လာတဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ ေရာဂါေတြကုသဖို႔ ႏုိင္ငံကေဒၚလာေငြ ၆၃-ဘီလီယံေလာက္အကုန္က်ခံေနရပါတယ္တဲ့။

    အေရးႀကီးတာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အေျခအေနေပၚတည္လို႔ အိပ္ခ်ိန္ရတတ္သေ႐ြ႔မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္ေရးဝဝအိပ္ႏိုင္ျခင္းက မ႐ွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အိပ္ေရးဝဝအိပ္ျခင္းကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစမယ့္ ေသာကေတြကိုစိုးရိမ္စိတ္ေတြကို အိပ္ရာထဲအထိ သယ္မလာဖို႔ အေရးႀကီးဆံုး။

    လူတစ္ခု ပူမႈရယ္က ဆယ္ကုေဋမကပါဘူးေနာ္။ ဒီေတာ့ ေသာကမျဖစ္ပါႏွင့္။ စိုးရိမ္စိတ္မထားပါႏွင့္လို႔ သီအိုရီအရ ေျပာခ်င္သေလာက္ေျပာ လူ႔သဘာဝ အရ အပူအပင္ လံုးဝကင္းတယ္ဆိုတာက အ႐ွားသားပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္ကတည္း ကိုယ့္ရဲ႕ဆင္ျခင္ဥာဏ္ေလးကူးၿပီး အိပ္ရာဝင္ခါနီးမွာ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟာႏွင့္ ႀကိဳးစားမွျဖစ္ပါလိ္မ့္မယ္။ ဒါမွလည္း အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းရဲ႕အက်ိဳးဆက္ျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ဘဝကိုအလဲထိုးမဲ့ေရာဂါဆိုးေတြရဲ႕ဒဏ္ကို ကာကြယ္ႏုိင္မွာကိုး။ ေကာင္းၿပီ အိပ္ရာဝင္ခါနီးအေတြးေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ေသာကကိုျဖိဳပစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ဒါဆိုရင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ အထိခုိက္ခံၿပီး ဘာေၾကာင့္မ်ားေတြးပူေနဦးမွာလဲ။ ထားလိုက္ရေအာင္ပါ။ မနက္ျဖန္မနက္က်မွ ဆက္ၿပီး ပူၾကရေအာင္။ ဒီညေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္လိုက္ရေအာင္ အရာအားလံုးကို ခဏေလးေမ့ထားလိုက္ၾကတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အိမ္မက္လွလွေလးေတြမက္ရင္း ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ေပ်ာ္ရေအာင္ပါ။

    ႏွင္းဆီခင္