News @ M-Media

Category: သုတ၊ရသႏွင့္အေထြေထြ

ေဆာင္းပါမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား။ ဝထၳဳမ်ား၊ ဗဟုသုတ ျဖစ္ဖြယ္ရာမ်ား စသျဖင့္

  • ပန္းပန္ေနဆဲ ျမန္မာ စစ္အစိုးရေဟာင္း လက္ထြက္ ခရိုနီမ်ား

    ပန္းပန္ေနဆဲ ျမန္မာ စစ္အစိုးရေဟာင္း လက္ထြက္ ခရိုနီမ်ား

    ၾသဂုတ္ ၁၉ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    BN-JV201_BURMAC_J_20150812144759
    ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနား၌ ဘိန္းဘုရင္ဟု ေက်ာ္ၾကားသူ ေလာ္စင္းဟန္(၀ဲဖက္)ႏွင့္ ၎၏သား စတီဗင္ေလာ္(ယာဖက္) တို႔အား ေတြ႕ရစဥ္။ စတီဗင္ ဟူသည္ သူ၏အမည္ပြား ၂၄ မ်ဳိးအနက္ သီးသန္႔သံုးအမည္နာမတစ္ခု ျဖစ္သည္။ (ဓာတ္ပံု – ခင္ေမာင္၀င္း၊ ေအပီ)

    ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေမရိကန္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရးေႏြးေထြးေနလင့္ကစား ေအးရွားေ၀ါလ္ ကုမၸဏီလီမိတက္ အမည္ရိွ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းစုႀကီးတစ္ခုကို ကိုင္တြယ္ေနေသာ ျမန္မာစစ္အစိုးရေဟာင္း လက္ထြက္ ထိပ္တန္းခရိုနီ တစ္ဦးကို အေမရိကန္မွ ပိတ္ဆို႔ အေရးယူရန္ ဦးတည္ထားဆဲျဖစ္ေၾကာင္း သံတမန္ အသိုင္းအ၀ိုင္း သတင္းေပါက္ၾကားမႈ တစ္ရပ္၌ ဆိုသည္။ ထိုသူ၏ဖခင္မွာ အေမရိကန္ အာဏာပိုင္မ်ားအၾကား ဘိန္းဘုရင္ အျဖစ္ လူသိမ်ားၾကသည္။

    ျမန္မာ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစိုးရမွ ေအးရွားေ၀ါလ္အား သည္းသည္းလႈပ္ အသည္းစြဲကန္ထရိုက္တာ တစ္ခုအျဖစ္ ခ်ီးေျမွာက္ေနျခင္းသည္ အတုိင္းအတာ တစ္ရပ္အထိ ထူးျခားေနေပသည္။ ၎မွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းသံုးရာ နီးပါးတန္ေၾကးရိွ ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ အဆင့္ ျမွင့္တင္ေရး ကန္ထရိုက္ျဖစ္သည္။

    အစိုးရခန္႔ အႀကံေပးတစ္ဦးက Toyota Tsusho ဦးေဆာင္ေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ အက်ဳိးတူ လုပ္ငန္းစုႀကီးကို လုပ္ငန္းအပ္ရန္ အေကာင္းဆံုး အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ တင္ျပေသာ္လည္း ျမန္မာ အစိုးရအဖြဲ႕သည္ မစၥတာ စတီဗင္ေလာ္ ( ေအးရွားေ၀ါလ္)  ကိုသာ ကန္ထရိုက္ေပး ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏွင့္ ဆက္ဆံေရးျပန္လည္ ထူေထာင္ေစေရး မူ၀ါဒ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သူ၊ အေမရိကန္  ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ၾကီးဌာန လက္ေထာက္ဝန္ၾကီးေဟာင္း Kurt Campbell ႏွင့္ ဘိုးအင္း ကုမၸဏီ တို႔သည္လည္း ပယ္ခ်ခံ အုပ္စုထဲ ပါ၀င္သြားသည္။

    ျပည္ပေလလံဆြဲသူမ်ားႏွင့္ မတူျခားနားစြာ လက္ရိွေလဆိပ္ကို စီမံကိုင္တြယ္ေနသည့္ ေအးရွားေ၀ါလ္သည္ လုပ္ငန္းစီမံကိန္း အေပၚ ေငြေၾကးပံုေအာသံုးစြဲရန္ အားသန္သည့္အတြက္ ၎ကို မ်က္ေစ့က်ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက ဆိုသည္။

    စစ္တပ္မွေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္ရိွအစိုးရထံမွေသာ္ လည္းေကာင္း ေအးရွားေ၀ါလ္သည္ မည္သည့္ အခြင့္ထူးမွ် မရရိွခဲ့ေၾကာင္း၊ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွသာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ မစၥတာေလာ အတြက္ ေျပာဆိုရန္ အခ်ိန္မတန္ေသးေၾကာင္းဟု သူ၏ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးက အီးေမးလ္ျပန္ၾကားခ်က္တြင္ ေျပာၾကားသည္။ ေအးရွားေ၀ါလ္ အုပ္စု၀င္မ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္စီးပြားေရး တံခါးတိုးတက္ဖြင့္လွစ္မႈကို ႀကိဳဆို လက္ခံသည့္အျပင္ မိမိတို႔သည္ ယင္းပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ အံ၀င္ေအာင္ အျပည့္အ၀ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္စြမ္း ရိွသည္ဟုလည္း ၎က ေျပာၾကားလိုက္သည္။

    ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွစ၍  ျမန္မာအေပၚ အေမရိကန္၏ ပိတ္ပင္မႈ ေလွ်ာ့ခ်လာသည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း အေမရိကန္မွ အမည္ပ်က္စာရင္း သြင္းထားေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားသည္ ေခါင္းေထာင္ ပန္းပန္လ်က္ရိွေနေသးေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးထိန္းခ်ဳပ္မႈ တိုးျမင့္လာသည့္ သာဓကအခ်ဳိ႕ေတြ႕ရေၾကာင္း Wall Street ဂ်ာနယ္မွ သံုးသပ္ထားသည္။

    ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဟန္ျပအမည္ခံ အရပ္သားအစိုးရက အာဏာ လႊဲေျပာင္းရယူၿပီးေနာက္ ၀ါရွင္တန္မွ အေမရိကန္တို႔အား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခြင့္ေပးစဥ္ အေမရိကန္ ဘ႑ာေရး႒ာနသည္ အထူး ကန္႔သတ္ျမန္မာႏိုင္ငံသား အခ်ဳိ႕ကိုမူ ပိတ္ပင္မႈ ဆက္လက္ထားရိွခဲ့သည္။

    မစၥတာေလာႏွင့္ သူ၏လက္ေအာက္ခံ ကြန္ရက္ႀကီးမ်ားကဲ့သို႔ လူမိုက္အားေပး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ စီးပြားေရး မလုပ္ေဆာင္ရန္ ထိုပိတ္ပင္ခ်က္မ်ား ရိွေန၏။ ၎တို႔သည္ တရားမ၀င္လုပ္ငန္းမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့သည့္ အာဏာရွင္ေဟာင္း အုပ္စုႏွင့္ ပင္းစားမႈမ်ားတို႔ျဖင့္ အျမတ္ထုတ္ ခံစားခဲ့ၾကသည္ဟု အေမရိကန္အာဏာပိုင္မ်ားက ဆုိသည္။

    ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရး လမ္းစဥ္ေနာက္ မလိုက္နာပါက မူလအတိုင္း ျပန္လည္ပိတ္ဆို႔မႈျဖင့္ တြန္းအားေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု အေမရိကန္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားစြာက ထင္ျမင္ယူဆၾကသည္။ သို႔အားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ပိုမိုပြင့္လင္းျမင္သာေသာ စီးပြားေရး က်င့္သံုးမႈကို အားေပးရာေရာက္သည္၊ အေနာက္တိုင္း စီးပြားေရးအုပ္စုမ်ားအတြက္ မွ်တူလုပ္ကိုင္ခြင့္ လမ္းေဖာ္ေစမည္ ျဖစ္သည္။

    သို႔ေစကာမူ ျမန္မာအစိုးရသည္ အေမရိကန္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအတြက္ ဘဏ္လုပ္ငန္း၊ ေျမယာေရာင္း၀ယ္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ကဲ့သို႔ လုပ္ငန္းခြင္ မ်ားစြာအေပၚ ခက္ခဲေအာင္ ထိပ္တံုးခတ္ထားသည္သာမက အေရးယူ ပိတ္ဆို႔ခံထားရသည့္ လုပ္ငန္းရွင္းမ်ားကို တစ္ေက်ာ့ျပန္ ရွင္သန္လာေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးေနေလသည္။

    တစ္ခ်ိန္တည္း၌ ပိတ္ဆို႔ခံ အသီးသီး၏ ၾသဇာခံစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ စစ္တပ္သည္ လည္းေကာင္း ႏို္င္ငံတြင္း ၀င္လာသည့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ားေၾကာင့္ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ၅.၉ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ယမန္ႏွစ္တြင္ ၈.၃ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ရိွလာသျဖင့္ အမွတ္ရေအာက္ေျခလြတ္လာၾက၏။

    စစ္တပ္လက္ေ၀ခံ လုပ္ငန္းစုႀကီးႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ ဦးပိုင္ – Union of Myanmar Economic Holdings Limited (UMEHL) ႏွင့္ ျမန္မာ စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း MEC တို႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လယ္ယာေျမမ်ား၊ စက္ရံု၊ သြင္းကုန္ လိုင္စင္ အစရိွသည့္ေနရာ အမ်ားစုအေပၚ ထိန္းခ်ဳပ္ထားဆဲပင္။ အခ်ဳိ႕ က႑မ်ားတြင္ လက္တံပင္ ရွည္လာေသး၏။

    ဦးပိုင္မွ အၾကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ ႏို္င္ငံ့ အႀကီးဆံုး ျမန္မာဘီယာ စက္ရံုသည္ ယမန္ႏွစ္က ရွယ္ယာေ၀စု ၅၅ ရာခိုင္ႏႈန္းပိုင္ဆိုင္သည့္ Singapore’s Fraser & Neave Ltd အား အက်ဳိးအျမတ္ အနိမ့္ဆံုး ေဒၚလာ သန္း ၅၆၀ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္။ စစ္တပ္ႏွင့္ ၎၏ ပင္းစားတြဲဖက္မ်ားက ႏိုင္ငံ့ေက်ာက္စိမ္းတြင္း အားလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ သို႔မဟုတ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၾက၏။ ယမန္ႏွစ္က ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းထက္မနည္း အပံုအပင္ေရာင္းခ်ရာ ေဒၚလာ ၃.၄ ဘီလီယံ အထိ ရရိွေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားက ေဖာ္ျပေနသည္။ ၎ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစ္စံုတစ္ရာ မွတ္ခ်က္ေပးရန္ ဦးပိုင္လီမိတက္မွ ျငင္းဆန္ခဲ့သည္။

    ေနာက္ထပ္ သီးျခား လုပ္ငန္းရွင္ ခရိုနီ ဦးေဇာ္ေဇာ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ Max Myanmar လုပ္ငန္းစုသည္လည္း ဤကဲ့သို႔ပင္ ေခါင္းေထာင္ ဦးေမာ့လ်က္ရိွေနသည္။ ၎မွ ရုတ္ျခည္းပင္ ၎ပိုင္ ဘဏ္တစ္ခု ဆန္႔ထြက္လာသည္။ အေမရိကန္ ပိတ္ပင္မႈေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ မရိွေသာ ျပင္သစ္မွ Accor Group ႏွင့္ ကပ္မွီ၍ ဟိုတယ္မ်ား တည္ေဆာက္လာသည္။ မိမိသည္ မည္သည့္ မမွန္ကန္ေသာ အလုပ္မ်ား မလုပ္ထားေၾကာင္း၊ ပိတ္ပင္ ကန္႔သတ္မႈရိွေနေသာ္လည္း မိမိ၏လုပ္ငန္း တိုးတက္ရန္ကို ႀကံေဆာင္ေနေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ သူက ေျပာၾကားသည္။

    အမည္ပ်က္ စာရင္း၀င္သူေနာက္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဦးခင္ေရႊမွာ စက္မႈဇံု တစ္ခုကုိပင္လွ်င္ တိုးခ်ဲ႕ေနသည္။ မိမိအား ဦးတည္ပိတ္ဆို႔ခ်က္က တရားမွ်တမႈမရိွေၾကာင္း၊ အမည္ပ်က္ စာရင္းကင္းလြတ္ရန္ (အေမရိကန္)ဘ႑ာေရး႒ာန လုပ္ထံုးလုပ္နည္းႏွင့္ အညီ ေဆာင္ရြက္ေနေၾကာင္းလည္း သူက ဆိုေလ့ရိွသည္။ သစ္၊ လက္နက္ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖင့္ ၾကြယ္၀ကာ အမည္ပ်က္စာရင္းထဲ ပါသြားေသာ ဦးေတဇသည္ ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြားမ်ားျပားလာမႈ အေပၚ သူပိုင္ ဟိုတယ္မ်ားအားျဖင့္ (၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ၇၉၂,၀၀၀ မွသည္) ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ၀င္ေငြေဒၚလာ သံုးသန္းအထက္ ပိုင္ဆိုင္မႈရရိွသြား၏။ ပိတ္ဆို႔ကန္႔သတ္ထားမႈသည္ မိမိႏွင့္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ မိမိကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ထိခိုက္နစ္နာေစသည္ဟု သူက သတင္း႒ာနမ်ားကို ေျပာထားသည္။

    “အခုခ်ိန္မွာ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြရိွေနတဲ့ အတြက္ ဒီအစိုးရ လက္ထက္မွာ ခရိုနီေတြ အေကာင္းဆံုး လုပ္စားႏိုင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္” ဟု ကာလရွည္ အေနာက္တိုင္း ဒီမိုကေရစီရပ္တည္သူတစ္ဦးမွ ဆိုသည္။

    ၎တို႔၏ ဆက္လက္ေအာင္ျမင္ေနမႈမွာ စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ စီးပြားေရးကို ပိုၿပီး လက္ရည္တစ္ျပင္တည္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးဖို႔ အစိုးရက အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ျဖဳန္းတီးပစ္ေၾကာင္း Macquarie တကၠသိုလ္ တြဲဖက္ပါေမာကၡ ေရွာင္တာနယ္ Sean Turnell မွ ေ၀ဖန္လိုက္သည္။

    အေမရိကန္ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ အလုပ္သမားေရးရာ ဒု၀န္ႀကီး Tom Malinowski ၏အဆိုအရ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၏ အမည္ပ်က္စာရင္း၀င္သူတိုင္းမွာ အဓိက ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းသည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ္လည္း တာ၀န္ခံႏိုင္ေသာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္လာေစေရးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ သူတို႔အေပၚ ၀ါရွင္တန္မွ ဆက္လက္ဖိအားေပးသြားမည္၊ ထိုသူတို႔အနက္အခ်ဳိ႕ကို အမည္ပ်က္စာရင္းမွ ပယ္ဖ်က္ေပးရန္လည္း ဆႏၵရိွေနသည္ဟူ၍ သိရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူတို႔အမ်ားစုသည္ အတိတ္ေဟာင္း အက်င့္ဆိုးမ်ားထံမွ ဖယ္ခြာသြားၿပီးေၾကာင္း ျပသရန္ မလြယ္ကူလွပါဟု သူက ယံုၾကည္ထား၏။

    အေမရိကန္၏ပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈအေၾကာင္း တစ္ခုမွ်ျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တို႔အား လက္တြဲျဖဳတ္ျခင္းကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွ မလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အေနာက္တိုင္းသားတို႔မွ ဖယ္ၾကဥ္ထားၾကစဥ္ ႏိုင္ငံ၏အေျခခံအေဆာက္အဦတည္ေထာင္ရာ၌ ထိုလူစားအမ်ားအျပားက အဓိက အခန္းက႑တြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ႀကီး ဦးစိုးသိန္းက ေျပာၾကားသည္။

    “သူတို႔ကို ခြာထုတ္ဖို႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဓနစည္းစိမ္ ရုပ္သိမ္းျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ”။

    +++++++++++++++++++++++
    The Wall Street Journal တြင္ Shibani Mahtani ႏွင့္ Richard C. Paddock ေရးသားေသာ ‘Cronies’ of Former Myanmar Regime Thrive Despite U.S. Blacklist ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆုိေရးသားသည္။

  • စိတ္ခံစားမႈမ်ား လြန္ေျမာက္ေအာင္

    စိတ္ခံစားမႈမ်ား လြန္ေျမာက္ေအာင္

    ၾသဂုတ္ ၈ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media
    ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
    depression
    လူတစ္ခု ပူမႈရယ္က ဆယ္ကုေဋကမယ္မထင္ပါဘူးေနာ္။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ သားေရးသမီးေရးကအစ ပညာေရးအဆံုးပူမယ္ဆိုရင္ ပူစရာခ်ည္းေပါ့။ လူဆိုတာကလည္း ဒုကၡႏွင့္ယွဥ္ေမြးလာတာတဲ့။ လူေတြကေျပာၾကတယ္။ မိုးလင္းလို႔ မ်က္စိႏွစ္လံုး ပြင့္လာတယ္ ဆိုကတည္းက တစ္ေန႔တာ ကုန္ဆံုးရမဲ့ အေရးက ေခါင္းထဲတိုးဝင္လာေရာ။ ေဆာင္ရြက္ရမဲ့ တာဝန္ေတြ ဝတၱရားေတြကေခါင္းထဲမွာ တန္းစီေနတာမို႔ ဇယ္စက္သလိုလုပ္ၾကရတာ လူအမ်ားစုရဲ႕သဘာဝလုိ႔ ဆိုရမွာပါ။

    တစ္ခု႐ွိတာက ကိုယ္ေဆာင္႐ြက္ရမဲ့ အရာခပ္သိမ္းဟာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေနတယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘာအေရးလဲ။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အစဥ္အတိုင္းလုပ္လိုက္႐ုံ႐ွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔ေလာကက ထင္သေလာက္မလြယ္ဘူးေလ။ အခက္အခဲေတြ စိန္ေခၚမႈေတြက အခါသမယၾကံဳေနရတာမ်ိဳး မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ နဂိုကမွစိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ညံ့သူဆိုရင္ေတာ့ ေသာကစိတ္ေၾကာင့္ လူေရာစိတ္ပါ ပင္ပန္းမွာေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ေခါင္းေအးေအး ထားတတ္ၿပီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္႐ွိသူဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ရဲ႕။ အရာရာကို အေသအခ်ာ ကိုင္တြယ္ေျဖ႐ွင္းႏုိင္တာကိုေတာ့ စိတ္ခံစားမႈ မျပင္းထန္လွဘူးေပါ့။

    တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အသက္အ႐ြယ္၊ အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ အေျခအေနကို လိုက္ၿပီးစိတ္ခံစားမႈေတြ ကြဲျပားေလ့႐ွိပါတယ္။ စိတ္လႈပ္႐ွား လြယ္သူေတြကေတာ့ အသက္အ႐ြယ္မေ႐ြး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားတတ္စျမဲပါ။ ေကာင္းၿပီ ဒါဆိုရင္စိတ္ခံစားမႈေၾကာင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာပါ အထိအခိုက္ခံရေတာ့မွာလား။ ေလာကဓံဆိုတာကလည္း ဘဝ႐ွိေနသေ႐ြ႔ေ႐ွာင္လို႔မွ မလြတ္တာပဲ။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္ေျဖ႐ွင္း႐ုံကလြဲလို႔ တျခားနည္းလမ္းမွမ႐ွိတာ၊ ထြက္ေပါက္ရႏုိင္မဲ့နည္းလမ္းေတြကိုပဲ ႐ွာယူရမွာပဲေပါ့။

    တခ်ိဳ႕႐ွိတယ္။ စိတ္ခံစားမႈေတြႏွင့္ ဘဝတစ္ခုလံုးပိတ္ေလွာင္ေနတယ္၊ ထြက္ေပါက္မ႐ွိေအာင္ ပိတ္မိေနတဲ့သေဘာ။ လူတိုင္းနီးပါးဟာ အေတြးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးႏွင့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ႐ွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ့ မသိစိတ္မွာ႐ွိေနတဲ့ဆႏၵႏွင့္ စိတ္ကူးေတြက အိမ္မက္အျဖစ္ေပၚလာတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ အလိုမျပည့္သူဟာ စိတ္အားငယ္မႈႏွင့္ စိတ္ေပ်ာက္ လက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါကို နားလည္စာနာေပးသူ တစ္ဦး ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဦးထက္ ပိုသူေတြ႐ွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ခံစားမႈႏွင့္ ေခ်ာင္ပိတ္မိေနသူအတြက္ ေလ်ာ့ပါးသက္သာသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကိုေမတၱာထားသူ ၾကင္နာသူ႐ွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ေပါ့ပါး သက္သာၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္လာမွာ ေသခ်ာတယ္။

    စိတ္ခံစားလြယ္သူ တစ္ဦးဟာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပညာေရးဆိုင္ရာ သင္တန္းစတာေတြမွာ အခက္အခဲၾကံဳရတတ္တယ္။ ဆိုပါစို႔ ကိုယ့္ရဲ႕အထက္အရာရွိ၊ အလုပ္႐ွင္၊ ဆရာသမားစသူေတြႏွင့္ ရင္မဆိုင္ရဲဘူး။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့စကားမေျပာရဲဘူး။ အစည္းအေဝးတက္ရတဲ့အခါမွာ ဒါမွမဟုတ္ လူစုလူေဝး အခမ္းအနားတစ္ခုခုကို တက္ရတဲ့အခါ လူေတာ မတိုးရဲသလို ျဖစ္တတ္တယ္။ ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးဖို႔ဆိုတာ ေဝးလာေဝး။ သူမ်ားတကာေျပာဆိုတာေတြကိုေတာင္ စိတ္ပါလက္ပါ အေလးထားၿပီး နားေထာင္ဖို႔ မလြယ္လွဘူး။ တစ္စံုတစ္ခုေျပာလိုက္ရင္ မွားသြားမလား။ သူမ်ားတကာက ဘာေတြေျပာၾကမလဲ ကိုယ့္ကိုဘယ္လိုမ်ား ထင္သြားမလဲစတဲ့ အေတြးေတြက စိတ္ခံစာမႈေတြကုိ တဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က်င္လည္ရတဲ့ ဝန္းက်င္မွာ သဟဇာတမျဖစ္ဘဲ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ့ အျပင္ စိုးရိမ္စိတ္ ေသာကစိတ္ေတြ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈကို ခံေနရတတ္ပါတယ္။

    ေကာင္းၿပီ အဲဒီလိုခံစားမႈေတြေၾကာင့္ ေသာကပိုေနသူေတြအတြက္ သုေတသန ပညာ႐ွင္ေတြ အၾကံျပဳထားတာကို ေလ့လာၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဦးဆံုးအေနႏွင့္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အမွန္အတိုင္းသိျမင္ေအာင္ နားလည္ေအာင္ႀကိဳးစားရမွာပါ။ စိတ္ဓာတ္ႏုနယ္ၿပီး ကေလးဆန္တဲ့ အေတြးေတြကို အမွန္တကယ္ဆင္ျခင္မိရင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ျပဳျပင္ယူရမွာျဖစ္တယ္။ အတိတ္မွာၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အခက္အခဲေတြႏွင့္ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြကို တစိမ့္စိမ့္ေတြးေနတတ္သူဟာလည္း စိတ္ခံစားမႈပိုတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထူးလာမွာ မဟုတ္တဲ့အတိတ္ကို တူးဆြေနျခင္းမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္ကိုတိုင္ ပယ္ေဖ်ာက္ပစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။

    ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအထီးက်န္သလို ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ကင္းကြာသလို မေနဘဲ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြေနတတ္ေအာင္ျပဳျပင္ ယူမယ္ဆိုရင္ေပါ့။ ရင္ထဲကခံစားမႈေတြ ေလ်ာ့ပါး သက္သာလာမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တျခားသူေတြမွာလည္း သူ႔ေသာက၊ သူ႔အခက္အခဲႏွင့္ သူ႐ွိေနပါလားဆိုတ့ဲ အေတြးအျမင္ ရလာတာကိုး။ ကိုယ္ႏွင့္ဆက္ဆံေနသူေတြ ကိုယ့္အေပၚ သနားစိတ္ဝင္ေနေအာင္ ကိုယ့္ဒုကၡေတြကိုခ်ည္း ဖြင့္ခ်ျပေနတာထက္ မွန္ကန္တဲ့ၾကံဆနည္းေတြႏွင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အျပန္အလွန္ ကူညီၾကတာကပိုၿပီး လက္ေတြ႔ဆန္ပါတယ္။

    လူဆိုတာက ေသာကကင္းတယ္လို႔မွ မ႐ွိတာ၊ ေသာကနည္းတာႏွင့္ မ်ားတာပဲကြာတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အသနားပိုၿပီး စိတ္ခံစားမႈဝဲဂယက္ထဲ ေမ်ာေနတာထက္ ဘဝကိုရင္ဆုိင္ရုန္းကန္ႏုိင္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္ယူဖုိ႕ အေရးႀကီးပါတယ္။ လူ႔ေတာထဲမွာ လူေတြႏွင့္ အလိုက္သင့္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတာ၊ လူသားအက်ိဳးျပဳ  ကိစၥရပ္ေလးေတြမွာ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္တာဟာ စိတ္ခံစားမႈျပင္းထန္ျခင္း အတြက္ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုပါဆိုတဲ့အေၾကာင္း…….။

    ႏွင္းဆီခင္

  • ကြမ္းစားတဲ့ ဓေလ့အတြက္  အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံ

    ကြမ္းစားတဲ့ ဓေလ့အတြက္ အခ်က္ေပးေခါင္းေလာင္းသံ

    Part-HKG-Hkg10197691-1-1-0

    – ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ရွိ ကားၾကပ္ေသာလမ္းမေပၚ၌ သူ၏ အငွားယာဥ္ကေလးကုိ ေမာင္းႏွင္လႈပ္ရွားေနစဥ္ မ်ိဳးမင္းထုိက္တစ္ေယာက္ ကြမ္းသီးႏွင့္ ေဆးရြက္ႀကီးတုိ႔ ေရာထားေသာ ကြမ္းယာကုိ စည္းခ်က္က်က် ၀ါးေနသည္။ သူ၏ သြားမ်ားမွာလည္း နီညိဳေရာင္သန္းေန၏။

    ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တဟုန္ထုိး တုိးတက္လာေသာ ကုန္သြယ္ေရးအခ်က္အခ်ာၿမိဳ႕၏ မျပတ္တမ္း ကားပိတ္ေနသည့္ေနရာတြင္ သူ၏လုပ္ငန္းကုိ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ လုပ္ေနကာ ရွည္လ်ားသည့္ေန႔ကုိ ကုန္ဆံုးေနရသည္မွာ က်င့္သားရသည္ထက္ကုိ ပုိေနသည္။ ထုိသုိ႔ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားေနႏုိင္သည္မွာ ကြမ္းယာေၾကာင့္လည္း ပါသည္။

    “ကၽြန္ေတာ္ တကၠဆီစေမာင္းတုန္းက အရမ္းအိပ္ငိုက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အိပ္မငုိက္ဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းယာစားတာပါ” ဟု အသက္ ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္သည့္ ၎က AFP သတင္းဌာနသုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ကြမ္းယာမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုးတြင္ အလြန္လူႀကိဳက္မ်ားေသာ အာ႐ံုက်ယ္ ၿမံဳ႕စရာတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ေဆးစြဲသကဲ့သုိ႔ စြဲသြားမႈ၊ သြားမ်ားတြင္ ဂ်ိဳးတက္မႈႏွင့္ ခံတြင္းကင္ဆာအႏၱရာယ္ ျမင့္မားမႈတုိ႔အပါအ၀င္ က်န္းမာေရးကုိ ဆုိးရြားစြာ ထိခုိက္ေစေသာ အရာတစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။

    ေဆးရြက္ႀကီး အပုိင္းအစ၊ ကြမ္းသီးစိတ္၊ ထုံးအရည္ႏွင့္ အျခားေဆးမ်ားကုိ ကြမ္းပင္မွရေသာ လတ္ဆတ္သည့္ ကြမ္းရြက္တြင္ထည့္ကာ ထုပ္လုိက္ေသာ ကြမ္းယာကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ေနရာတုိင္း၌ ေတြ႕ျမင္ရသည္။

    ကြမ္းႀကိဳက္သူမ်ားကေတာ့ ကြမ္းမွာ ႏုိးၾကားေစသည္၊ စြမ္းအားကုိျမႇင့္တင္ေပးသည္၊ အသက္႐ႈေကာင္းေစသည္ဟု ေကာင္းကြက္မ်ားျပ၍ အမႊမ္းတင္ၾကသည္။

    “သြားေတြနာတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္း စ,စားခဲ့တာပါ။ သိပ္ေတာ့မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သြားနာတာကုိ ေပ်ာက္ သြားေစခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳက္လာပါတယ္” ဟု မ်ိဳးမင္းထုိက္က ဆုိသည္။ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေတာ့ အနီေရာင္ ကြမ္းေခ်းမ်ားကုိ ျမင္ေနရသည္။
    Part-HKG-Hkg10197693-1-1-0
    “ဒါ ျမန္မာေတြရဲ႕ ဓေလ့ပါပဲ”

    ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ အာဏာရွင္မ်ားမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအစုိးရအတြက္ လမ္းဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီး၊ ထုိေျပာင္းလဲမႈ၏ ရလဒ္အျဖစ္ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ားကုိ ေျဖေလ်ာ့ေပးခဲ့ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာလည္း အေျခအေနေျပာင္းလဲသြားသည္။

    ျမင့္တက္လာသည့္ မုိးေမွ်ာ္အေဆာက္အဦးမ်ားေပၚတြင္ ကရိန္းမ်ားက တုိးေ၀ွ႕ေနရာယူလာၾကသည္။ ျပည္သူမ်ားကလည္း လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အနည္းငယ္က မကုိင္ႏုိင္ေသာ မုိဘုိင္းဖုန္းမ်ာကုိ ေဖာေဖာသီသီ ကုိင္လာႏုိင္ၾကသည္။

    သုိ႔ရာတြင္ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားကေတာ့ မေျပာင္းလဲ။ ထုိအထဲတြင္ လမ္းတုိင္းနီးပါးႏွင့္ နံရံမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည့္ ကြမ္းတံေတြးကြက္မ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။

    ကြမ္းတစ္ထုတ္ ၂၀၀ က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနေသာ ၿမိဳ႕တစ္၀ွမ္းရွိ ကြမ္းယာဆုိင္ငယ္မ်ားတြင္ ကြမ္း၀ါးသူမ်ားက တန္းစီေနၾကသည္။ လည္ပင္းတြင္ ႀကိဳးျဖင့္ သုိင္းထားသည့္ ကြမ္းယာဗန္းျဖင့္ လူ႐ႈပ္သည့္ လမ္းဆံုလမ္းခြမ်ားတြင္ ကားသမားမ်ားအား လုိက္လံေရာင္းခ်ေနသူမ်ားလည္း ရွိသည္။

    ကြမ္းယာေရာင္းသူမ်ားအတြက္ေတာ့ ႏုိင္ငံ့ဓေလ့တစ္ခုကုိ ျဖည့္တင္းေပးသည့္ ထုိအလုပ္က ၎တုိ႔၏ ဘ၀ကုိ စုိေျပေစသည္။ မ်ိဳးျမင့္ထြန္းတစ္ေယာက္ ေန႔စဥ္ မနက္ ၃ နာရီထ၍ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ဘူတာ႐ံုတြင္ ရထားစီးသူမ်ားကုိ ကြမ္းေရာင္းသည္။

    တစ္ရက္လွ်င္ ပံုမွန္ေဖာက္သည္ ၂၀ အျပင္ အျခားအေယာက္ ၈၀ ခန္႔ကုိ ေရာင္းခ်ရပါက ကန္ေဒၚလာ ၄၀ (ေလးေသာင္းေက်ာ္) ၀န္းက်င္ ၀င္ေငြရသည္ဟု သူက ခန္႔မွန္းထားသည္။ ထုိ၀င္ေငြမွာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က တစ္ဦးလွ်င္ တစ္လ ပ်မ္းမွ် ေဒၚလာ ၁၀၀ ေအာက္သာ ၀င္ေငြရၾကသည့္္ ျမန္မာလုိႏုိင္ငံမ်ိဳးတြင္ အေတာ္ေလး စုိေျပသည့္ ၀င္ေငြမ်ိဳးျဖစ္သည္။

    “ျမန္မာႏုိင္ငံက လူအမ်ားစုဟာ ကြမ္းစားၾကပါတယ္။ ဒါက ျမန္မာေတြရဲ႕ ဓေလ့တစ္ခုပါ။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာကတည္းက ရွိေနခဲ့တာပါ” ဟု မ်ိဳးျမင့္ထြန္းက ေျပာသည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ဆရာ၀န္မ်ားကေတာ့ ႏုိးၾကားမႈ အတြက္ဆုိသည့္ ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ထုိအာသီသမွာ စနစ္က်ေသာ က်န္းမာေရး စနစ္မ်ိဳး မရွိသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ က်န္းမာေရးကုိ ထိခုိက္ေစသည္ဟု သတိေပးခဲ့သည္။

    “ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ကမၻာမွာ ေဆးလိပ္မဟုတ္တဲ့ ေဆးရြက္ႀကီးကုိ သံုးစြဲသူအေရအတြက္ အျမင့္ဆံုး ႏုိင္ငံေတြထဲက တစ္ႏုိင္ငံပါ။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသားေတြ ၾကားထဲမွာေပါ့”  ဟု ကမၻာ့က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ WHO မွ စပါယ္ရွယ္လစ္တစ္ဦးျဖစ္သူ ေဒါက္တာ ဒီရန္ဒရာ နာရိန္း ဆင္ဟာက AFP သုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    သူ၏ သုေတသနျပဳမႈတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ အမ်ိဳးသားအေရအတြက္၏ ထက္၀က္ေက်ာ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ၁၆ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ ေဆးရြက္ႀကီး သံုးစြဲၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။

    ေဆးရြက္ႀကီးႏွင့္ ကြမ္းသီး ႏွစ္ခုစလံုးမွာ ကင္ဆာေရာဂါကုိ ျဖစ္ပြားေစသည့္ အရာမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ပြားသူမ်ား၏ ငါးပံုတစ္ပံုမွာ ခံတြင္းႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ ကင္ဆာေရာဂါ ျဖစ္ပြားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

    ေဆးရြက္ႀကီးမပါဘဲ ကြမ္းစားသူမ်ားမွာ မစားသူမ်ားထက္ စအုိ၊ ပါးစပ္ႏွင့္ လည္ေခ်ာင္းကင္ဆာ ျဖစ္ပြားႏုိင္သည့္ အေျခအေန ၂၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ပုိမ်ားသည္ဟု ဆင္ဟာက ဆုိသည္။ ေဆးရြက္ႀကီးႏွင့္ ကြမ္းစားသူမ်ားကေတာ့ ေရာဂါျဖစ္ႏုိင္ေခ် ရာခုိင္ႏႈန္း ၇၇၀ အထိပင္ ရွိေလသည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ကြမ္းမစားေရး အသိပညာေပးမႈမွာ ျပန္႔ႏွံ႔ျခင္းမရွိဟု ဆရာ၀န္မ်ားက ဆုိသည္။

    “ကြမ္းစားျခင္းရဲ႕ ေဘးထြက္ဆုိးက်ိဳးေတြ၊ က်န္းမာေရးအေပၚ သက္ေရာက္မႈေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံလူေတြက မသိၾကပါဘူး” ဟု ျပည္တြင္း အသိပညာေပးေရးအဖြဲ႕ျဖစ္ေသာ ျပည္သူ႕က်န္းမာေရးေဖာင္ေဒးရွင္း PHF မွ ေဒါက္တာ သန္းစိန္က သတိေပးခဲ့သည္။

    က်န္းမာေရးအသံုးစားရိတ္ နည္းပါးသည့္ႏုိင္ငံ

    WHO ၏ ေနာက္ဆံုးထုတ္ျပန္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ က်န္မာေရးအတြက္ ဘက္ဂ်က္အသံုးျပဳမႈ အနည္းဆံုး ႏုိင္ငံျဖစ္သည္ဟု သိရၿပီး ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္ GDP ၏ ၀.၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသာ အသံုးျပဳခဲ့ကာ ေတာင္ ဆူဒန္ႏွင့္ ေဟတီႏုိင္ငံတုိ႔ထက္ပင္ ပုိမုိနည္းပါးေလသည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ႏုိင္ငံ GDP ၏ ၄.၃ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ စစ္အသံုးစားရိတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္ဟု စေတာ့ဟုမ္း ႏုိင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး သုေတသနအဖြဲ႕မွ ေလ့လာဆန္းစစ္သူမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ခံတြင္းကင္ဆာျဖစ္ျခင္းမွာ ပံုမွန္အားျဖင့္ ေႏွးေကြးၿပီး ေသဆံုးမႈကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္သည့္ ေရာဂါမ်ိဳးျဖစ္သည္။

    အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ စီးကရက္ဘူးမ်ားတြင္ က်န္းမာေရးအႏၱရာယ္ကုိ သတိေပးထားေသာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ ဓာတ္ပံုမ်ား ပါ၀င္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကြမ္းယာအထုပ္မ်ားတြင္ေတာ့ ဘာမွမပါ။

    PHF အေနျဖင့္ ထုိက်န္းမာေရး ပညာေပးမႈမ်ိဳးကုိ ျပန္႔ႏွံ႔ရန္အတြက္ လက္ကမ္းစာရြက္မ်ားႏွင့္ ပုိစတာမ်ားကုိ ႐ုိက္ထုတ္ထားသည္။ ထုိ႔ျပင္ ကြမ္းယာဆုိင္ငယ္မ်ားတြင္လည္း သတိေပးခ်က္မ်ား ကပ္ထားခ်င္သည္။ က်န္းမာေရး ၀န္ႀကီးဌာနကမူ ထုိအဆုိျပဳခ်က္ကုိ ေလ့လာေနဆဲဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကြမ္းစားသည့္ဓေလ့ကုိ တုိက္ထုတ္ရန္မွာ လြယ္ကူသည့္ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္။ ကြမ္းစားျခင္းမွာ ေတာင္အာရွႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွတုိ႔တြင္ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာၾကာ ရွိခဲ့သည့္ အျမစ္တြယ္ေနေသာ ႐ုိးရာဓေလ့ျဖစ္သည္။

    မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ေဒါက္တာ သန္းစိန္တစ္ေယာက္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ား၏ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ အားက်ေနသည္။

    “ထုိင္းကုိသြားၾကည့္ရင္ လူေတြ ကြမ္းစားတာမ်ိဳးကုိ ေတြ႕ရေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာေတာင္မွ မစားၾကေတာ့ပါဘူး။ မေလးရွားၾကည့္ရင္လည္း ဒီလုိပါပဲ။ ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူမ်ိဳးေတြက ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီဓေလ့ကုိ ဆက္ထိန္းထားတာလဲ” ဟု သူက ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့သည္။

    တကၠဆီ စတီယာတုိင္ေနာက္တြင္ ထုိင္ေနသည့္ မ်ိဳးမင္းထုိက္ကမူ ၎မွာ က်န္းမာေရးအႏၱရာယ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သိရွိေနေသာ္လည္း ၁၂ ႏွစ္တာ ကြမ္းစားလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ျဖတ္ဖို႔မရွိေတာ့ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    “(က်န္းမာေရးထိခုိက္မွာကုိ) ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြမ္းမရွိရင္ မေနႏုိင္ဘူးဗ်ာ”

    Ref: AFP

    ေလးေမာင္ ဘာသာျပန္သည္။

  • ဖယ္လ္ကာအုိ မွာ ေၾကာက္စရာတုိက္စစ္မွဴး ျပန္ျဖစ္လာမည္ဟု ေမာ္ရင္ဟုိေျပာ

    ဖယ္လ္ကာအုိ မွာ ေၾကာက္စရာတုိက္စစ္မွဴး ျပန္ျဖစ္လာမည္ဟု ေမာ္ရင္ဟုိေျပာ

    ဇူလုိင္ ၂၉၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    chel

    – တုိက္စစ္မွဴးဖယ္လ္ကာအုိအေနျဖင့္ ခ်ယ္ဆီးအသင္းတြင္ ဂုိးသြင္းေျခ ျပန္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ၎အတြက္ မိမိအေနျဖင့္ မည္သည့္စုိးရိမ္မႈမွမရွိဟု ခ်ယ္ဆီးနည္းျပ ေမာ္ရင္ဟုိက ေျပာၾကားလုိက္သည္။

    အက္သလက္တီကုိမက္ဒရစ္အသင္း၌ ပြဲေပါင္း ၉၀ ကစားကာ ဂုိး ၇၀ သြင္းယူႏုိင္ခဲ့သည့္ ဖယ္လ္ကာအုိမွာ ယမန္ႏွစ္က မန္ယူသုိ႔ အငွားလာေရာက္ကစားသည့္အခ်ိန္တြင္ ၄ ဂုိးသာ သြင္းယူႏုိင္ခဲ့သည္။

    သို႔ေသာ္လည္း ေမာ္ရင္ဟုိက ဇူလုိင္လအေစာပုိင္းတြင္ ေခၚယူခဲ့ၿပီး မိမိ၏လက္ေအာက္တြင္ ဖယ္လ္ကာအုိမွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္တုိက္စစ္မွဴးတစ္ဦး ျပန္ျဖစ္လာႏုိင္မည္ဟု ဆုိသည္။

    ထုိ႔ျပင္ မန္ယူသုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕သြားကတည္းက မိမိတုိ႔မွာ အဆုိးမ်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မည္ဟု ေတြးထားခဲ့ေၾကာင္း ၎က ၀န္ခံခဲ့သည္။

    “သူ မန္ယူကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ နည္းနည္းေၾကာက္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာရမယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ သူက ပင္နယ္တီစည္းအတြင္းမွာ သားရဲတစ္ေကာင္လုိပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုး ဂုိးေတြသြင္းတဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ။ သူကစားခဲ့တဲ့ ကလပ္အသင္းတုိင္းရဲ႕ လိဂ္ၿပိဳင္ပြဲတုိင္းမွာ သူ ဒီလုိ ဂုိးေတြသြင္းခဲ့တာကုိး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဂၤလန္မွာလည္း
    သူဒီလုိပဲ ဂုိးသြင္းမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ခဲ့တယ္” ဟု ေမာ္ရင္ဟုိက ESPN သုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

    ဖယ္လ္ကာအုိ မန္ယူ၌ ေျခစြမ္းမျပႏုိင္ျခင္းမွာ ႀကံ႕ခုိင္မႈေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ မိမိအေနျဖင့္ စုိးရိမ္မႈမရွိဟုလည္း ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

    “၀ယ္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ အသည္းအသန္ကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဆရာ၀န္က ဒီကိစၥေတြအားလံုးအတြက္ စံုစမ္းမႈေတြ တကယ့္ကုိ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသခ်ာတာက သူဟာ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာျပႆနာ မရွိပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႐ုပုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူ႕ကုိ ဂုိးေတြျပန္သြင္းေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္”

    Ref: Goal

  • တရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယတို႕ဆံုေတြ႕ရာ ဗမာျပည္ (သို႕) အာရွ၏ အခ်က္အခ်ာ (WHERE CHINA MEETS INDIA) စာအုပ္မိတ္ဆက္

    ဇူလိုင္ ၂၈ ၊ ၂၀၁၅
    M-Media

    တရုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယတို႕ဆံုေတြ႕ရာ ဗမာျပည္ (သို႕) အာရွ၏အခ်က္အခ်ာ
    (WHERE CHINA MEETS INDIA; BURMA AND THE NEW CROSSROADS OF ASIA)
    ေခတ္သစ္ျမန္မာျပည္ဟာ အာရွမွာမည္သို႕အေရးပါသည့္အခန္းက႑ကပါဝင္လာႏိုင္သည္ကိုသိလိုသူတိုင္း မျဖစ္မေနဖတ္ရႈသင့္သည့္စာအုပ္အျဖစ္ ဆရာသန္႕ျမင့္ဦးေရးသည့္ Where China Meets India ျမန္မာဘာသာျပန္ကို ကို M-Media စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားအတြက္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ မူရင္းအဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႕ေရးသားထားျပီး ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ဖတ္ရႈလိုသူမ်ားအတြက္ WHERE CHINA MEETS INDIA ကို “ျမန္မာသည္ အာရွ၏ ဂိမ္းခ်ိန္ခ်ာေလာ” အမည္ျဖင့္ ဆရာႏိုင္ဦး ကဘာသာျပန္ထားပါသည္။

    IMG_0025

    (ဆရာႏိုင္ဦး၏အမွာမွ)
    ျပင္ပကမၻာႀကီးအေၾကာင္း နကန္းတစ္လံုးမွ်မၾကားဘူး၊ မျမင္ဘူးပါပဲႏွင့္ က်ေနာ္တို႕ ဗမာေတြ ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ေမာက်ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ တိုင္ေလျပီ။ သက္ဦးဆံပိုင္ အာဏာရွင္ေတြ၊ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ေတြ လက္ေအာက္မွာ တစ္ႀကိမ္ႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားလက္ေအာက္တြင္ တစ္ႀကိမ္ ေပါင္းႏွစ္ႀကိမ္။

    ေခတ္ကမၻာႀကီးႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ဗမာေတြ အၾကားအျမင္၊ ဗဟုသုတမရွိ။ ျမန္မာျပည္အျပင္ဘက္ ေရာက္ဖူးေပါက္ဖူး၍ ၾကားသိနားလည္ခဲ့ၾကေသာ ဆရာေကာင္းတို႕က ေခတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ဖို႕ အၾကံေပးသည့္တိုင္ ဘုန္းႀကီးစာေလာက္သာ တတ္သည့္ ဘုရင့္အသိုင္းအဝိုင္းက ျပက္ရယ္ျပဳခဲ့သည္။ ျပည္သူလူထုဆိုသည္ကလည္း နီးရာဓား ေၾကာက္ရသည္။ “ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းလည္း မကယ္ႏွင့္ မင္းေလွေမ်ာလည္း မဆယ္ႏွင့္ ” ဆိုသလို တိုင္းေရးျပည္ေရးႏွင့္ ဖာသာလဝါေနတတ္ၾကသည္။ “အလွူေပးသူေဌးျဖစ္၊ နတ္ျပည္ေရာက္ ” ဆိုသလိုေသာ အယူစြဲ ဥခြံေလးကိုပင္ ကမၻာလုပ္ေနလာခဲ့ၾကရာ ျဗဳန္းဆို တစ္ျပည္လံုး အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္သြားခါမွ အိပ္ရာက လန္႕ႏိုးခဲ့ၾကသည္။ ျဗိတိသွ် ကိုလိုနီေခတ္ မေရာက္မီအထိ ကိုယ့္တစ္အိမ္ေထာင္ ဝမ္းစာဖူလံုဖို႕ေလာက္သာ စိုက္ပ်ိဳးစားေသာက္တတ္သည္ျဖစ္၍ ဗမာေတြမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာမရွိ၊ စက္မႈအတတ္ပညာမရွိ၊ ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ တရုတ္၊ ကုလားေတြလိုပင္ ေစ်းပင္ မေရာင္းတတ္။ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးကို နားမလည္။ ပိုဆိုးသည္က ကုန္သည္ပြဲစားအလုပ္အကိုင္ကိုပင္ အထင္ေသးအျမင္ေသး ရွိတတ္ၾကသည္။ ဒီေတာ့ သဘာဝက်စြာပင္ ျဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ ဗမာေတြကြ်န္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

    အဂၤလိပ္ေတြက လိုခ်င္တာ ယူသြားၾကသည္။ ယူလို႕မရေတာ့သည့္အဆံုးမွ ေဟာင္းေလာင္းပက္လက္ျဖစ္က်န္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကို ဗမာေတြလက္ထဲထည့္ေပးခဲ့သည္။ ဗမာျပည္ကို ဗမာေတြလက္ထဲျပန္ေရာက္ေပမယ့္ အသိပညာႏံုနည္းေသာ ဗမာေတြႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး မထိုက္တန္။ လုၾကယက္ၾကႏွင့္ အတၱေတြ ပြတ္တိုက္မိရာက တစ္ျပည္လံုး ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရာက စစ္အာဏာရူးလူတစ္စုလက္ထဲ ျပန္ေရာက္သြားျပီး အေမွာင္ထဲမွာ ဗမာေတြ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ (၅၀) ေက်ာ္ အိမ္ေမာက်ခဲ့ျပန္ပါသည္။

    Thant Myint U
    စာေရးသူ ဆရာသန္႕ျမင့္ဦး

    ယခုအိပ္ရာက ႏိုးေလျပီ။ သို႕ေပမယ့္ ပထမတစ္ၾကိမ္တုန္းကလို ျပင္ပကမၻာႀကီးႏွင့္ ဘြားကနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ရခ်ိန္မွာ ဗမာေတြမွာ ေျခဗလာ၊ လက္ဗလာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ဖို႕အသင့္မရွိ။ ကမၻာႏွင့္ယွဥ္ဖို႕ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြမြဲျပာေနဆဲ။ ပထမအႀကိမ္ ျပင္ပကမၻာႀကီးႏွင့္ ဗမာေတြ ပက္ပင္းတိုးခဲ့ခ်ိန္ႏွင့္ ယခုတစ္ႀကိမ္သည္လံုးဝမတူေတာ့။ ယခုတစ္ႀကိမ္ စိန္ေခၚမႈေတြက ယခင္ကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္းထန္သည္။ နည္းပညာဆိုတာေတြကို အသာထား။ ပထဝီဝင္အခင္းအက်င္းတို႕သည္ပင္ မ်ားစြာေျပာင္းလဲသြားေလျပီ။ ယခင္က ျမန္မာႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြၾကား လူတိုးမေပါက္ႏိုင္ေသာ ျမိဳင္ေသလာအထပ္ထပ္ႏွင့္ လွ်ိဳႀကီး ေခ်ာက္ႀကီး ေတာင္တန္းႀကီးေတြ ကမၻာျခားသလို ျခားေနခဲ့ပါေသာ္လည္း ယခုမူ လူဦးေရေပါက္ကြဲလာသည္ႏွင့္အမွ် ႏိုင္ငံတို႕၏ နယ္နမိတ္စည္းရုိးေတြ ထိကပ္လာသည္။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆိုလွ်င္ မထင္ရွားေတာ့၊ ဝါးသြားေလျပီ။ ဤသို႕ ဤႏွယ္ ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲမႈတို႕ပင္ ေနာက္ဆက္တြဲရလာဒ္အဖို႕မွာလည္း ႏွစ္စြန္းႏွစ္ဆြယ္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အေနအထားအသစ္တို႕ကို ျမန္မာတို႕အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ တစ္စည္းတစ္လံုးတည္းႏွင့္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ပါမူ တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လံုးအတြက္ ရတနာပံုကိန္းဆိုက္ႏိုင္ပါေသာ္လည္း ယခင္လို အတၱမာန္မာနေတြႏွင့္ အာဏာရူး၊ ဥစၥာရူး ရူးေနၾကဦးမည္ဆိုလွ်င္ကား အဂၤလိပ္ကြ်န္ဇာတ္သြင္းခံရသည္ထက္ ကိုယ္က်ိဳးနည္းဖြယ္ရွိေၾကာင္း ဆရာသန္႕ျမင့္ဦး၏ ယခုစာအုပ္တြင္ ရွာေဖြေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ (ဆရာႏိုင္ဦး အမွမွ)

    “ျမန္မာသည္ အာရွ၏ ဂိမ္းခ်ိန္ခ်ာေလာ” – စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္

    တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ စက္မႈထုတ္ကုန္လုပ္ငန္းမ်ား ႀကီးထြားလာသည္ႏွင့္အမွ် တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ေလာင္စာစြမ္းအင္မ်ား ပို၍ လိုအပ္လာေနသည္။ သို႕ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ တရုတ္ျပည္၏ ေလာင္စာလိုအပ္မႈကို လက္တေလာျဖည့္ေပးေနသည္မွာ အာဖရိကႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ေရနံတြင္းမ်ားမွျဖစ္ျပီး ၎ေနရာမွ ေရနံတို႕ကို သေဘၤာမ်ားျဖင့္ ဝယ္ယူရာတြင္ မလကၠာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္၍ စကၤာပူမွတဆင့္ တရုတ္ျပည္သို႕ေရာက္ရွိလာျခင္းျဖစ္ရာ ဤတြင္ တရုတ္မဟာဗ်ူဟာ ေလ့လာေရးသမားမ်ား ရတတ္ေပြစရာအေျခအေနတစ္ခုမွာ “မလကၠာ ေရလက္ၾကား” ျဖစ္ေလသည္။ မလကၠာေရလက္ၾကားသည္ အေမရိကန္တို႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ရွိေနသျဖင့္ အကယ္၍ တစ္ေန႕ေန႕တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ အေမရိကန္ (သို႕) အိႏၵိယႏွင့္ မိမိတို႕ ကေတာက္ကဆျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ရန္သူစစ္သေဘၤာတို႕က မလကၠာေရလက္ၾကားကို အသာေလးပိတ္လိုက္၍ ေရနံတင္ပို႕မႈကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ရံုႏွင့္ မိမိတို႕ စင္းစင္းႀကီးေသသြားႏိုင္သည္ကို တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေကာင္းေကာင္းသိသည္။ တရုတ္ျပည္အတြက္ မလကၠာေရလက္ၾကားသည္ အေရးပါေနသလို ေျခပစ္လက္ပစ္လည္း မွီခို၍မရ။ ဤသေဘာကို တရုတ္သမၼတ ဟူက်င္ေတာင္က မလကၠာ ဒိုင္လမာ (The Mellacca Dilemma) ဟု ဝိျဂိဳဟ္ျပဳခဲ့ရာ ယခုမူ ဗမာျပည္ကို ထုတ္ခ်င္းခတ္လ်က္ ရခိုင္ကမ္းလြန္သဘာဝဓာတ္ေငြ႕ႏွင့္ ေရနံတို႕ကို တရုတ္ျပည္အေနာက္ဘက္ျခမ္း ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ ေနာက္က်က်န္ေနေသာ ေဒသမ်ားအထိ ကဲ့ယူႏိုင္ျပီျဖစ္၍ မလကၠာ အက်ပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းျပီးျဖစ္သလို တရုတ္ျပည္ အေနာက္ျခမ္း ဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္လည္း တံခါးပြင့္သြားျပီျဖစ္ပါ၏။ (စာ ၁၆ဝ – ၁၆၁ မွ)

    တရုတ္ႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ျမန္မာတို႕အျမင္တြင္ ဒေရာေသာပါးႏွင့္ စိမ့္ဝင္လာမည့္ ဧရာမလွုိင္းလံုးႀကီးတစ္ခုလို ျဖစ္လာခဲ့ၾကရာ ထိုအျမင္မွခြာၾကည့္လိုက္လွ်င္မူ တရုတ္သည္ ျမန္မာစစ္အာဏာပိုင္တို႕ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္လုပ္ေနသလို တစ္ဘက္တြင္လည္း ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ဆူဒန္တို႕လို လူဆိုးလူမိုက္လူရမ္းကား အစိုးရမ်ိဳးႏွင့္လည္း ပေရာပရီလုပ္၍ အိႏၵိယႏွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္ရမည့္ ဂရိတ္ဂိမ္းႀကီးအတြက္ အကြက္ခ်လ်က္ရွိရာ တရုတ္ျမန္မာဆက္ဆံေရးကို အမွန္တကယ္ တြန္းအားေပးေနေသာ အင္အားတို႕သည္ကား ဘယ္အရာေတြျဖစ္ႏိုင္ပါသနည္း။ တရုတ္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေဒသတြင္း အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္း။ တရုတ္ျပည္အနားသတ္နယ္နိမိတ္သမိုင္းႏွင့္ ယူနန္ေဒသ အေနအထားကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေဘးဖယ္ထားလို႕ရပါသလား

    ေဘဂ်င္းမွ ယူနန္ေဒသျမိဳ႕ေတာ္ ကူမင္းသို႕ ေလေၾကာင္းႏွင့္သြားလွ်င္ တရုတ္ျပည္ ကုန္းတြင္းပိုင္းႏွင့္ ေကြ႕ေကာက္ရစ္ေခြေနေသာ ေတာင္စဥ္အထပ္ထပ္ကို ေက်ာ္၍ (၃) နာရီမွ် သြားရေသာ ခရီးျဖစ္ပါသည္။ ယူနန္သည္ ျမန္မာႏွင့္ ကပ္လ်က္ တည္ေနရံုမက ဧရိယာႏွင့္ လူဦးေရပါ မတိမ္းမယိမ္းရွိေသာ ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္သလို ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာင္သို႕ ေမာင္းႏွင္မည့္ တရုတ္၏ အင္ဂ်င္တစ္လံုးလည္းျဖစ္ပါ၏။ ( စာ – ၁၆၅ မွ )

    အိႏၵိယႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕သည္ မည္သည့္အခါကမွ် သူစိမ္းသူျပင္ ဆန္ခဲ့ၾကသူေတြမဟုတ္၊ ေရွးအတိတ္တုန္းကပင္ အဆက္အဆံရွိခဲ့ရာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ မိဘမ်ား ေမြးဖြားေသာ (၁၉၃ဝ) ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားတြင္ ျမန္မာသည္ အိႏၵိယအင္ပါယာ၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္တည္ရွိေနျပီး၊ ကြ်န္ုပ္၏ အဖိုးျဖစ္သူကား (၁၉) ရာစုေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ကာလကတၱား တကၠသိုလ္၌ ပညာသင္ႀကားခဲ့ရာ အဖိုး၏ စာၾကည့္ခန္းထဲတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ မဟတၱမဂႏၵီႏွင့္ ပ႑ိတ္ေနရူးတို႕၏ ရုပ္ပံုတို႕ကို ကြ်ႏ္ုပ္ငယ္ငယ္က ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္ကို ယခုအထိမွတ္မိေနေသးသည္။

    ထိုနည္းတူ ျဗိတိသွ်အင္ပါယာအတြင္းမွ ျမန္မာျပည္၏သမိုင္းပံုျပင္တို႕ကိုလည္း ငယ္စဥ္ကပင္ စိတ္ဝင္တစားဖတ္ရွုခဲ့ရာမွ ကင္းဘရစ္တကၠသိုလ္ေရာက္သည့္အခါ ျဗိတိသွ်သမိုင္းဆရာတို႕၏ သင္ၾကားျပသမွုေအာက္တြင္ သမိုင္းဘာသာရပ္ျဖင့္ ဘြဲ႕ရသည္အထိ ရာဇဝင္ အမွ်င္တန္းခဲ့ပါ၏။

    မိဘမ်ားေမြးရပ္ေျမသို႕ တစ္ေခါက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ေရာက္သည့္အခါမ်ားတြင္လည္း ကြ်ႏ္ုပ္မိသားစုဝင္မ်ားအပါအဝင္ ထိုစဥ္က မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းမ်ားထံတကူးတကသြားေရာက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ရာတြင္ အမ်ားစုမွာ ထိုေခတ္ထိုအခါက ပညာတတ္ေတြပီပီ အေျပာအဆိုအေလ့အထတို႕မွာ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားႏွင့္ အသားက်ေနၾကရာ ကိုလိုနီအေမြအႏွစ္ကား (၁၉၈ဝ) လြန္ကာလမ်ားအထိ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါ၏။ (စာ – ၂၇၇ မွ)

    ျမန္မာမွသည္ ဘာလီကြ်န္းအထိ ေဒသတစ္ေလွ်ာက္ကို အေနာက္တိုင္းပညာရွင္တို႕က Father India ဟု အမွတ္ရွိခဲ့သလို အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အိႏၵယဇာတ္အသြင္းခံရေသာႏိုင္ငံမ်ားဟူ၍လည္း ရည္ညႊန္းတတ္ၾကရာ အဓိကအေၾကာင္းတရားမွာ အိႏၵိယ၏ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ေဗဒင္လကၡဏာ၊ ေဆးက်မ္း ၊ နကၡတၱေဗဒႏွင့္ ပေဒသရာဇ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအယူအဆအေတြးအေခၚတို႕က ဆိုခဲ့ပါေဒသတစ္ခုလံုးကို ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လႊမ္းမိုးခဲ့သည္ဆိုေသာ အဓိပၸာယ္ျဖစ္သည္။ ယေန႕တိုင္လည္း ေရွးေဟာင္းအိႏၵိယ၏ အေထြေထြယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္တို႕ကို နယ္ပယ္တိုင္းတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ရာ ျမန္မာ၊ ထိုင္း ၊ လာအို ၊ ကေမၻာဒီးယားႏိုင္ငံတို႕တြင္မူ ဗုဒၶဘာသာသည္ လူအမ်ားစုကိုးကြယ္ရာျဖစ္၍ အင္ဒိုးနီးရွား၊ ဘာလီက်ြန္းေန လူဦးေရ၏ (၉၀) ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ဟိႏၵီမ်ားျဖစ္ျပီး အစၥလာမ္ဘာသာသည္ပင္ အိႏၵိယမွတစ္ဆင့္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ (စာ -၂၈၈ မွ)

    Where China meets India