ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁၊ ၂၀၁၁
M-Media
ေဆာင္းပါးရွင္- ေမာင္သဲနီ
ဦးပိန္တံတားေခၚ ေတာင္သမန္ တံတားကိုပုဂံမင္း လက္ထက္သကၠရာဇ္ ၁၂၀၉ ခုႏွစ္မွာ အမရပူရျမိဳ႕ ၀န္ ဦးဘိုင္ဆပ္နဲ႔ ျမိဳ႕စာေရး ေမာင္ပိန္ တို႔ဦးေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီတံတား ဟာဒီကေန႔ ျမန္မာ ျပည္ရဲ႕ ဂုဏ္ေဆာင္တံတား ျဖစ္ေနပါျပီး။ အေရွ႕အာရွမွာ သက္တန္းအရွည္းဆံုး သစ္သားတံတားအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဂုဏ္ယူ ၀င့္ၾကြားေန ရျပီး ကမာၻလွည္႔ ခရီးသည္ေတြရဲ႔မ်က္စိ ပေသဒ ဆြဲေဆာင္ ျခင္းခံေနရတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္ ၊ ႏုိင္ငံျခားေငြရွာေပးေနတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ဒါသမိုင္း ၊ အေမြ၊ ျမန္မာယဥ္ ေက်းမႈအ ေမြ တစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထိန္းသိမ္းရမွာပါ။
ဒီအေၾကာင္းကို စာေရးဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ မၾကာခန ဂုဏ္ယူစြာ ထုတ္ေဖၚေရးသားၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုေရး တဲ့အခါမွာလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ျမန္မာ ဘုရင္ နဲ႔ ျမန္မာဘုရင္ ရဲ႕ေျမာက္စား ခံရသူေတြကို အထင္ေသးေစတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ရဲ႕စြပ္စြဲ ႏွိမ္ခ်ေရးသာခ်က္ေတြကို အေထာက္ အကူ ျပဳမဲ့ အေရးသားေတြ ေဖၚျပလာတာကို မၾကာခဏေတြ႕ရတဲ့အတြက္ အေတာ္ပဲ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရပါတယ္ ။ ဒီကေန႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အေရးထား ဂုဏ္ယူ ေနရတဲ့ အဆင္ေရာက ္ရ တဲ့ ဦးပိန္ တံတားေဆာက္ လုပ္ျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ ကိုလည္း မဟုတ္တလ်ား စြပ္စြဲေရးသား တာလည္း ေတြ႕ရတက္ပါတယ္
.. ျမိဳ႕၀န္ကုလား ဘိုင္ဆပ္ တို႔ရဲ႕အၾကံက အင္းရဲ႕အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ့ ဘိုင္ဆပ္နဲ႔ ဘာသာတူနဲ့ အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြကို ဘိုင္ဆပ္အလိုရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ အလ်င္ျမန္ အလြယ္တကူေရာက္ရွိျပီ အမရပူရ ထီးနန္းကိုေတာင္ အရယူဖို႔ၾကံစည္ ထားတယ္… လို႔စြပ္စြဲ ထားခ်က္ကို ေဖၚျပေလ႔ရွိပါတယ္။
အဲဒီလိုစြပ္စြဲရေအာင္ ခိုင္လံုတဲ့ အေထာက္အထားလည္း မရွိပါဘူး။ ခိုင္မာတဲ့သမိုင္းစာအုပ္ ေတြျဖစ္တဲ့ ဦးကုလား ရာဇ၀င္ ၊ မွန္နန္းရာဇ၀င္ ၊ ကုန္းေဘာင္မဟာ ရာဇ၀င္မ်ားမွာလည္း လံုး၀မပါပါဘူး။ စာဖတ္ပရိသတ္ မ်ားကို ဦးပိန္တံတားေဆာက္လုပ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းေတြကို အရွိကိုအရွိတိုင္းသိရွိေအာင္ ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္ ။
အဲဒီတံတားၾကီး မေဆာက္ခင္ အသာဖယ္ယာ ေခါင္းေဆာင္တဲ့သံအဖြဲ႕ အင္း၀ျမိဳ႕ကို လာၾကတုန္းက ေတာင္သမန္ကို သူတို႔ပိုင္တဲ့ သေဘာၤနဲ႔ျဖတ္ျပီး ၀င္လာၾကတာ နန္းေတာ္ျမိဳ႕ရိုးအထိ ေပါက္ခဲ့တယ္ ။ ဆိုတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းရွိဘုးတယ္။ ဒီ ဦးပိန္ တံတား ေဆာက္ျပီးေနာက္မွာ ေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ သေဘၤာေတြ ဟာ နန္းေတာ္ဦးထိ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘုး။ ဒါကိုေတာ့ျမင္တက္ဖို႔ လိုပါတယ္။
(အစၥလာမ္ဓမၼဗိမာန္ ႏွစ္ ၂၀ျပည္႔ အထူးစာေစာင္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀၂ မွာ တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ့္သာသနာ ၀င္ေလာကမွာ ျမန္မာ့ သမိုင္း ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေလးစားခံရတဲ့ဆရာၾကီး ပသီဦးကိုကိုေလး ၏ ေဟာေျပာခ်က္ (ခ်က္ (၃) ခ်က္ ေဆာင္းပါးမွ)
ဤသို႔ နယ္ခ်ဲ႔ အႏၱရယ္မွ လြတ္ကင္းေအာင္ ပရိယယ္ၾကြယ္ၾကြယ္ျဖင့္ တားဆီးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အမရပုူရ ျမိဳ႕ပတ္၀န္က်င္ ကိုတစ္ႏွစ္လွ်င္ ႏွစ္လေက်ာ္ ေရလႊမ္းမိုး လ်က္ရွိရာ လူမ်ားစီးပြားေရး အတြက္ကုန္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူ ျဖတ္သန္း သြားႏိုင္ရန္အတြက္အေမွ်ာ္ အျမင္ၾကီးစြာျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
( တကၠသိုလ္ ေန၀င္း ဘာသာျပန္ အင္း၀ေရာက္ ျဗိတိသွ်သံ )
ျမိဳ႔စာေရးဦးပိန္သစ္သား တံတား တစ္ခုေဆာက္လုပ္ရျခင္းရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ( ၁၄) အမရပုရျမိဳ႕အေၾကာင္း မွာ-
ပုဂံမင္း လက္ထက္က ျမိဳစာေရး ေမာင္ပိန္သည္ ထိုအင္းကိုျဖတ္၍ သစ္တားတံတားၾကီးတစ္ခု ေဆာက္လုပ္လႈဒါန္းခဲ့ရာ ယခုတိုင္ ရွိေသးသည္။ ေတာင္သမာန္ အင္းတစ္ဖတ္တြင္ ပုဂံမင္း တည္းထားခဲ့ေသာ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားရွိသည္။ …လို႔ေဖၚျပထားေတာ့ အစၥလာမ္ ဘာ သာ ၀င္ တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ျမိဳ႕စာေရး မင္းေမာင္ပိန္ ဟာေစတနာအေလ်ာက္ တံတား ေဆာက္ လုပ္လႉဒါန္းရာမွာ တံတားတစ္ဖတ္ခ်က္မွာရွိတဲ့ ရြာမ်ားက ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေတြ လြယ္ လင့္ တကူ အႏၱရယ္ကင္းရွင္စြာနဲ႔ ဘုရားဖူး သြားႏုိင္ပါေစ ဖို႔ဆိုတဲ့ ေစတနာကိုလည္း ဘယ္ သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး ။ ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္း လိုခိုင္မာတဲ့ က်မ္းၾကီးက ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္း ခဲ့သည္ ဟု ေဖၚ ျပထားပါသည္။
ျမိဳ႕စာေရးမင္း ဦးပိ္န္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္မွာ ဦးပိန္တံတာား တစ္ခုတည္းသာမက ဦပိန္သည္ စက်င္၀ေခ်ာင္း ကိုျဖတ္လ်က္ ေတာင္ၾကီးတံတား ဟသၤာတံတား ၊ ပန္ဘဲတဲ့တား၊ ဗံုအိုးတံတား ၊ စက်င္၀တံတား ၊ ကုကၠိဳင္တံတား မ်ားကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါသည္။ တံတားမ်ားေဆာက္လုပ္၇န္ လုိအပ္ေသာ ပန္းဘဲသမားမ်ားႏွင့္ လက္သမားမ်ား ေနထိုင္ရန္ ပန္းဘဲရြာ ႏွင့္ လက္သမားရြာ ကိုလည္း တည္ေပးခဲ့ပါသည္။
ေနာက္စြပ္စြဲခ်က္တစ္ခုရွိေသးတယ္ .။ အမရပူရ ျမိဳ႕သစ္တည္တဲ့အခါ အင္း၀နဲ႔ စစ္ကိုင္းဘက္ က နန္းေတာ္ ေဟာင္းေတြ အိမ္ေတာ္ေဟာင္းေတြ ၊ ၾကမ္းအေဟာင္းေတြ ကို ဖ်က္ျပီး ေတာင္သမန္ တံတားၾကီးမွာ အသံုးျပဳတာေပ့ါ ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲ ခ်က္ ။ ထိုစြပ္စြဲခ်က္ ပါးစပ္စကား သည္ လံုး၀ယုတိၱမရွိေပ။ နန္းေတာ္မ်ား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ မင္းစိုးရာဇာ မ်ား၏ အိမ္မ်ားတြင္ မည္သူမွ် ဖိနပ္မစီးတက္ရပါ။ တံတားေဆာက္၇ာတြင္ သံုးသည္ ဟုဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့အယူအဆအရ နာမ္ႏွိမ္ရာက် ဘုရင္ လာခြင့္ျပဳမည္ မဟုတ္ပါ.။ နန္းေတာ္တိုင္သည္ လူၾကီး တစ္ပို္က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိပါသည္။ ဦးပိန္တံတားမွာ လူၾကီးတစ္ပိုက္လံုးပတ္မရွိပါ။ နန္း္ေတာ္ကို မျမင္ဖူး ေသာ မႏၱေလးသား မဟုတ္သည္႔ သမိုင္းဆရာတစ္ခ်ိဳ႕ ရဲ႕စြပ္စြဲခ်က္သာျဖစ္တန္ရာ၏ လို႔ ေမာင္ေမာင္ခင္ (BSc. Dip Ed )က ၁၉၉၅ ခု၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ မဂၢဇင္းမွာ ေရးသားထားပါတယ္ ။
ဦးပိန္သည္ တံတားမ်ားေဆာက္လုပ္၇န္ အတြက္ကၽြန္းသစ္ ခုတ္ခြင့္ရရွိေလသည္။ ျမစ္ေရၾကီးေသာအခါ ကၽြန္းသစ္မ်ားေဖာင္ဖြဲ႕ျပီး သယ္ေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ အေဟာင္းမ်ား မပါပဲ သစ္သားျဖင့္ ေဆာက္ခဲ့သည္။ အမရပုရ ေရာက္ အဂၤလိပ္သံမႉး ဟာင္နရီ ယူးက ဦးပိန္တံတား ၾကီးပံုတူကို ေရးဆြဲေဖၚျပခဲ့ေပသည္။ တံတားၾကီးသည္ အသစ္စက္စက္ ျဖစ္ျပီး ကၽြန္း၀ရန္တာ ႏွစ္ဘက္တြင္ ပန္းပု၊ ပန္းႏြယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္ဟု အတိအက်ေဖၚျပထားသည္။ …လို႔ (တကၠသိုလ္ ေန၀င္း ဘာသာျပန္ – အင္း၀ေရာက္ျဗိတိသွ် ) စာအုပ္မွာ ေရးသားထားပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ စြပ္စြဲခ်က္ ဟာလည္း အေျခအျမစ္မရွိပါဘူး။
ေနာက္စြပ္စြဲခ်က္တစ္ခုက ျမိဳ႕၀န္ဘို္င္ဆပ္ က သူရဲ႕ရဲစြမ္း သတၱိေၾကာင့္ျမိဳ႕၀န္ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါဘူး ။ သူကၾကက္တိုက္ ငွက္တိုက္ ႏြားတိုက္၊ ဆိတ္တို္က ဆိုတဲ့ အတက္ေတြ ကို ဘုရင္က သေဘာက်လို႔ ျမိဳ႕၀န္ ျဖစ္လာရေတာ့ နာယဂုဏ္ေျခာက္ပါး နဲ႔ ဘယ္ညီႏုိင္မွာလဲ …လို႔စြပ္စြဲ ပါေသးတယ္…
အဲဒီလိုစြပ္စြဲတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာဘုရင္ေတြကို ဆင္ျခင္တုံတရား နည္းပါးသူအျဖစ္ ေရးရာ ေျပာဆိုရာ က်ပါတယ္ ။ ဘုရားေက်ာင္းကန္ မ်ားနဲ႔ စည္းကားေအာင္ လမ္းတံတားမ်ားနဲ႔ တင့္တယ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မဲ့ ျမိဳေတာ္စည္ပင္ေအာင္ တာ၀န္ယူႏုိင္တဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္တစ္ဦးကို တာ၀န္ေပးေရြးခ်ယ္ရာမွာလဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေရြးမွာမဟုတ္ပါဘူး ။ ျမိဳေတာ္၀န္ တာ၀န္ကလည္း ၾကီးမားတဲ့ အတြက္ ေတာ္ရံုတန္ရံု အရည္အခ်င္းနဲ႔ ျစဖ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘုး ။ ဘုရင္ကို ႏွိမ့္ခ်ဟန္ အေရးအသားေတြဟာ ျမန္မာအေရးကို ကိုႏွိမ္ခ်င္ၾကတဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံသားေတြ ရဲ႕ေလသံမ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္ ။ ျမိဳ႕စား ၊ ရြာစား၊ ျမိဳ႕၀န္ျဖစ္တဲ့ အဆင့္ေတြဟာ သာမန္မဟုတ္ပါ့ဘုူး .။
သူတို႔မွာအဆင့္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုေက်ာ္ျဖတ္ျပီးမွ အဲးီေနရာကိုေရာက္ ရတာပါ။ ျမန္မာနန္းတြင္း အမႈထမ္းေတြမွာ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြရွိပါတယ္ ။ ေသေဖၚရွင္ဖတ္ ငါးေယာက္တစ္စု ကို တစ္အိုးစားလို႔ေခၚပါတယ္။ ႏွစ္အိုးစားကို အၾကပ္တစ္ ေယာက္ထား ပါတယ္ ။ အၾကပ္ငါးေယာက္ ပါတဲ့အိုးစားအစုကို ေသြးေသာက္တစ္ေယာက္ ထားပါတယ္ ။ ေသြးေသာက္ႏွစ္ေယာက္ ကိုတပ္မႈး တစ္ေယာက္ထား ပါတယ္ အဲဒီတပ္မႉးငါးေယာက္ ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့အစုကို ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ ထားတယ္။
အဲဒီထဲက ေျခဆယ္ပြဲရမွ ဆင္အစုကို ၀င္ရတယ္။ ဆင္တယ္ပြဲရမွ ေသြးေသာက္အစုကို ေရာက္တယ္ ။ အဲဒီအဆင့္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးမွ ျမိဳ႕စား၊ ရြာစား၊ ျမိဳ႕၀န္ မွဴးမတ္ေတြ ျဖစ္ၾကရတာပါ။ အဲဒါေတြကိုသိရက္သားနဲ႔ ျမိဳ႕၀န္ရာထူးကို လြယ္လြယ္ ခန္႔လိုက္တယ္ ေျပာတာဟာ ဘုရင္ကို အရည္အခ်င္းမဲ့ သူအျဖစ္ စြပ္စြဲလိုက္တာ သာျဖစ္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ သမိုင္းဆရာ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္က သူေရးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ သမိုင္း စာအုပ္စာမ်က္ႏွာ ( ၃၇၄ ) မွ ပုဂံမင္း ( ၁၈၄၆- ၁၈၅၂) နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ထီးနန္း ကိုသာယာ၀တီမင္း ၏ သားေတာ္ၾကီးပုဂံမင္းက ဆက္ခံေလသည္။ ပုဂံမင္း လက္ထက္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကုန္းေဘာင္ ရာဇ၀င္ တြင္ပုဂံမင္းကို ေရွးအစဥ္အလာ မင္းမ်ားကဲ့သို႔ မင္းျဖစ္ သည္ဟု ေဖၚျပထားသည္။
ပုဂံမင္းသည္ စတုတြင္ ဆည္ေျမာင္း၊ ကန္ေခ်ာင္းမ်ား ကို ေဖါက္လုပ္သည္။ ထိုေဒသမ်ားတြင္ ေစတီပုထိုး တည္ထားသည္႔ သာသနာေဘာင္ သို႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအား သြတ္သြင္းခ်ိီျမင့္ ၍ သာသနာဒါယကာ အျဖစ္ခံယူခဲ့ပါသည္။ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား ၏သမီးေတာ္ ႏွင့္ လက္ဆက္သည္။ သူပုန္ထျခင္း ကို ျငိမ္သက္ပိျပားေအာင္ ျပဳလုပ္သည္။ တရုတ္ႏုိင္ငံမွ သံတမန္အဖြဲ႕ကို တန္း တူႏုိင္ငံမွ ေစလႊတ္ေသာ သံအဖြဲ႔သို႔ လက္ခံျပဳစု သည္ဟု ပါ၇ွိေလသည္။ လိုပုဂံမင္း ေကာင္းေၾကာင္း ေ၇းသားထားခ်က္မ်ားကိုေတြ႕ရွိေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသား မ်ားက ပုဂံမင္း၏ အေၾကာင္းကိုေျပာဆိုၾကသည္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ကြဲေလသည္။ ၄င္းတုိ႔အဆိုအရ ထင္ရွားသည္႔ အခ်က္ကား ပုဂံမင္းသည္ တန္ခိုးအာဏာ ကို အလြဲသံုးစား ျပဳသည္ ဟုလည္းေကာင္း၊ တို္င္းက်ိဳးျပည္က်ိဳး ကိုေဆာင္ရြက္ျခင္း မျပဳဟု လည္ေကာင္း ဆိုၾကေသာ အခ်က္ျဖစ္ေလသည္။ တိုင္းေရးျပည္ ရာကို မင္းက လစ္လ်ဴရႉ ထားသည္႔အတြက္ တန္ခိုးအာဏာ ကိုအလြဲသံုးစား ၍ ေဟာရမ္းမႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။
ေနာက္စြပ္စြဲမႈ တစ္ခုလည္း ရွိပါေသးတယ္ ။ အဲဒါကေတာ့ ဘိုင္ဆပ္ျမိဳ႕၀န္ျဖစ္တာနဲ႔ အမရပူရ ကအမ်ိဳးသားေကာင္း အမ်ိဳးသမီးေကာင္းေတြ မွာ အသက္ေသတဲ့ သူနဲ႔ ဘ၀ပ်က္တဲ့သူနဲ႕ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြမွာ ေတာင္အ၇ွက္ကြဲခဲ့ရတယ္ ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္ပါပဲ။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အခုလို သမိုင္းအမွန္ကို ျပန္တင္ျပခ်င္ပါတယ္
ျမန္မာရာဇ၀င္တြင္ အာဏာ အတြက္အေဖကိုသားသတ္ ၊ သားကိုအေဖသတ္ ၊ အစ္ကိုကို ညီသတ္ ၊ ညီကို အစ္ကိုသတ္၊ စေသာ ရႈပ္ေထြးလွေသာ နန္းတြင္ ေရးရာ မွာမင္းညီမင္းသား သို႔မဟုတ္ ဘုရင္ တစ္ပါး ပါးရဲ႕ သစၥာေတာ္ခံအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ရတာ လြယ္ကူတာ ေတာ့မဟုတ္ပါဘုး။ အဲဒီအေျခအေန တြင္ဦးဘို္င္ဆပ္ တို႔ အမႈေတာ္ ထမ္းခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္က ၾကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရ သကဲ့သို႔ အႏၱရယ္မ်ားလွပါတယ္ ။ ဒီေနရာမွာ ျမိဳ႕ေတာ္ ၀န္ဘို္င္ ဆပ္ ႏွင့္ျမိဳ႕စာေရး ဦးပိန္တို႔အေၾကာင္း ကို ၁၉၉၅ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလထုတ္ မိုးေသာက္ၾကယ္ မဂၢဇင္းပါ သမိုင္း သုေတသီ ဆရာဦးေမာင္ေမာင္ခင္ BSc (Dip Ed) ရဲရာဇ၀င္ အေဆာင္ေဆာင္မွ ေမႊေႏွာက္ စုစည္းထားေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဘို္င္ဆပ္ႏွင့္ ျမိဳ႕စာေရး ဦးပိန္ စြပ္စြဲေခ်ပခ်က္ မွ ထုတ္ႏႈတ္ျပီး အနည္းငယ္ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ျမိဳ႕ေတာ္ဦးဘိုုင္ဆပ္ ၊ဦးပိန္ ႏွင့္ပုဂံမင္းတို႔သည္။ ငယ္စဥ္က ေတာင္သမန္အင္း အေနာက္ထိပ္ရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းတြင္ စာအတုူ သင္အံခဲ့ၾကသည္။ ဘို္င္ဆပ္သည္ ပုဂံမင္းသား ၏ယံုၾကည္ခ်က္ သဒၵါ ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံရေသာ လူပ်ိဳေတာ္ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး မင္းသားအလိုက် တာ၀န္မ်ား ေဆာင္ရြက္ခံစား ေတနရေလသည္။ သာယာ၀တီမင္း သည္ မိမိ၏ သားၾကီး ျပည္မင္းသား အားဒဂံုျမိဳ႕မွအျပန္အ ထင္မွားျပီး သာယာ၀တီ မင္း၏ မိဖုရား မျမကေလး၊ ျပည္မင္းသား ႏွင့္ေျမးေတာ္ ကေလးမ်ားသည္ မင္းမိန္ျဖင့္ အကြပ္မ်က္ခံရေလသည္။ ျပည္မင္းသား အသတ္ခံရျပီးေနာက္ သာယာ၀တီ မင္းနတ္ ရြာစံေလသည္။ ပုဂံမင္းက ခမည္းေတာ္အရို္ကအရာ ကို ဆက္ခံခဲ့ေလသည္။ ပုဂံမင္းသည္ မိမိနန္းတက္ ေသာအခါ ဦးဘိုင္ဆပ္၏ အရည္အေသြကို ငယ္စဥ္ ကတည္းက ပင္သိရွိျပီးျဖစ္ ၍ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ခန္႔ျပီး ဦးပိန္ကို စာေရးခန္႔ခဲ့ေပသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္သည္ နန္းျမိဳေတာ္ အတြင္းႏွင့္ျမိဳ႕ျပင္ ႏ်စ္ရပ္စလံဳးကို အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္၀န္ပင္ျဖစ္သည္။
ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးဘို္င္ဆပ္ သည္အမရပူရ ျမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းမ်ားအနက္ ရွားရွားပါးပါး အုတ္တိုက္ေက်ာင္း ၾကီးတစ္ေက်ာင္း ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းခဲ့သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဦးဘိုင္ဆပ္ သည္အခြန္ အတုပ္ေကာက္ ရာတြင္ တိုင္းသူျပည္သား ႏွင့္မင္းမႈထမ္းမ်ား အေပၚျခားနားျခင္း မျပဳဘဲ မင္းမိန္အတိုင္း စည္းၾကပ္ေကာက္ခံခဲ့သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အခြန္မေဆာင္လိုေသာ မင္းမႈထမ္းမ်ား၏ မ်က္မုန္းက်ိဳးျခင္းခံ ရေလသည္။ ေနျပည္ေတာ္ ၌ ျပည္မင္းသားသစၥာခံ ဘက္ေတာ္သားမ်ားက လည္းရွိေနပါသည္။ ပုဂံမင္း ၏ သစၥာခံ ဘက္ေတာ္ သားအေပၚ မလိုမုန္းထား မႈမ်ားလည္းရွိၾကေပမည္။
ဤသည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမရွိေပ။ ဦးဘို္င္ဆပ္သည္ လည္းက်မ္း ေတာ္ရြက္ သစၥာ ေတာ္ခံ တစ္ဦး ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ေစသည္႔ ကၽြန္ ၊ထယ္သည္႔ႏြား ကြဲသို႔ အမႈေတာ္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္ရေပသည္။ ပုဂံမင္း ၏ အတိုက္ခံမ်ားအားလံုး မွာလည္း အမႈေတာ္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းရြက္ရေပသည္။ ပုဂံမင္း ၏ အတိုက္အခံအားလံူးမွာလည္း ေရႊျမိဳေတာ္၀န္ ဦးဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ ျမိဳ႕စာေရး ဦးပိန္ တို႔ကို မလိုမုန္း တီးၾကေပမည္။ ၄င္းတုိ႔ကဲ့သို႔ သစၥာရွိ မင္းမႈထမ္း လူယံုမ်ားရွိေန၍ ပုဂံမင္းကို လုပ္ၾကံရန္မလြယ္ကူေပ။ ဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ ေတာင္သမန္တံတား ဒါယကာ ဦးပိန္တို႔ကို အျပစ္ရွာမွာသာလွ်င္ ပုဂံမင္း၏ ထီးနန္း ကိုလြယ္လင့္တကူ ရရွိေပမည္။ ကေနာင္းမင္းသား ၏ေနာက္လိုက္ အဖြဲ႕မ်ားသည္ လည္းပုဂံမင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအရ ဆန္႕က်င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ဤအေျခအေနတြင္ ဦးဘိုင္ဆပ္ တုိ႕ကို ဒုကၡေပးလိုေသာ ေနာက္ထပ္ အုပ္စုတစ္ခုကလည္းရွိေနသည္။ ယင္းသည္ အျခားမဟုတ္၊ ပုဂံမင္း မိဖုရား၏ ေမာင္ေတာ္ဦးေက်ာက္လံုး တုိ႔အုပ္စု ျဖစ္သည္။ ၄င္းဦးေက်ာက္လံုးက ဦးဘိုင္ဆပ္ ကိုျမိဳ႕၀န္ ရာထူးမွျဖတ္ ခ် ၍ မိမိျမိဳ႕၀န္ျဖစ္လိုသည္.။
တစ္ေန႔ ဦးဘိုင္ဆပ္သမီး ကို ဦးေက်ာက္လံုးက ခိုးယူေပါင္းသင္းသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္က သမီးခိုးမႈ ကို မင္းၾကီးအား တိုင္တန္း ရန္နန္းေတာ္သို႔ ၀င္ခဲ့သည္။ မိဖုရား ၾကီးက မိမိ ၏ ေမာင္ေတာ္ ဦးေက်ာက္လံုး မယား လိုလားမႈကို ပုဂံမင္းအား ၾကိဳတင္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေလသည္။ ဦးဘို္င္ဆပ္ ပုဂံမင္း ေရွ႕ေတာ္သို႔ ေရာက္၇ွိလာေသာအခါ ဘုရင္က အရိပ္အကဲၾကည္ျပီး …ေယာက္ဖေတာ္ ေမာင္ေက်ာက္လံုး ၏ ေယာကၡၾကီးေနာက္ က်လွခ်ည္လား …က်ီဆည္ ေတာ္မူ ခဲ့ေလသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္ ႏွင့္ေမာင္ေက်ာက္လံုး တို႔လည္း သမီးကိစၥႏွင္ပတ္သက္ျပီး တစ္ဦးႏွစ္တစ္ဦး က်ားႏွင့္ဆင္ကဲ့သို႔ ရန္ေစာင္ေနခဲ့ၾကသည္။
ထုိအေတာအတြင္း မင္းမႈ ထမ္းနာခံေတာ္ဦေရႊရ သမီး မနစ္ကို ေရႊနားေဋာင္း အမႈႏွင့္ ခ်ဳပ္ထားခဲ့ရမွနာခံေတာ္ ဦးေရႊရ ေတာင္းပန္မႈကို ေထာက္ထားျပီး မနစ္အား လက္မေဖာက္တန္း အခ်ဴပ္ေထာင္မွ လႊတ္ေပးခဲ့ေလသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ မနစ္ကို ဥိေက်ာက္လံုး ၏ အစ္မေတာ္မိဖုရားၾကီးက ေသာက္ေတာ္ေရႊ ဖလား တစ္လံုး ေပ်ာက္ဆံုးမႈျဖင့္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ မနစ္က ကိုယ္လုပ္ ေတာ္တစ္ပါး ခိုးယူထားေၾကာင္းေခ်ပခဲ့သည္။ မိဖုရားၾကီးလည္း ဦးဘို္င္ဆပ္အား ကိုယ္လုပ္ေတာ္မိဖုရား ငယ္တစ္ပါး ခိုး၀ွက္ထား သည္ဟူ ၍ပင္ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးျပီး စံုစမ္းခိုင္ေလသည္။
တစ္ေန႔ ပုဂံမင္းတ ရားၾကီး ရုပ္စံုသဘင္ ၾကည္႔ရႈေတာ္ မူေနရာ မွရုတ္တရက္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ မိဖုရားငယ္ ထံၾကြျမန္း ေတာ္မူခဲ့ ေလသည္။ ဦးဘိုင္ဆပ္ သည္ေရႊဖလား ေပ်ာက္ဆံုးမႈ ကိုစံုစမ္းရန္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္ မိဖုရား ငယ္ထံ ၀င္ေရာက္ခဲ့ ေလသည္။ စစ္ေဆး ေမးျမန္ျပီးအျပန္ ဦးဘို္င္ဆပ္သည္ ပုဂံမင္းတရားၾကီးႏွင့္ ဆံုဆည္းခဲ့သည္။ ပုဂံမင္းတရား ၾကီးရုပ္စံု သဘင္ ၾကည္႕ ေတာ္မူေနရာ မွရုတ္တရက္ မိဖုရား ၾကြေရာက္မူျခင္းသည္ မလိုမုန္းထားသူမ်ား၏ ဆင္ကြက္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ မိဖုရားငယ္ကလည္း မိမိအေပၚ ယံုမွားသံသယ ရွိေနမႈကို ရွက္ေတာ္မူျပီး လြတ္ေအာင္တိုင္ၾကားေပမည္။ ေနာက္ဆံုးကုန္ေဘာင္ဆက္ မဟာရာဇ၀င္ၾကီး တတိယအတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၈၆- ၈၈ အရ ဦးဘိုင္ဆပ္ ၊ ဦးပိန္ႏွင့္တကြ ငေရႊေဘာ္၊ ငမႈန္ ၊ငရွင္ကေလး ၊ ငက်ားၾကီး၊ ငၾကံ တို႔ကြပ္မ်က္ ျခင္းခံရေပသည္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ ပုဂံမင္း ကိုယ္တိုင္ သူအခ်စ္ဆံုူး ဦးဘို္င္ဆပ္ကို မသတ္ခ်င္ဘဲ သတ္ခဲ့ရေၾကာင္း အင္း၀ေရာက္ သံ တြင္ ေဖၚျပထားပါသည္။
ဒါေတြကေတာ့ ဦးဘို္င္ဆပ္၊ ဦးပိန္တို႔ ကို မလိုမုန္းတီစြာ မၾကာခဏ အေရးယူခံ ရျခင္းရဲ႕ အဓိက အခ်က္ မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္
မင္းလိုလိုက္ မင္းၾကိဳက္ ေဆာင္ရာတြင္ အခြင့္အေရး ယူေကာင္းယူခဲ့ႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အာဏာသိမ္းရန္ၾကံစည္ သည္ဟူေသာ အေရးအသား မွာသမိုင္းတြင္ရွာမေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ဦးဘို္င္ဆပ္ ကြပ္မ်က္ခံရျပီးေနာက္ ဘုရင့္ေယာက္ဖဦးေက်ာက္လံုး ေရႊျမိဳ႕ေတာ္၀န္ျဖစ္လာျခင္း ျဖင့္ ဦးဘို္ငဆပ္အေပၚ အထင္အျမင္ လြဲမွားေစေသာ အေရးအသားမ်ားမွ မည္သူဘက္ကေန လာခဲ့သည္ကို သိရွိေလာက္ျပီဟု ယူဆပါသည္။ ပုဂံမင္းသစၥာခံ ဘကေတာ္သား ဆူးေျငာက္ခုတ္ အားလံုးကို ေတာရွင္း ထားျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုဂံမင္းအား လြယ္လင့္တကူ နန္းခ် ႏုိင္ခဲ့ေလသည္။
မွားယြင္းတဲ့အကိုးကား ေတြ ထင္ရာစြပ္စြဲ လြဲမွားတဲ့ေကာက္ခ်က္ ေတြကို တစ္ဖတ္သတ္ ေရးၾကတာ ေတြဟာမၾကာမဏ ေတြ႔ရပါတယ္။
၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ၊ၾသဂုတ္ လထုတ္ ရနံသစ္မဂၢဇင္းမွာ ေမာင္၀မ္းဆန္း (သံျဖဴဇရပ္) က ျမိဳ႕၀န္ဘို္င္ဆပ္၊ေတာင္ သမာန္အင္းျဖတ္ ဦးပိန္တံတား အေၾကာင္းတစ္လြဲေတြ ေရးလို႔ စာေရးသူက အိတ္ဖြင့္ေပးစာေလး တစ္ခုေရးေပးဖုူးတယ္။ အခုတစ္ခါ ၁၆.၉.၂၀၀၉ ထုတ္ News Watch Weekly ေစာင့္ၾကည္႔သတင္း ဂ်ာနယ္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြခံ ေတာင္သမာန္ တံတာၾကီး ဂုဏ္ျဒပ္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တစ္လြဲေရးသား လာျပန္ပါတယ္ ။သမိုင္းတစ္ေခတ္မွာ သူဘက္ကိုယ္ဘက္ ျပသနာေတြ အၾကားမွာ ကိုယ့္အုပ္စု မဟုတ္ရင္ စြပ္စြဲ ပုတ္ခတ္ေရး တက္ၾကတဲ့ အစဥ္အလာ အရေရး သားထားတဲ့ သို႔မဟုတ္ စြပ္စြဲေျပာဆိုတက္တဲ့ အတင္းစကားေတြကို အေလးထား ေ၇းသားလာၾကေတာ့ မလိုလားအပ္တဲ့ အထင္အျမင္လြဲမွားမႈေတြ ျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္စာေရး ဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံသားျမန္မာ မြတ္စလင္ အေၾကာင္း ေရးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ထုတ္ ရာဇ၀င္ ပါေမာကၡ ေရႊျပည္ဆရာဦးဘတင္တည္းျဖတ္ျပီး ရာဇ၀င္သုေတသိီဆရာၾကီး ေရႊဘိုဦးဘဦး ေရးတဲ့ ေ၇ႊမန္းအႏွစ္တရာျပည္႕ ဗမာမြတ္စလင္တို႔ ၏ အထၱဳပတၱိ စာအုပ္အပါအ၀င္ ဆရာခ်ယ္ တုိ႕ပသီဦးကိုကိုေလး တို႔လို သမိုင္း သုေတသီ ေတႊရဲ႕စာအုပ္ ေတြကိုလည္း ေလ႔လာျပီးမွ ေရးသား သင့္ၾကပါတယ္ ။ ဒါမွလည္း ကၽြန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈ အေမြကို အားလံုး ၀ိုင္း၀န္း ထိန္းသိမး္ ႏုိင္ၾကမွာ ပါ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း………..
စာေရးဆရာ ေမာင္သဲနီ တင္ျပသည္။ မြတ္စလင္သတင္းစဥ္ မွကူးပါသည္။
မွတ္ခ်က္- ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁၊ ၂၀၁၁ တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးေသာ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။
အေနာက္တိုင္းတြင္ အဗီစီးနား (Avicena) လို႕ေက်ာ္ႀကားတဲ့ ( ၁ဝ ) ရာစု က မြတ္စလင္ သမားေတာ္ အိဗ္ေန႕ စီနာ ကိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ေခတ္ျပိဳင္ေတြက “သမားေတာ္အရာမွာ အိမ္ေရွ႕စံ” လို႕ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ သူဟာ ေဆးပညာနဲ႕ ဆိုင္တဲ့ စာအုပ္ေပါင္း ( ၂ဝ ) ေက်ာ္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲက တစ္အုပ္ကေတာ့ အယ္လ္ ေကတာဗ္ အယ္လ္ ရွီဖာ (Al-Kitab Al-Shifa) ( သို႕ ) အနာေရာဂါေပ်ာက္ကင္းရာက်မ္း (The book of Healing) လို႕ေခၚတဲ့ ေဆးပညာနဲ႕ အေတြးအေခၚဆိုင္ရာ စြယ္စံုက်မ္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပယ့္ သူ႕ရဲ႕ အထြတ္အထိပ္ လက္ရာကေတာ့ အယ္လ္ ကင္ႏြန္ ဖီ အယ္လ္ တစ္ဗ္ (Al-Qanun fi al-Tibb) လို႕ေခၚတဲ့ ေဆးပညာရပ္ဆိုင္ရာ ညြန္႕ေပါင္းက်မ္း (The Canon of Medicine) ပဲျဖစ္ပါတယ္။ စကားလံုးေရေပါင္း ( ၁ ) သန္း ေလာက္ပါဝင္တဲ့ အဲ့ဒီက်မ္းဟာ ရွိျပီးသား ေဆးပညာရပ္ေတြကို အစီစဥ္တက် ျပန္လည္ ္စုစည္းထားတာ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အိဗ္ေန႕ စီနာ ဟာ ခႏၶာေဗဒ၊ ဇီဝကမၼေဗဒ၊ေဆးဝါးေဗဒ၊ ေရာဂါရွာေဖြေရး၊ ကုသေရး စတဲ့ အခ်က္အလက္ အသီးသီးကို ျပန္႕က်ဲေနတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ အျဖစ္ကေန ေနရာတက်ျဖစ္ေအာင္ အားထုတ္ စုစည္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
မိုဟမၼဒ္ ရာဇီဟာ ယေန႕ထိတိုင္ အသံုးျပဳေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဓာတုေဗဒ ကိရိယာ တန္ဆာပလာေပါင္းမ်ားစြာကို တီထြင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကိုပိုမိုျပီး လူသိမ်ားရျခင္းကေတာ့ ေပါင္းခံျခင္း (Distallation) ၊ ခြဲထုတ္ျခင္း (Extraction) နဲ႕ဆိုင္တဲ့ ဓာတု လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ပိုေကာင္းမြန္ျပည့္စံုေအာင္လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ပါပဲ။
