ဇန္နဝါရီ ၂၀ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
– တူရကီရွိ ဆီးရီးယား ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ရွိ အုိစာမီ အီဆာတစ္ေယာက္ အင္ဂ်င္နီယာပညာ သင္ၾကားခြင့္ရေရး အိပ္မက္မက္ေနသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တူရကီ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ၀င္ခြင့္ရရန္အတြက္ လုိအပ္ေသာ ဘာသာစကားအရည္အခ်င္း စစ္ေဆးမႈကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ရန္ အီဆာမွာ တူရကီစကား ေကာင္းေကာင္းမေျပာတတ္။
ထုိအခက္အခဲက အီဆာတစ္ေယာက္ထဲတြင္ ႀကံဳရသည့္ အခက္အခဲမဟုတ္။ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ တူရကီႏုိင္ငံတြင္ ခုိလႈံေနရသည့္ ၁.၆ သန္းေသာ ဆီးရီးယားျပည္သူ အမ်ားစုမွာလည္း တူရကီစကား မေျပာတတ္ၾက။ ထုိဘာသာစကားသင္ယူႏုိင္သည့္ သင္တန္းမ်ိဳးလည္း မရွိဟု ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်သူမ်ားအတြက္ အက်ိဳးေဆာင္ေပးေနေသာ အန္ကာရာအေျခစုိက္ သုေတသနစင္တာမွ အႀကီးအကဲ မက္တင္ ကုိရာဘာတီရ္က ဆုိသည္။
`ေက်ာင္းသားေတြဟာ သူတုိ႔ဆႏၵရွိတဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ သင္ယူႏုိင္ခြင့္ ရွိရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ တူရကီဘာသာစကားကုိ သင္ယူေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားေနပါတယ္´ ဟု တူရကီႏုိင္ငံေတာင္ဘက္ ဂါဇီယန္တပ္ၿမိဳ႕အနီးရွိ နီဇစ္ဒုကၡသည္စခန္းမွ အီဆာက ၎တုိ႔၏ အခက္အခဲကုိ ဖြင့္ဟခဲ့သည္။
တူရကီရွိ ပညာေရး စြန္႔ဦးတီးထြင္သူတစ္ဦးကေတာ့ ထုိျပႆနာအား ေျဖရွင္းရန္ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားသည့္ အႀကံအစည္မ်ားကုိ ႀကံစည္ေနသည္။ သူက ဆီးရီးယားဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ တူရကီတကၠသုိလ္တစ္ခု တည္ေထာင္ေပးႏုိင္ေရး ရန္ပံုေငြရွာရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ ထုိတကၠသုိလ္တြင္ အာရဘီ၊ အဂၤလိပ္ႏွင့္ တူရကီဘာသာရပ္မ်ား သင္ၾကားႏုိင္မည့္ အတန္းမ်ား ပါ၀င္မည္ျဖစ္သည္။
`ဒီလူငယ္ေတြကုိ ပညာတတ္ေတြျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လုပ္ေပးရမယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္´ ဟု ဒုကၡသည္မ်ား ပညာေရးအတြက္ စြန္႔ဦးတီထြင္သူ အန္ဗာရ္ ယူစဲလ္က နယူးေယာက္တြင္ ပညာေရးႏွင့့္ ပတ္သက္သည့္ ဆုတစ္ခု လာယူရင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ AP သတင္းဌာနႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
`ဒီလူငယ္ေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပညာသင္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိရင္ တူရကီနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ေမြးရပ္ႏုိင္ငံ ႏွစ္ခုစလံုး၊ ေနာက္ၿပီး ေဒသ တစ္ခုလံုးအတြက္ သူတုိ႔ဟာ ႀကီးမားတဲ့ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္´
ဂါဇီယန္တပ္ၿမိဳ႕အပါအ၀င္ ဆီးရီးယားႏွင့္ ကပ္ေနသည့္ တူရကီ နယ္စပ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ငယ္ မ်ားစြာ တည္ေထာင္ရန္ ယူစဲလ္က စိတ္ကူးထားသည္။ ပထမဆံုး တကၠသုိလ္တစ္ခုက ဟာေတၿမိဳ႕တြင္ ရွိမည္ျဖစ္ၿပီး အစိုးရ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိပါက ၂၀၁၅-၂၀၁၆ ပညာသင္ႏွစ္မွစ၍ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၁၅၀၀ ကုိ သင္ၾကားေပးရန္ ၎က ေမွ်ာ္လင့္ထား၏။ ထုိတကၠသုိလ္တြင္ ၀န္ထမ္းအျဖစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေပးရန္ ဆီးရီးယားဒုကၡသည္ ၄၀၀ အား ယူစဲလ္က ကမ္းလွမ္းထားသည္။
ဆီးရီးယား ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ က်ဴရွင္ဖုိး အတြက္ကုိေတာ့ တူရကီအစုိးရ၊ ေဖာင္ေဒးရွင္းမ်ားႏွင့္ တကၠသုိလ္အား ေထာက္ပံ့ေပးလုိၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံမွ ေမတၱာရပ္ခံသြားမည္ဟု ယူစဲလ္က ေျပာခဲ့သည္။ ပထမႏွစ္အတြက္ ကန္ေဒၚလာ ၅၁ သန္းကုန္ၾကမည္ဟု ၎က ခန္႔မွန္းထားၿပီး တကၠသုိလ္တြင္ ေက်ာင္းသား ၅၅၀၀ ခန္႔ ျဖစ္လာဖြယ္ရွိသည့္ ပဥၥမေျမာက္ႏွစ္အတြက္ ကုန္က်ေငြမွာ ကန္ေဒၚလာ သန္း ၂၉၀ ရွိမည္ဟု ယူစဲလ္က ႀကိဳတင္ တြက္ခ်က္ထား၏။ သူကုိယ္တုိင္က ပထမႏွစ္အတြက္ ကန္ေဒၚလာ ၉.၅ သန္း စုိက္ထုတ္သြားမည္ျဖစ္သည္။
`ေက်ာင္းသား ၂၀၀၀၀ ေလာက္အထိ ျဖစ္သြားႏုိင္မယ့္ အလားအလာေတြ ရွိေနပါတယ္´ ဟု ယူစဲလ္က ဆုိသည္။ ထုိအစီအစဥ္မွာ ႀကီးမားသည့္အစီအစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ယူစဲလ္ကမူ ထုိလုပ္ငန္းတြင္ ေအာင္ျမင္ေသာ မွတ္တမ္းတစ္ခု ရွိေနၿပီးျဖစ္၏။ ယူစဲလ္မွာ နယ္နယ္ရရမဟုတ္။ အစၥတန္ဘူလ္ရွိ ဘာခ်က္စီယာ တကၠသိုလ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္း တကၠသုိလ္ေပါင္း ၅၅ ခု တည္ေထာင္ကာ ေက်ာင္းသားေပါင္း ၃၀၀၀၀ ေက်ာ္ကုိ ပညာသင္ၾကားေပးေနသည့္ Bahcesehir Educational Group အဖြဲ႕ကုိ ဦးေဆာင္ေနသူတစ္ဦး ျဖစ္၏။ တူရကီႏုိင္ငံတြင္သာမက တုိရြန္တုိ၊ ၀ါရွင္တန္၊ ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကား၊ ဘာလင္၊ ကုိးလံုး၊ ေဟာင္ေကာင္ႏွင့္ ေရာမၿမိဳ႕မ်ား တြင္ပင္ ၎တုိ႔၏ တကၠသိုလ္ခြဲမ်ား ရွိေန၏။ မၾကာေသးမီကပင္ ၀ါရွင္တန္၌ BAU ဟုေခၚသည့္ ႏုိင္ငံတကာ တကၠသုိလ္တစ္ခုကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။
`လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို ပညာေရးက တစ္ဆင့္သာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေျပာင္းလဲႏုိင္မွာပါ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီ ပညာျပည့္၀တဲ့ သူေတြဟာ ကမၻာႀကီးကုိ ေျပင္းလဲႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္´ ဟု ယူစဲလ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဆီးရီးယားျပည္တြင္းစစ္က ကေလးငယ္မ်ား၏ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုကုိ ပညာသင္ခြင့္ ဆံုး႐ံႈးေစခဲ့သည္။တကၠသိုလ္ တက္ေရာက္ခြင့္ရရန္ လူငယ္မ်ား၏ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ပ်က္ဆီးျခင္းမွာ ဆီးရီးယားျပည္သူမ်ား၏ လူမႈဘ၀တြင္ ထိခုိက္မႈအရွိဆံုး ကိစၥရပ္ ျဖစ္သည္။ ဆီးရီးယားလူငယ္အမ်ားစုက စာသင္ႏွစ္မ်ားစြာကုိ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရၿပီး ၎တုိ႔မိသားစု စာ၀တ္ေနေရး ေျပလည္ရန္အတြက္ ကူညီေပးရမည့္ ဖိအားမ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခုိလံႈေနရေသာ တုိင္းျပည္မ်ားတြင္လည္း ၎တုိ႔၏ပညာေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ေပးမည့္သူမ်ား ရွာမရ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကူညီေပးသူမ်ားကလည္း လူငယ္မ်ား၏ ပညာေရးကုိ ေနာက္ထားကာ ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ ရင္ခြင္ပိုက္ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္သာ အာ႐ံုစုိက္ လုပ္ေဆာင္ေနရသည္။
ဆီးရီးယားဒုကၡသည္မ်ား တူရကီရွိ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ တက္ေရာက္သင္ၾကားခြင့္ရေရး၀င္ခြင့္ေျဖဆုိမႈမ်ားႏွင့္ အထက္တန္းၿပီးဆံုးေၾကာင္း သက္ေသျပမႈမ်ားကုိ အလြန္အမင္း မခက္ခဲေစရန္ တူရကီအစုိးရက တတ္ႏုိင္သမွ် ေဆာင္ရြက္ေပးထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဘာသာစကား အခက္အခဲက ဆီးရီးယားေက်ာင္းသားမ်ား အတြက္ အဓိကျပႆနာျဖစ္ေနသည္။
`တူရကီတကၠသုိလ္ေတြက ဆီးရီးယားေက်ာင္းသား အနည္းငယ္ကုိပဲ လက္ခံေလ့ရွိပါတယ္။ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ တူရကီစကား မတတ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီးလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း တကၠသုိလ္တက္ဖုိ႔ ေငြမသြင္းႏုိင္ၾကပါဘူး´ ဟု လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ႏွစ္ခန္႔က ဆီးရီးယားမွ ထြက္ခြာလာၿပီး နီဇစ္ပ္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ သမုိင္းဘာသာရပ္ သင္ၾကားေပးေနေသာ ေက်ာင္းဆရာ ဘာဆာရ္ အလ္-ဆူဗက္ဒ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထုိစခန္းတြင္ ဘာသာစကားအတန္းကုိ တစ္ပတ္လွ်င္ ၅ နာရီ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေပးသည္ဟု ၎က ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အာရဘီတကၠသုိလ္မ်ားရွိပါက ဆီးရီးယားေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ပိုမိုေကာင္းမြန္သည့္ ပညာေရးႏွင့္ ပိုမုိေကာင္းမြန္ေသာဘ၀တုိ႔ကုိ ရရွိႏုိင္သည္ဟု ၎က ဖြင့္ဟခဲ့ေလသည္။
ဆီးရီးယားျပည္သူမ်ားမွာ အျခားအိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ ေဂ်ာ္ဒန္၊ လက္ဘႏြန္ႏွင့္ အီရတ္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ သြားေရာက္ ခုိလံႈေနၾကရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တူရကီကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ ထုိႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အသံုးျပဳေသာ စကားမွာ အာရဘီစကားျဖစ္ေန၏။
`ဘာသာစကားအခက္အခဲက အဓိကျပႆနာပါပဲ။ တစ္ေန႔ ဒီလူေတြ ဆီးရီးယားကုိ ျပန္သြားတဲ့အခါမွာ မ်ိဳးဆက္ေပ်ာက္ သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္လုိ႔မရပါဘူး။ တုိင္းျပည္ကုိျပန္လည္တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုေတာ့ ရွိဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္´
အန္ကာရာမွ သုေတသနပညာရွင္ ကုိရာဘာတီရ္က ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္ အီဆာတစ္ေယာက္ ထုိမ်ိဳးဆက္ထဲမွတစ္ဦး ျဖစ္ခ်င္ေန၏။
`ကၽြန္ေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဆီးရီးယားမွာ စစ္ပြဲၿပီးဆံုးသြားရင္အင္ဂ်င္နီယာေတြ လုိအပ္လာမွာေလ´
အနာတစ္ခုကုိ ေမွ်ာ္ေတြးထားသည့္ ဆီးရီးယားလူငယ္တစ္ေယာက္၏ အိပ္မက္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
Ref : alarabiya
.ေလးေမာင္ ျမန္မာျပန္ဆိုသည္။
