ၾသဂုတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၇
M-Media
(ကုိတင္ရီ တင္ဆက္သည္)
၀တ္ျပဳေဆာင္သုိ႔၀င္ေရာက္ရာ ‘ဖုန္းဟြာတင္’ ၀င္ေပါက္
– တ႐ုတ္ႏုိင္ငံေျမာက္ပုိင္း ရွန္ရွီျပည္နယ္ (Shaanxi)၊ ရွန္း (Xi’an) ၿမိဳ႕မွာတည္ရွိတဲ့ ‘ဟြာဂ်ီရွန္း’ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ ေရွးေဟာင္းသမုိင္း၀င္ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ၄ လံုးမွာ ပါ၀င္ၿပီး ‘က်င္႐ွဴဗလီ’ (Qingxiu Mosque)၊ ‘ဟြာဂ်ီဗလီ’ (Huajue Mosque)၊ ‘ဒြန္းဒါဗလီ’ (Dongda Mosque) လုိ႔လည္း ေခၚေ၀ၚပါတယ္။
အစၥလာမ္သာသနာရဲ႕ အေစာပုိင္းကာလျဖစ္တဲ့ သကၠရာဇ္ ၇၄၂ ခုႏွစ္၊ တန္မင္းဆက္ (၆၁၈-၉၀၇) လက္ထက္မွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာစမတ္ရွိၿပီး ေနာက္ပုိင္း တ႐ုတ္မင္းဆက္လက္ထက္ေတြမွာ ဒီဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းခဲ့ၾကပါတယ္။ လက္ရွိအေဆာက္အဦးကေတာ့ မင္မင္းဆက္ (၁၃၆၈-၁၆၄၄) လက္ထက္မွာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ခ်င္မင္းဆက္ (၁၆၄၄-၁၉၁၁) လက္ထက္မွာ ပရ၀ုဏ္ကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့ပါတယ္။
ဟြာဂ်ီရွန္း ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ဟာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ေရွးေဟာင္းသမုိင္း၀င္ အေမြအႏွစ္တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံထားရၿပီး ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြ စိတ္၀င္စားရာ ေနရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုအခ်ိန္အထိ တ႐ုတ္မြတ္စလင္ေတြက အသံုးျပဳေနပါတယ္။ ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔အတြက္ ရွန္ရွီျပည္နယ္အစုိးရက တာ၀န္ယူထားပါတယ္။
သမုိင္းေၾကာင္း
ပထမအကန္႔ရွိ သစ္သားမုခ္ဦး
အစၥလာမ္သာသနာ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ၆ ရာစု အစပုိင္းမွာပဲ အာေရဗ်က မြတ္စလင္ ဆူဖီသူေတာ္စဥ္ေတြရဲ႕ သာသနာျပဳမႈေၾကာင့္ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ကမ္း႐ုိးတန္းေဒသေတြမွာ အစၥလာမ္သာသနာဟာ အေျခတည္ခဲ့ပါတယ္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ လူမ်ားစု ဟန္လူမ်ိဳးေတြေနထုိင္ရာ ႏုိင္ငံအလယ္ပုိင္းမွာရွိေနတဲ့ ဒီ ဟြာဂ်ီရွန္းဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ေနရာဟာ တန္မင္းဆက္လက္ထက္ သကၠရာဇ္ ၇၄၂ ခုႏွစ္ကတည္းက ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ အဆုိရွိပါတယ္။
ဗလီအေဆာက္အဦးကုိ မင္းမင္းဆက္ စုိးစံၿပီး ၂၅ ႏွစ္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ ၁၃၉၂ ခုႏွစ္မွာ ျပန္လည္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ပင္လယ္ျပင္က ပင္လယ္ဓားျပေတြကုိ ေအာင္ျမင္စြာ တုိက္ထုတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ေဟြလူမ်ိဳး နာမည္ေက်ာ္ မြတ္စလင္မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ေရေၾကာင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ က်န္းဟီ (Zheng He) က ဦးစီးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။
၁၄ ရာစုေနာက္ပုိင္းကစလုိ႔ ဒီဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ျပဳျပင္မႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ယေန႔ေခတ္ ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ အေဆာက္အဦးဟာ မင္နဲ႔ ခ်င္မင္းဆက္ေတြလက္ထက္က လက္ရာျဖစ္ပါတယ္။
ဗိသုကာလက္ရာ
‘ရွန္းဇင္လူ’ လုိ႔အမည္ရတဲ့ ဘံုျပသာဒ္ ၃ ဆင့္ပါ၀င္တဲ့ ေမွ်ာ္စဥ္တစ္ခု ဒီအကန္႔မွာရွိၿပီး အေပၚဆံုးထပ္ကုိ ၀တ္ျပဳဖုိ႔ႏႈိးေဆာ္တဲ့ေနရာ (မင္နာရတ္) အျဖစ္ အသံုးျပဳကာ ဒုတိယအထပ္ကုိ လၾကည့္ေမွ်ာ္စင္အျဖစ္ အသံုးျပဳပါတယ္။
အလ်ား ၂၄၈ မီတာ၊ အနံ ၄၈ မီတာရွိၿပီး စုစုေပါင္း စကြဲယားမီတာ ၁၂၀၀၀ အက်ယ္ရွိတဲ့ ဒီဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ကို အကန္႔ ၅ ကန္႔ခြဲထားၿပီး သမ႐ုိးက်ဗလီပံုစံထက္ တ႐ုတ္ဘံုေက်ာင္းတစ္ခုနဲ႔ ဆင္တူပါတယ္။
အကန္႔တစ္ခုခ်င္းစီမွာ အထိမ္းအမွတ္အေဆာက္အဦး၊ မုခ္ဦးပါ ၀င္ေပါက္၊ နားေနေဆာင္၊ နံရံႀကီးေတြ၊ ျမက္ခင္းျပင္နဲ႔ ဘံုျပသာဒ္ေတြလည္း တည္ရွိပါတယ္။ ဘံုေက်ာင္းနဲ႔မတူတာက ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းကုိ အေရွ႕ဖက္ကေန အေနာက္ဖက္ကုိ တူ႐ူကာ မကၠာၿမိဳ႕ရွိရာဖက္ကုိ ဦးတုိက္တည္ေဆာက္ထားတာပါ။
ပထမအကန္႔မွာ ခ်င္မင္းဆက္လက္ရာ ဂိတ္ေပါက္၀ရွိၿပီး၊ ၀တ္ျပဳေဆာင္ရွိရာ စတုတၳအကန္႔မွာေတာ့ ဇာမဏီငွက္ ပ်ံသန္းေနတဲ့ပုံသ႑ာန္ ‘ဖုန္းဟြာတင္’ လုိ႔ေခၚတဲ့ အမုိးပါဂိတ္ေပါက္၊ ၆ ေထာင့္အမုိးနဲ႔ နားေနေဆာင္ေတြ ဒီအကန္႔မွာ ရွိပါတယ္။
အျခားအေဆာက္အဦးေတြျဖစ္တဲ့ ပိဋကတ္တုိက္၊ ေရွ႕ေဆာင္အီမာမ္ ေနထုိင္ရာအခန္း၊ ၀ူဇူ ကုိယ္လက္သန္႔ရွင္းေဆာင္ေတြလည္း ဗလီပရ၀ုဏ္အတြင္းမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ၀တ္ျပဳေဆာင္ဟာ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ လူ ၂၀၀၀ ေလာက္ ၀တ္ျပဳႏုိင္ၿပီး၊ ၀တ္ျပဳေဆာင္ရဲ႕ အေရွ႕မွာ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီး ရွိပါတယ္။
ဟြာဂ်ီရွန္း ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ထဲမွာ ေက်ာက္ထြင္းစာ၊ ေလာပန္ခြက္ေတြ၊ ကုရ္အာန္က်မ္းစာ၊ စာပန္းခ်ီကားေတြ၊ ေရွးေဟာင္းမီးအိမ္ စသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ရွိေနပါတယ္။ နံရံေတြနဲ႔ အေဆာက္အဦးေတြတုိင္းမွာ ငွက္ပံု၊ သစ္ပင္ပန္းမန္ပံု၊ အရာ၀တၳဳပံုေတြ၊ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ကစာသားေတြ၊ ကဗ်ာ၊ လကၤာေတြကုိ တ႐ုတ္နဲ႔ အာရဘီအကၡရာေတြနဲ႔ လက္ရာေျမာက္စြာ ေရထုိး၊ ထြင္းထုထားတာေတြကုိလည္း ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။
ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းနဲ႔ ျပဳျပင္ထားမႈရက္စြဲေတြကုိ ေက်ာက္ျပားေတြမွာ ထြင္းထုထားပါတယ္။
ဒုတိယအကန္႔မွာေတာ့ စုန္႔မင္းဆက္နဲ႔ မင္မင္းဆက္လက္ထက္ေတြက လက္ထက္က နာမည္ေက်ာ္ စာပန္းခ်ီပညာရွင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ မီဖူနဲ႔ ဒုံးခ်ီခ်န္တုိ႔ရဲ႕ လက္ရာေတြ ရွိပါတယ္။ ယြမ္မင္းဆက္ (၁၂၇၁-၁၃၆၈) လက္ထက္မွာ နာမည္ေက်ာ္ တ႐ုတ္မြတ္စလင္ သူေတာ္စဥ္ႀကီးတစ္ပါး ကူးယူေေရးသားခဲ့တဲ့ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ လက္ေရးမူကုိလည္း ဒီဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။
တတိယအကန္႔ဟာ မုရာကဘာထုိင္ရာ (တရားထုိင္ရာ) အေဆာက္အဦးတစ္ခုရွိၿပီး ‘ခ်င္း႐ႈဒီယန္’ လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ‘ရွန္းဇင္လူ’ လုိ႔အမည္ရတဲ့ ဘံုျပသာဒ္ ၃ ဆင့္ပါ၀င္တဲ့ ေမွ်ာ္စဥ္တစ္ခု ဒီအကန္႔မွာရွိၿပီး အေပၚဆံုးထပ္ကုိ ၀တ္ျပဳဖုိ႔ႏႈိးေဆာ္တဲ့ေနရာ (မင္နာရတ္) အျဖစ္ အသံုးျပဳကာ ဒုတိယအထပ္ကုိ လၾကည့္ေမွ်ာ္စင္အျဖစ္ အသံုးျပဳပါတယ္။
ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ ဗိသုကာလက္ရာဟာ တ႐ုတ္႐ုိးရာနဲ႔ အစၥလာမ့္ ဗိသုကာလက္ရာတုိ႔ကုိ ေပါင္းစပ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
သမုိင္း၀င္ေနရာ
၁၉၅၆ ခုႏွစ္မွာ ဒီဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ သမုိင္း၀င္ေနရာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး ရွန္ရွီျပည္နယ္ အစုိးရက တာ၀န္ယူေစာင့္ေရွာက္ထားပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဗဟုိအစုိးရက စီမံကိန္းခ်ၿပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ အမ်ိဳးသားသမုိင္းဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒုတိယအကန္႔မွ သလင္းေက်ာက္၀င္ေပါက္
ေပစာျပခန္း
ပိဋကတုိက္
oတ္ျပဳေဆာင္အတြင္းပုိင္း
ဒုတိယအကန္႔ႏွင့္ တတိယအကန္႔တြင္ရွိေနသည့္ အုတ္တုိင္
ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ ပံုစံငယ္
Ref: chinaculture.org, wiki, sacred-destinations.com
အာရွမွ ေရွးေဟာင္းသမုိင္း၀င္ဗလီမ်ား တင္ဆက္ၿပီးသမွ် အပုိင္းအားလံုးကုိ ဤေနရာတြင္ သြားေရာက္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။
