ေမလ ၂၅ မွ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာတစ္ႏို္င္ငံလံုး၏ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ား၏ ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရးအခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စာေရးသူသည္ အေျခခံပညာ အတန္းစံု ေက်ာင္းအပ္ႏွံၿပီး ေက်ာင္းသံုးဖတ္စာအုပ္မ်ား ထုတ္ယူလာခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသား မိဘမ်ားအား စံုစမ္းေမးျမန္းၾကည့္ေသာအခါ တူညီေသာအေျဖတစ္ခုမွာ “ပံုႏိွပ္စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းအပ္ႏွံခ လံုးဝ၊လံုးဝ မေပးရျခင္း” ပင္ျဖစ္သည္။
စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခခံပညာေက်ာင္းမ်ားအနက္ အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲမ်ားတြင္ ေအာင္ခ်က္အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ဆ႒မတန္းမွစ၍ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းအထိ အမွတ္ အနည္းအမ်ားအလိုက္ (A) ခန္း၊ (B) ခန္း၊ (C)ခန္း စသည္ျဖင့္ ခြဲျခားသတ္မွတ္ ၍ အတန္းေရြးခ်ယ္ ေပးေသာ စနစ္တစ္ခုမႏွစ္က အထိရွိေနခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္ အထက (၂) နန္ယန္ေက်ာင္းတြင္ စာအေတာ္ဆံုး ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားအား special တန္း (S) ခန္း ဟူ၍လည္းေကာင္း အျခား “အထက” ေက်ာင္းမ်ားတြင္ (A)ခန္း၌ သီးျခားေရြးခ်ယ္ ပညာသင္ၾကား ေစပါသည္။
ေကာင္းက်ိဳးရလာဒၤမ်ားအေနႏွင့္ တင္ျပရလွ်င္ မိဘမ်ားအေနနဲ႔ မိမိတို႔သားသမီးမ်ားပညာ ေရးအတြက္ လူအား၊ေငြအားမ်ား အထူးစိုက္ထုတ္ကာ အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္လည္း တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲမ်ားတြင္ ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးရွင္မ်ား တစ္ေထာင္ေက်ာ္ လာၿပီျဖစ္သည္။ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းသားဘဝ တကၠသ္ိုလ္ဝင္တန္း ဘာသာစံု ဂုဏ္ထူးရွင္သည္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ (၂) ဦးသာေပၚထြန္းခဲ့ပါသည္။
အေတာ္ဆုံးခန္း (A) ခန္း သို႔မဟုတ္ (S) ခန္းကို ရရွိေရးအတြက္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူ မ်ားကလည္း အျပင္းအထန္ႀကိဳးစားသည္။ ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကသည္။ အေတာ္ဆံုးအခန္းကို သင္ၾကားသည့္ ဆရာ၊ဆရာမမ်ား အေနနဲ႔လည္း ေတာ္ရံုတန္ရံု အရည္အခ်င္း အေတြ႔အၾကံဳႏွင့္ အဆင္မေျပေပ။ မိမိစာသင္ၾကားမႈ စြမ္းရည္ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသေလာက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အထင္ႀကီး ေလးစားျခင္း မွတ္ခ်က္ကို ခံစားရႏိုင္သည္။ မိိမိ၏ စာသင္ၾကားမႈ ဟာကြက္၊ေပ်ာ့ကြက္မ်ားရွိလွ်င္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းေအာင္ စာမသင္တတ္လွ်င္ “ကိုယ့္ေပါင္ ကိုလွန္ေထာင္းသလို” ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။ မိမိစာသင္ခ်ိန္၌ ေက်ာင္းသားမ်ားေငးငိုင္ေနမည္။ အိပ္ငိုက္ေနမည္ ျဖစ္သည္။ ပညာတတ္မိဘမ်ား၏ ေဝဖန္ေထာက္ျပ ပဲ့တင္သံမ်ား၊ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနမည္ ျဖစ္သည္။
မိဘမ်ားအေနနဲ႔လည္း မိမိတို႔ရင္ေသြးမ်ားကို အေတာ္ဆံုးခန္း (A) ခန္း၊ (S) ခန္းမ်ား၌ထား ခ်င္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္က “တံငါနားနီး၊ တံငါမုဆိုးနားနီး၊မုဆိုး” ပံုစံ မိမိတို႔ရင္ေသြးမ်ားကို ပင္ကိုယ္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္၊လိုခ်င္စိတ္ရွိသူမ်ားႏွင့္အတူ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ား၊အတုယူ၊ အားက်စိတ္မ်ား၊ျဖစ္ ေပၚလာေစရန္ ရည္ရြယ္မွန္း စာေရးသူ မိဘခ်င္း၊စာနာမိပါသည္။ နားလည္ေပးပါသည္။
၂၀၁၇-၂၀၁၈ခု ပညာသင္ႏွစ္မွစ၍ အေတာ္ဆံုးတန္း၊အလယ္အလတ္အတန္း၊ အညံ့ဆံုး တန္း (A) (B) (C) (D) ခြဲျခားကာ၊ အတန္းလက္ခံသည့္ စနစ္အား ပညာေရးဝန္ႀကီး႒ာနသည္ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားအား က်င့္သံုးခြင့္ မျပဳေတာ့ေၾကာင္းကို စာေရးသူသည္ ေမလ ၂၅ ရက္တြင္ မိမိ၏သားသမီးမ်ား ေက်ာင္းအပ္နွံေသာအခါ လက္ေတြ႕သိလိုက္ရသည္။ စာေရးသူ၏ သမီးတစ္ဦးသည္ နဂိုကတည္းက (A) ခန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး အ႒မတန္း အစိုးရစစ္ စာေမးပြဲ ကို ဘာသာစံု အဆင့္ (A) ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေက်ာင္းအပ္ခဲ့ေသာအခါ (F) အခန္း တြင္ ေက်ာင္းအပ္ခဲ့ရသည္။ အလားတူ စာေရးသူ၏ တပည့္တစ္ဦးသည္ တစ္ေက်ာင္းလံုးတြင္ ဒုတိယအဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကို (D) အခန္းသို႔ ေျပာင္းေရြ႕အပ္ ႏွံခဲ့ရသည္။
စာေရးသူ သတိထားမိသည္မွာ မိိမိ၏ ဇြဲ၊လံု႕လ၊ဝီရိယ စြမ္းအားမ်ားေၾကာင့္ နဂိုကတည္းက အေတာ္ဆံုး၊ အထက္ဆံုးေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားထားသည့္ (A)ခန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရ သူမ်ား ယခု ၂၀၁၇- ၂၀၁၈ခု ပညာသင္ႏွစ္သစ္ အစီအစဥ္အရ (B) ခန္းေရာက္၊ (I) ခန္းေရာက္၊ (H)ခန္းေရာက္ၾကရေသာအခါ ကေလးသဘာဝအရ စိတ္ဒဏ္ရာမ်ားရခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာမိပါ သည္။
ယခုႏွစ္တြင္ စတင္စမ္းသပ္က်င့္သံုးသည့္ ေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသား၊သူမ်ား အသင့္အတင့္ ႀကိဳးစားေသာ ေက်ာင္းသား၊သူမ်ား၊ ဝတ္ေက်တန္းေက် ေက်ာင္းသား၊သူမ်ား (ေတာ္၊သင့္၊ညံ့) ၃မ်ိဳး ၃စားကို အခန္းတိုင္းတြင္ မွ်ထည့္ကာ စာသင္ၾကားေပးမည့္စနစ္ကို စာသင္ေပးသည့္ ဆရာ၊ဆရာမ မ်ား စာအလယ္အလတ္ႏွင့္ စာညံ့ေသာ ေက်ာင္းသား၊မိဘမ်ားက ႏွစ္သက္ၾကပါလိမ့္မည္။
အမွန္တကယ္ ေက်ာင္းတိုင္း၊ေက်ာင္းတိုင္းတြင္ ပင္ကိုယ္စာလိုခ်င္သူ၊ စာၾကိဳးစားထူးခၽြန္သူ မ်ားသည္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဦးေရ ၅ ပံု ၁ပံုသာရွိပါလိမ့္မည္။
ဆရာဝန္ဘြဲ႔ရ၊အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရ၊ဝိဇၹာသိပၸံတကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္အကိုင္မရွိေသာ ေနာင္ ေတာ္မ်ား၏ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး အေျခခံပညာေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူမ်ားမဆိုထား ဘိ တကၠသိုလ္နယ္ပယ္ ၁၄၆ခု ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ားသည္ပင္ အနာဂတ္ေပ်ာက္သလို ခံစားေနရပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ စာေရးသူအေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ေျပာင္းလဲေစခ်င္သည့္ ပညာေရးအေျပာင္း အလဲမွာ ပညာသင္ၾကားေနေသာ ေက်ာင္းသား လူငယ္မ်ား၏ဘဝကို အာမခံခ်က္ရွိသည့္ အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္သည့္ ပညာေရးစနစ္တစ္မ်ိဳးကို လိုလားေတာင့္တလ်က္ ရွိပါသည္။ “ေရေပၚ အရုပ္ေရးသည့္အလား” “ ဆင္ကန္းေတာတိုး၊ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳး” သည့္ စမ္းသပ္လုပ္ေဆာင္ေနမႈ႕ မ်ားသည္ အခ်ိန္ကုန္ ေငြကုန္ လုပ္ရပ္မ်ားဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။
ဂ်က္ဖရီတင္အုန္း (ရန္ကုန္စက္မႈ႕တကၠသိုလ္)
