မတ္ ၉၊ ၂၀၁၇
M-Media
– မတ္လ ၈ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ‘ႏုိင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔’ ကုိ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကၿပီး လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Amnesty International က အရွက္ရမႈ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ ေထာင္တြင္းအက်ဥ္းခ်မႈ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကုိ ႀကံ႕ႀကံ႕ခံရင္ဆုိင္ကာ အေရွ႕ေတာင္အာေရွေဒသအတြင္း လူ႕အခြင့္အေရးအတြက္ မားမား ရပ္တည္ေနတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ အမ်ိဳးသမီး ၆ ဦးကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါတယ္။
“လူ႕အခြင့္အေရးမွတ္တမ္းေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူေလာက္တဲ့ အစုိးရမ်ိဳး အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဒသတြင္းမွာ မတရားမႈကုိ ဆန္႔က်င္ဖုိ႔ အႏၱရာယ္ဆုိးေတြကုိ ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ရင္ဆုိင္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ မေရမတြက္ႏုိင္ပါဘူး” လုိ႔ Amnesty International ရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွနဲ႔ အာရွပစိဖိတ္ ေဒသဆုိင္ရာ ဒါ႐ုိက္တာ ခ်မ္ပါ ပေတးလ္က မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
“အခုႏွစ္ ‘ႏုိင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေန႔’ မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ေဒသတြင္းက လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အတုယူစရာေကာင္းတဲ့၊ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြက ႐ႈတ္ခ်စရာမဟုတ္ဘဲ ခ်ီက်ဴးစရာေကာင္းေနတဲ့ ႏုိင္ငံ ၆ ခုက အမ်ိဳးသမီး ၆ဦးကုိ ဂုဏ္ျပဳခ်င္ပါတယ္”
၁။ ဆီရီကန္ ခ်ာ႐ုိအန္ဆီရီ – ထုိင္း (Sirikan Charoensiri)
ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူမဟာ ႏုိင္ငံတကာဥပေဒက အာမခံေပးထားတဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ကာကြယ္မႈေၾကာင့္ စံုစမ္းစစ္ေဆး၊ တရားစြဲဆုိခံရတဲ့ သူေတြကုိ အၿမဲတမ္းလုိလုိ ကာကြယ္ေပးသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးတာ့ သူမဟာ ထုိင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေနသူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈ၊ လူ ၅ ဦးထက္ ပုိမစုရဆုိတဲ့ ဥပေဒကုိ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေၾကာင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ခ်မွတ္ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသူပါ။ ဒါဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈအတြက္ အေရးယူခံရတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ တရား႐ံုးမွာ ကာကြယ္ေပးခဲ့မႈနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး စြဲခ်က္တင္ခံ ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေပါန္ပန္ ခြန္ကာခၽြန္ကစ္၊ အန္ခ်ာနာ ဟီမီနာတုိ႔အပါအ၀င္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ တရားမွ်တမႈအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ လူ႕ အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူ အမ်ိဳးသမီးေတြလည္း ရာဇ၀တ္မႈဆုိင္ရာ စြဲခ်က္ေတြ၊ အရွက္ရေစမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
၂။ မာရီယာ ခ်င္ အဘ္ဒူလာ – မေလးရွား (Chin Abdullah)
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလမွာ မာရီယာဟာ တရားစြဲဆုိခံရမႈမရွိဘဲ ထိန္းသိမ္းခံရကာ ၁၁ ရက္ေလာက္ တုိက္ပိတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အသက္ ၆၀ အရြယ္ရွိၿပီး သားသမီး ၃ ဦးရဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူ မာရီယာဟာ စကားေျပာ ေပ်ာ့ေျပာင္းသူျဖစ္ၿပီး ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီကုိ ထိခုိက္ေစတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၂၄ (ဂ)၊ လံုးၿခံဳေရးဆုိင္ရာ ျပစ္မႈအက္ဥပေဒအရ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီျပင္းထန္တဲ့ ဥပေဒဟာ တရားေရးဆုိင္ရာ ေဆာင္ရြက္မႈေတြမရွိဘဲ လူတစ္ေယာက္ကုိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနရာမွာ ကာလၾကာရွည္စြာ ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ပါတယ္။ မာရီယာရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ရာဇ၀တ္မႈက ေရြးေကာက္ပြဲဆုိင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႔နဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ အစုိးရျဖစ္ေရး တုိက္တြန္းတဲ့ ‘Bersih’ ဆႏၵျပမႈမွာ မေလးျပည္သူ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အတူ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္မႈျဖစ္ပါတယ္။
မာရီယာဟာ Bersih ဆႏၵျပမႈနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ရာဇ၀တ္မႈ ပုဒ္မအမ်ိးမ်ိဳးနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ မေလးရွားက တက္ႂကြလုပ္ရွားသူ ၁၅ ေယာက္ထဲက တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ပြဲေတြကုိ ေဆာင္ရြက္မႈ၊ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈအတြက္လည္း ၂၀၁၂ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈ အက္ဥပေဒနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ စစ္ေဆးေမးျမန္း တရားစြဲဆုိမႈကိုလည္း မာရီယာက ခံခဲ့ရပါတယ္။
၃။ တက္ပ္ ဗန္နီ – ကေမၻာဒီးယား (Tep Vanny)
အိမ္ယာအခြင့္အေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ဗန္နီဟာ ၂၀၁၆ ၾသဂုတ္လတည္းက ဖႏြမ္းပင္ရဲ႕ Prey Sar CC2 အက်ဥ္းေထာင္မွာ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ်ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႕ကုိ ဒီလုိအက်ဥ္းခ်ျခင္းဟာ သူမရဲ႕ အသံကုိ တိတ္သြားေအာင္နဲ႔ အျခားေသာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကုိ ေက်ာခ်မ္းစရာ သတင္းစကား ေပးလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။
ဗန္နီနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားေတြဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဖႏြမ္ပင္ရဲ႕ Boeung Kak Lake ေဒသမွာ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ျပည္သူေတြ အတင္းအဓမၼေရႊ႕ေျပာင္းခံရမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၁၀ ႏွစ္နီးပါးေလာက္ ဆႏၵျပခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ ရန္လုိတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈေတြကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
သူနဲ႔ အျခားအမ်ိဳးသမီး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြဟာ ဒီကိစၥအတြက္ တရားလက္လြတ္ ဖမ္းဆီးခံရတာ၊ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကုိ ခံစားခဲ့ရၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပမႈအတြက္ တရားမဲ့တဲ့ တရားစြဲဆုိမႈနဲ႔ ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ဟာ အခြင့္အေရးနဲ႔ တရားမွ်တမႈအတြက္ ဆက္လက္ ရပ္တည္သြားဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားၾကပါတယ္။
၄။ လီလာ ဒီ လီမာ – ဖိလစ္ပုိင္ (Leila de Lima)
ၿပီးခဲ့တဲ့လမွာ သမၼတ ဒူတာေတးဟာ ေ၀ဖန္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႏႈတ္ဆိတ္ေစဖုိ႔ သူ႕ရဲ႕ မူးယစ္လုပ္ငန္းအေပၚ စစ္ဆင္ႏႊဲမႈကုိ တုိးခ်ဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ တရားေရး၀န္ႀကီးေဟာင္းနဲ႔ ဖိလစ္ပုိင္ လူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ ဥကၠဌေဟာင္းျဖစ္တဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္အမတ္ လီလာ ဒီ လီမာဟာ ႏုိင္ငံေရးလႈံ႕ေဆာ္မႈ စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ တရားစြဲဆုိခံရၿပီး လက္ရွိ မနီလာက ဖိလစ္ပုိင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ႐ံုးခ်ဳပ္မွာ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းခံထားရပါတယ္။ ျပစ္မႈထင္ရွားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူမဟာ ေ
ထာင္ဒဏ္ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္အထိ က်မွာပါ။
စစ္ဆင္ေရးမွာ လူေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ေသဆံုးမႈအတြက္ ႏုိင္ငံတကာက တရားလက္လြတ္ သတ္ျဖတ္မႈေတြရွိတယ္ဆုိတဲ့ ေ၀ဖန္မႈေတြ ရွိတဲ့အခ်ိန္ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၾသဂုတ္လက အထက္လႊတ္ေတာ္ ၾကားနာမႈအတြင္းမွာ လီမာဟာ သေဘာထားကြဲလြဲတဲ့စကားေတြ ေျပာဆုိခဲ့တာေၾကာင့္ ဒူတာေတးဟာ လီမာကုိ ပစ္မွတ္ထားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ ဒူတာေတးဟာ လီမာကုိ ဦးတည္တဲ့ အားမနာပ ေျပာဆုိမႈေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့လ
လူထုကုိေျပာၾကားတဲ့ မိန္႔ခြန္းမွာ သူသာ လီမာျဖစ္ရင္ ႀကိဳးဆြဲခ်ေသမယ္လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
သူ႕ကုိ ရဲတပ္ဖြဲ႕က ဖမ္းမေခၚသြားခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ လီမာက “ကၽြန္မကုိ ဖမ္းဆီးမႈဟာ အာဏာကုိ ဆာေလာင္ေနတဲ့၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားၿပီး အလြဲသံုးစားလုပ္ေနတဲ့ အစုိးရ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာတဲ့ လကၡဏာဆုိး တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္” လုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။
၅။ တရန္ သီ နဂါ – ဗီယက္နမ္ (Trần Thị Nga)
နဂါဟာ ေျမယာအေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဟာနမ္ျပည္နယ္အတြက္ ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ ဇန္န၀ါရီလက ဗီယက္နမ္ ရာဇ၀တ္မႈ အက္ဥပေဒေအာက္က အပုိဒ္ ၈၈ ျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ဆန္႔က်င္သည့္ ၀ါဒျဖန္႔မႈ ျပဳလုပ္ျခင္းဆုိတဲ့ ပုဒ္မနဲ႔ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရတာပါ။ ဒီပုဒ္မကုိ ဗီယက္နမ္အစုိးရက သေဘာထားကြဲလြဲသူေတြကုိ ကာလရွည္ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္မႈအတြက္ အသံုးျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ ဗီယက္နမ္မွာ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အ
က်ဥ္းခ်ခံေနရသူ အက်ဥ္းသား ၉၃ ဦးမွာ နဂါလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။
ထိုင္၀မ္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ က်ဴးလြန္းမႈေတြကုိ ခံခဲ့ရတဲ့ နဂါဟာ ဆုိးဆုိးရြားရြား ယာဥ္တုိက္မႈတစ္ခုကေန ျပန္ေကာင္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သင္ယူေလ့လာခဲ့ပါတယ္။ဗီယက္နမ္ကုိ ျပန္လာၿပီးေနာက္မွာ လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မနားမေန အသိပညာေပးခဲ့ၿပီး ‘ဗီယက္နမ္အမ်ိဳးသမီး လူ႕အခြင့္အေရး ကြန္ယက္’ ကုိလည္း ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခ်ိဳ႕မွာ နဂါဟာ သာမန္အ၀တ္အစား၀တ္ထားတဲ့
အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႕ရဲ႕ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာ္ကားမႈကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိတုိက္ခုိက္မႈေတြဟာ သူမရဲဲ႕ သားသမီး ၄ ေယာက္အေရွ႕မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တာပါ။
၆။ ေ၀ေ၀ႏု – ျမန္မာ (Wai Wai Nu)
ေ၀ေ၀ႏုဟာ သူမရဲ႕ ေမြးခ်င္း ၂ ေယာက္၊ မိသေတြနဲ႔အတူ ျမန္မာစစ္အစုိးရလက္ထက္မွာ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံရသူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ သူတုိ႔အားလံုးဟာ အခန္းတစ္ခုထဲမွာ ပိတ္ထားခံရၿပီး ေရွ႕ေနငွားခြင့္ မေပးသလုိ၊ စကားေျပာခြင့္လည္း မေပးခဲ့ဘဲ တရားစြဲဆုိၿပီး ေထာင္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေ၀ေ၀ႏုဟာ အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ ဥပေဒေက်ာင္းသူျဖစ္ၿပီး သံတုိင္ေတြရဲ႕အေနာက္မွာ ၁၇ ႏွစ္ ေနရမယ္လုိ႔ အမိန္႔ခ်မွတ္ခံခဲ့ရပါတယ္။
အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ မတရားမႈေတြကုိ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ေ၀ေ၀ႏုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြစလုပ္ၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာေတာ့ တုိင္းျပည္မွာ တရားမဲ့မႈေတြ ပေပ်ာက္ရမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ပုိင္းျဖတ္မႈနဲ႔အတူ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၅ ႏွစ္အရြယ္မွာ ဥပေဒနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့ၿပီးေနာက္ Women’s Peace Network-Arakan နဲ႔ Justice for Women လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ႏွစ္ခုကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ေ၀ေ၀ႏုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံက အဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းကျဖစ္ၿပီး တန္းတူညီမွ်မႈ၊ သည္းခံမႈတုိ႔ကုိ ျမႇင့္တင္ေပးဖုိ႔အတြက္ အာ၀ဇၨန္းရႊင္ရႊင္နဲ႔ အေၾကာက္အရြံ႕မရွိ အသိပညာေပးမႈေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ေနသူတစ္ေယာက္အျဖစ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသိအမွတ္ျပဳခံရသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
Ref: amnesty.org
