မတ္ ၁၁ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
ႏွင္းဆီခင္ေရးသည္။
လူတိုင္းလိုလိုရဲ႕ရင္ထဲမွာ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ကူးေလးေတြ ကုိယ္စီ႐ွိထားႏွင့္ၾကသည္က သဘာဝပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ပံုေဖာ္ႏိုင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးပမ္းၾကရတယ္။ စိတ္ကူးႏွင့္ လက္ေတြ႔ဘဝ တစ္ထပ္တည္းက်လို႔ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္႐ႊင္ရသူေတြလည္း ႐ွိသလို၊ မွန္းထားတဲ့ အေတြး စိတ္ကူးေတြႏွင့္ အံေခ်ာ္လြဲဖယ္သြားသူေတြလည္း ႐ွိပါတယ္။ တခ်ိဳ႕႐ွိတယ္။ လက္ေတြ႔မပါ စိတ္ကူးခ်ည္း သက္သက္ႏွင့္ အဖိုးတန္ အခ်ိန္ေတြကို ႏွေျမာစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျဖဳန္းပစ္ေနၾကေရာ။ ဒီေတာ့လည္း ပီျပင္တဲ့အနာဂတ္ဘဝ တစ္ခုကို ပုိင္ဆိုင္ခြင့္မရတာ အံ့ၾသစရာ မ႐ွိပါဘူးေနာ္။ တကယ္ေတာ့ ျပန္ၿပီးျဖည့္ဆည္းလို႔မရ၊ ဝယ္လို႔လည္းမရတာ အခ်ိန္ပါပဲလို႔ဆိုရင္ အဲဒီေလာက္အဖိုးတန္တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြမွာ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေျပာရင္ ကိုယ့္ဝန္းက်င္ႏွင့္ လူသားအက်ိဳးျပဳလုပ္ရပ္ တစ္ခုခုလုပ္ရင္း ကုန္ဆံုးသင့္သည္ပဲေပါ့။
ပီျပင္တယ္ဆိုတာဟာ ႐ွင္းလင္းျပတ္သားၿပီး ရုိး႐ွင္းစြာပံုေပၚေနတာမ်ိဳးလို႔ ဆိုႏုိင္တယ္။ လာမယ့္ မနက္ျဖန္ကေန ေနာက္ဆံုး ထြက္သက္အထိ ကာလကုိေတာ့ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕အနာဂတ္လို႔သတ္မွတ္ရင္ ထင္႐ွားျပတ္သားတဲ့ အနာဂတ္ဘဝကို ပံုေဖာ္ဖို႔ဆိုတာ ကာယကံ႐ွင္ရဲ႕ သေဘာဆႏၵအတိုင္းပါ။
ေကာင္းၿပီ။ ပီျပင္တဲ့ အနာဂတ္ကိုတည္ေဆာက္ဖို႔ ဘယ္သူေတြ၊ ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ၾကမယ္ ဆိုတာကို ဆန္းစစ္ေလ့လာၾကည့္ၾက ရေအာင္ပါ။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အ႐ြယ္သံုးပါးမေ႐ြး လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ခြင့္႐ွိေနတယ္။ လူ႔သက္တမ္းကို အၾကမ္းဖ်င္းအေနႏွင့္ ႏွစ္ (၇၀) လို႔သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ သက္တမ္း ၁/၃ ႐ွိတဲ့ လူငယ္သက္တမ္း တစ္ဝက္ေလာက္႐ွိတဲ့ လူလတ္ပိုင္းႏွင့္ သက္တမ္းေစ့ (လြန္) သက္ႀကီးပိုင္းလို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္တယ္။
လူငယ္ေတြအေနႏွင့္ ငယ္ဂုဏ္က ႐ွိၿပီးသားမို႔ စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါ၊ တက္ၾကြဖ်တ္လတ္တယ္။ ဇြဲနပဲႀကီးႀကီးထားၿပီး မျဖစ္မေနႀကိဳးစားတာ လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕သဘာဝ။ လူငယ္ဘဝမွာ အတတ္ပညာေတြကို ရတတ္သေ႐ြ႔ႀကိဳးပမ္း႐ွာတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔အသံုးခ်ရင္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တည္တယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့အေျခအေနတစ္ခုကို ေမွ်ာ္မွန္းထားတာ လူငယ္ရဲ႕ပီျပင္တဲ့အနာဂတ္လို႔ ဆိုႏုိင္တယ္။
လူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္မွာေတာ့ ဘဝတစ္ခုကိုအေျခတက် တည္ေဆာက္ၿပီးတဲ့ အေရအတြက္က မ်ားတယ္လို႔ ဆုိရမယ္။ အလုပ္ၿပီးအလုပ္၊ စီးပြားၿပီးစီးပြား႐ွာရင္း မိသားစုအတြက္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အိမ္ေထာင္ဖက္ႏွင့္ သားေတြသမီးေတြအတြက္ အားတက္သေရာ ႐ွာေဖြေနၾကသူေတြလည္း ျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္သားသမီးေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဘဝ ပီျပင္လွပဖို႔ ပညာ၊ ေငြႏွင့္ အခ်ိန္ေတြကို အရင္းအႏွီးလုပ္ေပးေနရခ်ိန္ပါပဲ။ သူတို႔ေလးေတြအတြက္ ခိုင္မာတဲ့ အေျဖတစ္ခုခုကို ဖန္တီးေပးခ်င္တာဟာ အဓိကေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖစ္သလို ကိုယ္တိုင္လည္းစိတ္ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္လွပတဲ့ အနာဂတ္ဘဝကို တည္ေဆာက္ခ်င္တာ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵတစ္ခုလို႔ ဆိုရမယ္။
အေဖက ကၽြန္မတို႔ငယ္ဘဝမွာ မၾကာမၾကာေျပာေလ့႐ွိတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းက
“Be content with what you have, but not with what you are”
“႐ွိတာနဲ႔ ေရာင့္ရဲေက်နပ္၊ ဒါေပမယ့္ လက္႐ွိဘဝကို ဘယ္ေတာ့မွ မေရာင့္ရဲနဲ႔” တဲ့။
တတ္ထားတဲ့ပညာ၊ ေလ့လာထားတဲ့အသိပညာေတြဟာ ျပည့္စံုလံုေလာက္ၿပီလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မယူဆဘဲ၊ ပိုၿပီးတိုးတက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကရမွာပဲလို႔ ဆိုလိုတဲ့သေဘာ။ လွပတဲ့အနာဂတ္တစ္ခုကို ႐ုိး႐ုိးစင္းစင္းေလး တည္ေဆာက္ခ်င္သူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ကူးေတြပီျပင္လာေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ၾကိဳးစားေလ့႐ွိၾကၿပီး သူမ်ားတကာရဲ႕ ၾကြယ္ဝမႈႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ဝန္တိုစိတ္ကင္းကင္း ထားတတ္ၾကတယ္။
ဘဝဆိုတာ႐ွိရင္ အနာဂတ္ဆိုတာ ႐ွိကုိ႐ွိရမယ္။ အဲဒီအနာဂတ္ဟာလည္း ပီျပင္လွပေအာင္ ပံုေဖာ္ထားတာမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ အေရးၾကီးတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဦးဆံုးဆန္းစစ္ၾကည့္မွ ဘဝမွာဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္ျပည့္ေအာင္ ဘာလုပ္မလဲဆိုတဲ့ နည္းလမ္းေတြ ႐ွာေဖြၾကည့္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ နည္းလမ္းေတြ ႐ွာေဖြေလ့လာလို႔ေတြ႔ၿပီပဲထား လက္ေတြ႔လိုက္နာက်င့္ၾကံဖို႔က လိုျပန္ေရာ။ သိပ္ၿပီးေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ သီအိုရီေတြ အဆိုအမိန္႔ေတြကို ဖတ္မွတ္ထား႐ုံႏွင့္ မလံုေလာက္ဘူးေလ။ ကိုယ္တိုင္လက္ေတြ႔ၾကိဳးစားဦးမွ ျဖစ္တာကိုး။
ကိုယ့္အတြက္ တကယ္တမ္းအားျဖည့္ကူညီၿပီး လမ္းညႊန္ေပးႏုိင္တာကေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားတဲ့ အသိပညာ႐ွင္ေတြႏွင့္ စာအုပ္စာတမ္းေတြပါပဲ။ တစ္ခု႐ွိတာက ဘဝအတြက္တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း ညႊန္ျပေပးမယ့္သူေတြဆိုတာ အခန္႔သင့္ ၾကံဳခ်င္မွၾကံဳၾကိဳက္တာမ်ိဳး။ အားကိုးအားထားျပဳရမယ့္သူ ကုိယ့္အက်ိဳးကို တကယ္လိုလားၿပီး နည္းေပးလမ္းျပ လုပ္မယ့္သူဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ဒါဆိုရင္ ရင္ထဲမွာစိတ္ကူးထားတဲ့ အနာဂတ္ဘဝကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ၿပီေပါ့။
အဲဒီလိုမဟုတ္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ စာဖတ္ရမွာေပါ့။ ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆံုး လမ္းညႊန္မိတ္ေဆြေတြဟာ စာအုပ္ေတြပဲလို႔ ေယဘုယ် သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုး ကိုက္ညီမည့္ စာအုပ္ေတြဟာ တကယ့္ကိုအားထားရာေတြပါပဲ။ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကမယ္။ ေနထြက္ကေနဝင္ ဇယ္စက္သလို သြားလာလႈပ္႐ွားေနရတာမို႔ စာဖတ္ခ်ိန္မ႐ွိပါဘူး။ တကယ္တမ္းျဖစ္ခ်င္တဲ့အာသီသ႐ွိသူဟာ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕ မိနစ္ပုိင္းေလာက္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္ခ်ိန္သီးသန္႔ဖယ္ခြင့္႐ွိပါတယ္။ လက္ေတြ႔လုပ္ၾကည့္ဖို႔ေတာ့ လိုမွာေပါ့။
ဆိုပါစို႔။ စာေရးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဝါသနာႀကီးသူတစ္ေယာက္အတြက္ စာဖတ္နာရမယ္၊ စာစံုဖတ္ရမယ္၊ မွတ္မယ္၊ အေတြးေတြကို စကားလံုးအျဖစ္ ေရးခ်မယ္၊ သတ္ပံုသတ္ညႊန္း၊ အေရးအသားစတာေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေလ့လာႏုိင္ရမယ္၊ စတာေတြကို တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ရင္း ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ စာေရးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြရလာမွာပါ။ ႀကိဳးစားေနရမွာက ကိုယ့္တာဝန္ပဲမဟုတ္လား။
ဒီေတာ့ ဘယ္လိုအသက္အ႐ြယ္ပ ဲျဖစ္ျဖစ္ အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ရင္း ႐ွင္သန္ေနၾကတာ အမ်ားစုရဲ႕ ရင္တြင္းဆႏၵပဲ။ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ အားေလွ်ာ့သံဟာ ပီျပင္တဲ့အနာဂတ္ႏွင့္ ေဝးသည္ထက္ေဝးေစတာေတာ့ အမွန္ပါပဲဆိုတာကိုေတာ့။
ႏွင္းဆီခင္
