စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၄
M-Media
-ဥိးဦးေမွာ္ဆရာေရးသည္။
ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေခါင္းစည္းစာသား နဲ႔ ကာတြန္း ပံုက အက်င့္ပ်က္ျခစားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ၊ အရာရွိေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပျခင္းလည္း မျမည္.. တုိင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတေတြကို ၀ါးျမိဳေနတဲ့၊ ဓနအားကိုးနဲ႔ လူထုအေပၚ ဂုတ္ေသြးစုတ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းခရုိနီေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားသား အရင္းရွင္ေတြကို ဆန္႔က်င္ျခင္းလည္း မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးစာသားက `မုတ္ဆိတ္´ ဆိုတဲ့ ျပင္ပသြင္ျပင္သ႑ာန္တစ္ရပ္ကို ေဇာင္းေပး တိုက္ခိုက္ထားတဲ့အျပင္ ကာတြန္းပံုနဲ႔တြဲလိုက္ေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကိုပါ ၀ါးျမိဳေနတဲ့ စက္ဆုပ္စရာ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားဆိုတဲ့ sense ကို ပညာသားပါပါ သြပ္သြင္းေပးထားတယ္။
`မုတ္ဆိတ္´ဆိုတဲ့ ျပင္ပသ႑ာန္ဟာ လူဆိုး လူေကာင္း ခြဲျခားတဲ့ လကၡဏာတစ္ရပ္လား..။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္လူ သူ႔လူ၊ ရန္သူ မိတ္ေဆြ ခြဲျခားသတ္မွတ္မႈ ေပတံတစ္ခု လား..။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္းကို ခြဲျခားတဲ့ ႏႈန္းစံတစ္ရပ္လား။ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ ေအာက္တန္းက်က် တိုက္ခိုက္ျခင္းပါ။ ျမန္မာျပည္က ဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕ ေယဘုယ် အေျခအေနတစ္ရပ္အရ ေရာင္းတန္း၀င္ဖို႔ လူျပိန္းၾကိဳက္လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ ဘယ္လို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးလဲဆိုတာ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားစရာမလိုေတာ့ဘူး။
ေဆာင္းပါးရွင္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွန္းမသိေပမဲ့ ဂ်ာနယ္တာ၀န္ခံေတြ၊ အယ္ဒီတာဆိုသူ ေတြက PP ေတြျဖစ္ေနတာ သိရေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို သနားမိတယ္။ ေထာင္ မေၾကာက္ တန္းမေၾကာက္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရး ဂါထာမႏၱာန္ေတြ ရြတ္ဖတ္ သရဇၨ်ယ္ေနၾကေပမ့ဲ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အမ်ိဳးသားေရးသူငယ္နာ မစင္ေသးပါလားလို႔ ေတြးမိလို႔ပါ။ သူတို႔ထက္ပိုျပီး ျမန္မာျပည္သူေတြကို စာနာမိတယ္။ ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထား၊ အားကိုးေနတဲ့ ေရွ႕တန္းေရာက္ (လို႔ေျပာရမယ့္)လူေတြထဲမွာ အဲဒီလို အေတြးအေခၚ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ့ လူေတြ၊ ခံယူခ်က္ သိမ္ဖ်င္းၾကံဳလွီလွတဲ့ လူေတြ၊ ေအာက္တန္းက်တဲ့ စိတ္ဓါတ္ ပိုင္ရွင္ေတြ ေရာပါေနတာ ေတြ႕ရလို႔ပါ။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ေခါင္းပံုျဖတ္ေနတဲ့ ဒီလိုလူစားမ်ိဳးေတြ ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္ေပၚ တက္ခြင့္ ရေနတာဟာ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း နစ္နာပါတယ္။
က်ေနာ္ သတိထားမိသေလာက္ ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားျပီး အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕ အစည္းတိုင္းမွာ PC လို႔ အတိုေကာက္ေခၚတဲ့ (Political Correctness)ကို တကၠသိုလ္ ေတြ၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြက စလို႔ မီဒီယာေတြ အဆံုး လူထုကို ပညာေပးႏိႈးေဆာ္ေနၾကျပီျဖစ္တယ္။ PC ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးအရ မွန္ကန္တည့္မတ္ေသာ အသံုးအႏႈန္းကိုသံုးစြဲတာ၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ အသားအေရာင္၊ လိင္၊ လူတန္းစား စတာေတြကို အေျခခံျပီးခြဲျခားႏွိမ့္ခ်တဲ့စကားေတြ မေျပာေစဖို႔ပဲ။ ေက်ာင္း သင္ခန္းစာေတြ၊ ျပဌါန္းစာအုပ္ေတြထဲမွာအဲဒီလို အသံုးအႏႈန္းေတြ ရွိမေနဖို႔အျပင္ စာသင္ခန္းထဲမွာလည္း မသံုးစြဲဖို႔ေပါ့။ ပညာေရးကုိ အဓိကထားရတာတဲ့အေၾကာင္းက လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုမွာ အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂ်ီေတြထိထိေရာက္ေရာက္ သြပ္သြင္းေပးႏိုင္တဲ့ အေကာင္းဆံုးေသာ အင္စတီက်ဴးရွင္းျဖစ္ေနလို႔ပါ။
`ကုလားျဖဴ´တို႔၊ `က်ည္းကုလား´တို႔ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ေက်ာင္းေနဘ၀ကတည္းက ယဥ္ပါးေစခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြကစလို႔ပညာေရးစနစ္ၾကီးတစ္ခုလံုးက လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး၊ အသားအေရာင္ နဲ႕ လိင္ ခြဲျခားမႈ ေတြကို လိႈင္လိႈင္ထြက္ေပၚ လာေအာင္ ေမြးထုတ္ေပးေနတဲ့ အဓိက အင္စတီးက်ဴးရွင္းၾကီးျဖစ္လို႔ေနပါတယ္။ အာဏာရွင္ယႏၱယားကို အေထာက္အပ့ံျဖစ္ေစဖို႔ တရားေသအယူအဆေတြ၊ ဦးေႏွာက္ေသေတြ ျဖစ္လာေအာင္ အစြမ္းကုန္ရိုက္သြင္းေပးေနတဲ့ ဌာနတစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြဟာ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ ျဖစ္ေနတာပါဆိုရင္၊ လက္ရွိေခတ္မီဒီယာေတြအေနနဲ႕ ခုလိုခ်ိန္မွာ ရတဲ့အခြင့္အေရးကို ဖမ္းဆုပ္ျပီး လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး၊ အသားအေရာင္၊ လိင္၊ လူတန္းစား ကြဲျပားမႈေတြအေပၚ သည္းခံ ႏိုင္စြမ္းရွိလာေအာင္ လုပ္ေပးသင့္တယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ခုလိုမ်ိဳး (ကိုယ့္ကို ကိုယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးနဖူးစီး တပ္ခ်င္ တပ္ထားမွာေပါ့) မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ နဲ႔ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးမုန္းတီးမႈကို ေလလံုးမကြဲဘဲ RACISM ဖိနပ္ဆုတ္ၾကီး ဖင္ခုထိုင္ရင္း ခြဲျခားဆက္ဆံမႈနဲ႕ မုန္းတီးေရး၀ါဒမိႈင္း တုိက္ေနဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ စစ္အာဏာရွင္ သက္ဇိုးရွည္လို႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ေ၀းေနဦးမွာပါပဲ။
က်ေနာ္တို႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ခုထက္ပိုျပီး အသိဥာဏ္ ျမင့္မားလာတဲ့ တေန႔မွာ ဒါမ်ိဳး ေအာက္တန္းက်က် ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈကို သေဘာက်ႏွစ္ျခိဳက္ စရာ၊ ၾကည္ျဖဴလက္ခံစရာတစ္ခုလို႔ သေဘာထားေတာ့မွာ မဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ့္ကို အထင္ အျမင္ေသးစြာနဲ႔ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ေလ်ာ့တြက္ျပီး ခုလို ေအာက္တန္းေနာက္တန္း က်တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ျပရင္း ကိုယ့္အိတ္ကပ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြ လိမ္လည္ယူေနတယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာ လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္။
