ဇြန္ ၄ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေဇယ်ာသူ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသည္။
ဇန္န၀ါရီလ ၁-ရက္ေန႔မွာ Peace Alliance က စီစဥ္ျပဳလုပ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲ တရားလႊတ္ေတာ္ေ႔႐ွေန ဆရာဦးကုိနီက ေဆြးေႏြးေျပာဆုိခဲ့တယ္။ ဆရာေဆြးေႏြးေျပာဆုိသြား ခဲ့တာေတြဟာ အခုေခတ္ကာလမွာ ကၽြန္မတုိ႔ေတြ တေတြမွာ လုိအပ္ေနတဲ့၊ ျဖည့္ဆည္းရမယ့္ တကယ့္လုိအပ္ခ်က္ေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။
ဆရာဦးကုိနီ ေဆြးေႏြးတာေတြက ႏိုင္ငံမွာ အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြ အမ်ားႀကီးလုိအပ္တယ္။ အရပ္ဘက္ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြ အားေကာင္းလာရင္ အာဏာသိမ္းယူလုိ႔ မရပါ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ အေျခခံအားေကာင္းဖုိ႔က အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႕အစည္းေတြ အင္အားေကာင္းေအာင္ ဖြဲ႕စည္းဖုိ႔လုိတယ္။
ႏိုင္ငံသားဆုိရာမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစားဆုိၿပီး လူတန္းစား ၂-ရပ္သာ႐ွိၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာရဲ႕ ပင္ရင္းပိုင္႐ွင္ဟာ ႏိုင္ငံသားေတြ သာျဖစ္တယ္။ မိမိကုိယ္ကုိ ႏိုင္ငံရဲ႕ တာ၀န္႐ွိသူတစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ သတ္မွတ္တဲ့ စိတ္ထားႏိုင္ရမယ္ဆုိတာေျပာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမွားၾကာရင္ အမွန္ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားပုံ႐ွိေပမယ့္ အမွားက အမွားပဲ အမွန္ျဖစ္မသြားဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အထင္လြဲရင္ ၾကား၀င္ျဖန္ေျဖရတာ လြယ္ကူေပမယ့္ ျပႆနာျဖစ္ေအာင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ဖန္တီးလုပ္ေဆာင္ေနတာကုိေတာ့ ေျဖ႐ွင္းရခက္တယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ ကြန္ျမဴနတီမွာလည္း ယဥ္ေက်းမႈ ထုိးေဖာက္လာတာေတြ႐ွိေနၿပီး လူမ်ဳိးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာယွက္ လာတာေတြ ႐ွိလာတယ္ဆုိတာ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ ဆရာေဆြးေႏြး သြားတာေတြက ကၽြန္မတုိ႔ လက္႐ွိဘ၀နဲ႔ အလြန္တရာမွ ထင္ဟပ္လြန္းလွပါတယ္။
ဆရာေဆြးေႏြးသြားတာေတြမွာ ကၽြန္မ အမွတ္ထင္ထင္အျဖစ္ဆုံးက
(၁) ႏိုင္ငံေရးကုိ ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာလိုက္ရင္ ဘာသာမတူသူေတြၾကားမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီး ဘာသာတူသူေတြၾကားမွာလည္း အစြန္းေရာက္သူေတြနဲ႔ အလယ္အလတ္သမားေတြ ပဋိပကၡျဖစ္ႏိုင္တယ္။
(၂) ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကြန္ျမဴနတီ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံမွာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာက ဘာသာေရးအဖြဲ႕၊ လူမႈေရး အဖြဲ႕အေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြက လူနည္းစုျဖစ္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ သမၼတ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အစုိးရ မျဖစ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေထာက္ခံသူ အစုိးရျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေတြအတြက္ တစ္ဦးခ်င္းေတာ့ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး လုိ႔ ဆရာေျပာခဲ့တာအေပၚမွာ ဆရာ့ကုိ ေမးခြန္း အနည္းငယ္ ေမးျဖစ္ခဲ့တယ္။
ေမး – ဆရာ ေဆြးေႏြးသြားတာမွာ ႏိုင္ငံေရးကုိ ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာလိုက္ရင္ ဘာသာမတူသူေတြၾကားမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ၿပီး ဘာသာတူသူေတြၾကားမွာလည္း အစြန္းေရာက္သူေတြနဲ႔ အလယ္အလတ္သမားေတြ ပဋိပကၡျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆုိတာ ေျပာသြားတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ မြတ္စလင္မ်ား အေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံေရးကုိ အရင္ကာလ ထက္ပုိၿပီး လုပ္ေဆာင္လာသူေတြ႐ိွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး လုပ္သူေတြက ဘာသာေရးကုိ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မေရာေထြးပါနဲ႔လုိ႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ တခ်ဳိ႕သူေတြ ျပန္ေျပာ လာတာက ႏိုင္ငံေရးဆုိတာက မြတ္စလင္ေတြအေနနဲ႔ အစၥလာမ္မွာပါၿပီးသားပဲ။ ဒီအတြက္ ႏိုင္ငံေရးကုိ ဘာသာေရးနဲ႔ မေရာပါနဲ႔လုိ႔ေျပာသူကုိ ဘာသာေရး မ႐ွိသူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ေျပာဆုိမႈေတြ ႐ွိလာတဲ့အေပၚ ဆရာအေနနဲ႔ ဘယ္လုိမ်ား ထင္ျမင္ခ်က္ေပးခ်င္ပါလဲ။
ေျဖ – အဲ့ဒီလုိ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးဟာ အတူတူပဲ။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးဟာ အတူတူပဲလုိ႔ အစၥလာမ္က ျပ႒ာန္းထားတယ္လုိ႔ေျပာရင္ ဆရာ့အျမင္က ဒီလူဟာ ႏိုင္ငံေရးဆုိတာ ဘာလဲဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္း နားမလည္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆုိတဲ့ ဘာသာရပ္နဲ႔ ဘာသာေရးဆုိတဲ့ ဘာသာရပ္ ဒီႏွစ္ခုက လုံး၀ ကြဲျပား ျခားနားတယ္။ ဘာသာေရး လုပ္တယ္ဆုိတာ အဓိက ေနာက္ဆုံးရည္မွန္းခ်က္က အစၥလာမ္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေျပာရင္ ဂ်ႏၷသ္ (ျမန္မာ လုိဆုိရင္ေတာ့ နိဗၺာန္)ကုိ ရည္မွန္းၿပီးလုပ္တာ။ ဗုဒၶဘာသာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ခရစ္ယာန္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ဆုိလုိတာက ဘာသာေရးဆုိတာက အဆုံးစြန္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္။ ဘာအတြက္ ဒီဘာသာထဲမွာ ၀င္ၿပီး ဒီကုိ သက္၀င္ ယုံၾကည္ေနသလဲဆုိေတာ့ လူသားတစ္ေယာက္ဟာ ဧည့္သည္ပဲ။ ေမြးဖြားျခင္း ဆုိတဲ့ ေနရာ ကေနလာတယ္။ ဧည့္သည္ျဖစ္ေနတယ္။ လမ္းဆုံး ခရီးက ေသဆုံးျခင္းပဲ။ ေသဆုံးၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ထာ၀ရ ဘ၀ေကာင္းဖုိ႔ဆုိတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီယုံၾကည္မႈကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနတာ။
ႏိုင္ငံေရးဆုိတာက ေသသြားသူနဲ႔ ဘာမွ မဆုိင္ဘူး။ လူ႔ေလာကမွာ သက္႐ွိ ထင္႐ွား႐ွိေနစဥ္ အျမင့္ဆုံး ကုိယ္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္၊ အဲ့ဒီကေန ကုိယ့္လူမ်ဳိး၊ ကုိယ့္အရပ္၊ ကုိယ့္အိမ္နီးနားခ်င္း၊ ကုိယ့္မိသားစု အစ႐ိွတဲ့ လူေတြရဲ႕ အဆင္ေျပမႈ၊ ေကာင္းစားမႈ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ဒါေတြကုိ အဓိကအာ႐ုံထား လုပ္ေပးရတာက ႏိုင္ငံေရး။ ႏိုင္ငံ့အေရး။ ႏိုင္ငံ အတြင္း မွီတင္းေနထိုင္သူ အားလုံးအေရး။ အဲဒါကုိ ႏိုင္ငံေရးလုိ႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ရတယ္။
ႏိုင္ငံေရးဟာ အစၥလာမ္ဘာသာနဲ႔ အတူတူပဲလုိ႔ေျပာခ်င္ရင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အစၥလာမ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာက အစၥလာမ္ဆုိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေျပာရင္ အဲ့ဒီစကားကုိ လက္ခံေကာင္း လက္ခံလိမ့္မယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘတ္ဂ်တ္ထဲမွာ ၀င္လာတဲ့ေငြေတြအားလုံးဟာ ဘာသာေပါင္းစုံက ေငြေတြပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ေငြေတြလည္းပါမယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ေငြေတြလည္းပါမယ္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ေငြေတြလည္း ပါမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ဘတ္ဂ်က္ဟာ ဘာသာေပါင္းစုံ လူေတြဆီကေန စီး၀င္လာတဲ့ေငြ။ အဲ့ဒီေငြကုိသုံးၿပီး တုိင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အခါက်ရင္ အၿမဲတမ္း ဘာသာ အားလုံးအတြက္ လုပ္ရမယ္။ ဘာသာ တစ္ခုတည္းအတြက္ လုပ္လုိ႔ မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးဟာ စည္းျခားကုိ ျခားထားရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးကုိ စည္းျခား မထားတဲ့ တုိင္းျပည္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခုနက ေမးတဲ့ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲ့ဒီအယူအဆဟာ ႏိုင္ငံေရး ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႔ သေဘာမေပါက္တဲ့သူ မကြဲတဲ့သူလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ေမး – ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ Civil Society ေတြအေနနဲ႔ပတ္သက္တာ ဆရာ ေျပာသြားတယ္။ ေနာက္ မြတ္စလင္ ကြန္ျမဴနတီ အတြက္ ေျပာသြားတယ္။ ႏိုင္ငံ အတြက္ဆုိ ဘာသာေရးအဖြဲ႕၊ လူမႈေရးအဖြဲ႕၊ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕ေတြ ႐ွိမယ္။ မြတ္စလင္ ကြန္ျမဴနတီ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံ အတြက္ အမ်ားဆုံးလုပ္ႏိုင္မွာက လူမႈေရးအဖြဲ႕ရယ္ ဘာသာေရး အဖြဲ႕ရယ္ အေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္မယ္။ ဒါလူမႈေရးအဖြဲ႕ရယ္ ဘာသာေရးအဖြဲ႕ရယ္ အေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာက ဦးစားေပးေျပာသြားတာက လူမႈေရး အဖြဲ႕ေတြ အေနနဲ႔ လုပ္သင့္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေျပာသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ကုိယ္တုိင္က သမၼတျဖစ္ဖုိ႔၊ ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္သူျဖစ္ဖုိ႔၊ အစုိးရျဖစ္ဖုိ႔ မြတ္စလင္ ကြန္ျမဴနတီက လူေတြအတြက္ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တာက ကုိယ္ေထာက္ခံတဲ့သူ အစုိးရျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးစားႏိုင္တယ္လုိ႔ ဆရာေျပာသြားတဲ့ အေပၚ သုံးသပ္မိတာကုိ ေမးခ်င္တာက ကၽြန္မတုိ႔ေတြက ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕ေတြအေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္လာၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲကုိ လူထုကုိယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေရာက္သြားမယ္ ဆုိရင္ အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္မတုိ႔ေတြရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရည္ေတြ ပုိ႐ွိလာမယ္လုိ႔ ခံယူမိတဲ့အတြက္ ကၽြန္မတုိ႔ ကြန္ျမဴနတီက ကုိယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕ေတြ လႊတ္ေတာ္ အထိေရာက္ေအာင္ သြားဖုိ႔ လုိအပ္ပါသလား၊ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ ဆရာျမင္ပါသလား။
ေျဖ – ထင္တယ္၊ ျမင္တယ္။ လုပ္ရမယ္။ ဆရာေျပာတဲ့ စကားက အစုိးရအဖြဲ႕ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မြတ္စလင ္မျဖစ္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ မြတ္စလင္ ၀န္ႀကီး တစ္ပါး ႏွစ္ပါး ပါႏိုင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္ အစုိးရ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆုိတာက minority ျဖစ္လုိ။ သန္း ၆၀-ေလာက္႐ွိတဲ့ လူထဲမွာ သန္း ၆၀-ေလာက္႐ွိတဲ့လူထဲမွာ ၆-သန္းေလာက္ပဲ႐ွိတဲ့ လူစုက တုိင္းျပည္ကုိ စီမံခန္႔ခြဲဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ တုိင္းျပည္ကုိ စီမံခန္႔ခြဲတဲ့အဖြဲ႕ႀကီးဟာ NLD ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ NLD ကုိ ပ့ံပုိးေပးႏိုင္တယ္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးကုိ ပ့ံပုိးေပးႏိုင္တယ္။ အဲ့ဒါ ကြန္ျမဴနတီတစ္ခုလုံး အေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့အေနနဲ႔။ ဒါေၾကာင့္ မြတ္စလင္ ကြန္ျမဴနတီအေနနဲ႔ ပါတီေထာင္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လုပ္မယ္ဆုိရင္ ႏိုင္ငံေရး အာဏာေတာ့ ရဖုိ႔မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အမတ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္မွာ အသံျမည္ႏိုင္တယ္။ အစုိးရအဖြဲ႕၀င္ ၀န္ႀကီးျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အစုိးရကုိ အႀကံေကာင္း ဥာဏ္ေကာင္းေတြ ေပးႏိုင္တယ္။
ႏိုင္ငံအက်ဳိးျပဳ လုပ္ငန္းေတြကုိ မြတ္စလင္ေတြလည္း လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဟုိးတခ်ိန္က ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္တုိ႔ ဦးရာ႐ွစ္တုိ႔ လုပ္ခဲ့သလုိေပါ့။ ဆုိလုိတာက အဲ့ဒါက တစ္ဦးခ်င္း အေနနဲ႔ အစုိးရအဖြဲ႕ထဲမွာ ပါ၀င္ၿပီးလုပ္တာ။ ဒီအတြက္က မြတ္စလင္မ်ားတဲ့ေနရာမွာ ပါတီေထာင္ အေရြးခံ။ မဟုတ္ရင္လည္း တျခားပါတီတစ္ခုကေန ၀င္အေရြးခံ။ ဒါက တစ္ဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံအက်ဳိးျပဳႏိုင္တဲ့ကိစၥ။ ဆရာေျပာတာ ကြန္ျမဴနတီႀကီး တစ္ခုလုံး အေနနဲ႔ လုပ္ရမယ့္ကိစၥ။ အဲဒါက နည္းနည္းေလးကြာတယ္။ ကြန္ျမဴနတီ တစ္ခုလုံး အေနနဲ႔ ျမန္မာ မြတ္စလင ္အစုိးရဆုိတာ မ႐ွိႏိုင္ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ မြတ္စလင္မ်ား လုိလားသူ အစုိးရျဖစ္ေအာင္ ပ့ံပုိးႏိုင္တယ္။ ဒါကုိပဲ ေျပာတာပါ။ ဆုိလုိတာက တစ္ဦးခ်င္းကေတာ့ ပါ၀င္ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၅-ေနာက္ပိုင္း ၂၀၂၀ ေလာက္ ဆုိရင္ေတာ့ မြတ္စလင္ အမတ္ေတြ ၀င္ေကာင္း၀င္ႏိုင္တယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ Hate Speech ေတြနဲ႔ ျပႆနာေတြ မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာ့ နည္းနည္းအခက္အခဲ႐ွိႏိုင္မယ္။ အခုေမးတာေလးက ကြန္ျမဴနတီအေနနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္နဲ႔ တစ္ဦးခ်င္းလုပ္ႏိုင္တဲ့ အလုပ္။ ဆရာေျပာတာက ကြန္ျမဴနတီ အေနနဲ႔ ေျပာတာျဖစ္တယ္။ အခုေမးတာက တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ ေမးခြန္းျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတယ္။
ေနာက္ဆုံး လႊတ္ေတာ္ကုိ ပါရမယ္။ ၆-သန္းအားက မေသးဘူး။ ပါတီတစ္ခုက အႏိုင္ရလုိ႔ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီဆုိ သူတုိ႔ကုိ ေထာက္ခံမႈရဖုိ႔အတြက္ ဒီ ၆-သန္းကုိလည္း အားကုိးရမွာပဲ။ မြတ္စလင္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀န္ႀကီး တစ္ပါးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခြင့္႐ွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြန္ျမဴနတီက ေတာင့္တင္းဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္။ ညီညြတ္ေနဖုိ႔လုိတယ္။ ဒါကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။
ကၽြန္မ သိခ်င္တဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြကုိ ဆရာဦးကုိနီကုိ ေမးျမန္း ခြင့္ရခဲ့သလုိ ေျဖၾကားေပးခဲ့တဲ့ ဆရာ့ကုိလည္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ ကြန္ျမဴနတီမွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ဘာသာေရးကုိ ႐ွင္းလင္းစြာ မျမင္ၾကေသး သူမ်ားလည္း ျမင္ႏိုင္လာၾကပါေစလုိ႔သာ ဆႏၵျပဳရင္း။
