ေမ ၇ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
.ေရးသူ- ေအာင္ေဇာ္ဦး
ဓါတ္ပံုအညႊန္း- စစ္ေတြ အၾကမ္းခံ ဒုကၡသည္မ််ား စခန္းမွ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦး၊ Photo-AP
ေမ လဆုိတာ ၿမန္မာၿပည္က အေၿခခံေက်ာင္းမ်ားရဲ႕ ေက်ာင္းအပ္ႏွံေရး လပါ။ ဒီလဟာ ေက်ာင္းေန အရြယ္ သားသမီး ရွိတဲ့ မိဘတုိင္းရဲ႕ သားသမီးနဲ႕ပက္သက္ၿပီး ထားတဲ့ ေနာင္ေရး အပူေတြကုိ ဒီလမွာ အထင္အရွားၿမင္ၾကရမွာပါ။ မိဘတုိင္းက သားသမီးတုိင္းကုိပညာတတ္ၾကီးေတြ ၿဖစ္ေစခ်င္တာ ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာင္းလဲတဲ့ သဘာ၀အလွတရားပါ။
အေၿခခံလူတန္းစားနဲ႕ ဆင္းရဲတြင္းနစ္ေနတဲ့ ၿပည္သူအမ်ားစု ရွိေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ဒီလုိ ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီဆုိ မိဘေတြ ရုန္းကန္ေၿပးလႊားရၿပီးဆုိတာ ေဗဒင္ေမးစရာမလုိတ့ဲ ကိစၥပါ။ လက္လုပ္လက္စား မိဘေတြက အလ်င္မွီေအာင္ သားသမီးကုိ ေက်ာင္းအပ္ႏုိင္ဖုိ႕၊ လူလတ္တန္းစားနဲ႕ လူကုံတန္ အသုိင္းအ၀ုိင္းက မိဘေတြကလည္း သားသမီးေတြကုိ နာမည္ၾကီး ေက်ာင္းေတြမွာ အပ္ႏုိင္ဖုိ႕ ေၿပးလႊားေနရတာကုိၿမင္ရတာ မရုိးႏုိင္တဲ့ ၿမင္ကြင္းေတြပါ။ အမွန္ေတာ့ ဒီလုိ အေၿခခံပညာေရး စနစ္ကုိ သင္ၾကားခြင့္ရဖုိ႕ဆုိတာ မိဘအုပ္ထိန္းသူေတြရဲ႕ တာ၀န္တခုတည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တဲ့ အစုိးရမွာ လုံး၀ တာ၀န္ရွိတာပါ။ ဒီမွာ ေမးစရာရွိလာပါတယ္၊
မိဘေတြရဲ႕ တာ၀န္က ဘာလဲဆုိတာေပါ့။ အမွန္ေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ တာ၀န္က သားသမီး တက္ေရာက္ သင္ၾကားေနတဲ့ ပညာေရးမွာ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္လာေအာင္၊ လိမၼာေရးၿခားရွိလာေအာင္ သြန္သင္ဆုံးမဖုိ႕၊ သားသမီးရဲ႕ ပင္ကုိယ္ပါလာတဲ့ ထူးခြ်န္တဲ့အရည္အေသြး (၀ါသနာ) ကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေၿမေတာင္ ေၿမာက္ေပးဖုိ႕စတာေတြပါ။
က်ေနာ္ဟာ မိဘေနရာမေရာက္ေသးေပမယ့္၊ ဒီလုိရာသီမ်ဳိးေရာက္တုိင္း က်ေနာ့္မိဘ ႏွစ္ပါးရဲ႕က်ေနာ္တုိ႕ ညီအစ္ကုိေတြ အေပၚမွာ ထားခဲ့တဲ့ ေမတၱာ တရားေတြနဲ႕ ေၿပးလႊားခဲ့ရတာေတြကုိ အၿမဲၿမင္ေယာင္မိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္မွာ ေက်ာင္းအပ္ရမယ့္ သားသမီး တာ၀န္ မရွိေသးေပမယ့္လည္း ဒီလုိအခ်ိန္ေတြဆုိ အရြယ္ မေရာက္ေသးဘဲ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ဆင္းရဲပင္ပန္းၾကီးစြာ လုပ္ေနရတဲ့ ကေလးေတြနဲ႕ လမ္းေပၚေလလြင့္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ အတြက္ ပူပန္မိတယ္။ ဒီေနရာမွာတတ္ႏုိင္တဲ့ လူတန္းစားေတြ၊ သားသမီး မရွိၾကေသးတဲ့ လူေတြ၊ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္သြားလုိ႕ ေက်ာင္းအပ္စရာ မလုိေတာ့တဲ့ မိဘေတြ၊ စတဲ့ အလႊာစုံက လူေတြဟာ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြအတြက္ မဆုိင္သလုိ မေနၾကဘဲ တတ္နုိင္သေလာက္ ကူညီၾကပါလုိ႕ တုိက္တြန္းခ်င္တယ္။ မ်ဳိးဆက္တဆက္နဲ႕ တဆက္ တုိးတက္ၿဖစ္ထြန္းမွာသာလွ်င္ အဲဒီလူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္း၊ အဲဒီ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ဟာ ရွင္သန္မွာပါ။ လူတုိင္းဟာမိမိ မိသားစု၊ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး တခုတည္းကုိ ေထာက္ပံကူညီေနရုံနဲ႕ လူသားတေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္၀တၱရားေတြ ေက်ပြန္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ မိသားစုတာ၀န္၊ နီးစပ္ရာေဆြးမ်ဳိးသားခ်င္း တာ၀န္ေတြဆုိတာကေတာ့ လူသားေတြ မေၿပာနဲ႕ တိရိစာၧန္ေတြလည္း အသုိက္အၿမဳံေလးေတြလုပ္၊ မိတ္လုိက္၊ ဥ ေတြ ဥ၊ သားသမီးေတြကုိ ဂရုစုိက္ေကြ်းေမြး၊ တခ်ဳိ႕တိရိစာၧန္ေတြဆုိဥာဏ္ရည္ၿမင့္သေလာက္ လုပ္ကုိင္ႏုိင္စြမ္းေတြလည္း ၿမင့္မားၾကတာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႕တိရိစာၧန္ မ်ဳိးစိတ္ေတြမွာ အရည္အေသြးေတြ တုိးတက္ထြန္းကားလာေအာင္၊ သူတုိ႕ မ်ဳိးစိတ္ေတြ မ်ဳိးမတုန္းသြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႕ သူတုိ႕မွာ တာ၀န္မရွိၾကသလုိ၊ လုပ္ရေကာင္းမွန္းလည္း အသိဥာဏ္ မၿမင့္မားၾကပါဘူး။
အစုိးရရဲ႕ တာ၀န္မဲ့မႈ႕၊ ဆုိးရြားတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္၊ ပညာေရးဘက္ဂ်က္မွာ မသာထာေရစာလုိ သုံးစြဲေနမႈ႕၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကုိ တလႊဲအသုံးခ်ေနမႈ႕၊ စတာေတြကုိ ခ်ေရးေနရရင္ အခန္းဆက္ ၀တၱဴရွည္ၾကီး တစ္ပုဒ္ၿဖစ္သြားမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိဘေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ၿပည္သူေတြကဘဲ မႏုိင္၀န္ထမ္းၿပီး သြားရမွာပါ။ ကမာၻလုံးဆုိင္ရာ ကူးလူးယွက္ႏြယ္ၿဖစ္ထြန္း တုိးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ပညာေရးက အေရးၾကီးဆုံး အခန္းက႑ကုိ ေရာက္လာေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေလာကီ ပညာတင္ မကဘဲ ေလာကုတၱရာ ပညာေတြလည္း အက်ဳံး၀င္လာ ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးေတြ၊ လူမႈေရးေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ၊ ဘာသာတရားေတြဟာ ပထ၀ီ အကန္႕အသတ္ဆုိတာ မရွိေတာ့ဘဲ ကူးလူးဆက္ႏြယ္ၿပန္႕ပြားေနတယ္။ ဒီလုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မႈေတြဟာ ကမာၻလုံးဆုိင္ရာ ၿပန္႕ႏွံလာေနတာကုိ မည္သည့္ ယုံၾကည္မႈကမွ တပါးသူရဲ႕ ယုံၾကည္မႈ႕ကုိ မဟန္႕တားႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တပါးသူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ယုံၾကည္မႈ စတာေတြကုိ အတင္းအဓမၼပိတ္ဆုိ႕ဟန္႕တားေနတာဟာ ေရကုိ ဓါးနဲ႕ပုိင္ၿခားေနသလုိဘဲ ရႈးသြပ္ရာေရာက္သလုိ ပညာဥာဏ္နည္းရာလည္း ၿဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ဒါေတြကုိ အသုံးခ်ေနသလုိ၊ ဆင္ၿခင္တုံတရား နည္းပါးတဲ့ လူေတြကလည္း ေစာေစာက ေၿပာသလုိ မၿဖစ္ႏုိင္တာေတြကုိ ဟန္႕တားဖုိ႕ၾကဳိးစားေနတာပါ။ အမွန္ေတာ့ မိမိယဥ္ေက်းမႈ၊ မိမိတုိ႕ရဲ႕ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ရာဘာသာတရား၊ ရုိးရာအေမြအႏွစ္ စတာေတြကုိ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ (သုိ႕) တုိးတက္ၿပန္႔ပြား ခ်င္တယ္ဆုိရင္ တပါးသူေတြရဲ႕ ယင္းအရာေတြကုိ လုိက္ဖ်က္ဆီးေနတာထက္၊ မိမိတုိ႕ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကုိသာလွ်င္ ေလာကီ ႏွင့္ ေလာကုတၱရာ ပညာရပ္ေတြကုိ စနစ္တက်သင္ေပးရမွာၿဖစ္ပါတယ္။
မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြကုိ မိမိၿဖစ္ေစခ်င္တာ တခုတည္းထက္၊ သားသမီးရဲ႕ ေမြးရာပါ ဗီဇေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ေလ့က်င့္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးမယ္ဆုိလွ်င္ အမွန္တကယ္ကုိ အဖုိးထုိက္တန္ၿပီး၊ လူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္း အတြက္ အက်ဳိးၿဖစ္ထြန္းေစမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြၿဖစ္လာမွာပါ။ ဒီေနရာမွာ အေရးတၾကီး ေၿပာစရာက အတန္းထဲမွာ အဆင့္ ၁ ၿဖစ္ေနေအာင္ဘဲ ကေလးကုိ တုိက္တြန္းေနမွာလား၊ ဆရာ၀န္နဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာေလာက္ဘဲ အဆင့္ၿမင့္တယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ထားေတာ့မွာလား။
ဒီေနရာမွာ သားသမီးေတြရဲ႕ ပင္ကုိယ္ ဗီဇနဲ႕ ဥာဏ္ရည္အေၾကာင္းကုိ အနည္းအက်ဥ္းေဖာ္ၿပ ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး မိမိသားသမီးရဲ႕ ပင္ကုိယ္ ဗီဇဟာဘာလဲ၊ ဘယ္လုိၿပဳစု ပ်ုဳိးေထာင္ေပးရင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထူးခြ်န္ထက္ၿမက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာမလဲဆုိတာ မိဘတိုင္းနဲ႕ လူတုိင္းသိသင့္ပါတယ္။ မိဘဆုိတာ သားသမီးကုိ မေမြးဖြားလာခင္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ထားကတည္းက သားသမီးအတြက္ အေကာင္းဆုံးၿပင္ဆင္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဥပမာအားၿဖင့္ ကုိယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ ကာလမွာ သားသမီးရဲ႕ ဥာဏ္ရည္ထက္ၿမက္ဖုိ႕အတြက္ အေနအထုိင္ေတြ၊ ဗီတာမင္ေဆး၀ါးေတြ သုံးစြဲတာေတြ အပါအ၀င္ေပါ့။
Intelligent Quotient (IQ) ဆုိတာ ေက်ာင္းစာေတြကုိ ခရားေရလြတ္ ရြတ္ဆုိၿပေနရုံ၊ အတန္းထဲမွာ ထိပ္ဆုံးၿဖစ္ေနရုံေလာက္ကုိဘဲ ေခၚဆုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ကေလးေတြဟာ မ်ားေသာအားၿဖင့္ ပန္းခ်ီဆြဲေနတာ၊ ဂီတတခုခုကုိ တိတ္တဆိတ္ အာရုံေရာက္ေနတာ၊ တခ်ဳိ႕ေတြက တခုခုကုိ စူးစမ္းေလ့လာခ်င္ေနတာ စတာေတြမွာ တခ်ဳိ႕ကေလးေတြဟာ လမ္းညႊန္ၿပသတတ္တဲ့ မိဘနဲ႕ဆုိ တခ်ိန္မွာ သူ၀ါသနာပါခဲ့တဲ့ နယ္ပယ္မွာ ထူးခြ်န္တဲ့ ပညာရွင္ၾကီးေတြ ၿဖစ္လာၾကတာမ်ားပါတယ္။ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ IQ အမ်ဳိးအစားကုိ ၇ မ်ဳိး၊ ၈ မ်ဳိး၊ ၉ မ်ဳိး စသည္ၿဖင့္ တုိင္းတာတြက္ခ်က္ၾကပါတယ္။ ၈ မ်ဳိးကုိေတာ့ အမ်ားဆုံးအသုံးၿပဳၾကပါတယ္လုိ႕သိရတယ္။
၁ – စာေပအေရးအသားႏွင့္ ဘာသာစကားလုံးေတြကုိ သိမွတ္တဲ့ဥာဏ္၊
၂- အတြက္အခ်က္နဲ႔ ယုတၱိေဗဒနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဉာဏ္၊
၃- အျမင္အာ႐ုံနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ဉာဏ္တဲ့၊ ဒီဇုိင္နာေတြ၊ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ပန္းခ်ီ၊ပန္းပုဆရာေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ အုိင္က်ဴမ်ဳိးေပါ့။
၄- ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြဘက္မွာ ပိုသာတဲ့ဉာဏ္ရည္ေပါ့။ အကသမားေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားေတြမွာ ေတြ႕ရမ်ားမယ္ထင္တယ္။
၅- ဂီတနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အုိင္က်ဴ၊
၆- လူေတြန႔ဲ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္တဲ့ ဉာဏ္ရည္နဲ႔
၇- စူးစမ္းေလ့လာလုိတဲ့ဉာဏ္ေပါ့။
၈- သဘာ၀တရားႀကီးကို နားလည္ႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့ ဉာဏ္ရည္လို႔ ေျပာၾကတယ္လုိ႕ ဖတ္မွတ္ဖူးတယ္။
အဲဒီလို အုိင္က်ဴ အမ်ဳိးအစားရွစ္မ်ဳိးထဲမွာ ေက်ာင္းသင္ခန္း စာေတြက ၁၊ ၂၊ ၆၊ ၇ စတာေတြကိုပိုၿပီး အေလးထားၾကပါတယ္။
နိဂုံးခ်ဳပ္ရရင္ မိဘေတြနဲ႕ လူတုိင္းဟာ မ်ဳိးရုိးစဥ္ဆက္၊ လူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း၊ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ တုိ႕အတြက္ တာ၀န္ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းဟာ မိမိတက္ႏုိင္ သေလာက္ လက္လွမ္းမွီရာႏွင့္ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးေတြကုိ ကူညီပံ့ပုိးၾကရမယ္ဆုိတာ မၿဖစ္မေနတာ၀န္ တခုပါ။ ဒါမွသာလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြကုိ တလြဲအသုံးခ်ခံရၿခင္းမွလည္းေကာင္း၊ က်ေနာ္တုိ႕ လြန္ေသာအခါမွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ ေကာင္းမြန္စြာ တုိးတက္ရွင္သန္ႏုိင္ဖုိ႕ရာ လည္းေကာင္း၊ မ်ဳိးဆက္တစ္ဆက္ႏွင့္ တစ္ဆက္ဟာ တုိးတက္ရွင္သန္ေနၿခင္းဆုိတဲ့ သေဘာတရားကုိေသာ္ လည္းေကာင္း လုပ္ေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိၾကမွာပါ။ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလး အားလုံး ေက်ာင္းစာသင္ခန္းအသိီးသီးဆီကုိ အေရာက္ပုိ႕ႏုိင္ဖုိ႕ ၾကဳိးစားၾကပါစုိ႕လုိ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။
Aungzaw OO
7/5/14
