Blog

ႏိုဝင္ဘာ ၂၂ ၊ ၂၀၁၂
M-Media
ေမာင္လူငယ္

မေျပာမျပီး၊ မတီးမျမည္ဆိုရိုးရွိသည္အတိုင္း က်ေနာ္သည္ ေျပာရေတာ့မည္၊ ဆိုရေတာ့မည္၊ တီးရပါေတာ့မည္။ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ လေတြအတြင္းက ေက်ာက္နီေမာ္ ျပႆနာအစ အမႈိက္ကစ ျပသာဒ္ မီးေလာင္ဆိုတဲ့အတိုင္း ေတာင္ကုတ္ သတ္ျဖတ္မႈအလယ္ ရခိုင္အဓိကရုဏ္းအဆံုး တဖက္ႏွင့္ တဖက္ အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ၾက၊ မီးရိႈ႕ၾက လူေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ မ်က္ရည္ျဖင့္ ေပးဆပ္လိုက္ရသည္ ့ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ နာမည္ပ်က္ခဲ့ရသည္။

အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရအဆက္ဆက္သည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ကို ေခ်ာင္ထိုးထားခဲ့သည္မွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီး အျပင္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ၊ နိမ့္က်ေနေသာ အေတြးအေခၚ နက္ရိႈင္းစြာ အျမစ္တြယ္ေနေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာ ယူရမည္ကို က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္ပါသည္။ အခု ထားပါေတာ့ ဆက္ေျပာလ်င္ျပီးဆံုးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

သို႔ေသာ္ ခံစားခဲ့ရျပီး သည္းခံခဲ့ေသာ က်ေနာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႔၀င္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္တခ်ိဳ႕၏ စကားကို က်ေနာ္သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။

သည္းမခံႏိုင္ေသာအေၾကာင္းရင္းကို က်ေနာ္ ရွင္းျပလိုသည္အျပင္ လက္တို႔ျပီးေတာ့ ေမးလိုက္ခ်င္ပါသည္။ လ၀က၀န္ၾကီး ဦးခင္ရီရဲ႕ ေျပာစကားသည္ အမ်ိဳးသားမွတ္ပံုတင္တြင္ ကူလီကူမာႏွင့္ မတရားညစ္ပတ္ခံလိုက္ရေသာ က်ေနာ္ႏွင့္ ဘ၀တူမ်ားကို ေစာ္ကားလိုက္ခ်င္ ျဖစ္ေပသည္။
က်ေနာ္သည္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ မွတ္ပံုတင္ကို ၁၇ ႏွစ္သားတြင္ လုပ္ခဲ့ရပါသည္။ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ကို ၁၉ ႏွစ္သား အရြယ္တြင္လုပ္ခဲ့ရပါသည္။ သည္အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ရွင္းျပလိုပါသည္။ က်ေနာ္ မိဘႏွစ္ပါးသည္ စကားမေျပာတတ္ နားမၾကားသူမ်ား ျဖစ္သည္အျပင္ ဘာသာေဗဒ ဆက္သြယ္မႈအခက္အခဲေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္၊ သန္းေခါင္စာရင္း လုပ္ေဆာင္မႈေတြကို နားမလည္ပါ။ သိလည္းမသိေတာ့ေၾကာင့္ ၁၇ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ အကို၀မ္းကြဲႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းရဲ႕ အကူအညီျဖင့္ မွတ္ပံုတင္ စတင္လုပ္ခဲ့ပါသည္။ ငယ္စဥ္က ဖခင္၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းရွိရာ လိႈင္ျမိဳ႕နယ္ ဘူတာရံုလမ္းတြင္ အတူေနခဲ့သျဖင့္ သန္းေခါင္စာရင္းအရ လိႈင္ လ၀ကရံုးတြင္ စတင္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ လိႈင္ျမိဳ႕နယ္ လ၀ကရံုးရဲ႕ တည္ေနရာနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ ဘူတာရံုလမ္းထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ဘုရင္ေနာင့္လမ္းကေန သြားရင္ေတာ့ နီးနီးေလးပါဘဲ။ ရန္ကုန္အင္းစိန္လမ္းမၾကီးကေနသြားရင္ ဆိုက္ကားနဲ႔ သြားမွာ ခရီးတြင္မယ္။ ရံုးက ၃ ထပ္ ေလာက္ရွိတယ္။ ေျမညီထပ္မွာကေတာ့ လက္ယာဘက္အထပ္တိုင္းမွာ ျမိဳ႕နယ္အခြန္ရံုးကို ဖြင့္ထားပါတယ္။ ပံုစံ ၁၇ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ဒီရံုးမွာ လုပ္ရပါတယ္။ လက္၀ဲဘက္မွာက လ၀ကရံုးပါ။ ေျမညီထပ္မွာက မွတ္တမ္းထိန္းသိမ္းေရးဌာန၊ ပထမထပ္မွာ ေလွ်ာက္လႊာနဲ႔ စီစစ္ေရးဌာန၊ လက္ခံဌာန၊ ျမိဳ႕နယ္ဦးစီးမွဴးရံုးခန္း၊ ဒုတိယထပ္မွာေတာ့ ခရိုင္ဦးစီးမွဴးရံုးေပါ့။

ရံုးထဲကို ၀င္လိုက္တာနဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီး ၂ ခုရဲ႕ အရွိန္အ၀ါက လူကို သံသရာမွာ ကပ္ျငိေနေအာင္ လုပ္ေနသလိုဘဲဲ။ “ေျမမ်ိဳလို႔ လူမ်ိဳးမပ်ာက္၊ လူမ်ိဳလို လူမ်ိဳး ေပ်ာက္မည္” ၊ “ကမၻာ့တည္သေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ တည္ရွိရမည္။ ကမၻာ့တည္သေရြ႕ ျမန္မာလူမ်ိဳး တည္ရွိရမည္။” တဲ့။
အျဖဴအမဲ ဓာတ္ပံု၊ မိဘမွတ္ပံုတင္ မူရင္းနဲ႔ မိတၱဴ၊ ေမြးစာရင္းစာရြက္ မူရင္းနဲ႔ မိတၱဴ၊ သန္းေခါင္စာရင္း မူရင္းနဲ႔ မိတၱဴ အစရွိတဲ့ စာရြက္စာတမ္းအျပည္အစံုနဲ႔ မွတ္ပံုတင္လုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ ထူးဆန္းေနတာက က်ေနာ္အေမရဲ႕ စလင္းဘတ္အိတ္ထဲမွာ ေလယာဥ္တံဆိပ္ စာအိတ္အျဖဴ ၁၀ အိတ္ယူလာတယ္ဗ်ာ။ အထဲမွာ ဘာပါမွန္း အစက က်ေနာ္မသိဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ သိရတယ္ဗ်ာ။ လူသိရွင္းၾကား အရွက္မရွိ ဓားျပတိုက္ေနတာမွန္း ေရေရလည္လည္ နားလည္သြားတယ္။ လာဘ္ေေပးရန္မလို ေတြ႔ရွိက တိုင္ၾကားရန္ဆိုတဲ့ စာသားက အိမ္သာသံုး တသွ်ဴးေလာက္ပါဘဲ။

မွတ္ပံုတင္အတြက္ ျဖည့္ရမယ္ ေလွ်ာက္လႊာအတြက္ လ၀က က တပ္ၾကပ္ၾကီးအဆင့္ေလာက္ရွိတဲ့ လက္ေထာက္အရာရွိမမဆီကို သြားေတာင္းပါတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္ လန္႔သြားမိတာက မမအရာရွိရဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးက တေလာကလံုးက လူေတြ သူလုပ္စားထိုင္စားေနသလိုပံုစံနဲ႔ “ဘာ ကိစၥလဲ” ေမးေတာ့ က်ေနာ္အကို၀မ္းကြဲက “ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ညီေလး မွတ္ပံုတင္စလုပ္မလို႔ပါ။ ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္ေလး တဆိတ္ေလာက္ ခင္ဗ်ား”လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ အရာရွိမမကေတာ့ “ဒါဆို စာအိတ္ပါလားတဲ့။ ငါးေနာ္။ ေလးလံုအတိဘဲ သံုးလံုးထက္ မေလ်ာ့ေစနဲ႔ေနာ္” လို႔ ေမးတယ္။ အကိုက “ဟုတ္၊ မေလ်ာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔က ျပင္ဆင္ေပးထားပါတယ္။” လို႔ ဆိုျပီး စာအိတ္အျဖဴေလးကို တရိုတေသနဲ႔ အကိုက ေပးလိုက္ပါတယ္။ ျဖည့္ရမယ္စာရြက္ကေလး ရလာေတာ့ ဖတ္ၾကည္တယ္။ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ေပါ့။ ျဖည့္သင့္တာေတြ ျဖည့္ဖို႔ မိဘေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းကို ဖြင့္ျပီး အေဖဘက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္၊ အေမဘက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ေတြ၊ က်ေနာ္ရဲ႕ ေမာင္ႏွမ ၃ ေယာက္ အေၾကာင္း အျပည္အစံုကို တိတိက်က် က်ေနာ္ျဖည့္ထားပါတယ္။ ျဖည့္ျပီးေတာ့ စီစစ္လက္ခံတဲ့ဌာနဘက္မွာ သြားတင္ေတာ့ အခ်ိန္ၾကာေစာင့္ျပီးမွ နာမည္ေခၚေတာ့ အခန္းထဲ၀င္ျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလး ကိုယ္စီနဲ႔ေပါ့ ပုခံုးထက္က ၁ ပြင့္ ပါတဲ့ အရာရွိတေယာက္ကေတာ့ မ်က္ႏွာေတြကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည္ျပီး သံသယမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေျပာလိုက္ပံုက “ခင္ဗ်ားတို႔ ေဖာင္ျဖည့္ထားတာ တကယ္အမွန္လား ဒါမွမဟုတ္ လိမ္ေရးေနတာလားတဲ့” က်ေနာ္ ေဒါသကို ထြက္သြားတာဘဲ။ က်ေနာ္အေမေတာင္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးမို႔လို သည္းခံထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္အကိုက “ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တို႔ အတိအက် အမွန္အတိုင္းေရးတာပါ။

သူအေဖနဲ႔ အေမ မွတ္ပံုတင္ ၾကည္ရင္ သေဘာေပါက္မွာပါ။” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ အရာရွိကေတာ့ “ဒါဆို ေကာင္းျပီး က်ဳပ္အခု ေခါင္းနည္းနည္းကိုက္ေနလို႔ ျပီးမွာ လက္မွတ္ထိုးေပးမယ္။”လို႔ လူၾကမ္းမင္းသား အိုက္တင္နဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတာကို အကင္းပါတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းအကိုက ခ်က္ခ်င္း ေအာက္ဘက္ဆင္းျပီး 555 စီးကရက္ တဗူး အေျပးအလႊား၀ယ္ျပီး စာအိတ္အျဖဴနဲ႔ တြဲေပးလိုက္တာ စီစစ္ျပီးေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းကို လက္မွတ္ထိုးေပးတာဘဲ။ အံ့ၾသေလာက္ပါေပတယ္။ ျပည္သူ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ပံုမ်ား သြားေလသူ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ကိုေအာင္ဆန္းသာ ထလာလို႔ကေတာ့ “တယ္ေလ ငါနားရင္းပိတ္တီးလိုက္ရ” လို႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္တြယ္မွာေတာ့ ေသခ်ာတာဘဲ။ သူထက္ေတာင္ ပိုဆိုးတာကေတာ့ ျမိဳ႕နယ္ဦးစီးမွဴးပါဘဲခင္ဗ်ား။ ဦးစီးမွဴးကို ေစာင့္ရတာ ရထားလာမယ္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ရတာထက္ေတာင္ ၾကာပါဗ်ာ။ ေမးေတာ့ ျမိဳ႕နယ္မွဴး ထမင္းစားေနလို႔တဲ့။ ရံုးတက္ေတာ့ မနက္ ၁၀ နာရီ ထမင္းစားေတာ့ ေနလည္ ၁၂ နာရီေပါ့ ၂ နာရီေလာက္မွ အတြင္းကို ၀င္ႏိုင္ပါျပီးတဲ့။

က်ေနာ္လာေတြ႔ေနတာ ျမိဳ႕စားမ်ားလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ရံုးခန္းက အဲကြန္းေလးနဲ႔ ဟင္း ၅မ်ိဳး ၆ မ်ိဳး ျပာတာလာသိမ္းတာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေအာ္ သူက ဒီေလာက္စည္းစိမ္ခံႏိုင္ရင္ သူအထက္ အခ်ဳပ္က ရာဇ၀င္ထဲက ဟင္းခြက္ ၃၀၀ ပြဲေတာ္တည္တဲ့ နရသီဟပေတ့ လို႔ေခၚတဲ့ တရုတ္ေျပးမင္းထက္ေတာင္ သာမယ္ထင္တယ္။ ရံုးခန္းမွာ ျမိဳ႕နယ္မွဴးက က်ေနာ္ဖိုင္ကို ဖြင့္ျပီး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ကို ၾကည္ေနတာ ၁၀ မိနစ္ေတာင္ၾကာပါ။

ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ကို ေမးတယ္။ “ေက်ာက္တံတားျမိဳ႕နယ္က ဦးဘေသာ္္က တပ္မေတာ္ေရတပ္က ဗိုလ္မွဴးဘေသာ္ (ခ) စာေရးဆရာ ေမာင္ေသာ္ကလားတဲ့။” က်ေနာ္အကိုက “ဟုတ္ပါတယ္။ ဆရာေမာင္ေသာ္ကပါ။ သူအေမရဲ႕ အေဖပါ။ ကြယ္လြန္သြားတာ ၾကာပါျပီး။ က်ေနာ္ဦးေလးလင္မယားက စကားမေျပာတတ္ နားမၾကားတဲ့သူေတြမို႔လို က်ေနာ္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးေနတာပါ။ ဦးစီးမွဴးခင္ဗ်ား”လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ျမိဳ႕နယ္ဦးစီးမွဴးမ်က္ႏွာက တင္းမာခက္ထန္သြားျပီး ျပာတာကို စီစစ္ေရးက ဟိုေကာင္ကို အခုခ်က္ခ်င္း ရံုးခန္းကို လာခဲ့ပါလို႔ ေျပာလိုက္စမ္း။ ျပာတာက တဟုန္ထိုးသြားျပီး လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္ေတာ့ စီစစ္ေရးက အရာရွိက ဦးစီးမွဴးခင္ဗ်ား ဘာမ်ားညြန္ၾကားစရာရွိလဲလို႔ ေမးေတာ့ ဦးစီးမွဴးက “ေဟ့ေကာင္ မင္းအလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ဘူးလား။ ေသေသခ်ာခ်ာ မစီစစ္ဘူးလား။ လံုျခံဳေရးအေျခအေနအရ အစိုးရကို ပုန္ကန္သူေတြရဲ႕ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ကို ေသခ်ာ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ မင္းနားလည္တာလား နားမလည္တာလား။ ထြက္သြားစမ္းကြာ။”လို႔ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဖရုသ၀ါစာ ဆဲေနတာဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ ေၾကာင္ျပီး ရပ္ၾကည္ေနရတယ္။ ၁ပြင့္ အရာရွိကေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ထြက္သြားေတာ့ ဦးစီးမွဴးက က်ေနာ္တို႔ဘက္ကို လွည့္လာျပီး “ကဲ လာထိုင္ၾကပါဦး။ အခုနက က်ေနာ္ေျပာသမွ်ေတြကို နားလည္ေပးပါ။ အထက္အမိန္႔အတိုင္း က်ေနာ္တို႔က ေဆာင္ရြက္ရတာ။ မိဘက စကားမေျပာတတ္နားမၾကားဘူးဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စာနာပါတယ္။ နားလည္ပါတယ္။

ခက္တာက ဗိုလ္မွဴးဘေသာ္နာမည္ပါေနတာက က်ေနာ္အတြက္ အက်ပ္ေတြ႔တယ္။ သူက သာမန္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္လက္မွတ္ထိုးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ ညြန္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ထိုးမွာ ဒီေကာင္ေလး မွတ္ပံုတင္ရမယ္။ က်ေနာ္ ဒီထက္ပိုမေျပာတတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ လူမ်ိဳးမွာ ဗမာ၊ ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာမွာ အစၥလာမ့္ လို႔ ထည့္လို႔မရပါဘူး။ တခုခုေတာ့ ေပါင္းထည့္ရမယ္။ အေဖဘက္လိုက္ရမယ္။ ဘယ္လိုလဲခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားပါ။”လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္အိမ္နီးခ်င္းအကိုက “က်ေနာ္တို႔ ထမင္းမစားရေသးလို႔ သြားစားရင္နဲ႔ စဥ္းစားျပီးမွာ အေျဖေပးပါမယ္။ ရမလား ဦးစီးမွဴးခင္ဗ်ား”လို႔ ျပန္ေျဖေတာ့ “အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ ဒီမွာ က်ေနာ္ ဖုန္းနံပါတ္မွတ္သြားပါ။ ဆက္သြယ္လိုက္ေပါ့။”တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ တပ္ေခါက္ျပီး ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေသာက္ျပီး ေဆြးေႏြးၾကေတာ့ က်ေနာ္အေမက မွတ္ပံုတင္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ် ဘာမွမသိေတာ့ သားရဲ႕သေဘာထားကို ေမးၾကည္ပါတဲ့။ က်ေနာ္အိမ္နီးခ်င္းအကိုက “ညီေလး အခုခ်ိန္က ဘီလူးေတြ ေ၀သာလီျပည္မွာ ၀င္စီးေနတာ မထြက္ေသးဘူး။ သူေတာ္စင္ကို ေျပာရင္ ရႏိုင္တယ္။ ဘီလူးကို ဘာမွ သြားေျပာလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ညီေလးအေဖက ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ မိသားစု ျပိဳကြဲပ်က္စီးသြားရင္လည္း ဘာနဲ႔ လုပ္စားႏိုင္မလဲ။ ေသခ်ာစဥ္းစားရမယ္။ မိဘမ်က္ႏွာကို ေထာက္ျပီး ဗုဒၶဘာသာလို႔ ထည့္ေရးလိုက္ေပါ့။ ေနာက္မွ အေျခအေနၾကည္ျပီး လုပ္ၾကတာေပါ့။” လို႔ အၾကံေပးတယ္။ က်ေနာ္လည္း အေျခအေနကို စဥ္းစားျပီးေတာ့ စိတ္ကိုေလ်ာ့ျပီး သည္းခံရမယ္ဆိုျပီး သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး အိမ္ကို ျပန္ျပီး ညဘက္မွာ ဦးစီးမွဴးဆီ ဖုန္းဆက္ၾကည္ေတာ့ ဦးစီးမွဴးက “က်ေနာ္လိပ္စာေပးမယ္ ရက္ခ်ိန္းျပီးရင္ က်ေနာ္အိမ္ကို လာခဲ့ပါ အဲဒီက်မွ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာၾကတာေပါ့။ အိမ္မွာ လိုအပ္ေနတာ အမ်ားၾကီးဘဲ ခင္ဗ်ားတို႔ လာခဲ့ရင္ အားနာစရာၾကီးဘဲ” လို႔ ျပန္ေျဖတာေပါ့။ အိမ္နီးခ်င္းအကိုၾကီးက ဒီအေျဖကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္တယ္။ က်ေနာ္ေတာင္ သူဆီက သင္ယူေလ့လာေနရတာဘဲ။ ေလ့လာတာ အနည္းငယ္ဘဲ ရေသးတယ္။ အၾကံေပးတဲ့သူက ကြယ္လြန္သြားျပီးဆိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာဘဲ။ ေနာက္ ၁ ပတ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္ရယ္၊ အေမရယ္၊ အိမ္နီးခ်င္းအကိုၾကီးရယ္ ည ၇ နာရီမွာ ဦးစီးမွဴး အိမ္ကို သြားပါတယ္။ လက္ခ်င္းဗလာသက္သက္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အေကာင္းစား ဘလက္ေလဘယ္လ္ ၀ီစကီနဲ႔ 555 စီးကရက္ ၁ ေတာင့္အပါအ၀င္ ပစၥည္းမ်ိဳးစံုပါ၀င္တဲ့ ျခင္းေတာင္းကေလးနဲ႔ေပါ့။ အေမရဲ႕ ေခၽြးနည္းစာပိုက္ဆံေလး ၈၅၀၀၀ ေလာက္ ပ်ံထြက္သြားပါတယ္။

ဦးစီးမွဴး အိမ္က ၂ ထပ္တိုက္အိမ္ကေလးအပါအ၀င္ ကားကေလးနဲ႔ တင့္တယ္ေနတာဘဲ။ ဦးစီးမွဴးက “ၾကြပါ ၾကြပါ။ ဟ ဒါေတြ အားနာစရာၾကီး မလိုပါဘူး။ ဘာလိုယူလာရတာလဲတဲ့”။ သူမိန္းမလက္ကေတာ့ ျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ျပီးသား ထမင္းစားခန္းဖက္ကို ၀င္သြားတာ သြက္ကို သြက္လြန္းလို႔။ ဦးစီးမွဴးက ေမးတယ္ “သား ဘယ္ႏွတန္းေရာက္ေနျပီးလဲ။ အခု အသက္ဘယ္ေလာက္တုန္း”တဲ့ က်ေနာ္က”၁၇ ႏွစ္ပါ ဦး။ ၁၀တန္းေျဖထားတယ္။ ေအာင္စာရင္းေတာ့ မထြက္ေသးဘူး။”လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဒီထဲမွာ အိမ္နီးခ်င္းအကိုက “ဒီေကာင္ေလးအတြက္ မွတ္ပံုတင္ကိစၥ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ရမလဲ” လို႔ ေမးပါတယ္။ ဦးစီးမွဴး ေျဖတာက “လုပ္ရမွာက သူအဘိုးရဲ႕ မွတ္ပံုတင္နဲ႔ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ဖိုင္ကို မိတၱဴကူးျပီး ပူးတြဲတင္ရမွာပါ။ ေနာက္ျပီး ႏိုင္ငံေရးကင္းရွင္းေၾကာင္းရယ္၊ မွတ္ပံုတင္အတြက္ လုုပ္ထားတဲ့ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္အေထာက္အထား မွန္ကန္ေၾကာင့္ ရီပို႔စ္ေရးျပီး ခံ၀န္ခ်က္ထိုးျပီးရင္ ညြန္ခ်ဳပ္ဆီ တင္ျပီး အတည္ျပဳခ်က္ရရင္ မွတ္ပံုတင္ရပါျပီး” ဆိုတဲ့ အေျဖစကားကို သိရပါတယ္။

ေနာက္ က်ေနာ္အဘိုးရဲ႕မွတ္ပံုတင္လုပ္ရာ ေက်ာက္တံတားျမိဳ႕နယ္ လ၀က ရံုးခ်ဳပ္မွာ သြားရွာပါတယ္။ မွတ္တမ္းထိန္းသိမ္းေရးဌာနက အရာရွိမမကေတာ့ ကူညီေပးမယ္လို႔ ေျပာျပီး ရွာလိုက္ရတာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ျခစားေနမွန္းမသိ ႏွစ္ ၃၀ ပင္ကူမွ်င္ေတြ၊ ဖုန္းအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ က်န္းမာေရးဌာနက ေရာဂါပိုးမႊား ကင္းရွင္းဇုန္ သက္မွတ္ေပးထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္။ ေတြ႔ေတာ့လည္း စာရြက္ေတြက ၀ါက်င္က်င္နဲ႔ေပါ့ မိတၱဴကူးျပီးေနာက္ သူကို လက္ဘက္ရည္ဖိုး ၅၀၀၀ ေလာက္ေပးလိုက္ရတယ္။ လက္ဘက္ရည္ ၁ခြက္ ၅၀ က်ပ္ေလာက္ရွိတာ သူက ၅၀၀၀ ေတာင္းတာ အေတာ္ကို အဆင့္ျမင့္တယ္။

မွတ္ပံုတင္အတြက္ လိုအပ္တာကို ရျပီးဆိုမွေတာ့ လိႈင္ လ၀ကရံုးကို သြားျပီး ဦးစီးမွဴးဆီကို တင္ျပရာမွာ ေျပာတာကေတာ့ “အေဖက ဗုဒၶဘာသာဆိုေတာ့ အေဖဘက္လိုက္ျပီးလုပ္ရမယ္။ သေဘာတူတယ္ဆိုရင္ ဒုလ၀ကမွဴးက ရီပို႔စ္ေရးမယ္။ လက္မွတ္ထုိးလိုက္ရင္ အိုေကျပီး ခဏေတာ့ေစာင့္”လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေစာင့္ေနတာ ၃ နာရီေလာက္ေတာင္ ၾကာတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒါေတြကို ဖတ္ေတာင္ မဖတ္ရဘဲ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေထာက္ထားစရာမ်က္ႏွာေတြရွိလို႔ လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တယ္။ ဒါမ်ိဳး ဖတ္ေတာင္ ဖတ္ခြင့္သိခြင့္မရဘဲ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းတာ ကမၻာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဘဲ ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္မိတယ္။ ေနာက္ ၁ လေလာက္အၾကာမွာ ဦးစီးမွဴး ဖုန္းဆက္လာတယ္။ မွတ္ပံုတင္ရျပီးတဲ့ မနက္ျဖန္ ရံုးကိုလာခဲ့ပါတဲ့။ က်ေနာ္ အေဖနဲ႔ အေမက မွတ္ပံုတင္ရလို႔ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ ေပ်ာ္ေနတာကို က်ေနာ္လည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လ၀ကရံုးကို သြားေတာ့ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ က်ေနာ္က “ေဟး သူငယ္ခ်င္း မွတ္ပံုတင္လာလုပ္ေနတာလား။ ရေနျပီးလား။ မင္းေကာ ဘယ္ေလာက္ကုန္သြားတာလဲ၊ ငါေတာင္ လုပ္လိုက္ရတာ ၁ သိန္းခြဲေတာင္ ကုန္သြားတယ္။ မေတြ႔တာၾကာပါ။” ေမးလိုက္တယ္။ သူျပန္ေျဖပံုက က်ေနာ္ကိုယ္ က်ေနာ္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိတယ္။ ေျဖတာက “၁ပတ္အတြင္း ရလိုက္တာဘဲ။ ပိုက္ဆံေတာ့ မေပးရပါဘူး။ အလွဴေငြေလး ၁ ေထာင္ေလာက္ ထည္႔လိုက္ရံုဘဲ။”ေျဖတယ္။ က်ေနာ္က “လုပ္တာခ်င္း အတူတူဘဲေလ။ ငါက ၁ လၾကာမွ ရတယ္။”လို႔ ေျပာေတာ့ သူက ရယ္ေမာျပီး “ငါအေဖက ကာနယ္ေလ။ လ၀က၀န္ၾကီးက အေဖရဲ႕ ဆရာေပါ့။ လ၀က၀န္ထမ္းအားလံုးရဲ႕ အသက္က ငါအေဖ ပါးစပ္ထဲမွာဘဲ။ သူငယ္ခ်င္းသိေအာင္ေျပာျပမယ္။ ေတာမွာ ဘုရင္က ျခေသၤ့ေပါ့။ သူေအာက္မွာ အဆင့္ဆင့္ရွိတာေပါ့။ အထက္ကိုတက္ေလ ေအာက္က ေမာ္ၾကည္၀ံ့တာမဟုတ္ဘူး။ မင္းအေဖက ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ သူတို႔က ဘယ္ဂရုစိုက္ပါမလဲ။ အခု မွတ္ပံုတင္ရျပီးဆိုေတာ့ အေဖ တာ၀န္က်ေနတဲ့ လားရႈိးကိုသြားရမယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေနာက္မွေတြ႔မယ္။ အဆင္ေျပပါေစ။” တဲ့ က်ေနာ္ေတာင္ ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ရံုးခန္းကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဖိုင္မွာ လက္ေဗြႏွိပ္ဖို႔ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းအတြက္ မင္သုတ္ ႏွိပ္ျပီးမွ မွတ္ပံုတင္မွာ လက္၀ဲလက္မလက္ေဗြ ႏွိပ္ရပါတယ္။ ရျပီးတဲ့အခါ အလွဴေငြအတြက္ စာအိတ္အျဖဴေလးကို ရံုးခန္းမွာ တင္ထားလိုက္ရပါတယ္။ အေတာ္ကို ျခစားေနတာကလည္း မလြယ္ပါလား။ က်ေနာ္ရဲ႕ အသစ္စက္စက္ မွတ္ပံုတင္ကို ၾကည္လိုက္ေတာ့ အံ့ၾသမိသြားတယ္။ လူမ်ိဳးမွာ ဗမာ + ဗမာစြန္နီ၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာမွာ ဗုဒၶဘာသာတဲ့။ က်ေနာ္က လ၀ကအရာရွိကို ေမးျမန္းပါတယ္။ ေရးထားတာ မွားေနတယ္။ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာေတာ့ အထက္ကအမိန္႔အတိုင္းလုပ္ရတာဘဲလို႔ အေၾကာင္းျပပါတယ္။ စြန္နီဆိုတာ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ လ၀ကက ဖင္မွန္း ေခါင္းမွန္း မသိတာလား ဒါမွမဟုတ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ အစၥလာမ့္ဘာသာမွာ ရွီးယားနဲ႔ စြန္နီဆိုတဲ့ ဂိုဏ္း ၂ ခုရွိသလို ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း မဟာယန၊ ေထရ၀ါဒနဲ႔ ဇင္ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ရွိတာဘဲ။ ဒါေလးေတာင္ မသိတဲ့ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းေတြရွိတာ အံ့ၾသပါရဲ႕။

က်ေနာ္အေဖဘက္က ဘိုးဘြားေတြက ဗမာလူမ်ိဳး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြပါ။ အခုထက္ထိ အေဖရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ ရန္ကုန္၊ ထား၀ယ္နဲ႔ ကမၻာ့ေအး ေရကူးရြာ မွာ သက္ရွိထင္ရွားေတာင္ ရွိေနပါေသးတယ္။ အေမဘက္က ဘိုးဘြားေတြက ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းဘုရား ဦးေအာင္ေဇယ်ရဲ႕ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေရႊဘိုျမိဳ႕သား ဗမာလူမ်ိဳး အစၥလာမ့္ဘာသာ၀င္ေတြပါ။

လ၀က၀န္ၾကီး ဦးခင္ရီကို လက္တို႔ျပီးေတာ့ ေမးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဦးခင္ရီက အရင္က ရဲခ်ဳပ္ဆိုေတာ့ အခု လ၀က၀န္ၾကီးျဖစ္ေတာ့ ဒါေလးေတြအတြက္ ရွင္းလင္းစမ္းပါဦး။ ၾကည္ရင္ သူရွင္းႏိုင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ အာလူးဘဲ ေကၽြးႏိုင္မွာပါ။ ေနာက္ျပီး လႊတ္ေတာ္အမတ္တခ်ိဳ႕က ၁၉၈၂ ႏိုင္ငံသားဥပေဒကို မပယ္ဖ်က္သင့္ပါ။ လိုအပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကို လက္တို႔ျပီးေတာ့ ေမးလိုက္ခ်င္ပါသည္။ ဒီဥပေဒကို ေရးဆြဲတုန္းက ဘယ္သူေတြက ေရးဆြဲခဲ့တာလဲ။ တိုင္းရင္းသားမ်ားက ေလးစားရတဲ့သူေတြ၊ ဘာသာေရးနယ္ပယ္က ဂုဏ္သိကာ သမာဓိရွိတဲ့သူေတြ အပါအ၀င္ တိုင္ပင္ျပီးျပီးလား။ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ တိုင္ပင္ရင္ေတာ့ ရမွာေပါ့။ မဆလ သိုးေရျခံဳအာဏာရွင္စနစ္မွာဆိုေတာ့ ဘာမဆို အတည္ျဖစ္တာပါဘဲေလ။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ေသသြားျပီးဆိုေတာ့ ေမးလိုလည္းမရေတာ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ သူတို႔ လုပ္ပံုေတြက က်ေနာ္တို႔မိဘလက္ထက္မွာ ပထမႏိုင္ငံသား၊ က်ေနာ္တို႔လက္ထက္မွာ ဒုတိယႏိုင္ငံသား၊ က်ေနာ္သား လက္ထက္မွာ တတိယႏိုင္ငံသား၊ က်ေနာ္ေျမးလက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္သြားသလို႔ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
က်န္းမာရႊင္လန္းၾကပါေစ။

မွတ္ခ်က္။ ။ စာေရးသူေမာင္လူငယ္မွာ DVB သတင္းအစီအစဥ္မ်ားတြင္ လက္သေကၤတ တင္ဆက္ေပးသူအျဖစ္ တာဝန္ယူေနကာ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္ေပၚသို႕ တင္ေပးခဲ့ေသာ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္ေခၚ စာေရးဆရာေမာင္ေသာ္က၏ ေျမးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။

မွတ္ပံုတင္ကိစၥႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ M-Media မွ ထုတ္ျပီးေသာ ေဆာင္းပါးမ်ား

– ဒီလိုနဲ ့ပဲ အိႏိၵယေတာင္ပိုင္းသားလို ့နာမည္တပ္ဦးမွာလား (ပသီ၀ိုင္း၀တ္ရည္ျမင့္)
– လ၀ကသြား ေတာလား (ေက်ာ္မိုးေအာင္)
– ဘယ္မွာလဲ ဗမာမြတ္စလင္မ္ (ေဌးလြင္ဦး)
– က်ေနာ္တို ့က ဘာေတြလဲ (ေက်ာ္မိုးေအာင္)
– ဘုရားမစင္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ ဥပေဒႀကီးျပင္လိုက္စမ္းပါ ကိုခင္ရီ (ခါလစ္ ၀ဟစ္)
– မွတ္ပံုတင္၊ လ၀က တိုု ့ႏွင့္ သက္ဆိုင္သတင္းမ်ား