စက္တင္ဘာ၊ ၂၈ ၊၂၀၁၂
M-Media
Dr-Raihana
လမ္းမီးအလင္းေရာင္မရွိေသာ လမ္းကေလးတြင္ လေရာင္၏ အားကုိးႏွင့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အျမန္ေလွ်ာက္လိုက္၊ တစံုတခုကို ေတြးမိဟန္ႏွင့္ ေျခလွမ္းေတြ ေႏွးသြားလိုက္ႏွင့္။
ေကာင္ေလးက လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း ရုတ္တရက္ ရပ္၍ လက္သီးကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္လုိက္ျပီး အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာကာ တက္ေခါက္လုိက္ဟန္က သည္ကေလးအရြယ္ေလးႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ေခ်။
သူရပ္လုိက္သည့္ေနရာက လမ္းထိပ္အုတ္ခံုေလးရွိရာ ျဖစ္ေနသည္။ လက္သီးဆုပ္ေတြကို ေျဖလိုက္ျပီး ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းရွည္ၾကီး ခ်လုိက္သည့္အခါ ေစာေစာက မာန္ႏွင့္တင္းထားပံု ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ျပီး သူ႔ကိုယ္ေလးပင္ က်ဳံ႕ဝင္သြားသေယာင္ ထင္ရသည္။ အုတ္ခံုေလးေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး သူ မရႈိက္ဘဲ မ်က္ရည္ေတြ က်လာပါ၏။
****************************************************************************
ကၽြန္ေတာ္အသက္ ၁၀ ႏွစ္ အရြယ္မွစ၍ အျပင္အလုပ္စလုပ္ရသည္မွာ အခုဆို ႏွစ္ႏွစ္ရွိျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမဆက္တက္ေတာ့ေပမယ့္ ညီမေလးကိုေတာ့ ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစား၍ ေငြရွာသည္။
လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ႏွစ္၊ အေဖဆုံးသည့္ႏွစ္တြင္ ညီမေလး ေက်ာင္းစတက္ရသည္။ ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္၏ စရိတ္ႏွင့္ အိမ္စရိတ္သည္ ေမေမ့လုပ္အား တစ္ခုတည္းႏွင့္ မမွ်ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းထြက္ျပီး အေဖလုပ္ခဲ့ေသာ အိမ္ေဆးသုတ္သည့္ အဖြဲ႔တြင္ ဝင္လုပ္သည္။ ေဆးအနံ႔ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွာေခ်တတ္သည္မွလြဲ၍ ထုိအလုပ္လုပ္ရသည္မွာ အဆင္ေျပပါသည္။
***************************************
ေမေမထည့္ေပးေသာ ထမင္းဗူးကုိ လြယ္အိတ္ထဲထည့္ကာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္က ထြက္လာသည္။ မေန႔ညက အလုပ္မွအျပန္ မိုးမိထား၍ ဒီေန႔ ႏွာရည္ယိုေနသည္။ လက္ရွိ ေဆးသုတ္ေပးေနရေသာ အိမ္မွာ တစ္မွတ္တုိင္ခန္႔သာ ေဝး၍ လမ္းေလွ်ာက္သြားလုိက္သည္။
ဒီေန႔မွ ကၽႊန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔မွ ဦးေလးၾကီးတစ္ေယာက္က အလုပ္မလာေပ။ သူ႔သားေလးေခြးကိုက္ခံရလို႔ ေဆးရုံတင္ထားရသည္တဲ့။ “ေခြးကိုက္ခံရရင္္ ကာကြယ္ေဆးထုိုးရတယ္ကြ၊ ထြန္းျမင့္က သူ႔သားေလး ေခြးကိုက္ခံရလို႔ ေဆးခန္းေတာ့ သြားျပတယ္၊ ေခြးရူးကာကြယ္ေဆးက ေလး၊ ငါးလံုး ထုိးရမယ္၊ တစ္လံုးကုိ တစ္ေသာင္းေက်ာ္တယ္ဆုိေတာ့ မလြယ္ဘူးေပါ့ကြာ” ဟု ေနာက္ဦးေလးတစ္ေယာက္က ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြား၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပ္ကြက္မွာလည္း ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြ ေပါသည္။
တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္လုိက္ေတာ့ ေဆးအနံ႔ေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွာေခါင္းက ပိုဆုိးလာျပီး ေခါင္းလည္းကိုက္၊ မ်က္စိမ်ားပါ ေဝလာ၏။ အလုပ္သိမ္းေတာ့ လူက ဖ်ားခ်င္ေနျပီ။
ဦးေလးၾကီးတို႔ကို မေစာင့္ဘဲ ကၽြန္ေတာ္ တိုက္ေအာက္သို႔ ဆင္းလာလုိက္၏။ ေလွကား ေအာက္ဆုံးအထစ္သို႔ အေရာက္၊ တုိက္ေရွ႕တြင္ ရန္ျဖစ္ေနၾကေသာ ေခြးအုပ္ထဲမွ ေခြးတစ္ေကာင္က ဂိန္ခနဲ ေအာ္ျပီး ေလွကားထဲ ေျပးဝင္လာ၏။ ကၽြန္ေတာ္ ေရွာင္ခ်ိန္မရလိုုက္။ ေျခသလံုးက ပူျပီး၊ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ က်ဥ္သြား၏။ ” ဟာ၊ ေကာင္ေလးကုိ ေခြးကိုက္သြားျပီေဟ့ “ ဟု ေအာ္ကာ ဦးေလးၾကီးတို႔ ေျပးဆင္းလာၾကသည္။
******************************************
ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္က အနာကို ေဆးေပးျပီး ေမးခိုင္ကာကြယ္ေဆး ထိုးေပးသည္။ တစ္ဆက္တည္း ေခြးရူးကာကြယ္ေဆးထိုးရန္ ရွင္းျပ၏။ လိုအပ္ေသာ ေငြပမာဏကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ကရမည္နည္း၊ ေတြးရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျခာက္ျခားလာပါသည္။
******************************************
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းမစားဘဲ အိပ္လုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္မက္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေဆာက္တည္ရာမရ ေျပးေနသည္၊ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ျပီး ‘ ေၾကာက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္၊ မလာႏွင့္၊ မလာပါႏွင့္ ‘ ဟု ေအာ္ကာ ေျပး၏၊ ညီမေလးကို ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ သနားသြားသည္၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ထိန္းခ်ဳပ္၍ မရ၊ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ေအာက္ကို ဆင္းေျပးေတာ့ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကစားေနေသာ ကေလးေတြက ‘ ေခြးရူးၾကီး၊ ေခြးရူးၾကီး ‘ ဟု ေအာ္ကာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးကုန္၏၊ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က သြားရည္မ်ားလည္း က်ေန၏၊ ကေလးေတြ ေနာက္ကို ေျပးလုိက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေတြ၊ လက္ေတြ ေကြးေကာက္ကုန္ေလသည္၊ ေျမေပၚလဲက်ကာ ပါးစပ္မွ အျမွဳပ္တစီစီ ထြက္ျပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အိပ္မက္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေျခာက္ျခားစြာ ျမင္ေနခဲ့ရေလသည္။
*******************************************
သန္းေခါင္ယံတြင္ ေခၽြးေစးေတြ ျပန္ကာ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးလာ၏။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ေမေမႏွင့္ ညီမေလးကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ဒုကၡမေရာက္ေစႏုိင္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ေမေမတုိ႔ ထိခိုက္မည့္အစား ကၽြန္ေတာ္ မရိွေတာ့သည္ကမွ ေကာင္းပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ျပီး ညီမေလးကာ ဖက္ျပီး အိပ္ေနေသာ ေမေမ့ကို သြားၾကည့္သည္။ ဒါ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမတို႔ကို ေနာက္ဆံုးျမင္ခြင့္ရျခင္းလား။
ငိုခ်င္စိတ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္က တိတ္တိတ္ေလး ထြက္လာလိုက္သည္။
ခပ္သုတ္သုတ္ေလွ်ာက္လာရင္း အိမ္ႏွင့္ ေဝးလာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္? မည္ကဲ့သို႔ အဆံုးသတ္ရမည္နည္း? ၾကားဖူးနားဝ နည္းလမ္းေတြ စဥ္းစားၾကည့္ေသာ္လည္း တစ္ခုမွ မလုပ္ဝံ့။
” အဲဒီေခြးကိုက္လုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ ေခြးရူးျဖစ္မယ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့၊ အကယ္၍ ေရာဂါရွိေနတဲ့ ေခြးျဖစ္ေနရင္ ေရာဂါကူးစက္ခံရရင္ ေျဖေဆးမရွိလို႔သာ ကာကြယ္ေဆးကို မျဖစ္မေန ထိုးသင့္တာ” ဟု ဆရာဝန္ေျပာခဲ့စကားကို ရုတ္တရက္ သတိရလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျပန္ရွိလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုက္ေသာေခြးသည္ ေရာဂါမရွိေသာေခြး ျဖစ္ႏုိင္သည္မဟုတ္လား။ အိမ္ပဲ ျပန္ေတာ့မည္။ လေရာင္ေအးေအးေအာက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေလွ်ာက္လာလိုက္၏။ မေတာ္တဆ ေမေမႏိုးလာလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေတြ႔လွ်င္ စိတ္ပူေနေတာ့မည္။
ဦးေလး ဦးထြန္းျမင့္၏သား ေဆးရုံတက္ရတာကို ေတြးမိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ရန္ အားေပ်ာ့သြားျပန္သည္။ ေျခလွမ္းေတြ ေလးကုန္၏။ ကၽြန္ေတာ္မရွိေတာ့လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွာေနမည့္ ေမေမ့ကို ျမင္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခလွမ္းေတြ ျပန္သြက္လာျပန္၏။
မၾကာပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ထဲက ေျမျပင္ေပၚလဲက်ေနေသာပံုစံက ျဗဳန္းဆုိ ကၽြန္ေတာ့္အာရုံမွာေပၚလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘဲ ရပ္လုိက္ရသည္။ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လာျပီး လက္သီးကို အားကုန္က်စ္ထားမိသည္။ ” ေတာက္ !”
ေဖေဖ့ကို သတိရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ကို အားငယ္သြားပါသည္။ သက္ျပင္းရွည္တစ္ခု ခ်လိုက္ေသာအခါ တင္းထားသမွ်ေတြ ျပိဳက်သြားသလုိ အားကုန္သြား၏။ ေဘးက အုတ္ခံုေလးေပၚ ထုိင္ခ်လုိက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြ က်လာသည္။
*************************************************************
မႈန္ပ်ပ်သာ လင္းေနေသာ လမ္းကေလးထက္ရွိ အုတ္ခံုေပၚတြင္ ေကာင္ေလး ထိုင္ေနသည္။ ေကာင္ေလးက က်လာသည့္ မ်က္ရည္ေတြကိုလည္း သုတ္မပစ္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေကာင္ေလး၏ ရႈိက္ငိုသံက ပ်ံ႕လာသည္။
လမင္းကို တိမ္ဖုံုးသည့္ခဏ လမ္းကေလးက ေမွာင္မိုက္သြားသည္။ ေကာင္ေလး၏ ငိုသံသဲ့သဲ့ကေတာ့ ေပ်ာက္မသြား။ ေကာင္ေလးက ထုိင္ေနဆဲ၊ ရႈိက္၍ ရႈိက္၍ ငိုေနဆဲ……။
***********************************************************************
