(ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္ အတြင္း၀န္မ်ား႐ံုး (ယခု ၀န္ႀကီးမ်ား႐ံုးေဟာင္း)တြင္ ဗမာမြတ္စလင္မ္ ႏိုးၾကားေရးအဖြဲ႕ အတြင္းေရးမွဴး ဦးညီညီ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုဆိုင္ရာ အဆိုႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ေဆြးေႏြးစဥ္)
မႏၱေလးျမိဳ႕၊ ခ်မ္းေအးသာစံျမိဳ႕နယ္၊ ၂၇ လမ္း၊ ၈၂ လမ္းႏွင့္ ၈၃ လမ္းအတြင္း၊ ဖခင္ ဦးအလီ၊ မိခင္ေဒၚခန္႔တို႔မွ အဗၺဒုလ္ဟမီးဒ္ (ေခၚ) ဆရာဦးညီညီအား ၁၉၂၁-ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၈) ရက္၊ အဂၤါေန႔တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ေမြးခ်င္း ႏွစ္ဦးျဖစ္၍ ကိုကို၊ ညီညီဟု ငယ္မည္ေခၚတြင္ရာ ကိုကို (ေခၚ) ဆရာဦးကို (M.A) ပါဠိကထိကသည္ သားၾကီးျဖစ္၍ ဆရာဦးညီညီမွာ သားငယ္ျဖစ္သည္။
ဆရာဦးညီညီသည္ ၀က္စလီ အထက္တန္းေက်ာင္း (ယခု အ.ထ.က-၁၆) တြင္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းအထိ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၃-ခုတြင္ ေစ်းခ်ဳိေတာ္၊ အိုင္ရံု၊ ပိုးကုန္သည္ ေဒၚေအးၾကည္ႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားကို အဂၤလိပ္စာျပခဲ့သည္။ တိုင္းခ်စ္အထက္တန္းေက်ာင္း ေန႔ေက်ာင္းႏွင့္ တိုင္းခ်စ္ လူငယ့္ေရးရာ ညေက်ာင္း၌ အႏွစ္ (၂၀) ခန္႔ စာျပခဲ့သည္။ တရုတ္အမ်ဳိးသားမ်ား (Oversea) အိုဗာစီး ေက်ာင္းတြင္လည္း စာျပခဲ့ျပီး ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး (ဟာဂ်ီမၾကီး) ေဒၚခင္ရီစိုး လက္ထက္ အမွတ္(၂၁) အ.ထ.က တြင္ ေနာက္ဆံုး စာသင္ျပျပီးေနာက္ အျငိမ္းစား ယူခဲ့သည္။
ဆရာသည္ အာဇာနည္ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္၏ ညာလက္ရံုး တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အဆိုျပဳစဥ္က ဆရာၾကီးကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္ခံရသူျဖစ္သည္။ ၁၉၄၆-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၁၇) ရက္တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ ေရႊတိဂံုေစတီ အလယ္ပစၥယံ၌ က်င္းပေသာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာညီလာခံၾကီးတြင္ လံုး၀လြတ္လပ္ေရးအဆိုကို ဦးေဖခင္က အဆုိတင္သြင္းျပီးဆရာက ေထာက္ခံခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အထက္ျမန္မာျပည္ မြတ္စလင္ထုကိုယ္စားႏွင့္ (ဗ.မ.က) ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္တက္ေရာက္ခဲ့ျပီး ယင္းအဆိုမွာလည္းေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္ပိုသြား၍ အခမ္းအနားမွဴးက သတိေပးေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဆရာ အဂၤလိပ္လိုေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းကိုႏွစ္သက္၍ ဆက္လက္ေျပာၾကားေစခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ယင္းညီလာခံၾကီး၏ မွတ္တမ္းသည္လည္း “၀ရမ္းေျပးဘိုးသိန္း” ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတြင္ မွတ္တမ္းအျဖစ္ပါ၀င္ခဲ့သည္။
ဆရာသည္ “ျမန္မာမြတ္စလင္မ္မ်ား ႏိုးၾကားေရး” အဖြဲ႕တြင္ အတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္ ထမ္းရြက္ခဲ့၍ “ႏိုးၾကားေရး ဦးညီညီ” ဟု လူသိမ်ားခဲ့သည္။ ဆရာ၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ားမွာ သံအမတ္ၾကီးေဟာင္း ဦးေဖခင္၊ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ဘြဲ႕ရ ဆရာဦးဘိုးခ်ယ္၊ ဗိုလ္ဗကို၊ သခင္ခ်န္ထြန္း၊ ဦးသာထြန္းႏွင့္ ဦး A.စလင္းမ္ စသူတို႔ ျဖစ္၏။ ဆရာသည္ ဂြ်န္းဗလီေဂါပကတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ျပီး ဂြ်န္းဗလီ စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲရာတြင္လည္းပါ၀င္ခဲ့သည္။ ကာေစ့မီယာဟ္ေက်ာင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕တြင္လညး္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။
ဆရာသည္ မႏၱေလးျမိဳ႕လံုးဆိုင္ရာ မဟာတမန္ေတာ္ေန႔ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ (၄၁)ၾကိမ္မွစ၍ သာသနာ့စာေပျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ အကဲျဖတ္ဒိုင္၊ (၄၅)ၾကိမ္တြင္ နာယကၾကီး၊ (၄၆)ၾကိမ္တြင္ ဒု-ဥကၠဌ၊ (၄၈) ၾကိမ္တြင္ ဘ႑ာေရးေကာ္မတီတို႔၌ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ သာသနာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားေရး ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ဗဟုိေကာ္မတီမွ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
၂၀၀၁-ခု၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၈) ရက္တြင္ အရွင္ျမတ္အမိန္႔ေတာ္ခံယူခဲ့သည္။ သားသမီး (၇) ဦးက်န္ရစ္ျပီး ရတနာပံုအိုးဘိုဗလီ၀င္းတြင္ မိသားစုေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။
(မႏၱေလးျမိဳ႔လံုးဆိုင္ရာ မဟာတမန္ေတာ္ေန႔ စိန္ရတု မဂၢဇင္း ကကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာကို http://www.myanmarmuslim.net မွ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ အခ်က္အလက္မ်ား (ဥပမာ ဦးေဖခင္၏ အဆုိတင္သြင္းခ်က္ကို ဆရာက ေထာက္ခံခဲ့သည္ ဟူသည့္အခ်က္)ကို အျခားေနရာမ်ားတြင္ ခိုင္လံုေသာ အေထာက္အထားမေတြ႔ရပါ။ မွားယြင္းမွတ္တမ္းတင္မိျခင္းလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ဦးညီညီက ကၽြန္ေတာ့္ အဖိုးေလးေတာ္စပ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အဖိုး ဦးကိုကို http://www.mmsy.org/profiles/blogs/m-a ၏ ညီအရင္းေတာ္စပ္သူ။ ဦးကိုကိုက ကၽြန္ေတာ္ငယ္ေသးစဥ္ ၁၉၈၇ခုႏွစ္ကတည္းက အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ အမိန္႔ေတာ္ ခံယူခဲ့သျဖင့္ သူ႔အေၾကာင္း သိပ္မမွတ္မိေသာ္လည္း ဦးညီညီႏွင့္ကေတာ့ သူ၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္က အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ သိခ်င္တာမ်ား ေမးခြင့္ရခဲ့ပါသည္။ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆန္ေသာ ေရးသားမႈျဖင့္ သမိုင္းမွတ္တမ္းမတင္လိုပါ။ သို႔ေသာ္လည္း စာမတင္ေသးသည့္သမိုင္း၀င္ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ မသိၾကေသးသူေတြလည္းသိေစရန္ ရည္႐ြယ္လ်က္ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေသာ ဦးညီညီအေၾကာင္းကိုပါ ထပ္မံေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
၂၀၀၀ခုႏွစ္၀န္းက်င္ တစ္ရက္ သူ႔အိမ္ကို ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ စိတ္ပညာ႒ာန ပါေမာကၡ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္သန္း [စာေရးဆရာ ခင္ေမာင္သန္း(စိတ္ပညာ)] ေရာက္ေနသည္။ ဆရာက သူ၏ဆရာတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ဦးညီညီထံသိလိုသည့္ အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ေမးရင္း လာေရာက္ ႏႈတ္ဆက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးညီညီက တစ္ဖက္ကသိလိုသည္ကို ေျဖၾကားေပးၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း အားမရေသးဘဲ ေက်ာင္းဆရာေဟာင္းပီပီ ရသည့္အခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ အသံုးခ်ကာ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆြဲလ်က္ အသက္၆၀တန္း၀င္ မိမိတပည့္ေဟာင္းမ်ားအား ဇြတ္ပင္ စာသင္ေပးလိုက္ေသးသည္။ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္သန္းက “ သူတို႔အေနျဖင့္ ဦးညီညီအား Human Encyclopedia (သက္႐ွိ လူသား အဘိဓာန္) ဟု ေခၚၾကေၾကာင္း၊ ယခုခ်ိန္တိုင္သိလိုသည္ကို ေမးၾကရစဲျဖစ္ေၾကာင္း” ေျပာျပသည္။ တစ္ေခတ္တစ္ခ်ိန္က အထက္တန္းအဆင့္အထိသာ ပညာဆည္းပူးဖူးသူ တစ္ဦး၏ ပညာ အမွန္တကယ္တတ္ေျမာက္မႈကို ပိုမိုသတိျပဳမိသြားေစခဲ့ပါသည္။
ထိုရက္ပိုင္းေတြအတြင္းက ဦးညီညီ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္မွာ ေလးငါးရက္ လာေနသြားသည္။ တစ္ခ်ိန္က သူ ထဲထဲ၀င္၀င္ လႈပ္႐ွားခဲ့ေသာ ဗမာမြတ္စလင္မ္ ႏိုးၾကားေရးအဖြဲ႕အေၾကာင္း ေမးၾကည့္မိသည္။
“မ်ိဳးကားဗမာ၊ ဘာသာမြတ္စလင္မ္
ျဖစ္တံုအင္လည္း၊ တို႔မ်ိဳးတို႔ေဆြ
တို႔တစ္ေတြသည္၊ တို႔ျပည္(ေျပ)တို႔႐ြာ
တို႔႒ာနာမွာ၊ တို႔ဟာထင္႐ွား
မ႐ွိအားေၾကာင့္၊ တို႔မ်ားကုလားဒိန္
အမ်ားႏွိမ္သည္၊ သို႔ပါေသာ္ျငား
တို႔မ်ိဳးသားကား၊ ႏိုးၾကားမ႐ွိ
၀မ္းနည္းဘိ၏။” ဟူေသာ ႏိုးၾကားေရးႏႈိးေဆာ္ကဗ်ာအား ခံစားခ်က္အျပည့္၊ အသံတုန္တုန္ျဖင့္ ျပန္လည္႐ြတ္ဆိုျပေသာ ဦးညီညီ၏ပံုရိပ္ကိုယခုအခ်ိန္ထိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိသည္။ ယင္းကဗ်ာအားလည္း ထိုစဥ္ကပင္ႏွလံုးသားအကၡရာ ကဗ်ည္းတင္ခဲ့မိသည္။ “ဗမာကို ဗမာကသိေရး” (ဗမာမြတ္စလင္မ္မ်ားသည္ ဗမာဗုဒၵဘာသာ၀င္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ဗမာမ်ား ျဖစ္ၾကေၾကာင္း ဗမာအားလံုးက သိေရး) ေဆာင္ပုဒ္ျဖင့္ အမ်ိဳးသားေရး ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကပံု၊ ထိုစဥ္က ဂဠဳန္ဦးေစာအစိုးရအဖြဲ႔မွ ဗမာမြတ္စလင္တို႔အား ကုလား၊ ေဇရဗာဒီ၊ ေဇကျပား စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚေ၀ၚေနၾကရာမွ “ဗမာမြတ္စလင္” ဟုသာ တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲၾကရန္ အမိန္႔ျပန္တမ္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပံု၊ ေနာင္တြင္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္ ဗမာမြတ္စလင္မ္ကြန္ဂရက္ အျဖစ္ ဖဆပလတပ္ေပါင္းစုတြင္ပါ၀င္ကာ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈတြင္ ဗမာမြတ္စလင္မ္မ်ား တစ္တပ္တစ္အားပါ၀င္ခဲ့ၾကပံု တို႔ကိုလည္း ကိုယ္ေတြ႕ ၾကားသိခြင့္ရခဲ့သည္။
ဦးညီညီသည္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းဆင္း ဆရာႀကီး၏ တပည့္ရင္းခ်ာတစ္ဦး မဟုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕႐ြာအက်ိဳးျပဳ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ လက္တြဲလုပ္ကိုင္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ဆရာႀကီးထံမွ အဆံုးအမမ်ား၊ အဂၤလိပ္ဘာသာစာေပေလ့လာနည္း လမ္းညႊန္မ်ား အနီးကပ္ ရခဲ့ေၾကာင္းလည္း သိခဲ့ရသည္။
ထိုအေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပၿပီးေနာက္ သူ႔မ်က္ႏွာ အမူအယာ ေျပာင္းသြားသည္။ ေက်ာ္မိုးေအာင္ေရ…ဒါဒါေလး (သူ႔ကိုယ္သူ ေခၚေ၀ၚသည့္ အသံုးအႏႈန္းတစ္ခု – အဘိုးေလးဟု အဓိပၸၸါယ္ရသည္)က ကုလားႀကီးပါကြ ဟုေျပာသည္။ ေတာ္ၿပီကြာ..ဒီအေၾကာင္းေတြ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူးဟု ဆိုကာ သူသိပ္ႀကိဳက္ေသာ The Ten Commandments ႐ုပ္႐ွင္ဖြင့္ျပခိုင္းသည္။ ခံစားခ်က္ ႀကီးႀကီး ႐ွိခဲ့ရဖူးဟန္တူသည္။
ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္ သတိက သိပ္ မေကာင္းခ်င္ေတာ့။ စကားေတြက ေရွ႕ေရာက္ေနာက္ေရာက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထိုဗမာမြတ္စလင္သမိုင္းအေၾကာင္း ထပ္ေမးခြင့္ မရေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္ထံမွ စာ႐ြက္ႏွင့္ ခဲတံေတာင္းကာ စာတစ္ေၾကာင္းကို ၃နာရီမွ်ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားပမ္းစားေရးကာ ကၽြန္ေတာ့္အား ေပးသြားသည္။ ေရးထားသည္က “အေသးအဖြဲမ်ားသည္ ျပည့္စံုျခင္းကို ျဖစ္ေစ၏၊ ျပည့္စံုျခင္းသည္ အေသးအဖြဲမဟုတ္” တဲ့။ ဘာကိုဆိုလိုသည္ကို သူပင္ အသိဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ေရးသူ- ကုိေက်ာ္မိုးေအာင္
