က်မ ဂဒါဖီရဲ႕ သူနာျပဳဘ၀ကေပါ့

က်မ အသက္ ၂၁ အရြယ္မွာ မြမ္မာဂဒါဖီရဲ့ သူနာျပဳအျဖစ္စတင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။

က်မ ယူကရိန္းမွာ ၾကီးျပင္းသူပါ။ အာရပ္စကားလည္း မေျပာတတ္ပါဘူး။ လစ္ဗီးယားစကားနဲ့ လဗႏြန္စကား မတူမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ သူ့ကိုေတာ့ က်မတို့က ‘Papik’ လို႔ ခ်စ္စနုိးေခၚၾကတယ္။ ရုရွားလုိ ‘အေဖေလး’ လုိ့ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ က်မ အတြက္ကေတာ့ အရာရာဟာ အိပ္မက္လိုပါပဲ။ က်မအတြက္ အိပ္ခန္း၂ခန္းပါတဲ့ တိုက္ခန္းတခန္းရတယ္။ ဒရိုင္ဘာတစ္ေယာက္ေပးထားတယ္။ က်မေခၚ လိုက္တဲ့အခ်ိန္တုိင္းမွာ အဆင္သင့္ ေရာက္လာမယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မအခန္းမွာ လွ်ိ႕၀ွက္အသံဖမ္းကရိယာေတြ တပ္ဆင္ထားတယ္။ က်မဘ၀က အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္တာခံခဲ့ရတယ္။
က်မအလုပ္၀င္ကာစက နန္းေတာ္ကို သြားခြင့္မျပဳဘူး။ ‘အေဖေလး’ က သူ့မိန္းမ(စဖီယာ)ကို ေၾကာက္ရတယ္နဲဲ့တူတယ္။ သူ့မိန္းမ မနာလိုျဖစ္မွာကိုေလ။ ေနာက္ေတာ့ က်မ ပုံမွန္သြားလို႕ ရခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူ့မွာ လူငယ္တစ္ေယာက္လုိ နွလုံးခုန္နွုန္းနဲ့ ေသြးေပါင္ခ်ိန္မ်ိုးရွိေနတာပါ။ ခ်က္တုိ့၊ ခ်ီလီနုိ္င္ငံတုိ့ကို အလည္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ အပူဒဏ္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ေရာဂါ မ၀င္ရေအာင္ သူ့ကို ကုတ္အကၤ်ီထူထူထဲထဲ ၀တ္ေပးရတယ္။ က်မတို့က သူကို အိမ္နားမွာ ပုံမွန္လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းျပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္တာတု့ိ ကာကြယ္ ေဆးထုိးတာတုိ့ မွန္မွန္လုပ္ေပးရတယ္။
ယူကရိန္းသတင္းစာေတြကေတာ့ က်မတုိ့ကို ကဒါဖီရဲ့ ေမာင္းမ (အငယ္အေနွာင္း)ေတြလို့ ကင္ပြန္းတပ္တယ္။ ဒါ အဓိပၸာယ္မရွိတာပဲ။ ဘယ္သူနာျပဳမွ  သူ့ခ်စ္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို့ေတြက ေသြးေပါင္တုိင္းတဲ့အခ်ိန္ေလာက္ပဲ သူ့အသားကို ထိေတြ႔ၾကတာပါ။ ‘အေဖေလး’ဟာ သူ့သူငယ္ခ်င္း အီတလီ၀န္ၾကီးခ်ုပ္ ဘာလူစကူနီိတို႔လုိ မိန္းမလိုက္စားတဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။ သူက ဆြဲေဆာင္မွု ရွိတဲ့ ယူကရိန္းမယ္ေတြကိုပဲ သီးသန္႔ေရြးခ်ယ္ခန့္ထားတာပါ။ သူ႔ေဘးမွာ လွပတဲ့ အရာေတြ လူေတြရွိေနေစခ်င္တဲ့ သေဘာပါ။ က်မကို အလုပ္ခန့္ဖုိ့ လူေတြ႔ စစ္ေဆးတုန္းကဆို က်မကို လာေလွ်ာက္တဲ့သူေတြထဲကေန ဆြဲထုတ္ျပီး အရင္ဆုံး လက္ဆြဲနွုတ္ဆက္တယ္။ ေနာက္ျပီး က်မ မ်က္လုံးကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ က်မသိလိုက္ရတာက သူဟာ လူေတြနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခု ခ်ရမယ္ဆိုရင္ အရင္ဆုံး အဲဒီလူကို လက္ဆြဲနွုတ္ဆက္တတ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။
‘ပါပစ္က္’မွာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္တစ္ခုခ်ို့ေတာ့ရွိတယ္။ သူဟာ အာရဗ္ဂီတကို ကက္ဆက္အေဟာင္းျကီးတစ္ခုနဲ့ ဖြင့္ျပီး နားေထာင္မယ္။ သူ့အ၀တ္ေတြကိုလည္း တစ္ေန့ကို ခဏခဏလဲေနေတာ့တာပါပဲ။ ၁၉၈၀ ေလာက္က ေရာ့ခ္ဂီတသမားတစ္ဦးရဲ့ ဒီဇိုင္းနဲ့ အ၀တ္အစားကုိ သူ အရူးအမူးစြဲလမ္းတာ…။ တစ္ခါတရံ ဧည့္သည္ေတြ သူ့ကို ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ အခန္းထဲ၀င္ျပီး အကၤ်ီလဲလိုက္ေသးတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ အာဖရိကနုိင္ငံေတြကို လွည့္လည္တဲ့အခါမွာလည္း သူက ကားျပတင္းေပါက္ကေန ယာဥ္တန္း ေနာက္က ေျပးလိုက္လာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို ပိုက္ဆံေတြ၊ သၾကားလုံးေတြ က်ဲခ်တယ္။ ကေလးေတြနားေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မကပ္ဘူး။ ေရာဂါေတြ ကူးဆက္မွာ စိုးလုိ့တဲ့။ ေနာက္ ရြက္ဖ်င္တဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မအိပ္ဘူး။ အစည္းအေ၀းလုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ပဲ သုံးတယ္။
သူနဲ့အတူ က်မတုိ့ အေမရိကန္၊ အီတလီ၊ ေပၚတူဂီ၊ ဗင္နီဇြဲလား စတဲ့ နုိ္င္ငံေတြကို ခရီးထြက္ဖူးပါတယ္။ အျမဲတမ္း က်မတုိ့အေပၚ ေကာင္းခဲ့တယ္။ က်မတို့ လိုအပ္ တာကိုေမးျပီး ေဈး၀ယ္ထြက္ခြင့္ျပုတယ္။ နွစ္စဥ္နွစ္တုိင္းမွာလည္း ‘အေဖေလး’က သူ့၀န္ထမ္းေတြကို ေရႊေရာင္ နာရီတစ္လက္ လက္ေဆာင္ေပးေနျကပဲ။ အဲဒီနာရီအေပါ္မွာ သူ့ဓါတ္ပုံကိုပါ ထည့္သြင္းရိုက္နွိပ္ထားတယ္။ အဲဒီနာရီျပျပီး လစ္ဗ်ားရဲ့ ဘယ္ေနရာမွမဆို ျပႆနာျဖစ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လိုအပ္တဲ့အကူအညီမွန္သမွ် ေတာင္းလို့ရတယ္။
သူ့ကို လစ္ဗ်ားလူဦးေရ ထက္၀က္ေလာက္က မၾကိဳက္မွန္း သိရေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ျပည္တြင္းက က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြဆိုရင္လည္း က်မတုိ့ေတြကို မနာလုိျဖစ္ၾကတယ္။ က်မတုိ့က သူတုိ့ထက္ ပိုျပီး လစာ ၃ ဆေလာက္ရၾက တယ္ေလ။ ေဒၚလာ ၃ ေထာင္ေက်ာ္တာေပ့ါ။ ဒါဟာ ‘အေဖေလး’သူ႕တုိင္းျပည္မွာ လုပ္ခ်င္တုိင္းလုပ္ေနတဲ့ ရလာဒ္ပဲ။ သူက စတာလင္နဲ႔ တူတယ္။ အာဏာေတြ ဇိမ္ခံစရာေတြအားလုံးဟာ သူ႔အတြက္ခ်ည္းပဲ။
အီဂ်စ္ျပည္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေတြျဖစ္ေနတာ တီဗီမွာ က်မ စေတြ႔ေတာ့ ေအာ္…ဒီမွာ ‘အေဖေလး’ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ဆန္႔က်င္ရဲ မွာမဟုတ္ဘူးလုိ့ ထင္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တူနီးရွားနဲ့ အီဂ်စ္ျပီး ဂယက္ေတြရိုက္ျပီး လစ္ဗ်ားမွာလည္း အရာရာေျပာင္းလဲခဲ့ျပီေလ။
တကယ္လုိ့ ‘အေဖေလး’ဟာ သူ့သား ‘စအိဖ္’ကို အာဏာ လႊဲေပးလုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သူ့အတြက္ အခြင့္အေရးရွိနိုင္ဦးမယ္။ ျပည္သူေတြအခုေလာက္လည္း ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။
က်မ ထရီပိုလီကေန ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းေလာက္မွာ ထြက္လာခဲ့တယ္။ က်မသူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ေတာ့ အဲဒီမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အခု သူတုိ့ ထြက္လာလုိ့ မရေတာ့ဘူး။ က်မ ထြက္လာရ တဲ့အေျကာင္းကေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆန္လြန္းပါတယ္။ က်မမွာ ကုိယ္၀န္ေလးလရွိျပီေလ။ အခု ထင္သာျမင္သာရွိေနျပီ။ က်မရဲ့ ဆားဗီးယားခ်စ္သူကို ‘အေဖေလး’က သေဘာမက်မွာ စိုးလုိ့ပါပဲ။
က်မ သစၥာေဖာက္လုိ့ ‘အေဖေလး’က ခြင့္လႊတ္မွာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မ လစ္ဗ်ားကေန ထြက္ခြာမွျဖစ္မွာမုိ့ပါ။ က်မနဲ႔ က်မရဲ့ကေလးအနာဂတ္ကို စဥ္းစားရမယ္ေလ။ ‘အေဖေလး’ ရဲ့ အနီးကပ္လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္က အခုေတာ့ သူနဲ့ေ၀းရာကို ထြက္ေျပး ေနရပါျပီ။ သူက အခု သူ႔သားသမီးေတြကိုေရာ က်မနဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ယူကရိန္းအမ်ိုးသမီး၂ဦးကုိပါ သူ႔ေဘးမွာ သူနဲ့အတူ ေသဖုိ႔ ဖိအားေတြ ေပးေနျပီေလ….။   ။

ေအးမြန္

Ref: My Years As Gaddafi’s Nurse – by Oksana Balinskaya , Newsweek, April 10, 2011