ဆရာမ ေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္း သို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ

ဆရာမ ခင္ဗ်ား –

၂၇ – ၁၀ – ၂၀၁၀ ေန႔ထုတ္ ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္ (News Watch)အတြဲ(၆)၊ အမွတ္(၁၅) စာမ်က္ႏွာ ၃၀ မွာ ေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္း အမည္နဲ႔ေရးထားတဲ့ ”ေပးဆပ္ခဲ့သူသာ အေလးျမတ္ျပဳခံရ” ဆိုတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။
ဆရာမ ေရးသားတဲ့ အဲဒီေဆာင္းပါးရဲ႕ ေခါင္းစဥ္က ထိမိလွပါတယ္။ ဆရာမတင္ျပခ်င္တဲ့ သေဘာတရား အခ်ိဳ႕ကိုလည္း နားလည္လိုက္ပါတယ္။ မဟတၱမဂႏၶီႀကီးဟာ ”ဟိႏၵဴ၊ မြတ္စလင္ လူမ်ိဳးေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြကို မလိုလားေၾကာင္း၊ မတူညီတဲ့ ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း သတ္ျဖတ္ေနၾကတာကို အလုပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ခံယူထားသူျဖစ္ေၾကာင္း

– ေတာင္အာဖရိကႏိိုင္ငံမွာ အိႏၵိယလူမ်ိဳးေတြအတြက္ တရားမွ်တမႈရဖို႔ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ရေၾကာင္း။
– အိႏၵိယ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကို တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့အခါ တားဆီးမႈ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ခံခဲ့ရၿပီး၊ ေထာင္ထဲကို ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔ ဘ၀တစ္ခုလံုးအနစ္နာခံခဲ့ရေၾကာင္းေတြ ေရးထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။
ေကာင္းပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္နဲ႔လည္း ကိုက္ပါတယ္။ မဟတၱမဂႏၶီႀကီးကိုလည္း ပိုၿပီး ကရုဏာသက္ ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုရင္ မဟတၱမဂႏၶီႀကီးကို စံနမူနာယူေနတာကိုလည္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။
မေကာင္းတာတစ္ခုလည္း ဆရာမေရးထားတဲ့စာထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာသလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ မေကာင္းတာဆိုတာထက္ သမိုင္းအမွားႀကီးတစ္ခုလို႔ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေကာ္လံ(၃) ပထမပိုဒ္ စာေၾကာင္းေရ(၄)နဲ႔ ေကာ္လံ(၅) ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္အစမွာ ေရးထားတဲ့ မဟတၱမဂႏၶီႀကီးကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္သူဟာ ”အလြန္အယူသည္းေသာ မြတ္စလင္လူငယ္တစ္ဦး”ဆိုၿပီး ေရးထားတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္ဟာ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲသြားတာပါပဲ။
ဆရာမဟာ ေဒါက္တာဆိုေတာ့ ေဆးပညာေဒါက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပညာေရး Ph.D ေဒါက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီပါရဂူေျမာက္ဘြဲ႕ေတြရဖို႔ သုေတသနက်မ္းအလီလီျပဳ၊ စာတမ္းအေစာင္ေစာင္ တင္ၿပီးမွ ရခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို ေဒါက္တာဘြဲ႕ရဆရာမတစ္ဦးက စာေရးဆရာလည္းျဖစ္ေတာ့ ပိုၿပီး ႏွံ႔စပ္ေသခ်ာဖို႔လိုပါတယ္။ မေရမရာနဲ႔ မစူးစမ္း မဆင္ျခင္မေလ့လာဘဲ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ေရးလိုက္တာကေတာ့ ဆရာမရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္သိကၡာ ေဒါက္တာ ဆိုတာနဲ႔ အလွမ္း အရမ္းႀကီးကြာေ၀းေနပါတယ္။ ဗရမ္းဗတာေရးတတ္တဲ့ သူေတြထဲမွာ ဆရာမေဒါက္တာစိန္စိန္ သိန္း တစ္ေယာက္ မပါေစခ်င္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဆရာမေရးထားတဲ့အတိုင္း မဟတၱမဂႏၶီႀကီးဟာ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈ၊ လူမ်ားစုက လူနည္းစု အေပၚ တစ္ဖက္သတ္ဖိႏွိပ္မႈ၊ ဘာသာေရးေစာ္ကားမႈေတြကို လိုလားသူမဟုတ္ပါ။ ဟိႏၵဴမြတ္စလင္တို႔ အဓိကရုဏ္း ေတြ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္တဲ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီမွာ အဓိကရုဏ္းေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔နယ္လွည့္တရားေဟာ ခဲ့တယ္။ ဟိႏၵဴနဲ႔ မြတ္စလင္တို႔ သင့္တင့္လာေစရန္ အစာငတ္ခံခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဘက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီက သင့္ျမတ္ ပါ့မယ္ဆိုတဲ့ ကတိရရင္ အစာျပန္စားတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာ တစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔မွာ တစ္ႀကိမ္ အစာငတ္ခံျပန္တယ္။ အဲဒီလို အစာငတ္ခံၿပီး နာရီေပါင္း ၁၇၁ နာရီနဲ႔ ၄၅ မိနစ္ေစ့တဲ့အခါ ဟိႏၵဴနဲ႔မြတ္စလင္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႏွစ္ဖက္ သင့္ျမတ္ညီညြတ္ပါ့မယ္လို႔ ဂတိေပးတဲ့အတြက္ အစာကို ျပန္စား ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္း ဘာျဖစ္သြားသလဲ၊ ဂႏၶီကို ဘယ္သူသတ္သလဲဆိုတဲ့ သမိုင္းအေထာက္အထားေတြကို ကြ်န္ေတာ္အေျမာက္အမ်ား တင္ျပႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခိုင္လံုဆံုးအေထာက္အထားတစ္ခုနဲ႔တင္ လံုေလာက္ လို႔ အဲဒီတစ္ခုကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္တင္ျပပါရေစ။
ဂႏၶီႀကီး က်ဆံုးၿပီး (၈)ႏွစ္ပဲၾကာေသးတဲ့ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဘာသာျပန္စာေပ အသင္း၊ စာေပဗိမာန္ရဲ႕ ရုပ္ျပဗဟုသုတဘဏ္အျဖစ္ထုတ္ေ၀တဲ့ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ(၃)၊ စာမ်က္ႏွာ (၉၁-၉၄)မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ မဟတၱမဂႏၶီႀကီးအေၾကာင္းကို ဖတ္ၾကည့္ဖို႔ မူရင္းအတိုင္း ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
(၁၉၄၈ ခုႏွစ္) ”ဇႏၷ၀ါရီ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ ဟိႏၵဴလူငယ္တစ္ဦးသည္ ဟိႏၵဴမြတ္စလင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မလိုလားေသာ ဆႏၵကိုျပသည္အေနႏွင့္ ဂႏၶီ၏ ေနအိမ္အနီး၌ ဗံုးေဖာက္ခြဲသည္။ ဂႏၶီသည္ ထိုလူငယ္အား အျပစ္မွ ခြင့္လႊတ္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံေလသည္။
ဇႏၷ၀ါရီ ၃၀ ရက္ေန႔ ညေန ၅ နာရီ ၁၀ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဂႏၶီသည္ ေဒလီၿမိဳ႕ရွိ သူ၏ေနအိမ္ ဗီယာလာ ေနအိမ္၌ ဘုရား၀တ္ျပဳရန္အလာတြင္ ဟိႏၵဴလူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဂတ္ေဆးဆိုသူသည္ ဂႏၶီကို ေျခာက္လံုးပူး ႏွင့္ သံုးခ်က္ပစ္သည္။ ဂႏၶီသည္ နာရီ၀က္ခန္႔ၾကာေသာအခါ အနိစၥေရာက္ေလသည္။”
ဒါေၾကာင့္ ဆရာမ စြပ္စြဲေရးသားထားသလို ဂႏၶီႀကီးကို သတ္တာ မြတ္စလင္လူငယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိႏၵဴ လူငယ္သာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္။ စာေပဗဟုသုတမ်ားကို ဆက္လက္ေလ့လာၿပီး အမ်ားအက်ိဳးျပဳ စာေပမ်ား ေရးသားႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလ်က္ –

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ

ေမာင္သဲနီ

————————————————————————————————————————————–

၂၂-၁၂-၂၀၁၀ (ဗုဒၶဟူး)ေန႔ထုတ္ News Watch (ေစာင့္ၾကည့္)ဂ်ာနယ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၆ မွာ

ေမာင္သဲနီရဲ႕ “ဆရာမ ေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္းသို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ” ကို ေဖာ္ျပခံရပါတယ္…။

စာေပစိစစ္ေရးက ျဖတ္ေတာက္ထားတာေတာ့ ရွိပါတယ္..

မူရင္းေဆာင္းပါး