Category: ေဆာင္းပါး

အလုပ္သမားမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားသည္ ယေန႔ကမာၻတြင္ အေရးတၾကီး ေဆြးေႏြးစရာ ေခါင္းစဥ္ၾကီးမ်ားအနက္ တစ္ခု ျဖစ္ေနဆဲပင္။ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အစၥလာမ္သာသနာကေရာ မည္သို႔ သြန္သင္ဆုံးမထားသည္ကို ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႔…။

အစၥလာမ့္အေျခခံတန္ဖိုးမွာ တရားမွ်တျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ လူ႔အသုိင္းအဝန္းတစ္ခုအတြင္း တရားမွ်တျခင္းမရိွပါက ျငိမ္းခ်မ္းမႈႏွင့္ သဟဇတျဖစ္မႈ လုံးဝ ရိွလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ တရားမွ်တျခင္းကို ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္တြင္ အလ္-အဒ္လ္ ႏွင့္ အလ္-ကိစ္သ္ ဟူ၍ အရဗီအသုံးအႏႈန္းႏွစ္ခုျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသည္။ အဒ္လ္ဆိုသည္မွာ အစြန္းႏွစ္ဖက္ကို ေရွာင္ျပီး အလယ္အလတ္က်မွ်တျခင္းျဖစ္ျပီး၊ ကိစ္သ္ဆိုသည္မွာ ေလာကရိွ လူတိုင္း သတၱဝါတိုင္းႏွင့္ အရာရာတိုင္းတြင္ ထိုက္တန္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ ရပိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးမ်ားရိွေၾကာင္းကို အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္သား၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို အျပည့္အဝေပးျခင္းသည္ တရားမွ်တျခင္းျဖစ္ျပီး မေပးျခင္း၊ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းသည္ မတရားမႈ မမွ်တမႈပင္ျဖစ္သည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က က်မ္းေတာ္ျမတ္တြင္ တရားမွ်တရန္ ေလးနက္စြာ မိန္႔ေတာ္မူထားသည္မွာ-

“အို-သက္ဝင္ယုံၾကည္သူအေပါင္းတို႔၊ အသင္တုိ႔သည္(မည္သည့္ကိစၥမ်ိဳး၌မဆို) တရားမွ်တမႈအေပၚ၌ ျမဲျမံစြာ တည္တ့ံသူမ်ား ျဖစ္ၾကေလကုန္။ မိမိတို႔ ကိုယ္က်ိဳးႏွင့္ဆန္႔က်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္တို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္ကိုသာ ေထာက္ထား၍ (တိက်မွန္ကန္စြာ) သက္ေသခံသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကေလကုန္။
 အကယ္၍ (အသင္တုိ႔က) ဆန္႔က်င္၍ သက္ေသထြက္ဆိုရမည့္သူသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူပင္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသူပင္ျဖစ္ေစ(မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ) အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ (အသင္တုိ႔ထက္) ၎တို႔ႏွစ္ဦးလုံးႏွင့္ အနီးစပ္ဆုံးေသာအရွင္ျဖစ္ေတာ္မူေပ၏။ သို႔ျဖစ္ေပရာ အသင္တုိ႔သည္ တရားမွ်တမႈမွ တိမ္းေစာင္းမသြားၾကရန္ စိတ္၏ အလိုဆႏၵကို မလိုက္နာ မလိုက္စားၾကကုန္လင့္။
 သို႔ရာတြင္ အကယ္၍ အသင္တို႔သည္ ေကြ႔ေကာက္ေျပာဆိုၾကပါလွ်င္၊ သို႔တည္းမဟုတ္ လႊဲဖယ္ တိမ္းေရွာင္ၾကပါလွ်င္ ဧကန္မလြဲ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ အသင္တို႔ျပဳမႈသမွ်တုိ႔ကို အၾကြင္းမဲ့ သိျမင္ေတာ္မူေသာ အရွင္ျမတ္ပင္ ျဖစ္ေတာ္မူေပသတည္း။” (အမ်ိဳးသမီးက႑၊ ပါဒေတာ္ ၁၃၅)

လူသားတိုင္းတြင္ လူသားျဖစ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ျပီး သာတူညီမွ် အခြင့္အေရး ရၾွိကေပသည္။ ထိုအခြင့္အေရးသည္ အသားအေရာင္၊ လူမ်ိဳး၊ ေယာက္်ားျဖစ္မႈ မိန္းမျဖစ္မႈႏွင့္ ဘယ္အရပ္ေဒသမွာ ေမြးဖြားသည္၊ ငယ္ျခင္း ၾကီးျခင္း၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ စသည္တို႔ေပၚတြင္ မမူတည္ေပ။  အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူထားသည္မွာ-

“အို-လူခပ္သိမ္းတုိ႔။ ဧကန္မလြဲ ငါအရွင္ျမတ္သည္ အသင္တု႔ိအား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၊ မိန္းမတစ္ေယာက္မွ ဖန္ဆင္းေတာ္ေတာ္မူခဲ့၏။ ထို႔ျပင္ ငါအရွင္ျမတ္သည္ အသင္တို႔အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးကိုု တစ္ဦး ခြဲျခားသိျမင္မွတ္မိၾကအ့ံေသာငွာ လူမ်ိဳးစု အသီးအသီး၊ မ်ိဳးႏြယ္အသြယ္သြယ္ျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့၏။ ဧကန္စင္စစ္ အသင္တို႔အနက္ (အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား) အေၾကာက္ရြ႕ံဆုံး၊ အျပစ္မ်ားမွ အမ်ားဆုံး ေရွာင္ၾကဥ္သူသည္ သာလွ်င္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အထံေတာ္၌ အျမင့္ျမတ္ဆုံးေသာသူျဖစ္၏။” (အတြင္းေဆာင္မ်ားက႑၊ ပါဒေတာ္ ၄၉)

မုဟမၼဒ္သခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္(ျငိမ္းခ်မ္းပါေစေၾကာင္းေမတၱာပို႔သပါသည္)ကလည္း ေနာက္ဆုံးဟဂ်္မိန္႔ခြန္းေတာ္တြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္မွာ-

“အရဗ္လူမ်ိဳးျဖစ္ျခင္းသည္ အျခားလူမ်ိဳးထက္ ျမင့္ျမတ္မႈ သာျမတ္မႈမရိွ၊ အျခားလူမ်ိဳးျဖစ္ျခင္းသည္လည္း အရဗ္လူမ်ိဳးမ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္မႈ၊ သာျမတ္မႈမရိွ။ လူမည္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လူျဖဴမ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္မႈ သာျမတ္မႈမရိွ။ လူျဖဴျဖစ္ျခင္းေၾကာင္းလည္း လူမည္းမ်ားထက္ ျမင့္ျမတ္မႈမရိွ။ သို႔ေသာ္ျမင့္ျမတ္မႈ သာျမတ္မႈသည္ ကိုယ္က်င့္တရား ျမင့္ျမတ္ေကာင္းမြန္မႈအေပၚမွာသာ တည္ရိွသည္။”

အလုပ္လုပ္ျခင္းႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍

အစၥလာမ္သည္ အလုပ္လုပ္ျခင္းကို ဂုဏ္ေပးသည္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရန္ သြန္သင္သည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္လုပ္ျခင္းဆိုရာ၌ ထိုအလုပ္သည္ တရားေသာ သမာအာဇီဝအလုပ္မ်ိဳးျဖစ္ရေပမည္။ အလုပ္လုပ္သူ သည္လည္း ရိုးသားမႈႏွင့္ စိတ္ေစတနာျဖဴစင္မႈအေပၚ အေျခခံရေပမည္။ မတရားေသာ လူမႈက်င့္ဝတ္ႏွင့္ မညီေသာ အလုပ္မ်ား ဥပမာ- အရက္ေသစာဘိန္းဘင္းကေစာ္ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားျခင္း၊ ခ်ဲထီႏွစ္လုံးမွစ၍မ်ိဳးစုံေသာ ေလာင္းကစားဝိုင္းမ်ား၊ အႏွိပ္ခန္းမွစ၍ ျပည့္တန္ဆာခန္းမ်ားဖြင့္ျခင္း၊ လူေမွာင္ခိုကူးျခင္း၊ အျမတ္ၾကီးစားျခင္း၊ စားသုံးသူတို႔ ဒုကၡေရာက္ေစရန္ ပစၥည္းမ်ားသိုေလွာင္ျခင္း၊ အေပါင္ခံအတိုးစားျခင္း စသည္တို႔ကို အစၥလာမ္က ျပင္းထန္ေလးနက္စြာ တားျမစ္ထားသည္။ အလုပ္ရွင္ေရာ အလုပ္သမားမ်ားပါအားလုံး ရိုးသားရမည္ျဖစ္ျပီး တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး တရားမွ်တစြာ အျပန္အလွန္ ဆက္ဆံရမည္ျဖစ္သည္။

အလုပ္သမားမ်ားအေရးနွင့္ပတ္သက္ျပီး အခ်က္ငါးခ်က္ေပၚ အေျခခံကာ ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။

(၁) ရွင္းလင္းသင့္ေတာ္ေသာ သေဘာထူညီခ်က္မ်ား

ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ေရးသားခ်ဳပ္ဆိုသည္ျဖစ္ေစ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား၊ စာခ်ဳပ္မ်ားအားလုံးသည္ ရွင္းလင္းကာ ပြင့္လင္းျမင္သာရေပမည္။ တရားမွ်တရေပမည္။ တရားဥပေဒႏွင့္ညီညြတ္ရေပမည္။ (တရားဥပေဒဆုိရာတြင္ မတရားေသာ ဥပေဒမ်ား၊ ဖိႏွိပ္ထားသည့္ ဥပေဒမ်ားကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာ သစၥာတရားေပၚတြင္ အေျခခံသည့္ ဥပေဒကို ဆိုလိုသည္။) အလုပ္ရွင္မ်ားအေနျဖင့္ အလုပ္သမားတိုင္းကို သူတုိ႔၏ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားသာမက  ရပိုင္ခြင့္မ်ားျဖစ္သည့္ ခြင့္၊ အစားေပးျခင္း၊ ခြင့္ရက္ရွည္မ်ား စသည့္တို႔ကိုလည္း အသိေပးျခင္းခံထားရေပမည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ-

“အို-ယုံၾကည္သူအေပါင္းတို႔၊ အသင္တို႔သည္ (မိမိတို႔ထားရိွၾကေသာ) ပဋိညာဥ္ ကတိဝန္ခံခ်က္မ်ားအတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္ၾကေလကုန္။” (ခဲဘြယ္ေဘာဇဥ္က႑၊ ပါဒေတာ္ ၁)

ကိုယ္ေတာ္ျမတ္မုဟမၼဒ္သခင္(ျငိမ္းခ်မ္းပါေစေၾကာင္း ေမတၱာပို႔သပါသည္)ကလည္း မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ-

“မတရားတာကို တရားတာလုပ္ထားတာ၊ သို႔မဟုတ္ တရားတာကို မတရားတာလုပ္ထားတာေတြ မဟုတ္ရင္ မြတ္စလင္မ္ေတြ မိမိတို႔ သေဘာတူညီခ်က္ ကတိခံဝန္ခ်က္မ်ားကို လိုက္ကို လုိက္နာၾကရမည္။” (သိရ္မိဇိ ၾသဝါဒက်မ္းေတာ္)
ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ့္တရားေတာ္အရ အလုပ္ရွင္ေရာ အလုပ္သမားမ်ားပါ မိမိတို႔ သေဘာတူညီခ်က္ ကတိမ်ားကို မိမိတို႔အစြမ္းရိွသေလာက္ အေကာင္းဆုံး ျဖည့္ဆည္းရေပမည္။

(၂) အလုပ္သမားမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာ

အစၥလာမ့္တရားေတာ္သည္ လူသားတုိ႔အား တရားေသာ ကုန္သြယ္စီးပြားရွာျခင္းႏွင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျခင္းမ်ားကို တုိက္တြန္းခြင့္ျပဳထားေပးသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အလုပ္လုပ္သူတိုင္းကို ဂုဏ္ေပးကာ ဆက္ဆံရေပမည္။ တရားေသာ အလုပ္ဟူသမွ် ဂုဏ္ရိွစြ ဆိုသည့္ အတုိင္းပင္။ မုဟမၼဒ္သခင္(ျငိမ္းခ်မ္းပါေစေၾကာင္း ေမတၱာပို႔သပါသည္)သည္ အလုပ္ၾကိဳးစားျခင္းေၾကာင့္ ၾကမ္းမာေနေသာလက္ရွင္မ်ားကို ျမတ္ႏိုးေတာ္မူျပီး လူပ်င္းလူဖ်င္းမ်ား၊ သူေတာင္းစားမ်ားႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ မ်ားစြာဂုဏ္ေပး ဆက္ဆံစကားေျပာေတာ္မူေလ့ရိွျပီး ဒုအာဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးေလ့ရိွသည္။ အစၥလာမ္သည္ အလုပ္သမားမ်ားကို ၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံရန္ သင္ၾကားသည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ-

“အသင္တို႔သည္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္အား ခဝကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ၾကေလကုန္။ ၎ျပင္ အသင္တို႔သည္ မည္သည့္ တစုံတရာကိုမွ် ထိုအရွင္ျမတ္ႏွင့္ တဲြဘက္ႏိႈင္းယွဥ္ျခင္း မျပဳၾကကုန္လင့္။ ထိုမွတပါးတုံ အသင္တို႔သည္ အမိအဘႏွစ္ပါးတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မိဘမဲ့ကေလးတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အထီးက်န္သူဆင္းရဲတုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ နီးကပ္ေသာ အိမ္နီးခ်င္းတုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေဝးလံေသာ အိမ္နီးခ်င္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အေပါင္းအေဖာ္တုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ခရီးသည္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အသင့္တို႔ ညာဖက္လက္မွ ပိုင္ဆုိင္ေသာသူမ်ား(မိမိတို႔လက္ေအာက္ခံမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား)ကိုလည္းေကာင္း ေကာင္းစြာ ဆက္ဆံ ျပဳစုၾကေလကုန္။ ဧကန္စင္စစ္ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ မာနေထာင္လႊားေသာသူ၊ ဝင့္ၾကြားေျပာဆိုေသာသူကို ႏွစ္သက္ေတာ္မူသည္ မဟုတ္ေပ။ အၾကင္သူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ေစးနဲၾကကုန္၏။ သူတပါးတို႔အားလည္း ေစးနဲၾကေစရန္ ညႊန္ၾကားၾက၏။ ထိုမွ်သာမကေသး ယင္းသူတို႔သည္ ၎တို႔အား အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိမိေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္  ေပးသနားေတာ္မူခဲ့ေသာ အရာမ်ားကိုလည္း (လွဴဒါန္းသုံးစြဲျခင္းမျပဳဘဲ) လွ်ိဳ႕ဝွက္ ထိမ္ခ်န္၍ ထားရိွၾက၏။ အမွန္စင္စစ္ ငါ အရွင္ျမတ္သည္ ေက်းဇူးကန္းေသာ သူတို႔အဖို႔ ဂုဏ္အသေရ ပ်က္စီးေစေသာ အျပစ္ဒဏ္ကို အသင့္ျပင္ဆင္ ထားရိွေတာ္မူသည္။” (အမ်ိဳးသမီးမ်ားက႑၊ ပါဒေတာ္ ၃၆ႏွင့္ ၃၇)

(၃) အလုပ္သမားမ်ားအေပၚ သနားၾကင္နာျခင္း

အလုပ္သမားမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီေနာင္မ်ား ညီအစ္မမ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ကူညီသူမ်ားလည္းျဖစ္ၾကသည္။ ကိုယ္တိုင္မလုပ္ႏိုင္ေသာ အေရးကိစၥမ်ားစြာအတြက္ သူတုိ႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွီခိုေနရသည္။ အလုပ္ရွင္မ်ားသည္ အလုပ္သမားမ်ားကို သူတို႔လုပ္ႏိုင္စြမ္းထက္ ပိုလြန္ျပီး တာဝန္မ်ား အလုပ္မ်ား မခိုင္းေစသင့္ပါ။ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ လူသားဆန္ျပီး လုံျခဳံေသာ လုပ္ငန္းခြင္ကို စီစဥ္ေပးရမည္။ အကယ္၍မ်ား လုပ္ငန္းခြင္တြင္ ထိခိုက္အနာတရာမ်ားရိွခဲ့ပါလွ်င္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ အစားေပးျခင္းမ်ားကို စီစဥ္ေပးရပါမည္။ အလုပ္သမားမ်ားကို အလုပ္အတြင္း အျမဲတမ္းနစ္မြန္းမေနေစဘဲ သူတုိ႔ကိုယ္တိုင္ႏွင့္ မိသားစုအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ခ်ိန္ ရိွေစရန္လည္း စီစဥ္ေပးရမည္။  အရြယ္မေရာက္ေသးေသာကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ရန္ အရည္အေသြးမရိွေလာက္ေအာင္ စိတ္ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ မက်န္းမာ သူမ်ားကို အလုပ္မခိုင္းေစသင့္ပါ။ အလုပ္သမႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္းမ်ားအတြက္လည္း ကာယအိေျႏၵမွအစ အစစအရာအရာ လုံျခဳံစိတ္ခ်ရေသာ လုပ္ငန္းခြင္ျဖစ္ေစရန္ စီစဥ္ထားရေပမည္။

ကာယအိေျႏၵေရႏွင့္  မကိုက္ညီေသာ အလုပ္မ်ား (ယေန႔ ေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္ကုမၸဏီမ်ား၊ ေဆးလိပ္ႏွင့္ အရက္ပရိုမိုးရွင္းမ်ား၊ အရက္ဘီယာေရာင္းခ်ေသာ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ ျမန္မာျပည္အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ားကို လ်ပ္ေပၚေလာ္လီစြာဝတ္စားေစကာ၊ အလွျပင္၊ စကတ္တိုမ်ားဝတ္စားေစကာ ေၾကာ္ျငာမ်ားရိုက္ျခင္းႏွင့္ ညအခ်ိန္အထိ အလုပ္မ်ားခိုင္းေစျခင္း၊ ေကတီဗီမ်ားႏွင့္ အႏိွပ္ခန္းမ်ားကို လူသိရွင္ၾကားဖြင့္ျခင္း စသည္တို႔ကို ေတြ႔ေနရသည္မွာ လြန္စြာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ ပို၍ ဝမ္းနည္းဖြယ္၊ ရွယ္ဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အမ်ိဳးဘာသာသာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေနသူမ်ားဟု သံကုန္ ဟစ္ေၾကြးေနသူမ်ားသည္ ထုိအေရးကိစၥမ်ားတြင္မူ ႏႈတ္ဆိတ္ေနျပီး မိမိတို႔ဘာသာတရားက သြန္သင္ေသာ ေမတၱာခႏီၱတရားႏွင့္ေဝးစြာေသာ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ အားစိုက္အခ်ိန္ကုန္ခံေနျခင္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ပို၍ သနားဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ထိုသို႔ေသာ တလြဲဆံပင္ေကာင္းမ်ားေနာက္သို႔လိုက္ကာ မိမိတို႔တန္ဖိုးရိွေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ အင္အားမ်ားကို ေပးေနေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီေနာင္ ဘာသာျခား ျမန္မာျပည္သူ ညီေနာင္သားခ်င္းမ်ားပင္။ (မလုပ္ေသာသူမ်ားကို မဆိုလိုပါ) ျမန္မာျပည္သူမြတ္စလင္မ္မ်ားအေနနဲ႔ ဝမ္းေျမာက္စရာမွာ ထိုရွယ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မြတ္စလင္မ္မ်ားမရိွသေလာက္နည္းျခင္းပင္ျဖစ္သည္။) မ်ား မလုပ္ရန္ႏွင့္ အလုပ္သမမ်ား၏ မီးဖြားမႈရပိုင္ခြင့္မ်ားကို စီစဥ္ေပးထားရမည္။ မုဟမၼဒ္သခင္(ျငိမ္းခ်မ္းမႈက်ေရာက္ပါေစေၾကာင္း ေမတၱာပို႔သပါသည္)က ၾသဝါဒေခၽြေတာ္မူခဲ့သည္မွာ-

 

“အသင့္ ညီေနာင္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အသင္တို႔တြင္ တာဝန္အျပည့္အဝရိွေပသည္။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က သူတို႔ကို အသင့္လက္ေအာက္ခံအျဖစ္ထားေတာ္မူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသင့္လက္ေအာက္ရိွ ညီေနာင္တိုင္းကို အသင္စားသကဲ့သုိ႔ ေကၽြးေမြးပါ။ အသင္ဝတ္ဆင္သကဲ့သို႔ ဝတ္စားေပးပါ။ သူတို႔အေပၚမွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖစ္ေစမည့္ မႏိုင္တာဝန္မ်ားကို မေပးပါႏွင့္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ တာဝန္ၾကီးမ်ားေပးခဲ့လွ်င္ သူတို႔ကို အလုပ္ကူမ်ား စီစဥ္ေပးပါ။” (ဗုခါရီၾသဝါဒေတာ္က်မ္း)

(၄) လုပ္အားခကို ထိုက္သင့္စြာႏွင့္ အခ်ိန္မွီေပးအပ္ျခင္း

လုပ္သားမ်ားကို လုပ္အားခ ထိုက္သင့္စြာႏွင့္ တရားမွ်တစြာေပးအပ္ရမည္။ အစၥလာမ္တြင္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ မတရားလုပ္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳေခ်။ အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ-

“…အသင္တို႔သည္ လူတို႔အား ၎တို႔၏ ဥစၥာပစၥည္းမ်ားကို မတရားသျဖင့္ ေလွ်ာ့၍ေပးျခင္းကိုလည္း မျပဳၾကကုန္လင့္၊…” (ၾကငွန္းမ်ားက႑၊ ပါဒေတာ္ ၇)

အလႅာဟ္အရွင္ျမတ္က မိမိတို႔ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို အျပည့္အဝယူျပီးေနာက္ေသာ္မွ သူတစ္ပါးတို႔အား ေလွ်ာ့ေပးျခင္းသူမ်ားကို သတိေပးထားသည္မွာ-

“အေလး၊ တင္းေတာင္း၊ ခြက္၊ စသည္ကို စဥ္းလဲသူတို႔သည္ ပ်က္စီးၾကရေပမည္။ အၾကင္သူတို႔သည္ သူတပါးထံမွ ျခင္တြယ္၍ ယူၾကရေသာအခါ အျပည့္ရယူၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔သည္ သူတပါးတို႔အားျခင္တြယ္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူတပါးတို႔အား ခ်ိန္တြယ္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ေပးၾကေသာအခါ ေလွ်ာ့၍ ေပးၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔မွာ ဧကန္အမွန္ ရွင္ျပန္ထၾကရမည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ကို မယုံၾကည္ၾကေလသေလာ။ ၾကီးၾကယ္လွစြာေသာေန႔တြင္။ အၾကင္ေန႔တြင္ လူခပ္သိမ္းတို႔သည္ စၾကဝဠာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေမြးျမဴေတာ္မူေသာ အရွင္ျမတ္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္ ရပ္ၾကကုန္အ့ံသတည္း။”
(အေလးတင္းေတာင္းစဥ္းလဲျခင္းက႑၊ ပါဒေတာ္ ၁ မွ ၆)
မုဟမၼဒ္သခင္(ျငိမ္းခ်မ္းမႈက်ေရာက္ပါေစေၾကာင္းေမတၱာပို႔သပါသည္)က မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္မွာ-
“အလုပ္သမားမ်ားအား ေခၽြးမေျခာက္ခင္ လုပ္အားခေပးေခ်ၾကေလ့ာ။” (အဗ္ေန႔မဂ်ဟ္ၾသဝါဒေတာ္က်မ္း)

(၅) သမဂၢမ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္းခြင့္ေပးျခင္း

အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားအေပၚအေျခခံကာ အစၥလာမ့္သြန္သင္ခ်က္အရ အလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ အသင္းအဖြဲ႔မ်ား အစည္းအရုံးမ်ား လြတ္လပ္စြာ ဖြဲ႔စည္းပိုင္ခြင့္ ရိွေပသည္။ အထူးကုန္သြယ္မႈသမဂၢမ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႔မ်ားသည္ လူသမားတုိ႔၏ လုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ လူမႈေရးမ်ားကို ကူညီႏိုင္ေပသည္။ ထိုအဖြဲ႔မ်ားသည္ လူသမားမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္ႏွင့္ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး တရားမွ်တမႈရရိွေစရန္လည္း အကူအညီမ်ားေပးႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္ရွင္မ်ားေရာ အလုပ္သမားမ်ားပါ မိမိတို႔တာဝန္ဝတၱရားမ်ားႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အလႅာဟ္ရွင္ျမတ္ကို ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ သိစိတ္ထားရိွကာ လုိက္နာၾကရေပမည္။

Muzammil H.Siddiq, Director, Orange County Islamic Centre, California ၏ OnIslam မွ Rights of Workers in Islamေဆာင္းပါးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျမန္မာျပန္ဆိုပါသည္။

အထက္ပါ ေဆာင္းပါးျဖင့္ MMSY Media မွ ေမလ(၁)ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ အလုပ္သမားေန႔ ကို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးစ အခ်ိန္- ၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ရခိုင္ျပည္ သံတြဲၿမိဳ႔နယ္ရွိ က်ီးကန္းရဲေက်းရြာေလးကို အလည္သြားေတာ့- ေတာနယ္က စာဆိုတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကေလာင္ရွင္ ေမာင္ေႂကြက “ဓါးကမေကာင္း၊ ၀ါးမေပ်ာင္း ၍- ႏွီးေခ်ာင္းကၽြတ္ဆတ္ခဲ့ရၿပီ၊” ဆိုတဲ့ စာသားေလးကို သူ႔အိမ္နံရံမွာ မီးေသြးခဲနဲ႔ ေရးသားထားတာကို ေတြ႔ လိုက္မိပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ဘာကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးသားထားမွန္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္ကပင္ ႏိုင္ငံေတာ္အေရး- လူထုအေရးကို တစ္စံုတစ္ရာ စိတ္၀င္စားမိေသာ ကၽြန္ေတာ္က- ေၾသာ္- ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူက မေကာင္း၊ ျပည္သူကမလိမၼာ- ႏိုင္ငံေတာ္မြဲခဲ့ရေလၿပီ- လို႔ ဆိုလုိေလသလားလို႔-၊ မွတ္ခ်က္ခ် မိပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူက မေကာင္း လို႔ သံုးမိတဲ့ အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲ- လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိသေလာက္ ျပန္လည္ ရွင္းျပဘို႔ လိုမယ္ ထင္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ဦးအေနနဲ႔-

(၁) သူဟာ- လူမ်ိဳးႏြယ္ ဘာသာတရား တစ္ခုခုေပၚမွာ မ်က္ႏွာလိုက္ ေဇာင္းေပးျခင္း ကင္းရပါမယ္- သူဟာ သူ႔တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႔ ႀကိဳက္တဲ့ ဘာသာကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ႏိုင္ပါတယ္- ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ ဘာသာ အတြက္ သာသနာျပဳတစ္ဦး မျဖစ္ေစရပါ။ သူ႔ယံုၾကည္တဲ့ ဘာသာတရားကို သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာသာ သိမ္းထားရ ပါမယ္- အဲ့ဒီဘာသာတရားကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ ျပည္နယ္၊ ၿမိဳ႔ရြာ ေဒသမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း မျပဳလုပ္ရပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ သူ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သူနဲ႔ ဘာသာတူလူ သားေတြခ်ည္း ေနထိုင္ေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ သူအုပ္ခ်ဳပ္ရာ ေဒသတစ္ခုလံုး တိုးတက္ေရး ေကာင္းစားေရးကိုသာ သူ အာရံု ထားရပါမယ္- သူ႔ဘာသာ၊ သူ႔လူ၊ သူ႔ဘက္သား၊ သူ႔ေဆြမ်ိဳး ေကာင္းစားေရးကို ပါယ္သတ္ထားရပါမယ္။ အလားတူ- လူမ်ိဳးႏြယ္စံု ေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ မိမိကိုယ္စားျပဳတဲ့ လူမ်ိဳးတစ္ခုတည္း ေကာင္းစားေရးကိုသာ အာရံုထားေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာလည္း အင္မတန္မွ အယူသည္းည့ံဖ်င္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါ တယ္။ အဲ့လို ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦးရဲ႔ ေနာက္မွာ လုိက္ေနရသူမ်ားဟာ အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကြဲၿပီး ရန္လို မုန္း တီးစိတ္မ်ားသာ တိုးပြားေစပါတယ္။

ဥပမာ- ရပ္ကြက္တစ္ခုအတြင္း ဗမာတစ္ဦးနဲ႔ ကရင္တစ္ဦး ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုပါေတာ့- အုပ္ခ်ဳပ္သူဟာ ဗမာ ျဖစ္ေနပါေစ- သူဟာ ရန္ျဖစ္သူ ႏွစ္ဦးရဲ႔ လူမ်ိဳးကို မၾကည့္ဘဲ- ရန္ျဖစ္သူႏွစ္ဦးရဲ႔ အမႈအခင္းကိုသာ ၾကည့္တဲ့ လူသားမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။ ဗမာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေအာက္က ဗမာမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္မွာ ကရင္ကို မွားမွားမွန္မွန္ အမႈရံႈး ေစ ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစရပါ။

အလားတူ ဗမာ၊ ကုလား၊ တရုတ္၊ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ကရင္၊ ပအို႔- စသည္ျဖင့္ လူမ်ိဳးစံု အတူေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ ခုကို ဦးေဆာင္ေနသူ တစ္ဦးဟာ- ငါ ဟာ ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႔ ဦးေဆာင္- ငါ့အေသြး ငါ့အသားဟာ တိုင္းျပည္တြင္း လူမ်ိဳးအားလံုးနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတယ္- ငါဟာ ဗမာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါဟာ ကုလားမဟုတ္ဘူး၊ ငါဟာ ရွမ္းမဟုတ္ဘူး-၊ ငါဟာ လူမ်ိဳးအားလံုးပါ၀င္သူ လို႔ ခံစားႏိုင္ရပါမယ္။ ကုလားကို ႏွိမ္ရင္လည္း ငါ့ကို ႏွိမ္တာ၊ ဗမာကို ဖိရင္လည္း ငါ့ကို ဖိတာ၊ ရခိုင္ကို ႏွိပ္ရင္လည္း ငါ့ကို ႏွိပ္တာလို႔ ခံယူႏိုင္ရပါမယ္။ ဒီလို ခံယူခ်က္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဦး ေဆာင္ပါမွ အဲ့ဒီ ဦးေဆာင္ေအာက္မွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ညီၫြတ္လာမယ္၊ တိုးတက္လာမယ္၊ ေအးခ်မ္းလာ မယ္ ျဖစ္ပါတယ္။

(၂) အုပ္ခ်ဳပ္သူ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံဦးေဆာင္ တစ္ဦးဟာ- ကမၻာမွာ ငါ ဦးေဆာင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံဟာ အတိုးတက္ဆံုး ျဖစ္ရေစမယ္လို႔ ခံယူခ်က္ ရွိရပါမယ္။ ဒီခံယူခ်က္နဲ႔ အတူ ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးခ်င္းစီကိုလည္း တိုး တက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ဘို႔ ႀကိဳးစားဘို႔ စိတ္ဓါတ္မ်ား၀င္လာေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးရပါမယ္။- ကမၻာနဲ႔ ရင္ေဘာင္ တန္းႏိုင္ေအာင္ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေလာက္က အလြန္တရာမွ ညံ့ဖ်င္းၿပီး ေရသာခိုတဲ့ အတုအေယာင္ ရည္ရြယ္ ခ်က္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကိုလည္း နားလည္ရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္း ရွင္းလိုပါတယ္- ရင္ေဘာင္ တန္းႏိုင္ေအာင္ ဆိုကတည္းက သူမ်ားနဲ႔ တန္းတူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္မွ်သာ ရွိပါတယ္။ တန္းတူ ျဖစ္ဘို႔ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ- မိမိထက္ ေတာ္ၿပီးသား တတ္ၿပီးသား သူမ်ားအား တုပၿပီး အတုခိုးမႈ တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္ ေနပါေသးတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အတုယူ အတုခိုးျခင္းဟာ Made in China အဆင့္မွ်သာ ျဖစ္ပါ တယ္။ မိမိက နံပါတ္တစ္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ဘဲ- သူမ်ားဆီကခ်ည္း ခိုးခ်ေနရတဲ့ ဘ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အတုခိုးဘို႔ ခ်ည္း သြန္သင္လမ္းျပေနတဲ့ အဆင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား မဟုတ္ ေသးပါ။

အေျခခံအားျဖင့္ တုိးတက္ေကာင္းစားေစမယ့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုကို ထူေထာင္မယ့္ ဦးေဆာင္မ်ားမွာ အေျခခံအား ျဖင့္

(၁) မိမိသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ေနထိုင္သည့္ လူမ်ိဳးအားလံုးကိုယ္စား လူသား တစ္ဦး ျဖစ္သည္၊

(၂) မိမိသည္ မိမိဦးေဆာင္ေနသည့္ ႏိုင္ငံေတာ္အား ကမၻာ့ထိပ္သီး ျဖစ္ရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ႀကိဳးစားမည္- ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ခံယူ ခ်က္ ခိုင္မာေနဘို႔ လိုပါတယ္။

မိမိက ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လို႔ မိမိဦးေဆာင္သည့္ ႏိုင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာ လႊမ္းမိုးရမည္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဦးမေဆာင္သင့္ပါ။ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ၿပီး သကၤန္း၀တ္- သက္ဆိုင္ရာ တရားကိုက်င့္- တရားျပ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးသာ လုပ္သင့္ပါတယ္။ မိမိက ခရစ္ယာန္ျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ခရစ္ယာန္လႊမ္းမိုးရမယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ မ်ားလည္း ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ မလုပ္သင့္ပါ- ခရစ္ယာန္ ဓမၼဆရာ လုပ္ၿပီး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ရန္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါ တယ္။ အလားတူ မိမိက မြတ္စလင္ ျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကို အစၥလာမ္ သာသနာ လႊမ္းမိုးရမယ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေခါင္းေဆာင္ မလုပ္သင့္ပါ-၊ ဗလီဆရာလုပ္ၿပီး အစၥလာမ္ဘာသာေရးမွာ အႀကီးအကဲ ျဖစ္ေအာင္သာ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။

လူမ်ိဳးေရး- ဘာသာေရး ရစ္ပတ္ထားသူ တစ္ဦးအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ေခါင္းေဆာင္လုပ္ျခင္းဟာ – ႏွီးေခ်ာင္း ေကာင္းေကာင္း တစ္မွ်င္ကို စိတ္ျဖႇာေစမယ့္- ဓါးေကာင္းတစ္လက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါ။

၀ါးမေပ်ာင္း၍—- ကို ဆက္ပါမည္။-

ေဌးလြင္ဦး

(မွတ္ခ်က္ – ဤေဆာင္းပါးသည္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အျမင္ႏွင့္ သံုးသပ္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။)