Author: editor

ဗိ္ုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံမႈႀကီး ကိုယ္ေတြ႕ မ်က္ျမင္ခံစားခ်က္မွတ္တမ္း( (၆၉) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႕သတိတရ အထူးေဆာင္းပါး)

မုတ္သံုႏိုးသည္ –
ဆယ့္ကိုးဇူလုိင္၊ မေမ့ႏုိင္ခဲ့
မခိုင္စိတ္ဝမ္း ၊ မလန္းဘဝင္
မရႊင္ႏွလံုး၊ ႀကိမ္မီးအံုးသို႔
ညိႇဳးခ်ံဳးပူေဆြး၊ မေမ့ေသးခဲ့
အေရးခုတုိင္၊ ႀကံဳဆုိင္ရဆဲ
ေနမိခဲရွင့္……။ ။
.
”ေပ်ာက္ေသာသူရွာလွ်င္ေတြ႕၊ ေသေသာသူၾကာလွ်င္ ေမ့” ျမန္မာတို႔ေျပာေနက် ဆုိ႐ိုးစကားျဖစ္သည္။ ေယဘုယ် မွန္ေသာစကား ျဖစ္လင့္ကစား၊ လြန္ခဲ့သည့္ ၆၉ ႏွစ္က အလြန္ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အေပါင္းပါအာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားအား ျမန္မာ့ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဘယ္လုိမွေမ့ေဖ်ာက္ပစ္၍မရႏုိ္င္သည့္ ႏုိင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးကိုကား မိမိေသသည္အထိ အမွတ္ ထင္ထင္ ဆင္ျခင္မွန္းဆ သတိတရရိွေနမည္ျဖစ္ပါသည္။
.
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔က တစ္တုိင္းျပည္လံုး ႀကိမ္မီးအံုးပမာ ညိႇဳးခ်ံဳးပူေဆြး ငိုေၾကြးခဲ့ၾကသည့္ ျဖစ္ရပ္ဆိုး ႀကီးႏွင့္တကြ ထုိေန႔ရက္မတိုင္မီ တစ္လမွ်အတြင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ ပါေသာျဖစ္ရပ္မ်ားကုိ အနီးကပ္ေလ့ လာေထာက္လွမ္းသိရိွ ခဲ့ရသူ မိမိအဖို႔ မေမ့ရက္ႏိုင္႐ံုမွ်မက အလြန္ခံျပင္းစြာနာၾကည္း ေၾကကြဲ လိႈက္လိႈက္လဲွလဲွ ယူႀကံဳးမရျဖစ္ရျခင္း၊ ဝမ္းနည္း ပူေဆြးရျခင္းစသည့္ စိတ္လိႈင္း႐ိုက္ခတ္မႈဒဏ္ကို ႏွစ္စဥ္ ဆုိသလို ဇူလိုင္လက်ေရာက္တိုင္း ခံစားေနရပါသည္။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္သတင္းစာဆရာမ်ား
—————————————
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိတို႔သတင္းစာသမားေတြကိ္ု ခင္သည္။ မိမိတို႔ကလည္း ဗုိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚတြင္ ယံုၾကည္စိတ္ကဲေသာ ခင္မင္မႈျဖင့္ ခ်စ္ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ အျပင္းထန္ ဆံုးေသာ ၁၉၄၅-၁၉၄၆ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သြားေလ ရာရာ ျပည္တြင္းခရီးစဥ္မ်ားတြင္ မိမိတို႔သတင္းစာသမား မ်ား လိုက္ပါၾကစၿမဲ။ မိမိတို႔မလုိက္ပါရသည့္ အခါမ်ားတြင္ ျပန္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အခ်ိန္အခါမဆိုင္းဘဲ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေခၚယူၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ရွင္းျပစၿမဲျဖစ္သည္။

ျပကၡဒိန္တစ္ခုလံုး ေသြးစြန္းသြားေသာ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္စေနေန႔
—————————————
ထိ္ုေန႔နံနက္ ၁ဝ နာရီခန္႔က ရန္ကုန္ၿမိ္ဳ႕အတြင္းဝန္မ်ား ႐ံုး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဝန္ႀကီးဌာနအစည္းအေဝးခန္း တြင္ အမႈေဆာင္ေကာင္စီဝင္ဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးရိွ သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ကက္ဘိနက္ဝန္ႀကီးမ်ား တက္ေရာက္ၾက မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအစည္းအေဝးႏွင့္ကပ္လ်က္ အခန္းတြင္ မိမိတို႔ သတင္းေထာက္တစ္စု အစည္းအေဝးသတင္းယူၾက ရန္ ႀကိဳတင္ေရာက္ရိွေနၾကသည္။
မိမိမွတ္မိသေလာက္ သတင္းေထာက္ ေလး၊ ငါးေယာက္ေလာက္ရိွမည္။ နံနက္ ၁ဝ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ အစည္းအေဝးကလည္း မၿပီးေသး၊ မိမိမွာ လည္း အစာမစားခဲ့ရသျဖင့္ ႐ံုးေပၚမွဆင္းလာခဲ့ၿပီး ဖေရဇာ လမ္းႏွင့္ စပတ္လမ္းေထာင့္ သူရိယသတင္းစာတုိက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရိွ မမႀကီးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ မုန္႔ဟင္းခါး စားေနခိုက္ ေခါင္မိုးတစ္ခုေပၚမွ မ်က္ႏွာၾကက္အခ်ပ္မ်ား အစုလုိက္အၿပံဳလုိက္ ၿပိဳက်လာသံလုိ၊ ေဝါခနဲ ေဝါခနဲအသံမ်ား ကို ဆူညံစြာၾကားလုိက္ရ၍ စပတ္လမ္း လမ္းဆံုဘက္သို႔ လွမ္း ၾကည့္လိုက္သည္တြင္ အတြင္းဝန္မ်ား႐ံုးဘက္မွ လူအုပ္ႀကီး တစ္အုပ္က ”ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ေသကုန္ၾကၿပီ၊ ေသကုန္ၾကၿပီ” ဟု ေအာ္ဟစ္ၿပီး ေျပးထြက္လာ သည္ကုိေတြ႕လိုက္ရ၍ က်သင့္ေငြ ကိုရွင္းေပးၿပီး မိမိလည္း အတြင္းဝန္႐ံုးဝင္း အတြင္း အေနာက္ ဘက္ေပါက္မွ ထြက္ေျပးလာေနေသာ လူအုပ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ ဘက္အတြင္းသို႔ ေျပးဝင္ခဲ့မိေလသည္။
.
ရင္ဆို႔ဖြယ္ျမင္ကြင္း
——————
႐ံုးေပၚသို႔တက္ရန္ ေလွကားမ်ားရိွရာ ဗဟိုဆင္ဝင္ေအာက္ သို႔အေရာက္တြင္ ရဲခ်ဳပ္ဦးထြန္းလွေအာင္ႏွင့္ တာဝန္ရိွသူ အစိုးရအရာရိွႀကီးမ်ားက က်ဆံုးသြားၾကေသာေခါင္္းေဆာင္ ႀကီးမ်ား၏အေလာင္းမ်ားကို ထုိေလွကားေပၚမွ ထမ္းစင္မ်ား ျဖင့္ သယ္ယူခ်လာသည္ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္ႏွင့္ မေျပာျပႏုိင္ ေလာက္ေသာခံစားခ်က္တစ္ရပ္သည္ မိမိ၏ ရင္ဝယ္ ေဆာင့္ တက္သြားေလသည္။
.
မိမိဦးစြာ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရသူမွာ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္စံထြန္းျဖစ္ေနသည္။ မေသေသး၊ လႈပ္ရွားညည္းညဴေနဆဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေနာက္ဆံုး သယ္ယူလာသူမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းျဖစ္သည္။ မေသေသးဟု ထင္ေနၾကေသာ္လည္း မၾကည့္ရက္၊ မျမင္ရက္ေလာက္ေအာင္ ေသြးသံရဲရဲရြဲရြဲစိုေန ေခ်ၿပီ။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသက္ရွင္ရန္ ဆုေတာင္းၾကပံု
—————————————-
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးအခ်ိဳ႕ တုိ႕မွာ ထိုေန႔နံနက္ ၁ဝ နာရီ မိနစ္ ၃ဝ ခန္႔အခ်ိန္တြင္ ဆန္ေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္ အႀကံပက္စက္သည့္ မသမာသူတစ္စုတ္ို႔၏လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးသြားၾက ရရွာေလ ၿပီ။ မိမိသည္ မ်က္ရည္လည္ရြဲလ်က္ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ရန္ ကင္မရာ ကိုဆြဲလ်က္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးဆီသို႔ အေျပးအလႊား ေရာက္ သြားပါေတာ့သည္။ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး ရင္ခြဲ႐ံုတြင္ကား လူ အမ်ား ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးဝိုင္းအံုၾကည့္႐ႈလ်က္ မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ က်ကာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အသက္ရွင္သန္ရန္ ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းေန ၾကေလသည္။ ငိုသူတို႔လည္း ငိုေနၾကေလၿပီ။
.
သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီးခုနစ္ဦး၊ အတြင္းဝန္ ဦးအုန္းေမာင္၊ဝန္ႀကီး ဦးရာဇတ္၏သက္ေတာ္ေစာင့္ ကိုေထြး ေပါင္း ကိုးဦးတို႔ကား ဆံုး႐ံႈးကြယ္လြန္ၾကရရွာေလၿပီ။
.
က်ဆံုးၾကရေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား
—————————————
(၁)ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ခ)ဗိုလ္ေတဇ (၃၂ႏွစ္) ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ ဒုတိယသဘာပတိ္ သို႔မဟုတ္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ ၿဗိတိသွ် ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ထို႔အျပင္ ၄င္းအစိုးရအဖြဲ႕၏ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ႏိုိင္ငံျခားေရး ဌာနဝန္ႀကီး။ က်ည္ဆန္ ၁၃ ခ်က္သင့္ေသာ ဒဏ္ရာမ်ားျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ ေသဆံုးရသည္။
.
(၂)ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ (၅၄ႏွစ္)၊ သတင္းစာဆရာ၊ စာေရး ဆရာႏွင့္ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာ၊ ျပန္ၾကားေရးဌာနဝန္ႀကီး၊ သူ႕အသက္အရြယ္ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ထဲဝင္သြားေသာ က်ည္ဆန္ အပါအဝင္ က်ည္ဆန္ငါးခ်က္ ထိမွန္ရရိွသည့္တိုင္ ထိုေန႔ ေန႔လယ္ပိုင္းအထိ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ အသက္ရွင္ ကုသ ခံယူေနဆဲျဖစ္သည္။
.
(၃) သခင္ျမ (၄၉ ႏွစ္)၊ လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ အသက္အရြယ္ႀကီး ရင့္ေသာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္၊ ဘ႑ာ ေရးဝန္ႀကီး။ အဆုတ္ကို ေဖာက္ထြင္း ထားေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးသည္။
.
(၄) ဦးအဗၺဒူရာဇတ္( ၄၉ ႏွစ္)၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသား ပညာေရးေခါင္းေဆာင္၊ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္း ဝန္ႀကီး။ ဒဏ္ရာေျခာက္ခ်က္ရရွိၿပီး ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးသည္။
.
(၅) ဦးဘဝင္း (၄၆ႏွစ္) ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္ဆန္း၏ အစ္ကုိ၊ ကူးသန္းေရာင္း ဝယ္ေရးႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေရးဌာနဝန္ႀကီး။ က်ည္ဆန္ဒဏ္ရာ ရွစ္ခ်က္ျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးသည္။
.
(၆)မန္းဘခိုင္ (၄၃ ႏွစ္)၊ ဟသၤာတမွ ကရင္အမ်ဳိးသား မ်ား ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး တြင္ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံပါဝင္ခဲ့သည္။ စက္မႈလက္မႈဌာနႏွင့္ အလုပ္ သမားဌာနဝန္ႀကီး။ က်ည္ဆန္ ၁၅ ခ်က္ ထိမွန္ခဲ့သည္။ ေနရာ တြင္ပင္ က်ဆံုးသည္။
.
(၇) စဝ္စံထြန္း (၄ဝ ႏွစ္)၊ ရွမ္းျပည္နယ္မွ မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး၊ နယ္ျခားေဒသဆုိင္ရာ အတုိင္ပင္ခံဝန္ႀကီး၊ ဦးေခါင္းတြင္ ဒဏ္ရာႏွစ္ခ်က္ရရွိၿပီး ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး၌ ကုသမႈခံယူေနစဥ္ အခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ဇူလုိင္ ၂ဝ ရက္ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ကြယ္လြန္သည္။
.
(၈) ဦးအုန္းေမာင္ (I.C.S) (၃၄ ႏွစ္)၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ ေရးႏွင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ဒုတိယအတြင္းဝန္ စီမံကိန္း အစီရင္ခံစာ လာေရာက္တင္ျပေနစဥ္ ေနရာတြင္ပင္ က်ဆံုးသည္။
.
(၉) ကိုေထြး(၁၈ ႏွစ္)၊ ဝန္ႀကီးဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ ေစာင့္၊ မႏၱေလးေတာင္ျပင္၊ သိပၸံရပ္မွ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝးခန္းမွ ေသနတ္ပစ္ခတ္သံမ်ား ၾကားရသျဖင့္ အနီးရွိ ႐ံုးခန္းအတြင္းမွ ထြက္ေျပးလာစဥ္ ႐ံုးအေပၚထပ္ Corridor စႀကၤံတြင္ လူသတ္သမားမ်ား၏ ပစ္ခတ္ျခင္းခံရ သည္။ ဒဏ္ရာ ေလးခ်က္ရရွိၿပီး ေဆး႐ံုေရာက္မွ ေသဆံုးသည္။
.
ကမၻာတစ္ဝန္းတြင္ တုန္လႈပ္သြားေသာေန႔
—————————————-
ထိုေန႔က ျမန္မာႏိုင္ ငံေဒသ အႏွံ႔သာမက ကမာၻ႔ႏုိင္ငံ အသီးသီးတြင္လည္း တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားၾကေလသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အႏွံ႔ လူအုပ္ လူစုလူေဝးႀကီးမ်ား မည္သည့္အလုပ္မွ် မလုပ္ႏုိင္ၾကဘဲ အုန္းအုန္းကြၽက္ကြၽက္ ဆူပြက္ငိုေၾ<ြကးၾကလ်က္ ပ်ားပန္းခပ္လႈပ္ရွားေနၾကေလ၏။ ထိုအျဖစ္အပ်က္ဆုိးႀကီး ကို ျမန္မာသာမက ကမၻာကပါ ယေန႔ ၆၉ ႏွစ္ထိတိုင္ေအာင္ သတိတရအမွတ္ျပဳေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။
.
ယင္းအျဖစ္ဆိုးအတြက္ အေၾကာင္းရင္းကိုစရလွ်င္ ဂဠဳန္ ဦးေစာကျဖစ္သည္။
.
ဦးေစာ၏ လုပ္ရပ္မွာ ထုိစဥ္က ျမန္မာျပည္ ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကေသာ ၿဗိတိသွ်အရာရွိႀကီးမ်ားပါ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားသြားခဲ့ၾကသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ ၂၄ ရက္က ဗိုလ္တေထာင္B.O.D ေခၚBritish Army Ordinance Deport ၿဗိတိသွ်စစ္လက္နက္ပစၥည္း သိုေလွာင္ေရးတပ္မွ ဘရင္းဂန္းအလက္ ၂ဝဝ၊ ေျပာင္းပုိ ၂ဝဝ၊ ဘရင္းဂန္းမဂၢဇင္း က်ည္ကတ္ ၈ဝဝ၊ ႐ိုင္ဖယ္ေသ နတ္မ်ား၊ ဒသမ ၃ဝ၁ က်ည္ဆန္ အေျမာက္အျမား၊ ပစၥတိုေသနတ္၊ ေျခာက္လံုးျပဴး ေသနတ္ မ်ား၊ လက္ပစ္ဗုံးမ်ားကုိ ထုတ္ယူသြားၾကေၾကာင္း၊ ဇူလုိင္လ ၁၅ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာအခ်ဳိ႕တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိခဲ့သည္။ ထုတ္ယူသြားေသာ လက္နက္မ်ားမွာ ေလာ္လီကား သံုးစီး တုိက္စာမွ် ျဖစ္သည္။
.
ဦးေစာကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့ပံု
—————————
ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ထိုလက္နက္မ်ား ထုတ္ယူသြားရာ၌ ရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ေနကာမ်က္မွန္အနက္၊ ဆြယ္တာလက္ျပတ္ ဝတ္စားထားၿပီး ထုတ္ယူသြားေသာ ကားတစ္စီး၏ေရွ႕ခန္း၊ ေမာင္းသူ၏ ေဘးဘက္ခံုတြင္ ထိုင္လ်က္လိုက္ပါသြားေၾကာင္း ျဖင့္ ဦးေစာတို႔လူစုCoup De’ tat လက္နက္ျဖင့္ အာဏာ သိမ္းရန္ ႀကံစည္လ်က္ရွိေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ ဗမာ့ေခတ္ သတင္းစာက ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
.
ထိုသတင္းကို ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ ဦးဗေဆြ ႏွင့္ ဝန္ႀကီး ဦးဗဂ်မ္းတို႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ပထမဆံုးေျပာျပၾက သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ခါးခါးသီးသီးျငင္းပယ္ခဲ့သည္။
.
”ကိုဗေဆြ၊ ခင္ဗ်ားသတင္းမွားေနၿပီထင္တယ္။ မဟုတ္ ႏိုင္ေလာက္ ပါဘူးဗ်ာ…”ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျငင္းဆိုသည္။
.
ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ေခါင္းမာ မႈေၾကာင့္ ဆက္လက္မျငင္းၾကေတာ့ဘဲ ေနၾကသည္။ မိမိတို႔ သတင္းစာဆရာမ်ား၊ သတင္းေထာက္ မ်ားကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သလုိ ေျပာ ျပကာ သတိေပးခဲ့ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိကုိယ္တိုင္ ေျပာျပသည့္အခါတိုင္းလည္း ”မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ မျဖစ္ေလာက္ ပါဘူး။ က်ဳပ္ကိုယ္ကို တိုင္းျပည္ကို အပ္ထားၿပီးသား၊ တိုင္းျပည္ က မေက်နပ္လို႔ သတ္ခ်င္သပဆိုလည္း သတ္ၾကပါေစဗ်ာ” စသျဖင့္ ျပန္ၾကားေျပာဆိုသည္။
.
ေဗဒင္ဆရာအခါေကာင္းအခ်ိန္
———————————
ထုိမွ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဇူလိုင္လဆန္းေရာက္လာ သည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ အဂၤလိပ္အရာရွိႀကီးအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ အႀကံအစည္ႀကီး တစ္ခုလုပ္ေဆာင္ေနၿပီျဖစ္ ေၾကာင္း ေသခ်ာသေလာက္သိရွိေနၾကသည္။ တစ္ေန႔တြင္ ဦးေစာသည္ ထိုအခ်ိန္က နာမည္ႀကီး ေဗဒင္ဆရာတစ္ေယာက္ ကိုေခၚၿပီး ေဗဒင္ကိန္းခန္းအရ သူ႔အႀကံေအာင္ျမင္ေစရန္ အခါေကာင္းကို ေတာင္းဆိုသည္။ ထိုေဗဒင္ဆရာက တြက္ခ်က္ ၿပီး ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ နံနက္ပိုင္း တနဂၤေႏြအခ်ိန္ျဖစ္ေသာ နံနက္ ၁ဝ နာရီမွ ၁ဝ နာရီ မိနစ္ ၃ဝ အတြင္း အခါေကာင္း သည္ဟု ေရြးေပးလိုက္ေၾကာင္းကို သတင္းေထာက္မ်ားက သတင္းၾကားသိၾကရ၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ေျပာၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က လံုးဝအယံုအၾကည္မရွိ လက္မခံေပ။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ယံုၾကည္ခ်က္သေဘာထား
—————————————-
ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႕ သတင္းေထာက္ လွမ္းေရးကလည္း ထိုသတင္းကို ရရွိၾကသျဖင့္ ထိုေန႔ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ အစည္းအေဝးရွိသည္ကို လုပ္ႀကံၾကလိမ့္မည္ဟု ယူဆၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ထံ အျမန္တင္ျပခဲ့ၾကသည္။
.
”ဒီေလာက္ႀကီး ေျဗာင္က်က် အတင့္ရဲတဲ့အႀကံမ်ဳိး ဒီအခ်ိန္မွာ မႀကံရဲၾကပါဘူးဗ်ာ”ဟု ေျပာဆိုလုိက္သည္ဟု ၾကားၾကရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ ျငင္းဆန္ေနသည္ကို မည္သူမွ် မသိရွိႏိုင္ၾကေပ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သည္ ဂဠဳန္ဦးေစာကို ယံုၾကည္ေနပံုရသည္။ ဦးေစာသည္ ၄င္းကဲ့သို႔ တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ ေရးရေအာင္ ပါဝင္ကူညီလိမ့္မည္ဟု ထင္မွတ္ထားပံုရ သည္။
.
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္ ဦးေစာထံသို႔သြားၾကည့္ျခင္း
———————————————-
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႔က ေျမနီကုန္း အဝိုင္းတြင္ ဦးေစာ ေသနတ္ပစ္လုပ္ႀကံခံရသည္။ ပစ္လိုက္ ေသာ က်ည္ဆန္မွာ ကားမွန္ကိုထိၿပီး မွန္စစဥ္ ထိမွန္သျဖင့္ ဦးေစာမ်က္စိကန္းမလိုျဖစ္သြားသည္။ အခင္းျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေလာက္အၾကာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သခင္ႏုကိုေခၚ၍ ဦးေစာအိမ္သို႔ သြားသတင္းေမးခဲ့ေသးသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဦးေစာအေပၚ ဤမွ်အထိ ယံုၾကည္ခင္မင္သည္။
.
လုပ္ၾကံမႈႀကီးမျဖစ္မီ တစ္ရက္အလို ဇူလုိင္လ ၁၈ ရက္ ေန႔တြင္ တာဝါလိန္းရွိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္တြင္ ဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အလုပ္အမႈေဆာင္ အေရးေပၚအစည္းအေဝး က်င္းပသည္။ ဘိလပ္မွ ျပန္လာေသာ သခင္ႏုက ဘိလပ္ ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ တင္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ ဝန္ႀကီး မ်ားက ဦးေစာ၏ လုပ္ၾကံရန္ၾကံစည္ေနပံုသတင္းမ်ားကို တင္ျပၿပီး ေနာက္ေန႔တြင္ က်င္းပမည့္ အစည္းအေဝးကို ေရႊ႕ ဆိုင္းရန္ သို႔မဟုတ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္သို႔ ေျပာင္း၍က်င္းပရန္ အၾကံျပဳတင္ျပၾကသည္။
.
”ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီလူေတြကို ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ အထင္ ႀကီးေနၾကသလား။ ဒီေလာက္အတင့္ရဲေျဗာင္က်တဲ့အလုပ္ မ်ဳိးကို မလုပ္ရဲၾကပါဘူး။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတို႔အၾကံေပးသလို လုပ္လုိက္ရင္ က်ဳပ္သူတို႔ကို ေၾကာက္ရာက်မွာေပါ့ဗ်ာ” ဟု ေျပာသည္။
.
လံုျခံဳေရးအစီအစဥ္သံုးရပ္
——————————-
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အားလံုးဝိုင္းဝန္းတင္ျပ အႀကံျပဳၾကသည္ကိုလည္း လက္မခံဘဲျဖစ္ေန၍ ဝန္ႀကီးမ်ား က အစီအစဥ္တစ္ခု ထပ္မံျပဳလုပ္ၾကျပန္သည္။ ေခတၱျပည္ထဲ ေရးဝန္ႀကီးတာဝန္ကို ယူထားရေသာ ဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမက အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံးလံုၿခံဳေရးအတြက္ ရဲဝိုင္ယာလက္ ကားစီစဥ္ခ်ထားေပးရန္၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ဌာနခ်ဳပ္မွ လက္ေရြးစင္ အေသခံရဲေဘာ္ႏွစ္ဦးကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါးတြင္ လိုက္ပါခ်ထားေပးရန္၊ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕ စည္းေဝးေနစဥ္ အတြင္းဝန္႐ုံးတစ္ဝိုက္တြင္ အရပ္ဝတ္ျဖင့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို ေစာင့္ၾကပ္ခ်ထားေပးရန္ စီစဥ္ၾကသည္။
.
ထိုစဥ္အခါက ရန္ကုန္အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံးမွာ အဆီးအတား မရွိ လူတိုင္းလြတ္လပ္စြာ ဝင္ခ်င္တုိင္းဝင္၊ ထြက္ခ်င္တုိင္းထြက္ ႏိုင္ၾကသည္။ ဝန္ႀကီးမ်ားတြင္လည္း လက္နက္ကိုင္အေစာင့္ (သက္ေတာ္ေစာင့္)မထားၾက။ အပါးေတာ္ၿမဲေလာက္သာ ထားရွိၾကၿပီး သြားလာေနၾကသည္။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတြင္ ကိုယ္ရံေတာ္အေစာင့္ရွိေသာ္ လည္း ဘယ္ေတာ့မွ သြားေလရာ ေခၚသြားေလ့မရွိ။ အပါးေတာ္ၿမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွ တစ္ဦးတည္း သာ လုိက္ပါရသည္။
.
အေစာင့္အေရွာက္မ်ားကို ႏွင္ထုတ္ျခင္း
————————————–
ထိုေန႔က နံနက္ ၉ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစည္းအေဝးရွိရာ အတြင္းဝန္ မ်ား႐ုံးသို႔ ထြက္ခြာရန္ အိမ္ေပၚမွဆင္းလာသည္။ ကားေပၚတြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ဌာနခ်ဳပ္မွ တာဝန္ခ်ထားသည့္ အသက္စြန္႔ ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လုိက္သည္။
.
”ေဟ့- မင္းတို႔က ဘာေကာင္ေတြလဲ။ ဘာလာ႐ႈပ္ တာလဲ” ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ျမင္ျမင္ခ်င္း ေမးျမန္းႀကိမ္းေမာင္းေတာ့ သည္။ ဗုိလ္ထြန္းလွႏွင့္ ထိုရဲေဘာ္မ်ားက ရွင္းျပၾကသည္။
.
ဗုိလ္ခ်ဳပ္က လက္မခံ။
———————–
”မလိုခ်င္ဘူး။ အခုဆင္းခဲ့ၾက…”
ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ ဆင္းေနရစ္ၾကရသည္။
အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံးသို႔ ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း အဆင္းအတက္ေလွကားရွိရာ ဆင္ဝင္ေအာက္တြင္ ရဲဝိုင္ယာ လက္ကား ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
.
”ေဟ့ ဒီမွာ မင္းတို႔အလုပ္မရွိဘူး … သြားၾက” ဟု ႏွင္ထုတ္လိုက္ျပန္သည္။
.
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အလွပဆံုး ဝတ္ဆင္လာေသာေန႔
—————————————-
ထိုေန႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ခါတိုင္းလိုဝတ္ေနက် စစ္ယူနီေဖာင္း အက်ႌေဘာင္းဘီမ်ား ဝတ္ဆင္မထားဘဲ အရပ္ ဝတ္ျဖင့္ ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ေရႊဖလားေရာင္ ဘန္ေကာက္ လံုခ်ည္၊ ပိုးတိုက္ပံုအက်ႌ၊ ေကာ္လံလည္ကတံုးႏွင့္ ဆံပင္မွာ လည္း ခါတုိင္းလိုစုတ္ဖြားဖြားမဟုတ္၊ ညႇပ္ၿပီးစ သပ္ရပ္ေနသည္။
.
႐ုံးခန္းဝတြင္ ဝန္ႀကီးဦးဗဂ်မ္းက အံ့အားတသင့္ျဖင့္ တစ္ခြန္းေျပာလိုက္သည္။
.
”ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဒီလိုေတာ့လည္း အေခ်ာႀကီးပဲ”
.’
‘ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဆုိတာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးၿပီဆုိရင္ စစ္သားစိတ္ေပ်ာက္ၿပီး အရပ္သားစိတ္ေမြးျမဴၾကဖု႔ိ အေရးႀကီး တယ္။ အခုကတည္းက ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္ထားရမယ္” ဟု ျပန္ၾကားေျပာဆုိၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ႏွစ္ဦး အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြား ၾကသည္။

အစည္းအေဝးခန္းအတြင္း ေနရာယူၾကပုံ
——————————————-
အစည္းအေဝးခန္းမွာ အေတာ္က်ယ္၍ မ်က္ႏွာစာတြင္ ဝင္ေပါက္တံခါးမႀကီး သုံးေပါက္ရွိသည္။ အစည္းအေဝး စားပြဲ သည္ ထိပ္တြင္ ”ဂ” ပုံ ေထာင့္ခ်ဳိးပိတ္၊ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ရွိ ခုံရွည္မ်ားျဖင့္ ဆက္ထားသည္။ ထုိစားပြဲခုံ၏ အလယ္ထိပ္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထုိင္၍ လက္ယာဘက္ျခမ္းတြင္ ဝန္ႀကီး အဖြဲ႕အတြင္းဝန္ ဦးေရႊေဘာ္၊ သခင္ျမ၊ ဦးဘခ်ဳိ၊ ဦးရာဇတ္၊ ဦးဘဝင္း၊ မန္းဘခုိင္တို႔ ထုိင္ၾကသည္။ လက္ဝဲဘက္တြင္ ဦးဗဂ်မ္း၊ ဦးေအာင္ဇံေဝ၊ ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမ၊ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္စံထြန္းတို႔ထုိင္ၾကသည္။
.
လူသတ္သမားတို႔ေရာက္လာခ်ိန္
———————————–
အစည္းအေဝး ခ်ိန္းဆုိထားသည့္အတုိင္း ၁ဝ နာရီမွာ စသည္။ စၿပီးမၾကာမီ ဒုတိယအတြင္းဝန္ ဦးအုန္းေမာင္ ေရာက္္ လာသည္။ အတြင္းဝန္ ဦးအုန္းေမာင္ ေရာက္လာၿပီး မေရွး မေႏွာင္းမွာပင္ အစည္းအေဝးခန္းမႀကီး၏ မ်က္ႏွာစာရွိ တံခါး သုံးေပါက္ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ တံခါးေပါက္ကုိတြန္းဖြင့္၍ စစ္ဝတ္စုံဝတ္ လူူငယ္ ငါးေယာက္၊ ေတာ္မီဂန္း၊ စတင္းဂန္း စသည့္ ေသနတ္မ်ားကုိ ကိုင္ေဆာင္လ်က္ အစည္းအေဝးခန္းမ အတြင္း ဝင္ေရာက္လာၾကသည္။
.
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ မဲၿပီး ပစ္ခတ္ျခင္း
———————————-
ထုိလက္နက္ကုိင္လူစုတို႔သည္ စားပြဲထိပ္သုိ႔ မ်က္ႏွာမူ လ်က္ တန္းစီရပ္ကာ ေရွ႕ဆုံးမွဝင္လာသူက ”ဟိတ္” ဟု အသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္လုိက္ခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ႐ုတ္တရက္မတ္တတ္ရပ္ၿပီး လက္ကာျပကာ တစ္စုံတစ္ရာေျပာလုိက္စဥ္ ေရွ႕ဆုံးမွ ေတာ္မီဂန္း ကုိင္ေဆာင္ ထားသူက စတင္၍ ”ပစ္-ပစ္-ပစ္” ဟု အမိန္႔ေပးလ်က္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ မဲၿပီး ပစ္ခတ္လုိက္ေလသည္။
.
ေသနတ္သံမ်ားႏွင့္အတူ မီးခုိးမ်ားဖုံးလႊမ္းသြားသည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမႏွင့္ ဦးေရႊေဘာ္တို႔သည္ ထုိင္ခုံကုိအသာ လွဲခ်လုိက္ၿပီးေနာက္ ေဘးျပတင္းေပါက္မွ ေက်ာ္ထြက္ေျပးၾက သည္။ ဦးဗဂ်မ္းမွာ ထိပ္ဆုံးစားပြဲႏွင့္ယွဥ္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ တြင္ ေမွာက္၍ အိ္ပ္ခ်လိုက္သည္။
ေသနတ္သမားတို႔သည္ မတ္တတ္ရပ္ ပစ္ခတ္ေနရာမွ မေက်နပ္ႏုိင္ၾကေသးဘဲ ဒူးေထာက္ထုိင္ကာ ပစ္ခတ္ၾကေသး သည္။ မီးခုိးမ်ား ဖုံးလႊမ္းလ်က္ရွိေသာအခန္းထဲမွ ေသနတ္ သမားတို႔ ထြက္သြားၾကေလၿပီ။ ဦးဗဂ်မ္းတို႔ ထၿပီးၾကည့္ရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ျမ၊ ဦးဘခ်ဳိ၊ ဦးရာဇတ္၊ ဦးဘဝင္း၊ မန္းဘခုိင္၊ ဦးအုန္းေမာင္တို႔မွာ အတုံးအ႐ုံး ေသဆုံးေနၾကေလ ၿပီ။ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးကား မေသေသး။ ထၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ ႏုိင္ေသးသည္။ ဒဏ္ရာရရွိထားေသာ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး အား အျမန္ဆုံးကုသျပဳစုႏုိင္ရန္ ဦးဗဂ်မ္းတိ႔ုသည္ ေရာက္လာ ေသာ ရဲခ်ဳပ္ဦးထြန္းလွေအာင္တိ႔ုႏွင့္အတူ ေခၚေဆာင္ၾကေလသည္။ မည္သုိ႔ပင္ႀကိဳးစားၾကေပမယ့္ ရရွိထားေသာ ဒဏ္ရာ ျပင္းထန္လြန္းမႈေၾကာင့္ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးမွာ ေဆး႐ုံတြင္ ကြယ္လြန္သြားရရွာသည္။
.
အသက္မေသ က်န္ေနၾကသူမ်ား
——————————–
ထုိေန႔က လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ မႈႀကီးတြင္ ကံေကာင္းေထာက္မ အသက္ေဘးမွ သီသီကေလးလြတ္ခဲ့ၾကေသာ ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ားမွာ ဝန္ႀကီးဦးဗဂ်မ္း၊ ဝန္ႀကီးေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမ၊ ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ဇံေဝ၊ အတြင္းဝန္ ဦးေရႊေဘာ္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။
.
ထုိျဖစ္ရပ္ဆုိးႀကီးမွာ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံး ဝမ္းနည္းပူေဆြး
——————————————————–
ငိုေၾကြးကုန္ၾက သည္။ အသည္းဆတ္ဆတ္နာ လက္စားေခ်လုိ ေနၾကသည္။ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံး ဆူပြက္ေနၾကေလၿပီ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အေလာင္း ကုိ ေသသပ္စြာခြဲစိတ္ကုသၿပီး သည့္ေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနအိမ္ တာဝါလိန္းအိမ္သုိ႔ ဦးစြာ ပုိ႔ေဆာင္ၾကေလသည္။ မသမာသူ လူသတ္သမားတစ္စုတို႔ ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆုံးသြားရရွာျခင္းျဖစ္ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏အေလာင္း တာဝါလိန္းေနအိမ္သုိ႔ အေရာက္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္သည္ အေလာင္းအနီးတြင္ ပုဆစ္ဒူးတုပ္ထုိင္ၿပီး ဦးသုံးႀကိမ္ခ်၍ ကန္ေတာ့ေလသည္။
.
ေသာကမီးအထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေတာက္ေလာင္ဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒၚခင္ၾကည္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္မ်ဳိးခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ ဇနီးပီသစြာ စိတ္ကုိတင္းလ်က္ ကုိယ္ကုိ လည္း ခ်ဳပ္တည္းႏုိင္သမွ် ခ်ဳပ္တည္းလ်က္၊ ေသြးဆူေနၾကကုန္ ေသာ ျပည္သူလူထုႀကီးအား ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာဆုိ ႏွစ္သိမ့္လုိက္ေလသည္။
.
ေသာကမီးေတာက္ေလာင္ေနခ်ိန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္၏စကား
————————————————-
”ကြၽန္မ၏ခင္ပြန္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရင္း လမ္းခုလပ္မွာ က်ဆုံးခဲ့ရပါၿပီ”
.
”လူထုကုိ ကြၽန္မေျပာလုိတာကေတာ့ မိမိတို႔အားကုိး ယုံၾကည္ေလးစားေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးကုိ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ႀကံလုိက္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ၿပီး စိတ္လုိက္ မာန္ပါမလုုပ္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူခ်ခဲ့တဲ့လမ္းစဥ္အတုိင္း တစ္သေဝမတိမ္းလုိက္နာက်င့္ေဆာင္ၿပီး သူရည္မွန္းခဲ့တ့ဲ လြတ္လပ္ေရးကုိ မရမေနႀကိဳးပမ္းၾကပါလို႔ ကြၽန္မေျပာလုိ ပါတယ္”
.
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ႀကီး ေဒၚစု၏ေျပာစကား
————————————
ထုိစကားမ်ားသည္ သမုိင္းတင္စကားမ်ားျဖစ္၍ တစ္ဆက္တည္း ေျပာျပလုိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အစ္ကုိအရင္း ဦးဘဝင္းတုိ႔ လုပ္ႀကံခံလုိက္ရသျဖင့္ သားႏွစ္ဦး အဆုံး႐ႈံးခံလုိက္ရေသာ မိခင္တစ္ဦးအဖုိ႔ အဘယ္မွ် ရင္ကြဲ ဝမ္းနည္းရမည္ကုိ စာနာမိခဲ့ပါသည္။
ထုိေန႔က အေမစုသည္ သားႏွစ္ေယာက္၏အျဖစ္ဆုိး သတင္းကုိ ၾကားလုိက္ရသည္ႏွင့္ အလြန္အမင္း အံ့ၾသသြား သည္။တစ္ႏုိင္ငံလုံး တစ္္မ်ဳိးသားလုံးက ေလးစား ခ်စ္ခင္ ေမတၱာထားၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကုိ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ရက္ၾကေလျခင္းဟုလည္း ရင္ထုမနာျဖစ္သြားရွာသည္။ အေမစုႏႈတ္မွ ထြက္ေပၚလာေသာ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ စကားသံ မွာ ဤသုိ႔ျဖစ္ပါသည္။
.
”က်ဳပ္သားျဖစ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဒီလုိသတၱိ ေၾကာင္တဲ့အမႈမ်ဳိးကုိ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ကေလးဘဝကစလုိ႔ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့တဲ့လူ ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က မ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီး ဦးေစာကုိ မသမာသူတို႔ ေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္စဥ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ အမ်ားႀကီး ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ် တဲ့စကားေတြ ေျပာခဲ့ပါတယ္”
.
”ဟုိတုန္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္က နယ္လွည့္ရင္း က်ဳပ္ထံဝင္ၿပီး ကန္ေတာ့သြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္က စုိးရိမ္လြန္းလို႔ သားရယ္ လူဆုိတာ အထက္ေရာက္ေနရင္ သူတစ္ပါးက မနာ လုိလုိ႔ု မေကာင္းႀကံစည္တာမ်ဳိး ခံရတတ္တယ္။ အစစ အရာရာ သတိထားပါကြယ္လုိ႔ ေျပာမိတယ္”
.
”ဒီေတာ့ က်ဳပ္သားက ”ဗ်ာ…. ဒါကေတာ့ ဘုရားေတာင္ မွ အတုိက္အခံ ရွိေသးတာပဲ၊ ကုိယ္ကသာ လမ္းမွန္ကေနၿပီး၊ မွန္တဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ကုိင္ထားရင္ ဘာမွေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး အေမရယ္။ မစုိးရိမ္ပါနဲ႔။ စစ္တုိ္က္ေနတုန္းကေတာင္ မေသခဲ့ ေသးတာ။ အခု တုိင္းျပည္နဲ႔ လူထုဟာ အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့ ပါဘူး။ အေကာင္းအဆုိး ေဝဖန္တတ္ပါၿပီ” လုိ႔ အားရပါးရ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္”
.
”အခုေတာ့ က်ဳပ္သားေအာင္ဆန္းဟာ သူအလြန္မုန္းတီး ရြံရွာတဲ့ လုပ္ႀကံနည္းေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သြားရရွာၿပီ။ က်ဳပ္ မွာခ်င္တာကေတာ့ သူ႔ကုိေလးစားၾကသလုိ၊ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ကုိ ျပည္သူလူထုက ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ေလးေလးစားစားနဲ႔ လုိက္နာၿပီး မိမိတို႔လုိလားတဲ့ ခရီးကုိ ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ပါပဲ။ ဒီလုိေဆာင္ရြက္လုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေရာက္ၾကၿပီဆုိရင္ အေဒၚ့မွာ ခံစားရတဲ့ သား ႏွစ္ေယာက္ဆုံးရတဲ့အပူမီးဟာ ၿငိမ္းတန္သေလာက္ ၿငိမ္းပါ လိမ့္မယ္” ဟူ၍ ဝမ္းနည္းပက္လက္ ေျပာဆုိခဲ့ေပသည္။
.
”ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ျပည္သူ႔ပန္းတုိ႔
ေသြးလႊမ္းေပးဆပ္၊ သက္ႏွင္းအပ္လ်က္
ေျမျမတ္ျမန္ေျပ၊ လြတ္လပ္ေစခဲ့
ဒုိ႔ေတြခံစား၊ ေက်းဇူးတရားကုိ
ေမ့ျငားမရွိ၊ အစဥ္သိလ်က္
ေန႔ရွိသမွ်၊ သတိရသည္
အာဇာနည္ေန႔၊ ဒုိ႔မေမ့….”
.
(၆၉) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔တြင္ က်ဆုံးေလၿပီးေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအမွဴးရွိ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားအား ထာဝရ သတိတရ အေလးျပဳလ်က္ . . . .။
.
ဟံသာဝတီ – ဦးအုန္းႀကိဳင္B.A,Dip.in Journalism
ျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းမီဒီယာေကာင္စီဝင္ ဝါရင့္္သတင္းစာဆရာႀကီး
.
MOI မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
https://www.facebook.com/MOIWebportalMyanmar/posts/923547781106422