က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေပၚထြန္းရဲ႕သား မဂၤလာေဆာင္တာကိုု ၾကားရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေပၚထြန္းတိုု႔ငယ္စဥ္က ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ ရပ္ကြက္ေလးကိုု သတိရမိပါတယ္။ အခု ျပန္သတိရမိတဲ့အခါ “ကြဲျပားျခားနား” တဲ့ မိသားစုမ်ားစြာ စုစည္းေနထိုင္ခဲ့တဲ့ ရပ္ကြက္ျဖစ္တာကို အမွတ္ျပဳမိပါတယ္။ ဒီလိုကြဲျပားမႈေတြကို ငယ္ငယ္တုန္းက သတိမျပဳမိတာကိုလည္း အခုမွ ဂ႐ုျပဳမိပါတယ္။
.
က်ေနာ္ လူမွန္းသိစကေနၿပီး ၇တန္းထိေနခဲ့တဲ့ ေယာက္လမ္းရပ္ကြက္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈး၊ သမၼတ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ၊ မင္းမနိုင္၊ အရင္ စစ္႐ုံးခ်ဳပ္ႀကီး၊ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္းျပည္သူ႕ေဆး႐ုံႀကီး (အခု Max Myanmar)၊ အထက (၁) ဒဂုံေက်ာင္းတို႔က ဝိုင္းရံထားတဲ့ ရပ္ကြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ရပ္ကြက္မွာေနသူေတြရဲ႕အေျခအေနေတြ ကြဲျပားၾကေပမယ့္ ခြဲျခားမႈေတြမရွိသေလာက္ နည္းခဲ့ တာေတြကို ကေလးတေယာက္အေနနဲ႕ အမွတ္ရမိတာေလးေတြကို ေျပာျပပါရေစ။
.
က်ေနာ္တို႔ေနခဲ့တဲ့အိမ္က ၅၁ ဆင္းဒဝစ္လမ္း (အခု ဗိုလ္ရာၫြန႔္လမ္း)ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းမႀကီးကေန ကိုက္ ၁၀၀ ေလာက္ ရွိတဲ့လမ္းတိုေလးထဲမွာ ရွိတဲ့အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးေခတ္က ႏွစ္ထပ္အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းတိုေလးရဲ႕အဆုံးမွာ ေဆး႐ုံအမႈ ထမ္းေတြေနတဲ့ အိမ္ရာတိုုက္ခန္းေတြရွိတဲ့ ေဆး႐ုံဝင္းရွိပါတယ္။ ေပၚထြန္းအပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က ေဆး႐ုံဝင္းထဲ မွာ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဆး႐ုံဝင္းထဲမွာ တိုင္းရင္းသား၊ တိုင္းရင္းသူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။ ကရင္၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္၊ ဗမာ၊ မြန္ ဆရာမနဲ႕ ဆရာဝန္မိသားစုေတြရွိတာကို မွတ္မိခဲ့ပါတယ္။
.
ေဘးက ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မွာေနတဲ့မိသားစုက လမ္းထိပ္မွာ အေၾကာ္ဆိုင္ဖြင့္ပါတယ္။ ဦးႀကီးကေ႐ႊတိဂုံေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ေန႕တိုင္း သြားေရာက္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြလည္း တခါတေလ လမ္းေလ်ာက္လိုက္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီမိသားစုထဲက မိုးသူက က်ေနာ္တို႔ အင္မတန္ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းပါ။ ကစားခ်င္လြန္းလို႔ မိုးသူ ျမန္ျမန္အလုပ္ၿပီးေအာင္ အေၾကာ္ဆိုင္မွာ သြားကူခဲ့တဲ့ ေန႕ေတြ ရွိခဲ့တာေတြကို သတိရမိပါတယ္။ သူတို႔ မိသားစုကလည္း က်ေနာ္နဲ႕က်ေနာ့္ညီ ေအာင္ေအာင္ကို သူတို႔ရဲ႕တူသားေတြလို ခ်စ္ခင္ဆက္ဆံတာကို အမွတ္ရမိပါတယ္။
.
အိမ္ေရွ႕သုံးထပ္တိုက္အိမ္က ဦးတင္ျမင့္ဟာ မဂိုလမ္းက ေ႐ႊဆိုင္ပိုင္ရွင္ပါ။ ေဒဝါလီေန႕ေတြမွာ ရပ္ကြက္ထဲ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြဟာ အင္မတန္အရသာရွိတဲ့ အခ်ိဳမုန႔္ေတြကို သူတို႔အိမ္မွာ အဝစားခဲ့ရတာေတြကို သတိရမိပါတယ္။ သူ႕သားေတြဟာ အင္ဂ်င္နီယာ ေဆးေက်ာင္းသားေတြျဖစ္လို႔ စာအမ်ားႀကီး ဖတ္ရဖို႔ လိုေပမယ့္ ရပ္ကြက္လႈပ္ရွားမႈတိုင္းမွာ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
.
ႏွစ္အိမ္ေက်ာ္ရဲ႕ဝင္းထဲမွာ မုန႔္ဟင္းခါးသည္ အေဒၚႀကီးနဲ႕ အခ်ဥ္ထုပ္သည္ အေဒၚခင္တို႔ မိသားစုုေတြေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ ဆိုင္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အားထားရတဲ့ဆိုင္ေတြပါပဲ။ တခါတေလ မုန႔္ဖိုးကုန္သြားရင္ နားလည္စြာနဲ႕ စားခြင့္ေပးခဲ့ၾကပါ တယ္။ သူတို႔ရဲ႕သားသမီးေတြဟာလည္း က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ေဂၚလီရိုက္၊ ဂ်င္ေပါက္၊ သေရကြင္း ပစ္၊ ေဘာ္လုံးကန္ရင္း ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္တဲ့လိုက္ပါပဲ။
.
လမ္းထိပ္က အိမ္ႏွစ္လုံးထဲက တလုံးမွာ က်ေနာ့္အေမရဲ႕တဝမ္းကြဲအရီးေလးနဲ႕ မိသားစုေနၾကပါတယ္။ အရီးေလးေဒၚနီရဲ႕ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့ခင္ပြန္းက ရခိုင္အမ်ိဳးသားေရွ႕ေနဦးတင္ေမာင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔တိုုက္တျခမ္းမွာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ရခိုင္ မိသားတစုေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာဝန္ျဖစ္လာတဲ့ ကိုခင္ေက်ာ္နဲ႕ သူ႕ညီ ကိုထြန္းေက်ာ္တို႔က က်ေနာ့္ရဲ႕အဆုံးမသပ္တဲ့ ေမး ခြန္းေတြကိုု စိတ္ရွည္စြာနဲ႕ ေျဖၾကားခဲ့တာေတြကို မွတ္မိေနဆဲပါ။
.
က်ေနာ္တို႔ကေလးအဖြဲ႕ေတြက သၾကၤန္၊ သီတင္းကြၽတ္၊ ခရစ္စမတ္၊ ေဒဝါလီ၊ တ႐ုပ္ႏွစ္သစ္ကူးနဲ႕ အစ္ဒ္ေန႕ေတြကို ေပ်ာ္႐ႊင္ စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိခဲ့တာေတြကို သတိရမိပါတယ္။ ခရစ္စမတ္သီခ်င္းလာဆိုုတဲ့အဖြဲ႕ေတြကို ညနက္တဲ့အထိ ေစာင္ျ့ပီး နား ေထာင္ခဲ့သလိုု မနက္အေစာႀကီး ထၿပီး ဆြမ္းဆန္ေလာင္းခဲ့တဲ့ေန႕ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ကေလးဘဝက ေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့တဲ့ေန႕ ေတြပါပဲ။ အစ္ဒ္ေန႕ေတြမွာ အီဒီနဲ႕ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးမွာ အန္ေပါင္း (မုန႔္ဖိုး) ေတြကို က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြ ပုံမွန္ရခဲ့တဲ့ ရပ္ကြက္3ေလးလည္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
.
ရပ္ကြက္ထဲက က်ေနာ္တို႔အားလုံး ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္း အမွတ္ ၁ (အထက ၁ ဒဂုံ) (အရင္ က English Methodist School) မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနထိုင္တဲ့ရပ္ကြက္ေပၚ မူတည္ၿပီး ဘယ္ေက်ာင္းတက္ရမယ္ဆိုတာ ကို ဆုံးျဖတ္ခဲ့လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဝင္ေငြအဆင့္အတန္းနဲ႕သာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရင္ က်ေနာ့္ရပ္ကြက္ထဲက သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားက အထက (၁) ဒဂုံကို လာနိုင္ေျခ နည္းပါးပါတယ္။
.
က်ေနာ္တို႔လမ္းတိုေလးရဲ႕အျပင္ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ကြဲျပားမႈေတြ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ျပည့္စုံတဲ့ အမ်ိဳးသား႐ုပ္ရွင္ပိုင္ရွင္ဝင္း (ေလးစားရ တဲ့႐ုပ္ရွင္မင္းသားေဟာင္းႀကီး ကိုေက်ာ္သူရဲ႕မိသားစု)၊ ေဒါက္တာေ႐ႊတင္(ႏွလုံးအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး)၊ စစ္အရာရွိအိမ္ရာ ဝင္း၊ ရႈမဝတိုက္တို႔ ရွိခဲ့သလို လက္လုပ္လက္စားေပါင္းစုံ (ႀကံရည္ဆိုင္၊ စာအုပ္အငွားဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္) ေတြလည္း ေနထိုင္တည္ရွိခဲ့ပါတယ္။
.
ေယာက်္ား ျဖစ္ေပမယ့္ မိန္းကေလးဆန္ၿပီး မိတ္ကပ္ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးတတ္တဲ့ ကိုခ်စ္တိုးနဲ႕ မိန္းကေလးျဖစ္ေပမယ့္ ဆံပင္တိုတို နဲ႕ ပုဆိုးကို ေယာက္်ားလို ဝတ္တတ္တဲ့ မခိုင္မာတို႔လည္း ရပ္ကြက္ထဲမွာေနၾကပါတယ္။ ဘာလို႔ သူတို႔ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ေမးၾကည့္မိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ကရင္အေဒၚက ”သူတို႔ဘဝနဲ႕ သူတို႔ေနတတ္သလို ေနတာပဲ။ နင္တို႔ကို ဘာဒုကၡေပးလို႔လဲ။ သူတို႔ေနတတ္သလို ေနပါေစ” လို႔ ေျဖလိုက္တာကို အခုထိ သတိရမိလိုက္ပါတယ္။
.
က်ေနာ္တို႔ကေလးတသိုက္ကို ရပ္ကြက္ထဲက မိသားစုအားလုံးက ဝိုင္းဝန္းထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူ႕ ကေလးကိုမဆို သြန္သင္ဆုံးမခြင့္ အားလုံးမွာ ရွိၾကပါတယ္။ ခြဲျခားတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔လမ္းထဲမွာ မဟုတ္တာေတြ လုပ္လာခဲ့ရင္ အခ်ဥ္ထုပ္သည္ အေဒၚခင္ရဲ႕ခ်က္ခ်င္း အဆူခံရတာတင္မက အိမ္မွာလည္း ထပ္ဆင့္ အဆူခံရပါတယ္။ အေဒၚခင္က အိမ္ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္လို႔ပါ။
.
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ရပ္ကြက္ေလးမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ဘဝက ကြဲျပားတာကို ခြဲျခားစရာမလိုေၾကာင္းကို လက္ေတြ႕က်က်နဲ႕ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သင္ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ ဝင္ေငြ၊ ပညာ၊ အလုပ္၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာကြဲျပားနိုင္ေပမယ့္ လူသားအျဖစ္ ကြဲျပားမႈမရွိလို႔ ခြဲျခားစရာမလိုတာကို ေမတၱာ၊ ေစတနာေတြနဲ႕ လက္ေတြ႕ျပသခဲ့တဲ့ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ကို အင္မတန္ေလးစား ေက်းဇူးတင္မိ ပါတယ္။
.
အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္ႏွစ္ ၄၀နဲ႕ မတူေတာ့တာေတြကို သတိထားမိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေနခဲ့တဲ့ရပ္ကြက္ေလး ေျပာင္းလဲသြားသလို တိုင္းျပည္ႀကီးကလည္း ေျပာင္းလဲေနခဲ့ပါတယ္။ အဆင့္အတန္းကြဲျပားမႈေတြ အင္မတန္မ်ားလာခဲ့သလို လူ လူခ်င္း ခြဲျခားမႈေတြကလည္း မယုံနိုင္ေအာင္ ျပန႔္ပြားေနတာကို ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။ ဥစၥာ၊ အာဏာျပည့္စုံသူေတြရဲ႕ကေလး ေတြ တက္တဲ့ေက်ာင္းေတြကို လက္လုပ္လက္စားမိသားစုေတြရဲ႕ကေလးေတြ ဘယ္လိုမွ မတက္နိုင္တာကိုလည္း ဝမ္းနည္းစြာ အမွတ္ျပဳမိပါတယ္။
.
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကြဲျပားမႈေတြကို ပုံႀကီးခ်ဲ့ၿပီး မုန္းတီးရက္စက္ေရးေတြကို ေဆာ္ေၾသာေနတဲ့အဖြဲ႕ေတြရွိေနတာကိုလည္း သတိထားမိပါတယ္။ က်ေနာ္ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ဗုဒၶတရားေတာ္ေအာက္မွာ ကြဲျပားမႈေတြကို ေမတၱာနဲ႕တုံ႕ျပန္ ခဲ့ၾကတာေတြဟာ အခုေခတ္မွာ ရွားပါးလာသလို ခံစားမိပါတယ္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္မႈေတြဟာ ျမန္မာ ျပည္သာမက ကမာၻႀကီးမွာပါ ႀကဳံေတြ႕ေနရတာကို ရင္နင့္စြာ ခံစားမိပါတယ္။
.
ဒီေဆာင္းပါးေရးေနရင္း ေရွ႕ေနႀကီး ဦးကိုနီ လုပ္ႀကံခံလိုက္ရတာကို ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာနဲ႕ ၾကားသိခဲ့ရပါတယ္။ ဦးကိုနီကို က်ေနာ္ ၈၈၈၈ လႈပ္ရွားမႈတုန္းက မေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ တင္ ျပမႈေတြကို ေလးစားစြာ နားေထာင္မွတ္သားခဲ့ပါတယ္။
.
လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ဆုံစကားေျပာခြင့္ရခဲ့တဲ့အခါ ဦးကိုနီကို ပိုမို ေလးစားလာမိပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္၊ ဥပေဒေရး ရာကြၽမ္းက်င္မႈ၊ အျမႇော္အျမင္ႀကီးမႈ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ယုံၾကည္ေလးစားမႈ၊ ဘာသာတိုင္းကို ေလးစားနားလည္မႈ နဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒရဲ႕အခရာက်မႈကို ဦးစားေပးခ်က္ေတြကို ပိုသိလာခဲ့ပါတယ္။
.
ဦးကိုနီ ျမန္မာျပည္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ဘာသာေရးကြဲျပားမႈေၾကာင့္ လူတခ်ိဳ႕ေတြက ရက္စက္ရင့္သီးစြာ ခြဲျခား ဆက္ဆံခဲ့ၾကတာေတြကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားသိျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးအသက္ကို ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့အေျခထိ ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။
.
ဦးကိုနီဟာ တိုင္းျပည္ကို ေကာင္းမြန္ေစခ်င္လြန္းတဲ့ ခ်စ္စိတ္အျပည့္ရွိတဲ့ ရဲဝံ့တဲ့သူရဲေကာင္းတေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ ကြဲျပားမႈေတြကို ေၾကာက္စိတ္မုန္းတီးစိတ္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ေမတၱာကို အေျခခံတဲ့ သြန္သင္ဆုံးမ မႈေတြနဲ႕ မကိုက္ညီဘူးလို႔လည္း ျမင္မိပါတယ္။ လူထုအမ်ားစုက ဦးကိုနီက်ဆဳံးသြားတာကို ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြ လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲေဖာ္ျပၾကတာ ေတြ႕ရ ၾကားရေတာ့ ရင္နင့္ေနတဲ့ၾကားက အားတက္မိပါတယ္။
.
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ ကြဲျပားမႈ ေတြကို ရဲဝံ့တည္ၿငိမ္စြာနဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံၿပီး တိုင္းျပည္ေရွ႕ေရးေကာင္းမြန္လာေစဖို႔ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ်ရက္စက္မႈေတြ မရွိ ေအာင္ တပ္မေတာ္နဲ႕ လုံၿခဳံေရးမိသားစုအပါအဝင္ ျပည္သူအားလုံးက တားဆီးဦးေဆာင္သြားနိုင္ၾကပါေစလို႔ ေလးနက္စြာ ေမွ်ာ္လင့္ဆုေတာင္းလိုက္ပါရေစ။
.
(ေဒါက္တာျမတ္ထူးရာဇတ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ က်ဆဳံးသြားေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးရာဇတ္၏ ေျမးတဦး ျဖစ္သည္)
http://burma.irrawaddy.com/news/2017/01/31/129597.html
