News @ M-Media

Category: ကမာၻေက်ာ္ မြတ္စလင္မ်ား

ကမာၻတြင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ မြတ္စလင္မ္ သိပၸံ၊ ၀ိဇၹာ ပညာရွင္ၾကီးမ်ား၊ႏိုဘယ္ဆုရွင္မ်ား၊ ကမာၻေက်ာ္အားကစားသမားမ်ား၊ အႏုပညာရွင္မ်ား

  • ဂႏၳ၀င္ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ (၄)

    ဂႏၳ၀င္ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ (၄)

    ႏုိ၀င္ဘာ ၁၁၊ ၂၀၁၆
    M-Media

    article-g23_400_243
    ေရွးေခတ္မြတ္စလင္သမားေတာ္မ်ား ခြဲစိပ္ကုသေနစဥ္

    ၅။ ေဆး၀ါးေထာက္ကူေစာင့္ေရွာက္မႈ

    – တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္(ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ ခေညာင္းပါေစ)၏လက္ထက္ႏွင့္ သမိုင္းကာလတစ္ေလွ်ာက္ မြတ္စ္လင္မ္အမ်ဳိးသမီးတို႔မွ သက္ဆိုင္ရာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၏ လူမႈေရးႏွင့္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာအရည္အေသြး ျမွင့္တင္စြမ္းေဆာင္ျခင္း၌ ထင္ရွားသည့္ ဥပမာအေထာက္အထားမ်ား ရိွေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရးဥပေဒျပဳလုပ္ငန္း၊ ေဆး၀ါးႏွင့္ က်န္းမာေရးတို႔တြင္ လူထုေကာင္းက်ဳိးသက္သက္အလို႔ငွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾက၏။ ရွရီအဟ္(အစၥလာမ့္ဥပေဒ)က မြတ္စ္လင္မ္တို႔ကို လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္မ်ား၏ ဘ၀ေရးရာအေပါင္းတို႔အေပၚ အေလးထားရန္ အားေပးတိုက္တြန္းထားသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အစၥလာမ့္သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ သိပၸံဆိုင္ရာဗဟုသုတရွာေဖြျခင္းကိုလည္း ခ၀ပ္ျခင္းလုပ္ရပ္တစ္မ်ဳိးအျဖစ္ ယူဆသတ္မွတ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္သာသနာ ေပၚထြန္းျခင္းနွင့္တစ္ကြ သမားေတာ္က႑၌လည္းေကာင္း၊ စစ္ေျမျပင္တြင္ အမ်ဳိးသားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား ကုသေရး၌လည္းေကာင္း အမ်ဳိးသမီးတို႔က ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္ေလ့ရိွခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ အမ်ဳိးသားနွင့္ အမ်ဳိးသမီးတို႔အၾကား တင္းၾကပ္သည့္ စည္းကမ္းအခ်ဳိ႕ရိွေနရာ
    မိသားစု၀င္ႏွင့္ မိသားစု၀င္ျဖစ္လာဖြယ္ရိွသူမ်ားမွအပ အမ်ဳိးသားနွင့္အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ တုိက္ရိုက္ထိေတြ႕မႈမွာ မရိွသေလာက္သာျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မြတ္စ္လင္မ္အမ်ဳိးသမီးတို႔က အဓိကအားျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကိုသာ အဓိကထားၿပီး က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကို ေပးခဲ့ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ လူမႈေရးရႈေထာင့္အရ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၏က်န္းမာေရးကိစၥမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသားတို႔ ပါ၀င္ရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ခဲ့၏။ ေဆး၀ါးက႑တိုးတက္ေရးတြင္ မြတ္စ္လင္မ္အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ စြမ္းေဆာင္မႈ ဥပမာအခ်ဳိ႕ကို ေဖာ္ျပပါမည္။

    အစၥလာမ္၏ ပထမဆံုးသူနာျပဳအျဖစ္ ဂုဏ္ျပဳညႊန္းဆိုခံရသူမွာ ရုဖိုင္ဒဟ္ ဘင့္န္သိ စအဒ္ အလ္ အစလာမီယဟ္ ျဖစ္၏။ အစၥလာမ့္ေခတ္ဦးပိုင္းရိွ ေဆး၀ါးကုသေပးသူမ်ားနွင့္ သူနာျပဳမ်ားအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ခံရသည့္ အျခားအမ်ဳိးသမီးတို႔မွာ – ေအဒီ ၆၂၅ ခုႏွစ္ အုဟုဒ္စစ္ပြဲ၌ သူနာျပဳလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ႏုစိုင္ဘဟ္ ဘင့္န္သိကအဘ္ အလ္မဇီနီယဟ္၊ အြမၼဳ အင္မရဟ္ ဟု လူသိမ်ားေသာ အြမၼဳ စိနန္း အလ္အစၥလာမ္ (သူမသည္ မြတ္စ္လင္မ္ျဖစ္လာၿပီးေနာက္ စစ္သည္မ်ားနွင့္အတူလိုက္၍ ေရတိုက္ေကၽြးရန္ႏွင့္ ဒဏ္ရာမ်ားကုသေပးရန္
    တမန္ေတာ္ျမတ္ထံ ခြင့္ပန္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သူျဖစ္သည္)၊ ခိုင္ဘရ္အေရးၿပီးသည့္ေနာက္ စစ္တပ္သူနာျပဳအျဖစ္ ေစတနာ့၀န္ထမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ အြမၼဳ မသာ၀ီ အလ္အစလာမီယဟ္၊ ဘဒရ္စစ္ပြဲတြင္ စစ္သည္မ်ားကို က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေသာ အြမၼဳ ၀ရကဟ္ ဘင့္န္သိ ဟာရိဆ္ (သူမသည္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ စုေဆာင္းျခင္းလုပ္ငန္းတြင္လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္)တို႔ ျဖစ္ၾက၏။

    (ပံု -၅) အစၥတန္ဘူလ္ရိွ ေတာ့ပ္ကာပီနန္းေတာ္တြင္ ေတြ႕ရေသာ စုလိုင္မာန္ဘုရင္၏ၾကင္ရာေတာ္ Hürrem Sultan or Roxelana (c. 1510 – April 18, 1558)၏ (ေရးဆြဲသူမသိ) ပံုတူပန္းခ်ီကား။ သူမသည္ မကၠာၿမိဳ႕မွဂ်ရုဆလင္နွင့္ အစၥတန္ဘူလ္ၿမိဳ႕အထိ အမ်ားျပည္သူနားေနေဆာင္လုပ္ငန္းမ်ား၌ အဓိကပါ၀င္ျခင္းႏွင့္ ပရဟိတအလွဴအတန္းျပဳျခင္းမ်ားအတြက္ ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားသူျဖစ္၏။

    ၅(က)။ ရုဖုိင္ဒဟ္ အလ္အစလာမီယဟ္

    ရုဖုိင္ဒဟ္ အလ္အစလာမီယဟ္ ဟု လူသိမ်ားေသာ ရုဖိုင္ဒဟ္ ဘင့္န္သိ စအဒ္ကို အစၥလာမ့္သမိုင္းမွ တမန္ေတာ္ေခတ္၏ ပထမဆံုး သူနာျပဳအျဖစ္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ ေအဒီ ၆၂၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္တြင္ ျဖစ္ပြားေသာ ဘဒရ္စစ္ပြဲ၌ သူမသည္ တမန္ေတာ္ မုဟမၼဒ္(ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ ခေညာင္းပါေစ)ႏွင့္အတူ စစ္ပြဲတြင္း ဒဏ္ရာရသူမ်ား၊ အသက္ေဘးစိုးရိမ္ရသူမ်ားအေပၚ သူနာျပဳလုပ္ရပ္ျဖင့္ ပါ၀င္ခဲ့သည္။

    သူမသည္ ဖခင္ျဖစ္သူ သမားေတာ္ စအဒ္ အစလာမီ အား ကူညီလုပ္ကိုင္ရင္း ေဆး၀ါးဆိုင္ရာဗဟုသုတ အမ်ားအျပားကို သိနားလည္ခ့ဲ၏။ လူနာေစာင့္ေရွာက္ေရးႏွင့္ သူနာျပဳလုပ္ငန္း၌ ဘ၀ကိုႏွစ္ျမဳပ္ထားခဲ့ၿပီး ေနာင္ေသာ္ ကုသေရးကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္လာသည္။ သူမ၏အတတ္ပညာကၽြမ္းက်င္မႈမ်ားကို ေဆးရံု၊ ေဆးခန္းက႑မ်ားတြင္ အသံုးခ်ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ စစ္ပြဲမ်ားစြာ၏အခ်ိန္ကာလအတြင္း က်န္းမာေရးႏွင့္ထိခိုက္မႈမွန္သမွ်ကို ေဆး၀ါးဆိုင္ရာကၽြမ္းက်င္နွံ႔စပ္သူ သူမ ရိွရာ ရြက္တဲထံသို႔ သြားေရာက္ရန္ တမန္ေတာ္ျမတ္က ေစခိုင္းေတာ္မူေလ့ရိွခဲ့သည္။

    ရုဖိုင္ဒဟ္ကို ၾကင္နာစာနာတတ္ေသာ သူနာျပဳအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ စည္းရံုးေရးမွဴးေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္လည္းေကာင္း ေဖာ္ျပထားၾကသည္။ သူမသည္ မိမိ၏ကၽြမ္းက်င္မႈမ်ားျဖင့္ အျခားအမ်ဳိးသမီးတို႔ကိုလည္း သူနာျပဳမ်ားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးၿပီး က်န္းမားေရးေစာင့္ေရွာက္မႈနယ္ပယ္၌ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေစခဲ့သည္။ ၎အျပင္ သူမသည္ ေရာဂါေ၀ဒနာႏွင့္ဒြန္တြဲေနတတ္သည့္ လူမႈေရးျပႆနာမ်ားကို ကူညီေျဖရွင္းေပးရေသာ လူမႈ၀န္ထမ္းတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ သို႔သာမက အခက္အခဲရိွေသာကေလးငယ္မ်ားအား ကူညီေပးၿပီး မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ား၊ သူဆင္းရဲမ်ား၊ အားနည္းနိမ့္က်သူမ်ားကိုလည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့ေပသည္။

    (ၾကည့္ – R. Jan, “Rufaida Al-Asalmiy, The first Muslim nurse”, Image: The Journal of Nursing Scholarship, 1996 28(3), 267-268; G. Hussein Rassool, “The Crescent and Islam: Healing, Nursing and the Spiritual Dimension. Some Considerations towards an Understanding of the Islamic Perspectives on Caring”, Journal of Advanced Nursing, 2000, 32 (6), 1476-84; Omar Hasan Kasule, “Rufaidah bint Sa’ad: Historical Roots of the Nursing Profession in Islam; History of Nursing in Islam (compiled by Sarah Miller); Rufaidah bint Sa’ad Founder of the Nursing Profession in Islam.)

    ၅(ခ)။ အလ္ရိွဖာ ဘင့္န္သိ အဗ္ဒုလႅာဟ္

    သာ၀ိကမႀကီး အလ္ရိွဖာ ဘင့္န္သိ အဗ္ဒုလႅာဟ္ အလ္ကုရိုင္းရွီယဟ္ အလ္အဒါ၀ီယဟ္သည္ ေရွးဦးမြတ္စ္လင္မ္သမိုင္းတြင္ ထိုေခတ္၏ အမ်ဳိးသမီးပညာရိွတစ္ဦးအျဖစ္ အခိုင္အမာ ေနရာယူခဲ့၏။ စာေပယဥ္ေက်းမႈကင္းမဲ့သည့္ကာလတြင္ စာတတ္ေပတတ္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ လူထုေရးရာစီမံေရးတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး ေဆး၀ါးကၽြမ္းက်င္သူလည္း ျဖစ္သည္။ သူမ၏အမည္ရင္းသည္ လိုင္လာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူနာျပဳႏွင့္ ေဆး၀ါးကုသမႈကို အစြဲျပဳကာ ေ၀ဒနာကင္းေပ်ာက္ေစျခင္း အဓိပၸာယ္ရသည့္ အလ္ရိွဖာ ဟု ဂုဏ္ေပးေခၚဆိုခံရသည္။ သူမသည္ အင္းဆက္ပိုးမႊားမ်ားအႏၱရာယ္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္သည့္ ကုထံုးတစ္ရပ္ကို အသံုးျပဳေလ့ရိွၿပီး၊ တမန္ေတာ္ျမတ္က သူမ နည္းလမ္းကို ႏွစ္သက္လက္ခံေတာ္မူသည့္အျပင္ အျခားမြတ္စ္လင္မ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားအား သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုေတာ္မူခဲ့၏။

    (ၾကည့္ – The articles Muslim Women in History and Al-Shifaa bint Abdullah al Qurashiyah al Adawiyah.)

    ၅(၃)။ ႏုစိုင္ဘဟ္ ဘင့္န္သိ ဟာရိဆ္ အလ္အန္ဆြာရီ

    အြမၼဳ အာသီယဟ္ ဟုလည္းေခၚဆိုေသာ ႏုစိုင္ဘဟ္ ဘင့္န္သိ ဟာရိဆ္ အလ္အန္ဆြာရီသည္ စစ္ပြဲတြင္း ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူမ်ားအား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ အစာေရစာတိုက္ေကၽြးျခင္း၊ ေရွးဦးသူနာျပဳအလုပ္တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၎အျပင္ ကေလးငယ္မ်ားအား အေရဖ်ားလွီးမဂၤလာျပဳေပးသူလည္းျဖစ္သည္။ (ၾကည့္ – Abdel-Hamid ‘Abd Rahman Al-Sahibani, Suwar min Siyar al-Sahābiyāt, Riyadh: Dar Ibn Khazima, 1414 H, p. 211; ‘Umar Kahala, A’lam al-nisa’, Damascus, 1959, vol. 5, p. 171.)

    (ပံု -၆) ၁၂၅၁ ႏွင့္ ၁၂၈၂ ခုႏွစ္အၾကား Alphonso X, King of Leon and Castile မွ ေရးသားျပဳစုေစခဲ့သည့္ Alphonso X’s Book of Games (Libro de los Juegos) စာအုပ္ထဲတြင္ ေတြ႕ရေသာ အန္ဒလူစီယာမွ စစ္တုရင္ကစားေနသူ အာရဗ္အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးႏွင့္ ဗ်တ္ေစာင္းတီးခတ္ေနသူ မိန္းမပ်ဳိတစ္ဦး။

    ၅(၄)။ ၁၅ ရာစု တူရကီမွ အမ်ဳိးသမီးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္မ်ား

    clinic
    ေမာ္႐ုိကုိႏုိင္ငံ ဆာေလးၿမိဳ႕ရွိ ေရွးေဟာင္း ေဆး႐ံုတစ္႐ံု၏ ၀င္ေပါက္။ အဆုိပါ ေဆး႐ံုကုိ မြတ္စလင္ ဗသုကာပညာရွင္မ်ားက ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး မြတ္စလင္သမားေတာ္မ်ားက စီမံခန္႔ခြဲခဲ့သည္။

    ေရွးဦးအစၥလာမ့္သမိုင္းအတြင္း ေဆး၀ါးႏွင့္ သူနာျပဳလုပ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ အျခားအမ်ဳိးသမီးမ်ားရိွခဲ့ၾကရာအနည္းငယ္မွ်သာ မွတ္တမ္းတင္ခံရသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆး၀ါးႏွင့္ စာေပအႏုပညာဆိုင္ရာ သမိုင္းက်မ္းဂန္မ်ား၌ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း တူးဆြေလ့လာမည္ဆိုလွ်င္ အမည္မ်ားသက္သက္သာမက သူတို႔၏ဘ၀ႏွင့္ ေအာင္ျမင္ထြန္းေပါက္မႈမ်ားကိုပါ မုခ် ေတြ႕ရိွႏိုင္ေပမည္။

    ၁၅ ရာစုႏွစ္တြင္ နာမည္ႀကီး ခြဲစိပ္ကုသေရးလက္စြဲက်မ္း Cerrahiyyetu’l-Haniyye အား ျပဳစုေရးသားခဲ့ေသာ တူရကီ ခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ Serefeddin Sabuncuoglu (1385-1468)သည္ သားဖြားႏွင့္မီးယပ္ကုထံုးနည္းစဥ္မ်ားကို ပံုႏွင့္တစ္ကြ အေသးစိတ္ ေဖာ္က်ဴးခဲ့သည္။ အေနာက္တိုင္းရိွ သူ၏အမ်ဳိးသားလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက အမ်ဳိးသမီးကုသေရးသမားတို႔အား ဆန္႔က်င္သည့္တိုင္ သူသည္ အမ်ဳိးသမီးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေပသည္။

    အနာတိုလီယာရိွ အမ်ဳိးသမီးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္မ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏ ခႏၶာအတြင္းအျပင္ဆိုင္ရာ အေထြေထြသဘာ၀ေရာဂါေ၀ဒနာတို႔ကို ကုသေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ Cerrahiyyetu’l-Haniyye က်မ္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္မ်ားအား ပံုၾကမ္းငယ္ေလးမ်ားျဖင့္ သရုပ္ေဖာ္ျခယ္မႈန္းထားသည္ကို ထူးျခားစြာတြ႕ရိွရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္မ်ားကို ၁၅ ရာစုႏွစ္အေစာပိုင္းတည္းက သားဖြား၊ မီးယပ္ေရာဂါႏွင့္ကေလးေဆးပညာက႑မ်ားအတြက္ အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံထားေၾကာင္း နားလည္ႏိုင္ေပသည္။

    ေဆးပညာသမိုင္းေၾကာင္းတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားပါ၀င္ေနမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ေတြ႕ရျခင္းမွာ ထိုေခတ္ကာလ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္မႈတို႔ကို လက္ခံအားေပးျခင္းဟူေသာ ေယဘူယ်အျမင္အား ေဖာ္ျပေနပါသည္။ Serefeddin Sabuncuoglu ၏ ကုထံုးက်မ္း၌ ရႈပ္ေထြးခက္ခဲေသာ ခြဲစိပ္ကုသေရးနယ္ပယ္ထဲအမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္မ်ား အပါအ၀င္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအေပၚ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အားေပးသည့္ ရႈေထာင့္ကို စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေတြ႕ၾကရပါမည္။

    (ၾကည့္ – G. Bademci Gulsah, “First illustrations of female “Neurosurgeons” in the fifteenth century by Serefeddin Sabuncuoglu, Neurocirugía (Sociedad Española de Neurocirugía, Murcia, Spain), April 2006, vol. 17, no. 2, pp. 162-165. The book was edited several times, see Serefeddin Sabuncuoglu, Kitabul Cerrahiyei Ilhaniye, Istanbul, Kenan Basimevi, 1992, and Ankara, Turk Tarih Kurumu Yayinlari, 1992.)

    Ref : The Muslim Heritage

    (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

    ဂႏၳ၀င္ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ (၁ ) ဖတ္ရန္

    ဂႏၳ၀င္ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ (၂)  ဖတ္ရန္

    ဂႏၳ၀င္ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ (၃) ဖတ္ရန္

    ဂႏၳ၀င္ အစၥလာမ့္ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရိွ အမ်ဳိးသမီးတို႔၏စြမ္းေဆာင္ခ်က္ (၄) ဖတ္ရန္

  • ကမာၻ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (အပိုင္းအားလံုး)

    ကမာၻ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (အပိုင္းအားလံုး)

    ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား  အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးမ်ား M-Media မွ အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေနတိုင္း တင္ဆက္ေပးခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါ ေဆာင္းပါးမ်ား အလြယ္တကူ ဖတ္ရႈႏိုင္ဖို႔ စုစည္းေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

    maxresdefault

    ၁။ ေကာ္ဖီ=>Link

    ၂။ အစားအေသာက္ဓေလ့ႏွင့္ ဖန္ထည္မ်ား=>Link

    ၃။ နာရီတုိ႔၏ အစ =>Link

    ၄။ ေခတ္ေပၚ စစ္တုရင္ ကစားနည္း=>Link

    ၅။  ဂီတ၏ အရင္းမူလ-=>Link

    ၆။ တစ္ကုိယ္ရည္သန္႔ရွင္းေရးႏွင့္ အလွအပ =>Link

    ၇။ ဉာဏ္လွည့္စား ကိရိယာမ်ား =>Link

    ၈။ အလင္းပညာရပ္ႏွင့္ ကင္မရာ =>Link

    ၉ ။ ဖက္ရွင္ႏွင့္ စတုိင္ – =>Link

    ၁၀။ ေကာ္ေဇာထုတ္လုပ္မႈ =>Link

    ၁၂။ တကၠသုိလ္တုိ႔၏ နိဒါန္း =>Link

    ၁၃။ အသိပညာ အကယ္ဒမီ- =>Link

    ၁၄။ စာၾကည့္တုိက္ႏွင့္ စာအုပ္ဆုိင္မ်ား =>Link

    ၁၅။ ဘာသာျပန္ဆုိမႈလုပ္ငန္း=> Link 

    ၁၆။ သခ်ၤာပညာရပ္ => Link

    ၁၇။ ႀတီဂုိေနာ္ေမႀတီ– =>Link

    ၁၈။ ဓာတုေဗဒပညာရပ္  =>Link

    ၁၉။ လုပ္ငန္းခြင္သံုး ဓာတုေဗဒ =>Link

    ၂၀။ ဂ်ီၾသေမႀတီ => Link

    ၂၁။ ဂ်ီၾသေမႀတီ အႏုပညာ => Link

    ၂၂။ လက္ေရးလွအတတ္ => Link

    ၂၃။ ေရအရင္းအျမစ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈ =>Link

    ၂၄။ လယ္ယာက႑ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲမႈ  =>Link

    ၂၅။ ေရေပးေ၀မႈစနစ္ =>Link

    ၂၆။ ဆည္တမံမ်ား =>Link

    ၂၇။ ေလစြမ္းအင္၏ အစ => Link

    ၂၈။ ကုန္သြယ္မႈ => Link

    ၂၉။ စကၠဴထုတ္လုပ္မႈ => Link

    ၃၀။ ဖန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈ => Link

    ၃၁။ အထည္လိပ္လုပ္ငန္း => Link

    ၃၂။ အုိးလုပ္ငန္း-=> Link 

    ၃၃။ ေက်ာက္ျမတ္ရတနာ- => Link

    ၃၄။ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈ => Link

    ၃၅။ ေဆး႐ံုမ်ား => Link 

    ၃၆။ ခြဲစိပ္ကိရိယာမ်ား => Link 

    ၃၇။ ခြဲစိပ္ျခင္းကုသျခင္း- => Link 

    ၃၈။ ေသြးလွည့္ပတ္မႈေဖာ္ထုတ္ျခင္း=> Link 

    ၃၉။ ေဆးပညာတြင္ အစ္ဗေန႔ဆီနာ၏ အက်ိဳးျပဳမႈ=> Link 

    ၄၀။ မ်က္စိေရာဂါကုသနည္း => Link

    ၄၁။ ကာကြယ္ေဆးထုိးျခင္း => Link

    ၄၂။ တုိင္းရင္းေဆး၀ါး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ => Link

    ၄၃။ ေဆး၀ါးေဗဒ => Link

    ၄၄။ ေဆးဘက္ အသိပညာမ်ား => Link

    ၄၅။ ၿမိဳ႕တည္ျခင္း => Link

    ၄၆။ ဗိသုကာလက္ရာ=> Link

    ၄၇။ ကမၻာလုံး၀န္းေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္မႈ => Link

    ၄၈။ဘူမိသိပၸံ => Link

    ၄၉။ သဘာ၀အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ စူးစမ္းျခင္း=> Link

     

     

  • ဖန္ထည္ ထုတ္လုပ္မႈ – ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (၃၀)

    ဖန္ထည္ ထုတ္လုပ္မႈ – ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (၃၀)

    ႏုိ၀င္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၆

    M-Media
    ရာဇာ တင္ဆက္သည္
    (အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔တုိင္း ေဖာ္ျပသြားပါမည္)
    ware

    – အတိတ္မွာ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ေတြကို ဘယ္လုိထုတ္လုပ္လဲဆုိတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိရွိမႈဟာ သမုိင္းဆုိင္ရာေနရာေတြ တူးေဖာ္မႈ၊ တစ္ေခတ္တစ္ခါက ခရီးသြားေတြ မွတ္တမ္းတင္ထားမႈေတြကေနတစ္ဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရင္းျမစ္ေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ၁၃ ရာစုနဲ႔ ၁၄ ရာစုေတြမွာ ဆီးရီးယားဟာ ကမၻာ့ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈရဲ႕ အခ်က္အျခာေနရာျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႕ရၿပီး အထူးသျဖင့္ အဲလစ္ပုိ (Aleppo) နဲ႔ ဒမတ္စကတ္ (Damascus) ၿမိဳ႕ေတြျဖစ္ပါတယ္။ သမုိင္းပညာရွင္ျဖစ္ၿပီး ခရီးသြားတစ္ဦးလည္းျဖစ္တဲ့ အစ္ဗေန႔ဘက္တူတာ (Ibn Battuta) ကေတာ့ ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာ သူျဖတ္သြားတဲ့အခ်ိန္ ဒမတ္စကတ္ဟာ မွန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈမွာ အခ်က္အျခာေနရာျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဆီးရီးယားတင္မကဘဲ အီဂ်စ္၊ အီရတ္နဲ႔ စပိန္က အန္ဒါလူစီယာေဒသေတြဟာ ၈ ရာစုကေနစလုိ႔ မွန္ေသြးတဲ့နည္းစနစ္ ဒါမွမဟုတ္ ပံုစံခြက္ (မုိ) ကုိအသံုးျပဳတဲ့ နည္းစနစ္ စတာေတြနဲ႔ ဖန္ထည္မွန္ထည္ေတြကုိ အေျမာက္အမ်ား ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

    မြတ္စလင္ေတြဟာ ေရာမေတြရဲ႕ ဖန္ခ်က္လုပ္ငန္းကုိ အေမြဆက္ခံခဲ့ၿပီး ဆီးရီးယားနဲ႔ အီဂ်စ္တုိ႔မွာ အေျခစိုက္ကာ ‘ႏွစ္ထပ္တံဆိပ္႐ိုက္နည္း’ (ဖန္ထည္မ်ား ပူေနသည့္အခ်ိန္ လွပေသာ ဒီဇုိင္းမ်ား ႐ုိက္ျခင္း) ‘ဖန္မွ်င္ျဖင့္ အလွဆင္နည္း’ (ေရာမႏွင့္ ဘုိင္ဇန္တုိင္းတုိ႔၏နည္းလမ္းကုိ ဆက္လက္အသံုးျပဳျခင္း) နဲ႔ ‘ပံုၾကမ္းေဖာ္နည္း’ (အသင့္ျပင္ဆင္ထားသည့္ ပံုၾကမ္း (မုိ) ထဲသုိ႔ ဖန္ရည္ေလာင္းထည္ျခင္း) စတဲ့ နည္းလမ္းေတြကုိလည္း ေဖာ္ထုတ္အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖန္ထည္ေတြေပၚမွာ စာလံုးထြင္းတာ၊ မွန္ေသြးတာေတြကုိ လက္နဲ႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘီးလံုးအသံုးျပဳၿပီး ေဆာင္ရြက္တဲ့ နည္းလမ္းကိုလည္း မြတ္စလင္ေတြကပဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဖန္ထည္ပစၥည္းအလွဆင္မႈကုိ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး၊ ပုလင္း၊ ဓာတ္ဘူး၊ ပန္းအုိးနဲ႔ ေသာက္ေရခြက္ေတြ အပါအ၀င္ ထုတ္ကုန္ေျမာက္မ်ားစြာကုိလည္း ထုတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

    ၁၃ ရာစုအေရာက္မွာေတာ့ အရည္အေသြးေကာင္းမြန္တဲ့ ဆီးရီးယားက ဖန္ထည္ေတြဟာ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ကုန္သည္ေတြ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မႈကုိ ခံခဲ့ရၿပီး၊ မၾကာေသးမီက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ တူးေဖာ္မႈေတြအရ ဆြီဒင္၊ ႐ုရွားေတာင္ပုိင္းနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္အထိမွာပါ သက္တမ္း ၇၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ေႂကြရည္သုတ္ဖန္ထည္ေတြကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါတယ္။

    အီရတ္ႏုိင္ငံ ဆာမာရာ (Samara) ၿမိဳ႕ကလည္း ဖန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈမွာ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ဖန္ထည္မွန္ထည္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တူးေဖာ္ေတြ႕ရွိရမူမွာ ရင္သပ္႐ႈေမာစရာ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ‘မီလီဖီအုိရီ’ (millefiori) လုိ႔ေခၚတဲ့ ေတာက္ပတဲ့ အေျပာက္အမႊမ္းဒီဇုိင္း ဖန္ထည္ေတြျဖစ္ၿပီး ဒီ ဒီဇုိင္းဟာ ေစာေစာပုိင္းတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ထူးျခားတဲ့အေရာင္အေသြးေတြ၊ ဒီဇုိင္းေတြထက္ သာလြန္တဲ့ ဒီဇုိင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ထူးျခားတဲ့ ေတြ႕ရွိမႈတစ္ခုကေတာ့ ဆာမာရာၿမိဳ႕က ၉ ရာစုမွာ ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ေျဖာင့္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ ပန္းကန္လံုးျဖစ္ပါတယ္။

    ဆာမာရာက ဖန္ခ်က္သူေတြဟာ ေရေမႊးတုိ႔လုိ အရာေတြထည့္ဖုိ႔အတြက္ ဖန္ပုလင္း ေသးေသးေလးေတြ ထုတ္လုပ္ႏုိင္မႈေၾကာင့္လည္း နာမည္ေက်ာ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ပုလင္းေလးေတြဟာ အနားေလးဖက္ရွိၿပီး ထိပ္ပုိင္း အေပါက္မွာ စလင္ဒါပံုျဖစ္ေနတဲ့ အျပာေရာင္၊ အစိမ္းေရာင္ စတဲ့ သစ္ေတာ္သီး ပံုစံေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီပုလင္းငယ္ေလးေတြဟာ အခ်ိန္စီးၿပီး မွန္ေသြးတဲ့နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳကာ လွပေအာင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဆာမာရာေဒသမွာ မွန္ေသြးတဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ စတုိင္က်က် ခ်ယ္သပံုေဖာ္ထားၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလး လွပတဲ့ ၉ ရာစု ဖန္ထည္အပုိင္းအစေတြကုိလည္း ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။

    ေအဒီ ၆၄၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြက တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ‘ကုိင္႐ုုိၿမိဳ႕ေဟာင္း’ အလ္-ဖြတ္စ္တက္ (Al-Fustat) မွာ တူးေဖာ္မႈေတြကေန ေတြ႕ရွိရတဲ့ ဖန္ထည္အပုိင္းအစေတြက ဒီေဒသဟာ ၈ ရာစုကေန အလယ္ေခတ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဖန္ထည္မွန္ထည္ထုတ္လုပ္မႈ အခ်က္အခ်ာျဖစ္ရမယ္ဆုိတာကုိ ျပသေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေရွးအက်ဆံုးပစၥည္းကေတာ့ သကၠရာဇ္ ၇၀၈ ခုႏွစ္က ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေငြအေႂကြေစ့လုိ႔ ဖန္ထည္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ ဒါမွမဟုတ္ အစုိးရအႀကီးအကဲေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကုိ ႐ုိက္ႏွိပ္ ထားပါတယ္။ အဲဒီဖန္ထည္ေတြဟာ အေရာင္အေသြးလည္း စံုလင္လွၿပီး အစိမ္းရင့္ေရာင္၊ အစိမ္းႏုေရာင္နဲ႔ စိမ္းျပာေရင္ေတြကေန အျဖဴေရာင္၊ ခရမ္းေရာင္ေတြအထိ ပါ၀င္ပါတယ္။  ကုိင္႐ုိၿမိဳ႕ေဟာင္းက ဖန္ထည္ လက္ရာေတြထဲမွာ အဆန္းျပားဆံုးကေတာ့ ဖန္ထည္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္မွာ ေကာ့ပါး ဒါမွမဟုတ္ ေဆးလ္ဗားေအာက္ဆုိက္ (silver oxide) ေတြနဲ႔ ဖန္တီးေလ့ရွိတဲ့ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ အေျပာက္အမႊမ္းေတြ ခ်ယ္သထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဖန္ထည္မ်ိဳးရဖုိ႔အတြက္ အပူခ်ိန္ ၆၀၀ ဒီဂရီဆဲလ္စီးယက္စ္ေလာက္ ေပးရတာပါ။

    မြတ္စလင္ကမၻာဟာ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္လုပ္ငန္းဟာ အေရွ႕ပုိင္းမွာပဲ တန္႔ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလ္-အန္ဒါလုစ္က ဖန္ထည္မွန္ထည္ေတြကလည္း ဒီေဒသကထြက္တဲ့ ေျမထည္ေတြလို ၀ယ္လုိအား ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ လက္ကုိင္ ၂ ခု၊ ၄ ခုကေန ၈ ခုအထိပါ၀င္တဲ့ ခရားေတြ၊ လက္ကုိင္နဲ႔ အေျမႇင္းတြပါတဲ့ ပန္းကန္လံုးေတြကုိလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ အလ္-အန္ဒါလုစ္က ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ေတြ အဓိက ဖန္တီးရာ ေနရာေတြကေတာ့ အလ္မာရီယာ (Almeria)၊ မူရ္စီယာ (Murcia) နဲ႔ မာလာဂါ (Malaga) တုိ႔ျဖစ္ၾကၿပီး အလ္မာရီယာကထြက္တဲ့ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ေတြကေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ ၃ ၿမိဳ႕ကထြက္ၿပီး အေရွ႕တုိင္းလက္ရာေတြကို တုပ ဖန္တီးထားတဲ့ လက္ကုိင္မပါတဲ့ ေဖာင္းႂကြ မတ္ခြက္ေတြဟာ ၉ ရာစု လီယြန္ (Leon) ဘုရင့္ႏုိင္ငံက ဂုဏ္သေရရွိ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စားပြဲ၀ုိင္းေတြမွာ မပါမျဖစ္ ပစၥည္းေတြပါပဲ။

    ခရစၥတယ္ေသြးတဲ့ နည္းစနစ္ကုိ ၉ ရာစုမွာ အလ္-အန္ဒါလုစ္ ေကာ္ဒုိဘာၿမိဳ႕က အဘတ္စ္ အစ္ဗေန႔ ဖီရ္နက္စ္ (Abbas ibn Firnas) က စတင္ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ သူဟာ အလ္-အန္ဒါလုစ္ျပည့္ရွင္ အဘ္ဒဲလ္-ရဟ္မန္ ၂ (Abd al-Rahman II) နဲ႔ မုိဟာမက္ ၁ (Muhammad) တုိ႔ရဲ႕ လက္ထက္မွာ နန္းေတာ္မွာ ခစားရတဲ့ ပညာရွင္နဲ႔ တီထြင္ႀကံဆသူတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ဖီရန္နက္စ္ဟာ ၀ွက္စာေတြေဖာ္ရာမွာ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးလည္းျဖစ္ၿပီး လူရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္မွာ ေတာင္ပံေတြတက္ကာ အေဆာက္အဦးေပၚကေန ခုန္ခ်ၿပီး ပ်ံသန္းမႈကုိ ပထမဆံုး စမ္းသပ္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖန္ထည္မွန္ထည္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ ဖီရ္နက္စ္ဟာ အဲဒီပစၥည္းေတြရဲ႕ သိပၸံနည္းက် ဂုဏ္သတၱိေတြကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္သိရွိခဲ့ၿပီး မွန္ဘီလူးတီထြင္ဖုိ႔ ကနဦးစမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ကာ စာေတြကုိ ခ်ဲ႕ၾကည့္ႏုိင္မယ့္ အယူအဆကုိ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တာကလည္း သူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တြင္းထြက္ေက်ာက္ေတြကုိ အေျခခံကာ အန္ဒါလူစီယာမွာ ခရစၥတယ္လုပ္ငန္းကုိ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။

    ဒါဟာ ဖန္ထန္မွန္ထည္လုပ္ငန္းရဲ႕ လွပတဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းျဖစ္ၿပီး ဆီးရီးယား၊ အီဂ်စ္၊ အီရတ္၊ အန္ဒါလူစီယာက ဖန္ခ်က္စက္႐ံုႀကီးေတြကေန ကမၻာတစ္၀ွမ္းကုိ ျပန္႔ႏွံသြားခဲ့တဲ့ ဒီလုပ္ငန္းေၾကာင့္ လူသားေတြရဲ႕ စားပြဲေတြ၊ အိမ္ေတြမွာ အသံုး၀င္တဲ့၊ အလွအပျဖစ္ေစမယ့္ ပစၥည္းေတြနဲ႔ ဆင္ယင္ခ်ယ္သႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

    (ကုိးကား- National Geographic ၏ 1001 Inventions – The Enduring Legacy of Muslim Civilization)

    (ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား – တင္ဆက္ျပီးသမွ် အပုိင္းအားလံုးကို  ဤေနရာ တြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။)

     

  • စကၠဴ ထုတ္လုပ္မႈ – ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (၂၉)

    စကၠဴ ထုတ္လုပ္မႈ – ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (၂၉)

    ေအာက္တုိဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    ရာဇာ တင္ဆက္သည္
    (အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔တုိင္း ေဖာ္ျပသြားပါမည္)
    paper-making
    – ဒီေန႔ေခတ္မွာ စကၠဴဆုိတာဟာ သာမန္ထုတ္ကုန္တစ္ခု ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ စကၠဴဟာ ေခတ္မီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပါ။ မဂၢဇင္းေတြ၊ တီဗီလမ္းညႊန္းေတြ၊ သတင္းစာေတြကေန စကၠဴတာ၀ါ၊ လိပ္စာကဒ္ေတြအထိ ေန႔စဥ္အသံုးျပဳေနတဲ့ စကၠဴေတြ၊ စာရြက္ေတြအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားၾကည့္ဖူးပါရဲ႕လား။

    လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၁၀၀ ေက်ာ္ ေအဒီ ၇၅၁ ခုႏွစ္ တာလက္စ္တုုိက္ပြဲ (Battle of Tallas) မွာ တ႐ုတ္ သံု႔ပန္းေတြကုိ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ၿပီးေနာက္ပုိင္း မြတ္စလင္ေတြဟာ ဘဂၢဒတ္ၿမိဳ႕မွာ စာရြက္ေတြကုိ အႀကီးအက်ယ္ ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတဲ့ ဒီ စာရြက္ထုတ္လုပ္မႈကုိ မြတ္စလင္ေတြက  အဲဒီသံု႔ပန္းေတြဆီက သင္ယူခဲ့ၿပီး စနစ္တက် ျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ ဘဂၢဒတ္က စက္႐ံုေတြမွာ အေျမာက္မ်ား ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အလ်င္အျမန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ စကၠဴထုတ္လုပ္မႈဟာ အေနာက္ဖက္ျဖစ္တဲ့ ဒမတ္စကတ္၊ တုိက္ဘီရီယက္စ္နဲ႔ ထရီပုိလီတုိ႔အထိ ျပန္႔ႏွံ႔သြားပါတယ္။ ထုတ္လုပ္မႈတုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် စကၠဴေတြဟာ ေစ်းေပါလာၿပီး၊ အရည္အေသြးလည္း ေကာင္းမြန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒမတ္စကတ္က စကၠဴစက္႐ံုေတြဟာ ဥေရာပရဲ႕ စကၠဴ၀ယ္လုိအားကုိ အဓိကျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ ရင္းျမစ္ေတြပါပဲ။

    အရည္အေသြးျမင့္မားတဲ့ စကၠဴကို ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေရး ခုိင္ခံ့တဲ့အမွ်င္ေတြကုိရေစတဲ့ ကုန္ၾကမ္း ေလွ်ာ္ပင္ေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ စုိက္ပ်ိဳးႏုိင္မႈကလည္း ဆီးရီယားစကၠဴစက္႐ံုေတြရဲ႕ စကၠဴထုတ္လုပ္ႏုိင္စြမ္းကုိ ျမင့္မားေစခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ ေလွ်ာ္ပင္ကထြက္တဲ့ စကၠဴေတြဟာ ျပန္လည္အသံုးျပဳႏိုင္ၿပီး သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ စကၠဴေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ျခင္းခံေနရၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစကၠဴေတြဟာ သစ္သားကုိအေျခခံၿပီး ထုတ္လုပ္တဲ့ စကၠဴေတြထက္လည္း ကုန္က်စားရိတ္ ထက္၀က္ေလာက္ သက္သာပါတယ္။

    စကၠဴလုပ္ရာမွာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္ အသံုျပဳခဲ့တဲ့ ပုိးစာပင္ရဲ႕အေခါက္ေနရာမွာ လင္နင္ (linen) ခ်ည္သားစကုိ အစားထုိး အသံုးျပဳခဲ့တာလည္း မြတ္စလင္ေတြပါပဲ။ လင္နင္စေတြကုိ စုတ္ၿဖဲၿပီး ေရနဲ႔စိမ္ကာ အခ်ဥ္ေဖာက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပဳတ္ၿပီး အယ္ကာလုိင္း အႂကြင္းအက်န္နဲ႔ အမႈန္အမႊားေတြကုိ ဖယ္ရွားပါတယ္။ သန္႔ရွင္းသြားတဲ့ လင္နင္စေတြကုိ ဆံုထဲ ထည့္ေထာင္းၿပီး ေပ်ာ့ဖတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ စကၠဴထုတ္လုပ္တာပါ။ ဒီလုိ ေပ်ာ့ဖတ္လုပ္နည္းကို မြတ္စလင္ေတြက စတင္ တီထြင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

    slide_216341_800608_large
    စာရြက္ထုတ္လုပ္မႈအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည့္ ၁၇ ရာစုမွ လက္ေရးမူတစ္ခု

    သူတုိ႔မွာရွိေနတဲ့ ကုန္ၾကမ္းေတြနဲ႔လည္း မြတ္စလင္ေတြဟာ ၀ါဂြမ္းစကၠဴလုပ္ဖုိ႔ စမ္းသပ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ဒီ လုိစမ္းသပ္မႈျပဳလုပ္တာကုိ ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ၁၁ ရာစုက လက္ေရးမူတစ္ခုကုိတာ့ စပိန္ႏုိင္ငံ မက္ဒရစ္ၿမိဳ႕က အက္စ္ကုိရီယဲလ္ (Escorial) စာၾကည့္တုိက္မွာ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။

    သကၠရာဇ္ ၈၀၀ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကၠဴထုတ္လုပ္မႈဟာ အီဂ်စ္ႏုိင္ငံကို ေရာက္ရွိသြားပါၿပီ။ စာရြက္မွာ အကၡရာတင္ထားတဲ့ ကုရ္အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ေတြထဲမွာ အေစာဆံုးလုိ႔ ယူဆႏုိင္တဲ့ ကုရ္အာန္ကုိ ၁၀ ရာစု အီဂ်စ္မွာ ေရးသားခဲ့တယ္လုိ႔ မွတ္တမ္းေတြက ဆုိပါတယ္။ စကၠဴလုပ္နည္းဟာ အီဂ်စ္ကေနတစ္ဆင့္ အေနာက္ဖက္ – ေျမာက္အာဖရိကတစ္၀ွမ္းနဲ႔ ေမာ္႐ုိကုိအထိ ျပန္႔ႏွံ႔သြားပါတယ္။ အျခားေသာ ပညာရပ္ေတြလုိပဲ စကၠဴလုပ္နည္းဟာ အာဖရိကေန ေရလက္ၾကားကုိျဖတ္ကာ မြတ္စလင္ေတြအုပ္စုိးတဲ့ စပိန္ကုိ သကၠရာဇ္ ၉၅၀ ေလာက္မွာ ေရာက္ရွိပါတယ္။ အန္ဒါလူစီယာ ျပည္သူေတြဟာ စကၠဴထုတ္လုပ္မႈကုိ ဆက္လက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကၿပီး ဗလင္စီယာအနီးမွာရွိတဲ့ ဂ်ာတီဗာ (Jativa) ၿမိဳ႕ေလးကေတာ့ ရွာတီဘီ (Shatibi) လုိ႔ေခၚတဲ့ အသားထူၿပီး ေခ်ာမြတ္တဲ့ စကၠဴေတြကုိ ထုတ္လုပ္ႏုိင္မႈအတြက္ ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀ အတြင္းမွာ စကၠဴထုတ္လုပ္မႈကုိ ဘဂၢဒတ္မွာလည္း ျပဳလုပ္လာႏုိင္ခဲ့ၿပီး အစၥလာမ္ကမၻာမွာ စကၠဴဟာ လူတုိင္းသံုးႏုိင္တဲ့ပစၥည္း ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

    စကၠဴလႈိင္လႈိင္ထုတ္လာႏုိင္တာေၾကာင့္ စာအုပ္စာေပေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ရာမွာလည္း လြယ္ကူလာခဲ့ၿပီး က်ဴပင္ရတဲ့ စကၠဴေတြ၊ သားေရခ်ပ္ေတြလုိ ရွားပါးၿပီး တန္ဖုိးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းေတြေနရာမွာ စကၠဴကုိ အစားထုိးႏုိင္ခဲ့တာေၾကာင့္ အကုန္အက်လည္း မ်ားစြာသက္သာခဲ့ကာ စာအုပ္၊ စာေပေတြကလည္း ေျမာက္မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ စကၠဴမထုတ္လုပ္ႏုိင္ခင္က စာအုပ္ေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ဖုိ႔ဆုိတာ အင္မတန္ခက္ခဲၿပီး၊ ႐ႈပ္ေထြးပါတယ္။ ကူးေရးသူေတြကုိ လုပ္ခ တနင့္တပုိးေပးရတာ၊ လက္ေရးလွကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြ လုိအပ္တာမ်ိဳးေတြပါ။ စကၠဴ ထုတ္လုပ္လာႏုိင္တာေၾကာင့္ ကုန္က်စားရိတ္ ေလ်ာ့က်သြားေပမယ့္ လက္ေရးဆန္းသစ္တဲ့ ပညာရွင္ေတြ လုိအပ္ဆဲပါပဲ။ မြတ္စလင္ကမၻာမွာ ရာခ်ီ၊ ေထာင္ခ်ီေသာ စာအုပ္စာတမ္း အကုိးအကားေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀လာႏုိင္တာေၾကာင့္ စာအုပ္ကုန္သြယ္မႈနဲ႔ ပညာသင္ၾကားမႈ နယ္ပယ္မွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အခါ ဥေရာပမွာ ပံုႏွိပ္စက္ အသံုးျပဳလာႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ စာအုပ္ ေရးသားထုတ္ေ၀ေရးမွာ သိသာတဲ့ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

    စကၠဴထုတ္လုပ္မႈ က်ယ္ျပန္႔လာျခင္းက ေဆးဆုိးပန္း႐ုိက္ လုပ္သူေတြ၊ စာေရးမင္ ေဖာ္စပ္သူေတြ၊ လက္ေရးလွပညာရွင္ေတြ၊ စာပန္းခ်ီပညာရွင္ေတြလုိ အျခားေသာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းဆုိင္ရာ ပညာရွင္ေတြကုိလည္း မ်ားျပားလာေစခဲ့ၿပီး သိပၸံနယ္ပယ္မွာပါ အက်ိဳးသက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၁ ရာစု တူနီးရွားက စြန္႔ဦးတီထြင္သူ အစ္ဗေန႔ ဘာဒစ္ (Ibn Badis) က သူရဲ႕ Staff of the Scribes စာအုပ္မွာ ကေလာင္တန္ရဲ႕ ဆန္းၾကယ္မႈေတြ၊ အေရာင္ပါတဲ့ မင္မ်ိဳးစံု စီမံျပင္ဆင္မႈေတြ၊ အေရာင္ဆုိးေဆးေတြနဲ႔ အေရာင္အေရာေတြ၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္စာေရးသားနည္းေတြနဲ႔ စကၠဴလုပ္နည္း အေၾကာင္းေတြကုိ ေရးသားရင္း စကၠဴထုတ္လုပ္ႏုိင္မႈရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြကုိ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

    ခရစ္ယာန္ႀကီးစုိးရာဥေရာပမွာ ပထမဆံုး ေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ စကၠဴစက္႐ံုက ၁၂၉၃ ခုႏွစ္ အီတလီႏုိင္ငံ ဘုိေလာ့ဂ္နာၿမိဳ႕မွာ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ စက္႐ံုပဲျဖစ္ပါတယ္။ စကၠဴကုိ ပထမဆံုး အသံုးျပဳခဲ့တာကေတာ့ ၁၃၀၉ ခုႏွစ္ အဂၤလန္မွာျဖစ္တယ္လုိ႔ မွတ္တမ္းေတြက ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိ စကၠဴေတြ ထုတ္ႏုိင္တာေၾကာင့္ စာအုပ္ေတြကုို ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ ျဖန္႔ခ်ီႏုိင္ခဲ့ကာ ဥေရာပမွာ အသိပညာဟာ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ျပန္႔ႏွံခဲ့ပါတယ္။

    ဒိန္းမတ္ သမုိင္းပညာရွင္ ဂ်ိဳဟန္နက္စ္ ပက္ဒါဆန္ (Johannes Pedersen) က စကၠဴေတြကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ခဲ့တာဟာ “အစၥလာမ့္စာေပက႑တင္မကဘဲ၊ ကမၻာစာေပက႑မွာပါ အသက္တမွ်အေရးပါတဲ့ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈ” ျဖစ္တယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

    ေရာင္စံုစာရြက္မ်ား

    marbling-2

    စာေရးစကၠဴေတြ၊ စာအုပ္ေတြမွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အသံုးျပဳေနဆဲျဖစ္တဲ့ ေရာင္စံုစကၠဴ ထုတ္လုပ္နည္းကုိ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစခဲ့တာလည္း မြတ္စလင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအထဲကတစ္ခုကေတာ့ စာရြက္ေတြေပၚမွာ ေသြးေၾကာယွက္ဖ်ာေနတဲ့ပံုစံ ဒီဇုိင္းေဖာ္ျခင္း (Paper Marbling) ျဖစ္ၿပီး အေရးပါတဲ့ လက္ေရးမူေတြအတြက္ အဖံုးအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။

    အဲဒီလုိ ဒီဇုိင္းထုတ္မႈကုိ တူရကီစကားလံုးနဲ႔ ‘အီဘ႐ူ’ (ebru) လုိ႔ ေခၚၿပီး တိမ္၊ တိမ္ထူေသာလို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ‘အဘ႐ူ’ (abru) လုိ႔လည္း ေခၚဆုိၿပီး အဓိပၸါယ္က ေရမ်က္ႏွာျပင္ပါ။ အီဘ႐ူဟာ အလယ္အာရွက ေရွးေဟာင္း ဘာသာစကားတစ္ခုကေန စတင္းသက္လာတာျဖစ္ၿပီး ‘ေသြးေၾကာပံုစံ အမွ်င္ ဒါမွမဟုတ္ စာရြက္’ လုိ႔ အမည္ရပါတယ္။ Paper Marbling နည္းလမ္းရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေကာက္ရရင္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ ဆံုးပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္းဟာ ပုိးလမ္းမႀကီးကေနျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုး အီရန္ကုိေရာက္ခဲ့ကာ အီဘ႐ူဆုိတဲ့အမည္ရဲ႕ အနာတုိလီယာ (Anatolia – အာရွမုိင္းနား) ကုိ ဆက္သြားပါတယ္။

    ၁၆ ရာစုအဆံုးမွာ အာရွမုိင္းနားကုိေရာက္တဲ့ ကုန္သည္ေတြ၊ သံတမန္ေတြဟာ ဒီနည္းလမ္းကို ဥေရာပဆီ ယူေဆာင္သြားခဲ့ၿပီး ၁၅၅၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဒီ ဒီဇုိင္းနဲ႔ စကၠဴေတြက ဥေရာပ စာအုပ္ခ်စ္သူေတြရဲ႕ အစည္းစြဲျဖစ္ခဲ့ၿပီး ‘တူရကီစာရြက္’ ဒါမွမဟုတ္  ‘တူရကီ ေသြးေၾကာဒီဇုိင္း’ လုိ႔ ေခၚဆုိၾကပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဒီစာရြက္ေတြကုိ အီတလီ၊ ဂ်ာမနီ၊ ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလန္တုိ႔မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။

    အီဘ႐ူ ဒီဇုိင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္တဲ့ Discourse on Decorationg Paper in the Turkish Manner (တူရကီစတုိင္ျဖင့္ စကၠဴမ်ား ဒီဇုိင္းေဖာ္မႈဆုိင္ရာက်မ္း) ကုိ ၁၆၆၄ ခုႏွစ္မွာ အက္သာနားစီးယက္ ကီရ္ခ်ာ (Athanasius Kircher) က ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ေရာမမွာ ထင္ရွားတဲ့ ၁၇ ရာစု ဂ်ာမနီပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စကၠဴဒီဇုိင္းပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Marbling Art နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြကုိ ျဖန္႔ေ၀ေပးခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။

    (ကုိးကား- National Geographic ၏ 1001 Inventions – The Enduring Legacy of Muslim Civilization)

    (ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား – တင္ဆက္ျပီးသမွ် အပုိင္းအားလံုးကို  ဤေနရာ တြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။)

  • ကုန္သြယ္မႈ- ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (၂၈)

    ကုန္သြယ္မႈ- ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား (၂၈)

    စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    ရာဇာ တင္ဆက္သည္
    (အပတ္စဥ္ ေသာၾကာေန႔တုိင္း ေဖာ္ျပသြားပါမည္)
    route-1

    – ကုန္သြယ္မႈဟာ အစၥလာမ္သာသနာနဲ႔ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနၿပီး တမန္ေတာ္မုဟမၼဒ္သခင္ ကုိယ္တုိင္နဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္လုိက္သာ၀ကႀကီးေတြထဲက အမ်ားစုဟာ ကုန္သည္ေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ အေစာပုိင္းမြတ္စလင္ေတြရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀မွာ ဒီကုန္သြယ္မႈဟာ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စာခ်ဳပ္ျခင္း၊ ကုန္ပစၥည္းဖလွယ္ျခင္း၊ ကာလရွည္ေခ်းငွားျခင္းနဲ႔ ေစ်းကြက္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း စတဲ့ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကုိလည္း မြတ္စလင္က အေစာဆံုး သတ္မွတ္ျပဌာန္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

    ကုန္သည္မ်ိဳးစံု၊ ကုန္ပစၥည္းမ်ိဳးစံု ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အစၥလာမ့္အင္ပါယာႀကီးဟာ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ကုန္သြယ္ေရးကြန္ယက္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရႊ၊ ေရႊျဖဴနဲ႔ ဆားေတြလုိ ကုန္စည္ေတြဟာ အင္ပါယာရဲ႕ ေျမာက္ဖက္ကေန အေရွ႕ဖက္အထိ၊ အာဖရိက ဆဟာရေဒသကေန ေမာ္႐ုိကုိ၊ စပိန္နဲ႔ ျပင္သစ္တုိ႔အထိ ေရာက္ရွိၾကၿပီး ဂရိနဲ႔ တူရကီ၊ အီဂ်စ္၊ ဆီးရီးယားတုိ႔ကုိလည္း ဒီကုန္ပစၥည္းေတြက အနည္းငယ္ ေရာက္ရွိၾကပါတယ္။ (၁၄ ရာစုက ေငြေၾကးအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့) ေကာင္ရီအခြံ (Cowrie shell) ဟာ ေမာ္လ္ဒုိက္ကၽြန္းကေန အေနာက္အာဖရိကအထိ ျပန္႔ခဲ့ပါတယ္။ အုိးခြက္၊ စကၠဴ၊ ေငြစကၠဴေတြဟာ တ႐ုတ္ျပည္ကေန အေနာက္တုိင္းကို ေရာက္ခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ ကုိင္႐ုိမွာ လူႀကိဳက္မ်ားမႈ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကုန္စည္ေတြဟာ ခရီးသြားေတြ၊ ဘုရင္ေတြ၊ ေစာ္ဘြားေတြ၊ ပညာတတ္ေတြ၊ ဘုရားဖူးေတြနဲ႔အတူ စီဆင္းခဲ့ပါတယ္။

    ပုိးလမ္းမႀကီးျဖတ္သြားတဲ့ေဒသဟာ မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ စီးပြားေရးအတြက္ အခ်က္အခ်ာေနရာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္လယ္ေရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈကေတာ့ ေျမထဲပင္လယ္ရဲ႕ အာဖရိကနဲ႔ ဥေရာပ ကမ္းေျခေတြအထိ ေရာက္ရွိပါတယ္။ စပိန္ႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းက မာလာဂါဆိပ္ကမ္းဟာ ကုန္သြယ္ေရး အခ်က္အခ်ာေနရာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး အထူးသျဖင့္ ဂ်ီႏုိအာ (Genoa) လုိ ကုန္သည္တုိင္းျပည္လုိ႔ တင္စားေခၚေ၀ၚရတဲ့ အီတလီႏုိင္ငံဟာ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ကုန္သည္ေတြ စုေ၀းရာေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အီတလီသားေတြဟာ ဥေရာပဘက္ ကုန္သြယ္မႈကုိ လႊမ္းမုိးထားတာေၾကာင့္  အစ္ဗေန႔ ဘာတူတာ (Ibn Battuta) ဟာ အန္နာတုိလီယာ (Anatolia) ကုိ ဂ်ီႏုိအာက သေဘၤာ တစ္စီးနဲ႔ လုိက္ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ သူက “ခရစ္ယာန္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂုဏ္ေပးဆက္ဆံၿပီး သြားလာတာေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီကေန ပုိက္ဆံ မယူပါဘူး” လုိ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ မာလာဂါရဲ႕ လူစည္ကားတဲ့ ဆိပ္ကမ္းေတြမွာ ကုန္သည္ေတြဟာ ပုိးထည္၊ လက္နက္၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား၊ အထက္တန္းစား ေကၽြထည္ေျမထည္ေတြကေန စပိန္ႏုိင္ငံက အရသာရွိလွတဲ့ သစ္သီး၀လံေတြအထိ ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ကုန္ပစၥည္းေတြကုိ ဖလွယ္ၾကပါတယ္။

    ႏုိင္းျမစ္၀ွမ္းေပၚမွာရွိၿပီး ေျမထဲပင္လယ္ထဲ ထုိးထြက္ေနတဲ့ အလက္ဇန္ဒရီးယားကလည္း အဓိကဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႕တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဥေရာပကေန အာရွအေရွ႕ပုိင္းအထိ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ စပုိက္ကုန္သြယ္ေရးလမ္းမႀကီး (Spice Route) ေပၚမွာရွိတဲ့ ဒီၿမိဳ႕ဟာ အိႏၵိယသမုဒၵရာ၊ ပင္လယ္နီနဲ႔ ႏုိင္းျမစ္ေက်ာတစ္ေလွ်ာက္က ေရာက္လာတဲ့ ကုန္စည္ပစၥည္းေတြ ဥေရာပကုိ၀င္ေရာက္ရာ ဂိတ္၀လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ ဆိပ္ကမ္းႏွစ္ခုရွိၿပီး အေနာက္ဖက္မွာ မြတ္စလင္တုိ႔ရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းျဖစ္ကာ၊ အေရွ႕ဘက္ကေတာ့ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႕ ဆိပ္ကမ္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဆိပ္ကမ္းႏွစ္ခုကုိ ဖာ႐ုိ (Pharos) လုိ႔ေခၚတဲ့ ကၽြန္းေလးတစ္ခု ျခားထားၿပီး ဒီကၽြန္းေလးမွာရွိတဲ့ မီးျပတုိက္ႀကီးကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကမၻာ့အံ့ခ်ီးဖြယ္ရာ အေဆာက္အဦးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

    car
    တူရကီႏုိင္ငံရွိ ကာရာဗန္ဆရီ ပရဟိတ ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ခု၏ အကၽြင္းအက်န္တစ္ခ်ိဳ႕

    အဲဒီ ကုန္သည္လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္က ေခတၱရပ္နားရာေနရာေတြမွာ ကာရာဗန္ဆရီ (Caravansaries) လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စီမံခန္႔ခြဲေပးတဲ့အဖြဲ႕ ရွိပါတယ္။ ဒီအဖြဲ႕ဟာ ပရဟိတအဖြဲ႕တစ္ခုလည္းျဖစ္ၿပီး ကုန္သြယ္ေတြကုိ ေနရာထုိင္ခင္း၊ စားစရာေသာက္စရာေတြကုိ ၃ ရက္ အခမဲ့ေပးကာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အေရးပါတဲ့ ကုန္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြတစ္ေလွ်ာက္ ကီလုိမီတာ ၃၀ အကြာတုိင္းမွာရွိတဲ့ ရပ္နားစခန္းေတြမွာလည္း သြားေရာက္ၿပီး ၀န္ေဆာင္မႈေတြ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။

    ကမၻာတစ္၀ွမ္း ကုန္စည္ေသတၱာေပါင္းစံုကုိ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ကုန္သည္ေတြဟာ သူတုိ႔နဲ႔အတူ အစၥလာမ္သာသနာကုိလည္း သယ္ေဆာင္ျဖန္႔ျဖဴးခဲ့ပါတယ္။ ၈ ရာစုမွာ အခု ကန္တုံေဒသ (Canton) လုိ႔ေခၚတဲ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဂြမ္ဇူ (Guangzhou) ကမ္း႐ုိးတန္းအထိ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ဂ်ဴးကုန္သည္ေတြဟာ ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ မြတ္စလင္ကုန္သည္ေတြဟာ အာဖရိကအထိ ၀င္ေရာက္သြားလာခဲ့ၿပီး အစၥလာမ္သာသနာကုိ ဆဟာရတစ္၀ွမ္းမွာ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူကေတာ့ ဘာရ္ဘာရ္ကုန္သည္ေတြ (BerBer) ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လယ္နီ၊ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ႏုိင္းျမစ္နဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတဲ့ ကုန္သြယ္လမ္းေၾကာင္းတည္ရွိရာ အာဖရိကအေရွ႕ေျမာက္ဖက္က ေျခသလံုးအိမ္တုိင္လူမ်ိဳးစုေတြ အားလံုးဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

    အစၥလာမ္ကမၻာက အခ်ိဳ႕ေဒသေတြဟာ ကုန္သြယ္စီးပြားေရးေဆာင္ရြက္ရာမွာ အေရးပါတဲ့ေနရာေတြ ျဖစ္လာတာၾကာင့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြကလည္း ျမင့္မားတုိးတက္ခဲ့ပါတယ္။ တူနီးရွားကာ အလ္-ေကြရာ၀မ္ (Al-Qayrawan) ေဒသ၊ ေမာ္႐ုိကုိက စီဂ်ီလ္မာဆာ (Sijilmasa) ေဒသေတြအေၾကာင္းကို ၁၀ ရာစု ကမၻာလွည့္ခရီးသြားျဖစ္တဲ့ အစ္ဗေန႔ ေဟာင္ကဲလ္ (Ibn Hawqal) က သူ႕ရဲ႕ Book of the Routes of the Kingdoms (ဘုရင့္ႏုိင္ငံမ်ားဆီသုိ႔သြားရာက်မ္း) ဆုိတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသားေဖာ္ျပထားပါတယ္။

    “မဂ္ရဘ္ (Maghreb- တူနီးရွား) မွာ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ အလ္-ေကြရာ၀မ္ဟာ ကုန္စည္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈအပုိင္းမွာ အားလံုးထက္ သာလြန္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀တယ္။ လွပတဲ့ ေစ်းတန္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။ မဂ္ရဘ္က ျပည္နယ္ေတြနဲ႔ ေဒသေတြအားလံုးက ၀င္ေငြဟာ ဒီနာ သန္း ၇၀၀ နဲ႔ ၈၀၀ ၾကားမွာ ရွိတယ္လုိ႔လည္း ျပည္သူ႕ဘ႑ာတုိက္ရဲ႕ ေငြတုိက္စုိး အဘူလ္-အလ္ဟာဆာ (Abu al-Hasa) ရဲ႕ ေျပာၾကားမႈကိုလည္း ကၽြန္တာ္ ၾကားခဲ့ရပါတယ္”

    ေႂကြရည္သုတ္ ဖန္ထည္၊ မွန္ထည္ပစၥည္းေတြ၊ ဒီဇုိင္းအလွ လယ္သာ၊ အုတ္ႂကြတ္ေတြ၊ ေျမထည္ေတြ၊ စာအုပ္၊ ေကာေဇာ၊ ဆင္စြယ္ပန္းပုလက္ရာ၊ စာပန္းခ်ီ၊ ဒမတ္စကတ္လုပ္ ဓားအပါအ၀င္ သတၳဳထည္ေတြ၊ ပန္းအုိးေတြ၊ ခ်ည္ထည္ေတြ၊ ပုိးထည္ေတြ စတာေတြအပါအ၀င္ အစၥလာမ္ကမၻာက ပစၥည္းအမ်ားအျပားကုိ ဥေရာပ၊ အာရွနဲ႔ အာဖရိကတုိ႔က တင္သြင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

    မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ ခ်ည္ထည္ေတြ၊ သတၱဳပစၥည္းေတြနဲ႔ ဖန္ထည္ေတြ၊ ဆပ္ျပာေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အရည္အေသြးေကာင္းမြန္ၿပီး ေစ်းေကာင္းရခဲ့ပါတယ္။ မမ္လုက္မင္းဆက္ (Mamluk) လက္ထက္က ထြက္ရွိခဲ့တဲ့ ေရႊဆုိင္း၊ ေႂကြရည္သုတ္မွန္ထည္ေတြ၊ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြကုိ ပင္လယ္နက္ရဲ႕ ေျမာက္ဖက္ ကမ္းေျခေတြနဲ႔ ဥေရာပက စကန္ဒီေနးဗီးယား၊ ဥေရာပ ေျမာက္ပုိင္းနဲ႔ ေဟာ္လန္က မက္စ္ထရစ္ခ်္ ေဒသ (Maastricht) ေတြမွာ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္ေတြက ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။

    ကႏၱာရခရီးသည္

    trade

    Caravan လုိ႔ေခၚတဲ့ မြတ္စလင္ ကႏၱာရခရီးသည္ေတြဟာ ကုန္စည္ေတြ၊ တိရစၦာန္ေတြနဲ႔အတူ စီတန္းကာ အလြန္ေ၀းကြာတဲ့ ခရီးကုိ သြားၾကတာျဖစ္ၿပီး ကမၻာ့ ဟုိဘက္အျခမ္း၊ ဒီဘက္အျခမ္းကုိ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘုရားဖူးဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ကုန္သြယ္ဖုိ႔ျဖစ္ၿပီး ကႏၱာရခရီးႏွင္ၾကတဲ့ အဲဒီကုန္သည္ေတြဟာ တ႐ုတ္ျပည္လုိ ေ၀းကြာတဲ့ေနရာေတြကို ေရာက္ခဲ့သလုိ၊ အိႏၵိယ၊ ပါရွား၊ ဆီးရီးယားနဲ႔ အီဂ်စ္တုိ႔အထိ ေျခဆန္႔ခဲ့ၾကပါတယ္။

    ကုလားအုပ္နဲ႔ ခရီးသြားတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕အုပ္စုေတြမွာ လူအရမ္းမ်ားၿပီး တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူ႕ေနရာက ထသြားလုိက္ရင္ အဲဒီေနရာကုိ ျပန္ရွာလုိ႔ မရေတာ့ေလာက္အာင္ လူေတြ ျပည့္က်ပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အုပ္စုေတြဟာ အစားေသာက္ေတြကုိ မုိးၿပဲဒယ္ႀကီးနဲ႔ ခ်က္ေလ့ရွိၿပီး သူတုိ႔ထက္ ဆင္းရဲနိမ့္ပါးတဲ့ သူေတြကုိလည္း ရက္ရက္ေရာေရာ ေကၽြးေလ့ရွိကာ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တဲ့သူေတြအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ အစီးအနင္းေတြကို လွဴဒါန္းၾကပါေသးတယ္။

    သူတုိ႔သြားတဲ့ေနရာတုိင္းကုိ သုိးေတြ၊ ဆိတ္ေတြ ယူေဆာင္သြားေလ့ရွိၿပီး ဒီတိရစၦာန္ေတြကေန ႏု႔ိကုိ ေသာက္သံုးၾကပါတယ္။ ကုလားအုတ္ရဲ႕ ႏုိ႔နဲ႔ အသားေတြက သူတုိ႔အဟာရရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းျဖစ္သလုိ၊ ေျခာက္သြားတဲ့ အ႐ုိးေတြကလည္း ခ်မ္းေအးတဲ့ ညဘက္ေတြမွာ မီးဖုိဖို႔ အသံုး၀င္ပါတယ္။ ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ သူတုိ႔ယူေဆာင္လာတဲ့ ဂ်ံဳမႈန္႔ ဆား၊ ေရတုိ႔နဲ႔ ေပါင္မုန္႔အၾကမ္း၊ အေခ်ာေတြကို လုပ္စားၾကပါတယ္။ ေသာက္ေရကုိေတာ့ ဆိတ္သားေရ၊ ကၽြဲသားေရေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ အိတ္ေတြနဲ႔ ယူေဆာင္ၾကပါတယ္။ ေရရွိတဲ့ေနရာေတြကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ စခန္းခ်ရာေနရာေတြပါ။ သဲကႏၱရာအတြင္း ေန႔ဘက္မွာ အလြန္ပူျပင္းတာေၾကာင့္ ညဘက္ေတြက သူတုိ႔ ခရီးႏွင္ရာ အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး မီးတုတ္ေတြက မီးေရာင္ေတြေၾကာင့္ ကႏၱာရခရီးသည္ေတြရဲ႕ သြားရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ဟာ ေန႔ခင္းဘက္လုိ လင္းလက္ေတာက္ပေနပါေတာ့တယ္။

    (ကုိးကား- National Geographic ၏ 1001 Inventions – The Enduring Legacy of Muslim Civilization)

    (ကမၻာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ယေန႔တုိင္ရွင္က်န္ေနသည့္ မြတ္စလင္တုိ႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ား – တင္ဆက္ျပီးသမွ် အပုိင္းအားလံုးကို  ဤေနရာ တြင္ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။)