ဇြန္ ၇ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
ေဆာင္းပါးရွင္- ေက်ာ္ေနမင္း (ျမိဳ႕ျပ)
ကိုမိုးဟိန္း….ေရ
သူရိယအလင္းကေန သူရိယေန၀န္း ျဖစ္လာတာက ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေစခဲ့တာပါ။ ျပႆနာက “မိုးစက္၀ိုင္” ကစတယ္ ဆိုေပမဲ့လည္း ဖိုးလျပည့္ကိုပါ ဆြဲထည့္လိုက္ေတာ့ မီဒီယာမ်က္ႏွာစာမွာ အ၀ါေရာင္ ဆိုတာႀကီး ကင္ပြန္းတပ္ခံလိုက္ရၿပီး Yellow Journal, Yellow Journalism ဆိုတာေတြ ေခတ္စား လာျပန္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ခ႐ိုနီေတြကို နာမည္ေတြတပ္၊ ရွားရွားပါးပါး ဓာတ္ပံုေတြ ေဖာ္ျပခဲ့၊ တုိ္က္ခိုက္ တိုက္ပြဲ၀င္ ေရးသားနည္းေတြနဲ႔ လူထုပရိသတ္ႀကီးကို ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့တာဟာ အထင္အရွားပါ။ အခုက်ျပန္ေတာ့ တ႐ုတ္ကို နာနာႏွက္၊ ဘဂၤါလီကို သာသာေဆာ္၊ မသတီစရာ အထိအမိေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားမႈ ဇာတ္နာႀကီးကို ကျပအသံုးေတာ္ခံေနျပန္ေတာ့ ၾကည့္ရရင္ လက္ရွိအေျခအေနအေပၚ လိုက္ၿပီး ေစ်းကြက္အႀကိဳက္ ေရးသားနည္းေတြကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ စြဲကိုင္ေနျပန္ေတာ့ မေျပာမၿပီး မတီးမျမည္ ဆိုသလို ေရးစရာအေၾကာင္းရယ္ ျဖစ္လာျပန္သေပါ့ဗ်ာ။
အစ္ကို႔ရာထူးက အမႈေဆာင္ အရာရွိခ်ဳပ္ (CEO) လည္းျဖစ္ျပန္၊ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္လည္း ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ဂ်ာနယ္အေပၚ ၾသဇာေရာက္မႈကေတာ့ အေထြအထူး ေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ဂ်ာနယ္ရဲ႕ အေျခခံမူ (၅)ခ်က္တို႔၊ (၁၀) ႏွစ္ အိုးအိမ္စီမံကိန္းတုိ႔ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြက ေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္ရဲ႕ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္ေတြဟာ အာဏာရွင္ကိုဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ညီအစ္ကို ေက်ာင္းသားႀကီးေတြျဖစ္ေတာ့ ရဲရဲေတာက္ အေတြးအေရးေတြဟာ အံ့မခန္းဖြယ္ရာပါ။ ေရးရင္းေရးရင္းနဲ႔ ဆႏၵေတြေစာ၊ အစြဲေတြတြယ္ၿငိ၊ ေဘာင္ေတြေက်ာ္ျဖတ္၊ ေစ်းကြက္ အလိုက္ ေန႔တြက္အကိုက္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာျပန္ေတာ့ ျပန္လည္သံုးသပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အမႈေဆာင္အရာရွိခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ ရာထူးဟာ မီဒီယာေလာကမွာဆိုရင္ မိမိအဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ၊ က်င့္၀တ္တို႔ကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ တာ၀န္အရိွဆံုးပုဂၢိဳလ္ပါ။ မိမိဦးေဆာင္ေနတဲ့အဖြဲ႕အစည္းမွာ အမ်ားျပည္သူအက်ိဳးအတြက္ က်င့္၀တ္ညီညြတ္မႈ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း မွန္ကန္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဦးတည္မႈ၊ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈ သာယာၿငိမ္းခ်မ္းေသာ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ ျဖစ္ထြန္းမႈတို႔ကို ေရွ႕႐ႈၿပီး မိမိနဲ႔ မိမိမီဒီယာအဖြဲ႕အစည္း ဂုဏ္သိကၡာကို ျမႇင့္တင္ရပါတယ္။
ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ေထာင္သူရဲဘအုပ္၊ စစ္သူရဲဗလမင္းထင္၊ ေတာင္သမန္အင္း ငကင္းတို႔ရ႕ဲ အေရးအသားေတြက ေျပာင္ေျမာက္လွပါတယ္။ သည္းေျခႀကိဳက္သတင္းေတြျဖစ္ေအာင္ ေရးႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဆႏၵေဇာ၊ အစြဲအလန္းေတြေၾကာင့္ နယ္ပယ္ေက်ာ္လြန္အေရးအသားေတြကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔၊ သမိုင္းေတြကို အမွန္အတိုင္းသိေအာင္ ႀကိဳးစားထားသင့္ပါတယ္။ သတင္းေရးသားတဲ့ေနရာမွာ လုိက္နာအပ္တဲ့ က်င့္၀တ္ေတြအနက္ ‘‘ စကားလံုးမ်ားသံုးစြဲရာတြင္ ဓမၼဓိ႒ာန္ က်က်ေရးသားရန္၊ လႈံ႔ေဆာ္ရာေရာက္သည့္အေရးအသားကို ေရွာင္ရွားရန္၊ သတင္း၏ တိက်မွန္ကန္မႈကိုသာ အေလးထားၿပီး အထင္အျမင္ျဖင့္စြပ္စြဲမႈကို ေရွာင္ရွားရန္ ” ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး အျငင္းပြားစရာျပႆနာရပ္မ်ား (Communal Dispute) ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးသားရာတြင္ “ အထူးသျဖင့္ အဆိုးျမင္ေစအပ္ေသာ မေကာင္းသတင္းမ်ားကို ေရးသားျခင္း မျပဳအပ္ရ” ဆိုၿပီး လာရိွပါတယ္။ အလြန္ၾသဇာႀကီးမားတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စာနယ္ဇင္းအတတ္ပညာရွင္အသင္းႀကီး (SPJ) ရဲ႕ စံျပဳအပ္ေသာလမ္းညႊန္ခ်က္ပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္တို႔ ကိုယ္တိုင္ကပဲ လူမ်ဳိးျခား၊ ဘာသာျခားမုန္းတီးမႈ စရိုက္လကၡဏာ (Xenophobic Attitude) ရိွေနရင္ေတာ့ က်င့္၀တ္ဆိုတာလည္း အလကားျဖစ္သြားမွာပါ။
ေရြးတြယ္ခံ ခရိုနီမ်ား
ေထာင္သူရဲဘအုပ္ကေတာ့ ခရိုနီေတြကို တြယ္တဲ့ေနရာမွာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လက္သံေျပာင္ေနေတာ့ သတင္းရတဲ့ အရင္းအျမစ္ (Source)ဟာ အံ့ၾသစရာပဲဗ်ဳိ႕။ ၂၀၁၃ သီတင္းကၽြတ္တုန္းက သမၼတႀကီးအိမ္ကိုသြားတဲ့ ကန္ေတာ့ပြဲခရီးစဥ္မွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ သြားရတာ၊ ဂိတ္ဘယ္ႏွစ္ဂိတ္ျဖတ္ရတာ၊ သမၼတႀကီးက ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာေတြကအစ သိေနေတာ့ CIA အဖြဲ႕က အေမရိကန္စပိုင္ေတြေတာင္ အေဖေခၚရေလာက္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ခရိုနီ ဟန္ေဆာင္ၿပီး လုိက္သြားသလားေတာင္ထင္ရတယ္။ အၾကားအျမင္ရ စာေရးဆရာမ်ားျဖစ္ေနမလား မသိပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ခရိုနီထဲမွာေတာင္ လူေရြးၿပီး ေရႊသံလြင္ ဦးေက်ာ္၀င္း၊ CB ဘဏ္ ဦးခင္ေမာင္ေအး၊ Asia World ဦးထြန္းျမင့္ႏိ္ုင္၊ ေရႊေတာင္ ဦးအုိက္ထြန္း၊ ေဇကမာၻ ဦးခင္ေရႊ – ဒီလူေတြခ်ည္းပဲဗ်ဳိ႕။ ေရြးတြယ္ခံ ခရိုနီေတြ ျဖစ္ေနရျပန္တယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔သိတဲ့ ခရိုနီေတြ ဒီလူေတြခ်ည့္ပဲ ရိွသလားဗ်ာ။ အေမရိကန္နဲ႔ EU ပိတ္ဆို႔စာရင္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနယင္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ေျပာရယင္ ဒီလူေတြကေတာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္အသံုးခ်မႈေၾကာင့္ ခရိုနီဘြဲ႕ရလာတာလို႔ ေျပာလို႔ရပါေသးတယ္။ မႀကိဳးစားရဘဲ ေရသာခိုအေခ်ာင္လိုက္ၿပီး ရလာခဲ့တဲ့ အခြင့္ထူးခံလူတန္းစား ခရိုနီေတြအေၾကာင္းလည္း ေရးသင့္ပါတယ္။ လက္ရိွ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္တစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ သားသမီးေတြ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ အဆက္အႏြယ္ေတြထဲမွာ သူတို႔ထက္ေတာင္ ခ်မ္းသာတဲ့ခရိုနီေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနပါတယ္။
အခု ခင္ဗ်ားတို႔ေရးေနတဲ့ ခရိုနီေတြကမွ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးေတြ လုပ္ျပေနၾကပါေသးတယ္။ ဟိုလူေတြကေတာ့ sorry ပဲဗ်ဳိ႕။ အားလံုးကို Don’t Care (ကရုမစိုက္ပါ) တဲ့ဗ်ဳိ႕။ လႊတ္ေတာ္မွာ ပိုင္ဆိုင္မႈကို တင္ျပေဖာ္ထုတ္တဲ့အဆို ရႈံးနိမ့္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ သေဘာေပါက္သင့္ပါတယ္။ အာဏာအတြင္းစည္းထဲက ခရိုနီေတြ ပိုမ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းေတြကို အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ထင္ဟပ္ၿပီး ေရးသားတဲ့ေနရာမွာ သူ – ငါ ခြဲျခားျခင္း မျပဳရဘဲ၊ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မဟုတ္ဘဲ တိက်မွ်တစြာ ေရးသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္မေၾကာက္ရတဲ့သူ၊ ကိုယ္ေျပာလို႔ရတဲ့သူေတြခ်ည္းကိုသာ တစ္ဖက္္သတ္ဖိေထာင္း ေရးေနရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကြက္က်ားမိုး (သို႔) ေပါကၡရ၀သ မိုး ရြာေနျခင္းသာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ေရႊျမန္မာတို႔ရဲ႕ ထြက္ေပါက္
ေတာင္သမန္အင္း ငကင္းရဲ႕ ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ႏိုင္ငံမ်ားမွ ခုိး၀င္ေနၾကသူမ်ား ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ယခုလို ေရးသားခဲ့တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ‘‘ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကေကာဗ်ာ၊ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာျပည္ထဲကို အေနာက္ေျမာက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ဘဂၤါလီေတြ တစ္စကၠန္႔မွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ခုိး၀င္ေနပါသလဲ။ အိႏိၵယျပည္ထဲက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ခိုး၀င္ေနပါသလဲ။ တရုတ္ျပည္ထဲက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ခိုး၀င္ေနပါသလဲ။ က်ဳပ္အထင္ေတာ့ တစ္ေန႔ေန႔ကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ လူတစ္ေထာင္ေလာက္ ခိုး၀င္ေနတယ္လို႔ ယူဆတယ္
။ ဒါေတြကို က်ဳပ္တို႔ တိတိက်က် သုေတသနလုပ္ဖို႔ လုိၿပီ ” ဆိုၿပီး ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို သတင္းျဖစ္ေလဟန္ ေရးသားထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ မေသခ်ာမေရရာတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြကို ေဖာ္ျပျခင္းဟာ ယုတၱိမရိွတဲ့ ယူဆခ်က္ပါ။ တစ္ေန႔ကို လူေပါင္း ၁၀၀၀ ခိုး၀င္ေနတယ္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ကို လူေပါင္း ၃ သိန္း ၆ ေသာင္း ၀င္တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္လဲ။ ကိုလိုနီေခတ္ကတည္းကလား၊ လြတ္လပ္ေရးေနာက္ပိုင္းလား၊ မဆလ စစ္အစိုးရလက္ထက္လား။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ နဲ႔တြက္ရင္ ၁၈ သန္း၊ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ နဲ႔တြက္ရင္ ၃၆ သန္းဆိုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရထက္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရိွေနၿပီ။ ကဲ့ ဒါဆိုရင္ မွန္ပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊျမန္မာေတြကလည္း အိမ္နီးခ်င္းႏို္င္ငံေတြမွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ရိွပါတယ္။
အိႏိၵယႏိုင္ငံ၊ မဒရပ္စ္ျပည္နယ္မွာ ဘားမားမတ္ကက္ ဆိုၿပီး ျမန္မာေစ်း ရိွပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံ ေရႊလီနဲ႔ ၾကယ္ေခါင္ရဲ႕ လမ္းေဘးမွာ ေဆးေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြ ဒုနဲ႔ေဒးဘဲ။ အားလံုးနီးပါး ျမန္မာေတြဗ်ဳိ႕။ ထိုင္းနဲ႔ မေလးရွားကေတာ့ဗ်ာ မြန္ျပည္နယ္ကလူေတြအတြက္ဆို ဒုတိယအိမ္တဲ့ေလ။ တခ်ဳိ႕ မြန္ရြာေတြကို သြားၾကည့္လိုက္ပါ။ အိမ္ေတြမွာ လူေတြမရိွေတာ့ဘူး။ ဒုတိယအိမ္ မွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ ေနထိုင္ေနၾကတယ္။ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခစိုက္ေနထိုင္မႈေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ ဒီေတာ့ မြန္ျပည္နယ္ရဲ႕လုပ္သားလိုအပ္ခ်က္ကို ပဲခူးတိုင္းဖက္ကလူေတြ အလံုးအရင္းနဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေနလိုက္ၾကတာ မြန္ျပည္နယ္မွာ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္သူေတြက အမ်ားအားျဖင့္ ပဲခူးဖက္ကလူေတြ မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာဆိုသလို ရွင္သန္ရပ္တည္ေရးအတြက္သာ အျပန္အလွန္ သြားလာေနၾကရတာပါ။ ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ေမြးရပ္ဇာတိေျမကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကစၿမဲပါ။
ဒါေၾကာင့္ ေတာင္သမန္အင္း ငကင္းေရ ……… သုေတသနလုပ္ခ်င္ရင္ အေၾကာင္းအရာႏွစ္ခုလံုးကို လုပ္ရပါမယ္။ သူတို႔တစ္ေတြဆီက ခုိး၀င္တဲ့သူေတြရဲ႕အေရအတြက္၊ ကိုယ္တို႔ဆီက ခိုးထြက္သြားတဲ့ အေရအတြက္ ကိန္းဂဏန္းေတြကို သိသင့္ပ့ါတယ္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕သေဘာထားႀကီးမႈေၾကာင့္သာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရႊျမန္မာေတြ ႏို္င္ငံတကာကို ထြက္ေပါက္ရခဲ့တာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ခြင့္္ ရခဲ့ၾကတာပါ။ သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာခ်င္ရင္ ကိုယ့္မ်က္ေခ်းအရင္ၾကည့္ ဆိုတဲ့ စကားပံုေလး အသံုးတည့္ပါလိမ့္မယ္။
ဘဂၤါလီမုန္းတီးေရး၀ါဒ
ေတာင္သမန္အင္း ငကင္းက ဒီလိုဆက္ေရးတယ္ခင္ဗ်။ ‘‘ ဒီ ဘဂၤါလီေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ ၀င္ေရာက္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းအႀကီးဆံုး ဘဂၤါလီခရိုနီ ကုမၸဏီႀကီးေတြ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတယ္လို႔ သိထားရတယ္။ သူတို႔ဘဂၤါလီ ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီႀကီးေတြရဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္ ကိစၥေတြ၊ လုပ္ငန္းခြင္သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ကားႀကီးေတြနဲ႔ ရန္ကုန္အထိကုိ နယ္စပ္က အဆင့္ဆင့္သြင္းလာတယ္လို႔ဆိုတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဘဂၤါလီေတြကလည္း မေလးရွားဖက္ကို ဆက္ထြက္သြားတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာရိွတဲ့ ေရာက္ၿပီးသား ဘဂၤါလီေတြထဲမွာ ေရာေႏွာပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ထဲ ဘဂၤါလီေတြ ခိုး၀င္ႏိုင္ဖို႔ အဓိကေနရာကပါ၀င္တဲ့ ဘဂၤါလီပိုင္ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြ၊ သမိုင္းေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြကို မ်က္ေျခမျပတ္ ၾကည့္ဖို႔လိုေနၿပီဗ်။ ဒီဘဂၤါလီခရိုနီ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးေတြက က်ဳပ္တို႔ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အရင္ဆံုးလာခ်ထားတဲ့ ထရိုဂ်န္ျမင္းရုပ္ေတြပဲျဖစ္တယ္ ” လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။
စာေရးသူကၽြန္ေတာ္ဟာ ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခင္ဗ်ား စြပ္စြဲေနတဲ့ ဘဂၤါလီခရိုနီကုမၸဏီေတြမွာ မလုပ္ဖူးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ဳိ႕လည္း ရိွေနပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း Sub-Contractor အျဖစ္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဘယ္ကလာ ခရိုနီလည္းဗ်ာ။ သူတို႔ဟာသူတို႔ေတာင္ တိုင္ပတ္ေနၾကတယ္။ လုပ္ငန္းေတြ မလည္ပတ္ႏိုင္၊ လုပ္ငန္းေတြဆီ ေငြမခ်ႏို္င္နဲ႔ ခ်ာလပတ္လည္ ရိုက္ေနၾကတယ္။ ခရိုနီဆိုတာ ဘာကိုေခၚသလဲ။ ေဒၚလာ မီလ်ံ ဂဏန္းဘယ္ႏွစ္လံုးေလာက္ ခ်မ္းသာရလဲ ဆိုတာကိုလည္း နားလည္ေအာင္ေလ့လာသင့္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ခရိုနီေခၚတိုင္း ငါလည္း လိုက္ေရးမယ္ဆိုရင္ ဒါ ညံ့ရာက်တယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ဒီေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီသူေ႒းတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီး သတင္းယူဖူးတယ္။ သူေျပာခဲ့တာက – ငါခ်မ္းသာသေလာက္က ကိုးကန္႔သူေ႒းတစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္မွာ ပန္းကန္ေဆးတဲ့ အဆင့္္ေလာက္ပဲ ရိွတယ္ လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
သမၼတဦးသိန္းစိန္ကစလို႔ ၀န္ႀကီးဦးခင္ရီအလယ္ ဒု၀န္ႀကီးဦးရဲထြဋ္အဆံုး ရိုဟင္ဂ်ာ မလိုခ်င္ပါ လုိ႔သာ ေျပာခဲ့တယ္။ ဘဂၤါလီ ဆိုရင္ေတာ့ ရပါတယ္။ အခု ခင္ဗ်ားက်ေတာ့ ဘဂၤါလီ ဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးေရးေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြ တြဲစပ္ေနေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ၿပီးေတာ့ ယခုတစ္ဖန္အလွည့္က်သူက ဘဂၤါလီလားလို႔ေတာင္ ေမးရမလို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ထုိ႔အတူ ထရိုဂ်န္ ျမင္းရုပ္ေတြဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကလည္း မီးေလာင္ရာေလပင့္ေစတဲ့ အေရးအသားေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကမာၻ႕စာနယ္ဇင္းေကာင္စီရဲ႕ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားသို႔ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားအနက္က ေအာက္ပါအခ်က္ ၂ ခုဟာျဖင့္ ခင္ဗ်ားလိုက္နာသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
(၁) စာနယ္ဇင္းႏွင့္မီဒီယာတို႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကေစရန္၊ လႈံ႕ေဆာ္မႈ ျပႆနာကို မီးေမႊးၾကသူမ်ား မျဖစ္ၾကေစရန္
(၂) စာနယ္ဇင္းႏွင့္မီဒီယာမ်ားသည္ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရးကြဲျပားျခားနားမႈမ်ား၊ ခြဲျခားမႈမ်ားကို ပေပ်ာက္ေစၿပီး သဟဇာတျဖစ္မႈ၊ အျပန္အလွန္နားလည္မႈမ်ားကို တည္ေဆာက္ေပးၾကရန္ျဖစ္သည္ တဲ့ခင္ဗ်ား။
တစ္ခါ ေနာက္ထပ္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၅ ရက္မွာ ‘‘ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဘဂၤါလီေတြက ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတြလို ဦးျပည္းတံုးၿပီး၊ ရဟန္းေတြရဲ႕ သကၤန္းကိုၿခံဳၿပီး၊ ရဟန္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ထဲ ခိုး၀င္လာတဲ့ဓာတ္ပံုေတြ ရထားတယ္။ က်ဳပ္ ရန္ကုန္-မႏၱေလး အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ သြားေနတဲ့ ကားေတြမွာလည္း တစ္ဖက္က အန္စာတံုးလို၊ HiAce တို႔လို မွန္လံုကားႀကီးေတြထဲမွာ မုတ္ဆိတ္ေတြနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြ တစုတေ၀းကို မၾကာခဏေတြ႕ေနရတယ္။ က်ုပ္တို႔ျမန္မာျပည္က အေမရိကန္နဲ႔ မတူဘူးေလဗ်။ က်ဳပ္တို႔က အေမရိကန္ေတြရဲ႕ လ၀ကလမ္းစဥ္မူ၀ါဒကို လိုက္လို႔မရဘူး။ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံရဲ႕ လမ္းစဥ္မူ၀ါဒကိုလိုက္ရမယ္။ အစၥေရးႏိုင္ငံလို ရန္သူေတြအၾကားမွာေနရတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးနဲ႔ တစ္ခ်ိန္လံုး သတိနဲ႔ေနရမယ္ဗ်။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ” လို႔ ေရးခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးရဲ႕အစမွာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့သလို ‘‘ စာဖတ္ပါ။ သမိုင္းအမွန္ကို သိေအာင္ လုပ္ပါ ” လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္နဲ႔ကပ္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းဘဂၤလားေဒ့ရွ္္ရဲ႕ ျပည္နယ္ေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ ဘဂၤါလီေတြရိွပါတယ္။ လူဦးေရ သံုးသန္းေလာက္ရိွတယ္ဗ်။ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ႀကီး ေနရာေတြေတာင္ ရထားတယ္။ ဒီမိုကေရစီတိုင္းျပည္ေလဗ်ာ။ ဟိႏၵဴဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ ဘဂၤါလီေတြလည္း ရိွတယ္။ သူတို႔လည္း ၀န္ႀကီးအျဖစ္ေတြ ရထားတယ္။ အစိုးရအဖြဲ႕ကက္ဘိနက္ထဲမွာလည္း ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးျပည္းတံုးၿပီး၊ ရဟန္းသကၤန္းၿခံဳၿပီး အေယာင္ေဆာင္ခိုး၀င္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔မရပါ။ ဗုဒၶဘာသာ ဘဂၤါလီျဖစ္ရင္ သူ႔မွာလည္း ရဟန္းျဖစ္ဖို႔အခြင့္္အေရးရိွပါလိမ့္မယ္။ ရခုိင္ေဒသနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာရိွၾကတဲ့ လူမ်ဳိးစုေတြဟာ အေတာ့္ကို ရုပ္ဆင္းသ႑ာန္တူညီေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ခြဲျခားလို႔ေတာင္ မရႏိုင္ပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဖက္ကေန ျပန္၀င္ေရာက္လာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာအဆက္အႏြယ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ဖက္ကိုေရာက္လာၿပီး အိုးအိမ္ေတြ ထူေထာင္၊ လယ္ေျမေတြ ေနရာခ်ေပးနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ေပးေနတာေတြလည္း ရိွေနတယ္။ အဲ့ဒီလူေတြကို သြားၾကည့္၊ ဘဂၤါလီေတြဘဲလို႔ ခင္ဗ်ား ထင္လိမ့္မယ္။ ခြဲမရတာ။ သူတို႔ကို ဒိုင္းနက္လူမ်ဳိးလို႔လည္း ေခၚတယ္။
‘‘ရန္ကုန္-မႏၱေလး အျမန္လမ္းမႀကီးေပၚမွာ သြားေနတဲ့ ကားေတြမွာလည္း တစ္ဖက္က အန္စာတံုးလို၊ HiAce တို႔လို မွန္လံုကားႀကီးေတြထဲမွာ မုတ္ဆိတ္ေတြနဲ႔ ဘဂၤါလီေတြ တစုတေ၀း ” ဆိုတာႀကီးကေတာ့ အေတာ့္ကို ဆိုး၀ါးလွတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေပါ့ဗ်ာ။ မုတ္ဆိတ္ထားတိုင္းသာ ဘဂၤါလီ ျဖစ္ၾကစတမ္းဆိုရင္ အေမရိကန္သမၼတႀကီး ေအဗရာဟင္လင္ကြန္းလည္း ဘဂၤါလီ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ခင္ဗ်ား အရွင္းဆံုးသိခ်င္ရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သံရံုးရဲ႕အတြင္းထဲမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုတစ္ပံုရိွတယ္။ သူလည္း မုတ္ဆိတ္ႀကီးနဲ႔ပဲ။ ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီပံုကို ၾကည့္ၿပီးမွ မုတ္ဆိတ္နဲ႔ ဘဂၤါလီ ခြဲျခားႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
အေမရိကန္၊ ၾသစေတးလ်နဲ႔ အစၥေရး
က်ဳပ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ အေမရိကန္နဲ႔မတူဘူးဆိုတာ သိပ္မွန္ပါတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွတူဖို႔ မလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ရဲ႕မူ၀ါဒေၾကာင့္၊ အေမရိကန္ရဲ႕ လ၀ကလမ္းစဥ္မူ၀ါဒေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတာ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ ပညာေရွင္ေတြ အေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့လို႔ရတာပါ။ ကိုမိုးဟိန္းတို႔ ကိုမိုးသီးဇြန္တို႔ ပိုသိပါလိမ့္မယ္။ ကိုမုိးဟိန္းေရးသလို အေမရိကန္ရဲ႕အခ်ဳပ္ခန္းေတာင္ က်ဳပ္တို႔ဆီက Hotel ဟုိတယ္လိုမ်ဳိးတဲ့ေလ။ သူတုိ႔သာ တင္းၾကပ္ထားခဲ့ရင္ က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ အနံ႔ေတာင္ ရွဴရဖို႔မရိွႏိုင္ပါဘူး။
ၾသစေတးလ် လ၀ကဥပေဒေတြက အေျခအေနေပၚမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရတာပါ။ သူတို႔ ယခင္က က်င့္သံုးခဲ့ၾကတဲ့ Immigration ဥပေဒရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြကို မကြယ္မ၀ွက္ ၀န္ခံခဲ့ၾကပါၿပီ။ လူျဖဴအသားေပး Only White ဆိုတဲ့ စနစ္မ်ဳိးကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ပါၿပီ။ ေဒသခံတိုင္းရင္းဌာေန Aborigin ေတြအေပၚမွာ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈ၊ လူမ်ဳိးသုဥ္းသတ္ျဖတ္မႈ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ အားလံုးကို အမွားေတြလို႔၀န္ခံၿပီး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးခ်မ္းသာေစခဲ့တဲ့ ၂၁ ရာစုရဲ႕ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံကို တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီႏို္င္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ တက္လာခဲ့တဲ့ မဲအႏိုင္ရပါတီ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕မူ၀ါဒ ေတြဟာ အေျပာင္းအလဲရိွခဲ့တာပါ။ ယခင္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေကဗင္ရုဒ္နဲ႔ ယခုလက္ရိွ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ တိုနီအက္ေဘာ့ဂ္ တို႔ဟာ လူ၀င္မႈထိန္းခ်ဳပ္ေရးမွာ တူညီတဲ့မူ၀ါဒေတြ ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေပါင္းစံု ဓေလ့ေပါင္းစံုရိွရာ Multi Culturalism ၾသစေတးလ်ရဲ႕ပံုရိပ္ကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားရာမွာ တူညီပါတယ္။ ၾသဇီမွာ ၾကည့္လိုက္ရင္ တရုတ္၊ အိႏိၵယေတြကို အမ်ားႀကီးေတြ႕ေနရေပမယ့္၊ သူတို႔ရဲ႕ ထံုးတမ္းစဥ္လာပြဲလမ္းသဘင္ေတြကို ဆင္ယင္က်င္းပေနၾကေပမယ့္ ဘယ္ၾသဇီတစ္ေယာက္မွ ငါတို႔ တိုင္းျပည္ကို တရုတ္ေတြ၊ အိႏိၵယေတြ ႀကီးစိုးသြားၿပီလို႔ မယူဆၾကဘဲ သူတို႔ရဲ႕ ၾသဇီတို္င္းျပည္အေပၚမွာ တန္ဖိုးရိွတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားတို႔ရဲ႕လုပ္အား၊ လူသားျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ခိုလႈံစရာ ရိွသင့္တယ္ဆိုတဲ့၊ လူသားဆန္တဲ့ ျမင့္ျမတ္စိတ္ထားေတြကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေသခ်ာစြာေလ့လာသင့္္ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ေရးတာက အစၥေရးရဲ႕စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးတဲ့။ က်ဳပ္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က အစၥေရး ႏို္င္ငံက ဂ်ဴးအမ်ဳိးသမီးစာေရးဆရာမ ကရင္ဗန္းအိခ်္ Karin Vaneash နဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ သူ႔ရဲ႕စကားျပန္ အျဖစ္ အတူတူေနဖူးခဲ့တယ္။ ဟိုတုန္းက Visa ရက္က သိပ္မရေတာ့ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပဲ ေနရာအႏွံ႔ ေရာက္တယ္။ တန္ခိုးႀကီးဘုရားေတြ၊ ခရစ္ယာန္၀တ္ျပဳေက်ာင္းေတြ၊ ဗလီေတြအပါအ၀င္ ေနရာအႏွံ႔ ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္။ အနားယူတဲ့အခ်ိန္တိုင္း အာရပ္ အစၥေရးကိစၥကုိ ေျပာျဖစ္တယ္။ အစၥေရးလူမ်ဳိးေတြဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္သလို၊ က်ဳပ္တို႔ထဲကလူတစ္ခ်ဳိ႕ထင္သလို ျပင္းထန္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးေတြသာ ရိွေနတာ မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ဟာ ဂ်ာမနီေတြရဲ႕ ရက္စက္မႈကိုခံခဲ့ရလို႔ အတိတ္ရဲ႕ျဖစ္ရပ္ေတြ တစ္ပတ္လည္လာမွာကို အလြန္စိုးရိမ္တတ္တဲ့လူမ်ဳိးေတြပါ။ ယခုလို အာရပ္ေတြရဲ႕ ေနရာေဒသေတြ သိမ္းပိုက္ေနျခင္းကို ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးက မလိုလားၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ေလဘာတီ ပါတီကဆိုရင္ လံုး၀ ကန္႔ကြက္ေနပါတယ္။ သူမ်ားပိုင္အိမ္ေတြကို ၿဖိဳဖ်က္ခ်ၿပီး က်ဴးေက်ာ္အိမ္ရာ ေဆာက္လုပ္ေနတာဟာ မွန္ကန္တဲ့ အစၥေရးမူ၀ါဒမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျငင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ လက္ခံထားၾကတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြ ကမာၻေပၚမွာ ေျမာက္မ်ားစြာရိွေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အခ်က္က်ရင္ ၾသစေတးလ်လိုမ်ဳိး၊ အစၥေရးလိုမ်ဳိး ေျပာၿပီး မႀကိဳက္တာက်ေတာ့ အေမရိကန္လိုမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာတဲ့ ကေလးအေတြးနဲ႔ အေရးအသားမ်ဳိးေတြကို ဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။ လိုရာဆြဲေတြးေရးသားတဲ့ အကြက္ေတြဟာ Facebook ေပၚမွာသာ အလုပ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အနာေဟာင္းကို တူးဆြျခင္း
စစ္သူရဲဗလမင္းထင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးေဆာင္းပါးမွာပါတဲ့ ပံုကိုၾကည့္ၿပီး ၾကက္သီးထမိပါတယ္။ ေအဒီ ၆ ရာစုက ဘာမီယန္ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို တာလီဘန္ေတြ ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ပံုေတြပါ။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္က အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ဒီကိစၥကိုအေၾကာင္းခံၿပီး ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဗလီေက်ာင္းေတြ ေျမာက္မ်ားစြာဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတာေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွတ္တမ္းတင္ထားတာေလးေတြ ရိွပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အစၥလာမ္ဘာသာေရးအဖြဲ႕ႀကီး ၅ ဖြဲ႕နဲ႔အတူ ႏိုင္ငံသားအစၥလာမ္ေတြအားလံုးက ဒီကိစၥကို ဆန္႔က်င္ခဲ့ပါတယ္။ အစၥလာမ္ရဲ႕ဥပေဒအရ ‘‘ ဘာသာေရးဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦမ်ားကို ဖ်က္ဆီးျခင္း ” မျပဳရပါ။ ဒီလိုတစ္ဖက္စြန္းေရာက္သူတစ္စုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို တုန္႔ျပန္တဲ့အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗလီ၀တ္ျပဳေက်ာင္းေတြကို အၾကမ္းဖက္ခံခဲ့ရတာဟာ အလြန္မွားယြင္းတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈတစ္ရပ္ပါ။ ယခုအခါ သူရိယေန၀န္းဂ်ာနယ္က ထပ္မံ မ်က္ႏွာဖံုး တင္ၿပီး အသံုးခ်လာျပန္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြ ေပၚေပါက္လာဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္ႏိႈးေဆာ္သလို မလုပ္သင့္ပါလို႔ေတာ့ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။
တေလာတုန္းကပဲ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံမွာ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲမႈေတြျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး အမႈိက္၊ အညစ္အေၾကးေတြ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့ ဗုဒၶသာသနိကအေဆာက္အဦေတြကို အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြက ၀ိုင္း၀န္းၿပီး သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းၾကတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းမ်ဳိးဟာ မဂၤလာယူစရာ၊ ကုသိုလ္ယူစရာ သတင္းမ်ဳိးပါ။ ဒီလိုအေၾကာင္းအရာေတြကိုလည္း ေရးသားေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီးရွား ႏို္င္ငံမွာရိွတဲ့ ကမာၻ႕သမိုင္း၀င္ ေဗာေဓာဗုေဒၶါေစတီေတြ၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ တကၠသီလာရိွ ကမာၻ႕ဗုဒၶအေမြအႏွစ္ အေဆာက္အဦေတြကို စနစ္တက်ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္း ကဲ့သို႔ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အေကာင္းျမင္စိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ ဘာသာေပါင္းစံုခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးကို ေဖာ္ညႊန္းတဲ့ အက်ဳိးျပဳစာနယ္ဇင္း ေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကမာၻ႕စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ WJC က ဂ်ာနယ္မ်ားကိုလမ္းညႊန္တဲ့အခါ အခ်က္တစ္ခ်က္ အေနနဲ႔ ‘‘ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေရးသားေဖာ္ျပရာတြင္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ခိုင္မာေအာင္ အတည္ျပဳၿပီးမွသာ ေရးသားၾကရန္ႏွင့္ ေရးသားရာတြင္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေရွ႕ရႈေသာ အသံုးအႏႈန္းမ်ားျဖင့္သာ သံုးစြဲရန္ျဖစ္ၿပီး၊ ျဖစ္ၿပီးႏွင့္ျဖစ္ဆဲ ပဋိပကၡမ်ားကို ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာေစရန္ လႈံ႔ေဆာ္သည့္သေဘာမ်ဳိး မျဖစ္ေစရန္လိုအပ္သည္ ” လို႔ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ အနာေဟာင္းကို မတူးဆြပါနဲ႔ခင္ဗ်ား။ ဒဏ္ရာေတြဟာ မက်က္ေသးပါဘူး။
လာျပန္ၿပီလား ၇၈၆
အမ်ားေရးေနေတာ့ ဆြမ္းႀကီး၀ိုင္းေလာင္းတဲ့အေနနဲ႔ ေဆာင္းပါးရွင္ ေဖသီဟ (ကသ ၄၃) ကလည္း ‘‘ ၇၈၆ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီရဲ႕ ဥကၠ႒တစ္ဦး ” လို႔ သံုးႏႈန္းျပန္ေသးတယ္။ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၁၅ မွာပါ။ အမ်ားေယာင္လို႔ …………. ဆိုသလို ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ၇၈၆ က ဘာကို ကိုယ္စားျပဳသလဲ၊ အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုလား၊ လုပ္ငန္းပိုင္ရွင္ရဲ႕ ကုမၸဏီအမွတ္သညာလား၊ လူမ်ဳိးခြဲျခားေရးရဲ႕ အမွတ္တံဆိပ္လား၊ ခင္ဗ်ားသိတဲ့ အေျဖေလးေပးပါ။ တလြဲျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေရးတာကိုက မွားယြင္းစြာေရးသားထားေလေတာ့ ဘယ္လိုမွ သေဘာေပါက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးဆရာဆိုတာ အမ်ားသူငါကို အသိပညာျဖန္႔ေ၀ေပးေန သူေတြဆိုေတာ့ အရင္ဆံုး ကိုယ္သိေအာင္ ဖတ္ရမွတ္ရတာေတြ လုပ္ရတယ္ဗ်။ ကိုယ္တိုင္မသိဘဲ ေလွ်ာက္ေရးေနရင္ မွားယြင္းတဲ့အသိပညာေတြ၊ Message အမွားႀကီးေတြ စာဖတ္တဲ့ ျပည္သူမ်ား ရသြားရင္ ရွက္စရာႀကီးဗ်ဳိ႕။
ကိုမိုးဟိန္း ………. ေရ
ေနာက္မဟာအမွားႀကီးကေတာ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈမွာ ထြက္ေျပးလာၾကတဲ့ သူေတြအေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ရဲ႕ ေပၚလစ္ဗ်ဴရိုထဲက ရဲေဘာ္ဂိုရွယ္တို႔ကို အိႏိၵယ/ဘဂၤါလီေတြလို႔ ေရးသားျခင္းပါ။ ေနာက္မွ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ေတြလို႔ ေရးတာ။ ဒါမမွားဘူးဆိုရင္လည္း M.A ရာရွစ္ လို႔ေခၚတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဦးရာရွစ္ကို အိႏိၵယ/ဘဂၤါလီ တဲ့ဗ်ာ။ ဒီအေၾကာင္းကေတာ့ ဘယ္သူေရးေရး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အစ္ကို႔ကိုသာ ေျပာခ်င္တာပါ။ အစ္ကိုက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဆက္ျပတ္ၿပီးမွေပၚေပါက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ စည္းရံုးေရးမွဴးတစ္ဦး၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္ေနေတာ့ ‘‘ သခင္ေအာင္ဆန္း ” တို႔နဲ႔အတူ လက္တြဲၿပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ႀကိိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးကို ေစာ္ကားခဲ့တာကိုေတာ့ အစ္ကိုကိုယ္တိုင္ပဲ သတိေပးသင့္တာပါ။ ဦးရာရွစ္ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ၾကည့္ရေအာင္။
ဦးရာရွစ္ကို ၁၉၁၂ ခုႏွစ္ အိႏိၵယမွာေမြးခဲ့ေပမယ့္ ၃ ႏွစ္သား အရြယ္မွာ ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ Randaria အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ၀ိဇၨာသိပၸံဘြဲ႕နဲ႔ ဥပေဒဘြဲ႕မ်ား ရရိွခဲ့ပါတယ္။ ဗမာ့အမ်ဳိးသားေရး လႈပ္ရွားမႈ၊ ယခင္လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ အစ ကနဦးကတည္းက ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမွာ တက္ၾကြစြာပါ၀င္ခဲ့တယ္။ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္၊ ၁၉၃၅-၃၆ မွာ ဒုတိယဥကၠဌ၊ ၁၉၃၆-၃၇ မွာ တကသရဲ႕ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံရတယ္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢရဲ႕ ပထမဦးဆံုးဥကၠဌ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပထမဆံုး တကသ ကိုယ္စားလွယ္ေကာင္စီလူႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ့တယ္။ ဗိ္ုလ္ေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုးခဲ့တဲ့အမႈမွာလည္း ေက်ာင္းသားမ်ားဖက္က ေရွ႕ေနလိုက္ခဲ့သူ ၀တ္လံုေတာ္ရ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒုတိယကမာၻစစ္ျဖစ္ပြားခဲ့ခ်ိန္ မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ႏိုင္ငံျခားမွာေနထိုင္ရာက တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရး အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ျပန္လာခဲ့ပါလို႔ေခၚလို႔ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အတူ တိုင္းျပည္အေရး ကိစၥေတြမွာ တစိုက္မတ္မတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ဦးရာရွစ္ကို ကက္ဘိနက္မွာ ပါ၀င္ေစခဲ့ၿပီး၊ ၁၉၅၄ မွာ သတၳဳတြင္း၀န္ႀကီး၊ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ စီးပြားေရးနဲ႔စက္မႈ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ယူေစခဲ့တယ္။ ၁၉၆၂ ဦးေန၀င္း အာဏာသိမ္းအၿပီး ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ဦးေန၀င္းရဲ႕ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ႀကီးနဲ႔ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္လို႔ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာလမွာ ပါကစၥတန္ကို အၿပီးထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ကိုမိုးဟိန္း …… ေရ
ဒီလိုတိုင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္ေပးအပ္သူကို တပ္ထြက္၀န္ႀကီးမင္းတစ္ပါးက ‘‘ လိုအပ္ရင္ လူမ်ဳိးျခားေတြကို အသံုးျပဳရတယ္ ” ဆိုသတဲ့။ သူေျပာတာကိုေတာ့ စိတ္မနာပါဘူးဗ်ာ။ သူတို႔က မလိုအပ္ဘူးဆိုရင္ ‘‘ သံဃာေတာ္ ” ေတြကိုေတာင္ ခ်နင္းခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီတို္က္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ညီအစ္ကိုေက်ာင္းေတာ္သား ေဆာင္းပါးရွင္ေတြက ျပည္ေျပးေတြ၊ အိႏိၵယ/ဘဂၤါလီေတြ လို႔ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး ေစာ္ကားတာကိုေတာ့ ရင္နာစရာပါ။ ဇာတ္တူသားစားတဲ့သူေတြတိုင္း ဇာတ္သိမ္းမေကာင္းၾကဘူး ဆိုတာ အတိတ္ရာဇ၀င္သမိုင္းမွာ ရိွခဲ့တယ္ေနာ္။ အစ္ကိုကိုယ္တိုင္ပဲ သူတို႔ကိုေျပာျပေစခ်င္တာပါ။ အကယ္၍မ်ား M.A ရာရွစ္က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ဒီလိုေခၚေ၀ၚသမုတ္တယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလူေတြမွာ အစၥလာမ္အေၾကာက္အမုန္းေရာဂါ Islamophobia စြဲကပ္ေနၿပီဗ်ဳိ႕။
သူရိယေန၀န္းရဲ႕ CEO (အမႈေဆာင္အရာရိွခ်ဳပ္) တစ္ဦးထံကို ေမတၱာရပ္ခံလိုတာက ….
– ခရိုနီေတြကို အျမစ္ျဖဳတ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေရြးတြယ္ေနလို႔ကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ – အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြကိုလည္း အေကာင္းျမင္၀ါဒေလးနဲ႔ ၾကည့္ေပးပါ။ – တရုတ္၊ ဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးေရး မုန္းတီးမႈ၀ါဒႀကီးကို အသက္မသြင္းပါနဲ႔။ – ၿပီးခဲ့တဲ့ အနာေဟာင္းေတြကို မတူးဆြပါနဲ႔၊ ပဋိပကၡေတြ ထပ္မံ မျဖစ္ပြားေစပါနဲ႔။ – တိုင္းျပည္အတြက္ သစၥာရိွခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဂုဏ္မေပးခ်င္ေနပါ၊ မေစာ္ကားပါနဲ႔။ –
အမ်ားသည္းေျခႀကိဳက္ေရးႏိုင္တဲ့၊ ေစ်းကြက္အလိုက္ ေန႔တြက္ကိုက္မယ့္ အေရးအသားမ်ဳိးနဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြကို အသံုးမျပဳသင့္ပါ။ စာဖတ္အားေကာင္းၿပီး သမိုင္းအမွန္သိသူ ေဆာင္းပါးရွင္ေတြကိုသာ အသံုးျပဳသင့္ပါတယ္။ မီဒီယာသမားေတြဟာ စစ္ေမးျခင္းဆိုင္ရာ အႏုပညာနဲ႔ တင္ျပျခင္းဆိုင္ရာအႏုပညာေတြကို နားလည္ဖို႔ ဥပေဒေတြကို ေလ့လာရပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို အႀကံျပဳရင္းနဲ႔ ..
ခိုင္မာေသာရပ္တည္ခ်က္ျဖင့္ သတင္းပညာတို႔ကို တင္ဆက္ရင္း ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုရဲ႕ ‘‘ ဒီမိုကေရစီ လူမႈဘ၀သစ္ ” ႀကီးကို တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္။
ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့
ကိုယ္ရြာခ်လိုက္တဲ့ ‘‘ ေပါကၡရ၀သ မိုးေရေတြထဲမွာ ” ကိုယ္တိုင္ နစ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ့္ အျဖစ္မ်ဳိး မႀကံဳေစခ်င္လို႔ပါ။
‘‘ သူရိယေန၀န္း ” ထာ၀စဥ္ ေတာက္ပထြန္းလင္းပါေစ။
ေက်ာ္ေနမင္း (ၿမိဳ႕ျပ)
