News @ M-Media

Tag: အေတြးအျမင္

  • အေျပာင္းအလဲမ်ား၊ အသုံးခ်ခံမ်ားႏွင့္ ေခတ္သစ္လူမႈေရး၀ါဒီမ်ား

    အေျပာင္းအလဲမ်ား၊ အသုံးခ်ခံမ်ားႏွင့္ ေခတ္သစ္လူမႈေရး၀ါဒီမ်ား

    ၾသဂုတ္လ-၂၁ ရက္၊ ၂၀၁၃
    M-Media

    တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္စရာေလးမ်ား

    ေရဇလာျမသားျပင္ရွိ လႈိင္းၾကက္ခြပ္ေလးမ်ားအေပၚသို႔ နံနက္ခင္းေနျခည္ျဖာႏု က်ေရာက္ လာေသာအခါ ထိုလႈိင္းၾကက္ခြပ္ ကေလးမ်ားမွ ျပန္လာေသာ အလင္းေရာင္သည္ ျမစ္ျပင္ တစ္ခုလုံးတြင္ စိန္ၾကယ္ပြင့္မ်ား တလက္လက္ေတာက္ပေနသည့္အလား ၀န္းက်င္အလွ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ကို ေဆးခ်ယ္ေန သည့္ႏွယ္ရွိသည္။ စာေရးသူတုိ ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသည္ တက္သစ္စ တကၠသီလာ ေက်ာင္းေတာ္သားမ်ား ပီပီ ဖယ္ရီကားေပၚတြင္ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ ပီတိေတြျဖာေနၾကသည္။ ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးေရာက္ေအာင္ မိတၱဴဆုိင္ေတြမွာ ဘယ္လိုကူးခဲ့ရတာေတြလည္းပါသည္။ ေၾသာ္… ၁၀ တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက သင္ခန္းစာေတြ လိုက္မမီေတာ့ ေက်ာင္းတက္မွန္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ အၿငိဳျငင္ခံၿပီး သူတုိ႔စာအုပ္ထဲက သင္ခန္းစာေတြကို မိတၱဴ ျပန္ကူးရတာေတြကိုေျပာတာပါ။ စာေရးသူလည္း တစ္ကိုယ္တည္း အေတြးေတြျဖာရင္း ရန္ကုန္-သန္လ်င္တံတားႀကီးကို ဖယ္ရီကားျဖတ္သန္းေမာင္းႏွင္ေသာအခါ ကားျပတင္းမွ တိုး၀င္ တုိက္ခတ္လာသည့္ေလတုိက္ခံၿပီး ဇိမ္ေတြ႕ေနစဥ္… “အရုဏ္ေမြးဖြားစဥ္ မိုးေကာင္းကင္ မိုးအသစ္ေအာက္မွာကြယ္ .. ကမာၻေျမျပင္ဟာႏုိးထခဲ့ၿပီကြယ္…” ဟူေသာ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္လုိက္ဖက္သည့္ သီခ်င္းသံ ဖယ္ရီကားေနာက္ဖက္ဆီမွ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။ ကိုညီထြဋ္(ေဇာ္၀င္းထြဋ္) အသံလို အက္ကြဲကြဲရွတတေတာ့ မဟုတ္၊ အသံၿပဲႀကီးႏွင့္ျဖစ္သည္။ အဆုိရွင္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လွမ္းေနာက္သည္။

    “ေဟ့ေကာင္၊ ေက်ာ္သန္း ၊ မင္းအသံၿပဲႀကီးနဲ႔ နင္းကန္ေအာ္မေနနဲ႔၊ ဒီမွာ အာရုံပ်က္တယ္”

    အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္…

    “ေအးေလ၊ မင္းအသံကို ကိုညီထြဋ္ ၾကားရင္ ရင္ကြဲနာက်ၿပီးေသမယ္။ ”

    ေက်ာင္းသားလူငယ္တုိ႔၏ထုံးစံအတုိင္း ပြဲက် သြားၾကသည္။ သီခ်င္းဆုိသည့္ ေက်ာ္သန္း ပါးစပ္ပိတ္သြားသည္။ ဤသို႔ႏွင့္ပင္ စာေရးသူတုိ႔ေက်ာင္းေရာက္ခဲ့သည္။

    “တကၠသိုလ္..တကၠသိုလ္၊ တစ္ႀကိမ္တစ္ရက္ခြဲရခက္သလို၊ အိပ္မက္ထဲကတကၠသိုလ္” ဟူသည့္ အတုိင္း အမိတကၠသိုလ္ႀကီးကား လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ အင္းလ်ားကန္၊ ခုံျပာတန္းႏွင့္ ကံ့ေကာ္ပင္ တန္းတုိ႔မရွိလင့္ကစား တကၠသိုလ္သည္ တကၠသိုလ္သာျဖစ္သည္။ နံနက္ခင္းေနျခည္ႏုႏုေအာက္တြင္ ေက်ာင္းသူ/ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားအား တက္ႀကြၿပဳံးရႊင္စြာျဖင့္ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ေရာင္စုံပန္းမ်ား ပြင့္လန္းစြာဖူးပြင့္ေနသည့္ ပန္းခင္းႀကီးထဲတြင္ အေရာင္အေသြး စုံလင္လွေသာ လိပ္ျပာေလးမ်ား ဟုိသည္ပ်ံ၀ဲ ေနသည့္ အလား အမိတကၠသိုလ္ ရင္ခြင္တြင္ ပညာႏုိ႔ခ်ိဳ ေသာက္စုိ႔ေနၾကသည့္ လူငယ္မ်ား..။ အလႊာစုံ၊ လူမ်ိဳးစုံ၊ ဘာသာစုံ ၊ အမုန္းတရားမရွိ၊ အာဃာတ အၿငႇိဳးအေတးမရွိ၊ ေမာင္ရင္းႏွမမ်ား သဖြယ္၊ စလုိက္၊ ေနာက္လိုက္ၾက၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ ေပ်ာ္စရာအတိပင္။

    စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕လည္း ေက်ာင္းတက္သာ မမွန္ခ်င္ေနမည္။ ကင္တင္းန္ ထိုင္ခ်ိန္ၾကေတာ့ တိက်သည္။ အခုလည္း ကင္တင္းန္မွာ လူစုံၿပီ။ ထုံးစံအတုိင္း စားၾက ေသာက္ၾက၊ စၾက ေနာက္ၾကႏွင့္။

    ထိုအခ်ိန္တြင္ လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းထဲမွ စာေရးသူ၏ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုကို စာေရးသူ၏သူငယ္ခ်င္း သုံးခြ သားက စတင္သတိျပဳမိၿပီး ေမးခြန္းတစ္ခုေမးသည္။

    “ေဟ့ေကာင္…သန္႔ဇင္၊ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဒီေန႔မင္း စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ ဘာမွမမွာဘူးလား”

    သီတာက လွမ္းေနာက္သည္။

    “သူ  အာဟာရ သိဒၶိၿပီးေနတာထင္တယ္”။

    ေက်ာ္သန္းတုိ႔ပါးစပ္က ဒါမ်ိဳးက်ျပန္ေတာ့လည္း အၿငိမ္မေန…

    “ဟာ..သီတာ၊ နင္ကလည္း ၊ အာဟာရသိဒၶိၿပီးတယ္ဆုိတာ သူေတာ္စင္ေတြ ဘာေတြမွျဖစ္တာဟ၊ ဒီ သန္႔ဇင္ေအးလိုေကာင္က ဘယ္လိုမွ သူေတာ္စင္မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ နင္ကလည္း တန္ရာတန္ရာ ႏႈိင္းစမ္းပါ၊ ျဖစ္မယ့္ ျဖစ္ အဲဒီေကာင္ သူေတာ္စင္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ အပမွီ(သရဲပူး)လာတာပဲျဖစ္မယ္”

    သီတာကျပန္ေျပာသည္..။

    “ဟဲ့…အပမီွရင္  အစားပိုစားတာ မဟုတ္လားဟဲ့။”

    စာေရးသူကဘာမွျပန္မေျပာဘဲေနတာၾကာလာေတာ့ သုံးခြသား စိတ္မရွည္ေတာ့။

    “ေဟ့ေကာင္…သန္႔ဇင္၊ မင္းဘာျဖစ္ေနတာလည္း၊ ေနမေကာင္းဘူးလား၊ ေက်ာ္သူကို အေၾကာင္းၾကား ေပးရမလား၊ ဒီေကာင္ဘာျဖစ္ေနမွန္းကိုမသိဘူး”။

    ထိုအခါ စာေရးသူက မေျပာလို႔မျဖစ္ေတာ့ ရွင္းျပရသည္။

    “ငါတုိ႔ မြတ္စလင္မ္ေတြ ဥပုသ္လ ဒီေန႔ စၿပီကြ၊ အဲဒါ ငါ ဥပုသ္ေစာင့္ထားလို႔ ဘာမွစားေသာက္လို႔ မရဘူး”…။ ဟုျပန္ေျဖၿပီး ဘာသာျခား သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ တုံ႔ျပန္မႈကို ေစာင့္ၾကည့္သည္။ ထိုအခါ အင္မတန္မွ အစအေနာက္သန္ၾကေသာ စာေရးသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက စာေရးသူအား..

    “မင္းကြာ..အေစာႀကီးကတည္းက ေျပာေရာေပါ့၊ ငါတုိ႔က မင္းဘာစတုိင္ အသစ္ထြင္ျပန္ၿပီလဲလို႔ ထင္ၿပီး မင္းကို၀ိုင္း ေကာေနတာ၊ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ငါတုိ႔မေကာပါဘူး၊ အေစာႀကီးကတည္းက မင္းမေျပာေတာ့ မင္းကို ငါတုိ႔ ၀ုိင္း ေကာတာခံရတာ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္၊ ဘာသာေရးအရ ဥပုသ္ေစာင့္ရတာဆုိရင္ ငါတုိ႔ မင္းကိုဘယ္ေနာက္ပါ့မလဲ”။ ဒီလိုမ်ိဳးၾကျပန္ေတာ့လည္း ဒီငေလာင္ေတြက ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းသည္။…။

    ဤသည္မွာ စာေရးသူ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀က ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဘာသာျခား သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားလည္း မိမိတို႔ရွင္သန္ရာ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ဤသို႔ ေသာ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဓေလ့ေလးမ်ားကို ႀကဳံဖူးၾကမည္ထင္ပါသည္။ ထိုစဥ္အခါက စာေရးသူတုိ႔မွာ Interfaith (ဘာသာေပါင္းစုံ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈရွိၿပီး ရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္ေရး) ဆုိသည္ကို ဘာမွန္းပင္မသိခ့ဲ ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွ စာေရးသူ၏ သူငယ္ခ်င္း မႏၲေလးသား ကိုႏိုင္ေအာင္မင္းေက်းဇူးျဖင့္ Interfaith စကား၀ိုင္း မ်ားသုိ႔ စာေရးသူ တက္ေရာက္ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ထုိအခါတြင္လည္း စာေရးသူေျပာသည့္ စကားတစ္ခြန္းမွာ “Interfaith ဆုိသည္ မွာ ျမန္မာမ်ားႏွင့္ အစိမ္းသက္သက္မဟုတ္၊ နဂိုကတည္းက Interfaith သေဘာထားမ်ား ရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။” အမွန္ပါ…။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္တြင္ ဤက့ဲသုိ႔ေသာ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဓေလ့မ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။ ဆက္လက္လည္း ရွိေစခ်င္ပါသည္။ ဒီလိုဓေလ့မ်ိဳးေလးေတြကို ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ားအထိ အဓြန္႔ရွည္ေစခ်င္ပါသည္။ ဤသည္ကား စာေရးသူ၏ ရင္တြင္းစကား အမွန္ပါ။

    အေၾကာင္းမသင့္လို႔ အေတြးအေခၚ မိႈင္းတုိက္ခံရသည့္ အခါတြင္လည္း  ထို ေကာင္းျမတ္ျဖဴစင္လွသည့္ သေဘာထားမ်ား ေပ်ာက္သြားျခင္း မဟုတ္၊ အေရာင္မွိန္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သာ ျဖစ္ပါသည္။

    လူမ်ိဳး/ဘာသာေရး မုန္းတီးမႈမ်ားကို ေျခရာခံၾကည့္ျခင္း

    ေယဘုယ်အားျဖင့္ စာေရးသူ သုံးသပ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ေတာ့ မုန္းတီးမႈမ်ားမွာ (၂)မ်ိဳးရွိသည္။ ရုိးသားစြာျဖင့္ အထင္လြဲၿပီး မုန္းေနသူမ်ားရွိသလို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ အမုန္းတရားမ်ား ပြားမ်ားေနသူမ်ား လည္းရွိသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ မည္သည့္ ဘာသာမဆုိ ဘာသာတရား ယုံၾကည္ခ်က္ရွိသူမ်ားသည္ မာယာ မ်ားလွေသာ ႏိုင္ငံေရး လွည့္ကြက္မ်ားအတြင္းသို႔ ရုိးသားစြာ က်ေရာက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔က်ေရာက္ခဲ့ရ ျခင္းကို ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳထားေသာ ၀န္းက်င္ေနာက္ခံ အေနအထားမ်ားလည္း ရွိသည္။ ဥပမာ.. အမုန္းတရားမ်ား ပြားမ်ားေစရန္ လႈံ႔ေဆာ္ျခင္းမ်ိဳးမ်ား ရုိးသားသူမ်ားၾကားတြင္ တြင္က်ယ္ လာျခင္း၊ နဂုိကတည္းက စီးပြားေရး အဆင္မေျပသျဖင့္ ထြက္ေပါက္ရွာရာမွ တလြဲထြက္ေပါက္ ရွာမိျခင္းမ်ား၊ ၀ံသာႏု တရားေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ မီဒီယာေလာကထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာေသာ ႏိုင္ငံေရး“က်ား” ႀကီးမ်ား၏  အကြက္ေရႊ႕မႈမ်ား၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး/ဘာသာ တစ္ဘာသာ၏ ၀တ္စားေနထိုင္ပုံမ်ားကို လူအမ်ားစုက ႏွစ္ၿမိဳ႕မႈ အားနည္းလာျခင္း… စသည္စသည္ျဖင့္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း စာေရးသူတုိ႔အေပၚ ပတ္၀န္းက်င္မွ မည္သုိ႔ ထင္ေၾကးေပးေ၀ဖန္ေနၾကသည္ကိုလည္း သိရန္လိုပါသည္။ မီဒီယာမ်ားတြင္ အစၥလာမ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ေရးသားမႈအမ်ားအျပားရွိလာရာ အျငင္းပြားေစာဒက တက္စရာမ်ား၊ စြပ္စြဲ ပုတ္ခတ္ေ၀ဖန္မႈမ်ားရွိသလို အခ်ိဳ႕ေသာ စာေရးဆရာမ်ား၏ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးေရးသားလာမႈမ်ား ကိုလည္း ေတြ႕ေနရပါသည္။ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ လာမႈမ်ား၊ ေ၀ဖန္မႈမ်ားကိုလည္း သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာေရး ပညာရွင္မ်ားမွ မီဒီယာရွင္းလင္းပြဲမ်ားမွေသာ္ လည္း ေကာင္း၊ တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕အစည္းအလိုက္ျဖစ္ေစ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ျပန္လည္ရွင္းလင္းေျဖၾကားမႈ မ်ားကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ၾကားသိေနရပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိဖုိ႔အတြက္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ ေဆြးေႏြး မႈမ်ား၊ ရွင္းလင္းတင္ျပမႈမ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာျပဳလုပ္ဖို႔လိုသလို အျခားတစ္ဖက္မွ အသံမ်ားကိုလည္း နားစြင့္ ၾကည့္ၾကရမည္သာျဖစ္ပါသည္။ စြပ္စြဲေ၀ဖန္ပုတ္ခတ္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ  ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပန္လည္ ရရွိ ေစႏိုင္မည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ႏွပ္ေၾကာင္းေပးေရးသားမႈမ်ားလည္းရွိပါသည္။ အက်ဥ္းမွ်ျပန္လည္မွ်ေ၀ တင္ျပရေသာ္…

    ပဥၥသိခၤနတ္သား ေစာင္းတီးသည့္ဥပမာ…

    အရွင္ ၀ိစိတၱာလကၤာရ (ေရႊစုန္းေခ်ာင္းဆရာေတာ္)၏ “ျမတ္ဗုဒၶ ႏွင့္ အလႅာဟ္ကို ပုန္ကန္ၾကသူမ်ား” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ မိန္႔ၾကားေရးသားေတာ္မူခ်က္မ်ားကို Essential , Volume (1), No.(41) တြင္ ေဖာ္ျပရာ၌လည္း…

            “ဘာသာေရးပဋိပကၡ”ဟူ၍ျဖစ္၏။ အမွန္ေတာ့ ဘာသာတရားတုိင္းသည္ သန္႔စင္မြန္ျမတ္ၾကသည္ သာ ျဖစ္သည္။ ညစ္ပတ္စုတ္ပဲ့ၾကသည္မွာ ဘာသာတရားမဟုတ္၊ ထိုဘာသာကို ကုိးကြယ္ပါသည္ဟု ေႀကြးေၾကာ္ၿပီး ထိုဘာသာတရား၏အဆုံးအမကို မလုိက္နာဘဲ င့ါေလွငါထုိး ပဲခူးေရာက္ေရာက္ ျပဳက်င့္သူမ်ားသာျဖစ္သည္။…”  “အစၥလာမ္သည္ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ကိုမွသာ ကူညီေကာင္းသည္မဟုတ္၊ အျခားေသာ ဘာသာ၀င္မ်ား ကိုလည္း လွဴဒါန္းေကာင္း၊ ကူညီေကာင္းသည္သာျဖစ္၏။ ကုရ္အာန္က်မ္းကို တကယ္ တတ္သိသူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးၿပီးမွ သည္အခ်က္ကို ကၽြႏ္ုပ္ထည့္ေရးျခင္းျဖစ္သည္။ စာမ်က္ႏွာေပါင္း (၃၀၈၈)မ်က္ႏွာရွိေသာ ကုရ္အာန္က်မ္းကို ကၽြႏု္ပ္ေလ့လာၿပီးျဖစ္သည္။ အစၥလာမ္ဘာသာသည္ ကုရ္အာန္ က်မ္းေတာ္ျမတ္၏ သြန္သင္ ဆုံးမခ်က္အရ ဘယ္လူမ်ိဳး၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္ကုိမွ မတရား ေစာ္ကားပိုင္ခြင့္မရွိ။” … “အလႅာဟ္ အရွင္ျမတ္သည္ မႏုႆလူသားတုိ႔ကို တစ္ခါတစ္ရံ ဒုကၡေပး၍ စမ္းသပ္ေတာ္မူ၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ခ်မ္းသာေပး၍ စမ္းသပ္ေတာ္မူ၏။” (၂၁း၃၅) … “ဗုဒၶဘာသာ၌ ခႏၲီပါရမီ ခႏၲီမဂၤလာ စသည္ျဖင့္ ေဟာေတာ္မူသကဲ့သို႔ ကုရ္အာန္က်မ္း၌ ခႏၲီတရားကို အထူးတလည္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည့္အေၾကာင္းအရာ အမ်ား အျပားေတြ႕ရ၏။”… ဟူ၍လည္းေကာင္း…

    ေသြးသစ္ဂ်ာနယ္၊ 10 April 2013 ၊ အမွတ္-၁၂ ၊ ဗုဒၶဟူးေန႔ထုတ္မွာ ဆရာသရ၀ဏ္(ျပည္)ကလည္း အခ်က္တစ္ခုအေနနဲ႔…

    “…မ်က္စိဆံပင္ေမႊးစူးရာမွ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္မႈမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္ေပသည္။ ဤသည္မွာလည္း ေရရွည္တြင္ ပဋိပကၡျဖစ္လာႏုိင္ေစေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားအနက္ တစ္ခ်က္ျဖစ္ေပသည္။… ဟူ၍ လည္းေကာင္း။

            ေသြးသစ္ဂ်ာနယ္၊ ျပည္သူ႔ေရးရာက႑တြင္လည္း ကေလာင္ရွင္ ဘုန္းၫြန္႔လႈိင္က…

    “အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံသားလားလို႔ေမးရင္ “ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားပါလို႔” ရဲရဲ၀င့္၀င့္ ေျပာႏိုင္တဲ့အထိ ျမန္မာစိတ္ကေလးကိုေမြးျမဴလွ်က္ ရန္ၿငႇိဳးေတြကိုဖယ္ရွားၿပီး ကုရ္အာန္က်မ္းပါက႑ေတြ အတုိင္း လိုက္နာက်င့္ႀကံရင္း မိမိသာသနာအတြက္ အက်ိဳးရွိသူေတြျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကပါလို႔ ရိုးသားစြာ တုိက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါတယ္။ … ဟူ၍လည္းေကာင္း။

            မြန္းတည့္ေနဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၁)၊ အမွတ္(၃၂)၊ ေသာၾကာ ၊ ၂ ၊ ၾသဂုတ္ ၊ ၂၀၁၃ ေန႔ထုတ္ ကေလာင္ရွင္ ေနမင္းခန္႔၏ေဆာင္းပါးတြင္လည္း…

    “…ပဋိပကၡႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားျဖစ္ထြန္းျခင္း၏ အရင္းခံေစ့ေဆာ္စိတ္ျဖစ္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အျမင္မၾကည္လင္မႈကို ဥေပကၡာျပဳၿပီး ျပႆနာခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရး အေျဖရွာမည္ဆုိပါက ေရာဂါဇာစ္ျမစ္ အျမစ္ျပတ္ ေစရန္ လုံေလာက္သည့္ေဆး၀ါး ျဖစ္လာႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။…”

    “…ထိုုသို႔ ယဥ္ေက်းမႈအျမင္ မၾကည္လင္ျခင္းက ႏိုင္ငံေရးအရ အုိးစားဖက္အျဖစ္လက္တြဲေနရခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံေရးလိုအပ္ခ်က္ရွိေနခ်ိန္တြင္ ထင္ရွားမႈမရွိေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈရွိလာခ်ိန္တြင္မူ အက္ေၾကာင္း တစ္ခုအျဖစ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ … အမ်ိဳးသားေရး၀ါဒီမ်ား ေခါင္းေထာင္လာျခင္း၊ ဘာသာေရး ကာကြယ္မႈ အစြန္းေရာက္တရားမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား၊ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လိုသူတုိ႔၏ ပဋိပကၡ အခင္းအက်င္းတုိ႔ သပ္လွ်ိဳမႈမ်ား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းခံလိုက္ရသည့္အခါ အၾကမ္းဖက္ေစ့ေဆာ္စိတ္မ်ားအျဖစ္ အသြင္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။”

    အထက္ေဖာ္ျပပါ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ စာေရးသူလက္လွမ္းမီသမွ်ေလ့လာမီေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားမွ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးေရးသားခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူတုိ႔အေနျဖင့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေရး အသြင္ေဆာင္သည့္ ပဋိပကၡမ်ား ထပ္မံမျဖစ္ပြားေစလိုပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အႀကံေပးလိုသည္မွာ ေစာင္းတီးရာတြင္ ေစာင္းႀကိဳးမ်ားေလ်ာ့လြန္းလွ်င္လည္း အသံမထြက္သကဲ့သို႔ ေစာင္းႀကိဳးမ်ား တင္းလြန္းလွ်င္ လည္း နားေထာင္ေကာင္းသည့္အသံမထြက္ပါ။ ထိုအခါ ေလ်ာ့လြန္းသည္လည္းမဟုတ္၊ တင္းလြန္းသည္လည္း မဟုတ္ဘဲ “ပဥၥသိခၤနတ္သား ေစာင္းတီးသည့္ဥပမာ”ကဲ့သို႔ပင္ မိမိယုံၾကည္ခ်က္ကို ဆံျခည္တစ္မွ်င္စာမွ်ပင္ အတိမ္းအေစာင္းခံစရာမလိုေသာ္လည္း အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကိုလုိက္၍ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္သည့္ လူမႈဆက္ဆံေရးနည္းဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္ အနာဂတ္တြင္ ေရရွည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔အတြက္ စီမံကိန္းမ်ား ေရးဆြဲ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္ဟု အႀကံျပဳလိုပါသည္။

    အေျပာင္းအလဲႏွင့္ အသုံးခ်ခံမ်ား

            ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲကာလအစတြင္ စာေရးသူတုိ႔အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ပြဲဦးထြက္ မရႈမလွႀကီး ခံလိုက္ၾကရသလိုပင္ အျခားတစ္ဖက္တြင္လည္း ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားႏွင့္အၿပိဳင္ ႀကီးမားေသာအေရးအခင္းမ်ား  ေပၚေပါက္လာသည္။ ဥပမာ… လက္ပံေတာင္းေတာင္ကိစၥ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ မိေက်ာင္းကန္ လူေနရပ္ကြက္ကိစၥမ်ား… အစရွိသည္ျဖင့္ ျပႆနာမ်ားေပၚေပါက္လာသည္။ ဤကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍…

            ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္ေန႔ထုတ္ The Daily Eleven သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္တြင္…

            “…ၿပီးခဲ့သည့္ ကာလမ်ားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မိေက်ာင္းကန္အပိုင္း(၁)(၂)(၃)တြင္လည္း မိုးေရထဲတြင္ ေနအိမ္မ်ားမႇထြက္ခြာရန္ အင္အားသံုးဖယ္ရႇားမႈမ်ားျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အဆိုပါေနရာတြင္ ေနထိုင္သူမ်ား လမ္းေဘးတြင္ တဲထိုးေနခဲ့ရေသာ အေျခအေနမ်ဳိး ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ ဧရာ၀တီတုိင္း ရႇားခဲအင္း ေဒသတြင္လည္း အင္းကိစၥႏႇင့္ပတ္သက္ၿပီး ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားႏႇင့္ ေဒသခံေတာင္သူမ်ား ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြား၍ ေသြးထြက္သံယိုမႈမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ လက္ပံေတာင္း သပိတ္စခန္းကို ေဖာ့စရပ္ပါေသာ ဗံုးမ်ားျဖင့္ အင္အားသံုး ၿဖိဳခြင္းမႈမ်ဳိးလည္း ရိႇခဲ့သည္။ထိုစဥ္က သံဃာေတာ္မ်ား၏ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရိႇမႈမ်ားက ႏိုင္ငံတကာတြင္ အစိုးရ၏ ပံုရိပ္ကို ထိခိုက္ေစ႐ံု သာမက သမိုင္းဒဏ္ရာ တစ္ရပ္အျဖစ္လည္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။…”ဟု ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ ကာလတြင္ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ပဋိပကၡမ်ား၊ အေရးအခင္းမ်ားတြင္ အသုံးခ်ခံ “scapegoat” ျဖစ္ခဲ့ရသူမ်ားတြင္ ဘာသာစုံ၊ လူမ်ိဳးစုံပါ၀င္ေနသည္ကိုေတြ႕ေနရပါသည္။ “အသုံးခ်ခံ” မ်ားကလည္း မိမိတုိ႔အေျခအေနမွန္ကို အရွိအတုိင္း သိျမင္ဖုိ႔လိုအပ္လိမ့္မည္။ ထိုသုိ႔မဟုတ္ဘဲ စာေရးသူ အထက္တြင္ေဖာ္ျပသကဲ့သုိ႔ ဘာသာေရး/လူမ်ိဳးေရးမႈိင္းတိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ အျခားအေၾကာင္းအရာ မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေစ “အသုံးခ်ခံ”ျဖစ္ေနရသူမ်ား အခ်င္းခ်င္းၾကားတြင္လည္း ထပ္မံ၍ ပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ေပၚ လာဦးမည္ဆုိပါက တစ္ခ်ိန္တုန္းက အဂၤလိပ္အစိုးရက ျမန္မာျပည္ဖြား တုိင္းရင္းသားမ်ား အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္း ကဲြျပားမႈမ်ားျဖစ္ေပၚေအာင္ ဖန္တီးကာ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ အခ်ိန္ဆြဲခဲ့သျဖင့္ “ကၽြန္သက္ရွည္”ခဲ့ရသည့္အျဖစ္ ကို သင္ခန္းစာယူသင့္ပါသည္ဟုလည္း အႀကံျပဳခ်င္ပါေသးသည္။

     

    ေခတ္သစ္လူမႈေရး၀ါဒီမ်ား

            ဒါ၀င္၏ အီဗိုလူးရွင္းသီအုိရီ ဟုဆုိလိုက္သည္ႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒကို ဆန္႔က်င္သည့္အျမင္ရွိသည့္ အေတြးအေခၚတစ္ခုအျဖစ္ သိၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ၏ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ေတာ့ “ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒကိုဆန္႔က်င္သည့္ ၀ါဒမ်ားအနက္ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ဒါ၀င္၀ါဒ”တု႔ိ၏ အားၿပိဳင္မႈမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ေဖာ္ျပလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ထုိ ဒါ၀င္၀ါဒက ယူေဆာင္လာခဲ့သည့္ ၎၏ ေနာက္ဆက္တြဲ၀ါဒျဖစ္ေသာ “ဒါ၀င္၏ေခတ္သစ္ လူမႈေရး၀ါဒ”အေၾကာင္းကို စာေရးသူဖတ္မိ သိရွိသမွ် ျပန္လည္ မွ်ေ၀မည္ျဖစ္ၿပီး ထုိ “ဒါ၀င္၏ေခတ္သစ္လူမႈေရး၀ါဒီ”မ်ား၏ သေဘာထားႏွင့္ အျမင္ကိုလည္း မွ်ေ၀မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ္ လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္ပြဲႀကီးမ်ား၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈမ်ား၏ အဓိက ေရေသာက္ျမစ္မ်ားအနက္တစ္ခုျဖစ္ေသာ ထို၀ါဒကို စာေရးသူေလ့လာမိသမွ် ျပန္လည္မွ်ေ၀ရေသာ္…

    …မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္း အီဗုိလူးရွင္းသီအုိရီသည္ လူမႈေရးသိပၸံမွအစ လူ႔သမုိင္းအထိ၊ စိတ္ပညာ မွအစ ႏိုင္ငံေရးအထိစသည့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ ဘာသာရပ္နယ္ပယ္အားလုံးအတြက္ အဓိကကိုးကား ရေသာ အေျခခံျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ အေတြးအေခၚနယ္ပယ္တုိင္းတြင္ “အသက္ရွင္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရမည္”ဟူေသာေႀကြးေၾကာ္သံႏွင့္ “အသင့္ေတာ္ဆုံးသူသာလွ်င္  ဆက္လက္ အသက္ရွင္မည္”ဟူေသာ ေႀကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားသြားေလၿပီ။ ႏိုင္ငံေရး ပါတီမ်ား၊ ႏုိင္ငံအစုိးရမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္းမ်ား၊ စီးပြားေရး အေဆာက္အအုံမ်ား၊ ပုဂၢလိကအသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ား စသည္တုိ႔တြင္ ထုိေႀကြးေၾကာ္သံမ်ား ဟိန္းေနေတာ့၏။ … ဒါ၀င္၀ါဒျဖန္႔မႈသည္ ပညာေရးမွအစ အႏုပညာအထိ၊ ႏိုင္ငံေရးမွအစ လူ႔သမုိင္း ဘာသာရပ္မ်ားအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔အသုံးျပဳၾကေလသည္။ ဘာသာရပ္တုိင္းကို ဒါ၀င္အေတြးအေခၚႏွင့္ အီဗိုလူးရွင္း သီအုိရီကို ႀကိဳးစား၍ ဆက္စပ္ၾကေလသည္။… ဒါ၀င္ကိုယ္တုိင္က သူ၏အီဗိုလူးရွင္းသီအုိရီကုိ လူမႈေရးသိပၸံ ဘာသာရပ္မွ ကိုယ္က်င့္တရားဆုိင္ရာ သေဘာေပါက္မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေျခခံသေဘာတရားအျဖစ္ တည္ေဆာက္ရန္ ေထာက္ခံေျပာဆုိခဲ့ေပသည္။ အိပ္ခ်္သီးလ္ (H.Thiel) ထံသုိ႔ ၁၈၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရးပို႔ခဲ့ေသာ စာတစ္ေစာင္တြင္ ဒါ၀င္က ေအာက္ပါ အတုိင္း ေရးသားခဲ့ေလသည္။

    “လူႀကီးမင္းကေန၊ ကၽြႏ္ုပ္၏ မ်ိဳးစုမ်ား၏ေျပာင္းလဲမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ အသုံးျပဳေသာပုံစံကို စိတ္ဓါတ္ေရးရာက်င့္၀တ္အပိုင္းႏွင့္ လူမႈေရးအပိုင္းတြင္ ဆင္တူရုိးမွား အျမင္မ်ားအေနျဖင့္ အသုံးခ်ေနသည္ကို ကၽြႏ္ုပ္မည္မွ် ႏွစ္ေထာင္းအားရ စိတ္၀င္စားစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ကို သံသယကင္းစြာ ယုံၾကည္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။” 1

    1 Francis Darwin, The Life and Letters of Charles Darwin, D.Appleton and Co. 1896, vol.2, p.294

    သမုိင္းပါေမာကၡ ခ်က္ ဘာရ္ဇြန္းက လက္ရွိကမာၻတြင္ သိပၸံပညာ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္က်င့္တရားအလြန္အမင္းပ်က္ျပားေနျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ “ဒါ၀င္၊ မားစ္(က္)၊ ေ၀ဂ္နာ” ဟူေသာစာအုပ္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း သုံးသပ္ခ်င့္တြက္ထားေပသည္။ ဤကမာၻေလာကတြင္ ဒါ၀င္၀ါဒ၏ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာရ္ဇြန္း၏ေ၀ဖန္ သုံးသပ္ခ်က္သည္ အင္မတန္ မွန္ကန္ လြန္းလွေပသည္။

    “…၁၈၇၀ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္ၾကားကာလမ်ားတြင္ ဥေရာပတစ္ခြင္လုံး ႏုိင္ငံတုိင္း၌ လက္နက္တပ္ဆင္မႈကိုလိုလားေသာ စစ္အုပ္စု၊ သနားၾကင္နာမႈကင္းမဲ့စြာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈကို လုိလားေသာ အတၱ၀ါဒီအုပ္စု၊ ေခတ္ေနာက္က်ေနေသာလူတုိ႔ကို လက္လြတ္စပယ္ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ခြင့္ေတာင္းဆုိသည့္ နယ္ခ်ဲ႕အုပ္စု၊ အာဏာသိမ္းျခင္းကို လုိလားေတာင္းဆုိေသာ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒီအုပ္စု၊ ျပည္တြင္းရွိလူမ်ိဳးျခားအားလုံးကို သတ္ျဖတ္သုတ္သင္ခြင့္ ေတာင္းဆုိသည့္ လူမ်ိဳးေရး၀ါဒီအုပ္စု စသည္တုိ႔ မႈိလို ေပါက္လာခဲ့သည္။ ၎တုိ႔က အမ်ားလူထု၏ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မႈကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ၎တုိ႔၏ေက်ာ္ၾကားမႈ ဂုဏ္က်က္သေရေတြ က်ဆင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် စပင္ဆာႏွင့္ ဒါ၀င္တုိ႔ကို စတင္ကုိးကား လာၾကေလသည္။ သိပၸံေယာင္ေဆာင္သည့္ ဒုစရုိက္မ်ားဟုပင္ ဆုိရေပမည္။ လူမ်ိဳးခြဲျခား ေရးသည္ ဇီ၀နိယာမျဖစ္သြားသည္။ လူမႈေရးျဖစ္စဥ္အျဖစ္သာ ယူဆၾကေတာ့သည္။ ဒါ၀င္ ၀ါဒီတုိ႔၏အမူအက်င့္ႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မႈေတြခ်ည္း ျဖစ္ေပသည္။”2

    2 Jacques Barzun, Darwin, Marx, Wagner, Garden City, N.Y: Double Day, 1958, pp.94-95 cited  in Henry M.Morris, The Long war Against God, Baker Book House, 1989, p.70

    …လူသားကိုဖြံ႕ၿဖိဳးေသာတိရစာၦန္အျဖစ္ လက္ခံယုံၾကည္သူတုိ႔သည္ အင္အားခ်ိနဲ႔သူတုိ႔၏ ေက်ာကိုနင္းေခ်၍ ျမင့္ေသာအဆင့္သို႔တက္ရန္ ၀န္မေလးၾကေခ်။ နာဖ်ားမက်န္းသူတုိ႔ႏွင့္ အင္အားခ်ိနဲ႔ သူတုိ႔ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရန္ႏွင့္ သူတုိ႔အျမင္တြင္ အဆင့္နိမ့္သည္ဟုထင္ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားကို အစု လိုက္သတ္ျဖတ္ရန္ နည္းလမ္းရွာၾကေလသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတုိ႔လက္ခံယုံၾကည္ထားသည့္ သိပၸံ မ်က္ႏွာဖုံးတပ္ထားေသာသီအုိရီက ထိုကဲ့သုိ႔လုပ္ျခင္းသည္ “သဘာ၀နိယာမတရား”ျဖစ္သည္ဟု သင္ေပးထား ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

    စာေရးသူ၏ ယခုေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ မူရင္းေရးသားသူ ဟာရြန္ယာဟ္ယာ ေရးသည့္ စာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ပညာရွင္ အလီတန္ဂြန္းက အဂၤလိပ္ဘာသာမွ တဆင့္ ျမန္မာဘာသာသုိ႔ျပန္ဆုိသည့္  “လူ႔ေလာကသို႔ ေဘးဒုကၡအေပါင္း ယူေဆာင္ခဲ့ေသာဒါ၀င္၀ါဒ”စာအုပ္မွ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕ကိုသာ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ English version အေနျဖင့္ကေတာ့ ”THE DISASTERS DARWINISM BROUGHT TO HUMANITY” ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။

    “ဤေနရာတြင္ စာေရးသူအေနျဖင့္ အဓိကထား၍ ေျပာလုိသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၀ါဒကိုလက္မခံသူတုိင္း (သုိ႔) ဘုရားမဲ့၀ါဒီ၊ Free Thinker တုိင္းသည္ လူမ်ိဳး/ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းဖန္တီးသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ လူမ်ိဳး/ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္း ဖန္တီးလိုသူမ်ား၊ လူမ်ိဳးတုံးသတ္ျဖတ္ပြဲမ်ားႏွင့္ ဒါ၀င္လူမႈေရး၀ါဒ မည္သုိ႔ဆက္စပ္သည္။ ကမာၻ႕လူသတ္သမားႀကီးမ်ား အမ်ားစုသည္ မည္သို႔ေသာ အုိင္ဒီယာမ်ိဳးျဖင့္ လူမ်ိဳးတုံး သတ္ျဖတ္မႈေတြက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္၊ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခား ဖိႏွိပ္ဆက္ဆံမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္ကို စာေရးသူ ဖတ္မိ သမွ်ကို လက္ရွိျပည္တြင္းေရးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ဆက္စပ္၍ ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ (စာေရးသူ)

    အေၾကာင္းဆက္စပ္သျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ ၂၀၁၃ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁)ရက္ေန႔တြင္ မီဒီယာမ်ားမွတဆင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သုိ႔မိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းကိုလည္း ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုပါသည္။

    “…အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္တဲ့အတြက္ ဒီေနရာမွာကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အလယ္ ပစၥယံညီလာခံမိန္႔ခြန္းကို ကိုးကားၿပီးေျပာၾကားလိုပါတယ္။ … လူမႈတုိးတက္ေရးနဲ႔ ဘာသာေရးတုိ႔ဟာ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာမေဆာင္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ဘာသာတရားရဲ႕နာမကိုအလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီး ဆင္ ျခင္တုံတရားကင္းမဲ့ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မတရားတဲ့အမႈေတြကိုျပဳရင္ေတာ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက အဲဒီ မတရား မႈကို လ်စ္လ်ဴရႈႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ အတိအလင္းေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

    လူအမ်ားကိုနစ္နာေစမယ့္ တရားဓမၼျဖစ္ေလဟန္ ေဟာေျပာမႈေတြ၊ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုလည္း တားျမစ္သြားရမယ္လို႔ အဲဒီမိန္႔ခြန္းမွာ ထင္ထင္ရွားရွားႀကီး ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အဲသလုိပဲ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာကုိးကြယ္ႏိုင္မႈဆုိတဲ့ အခြင့္အေရးကိုေပးတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာေရး ႏွစ္ဌာနစပ္ၾကား စည္းတားရေပလိမ့္မည္လို႔ဆုိခဲ့ပါတယ္။ … ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အလယ္ပစၥယံညီလာခံမိန္႔ခြန္းဟာ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏိုင္ငံအေျခအေနမွာ မ်ားစြာစဥ္းစားစရာ၊ မ်ားစြာသင္ခန္းစာယူစရာျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။”

     

    Liability လား? Asset လား? ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ပိုင္ဆုိင္မႈမ်ား…

            ျမန္မာလိုဆုိရင္ေတာ့ “ပစၥည္းသခၤါရ၊ လူသခၤါရ”ဟု ဆုိရလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ ပိုင္ဆုိင္မႈ မ်ားသည္ အနိစၥသေဘာအတုိင္း ပ်က္စီး၊ ဆုံးရႈံးရတတ္သည့္ သေဘာရွိပါသည္။ ဘာသာတရားတုိင္းတြင္လည္း ထုိသခၤါရတရားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဆုိဆုံးမမႈမ်ားရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ လူအခ်ိဳ႕သည္ ထုိမၿမဲေသာ သေဘာမ်ားကို သိထားပါလ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား “ငါ့ပိုင္ဆုိင္မႈ၊ ငါ့အိမ္”ဆုိၿပီး အတၱေတြ ႀကီးေနရပါသနည္း၊ အမွန္တကယ္ပဲ ထုိပိုင္ဆုိင္မႈမ်ားကို ထာ၀ရတည္တံ့သည္ဟုထင္ေနသည္လား၊ သို႔မဟုတ္ ထာ၀ရ မတည္တံ့မွန္းသိ၍ မိမိ၏ေနာင္သားစဥ္ေျမးဆက္အထိ ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္ေအာင္ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ မ်ားသုံးၿပီး တရားသည့္နည္းေရာ၊ မတရားသည့္နည္းပါသုံး၍ တုိးပြားတည္တံ့ေအာင္လုပ္ေနသည္လားဆုိသည္ကိုေတာ့ ကာယကံရွင္မ်ားသာ သိပါလိမ့္မည္။ စာေရးသူကေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ စီးပြားေရးပညာရွင္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သူ Robert T.Kiyosaki ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းခဲ့သည့္ ခန္႔မွန္းမႈႏွင့္ ၎ခန္႔မွန္းသည့္အတုိင္းျဖစ္ေပၚလာမႈကိုၾကည့္ၿပီး သံေ၀ဂယူမိပါသည္။

    လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အနည္းငယ္က အေမရိကန္မွစတင္ကာ တစ္ကမာၻလုံးတြင္ စီးပြားပ်က္ကပ္ ႀကီးကို ႀကဳံခဲ့ရပါသည္။ ထို စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးမႀကဳံခင္ ႏွစ္အနည္းငယ္ကပင္ Robert T.Kyiosaki က ၎၏ Rich Dad Poor Dad အမည္ရေသာ စာအုပ္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ပိုင္ဆုိင္ေသာအိမ္မ်ားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ရပုိင္ခြင့္ Asset မ်ားမဟုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ေပးရန္ရွိသည့္ တာ၀န္မ်ား(သုိ႔)ေႀကြးၿမီမ်ား Liabilities မ်ားျဖစ္သည္ဟု ခန္႔မွန္း ေျပာဆုိခဲ့သျဖင့္ အေမရိကန္စီးပြားေရး ပညာရွင္ေလာကတြင္ ေ၀ဖန္သံမ်ားညံသြားခဲ့သည္။

    သုိ႔ေသာ္ ေနာက္ ႏွစ္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ၎ခန္႔မွန္းသည့္အတုိင္း Credit Card (အေႀကြး၀ယ္ကဒ္မ်ား) အသုံးမ်ားေသာ ႏုိင္ငံတြင္ အိမ္၊ၿခံ၊ေျမ ေစ်းကြက္က ကေသာင္းကနင္းျဖစ္၊ ဘဏ္ေတြေဒ၀ါလီခံသည့္အခါ (အေႀကြး၀ယ္ ကဒ္မ်ား) စိတ္မခ်ရေတာ့၊ သုံးလို႔မရေတာ့၊ စီးပြားေရးေႀကြးၿမီမ်ားကိုေပးဆပ္ရန္လည္း ေငြမရွိသည့္အခါ မိမိ ေနထုိင္သည့္တုိက္ခန္း၊ အိမ္ခန္းမ်ား (အေႀကြးစနစ္ Installment ျဖင့္၀ယ္ယူထားသည္ကမ်ားပါသည္)ကို ဘဏ္မ်ားသုိ႔ ထိုးအပ္လိုက္ရၿပီး လူေတြအမ်ားႀကီး အလုပ္လက္မဲ့၊ အုိးမဲ့အိမ္မဲ့မ်ားျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ အေမရိကန္လို ကမာၻ႔စူပါပါ၀ါ၊ ကမာၻ႔ပညာရွင္ႀကီးမ်ားေပါမ်ားသည့္ႏိုင္ငံတြင္ စတင္၍ျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အရပ္ကူပါ၊ လူ၀ုိင္းပါ ။ အစုိးရလည္း မေနရ၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကမာၻ႔အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး အစိုးရမွ ျခယ္လွယ္ျခင္း ကင္းေသာ လြတ္လပ္သည့္ေစ်းကြက္ႀကီးကို အစိုးရကေငြစုိက္ထုတ္ကာ ကယ္တင္လုိက္ရသည္။ ႏိုင္ငံလည္း ေတာ္ေတာ္ အေႀကြးတင္သြားသည္။ ဤျဖစ္ရပ္ကုိၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ စာေရးသူက Robert T.Kiyosaki မဟုတ္သည့္တုိင္ သူ႔အေတြးအေခၚ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း စဥ္းစားမိသည္။

    စာေရးသူတုိ႔ိႏိုင္ငံတြင္လည္း သူတုိ႔ႏိုင္ငံမွာလို အေႀကြး၀ယ္ကဒ္ေတြ လႈိင္လိႈင္ သုံးေနတာမဟုတ္သည့္တုိင္ ကိုယ့္အိမ္၊ ကိုယ့္ၿခံသည္ ကိုယ္ပိုင္ဆုိင္သည့္ မေရႊ႕ေျပာင္းႏုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ားဟု အတပ္ေျပာႏိုင္ပါမည္ေလာ၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ စာေရးသူတုိ႔ အိမ္၊ၿခံ၊ေျမမ်ားအား အေလ်ာ္အျဖစ္ ခုႏွိမ္ျခင္း မခံရဟု (သုိ႔) ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးျဖင့္ မပ်က္စီး၊ မဆုံးရႈံးဟု မည္သူအာမခံႏိုင္ပါမည္လဲ။ ႏိုင္ငံႀကီးအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၎တုိ႔ ရစရာရွိေသာအေႀကြးမ်ားကို ေလွ်ာ္ပစ္သည္ဟုေတာ့ ၾကားသိေနရသည့္တုိင္ စာေရးသူတုိ႔ႏိုင္ငံတြင္ ႏုိင္ငံျခားေႀကြးၿမီမ်ား မည္မွ်ရွိေနပါၿပီလဲ၊ ထုိႏိုင္ငံႀကီးမ်ားမွ ထုိေႀကြးၿမီမ်ားကို မေလွ်ာ္ပစ္ခဲ့လွ်င္…အစရွိသည္ျဖင့္ မီးခုိးတန္းႀကြက္ေလွ်ာက္ ေတြးမိလွ်င္ သက္ေမာခ်စရာေတြႀကီးမ်ားသာျဖစ္သည္။

    အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေတာ့… စာေရးသူတုိ႔ ေလာကႀကီးတြင္ ခဏတာေနရသည့္အခ်ိန္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေမတၱာပြားမ်ားကာ ေ၀မွ် ႏိုင္ရန္လိုပါသည္။ သို႔မွသာ စာေရးသူတုိ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအတြက္လည္း ေငြေၾကး၊ အိမ္ၿခံေျမ ပိုင္ဆုိင္မႈစသည္ တုိ႔အျပင္ သစၥာတရား၊ ေမတၱာတရား၊ ဥာဏ္အလင္းထြန္းလင္းေစမည့္ပညာ အစရွိသည့္ လူသားဆန္သည့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ရုပ္ႏွင့္ နာမ္ပိုင္းဆုိင္ရာတရားမ်ားကိုလည္း အေမြအျဖစ္ ထားရစ္ခဲ့ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ စာေရးသူတုိ႔ ခဏတာမွ်ေနရေသာေလာကႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္ ခြဲခြာရာတြင္ေတာ့ တာ၀န္ေက်ပြန္ေသာလူသားတစ္ေယာက္၊ တရားမွ်တေသာ လူသား တစ္ေယာက္အျဖစ္ ခြဲခြာႏႈတ္ဆက္ရင္း ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ အက်ိဳးေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို ရရွိႏိုင္ၾကပါေစလို႔ လူသားအားလုံးအတြက္ ဆုေတာင္းေပးရင္း၊ ေ၀ေနယ်ခပ္သိမ္းကို ေမတၱာပို႔ရင္းျဖင့္…

    သန္႔ဇင္ေအး

    မွီျငမ္းကိုးကား

    ၁။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတရုံး Facebook စာမ်က္ႏွာ

    ၂။ လူ႔ေလာကသို႔ ေဘးဒုကၡအေပါင္းယူေဆာင္ခဲ့ေသာဒါ၀င္၀ါဒ ၊ ဟာရြန္ယာယဟ္ ၊ အလီတန္ဂြန္း(ျမန္မာျပန္)

    ၃။ Rich Dad Poor Dad, Robert T.Kiyosaki

    ၄။ ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိၿပီးေသာ ဂ်ာနယ္မ်ား၊ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ ေအာက္ေျခမွတ္စု Foot Notes မ်ား

  • Self-Reliance (M-Media Blog က႑)

    မတ္လ- ၇ ၊ ၂၀၁၃
    M-Media
    လူမင္းဟန္

    self_reliance

    ေလာကမွာ သူတပါးအလုပ္ကို လုပ္ေနရသူဟာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ႔ ကိုယ္႔ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင္႔ေတြ၊ လုပ္ပိုင္ခြင္႔ေတြ ဆံုး႐ူံးရတာ သဘာ၀ပါပဲ။ တနည္းအားျဖင္႔ဆိုရင္ ကိုယ္႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေတြ အလုပ္ရွင္ကိုေပးလိုက္ရတာပါပဲ။ သူမ်ားစိတ္နဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ျဖစ္ေနတာလို႔ေျပာရင္ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး။ က်ေတာ္တို႔ဘာလို႔ အဲဒီအေျခအေနကို ေရာက္ရတာလဲ။ သူမ်ားဆီမွာ လခစားေလး လုပ္ေနရင္  ဟုတ္တုတ္တုတ္၊ ကိုယ္႔ဟာကိုလုပ္မိကာမွ    ႐ံႈးေနမွာလား၊ ထိုင္ေနရင္ အေကာင္းသား ထသြားမွ က်ိဳးေနရင္ ဒုကၡ၊ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုစလုပ္ရမွာလဲ၊ျဖစ္မွျဖစ္ပါ႔မလား….စသည္စသည္ျဖင္႔ အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာရွိမွာပါ။ ေနာက္ဆံုး အရင္းစစ္လိုက္ရင္ေတာ႔ ကိုယ္တုိင္လုပ္မိရင္ နစ္နာသြားမလား ဆိုတဲ႔ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင္႔ ပဲလို႔ေျပာရမည္ထင္သည္။

    ဒါေပမယ္႔ က်ေတာ္တို႔ မ်က္ေတာင္ တစ္ဆံုးတင္ၾကည္႕လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ မ်က္စိတစ္ဆံုးၾကည္႕ရမွာပါ။ ေနာင္အနာဂတ္မွာ သူမ်ားကို ခ်ည္း မွီခိုေနလို႔ျဖစ္မလား။ က်ေတာ္တို႔ဘ၀မွာေရာ တသက္လံုးသူမ်ား အလုပ္ကိုခ်ည္း လုပ္သြားရရင္ တန္ပါ႔မလား။ ဒီေတာ႔ က်ေတာ္တို႔ဘ၀မွာ ကုိယ္႔အတြက္ကို အလုပ္လုပ္တာမ်ိဳးျဖစ္သင္႔ပါတယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈ႕ကို ကိုယ္႔ဟာ ကိုယ္ရွာေဖြရမယ္။ ဒီေနရာမွာက်ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက တကုိယ္ေကာင္းဆန္ဖို႔ ကိုယ္႔ဖို႔တစ္ခုတည္းၾကည္႔ဖို႔ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ရဲ႕အခ်ိန္၊ ကိုယ္႔ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္၊ ကိုယ္႔လြတ္လပ္ခြင္႔ ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ေျပာတာပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ငါလုပ္တဲ႔အလုပ္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳး ဟာ ငါ႔အတြက္ပဲ ဆိုတာ သေဘာေပါက္ လာရင္ လူဟာ ပိုၿပီး motivateျဖစ္ပါတယ္။ ပိုၿပီးလည္း တီထြင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရွိလာပါတယ္၊ ႀကံရည္ဖန္ရည္ ေကာင္းလာတယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ က်ေတာ္တို႔ဘ၀ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အားကိုးႏိုင္ဖုိ႔၊ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ ျဖစ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားသင္႔ပါတယ္။

    ဒီေလာက ထဲကို စ၀င္လာကတည္းက က်ေတာ္တို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ခႏၵာ၊ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္၊ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ႔ကိုယ္ပိုင္ အေတြးအေခၚ ၊ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင္႔ေတြနဲ႔ လာၾကတာပါ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေတာ္တို႔ အရြယ္ေရာက္လာတာနဲ႔အမွ် က်ေတာ္ တို႔ရဲ႕ ေမြးရာပါ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ေတြကို သူမ်ားကိုေပးလိုက္ၾကပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို သူမ်ားအတြက္ အလုပ္ေတြလုပ္ရင္းနဲ႔ ကုန္ဆံုးပစ္ၾကပါတယ္။ သူမ်ားေတြရဲ႕ျပႆနာေတြ အရႈပ္အေထြးေတြၾကားထဲမွာ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြ စြမ္းရည္ေတြ ကုန္ဆံုးကုန္ပါတယ္။ ကုိယ္႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အႀကံဥာဏ္ အေတြးအေခၚနဲ႔ မရွင္သန္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ သူမ်ားရဲ႕အႀကံဥာဏ္ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ အလုပ္လုပ္ေနရပါတယ္။

    Self_reliance_ubuntu_carre_300ဒီေတာ႔ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ က်ေတာ္တို႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ေတြကိုျပန္ရေအာင္လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေတာ္ဆုိလိုတဲ႔ ပိုင္ဆုိင္မႈ႕ဆိုတာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ေတြကိုပဲ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရုပ္၀တၱဳေတြေတာ႔ အမ်ားႀကီး ပိုင္ဆိုင္ပါရဲ႕ ဒါေပမယ္႔ အရာခပ္သိမ္း သူမ်ားကိုပဲ အားကိုးေနရမယ္ ဆိုရင္လည္း ဒါမွန္ကန္တဲ႔ နည္းလမ္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာပိုင္ဆိုင္မႈ႕ဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး ေပ်ာက္ပ်က္သြားႏုိင္တာမ်ိဳးေလ။ က်ေတာ္ဆိုလိုတဲ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ ဆိုတာ ကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ဆိုလိုပါတယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕လြတ္လပ္ခြင္႔ကို တန္ဖုိးထားရမယ္။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ရမယ္။ အခ်ိန္ကို ကိုယ္႔တိုးတက္မႈ႕ အတြက္ ကိုယ္႔ရဲ႕ ပညာရည္ျမင္႔မားဖို႔ အတြက္ အသံုး ခ်ႏိုင္ရမယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ကသာလွ်င္ က်ေတာ္တုိ႔ဘ၀ကို တိုးတက္ျမင္႔မားေစမွာပါ။

    တကယ္လို႔အေျခအေနအရ သူမ်ားကို အားကိုးရမယ္ဆိုရင္လည္း ဒီအေျခအေနကေန အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ဖို႔ အတြက္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ႀကိဳးစားပါ၊ ျပင္ဆင္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္႔ရဲ႕စိတ္ကို ကုိယ္မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္ တျခားသူေတြက ကိုယ္႔ကို ပိုင္သြားပါလိမ္႔မယ္။ က်ေတာ္တို႔ဟာအရွိန္အဟုန္နဲ႔ေျပာင္းလဲ ေနတဲ႔ေခတ္ႀကီးမွာလူလာျဖစ္ၾကတာပါ။ လူတုိင္းလူတိုင္းဟာ ကိုယ္႔ၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီးမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြရွိဖို႔လိုပါတယ္။ အတိတ္ကလက္ခံ ခဲ႔တဲ႔ သေဘာတရားေတြကို အခုလက္ခံခ်င္မွ လက္ခံေတာ႔မယ္။

    က်ေတာ္တို႔သတိမထားမိတဲ႔ အမွန္တရားတစ္ခုရွိပါတယ္။ ေလာကမွာရွိတဲ႔ လူသားေတြကို အလႊမ္းမိုးဆံုးအရာဟာ Self-interest လို႔ေခၚတဲ႔ ကိုယ္႔အက်ိဳး ကိုယ္ၾကည္႕မႈ႕ပါပဲ။ လူတိုင္းဟာ အရင္ဆံုး ကိုယ္႔အတြက္ကို စဥ္းစားၾကတာပါပဲ။ ဘယ္အလုပ္ရွင္မွ ကိုယ္႔ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ေခၚထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္႔ကို တန္ေအာင္ခုိင္းလို႔ရလို႔ ေခၚထားတာပါ။ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ တစ္ေန႔၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ကိုယ္႔ထက္ပို လုပ္ႏိုင္တဲ႔သူကို ေတြ႕တဲ႔တစ္ေန႔ ကိုယ္႔ကို ေဘးထုတ္ပစ္မွာပါပဲ။ ဒါက်ေတာ္ အလုပ္ရွင္ေတြကို အျပစ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒါသဘာ၀ပဲ။ ဒီေတာ႔က်ေတာ္တို႔ ကိုယ္႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ႔ လူေတြရဲ႕ အကူအညီေတြ အေထာက္အပံ႔ေတြကိုခ်ည္း ေမွ်ာ္လင္႔ေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါကို အထီးက်န္ဆန္မႈ႕လို႔ မျမင္ပဲ ကိုယ္႔ရဲ႕လြတ္လပ္မႈ႕လို႔ျမင္ပါ။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔အရာေတြကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ယုံၾကည္မႈ႕ရွိတဲ႔သူဟာ ပိုၿပီးလြတ္လပ္မႈ႕ ရွိပါတယ္။ ဟိုလူ႕အကူအညီ ဒီလူ႔အေထာက္အပံ႔ ေတြကိုသိပ္ေမွ်ာ္လင္႔ေန စရာမလိုပါဘူး။ ငါ႔ရဲ႕အခက္အခဲကို ငါကိုယ္တုိင္ ေျဖရွင္းႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ ယံုၾကည္မႈ႕မ်ိဳးထားဖို႔လိုပါတယ္။

    သူမ်ားကို အားကိုးခ်င္တဲ ႔စိတ္ဆိုတာ အင္မတန္လြယ္ပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ တုိင္ပင္စရာလူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေဖ်ာ္ေျဖဖုိ႔ အတြက္ ေဆး၀ါးေတြလည္း ရွိတယ္။ ထမင္းမငတ္ ဖို႔ပဲရတဲ႔ အလုပ္ေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကို က်ေတာ္တို႔ လြယ္လြယ္ကူကူ လက္ခံလိုက္ရင္၊ ဒါေတြထဲမွာ က်ေတာ္တို႔ ဘ၀ကိုေမွ်ာလိုက္ရင္ က်ေတာ္တို႔ဟာ ေထာင္ထဲေရာက္သြားတဲ႔ သူေတြလိုျဖစ္သြားပါ္လိမ္႔မယ္။ က်ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ္႔ကိုယ္ ကိုက လြဲရင္ ျပင္ပက အကူအညီေတြကိုခ်ည္း အားကိုးေနတဲ႔ သူေတြျဖစ္လာပါလိမ္႔မယ္။ တကယ္တမ္းဘ၀မွာ ကိုယ္တုိင္နင္လားငါလား ဆံုးျဖတ္ရေတာ႔မယ္အခ်ိန္၊ ရင္ဆိုင္ရမယ္႔ အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ က်ေတာ္တ ို႔ကိုယ္က်ေတာ္တို႔ အားကိုးစရာ ဘာမွ မက်န္ေတာ႔ပဲ ျဖစ္သြား ပါလိမ္႔မယ္။

    ဒီေတာ႔က်ေတာ္တို႔ ဘ၀မွာ ကိုယ္တိုင္ပိုင္ဆိုင္မႈ႕ အတြက္ ႀကိဳးစားရပါလိမ္႔မယ္။ ပထမဆံုးကိုယ္႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားရမယ္။ ေနာက္တဆင္႔ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြကိုပါ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္။ ကိုယ္႔အလုပ္ကို ကိုယ္ပိုင္ဖို႔၊ ကိုယ္လုပ္တဲ႔အရာဟာ ကိုယ္႔အတြက္ အက်ဳိးရွိေစဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။

    self-reliance

    ပထမအဆင္႔ –  အခ်ိန္သတ္မွတ္ပါ

    ေကာ္နီးလီးယက္စ္ဗန္ဒါဗစ္ (Cornelius Vanderbilt) ဟာ အသက္ ၁၂ မွာ သူ႔အေဖရဲ႕ သေဘာၤလုပ္ငန္းေသးေသးေလးမွာ ၀င္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ အဲဒီအလုပ္ကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ေကာ္နီးလီးယက္စ္ ဟာရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးမားတဲ႔ လူငယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ သေဘာၤလုပ္ငန္းႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ရမယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္သတ္မွတ္ၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ထားလိုက္တာဟာ သူ႔ဘ၀ကို အႀကီးအက်ယ္ေျပာင္းလဲေစခဲ႔ပါတယ္။ ဒီ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ သူ႔ရဲ႕ သင္ယူလိုမႈ႕ကို ႏိႈးဆြေပးပါတယ္၊ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ သူ႔ရဲ႕မ်က္စိေရာ နားေရာကို ဖြင္႔ထားဖို႔ အဆက္မျပတ္ သတိေပးသလိုပါပဲ။ သူ႔အေဖရဲ႕အလုပ္ကေန ရသမွ်ကိုသင္ယူတယ္၊ ပိုၿပီးေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရ မယ္ဆိုတာေလ႔လာတယ္။ အသက္ ၁၆ ႏွစ္မွာ သူ႔အေမဆီကေန ေဒၚလာ ၁၀၀ ေခ်းၿပီး မင္ဟက္တန္ နဲ႔ စေတတန္ကၽြန္းကို ေျပးတဲ႔ ခရီးသယ္တင္ သေဘာၤလိုင္းကို ေထာင္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ သူ႔အေမဆီက ေခ်းထားတဲ႔ ေဒၚလာ ၁၀၀ ကို ျပန္ဆပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေကာ္နီးလီးယက္စ္ ဟာ အဲဒီေခတ္က အေမရိကန္မွာ အခ်မ္းသာဆံုး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္ကေတာ႔ ” ဘယ္ေတာ႔မွ သူမ်ား အေစခံမျဖစ္ေစနဲ႔၊ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ ေအာင္လုပ္” ျဖစ္ပါတယ္။

    အခ်ိန္ဆိုတာ က်ေတာ္တို႔ဘ၀မွာ အေရးႀကီးဆံုး အရင္းအျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ အခ်ိန္ဟာ လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳယူဖို႔ အတြက္၊ ပညာရေအာင္ လုပ္တဲ႔ အခ်ိန္ကလြဲရင္ က်ေတာ္တို႔အတြက္ အခ်ိန္ေသ ေတြပါပဲ။

    ဘ၀မွာ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ အခ်ိန္ဆိုတာ ရွိတာပါပဲ။ေကာ္နီးလီးယက္စ္ဗန္ဒါဗစ္ လိုပဲ က်ေတာ္တို႔ဟာ ကုိယ္လိုခ်င္တဲ႔ ဘ၀အတြက္ အခ်ိန္တစ္ခုသတ္မွတ္ၿပီး အလုပ္လုပ္သင္႔ပါတယ္။ ဒီလိုသတ္မွတ္ၿပီး က်ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာေတြေျပာင္းလဲေနတယ္၊ ဘာေတြေျပာင္းလဲလာႏိုင္တယ္ ဆိုတာေတြကို မ်က္ေခ်မျပတ္ ေစာင္႔ၾကည္႕ေနဖို႔လဲ လိုပါတယ္။ ေလာကမွာရုိးသားျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးပါ။ ဒါေပမယ္႔ ရုိးသားေျဖာင္႔မတ္တာနဲ႔ ႏုံတာ အ,တာ မေရာေထြးမိပါေစနဲ႔။ ကိုယ္႔အတြက္ အေတြ႕အႀကံဳယူဖို႔ လုပ္လည္း လုပ္ရပါမယ္။ တေန႔မွာ ငါဟာ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ႏိုင္ရမယ္ဆိုတဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ရွိကို ရွိသင္႔ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရသေလာက္ အေတြ႕အႀကံဳေတြ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကိုလည္း မွတ္သား စုေဆာင္းသင္႔ပါတယ္။

    ဒုတိယအဆင္႔ – တာ၀န္ယူလိုစိတ္ေမြးပါ

    က်ေတာ္တို႔ဘ၀ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ အခါေတြရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြဟာ က်ေတာ္တို႔ အတြက္ အေတြ႕အႀကံဳေကာင္းေတြ၊ အေလ႔အက်င္႔ေတြ သင္ယူဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေတြပါ။ ကိုယ္လုပ္ရတဲ ႔အလုပ္ကို ကိုယ္႔အလုပ္လို႔ သေဘာထားပါ။ တာ၀န္ယူလိုစိတ္ေမြးပါ။ ကုိယ္တာ၀န္ယူရတဲ႔ အပုိင္းကို ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ အၿမဲစဥ္းစားပါ။ သူမ်ားမလုပ္လိုတဲ႔ ပေရာ႔ဂ်က္ေတြ၊ မၿပီးေသးတဲ႔ အလုပ္ေတြကို ကိုယ္က ၿပီးေအာင္ လုပ္ပါ။ျပႆနာေတြကို အထက္လူႀကီးဆီ ယူသြားတာမ်ိဳး မလုပ္ပါနဲ႔။ျပႆနာေျဖရွင္း နည္းေတြကိုသာ အထက္လူႀကီးေတြကို တင္ျပပါ။ တကယ္လို႔ အထက္လူႀကီးဟာ အဲသေလာက္မွ လုပ္ပိုင္ခြင္႔မေပးဘူး၊ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင္႔မေပးဘူး ဆိုရင္ အဲလိုအလုပ္မ်ိဳး၊ အဲလိုေနရာမ်ိဳးမွာ မေနပါနဲ႔။ သတၱိရွိပါ။ က်ေတာ္တုိ႔ဟာ သူမ်ားအလုပ္ကိုပဲ တစ္သက္လံုးလုပ္သြားမယ္႔ သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ကိုယ္႔ကိုကုိယ္ ကၽြန္ဇာတ္ မသြင္းပါနဲ႔။ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္႔ဘ၀အတြက္ သခင္ ပဲျဖစ္ရပါမယ္။ ကိုယ္႔ရဲ႕ လုပ္ႏိုင္တဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ၊ ဆံုးျဖတ္ရဲတဲ႔သတၱိေတြကို အတံုး မခံပါနဲ႔။

    အလုပ္တစ္ခုဟာ လခ ရတာနည္းခ်င္ နည္းပါေစ။ တာ၀န္ယူရတဲ႔အပုိင္းမ်ားတယ္၊ ကိုယ္႔ရဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင္႔လည္း ပိုရလာဖုိ႔ရွိတယ္၊ သင္ယူစရာေတြလည္း ရွိတယ္ဆိုရင္ အဲသလုိ အလုပ္မ်ိဳးကို ေရြးသင္႔ပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတာ႔ပိုရပါရဲ႕ ဘာမွလည္း လုပ္စရာမရွိဘူး၊ သင္ယူစရာလည္းမရွိဘူး၊ တာ၀န္လည္းသိတ္မယူရဘူုးဆိုရင္ အဲလို အလုပ္မ်ိဳးကို မေရြးသင္႔ပါဘူး။ က်ေတာ္တို႔ဦးတည္ရမွာ ပိုက္ဆံ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အရည္ အခ်င္းေတြတိုးတက္ ေအာင္လုပ္ဖို႔၊ ကိုယ္႔အစြမ္းအစကို အားကိုး တတ္တဲ႔အေလ႔အက်င္႔ေတြရလာဖုိ႔ဟာ ပိုက္ဆံ ရဖုိ႔ထက္ အမ်ားႀကီးအေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြဟာက်ေတာ္တုိ႔ ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုးသံုးသြားရမွာပါ။

    တတိယအဆင္႔ – အစာကြင္းဆက္ရဲ႕ထိပ္ဆံုးကို ေရာက္ေအာင္လုပ္ပါ။

    ၁၄၉၉ မွာ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးဆဌမေျမာက္အလက္ဇန္းဒါး (Pope Alexander VI) ဟာ သူ႔သား ခ်က္ဇရီေဘာဂ်ီးယား (Cesare Borgia) အတြက္ အီတလီမွာ ႏိုင္ငံငယ္ေလး တစ္ခု တည္ေထာင္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာလြယ္တဲ႔ အလုပ္ေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ အီတလီဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ႏိုင္ငံတစ္ခုအေနနဲ႔ တစ္စုတစည္းတည္း ရွိတာမဟုတ္ပဲ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံငယ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေဘာဂ်ီးယား ရဲ႕ ရိုမဂ္နာ(Romagna)  ၿမိဳ႕ျပ ႏိုင္ငံေလး ဟာ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ အျပင္းအထန္ ရုန္းကန္ေနရတဲ႔ အေျခအေနပါ။ အီတလီႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုကို လႊမ္းမိုးဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ႔ မိသားစု၀င္ေတြရွိတယ္၊ ဥေရာပရဲ႕ တျခား အင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတြရွိတယ္၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က တျခားၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အႏၱရာယ္ကလည္း ေလွ်ာ႕တြက္လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီးဟာ သူ႔သားရဲ႕ ႏုိင္ငံေလး ေဘးကင္းေစဖို႔ အီတလီရဲ႕ ၾသဇာအႀကီးဆံုး ႏိုင္ငံေရးမိသားစုေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံရပါတယ္။ ျပင္သစ္ဘုရင္ လူ၀ီ ၁၂ နဲ႔လည္း မဟာမိတ္ဖြဲ႔ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ဖို႔ ေၾကးစားစစ္တပ္ ကိုလည္း ဖြဲ႔စည္းရပါေသးတယ္။

    ေဘာဂ်ီးယားဟာ အလြန္အကြက္ျမင္ၿပီး ထက္ျမတ္တဲ႔ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္က သူ႔ႏုိင္ငံေသးေသးေလးကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး အီတလီတစ္ႏိုင္ငံလံုးကို စည္းရုံးသိမ္းသြင္းႏိုင္ဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔အေျခအေနဟာ တျခားသူေတြကို မွီခိုေနရပါတယ္။ ဒီအမွီအခုိေတြဟာ အခ်ိန္မေရြး သူ႔အတြက္ အႏၱရယ္ေတြျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုဖ်က္ဆီးၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မွီခုိအားထားေနစရာ မလိုတဲ႔ အေျခအေနတစ္ခု ဖန္တီးႏိုင္မွသာ သူလိုခ်င္တဲ႔ေနရာကို ေရာက္မွာပါ။

    ပထမဆံုးေငြေၾကးအေျမာက္ အမ်ားသံုးၿပီး အီတလီႏိုင္ငံေရး မိသားစုေတြၾကားမွာ သူ႔ၾသဇာႀကီးမားလာေအာင္ လုပ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ အဲဒီအထဲက သူ႔ကို ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ေလာက္တဲ႔ သူေတြကို အျပတ္ရွင္းပစ္ပါတယ္။ ေၾကးစားစစ္တပ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး သူ႔ကိုယ္ပိုင္ စစ္တပ္တည္ေဆာက္ပါတယ္။ ျပင္သစ္ဘုရင္ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ႕ကို တြန္းလွန္ဖို႔ တျခား ဥေရာပရဲ႕ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတြနဲ႔ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ အီတလီၿမိဳ႕ျပေတြကို တခုၿပီးတစ္ခု သိမ္ယူပါ တယ္။ လူတုိင္းဟာ ကုိယ္လိုခ်င္တာရဖို႔ အၿမဲႀကံစည္ေနၾကတယ္ ဆိုတာ သူေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါတယ္။ ဒီလိုေလာကႀကီးမွာ ကိုယ္က သူမ်ားကို အလြန္အမင္းအားကုိးမယ္၊ သူမ်ားအကူအညီကို အရမ္း ေမွ်ာ္လင္႔ထားမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္႔ ဒုကၡကိုယ္ရွာတဲ႔သူနဲ႔တူပါတယ္။
    (*** အီတလီ ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္ နီကိုလို မက္ကီယာဗဲလီ (Nicolo Machiavelli ) ဟာ သူ႔ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္စာအုပ္ျဖစ္တဲ႔ The Prince မွာ ခ်က္ဇရီေဘာဂ်ီးယားကို ထိေရာက္တဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အမ်ားႀကီး ခ်ီးမြမ္းထားပါတယ္။***)
    သတၱေလာကမွာ အစာကြင္းဆက္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းမွာရွိတဲ႔ သတၱ၀ါေတြ(ဥပမာ- လူ၊ ႏို႕တုိက္သတၱ၀ါ )ဟာ အသိဥာဏ္အရွိဆံုးနဲ႔ အဆင္႔အျမင္႔ဆံုး သတၱ၀ါေတြျဖစ္ပါတယ္။ က်ေတာ္တို႔ဟာလည္း ဘ၀မွာ အစာကြင္းဆက္ရဲ႕ထိပ္ဆံုးကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေရာက္ဖို႔ႀကိဳးစား သင္႔ပါတယ္။ ဒါမွ သူမ်ားကို သိပ္အားကိုးစရာမလိုပဲ တျခားသူေတြကို ကိုယ္က လြမ္းမိုးႏိုင္မွာပါ။

    စတုတၳအဆင္႔ – ကိုယ္ပိုင္ကိုယ္ရည္ ကုိယ္ေသြးေတြဟာ ကုိယ္တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းမွာ ထင္ဟပ္ေနပါေစ။

    က်ေတာ္တို႔ဟာ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုး ရပ္တည္ဖို႔၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ ဒီလိုႀကိဳးစားတဲ႔ ေနရာမွာ က်ေတာ္တုိ႔ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ မရပါဘူး။ စီးပြားေရးလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ လူမႈ႕ေရးလုပ္သည္ျဖစ္ေစ အဖြဲ႕အစည္းအသင္းအပင္း တည္ေထာင္ရပါတယ္။ ကုိယ္ တည္ေထာင္လုိက္တဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုဟာ ကိုယ္႔ရဲ႕ မတူညီတဲ႔ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးေတြ ထင္ဟပ္ေနဖို႔လိုပါတယ္။ သူမ်ားလုပ္သလို လိုက္လုပ္တယ္ဆိုတာ အစပိုင္းမွာေတာ႔ ေကာင္းပါတယ္၊ မကၽြမ္းက်င္ေသးတဲ႔အေပၚမွာ သူမ်ားကို နည္းယူလုပ္တယ္ဆိုတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေရရွည္မွာ သူမ်ားလုပ္သလိုခ်ည္း လုိက္လုပ္ေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။

    လူ႕သမိုင္းတေလွ်ာက္လံုးမွာ ကိုယ္နဲ႔ထပ္တူက်တဲ႔သူဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွမရွိပါဘူး။ ဘယ္ေတာ႔မွလည္း ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတုိင္းလူတိုင္းမွာ မတူညီတဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ အေတြးအေခၚေတြရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို အသံုးခ်ပါ။

    သမိုင္းမွာ ၾသဇာအႀကီးမားဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ အေတြးအေခၚ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းေတြ ကိုယ္ပိုင္စတုိင္ ေတြနဲ႔သာ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကတာပါ။ အၿမဲတမ္း သူမ်ားကို လိုက္တုေန တဲ႔သူဟာ အစစ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ အတု သာျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။

    ( Robert Greene ရဲ႕ Self – Reliance ကိုမွီျငမ္းၿပီး ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

  • အရည္အခ်င္းႏွင့္ လူမ်ိဳး မည္သည့္အရာက အေရးၾကီးသလဲ?

    အရည္အခ်င္းႏွင့္ လူမ်ိဳး မည္သည့္အရာက အေရးၾကီးသလဲ?

    ဇန္နဝါရီ ၉၊၂၀၁၃
    M-Media
    တင္မင္းထြဋ္

    လူမ်ိဳးစြဲ၊ ပုဂိၢဳလ္စြဲ၊ ၀ါဒစြဲမ်ားသည္ စြဲၿမဲစြာလက္ကိုင္ထားသင့္ေသာ အရာမ်ားမဟုတ္ေပ။ မိမိ မိသားစုေကာင္စားေရး၊ မိမိ အသိုင္းအ၀န္းေကာင္းစားေရးမွသည္ မိမိ လူမ်ိဳးေကာင္းစားေရးတို႔ကို ၾကိဳပမ္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခြင့္အေရးႏွင့္ အခြင့္အထူးခံမ်ား ေပးၿခင္းၿဖင့္ ေရရွည္တြင္ မိမိလူမ်ိဳး၏ အရည္အေသြးႏွင့္တန္ဖိုးကို ၿမွင့္တင္ေပးရာမေရာက္ဘဲ အခြင့္အေရးမ်ားေၾကာင့္ မိမိလူမ်ိဳးသည္ အၿခားေသာလူမ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ပါက အရည္အခ်င္းမ်ား က်ဆင္းႏိုင္ေၾကာင္း သတိၿပဳသင့္လွေပသည္။

    ၿမန္မာ႔သမိုင္း၏ ၿမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္တြင္ မိမိလူမ်ိဳး ၀ါဒကို ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္မ်ား ရွိခဲ့သလို  အၿခားေသာ မတူကြဲၿပားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားကိုလည္း လူမ်ိဳးကိုမၾကည့္ အရည္အခ်င္းကို ၾကည့္ကာ တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်ကာ ခ်ီးၿမွင့္ေၿမွာက္စားခဲ့ၾကသည္။ ပသီေသြးေသာက္တပ္သားမ်ား ၊ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္မ်ား ၊ ကမန္ေလးသည္ေတာ္ တပ္မ်ားအပါအ၀င္ လူမ်ိဳးစံုတပ္မ်ားသည္ ၿမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္တြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ အရည္အခ်င္းရွိ လူမ်ိဳးမတူ ကြဲၿပားၿခားနားသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရွိေသာ လူမ်ိဳးမ်ားၿဖစ္ေသာ္လည္း အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ခ်ီးၿမွင့္ေၿမာက္စားခံခဲ့ၾကရသည္။ မိမိလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္းသာ အခြင့္ထူးခံေပးကာ ခ်ီးၿမွင့္ေၿမာက္စားၿခင္းကို ၿမန္မာဘုရင္မ်ား၏ သမိုင္းတြင္ အလြန္အင္မတန္မွ ရွားလွပါသည္။

    ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းမ်ားတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းတြင္သာမက အၿခားေသာ လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္ေဆာင္ရြက္ၾကသည့္ နယ္ပယ္စံုတြင္ တိုင္းရင္းသားစံု၊ လူမ်ိဳးစံုမွ က်ရာက႑မွ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္း ေဆာင္ရြက္ၿခင္း လုပ္ေဆာင္ၿခင္းမွာ အလြန္အင္မတန္မွ နည္းသလို ေအာင္ၿမင္မႈလည္း မရရွိေၾကာင္း သမိုင္းတြင္ေလ့လာႏိုင္သည္။ မတူကြဲၿပားေသာ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု လူမ်ိဳးအစံု၏ အင္အားႏွင့္ တန္ဖိုးကိုလည္း ဂရုၿပဳသင့္လွသည္။

    ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုတြင္ အၿခားေသာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈအေငြ႔အသက္မ်ားလည္း ပါ၀င္ေနသည္။ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ မပ်က္ယြင္းေသာ လူမ်ိဳးစု အင္မတန္မွ နည္းပါးစြာ ရွိေတာ့သည္။

    လူတစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ တန္ဖိုးကို ၎ ေမြးဖြာရာေဒသ၊ လူမ်ိဳး၊ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာတို႔ၿဖင့္ တိုင္းတာ၍ မရေပ။ ၎၏ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ႏွင္႔ ခ်င့္ခ်ိန္သံုးသပ္မႈမ်ားကိုသာ အၿခခံအားၿဖင့္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ လူတစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းႏွင္႔တန္ဖိုးကို မိမိဘာသာေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွသာ ရရွိႏိုင္ေပသည္။  အရည္အခ်င္းႏွင့္တန္ဖိုးကို အခ်ိန္ကာလတစ္ခုသာ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားႏိုင္သည္။ အစဥ္အၿမဲ ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေပ။  အရည္အခ်င္းရွိ လူတစ္ဦးအေနၿဖင့္ မိမိဘ၀တက္လမ္းကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြသြားႏိုင္သည္။ ထိုသို႕ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ားမလိုသလို အခြင့္ထူးခံရရွိရန္လည္း မလိုအပ္ေပ။

    လူတစ္ဦး၏ ဘ၀သက္တမ္းတစ္ခုစာမွ်ၿဖစ္ခဲ့ေသာ စနစ္ဆိုးမ်ားေအာက္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာ လူမ်ိဳးစံုမ်ားတြင္ ထိုစနစ္မ်ား၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ားထဲမွ တစ္ခုၿဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးေရးခြဲၿခားၿခင္းႏွင့္ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒကို လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခံစားခဲ့ရသည္။ ညီညြတ္ၿခင္းသည္ ေအာင္ႏိုင္မႈၿဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ကာ ခြပ္ေစခဲ့သည္မွာလည္း ေခတ္ အဆက္ဆက္ၿဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထိုအက်ိဳး တရားမ်ား၏ ဆိုးေမြၿဖစ္ေသာ တိုင္းၿပည္အတြင္း ေနထိုင္ၾကသူမ်ားတြင္ အားနည္းသူလူမ်ိဳးစုမ်ား ၊ ဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္ အားငယ္စိတ္၊ အငံုစိတ္မ်ား၊ တစ္ဘက္ဆြဲစိတ္ဓါတ္မ်ား ရွင္သန္ခဲ့သည္။

    ပညာေရးနိမ္႔က်ခဲ့ေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားႏွင့္ ေရွးရိုးစြဲလႊမ္းမိုးမႈအားေကာင္းေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္လည္း အေတြးအေခၚဘက္မညီမႈ ႏွင့္ ကန္႕သတ္ခံ ဦးေႏွာက္မ်ားလည္း ၿဖစ္ေစခဲ့သည္။ အရည္အခ်င္းသည္ တန္းဖိုးရွိေသာအရာမဟုတ္ေတာ႔ဘဲ အခြင္႔အေရးမ်ားသည္သာ အားထားရာၿဖစ္ေစခဲ့သည္။ အခြင့္အေရးသည္ အၿမဲတမ္းရရွိႏိုင္သည့္ ကံေကာင္းေစေသာအရာမ်ား မဟုတ္ေတာ့သည္ကိုလည္း သတိၿပဳသင့္လွသည္။

    မိမိလူမ်ိဳး ၊ မိမိအသိုင္းအ၀န္း တိုးတက္ေကာင္းစားေရးကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခြင့္အေရး၊ အခြင့္ထူးခံမ်ား ေပးၿခင္းၿဖင့္ အရည္အခ်င္းကို မည္သို႔မွ်မတိုးတက္လာသလို ထိုအခြင့္ထူးခံရရွိသူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အၿခားတန္းတူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ပါက အရည္အခ်င္း ကြာၿခားမႈမ်ားစြာရွိေနေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ တန္းတူယွဥ္ၿပိဳင္ အခြင့္အေရးေပးၿခင္းၿဖင့္သာ အရည္အေသြးကို တိုးတက္ေစသည္။ ထိုသို႔ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္း မိမိလူမ်ိဳးမွ တၿခားမတူကြဲၿပားလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ကာ မည္သည့္ဘက္တြင္ အားသာခ်က္ရွိသည္၊ မည္သည့္ဘက္တြင္ အားနည္းခ်က္မ်ားစြာရွိေနသည္ကို သိထား ေလ့က်င့္ေပးထားမွသာ မိမိလူမ်ိဳး၏ အရည္အေသြးကိုတိုးတက္ေစႏိုင္သည္။ အခြင့္ထူးခံေပးၿခင္းၿဖင့္ ေရရွည္တြင္ အရည္အခ်င္း မရလာႏိုင္ေပ။

    တစ္ခ်ိန္က လူၾကီးသူမမ်ားသည္ ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း မိမိတို႔၏ မိရိုးဖလာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မိမိတို႔၏ သားေၿမး ဆက္ခံမည့္သူမ်ားကို သူမ်ားထက္ နာနာဖြတ္ကာ တန္ဖိုးတက္ေစ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေစႏိုင္ခဲ့သည္။ မည္သူမွ ကိုယ္႔မ်က္၀တ္ကို ကိုယ္မၿမင္ႏိုင္ၾကေပ တၿခားသူ၏ မ်က္၀တ္ကိုသာ ၿမင္၍ ေ၀ဖန္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အၿခားသူမ်ားမွ မိမိမ်က္၀တ္ကို ေ၀ဖန္လာေသာ အၿမင္မ်ားကိုလည္း နားေထာင္ကာ ၿပဳသင့္ေဆာင္ရြက္သင့္သည္မ်ားကိုလည္း လုပ္ေဆာင္သင့္ေပသည္။ ထိုေနရာတြင္ မိမိလူမ်ိဳးတြင္ အားနည္းခ်က္လံုး၀ မရွိဟူေသာ တစ္ဘက္စြဲ စိတ္ကိုလည္း ေခတၱေမ့ထားသင့္သည္။

    မိမိလူမ်ိဳးမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို သို၀ွက္မႈမရွိ ရွာေဖြကာ အားနည္းခ်က္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿပဳၿပင္ရပါမည္။ ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ အလံုးစံုၿပီးၿပည့္စံုေသာ လူသားလူ႔အဖြဲ႔အစည္း မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် မရွိေသးပါ။ အရည္အခ်င္းႏွင့္ အရည္အေသြးတို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လုပ္ယူေဆာင္ရြက္လို႔ ရသည့္ အရာမ်ားမဟုတ္ေပ။ အဆင့္ဆင့္ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္မ်ားသာ ၿဖစ္သည္။

    အငံုစိတ္မ်ားၿဖစ္ေပၚေနေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ အဖိႏွိပ္ခံလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အရည္အခ်င္းၿမွင့္တင္ေပးရန္ အထူးလိုအပ္လွေနေပသည္။ အဖိႏွိပ္ခံလူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို အခြင့္အေရး၊ အခြင့္ထူးခံမ်ားေပးၿခင္းသည္ ေဆးၿမီးတိုၿဖင္႔ ကုသၿခင္းၿဖစ္ၿပီး ေရရွည္တြင္ အရည္အခ်င္း တိုးတက္ရရွိမႈ အလြန္နည္းပါးသည္။ အငံုစိတ္၊ ဖိႏွိပ္ခံရေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို အင္အားအသြင္ေၿပာင္းလဲကာ အရည္အခ်င္း တိုးတက္ေစႏိုင္သည္။ အလြန္တရာ ဖိႏွိပ္ခံရေသာ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးစုမ်ားမွ ကမာၻႏွံ ့ထြက္ေၿပး လြတ္ေၿမာက္ခဲ့ေသာ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ စိတ္ဓါတ္ေၿပာင္းလဲကာ အသိပညာရွင္ ၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ၿဖစ္ေနသည္ကို လက္ေတြ႔ၿမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ဖိႏွိပ္ခံစိတ္၊ အငံုစိတ္မ်ားကို အင္အားတစ္ခုအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲကာ အခြင့္အေရးမရွိ အရည္အခ်င္းၿဖင့္သာ ရရွိခဲ့သည္မွာ လက္ေတြ႔ပင္ၿဖစ္သည္။

    ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး တံခါမ်ားတစ္ခ်ပ္ၿပီး တစ္ခ်ပ္ဖြင့္ဟလာေတာ့မည္ၿဖစ္ရာ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ကဲ ေခၚသည့္ ေခတ္မ်ားမၾကာမွီ ေပ်ာက္ဆံုးေတာ့မည္ၿဖစ္သည္။ အရည္အခ်င္းသည္ အခရာ က်လာေပေတာ့မည္။ ထိုအခါတြင္ တန္ဖိုးက်ေနေသာ အရည္အခ်င္း ေလ်ာ့နည္းေနေသာ မိမိလူမ်ိဳး ေကာင္စားေရး အၿမင္မ်ားၿဖင့္လုပ္ကိုင္ေနေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ အလားအလာသည္ အလြန္စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ၿဖစ္ေနသည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ဘာသာစြဲကို ေရာေထြးမေနသင့္ေပ။

    ႏိုင္ငံတကာလုပ္ငန္းမ်ားသည္ အရည္အခ်င္းသာ အဓိကၿဖစ္သည္။ လူမ်ိဳး ၊ ဘာသာသည္ အေရးမၾကီးေပ။ စြမ္းရည္အေပၚမွသာ အကဲၿဖတ္ၾကေပသည္။ ထိုအခါ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ယွဥ္ၿပဳိင္ရမည့္ ၿပည္တြင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္လည္း အရည္အခ်င္းကို တန္ဖိုးထားမလား၊ အစြဲမ်ားကို ဦးစားေပးရင္း မိမိတို႔လုပ္ငန္းမ်ား က်ဆံုးခံမလား ဆံုးၿဖတ္ရမည္ ၿဖစ္သည္။ မိမိလူမ်ိဳးကို ဦးစားေပးေသာအစြဲမ်ားကို ဆက္လက္ လက္ကိုင္ထားမည္ဆိုရင္လည္း မိမိလူမ်ိဳး၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ခၽြန္ထားသင့္သည့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီၿဖစ္သည္။

    တင္မင္းထြဋ္

  • ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္ ဖတ္ျပီး စဥ္းစားမိတာေတြ

    ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ၊ ၂၀၁၂
    ေကာင္းကင္ကို

    ေစာင့္ၾကည့္ ဂ်ာနယ္ (၁၈.၉.၂၀၁၂) (အတြဲ ၇ အမွတ္ ၆၃) ထဲက ေတြးစရာ တခုကို ထုတ္ႏုတ္ျပီး ကူးျပပါမယ္။ ဘဂၤါလီဆိုရင္ မုန္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာထားေတြကုိလည္း စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ ရခုိင္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ  အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေစာျမရာဇာလင္းနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးထဲကေန ေကာက္ႏုတ္ျပီး ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ၾကည့္ပါမယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္ (အဝကၽြန္း)က အင္တာဗ်ဴးလုပ္ထားတာပါ။

     ရခုိင္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ  အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေစာျမရာဇာလင္း
    ရခုိင္လြတ္ေျမာက္ေရးပါတီ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚေစာျမရာဇာလင္း (ဓါတ္ပံု MIJ)

    ဂ်ာနယ္ထဲမွာ…. စာမ်က္ႏွာ (၇) မွာ ပါတာက

    ခ်စ္ေမာင္…ဆရာမရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္က ရခုိင္ပဲလား

    ေစာျမရာဇာလင္း…ကၽြန္မ ၁၉၉၂ မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံဘြား ရခုိင္အမ်ိဳးသား ဦးခ်စ္ေမာင္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပါတယ္။ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။

    ခ်စ္ေမာင္ —– ဆရာမ ေနတာကေကာ ဘယ္မွာ ေနပါသလဲ။

    ေစာျမရာဇာလင္း —–ကၽြန္မ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံ ဒကၠာျမိဳ႔မွာ ေနပါတယ္။

    အင္တာဗ်ဴး အလယ္မွာက ရခုိင္ျပည္နယ္က ဘဂၤါလီေတြ ရက္စက္ေၾကာင္း ေျပာထားတာေတြ ပါပါတယ္။

    က်ေနာ္ ေမးခ်င္တာက [ဘဂၤါလီေတြဆိုတာ တေယာက္မွ မေကာင္းဘူးလို႔ ေျပာရင္ ဘာလို႔ ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိယ္ မေနဘဲ ဘဂၤါလီေတြ လက္ေအာက္ သြားေနသလဲ? ဘဂၤါလီေတြကို မုန္းတယ္ ဆိုတာမွာ ဗိုက္ပူနံကား နင္းျပား  ဘဂၤါလီ ေတြကိုမွ ေရြးျပီး မုန္းတာလား? အဲဒီ့ဗိုက္ပူနံကားေတြက လဝက ကုိ လာဘ္ထုိးရေလာက္ေအာင္ တကယ္ပဲ ခ်မ္းသာေနသလား? မေလးရွားကို သြားတာေလာက္က နားလည္လို႔ရတယ္။ မြတ္စလင္ေပမဲ့ ဘဂၤါလီ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူတို႔လို မုန္းတီးေနသူေတြ ဘဂၤါလီ လက္ေအာက္ သြားေနတာက နည္းနည္းေတာ့ ဟာသဆန္ မေနဘူးလား?]

      ဂ်ာနယ္ထဲမွာ စာမ်က္ႏွာ (၇) ေကာ္လံ ၅ မွာပါတာက

    ခ်စ္ေမာင္ —–ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ရခုိင္ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လံုျခံဳေရးကုိေရာ အစုိးရက ၾကည့္ရွႈပါသလား။

    ေစာျမရာဇာလင္း —– ကၽြန္မအမ်ိဳးသားရဲ႕ ညီမေလးကေတာ့ အစုိးရပုိင္းမွာ အမတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားကေတာ့ အစုိးရ ဝန္ထမ္း မဟုတ္ေပမယ့္လို႔ လူ႔အခြင့္အေရး ေဘာင္ထဲကေနျပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံမွာ ရခုိင္ေတြ အပါအဝင္ တျခား ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ က်န္းမာခ်မ္းသာေရး၊ ေဘးအႏၱရာယ္က လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္ ၾကိဳးစားေနၾကတာ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မနဲပ သူဟာ ဒီကုိမလာခင္လည္းပဲ ဝန္ၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ျပီးေတာ့မွ အခု ႏုိင္ငံတကာ သတင္းေတြမွာ ထင္ေနၾကတဲ့ ကိစၥေတြဟာ လံုးဝ မမွန္ကန္တဲ့ ကိစၥေတြ  ျဖစ္တယ္ဆိုျပီးေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ ရွင္းျပသလို တခ်ိဳ႔က ရခုိင္ေတြက မတရားလုပ္တယ္ ဆိုျပီးေတာ့ အထင္လြဲမွႈေတြ ရွိတယ္ ဆိုတာလဲ တင္ျပတာေတြ ရွိပါတယ္။

            ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံ အစိုးရကလည္း အစြန္းေရာက္ေတြကုိ အင္မတန္မွ ေၾကာက္ပါတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတရားသျဖင့္ နစ္နာ ဆံုးရွံုးမွႈေတြကို မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။မတရားေျပာလာတာေတြ ရွိလာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ကလည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစုိးရကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွင္းျပရတာ ရွိပါတယ္။ သူတို႔လည္း နားလည္ပါတယ္။

    အဲဒီ့ အပုိဒ္ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဘဂၤါလီေတြ ဆိုးေၾကာင္း ေရးထားတာေတြပါပါတယ္။

    [ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္ထုတ္ခ်င္တဲ့ ေမးခြန္း နံပါတ္က…. လူေတြ ေျပာေျပာေနတာက ဘဂၤါလီေတြက ဘာသာေရး ဘက္လိုက္တယ္လို႔ ဆုိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံက ရခုိင္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကုိေတာင္ သူတို႔ဆီမွာ ေမြးလာခဲ့၊ ေနလာခဲ့လို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ လက္ခံေသးတာ….ဘာေၾကာင့္ ဒီရုိဟင္ဂ်ာေတြကို က်မွ ဘာသာတူရဲ႕သားနဲ႔ေတာင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လက္မခံရတာလဲ။ သူတို႔ဆီမွာ ေမြးလာတာ မဟုတ္လို႔လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းမွာ အျပန္အလွန္ သတ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္းက အဲဒီ့ေဒသမွာ ေနလာတဲ့ မြတ္စလင္ေတြ ရွိတယ္ဆုိတာက ထင္ရွားပါတယ္။ ဒီေတာ့ နယ္ေျမကုိပဲ ယူျပီး လူေတြကို ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ လက္မခံဘဲ ထားတာက တရားမွ်တတယ္လို႔ ထင္ပါသလား။ အဲလို ျမန္မာႏုိင္ငံက လက္မခံဘဲ ထားရင္ ဟုိဘက္ကလည္း လက္မခံတဲ့ အတြက္ ကေလးငယ္တေယာက္ဟာ ေမြးလာကတည္းက illegal ျဖစ္ေတာ့မယ္။ တရားမဝင္ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ေမြးလာျခင္းကုိက ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္ျခင္း ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံက လုပ္သလိုမ်ိဳး၊ ဘာသာကို မၾကည့္ဘဲ အစဥ္အဆက္ ေနလာခဲ့ျခင္း ေနမလာခဲ့ျခင္းကုိ ၾကည့္သလိုမ်ိဳး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံနည္းတူ မလုပ္သင့္ဘူးလား။ အဲလို ဘာသာကုိ မၾကည့္ပဲ (တကယ္ အစဥ္အဆက္ ေနလာခဲ့သူေတြကုိ) ႏုိင္ငံသားေပးတာကမွ ဘာသာေရးဘက္လိုက္မွႈ ကင္းတာပါ။

    ေနာက္တခုက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဟာ ဘာသာေရးအရ အစြန္းေရာက္လြန္းတယ္၊ ဘက္လိုက္တယ္လို႔ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကေပမယ့္ (((ညီမေလးကေတာ့ အစုိးရပုိင္းမွာ အမတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အမ်ိဳးသားကေတာ့ အစုိးရ ဝန္ထမ္း မဟုတ္ေပမယ့္လို႔ လူ႔အခြင့္အေရး ေဘာင္ထဲကေနျပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံမွာ ရခုိင္ေတြ အပါအဝင္ တျခား ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ က်န္းမာခ်မ္းသာေရး၊ ေဘးအႏၱရာယ္က လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ အခ်ိန္ျပည့္ ၾကိဳးစားေနၾကတာ ရွိပါတယ္။))) ဆိုေတာ့ကာ သူတုိ႔ကုိ ဟုိမွာ အမတ္ျဖစ္ခြင့္ ဘာလို႔ ေပးရသလဲ။ (ဒီေနရာမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံကုိ ေကာင္းလွျပီလုိ႔ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏွစ္ႏုိင္ငံတည္း ယွဥ္ၾကည့္ရံု သက္သက္ပါ။) ဘာလို႔ သူတို႔က်ေတာ့ ဟုိမွာ လူ႕အခြင့္အေရးစကား ေျပာခြင့္ရွိျပီး ဟုိလူေတြက်ေတာ့ ဒီမွာ လူ႔အခြင့္အေရးစကား ေျပာခြင့္ မရွိရတာလဲ။]

    စာမ်က္ႏွာ ၂၇မွာ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ

    ခ်စ္ေမာင္…..ကာ့က္စ္ဗဇား (ဖေလာင္းခ်ိတ္)၊ ပန္းဝါ၊ အဝကၽြန္းတုိ႔က ရခုိင္ေတြရဲ႕ အေျခအေနေကာ။

    ေစာျမရာဇာလင္း —- အဲဒီကလူေတြက ကၽြန္မတုိ႔ဆုိရင္လဲ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လူေတြနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ပဲ။ ကၽြန္မတုိ႔လည္း ေလးစားတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစုိးရက လံုျခံဳေရးအတြက္ အရမ္းဂရုစုိက္တယ္။ ပုလိပ္ေတြ ဆိုရင္လည္း အရမ္းဂရုစုိက္တယ္။ လူထုကုိ အရမ္းအကာအကြယ္ လုပ္ေပးတယ္။ ဒီေလာက္လူဦးေရမ်ားတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ လူထုကုိ အရမ္းဂရုစုိက္တယ္။ အခုကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ုိကုိ ႏုိင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး အဖြဲ႕ကေနျပီးေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ၾကမယ္၊ ေဆြးေႏြးၾကမယ္၊ တိုင္ပင္ၾကမယ္ ဆိုျပီးေတာ့မွ ေခၚလာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ကၽြန္မတုိ႔ဘက္ကလည္း အျပဳသေဘာေဆာင္ျပီးေတာ့မွ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအဆင့္ လက္မွတ္ထုိးထားတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဖုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရနဲ႔ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ အေနအထားေတြကုိ အကုန္လံုး အစုိးရနဲ႔ စားပြဲေပၚမွာ ေဆြးေႏြးရမယ့္ အေနအထားေတြ ရွိေနပါေသးတယ္။

    ျဖစ္ခ်င္တာကေတာ့ရခုိင္ျပည္နယ္ထြက္တဲ့ သဘာဝ သယံဇာတ ဓါတ္ေငြ႕ေတြ ကုိလည္း ရခုိင္ျပည္နယ္အတြက္ လိုခ်င္ၾကမွာပါပဲ။

    က်ေနာ္ ဆက္ျပီး ေျပာခ်င္တာေတြက ….ဒီေမးခြန္းေတြ ေျဖထားတုန္းက အဲဒီ့ အခ်ိန္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ဘဂၤါလီ မြတ္စလင္ေတြက ဘဂၤါလီ ဗုဒၶဘာသာေတြကို အၾကမ္းဖက္မွႈ မက်ဴးလြန္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေဒၚေစာျမရာဇာလင္းက ေအးေအးေဆးေဆးပဲလို႔ ေျပာသြားတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ခ်င္တာက အစုိးရေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ျပဳမူပံုပါ၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ အၾကမ္းဖက္မွႈေတြ မျဖစ္ခင္ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေစာျမရာဇာလင္း ကုိယ္တုိင္ ေျဖထားတာက “ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစုိးရက လံုျခံဳေရးအတြက္ အရမ္းဂရုစုိက္တယ္။ ပုလိပ္ေတြ ဆိုရင္လည္း အရမ္းဂရုစုိက္တယ္။ လူထုကုိ အရမ္းအကာအကြယ္ လုပ္ေပးတယ္။ ဒီေလာက္လူဦးေရမ်ားတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ လူထုကုိ အရမ္းဂရုစုိက္တယ္။” ဆုိတာပါပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ဘဂၤါလီ မြတ္စလင္ေတြက ဘဂၤါလီ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မွႈ၊ သတ္ျဖတ္မွႈ ျဖစ္ျပီးသြားတဲ့ အခါမွာဆိုရင္… ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ႏုိဗယ္ဆုရွင္ Muhammad Yunus က မြတ္စလင္။ (ဒီေနရာမွာ သူကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာကုိ ထည့္ေရးတာက ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာတူျခင္း မတူျခင္းက လူ႔အခြင့္အေရး ကိစၥကို ထုတ္ေျပာတဲ့အခါမွာ အဓိက မက်ဘူး။ ကုိယ့္ဘာသာဝင္ျဖစ္မွ လူ႔အခြင့္အေရး ရထိုက္တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကုိ ေထာက္ျပခ်င္တာပါ။) Muhammad Yunus က မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ျခင္း ခံလိုက္ရတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြ ဘက္က ရပ္တည္ေျပာဆုိခဲ့တယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ အမ်ိဳးသမီးလည္း ထုိနည္းတူစြာပဲ။ အဲဒီ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြကုိ ေဝဖန္ျပစ္တင္ခဲ့တယ္။ ပ်က္သြားတဲ့ ဘုရားေတြအတြက္လည္း ျပန္ျပင္ေပးမယ္လို႔ ကတိေပးတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြကို ဂရုစုိက္တယ္။ အကူအညီေတြကိုေပးတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မွႈမွာ တာဝန္အရွိဆံုး သူေတြကို အေရးယူ ေျဖရွင္းမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ လူအခ်င္းခ်င္း လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡဆိုတာ ရွႈတ္ခ်ထိုက္ေပမဲ့ လံုးဝမလိုလားအပ္ေပမဲ့ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ႏုိင္ငံတကာက ျမန္မာႏုိင္ငံကုိပဲ ပုိျပီး ေဝဖန္တယ္ ဆိုတာက ျမန္မာႏုိင္ငံက အစုိးရကပါ ႏွိပ္ကြပ္သူထဲမွာ ပါတာရယ္၊ ကုိင္တြယ္ပံု ညံ့တာေတြ၊ ျဖစ္ခါစမွာ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းေထာက္ေတြ၊ ႏုိင္ငံတကာ ေကာ္မရွင္ေတြကုိ ေပးမဝင္ရဲ တာေတြရယ္ေၾကာင့္ပါ။ OIC ကုိ ေပးဝင္ဖုိ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါ။ ၾကားေနအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ ကုလသမၼဂၢအဖြဲ႕ေတြကိုပါ ေပးမဝင္ရဲတာေတြ ေၾကာင့္ပါ။ ထုိနည္းတူ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာက်ေတာ့ အစိုးရနဲ႔ နုိင္ငံေရး သမားေတြက လူနည္းစု ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကို တတ္နုိင္သမွ် ကာကြယ္ေပးဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္မွာက်ေတာ့ မုန္းတီးေရး ေသြးထုိးေနတာေတြ၊ ျပည္တြင္းမီဒီယာေတြက တဘက္ရဲ႕ ပံုေတြသတင္းေတြကို လံုးဝ မေဖာ္ျပပဲ အလြန္အမင္း ဘက္လိုက္တာေတြေၾကာင့္ပါ။

    ဒီေနရာမွာ တခုရွိတာက ရခုိင္ေတြကုိ ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းၾကံဳးရမ္းမယ့္ သူေတြကိုလည္း လံုးဝမႏွစ္ျမိဳ႕ပါ။ အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ Anti-Rakhine ေတြကုိေရာ Anti-Rohingya ေတြကုိပါ က်ေနာ္ မလိုလားပါ။ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ လူဆိုးေတြ အစြန္းေရာက္ေတြ ရွိသလို အျပစ္ကင္းသူ လူေကာင္းေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အကုန္သိမ္းၾကံဳးေျပာျခင္းက အျမင္က်ယ္သူ၊ မွ်တသူ၊ ဘက္မလိုက္သူေတြကုိပါ ေစာ္ကားသလို ျဖစ္ေစပါတယ္။ ျမန္မာ တခ်ိဳ႕ မေကာင္းရံုနဲ႔ လူမ်ိဳးအလိုက္ ေစာ္ကား တံဆိပ္ကပ္တာဟာလဲ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းျခင္းပါပဲ။

    ေနာက္တခုက က်ေနာ္ ဖတ္မိတဲ့ post တခု ရွိတယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြသာ ဗုဒၶဘာသာေတြခ်ည္း ဆိုရင္ ရခုိင္နဲ႔ ရုိဟင္ဂ်ာေတြ တည့္ေနမွာပဲ ဆုိတဲ့ပို႔စ္ပါ။ အဲဒါကုိ က်ေနာ္ လက္မခံပါဘူး။ လူေတြေျပာေနၾကသလို ဘာသာေရး ကိစၥ သက္သက္ ဆိုတာကလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာေရး ခြဲျခားမွႈ ပါတယ္ ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့ထက္ ပုိျပင္းပါတယ္။ အသားအေရာင္ ခြဲတာေတြ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ခြဲတာေတြပါ ပါပါတယ္။ ပထမဆံုး စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ဒီအင္တာဗ်ဴးအရဆိုရင္ မြတ္စလင္ေတြကုိ အျပင္းအထန္ မုန္းလြန္းတယ္ ဆိုရင္ ဘဂၤါလီေတြကို အျပင္းအထန္ မုန္းတယ္ဆုိရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ သြားေနၾကမွာ မဟုတ္ပါ။ အခုေတာ့ ကုိယ့္ထက္သာတဲ့ ကိုယ့္ထက္ power ၾကီးသလို ျဖစ္ေနတဲ့ ဟုိဘက္က အာဏာပုိင္ေတြ၊ သူေဌးေတြနဲ႔က်ေတာ့ တည့္ျပီး၊ အတူတူ သြားေနေနျပီး ဆင္းရဲတဲ့သူေတြကုိက်မွ ေရြးမုန္းသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္တခုက လူမ်ိဳးခြဲတာ၊ အသားအေရာင္ ခြဲတယ္ဆုိတာကလည္း တျခားႏုိင္ငံေတြမွာပါ (ဘာသာတူေပမဲ့)ခုခ်ိန္ထိ ရွိေနဆဲ ကိစၥပါ။ ဒီေတာ့ ဘာသာေရးသက္သက္တင္ မဟုတ္ပါ။ ဆဲတာကုိပဲ ၾကည့္ပါ။ ေစာက္မြတ္စလင္ လို႔ ဆဲတဲ့သူထက္ ေစာက္ကုလားလို႔ ဆဲမယ့္သူက ပုိမ်ားပါတယ္။ (တကယ္ကေတာ့လူမ်ိဳးအရေရာ ဘာသာအရပါ သိမ္းၾကံဳးျပီး မဆဲသင့္ပါ) ကုလားေတြ အကုန္လံုး ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သြားဦးေတာ့ အျမင္က်ဥ္းၾကရင္ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမွႈ၊ အသားအေရာင္ ခြဲျခားမွႈ အေနနဲ႔ ျပႆနာေတြက ဆက္ရွိေနမွာပါ။ ဘာသာတူလာလို႔ မုန္းသူအေရအတြက္ နည္းနည္းေလ်ာ့သြားရင္ေတာင္ ခြဲျခားမွႈကေတာ့ ဆက္ရွိမွာပါ။ အဲဒါကုိ သိသာေစဖုိ႔ ပန္းေသးတရုတ္(မြတ္စလင္) အသားျဖဴျဖဴ တေယာက္နဲ႔ ဟိႏၵဴကုလားအသားမည္းမည္း တေယာက္ကုိပဲ ယွဥ္စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ မခင္ေသးတဲ့ တရုတ္ပန္းေသး မြတ္စလင္နဲ႔ မခင္ေသးတဲ့ ဟိႏၵဴကုလားတေယာက္။ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ အမ်ားစုက (အကုန္လံုးေတာ့ မဟုတ္ပါ) ပန္းေသးတရုတ္ကုိ မြတ္စလင္ျဖစ္ေပမယ့္ ဟိႏၵဴအသားမည္း ကုလားထက္ ပိုျပီး လက္ခံၾကပါလိမ့္မယ္။ အသားမည္းမည္း မြတ္စလင္ဆိုရင္ေတာ့ ပုိျပီး လက္မခံၾကတဲ့သူ မ်ားပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေတြက ဘာသာေရး သက္သက္ထက္ ပုိျပင္းပါတယ္။

    ရုပ္ရည္ကို မူတည္ျပီး ခြဲျခားပံုကုိ ေျပာရရင္  ေဘာလံုးသမားခ်င္း အတူတူေတာင္  ဇီဒိန္းလို မြတ္စလင္ ေဘာလံုးသမားထက္  အသားမည္းတဲ့ African ေဘာလံုးသမားမ်ိဳးကုိ တခ်ိဳ႔က ေစာက္ကုလားဆိုျပီး ဆဲတတ္ၾကတာမ်ိဳးပါ။

    ဆက္စပ္ျပီး စဥ္းစားလို႔ရေအာင္ က်ေနာ္ အရင္က ေရးထားခဲ့ဟာေတြကုိလည္း ေအာက္မွာ copy လုပ္ျပထားပါတယ္။

    “ေနာက္ ကုိယ့္အိမ္ကုိယ္ မီးရွိဳ႕တယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကလည္း ေျပာရတာ အက္ေၾကာင္းထပ္ေနျပီ။ ဦးမ်ိဳးေက်ာ္ ဆိုတဲ့သူေျပာလို႔ သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေရးတာပါဆိုရင္ သူေျပာသေလာက္ပဲ ေရးေတာ့မွာလား။ ေနာက္ဆံုးပိတ္ တျခား observation မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဦးမ်ိဳးေက်ာ္ကိုေတာ့ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္သင့္တာေပါ့။ ဥပမာ… ေရးထားတာက“မိမိတုိ႔ ေနအိမ္ကုိ မိမိ ကုိယ္တုိင္ စတင္ မီးရႈိ႕ျခင္း အျပင္ ရခုိင္လူမ်ဳိးမ်ား၏ ေနအိမ္ မ်ားကုိပါ စတင္ မီးရႈိ႕ ခဲ့ရာမွ ျဖစ္ပြား ခဲ႔သည္ကုိ ေတြ႕ရွိ ရၿပီး ယင္းျဖစ္စဥ္ မ်ားကုိ ၾကည္႔လွ်င္ ပဋိပကၡ မ်ား ျဖစ္ပြား လာရျခင္း မွာ ျပည္ပ နုိင္ငံျခား အဖြဲ႔အစည္း မ်ား၏ ပေယာဂ ေၾကာင္႔ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ေၾကာင္း” လို႔ ေရးထားေတာ့ သူက ေျပာလာရင္ ျပန္ေမးလို႔ ရတာေတြက …ရခုိင္ေတြအိမ္ကုိပါ မီးေလာင္ေအာင္လို႔ သူတို႔က ရွိဳ႕တာလား (ဒါဆိုရင္ေတာ့ လူမ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးလံုး ေရာေနၾကတဲ့ ရပ္ကြက္မ်ိဳးမွာမွ အဓိပၸါယ္ရွိမယ္။ ရခုိင္သက္သက္ မြတ္စလင္ေတြသက္သက္ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္မ်ိဳးဆိုရင္ ရွိဳ႕ရင္ ရွိဳ႕တဲ့သူရဲ႕ရပ္ကြက္ပဲ မီးေလာင္မွာေပါ့။ သူတုိ႔အိမ္ သူတို႔ ရွိဳ႕တယ္ဆုိတာကုိ ဦးမ်ိွဳးေက်ာ္က သူကုိယ္တိုင္ျမင္လိုက္၇တာလား။ ဘယ္သူက ေျပာတာလဲ။ တေယာက္ေယာက္က တကယ္ မ်က္ျမင္ ေတြ႕လိုက္တာလား။ တမင္လုပ္ၾကံဖန္တီးထားတဲ့ ပါးစပ္သတင္းလား။…အိမ္မီးေလာင္သြားတဲ့ မြတ္စလင္ေတြကေရာ ဘာျပန္ေျပာလဲ? အဲဒါမ်ိဳးေတြကို ေသခ်ာေမးဖုိ႔နဲ႔observation လုပ္ဖုိ႔ လိုပါတယ္)”

    “တကမၻာလံုးက သတင္းဌာနေတြ အကုန္မွားျပီး ျပည္တြင္းသတင္းဌာနေတြေလာက္ပဲ မွန္တယ္ဆုိတာ သဘာဝက်ရဲ႕လား ။ တကမၻာလံုး မွားေနတယ္ဆုိရင္  ျမန္မာႏုိင္ငံကုိပဲ (မြတ္စလင္မဟုတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြကပါ) ဘာအညွိဳးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေန၇တာလဲ။ ၾကားေနအဖြဲ႕အစည္းျဖစ္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႕ေတြ၊ ကုလသမၼဂၢက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ သာမက အယ္လ္ခုိင္းဒါကုိ ေခ်မွႈန္းေလ့၇ွိတဲ့ အေမရိကန္ကပါ ဒီကိစၥက်မွ ဟိုဘက္ကုိ တျခားဘက္ကုိ ဘက္လိုက္ေနၾကတယ္ဆုိတာ ျဖစ္ႏုိင္သလား? OIC ကုိ ဆန္႔က်င္တာက ထားပါေတာ့။ ကင္တားနားက အစ ဆန္႔က်င္ရေလာက္ေအာင္ အမွန္တကယ္ ဘက္လိုက္ေနၾကျပီလား။ OIC ကုိ လက္မခံတာက ထားေတာ့။ ဘာလုိ႔ ကုလသမၼဂၢ ဦးေဆာင္တဲ့ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕ကုိ အဝင္ မခံရဲရတာလဲ။ ဟိုလူေတြဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံသားသာ ဆုိရင္ ဘာလို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရ်္က သူတို႔ကုိ ျပန္ေမာင္းထုတ္ရတာလဲ။ သူတို႔မွာ ဟိုဘက္ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားသာ ရွိရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွၤ အစုိးရက ျပန္လက္မခံရင္ ကမၻာကလည္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ဝိုင္းေျပာမယ့္ အျပင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အတို္က္အခံေတြကပါ သူတို႔ အစိုးရကို အျပစ္တင္မယ္ထင္တယ္။ အခု ဘာေၾကာင့္ အျပစ္မတင္ၾကတာလဲ။ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိပဲ ဝိုင္းအညွိဳးထားေနတာလား။ လဝက က လာဘ္စားတာကသာ အဓိက အေၾကာင္းရင္းဆုိရင္ လဝက ကုိ ထုိးရတဲ့ လာဘ္ဆိုတာက ျမန္မာအစစ္ဆုိရင္ေတာင္ မနည္းထုိးရတာ။ ဒီေတာ့ အဲေလာက္မွ ပုိက္ဆံရွိေနရင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ ဟုိမွာ မေနဘဲ ဘာလုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံမဲ့အျဖစ္ ဒုကၡလာခံေနၾကတာလဲ?”

    တရားမဝင္ ခုိးဝင္လာသူ စီးပြါးေရးသမား အနည္းငယ္ေတာ့ ၇ွိလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႕သာ႔ ဒီမွာေမြးလာျပီး ဘုိးဘြားေတြ လက္ထက္က ႏုိင္ငံသားရျပီးမွ ခုမွ ျပန္ႏွင္ထုတ္ခံရတာဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ? ဥပမာ ေပးရရင္ …ကုိယ့္မ်ိဳးဆက္မွာ စင္ကာပူျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္ႏုိင္ငံျဖစ္ျဖစ္ သြားအေျခခ်ျပီးခါမွ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ ကုိယ့္ ေျမးျမစ္ေတြက်မွ အဲဒီ့ႏုိင္ငံအစုိးရေတြက ကုိယ့္ next generation ေတြကို ႏုိင္ငံသား အျဖစ္ကေန ျပန္ရုပ္သိမ္းရင္ သူတို႔ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာ သြားေနရမလဲ? ဘယ္ႏုိင္ငံက လက္ခံမွာလဲ?ကုိယ္ အဲ့လိုလူ ျဖစ္ရင္ေရာ ကုိယ့္ ေျမးျမစ္ေတြ အတြက္ ဘယ္လုိ ခံစားရမလဲ?အဲလိုလူေတြကို က်ဴးေက်ာ္သူလို႔ ေခၚရင္ သူတို႔ဟာ ေမြးရာပါ က်ဴးေက်ာ္သူေတြပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေမြးလာျခင္းကုိက က်ဴးေက်ာ္မွွႈ၊ ရာဇဝတ္မွႈ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ တဘက္မွာ သူတုိ႔ထဲကပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားလူမ်ိဳးကပဲျဖစ္ျဖစ္ အၾကမ္းဖက္လာရင္ေတာ့ အေရးယူအျပစ္ေပးရမွာ ႏုိင္ငံတကာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြနဲ႔အညီ (အၾကမ္းဖက္သူကုိပဲ) ႏွိမ္နင္းရမွာက တပုိင္းပါ။

    ေကာင္းကင္ကုိ
    စာေရးသူထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံျပီးေဖာ္ျပပါသည္။

  • အေမွာင္စိတ္ ၊ ေအာင္စိတ္ ႏွင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈအေပၚ သေဘာထား

    အေမွာင္စိတ္ ၊ ေအာင္စိတ္ ႏွင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈအေပၚ သေဘာထား

    ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ၊ ၂၀၁၂
    M-Media

    စာေရးသူမွ်ေ၀ခ်င္တဲ့ “အေမွာင္စိတ္” ဆုိတာကေတာ့ မနာလို၀န္တိုမႈ၊ သိမ္ငယ္မႈ၊ လုိတာထက္ ပိုေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ “အေမွာင္စိတ္”နဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္ေပးတတ္တဲ့၊ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ မွ်မွ်တတၾကည့္ေပးတတ္တဲ့ “ေအာင္စိတ္”ေတြ အေၾကာင္းပါ။ အဲဒါေတြကို အဓိကဆုိလိုပါတယ္။

    ယေန႔ေခတ္မွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ အနည္းဆုံးေတာ့ လူ(၁၀)ေယာက္မွာ (၈)ေယာက္ခန္႔ဟာ ေရာဂါတစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုကို ခံစားေနရပါတယ္။ စိတ္က်ေရာဂါ၊ စိတ္ႀကြေရာဂါ အစရွိတဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚ ခံစားရတဲ့ေရာဂါေတြ အပါအ၀င္ အဲဒီလို စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာေရာဂါေတြကတဆင့္ ႏွလုံး၊ ေသြးတိုး အစရွိတဲ့ ေရာဂါႀကီးေတြအထိပါ ျဖစ္ေပၚခံစားေနရတာေတြလည္းရွိပါတယ္။ စာေရးသူကေတာ့ ဒီေခတ္မွာ အျဖစ္မ်ားတဲ့ ေရာဂါေတြ အေၾကာင္းကို ေဆးပညာဆုိင္ရာ ရႈေထာင့္ကေန တင္ျပမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚေနတဲ့ လူအမ်ားစုရဲ႕ လူေနထုိင္မႈစရိုက္၊စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ေတြကိုေဖၚျပၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာစြာနဲ႔ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းမလဲ ဆုိတာကို စာေရးသူရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံေတြ၊ ေလ့လာမႈ ေတြနဲ႔ယွဥ္ၿပီး မွ်ေ၀ခ်င္တာပါပဲ။

    Hyper Competition (ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမ်ားျမင့္မားလာျခင္း)

    ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြျမင့္မားပါတယ္။ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းက ဂုဏ္ဓနေတြ ၿပိဳင္တယ္။ ပညာေတြၿပိဳင္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ကိုယ္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္ ေရြးတာေတာင္မွ “ငါတုိ႔က ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကိုမွေရြးတာ” ၿပိဳင္ပါတယ္။ ကုမၸဏီအခ်င္းခ်င္း၊ အဖြဲ႕အစည္းအခ်င္း ခ်င္းကလည္း ၿပိဳင္တယ္။ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း၊ တုိင္းျပည္အခ်င္းခ်င္းလည္း ျပိဳင္တယ္။ ဒီလိုၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက “ၿပိဳင္ဆုိင္မႈရွိမွ တုိးတက္တာ”လို႔ေျပာၾကပါတယ္။ စာေရးသူက ဒီအခ်က္အေပၚ အျငင္းမပြားပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာေလးတစ္ခုက စာေရးသူတုိ႔ “ၿပိဳင္ဖုိ႔အတြက္ အသင့္ျဖစ္ၿပီလား” ဆုိတာပါပဲ။

    ၿပိဳင္ဖို႔အတြက္အသင့္ျဖစ္ၿပီလားဆုိတာကေတာ့ ဥပမာ-ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုကိုၿပိဳင္မယ္ဆုိရင္ အရႈံး၊ အႏိုင္ဆုိတာရွိပါတယ္။ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈျမင့္မားတဲ့ ပြဲေတြမွာ (ဥပမာ… ေဘာလုံးပြဲေတြမွာေတာင္ ကြာတားဖုိင္နယ္၊ ဆီမီးဖိုင္နယ္၊ ဖိုင္နယ္)အစရွိတဲ့ အဆင့္ျမင့္လာတဲ့ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ အေျခအေနတစ္ရပ္မွာ “သေရ”က်လို႔မရပါဘူး။ ဒါ အားလုံးသိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ (သေရ) က်တယ္ဆုိတာကို ခဏေလး ျခြင္းခ်က္ထားလုိက္ရေအာင္။ ကဲ…ေကာင္းၿပီ။ အဲဒါဆုိ ၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုကို ၀င္ၿပိဳင္လို႔ ႏိုင္ရင္ဘာျဖစ္မလဲ၊ ရႈံးရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ ရုပ္ပိုင္း၊ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာေတြ အသင့္ျဖစ္ၿပီလား။ ေဘာလုံးပြဲ ၀င္ခ်င္ရင္ ေဘာလုံးကန္တာေလ့က်င့္၊ နည္းစနစ္ေတြ၊ တစ္ဖက္ၿပိဳင္ဘက္အသင္းရဲ႕ပရိယာယ္ေတြ၊ ၿပိဳင္ဘက္ အသင္းကစားသမားေတြရဲ႕အရည္အခ်င္းေတြ သိေအာင္လုပ္။ ၿပီးရင္ နည္းဗ်ဴဟာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မဟာဗ်ဴဟာအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိဖန္တီးၿပီး ၿပိဳင္ဘက္အသင္းကို ႏိုင္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ ဒါေတြကအပိုင္းတစ္ပိုင္း။ အခု စာေရးသူေျပာေနတဲ့အပိုင္းက ၿပိဳင္ဆုိင္လုိ႔ ရရွိလာ တဲ့ရလဒ္အေပၚ ဘယ္လို စိတ္ထားမလဲ။ ခပ္လြယ္လြယ္ေပါ့ေပါ့ေလးေျပာၾကည့္ရေအာင္။ “ႏိုင္သြားရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပဲ၊ ရႈံးသြားရင္လည္း အရႈံးထဲကေနသင္ခန္းစာယူၾကတာေပ့ါ”။ အဲဒီလိုအရႈံးထဲကေန သင္ခန္းစာယူႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါ။

    ကိုယ့္ကိုယ္ႏုိင္သြားတဲ့လူကိုလည္း “ခင္ဗ်ားအတြက္ကၽြန္ေတာ္ ဂုဏ္ယူပါတယ္” ဆုိၿပီး လက္ဆြဲ ႏုတ္ဆက္ေပးႏိုင္မလား။ အဲဒီလုိစိတ္ထားမ်ိဳးရၿပီလား။ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေျပာရင္ေတာ့ အရွည္ႀကီးပါ။ စာေရးသူမွ်ေ၀ခ်င္တာေလးကို အဓိကထားၿပီး ေျပာပါ့မယ္။ စာေရးသူတုိ႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လႈပ္ရွားေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ရုပ္ရည္၊ ေငြေၾကးပိုင္ဆုိင္မႈ စတာေတြမွာ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့လူလည္းရွိမယ္၊ ကိုယ့္နဲ႔တန္းတူလူေတြရွိသလို လိုအပ္ခ်က္ရွိေနတဲ့လူေတြ လည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလူေတြအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အတြင္းစိတ္ သေဘာက ဘယ္လိုလဲ။ ဒီေနရာမွာ စာေရးသူက စာေရးဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ရဲ႕ ၀တၳဳတုိေလးတစ္ပုဒ္ကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။။

    ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္ေလးတစ္ခုမွာေပါ့။ ေငြေရးေၾကးေရး နည္းနည္းေခ်ာင္ လည္တဲ့မိသားစုတစ္စုရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လူတုိင္း၊ အိမ္တုိင္းမွာ TV ၀ယ္မၾကည့္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီေငြေၾကးေခ်ာင္လည္တဲ့မိသားစုက TV ေလးတစ္လုံး၀ယ္လုိက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ရပ္ကြက္ထဲက လူႀကီး၊ ကေလး အကုန္လုံးက အဲဒီအိမ္မွာ TV လာၾကည့္ၾကတယ္။ အိမ္ရွင္လင္မယားက အရမ္းေဖၚေရြတယ္။ သူတုိ႔အိမ္မွာ TV လာၾကည့္တဲ့လူေတြကို မျငဴစူတဲ့အျပင္ စားစရာေတြပါခ်ေကၽြးတယ္။ ကေလးခ်ီၿပီး TV လာၾကည့္တဲ့ကေလးအေမအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ သူတုိ႔အိမ္မွာ ကေလးက ရွဴရွဴးေပါက္ရင္ေတာင္ အၿပဳံးမပ်က္ဘူး။ အဲဒီလို ေဖၚေရြတဲ့လင္မယား။ တစ္ရပ္ကြက္လုံးက သူတုိ႔လင္မယားကို ခ်စ္ၾကတယ္။ အဲ…တစ္ေန႔မွာ သူတုိ႔ အိမ္မွာ TV လာၾကည့္ေနတဲ့လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္က စီးပြားေရးအဆင္ေျပလာလို႔ သူ႔အိမ္မွာလည္း TV တစ္လုံး၀ယ္လိုက္တယ္။ အဲဒီ TV က လက္ရွိသူတုိ ႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ တစ္လုံးတည္းေသာ TV ကိုပိုင္ဆုိင္တဲ့ လင္မယားအိမ္က TV ထက္ ေမာ္ဒယ္ပိုျမင့္တယ္။

    အဲဒီေတာ့အဲဒီလူက ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ယခင္က TV ပိုင္ရွင္ လင္မယားကိုသြားေျပာတယ္။ “ကၽြန္ေတာ္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔လိုပဲ TV ၀ယ္လိုက္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာလည္း ခင္ဗ်ား တုိ႔တစ္လွည့္လာၾကည့္ၾကဦး၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔အိမ္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ TVလာၾကည့္ေနရတာ ၾကာၿပီ၊ ကၽြန္ ေတာ့္အိမ္ကိုလည္း တစ္လွည့္လာၾကည့္ၾကပါဦး၊ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေကၽြးအေမြးနဲ့ျပန္လည္ဧည့္ခံခ်င္လုိ႔ပါ၊ ကၽြန္ေတာ္အခု၀ယ္လုိက္တဲ့ TV ကေလးက ေမာ္ဒယ္လည္းျမင့္ပါတယ္ အေ၀းထိန္းခလုတ္ (Remote) ပါ ပါတယ္။ ”အဲဒီလိုသြားေျပာေတာ့ ယခင္က TV ပိုင္ရွင္လင္မယားက ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ စိတ္ဆုိး သြားပါတယ္။  “တစ္သက္လုံးက ငါတုိ႔အိမ္မွာ TV လာၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ကမ်ား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္” ဆုိၿပီးျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီ၀တၳဳတုိေလးပါပဲ။

    Guilty Conscience (ကိုယ့္ကိုယ္ကို မလုံမလဲျဖစ္ျခင္း)။

    ဒီေနရာမွာ ထပ္မံတင္ျပခ်င္တာကေတာ့ စာေရးသူတုိ႔မွာ တစ္ခါတစ္ေလ “ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလုံ” ဆုိတာလိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီ၀တၳဳတုိေလးမွာဆုိရင္ ယခင္က TV ပိုင္ရွင္လင္မယားက သူတုိ႔ကို ဟုိလူက ဘာေၾကာင့္သူ႔အိမ္မွာ TV ၾကည့္ဖို႔လာဖိတ္တာလည္း ဆုိတဲ့အခ်က္ကိုစဥ္းစားရာမွာ “ဒီေကာင့္အိမ္က TV က ငါတုိ႔အိမ္က TV ထက္ ေမာ္ဒယ္ပိုျမင့္တာကို ႀကြားခ်င္လို႔ တမင္လုပ္ဇာတ္ထြင္ၿပီး ငါတုိ႔ကိုလာေခၚတာ”ဆိုတဲ့ စိတ္ကိုအေျခခံၿပီးစဥ္းစားပါတယ္။ သူတုိ႔အိမ္က TV ေမာ္ဒယ္ပိုနိမ့္သြားတာကို လက္သိပ္မခံခ်င္ပါဘူး။

    ”မလုံမလဲ”ျဖစ္ေနတဲ့ပုံပါပဲ။

    ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ မိသားစုခ်င္း တစ္စုနဲ႔တစ္စု ၾကားမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့အျဖစ္ အပ်က္ေလးပါ။ ဒီပုံျပင္ေလးကို ဆက္စပ္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ အကယ္၍မ်ား ရပ္ကြက္ထဲမွာလိုပဲ တုိင္းျပည္အတြင္းမွာျဖစ္ရင္၊ ဒီတုိင္းျပည္ထဲကို ငါတုိ႔ေနာက္မွ ေရာက္လာသူေတြပါကြာလို႔ သတ္မွတ္ျခင္း ခံထားရေသာသူမ်ား (ကိုယ္နဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္၊ ၀ါဒ၊ အသားအေရာင္၊ သြင္ျပင္လကၡဏာ) မတူေသာသူမ်ားက ကိုယ့္ထက္ပိုၿပီး ေမာ္ဒယ္ျမင့္သြားရင္၊ သာသြားရင္ (ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပထမဆုံး TV ပိုင္တဲ့ TV ပိုင္ရွင္ လင္မယား ထားတဲ့စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးပဲ ထားၾကမွာလား။ စဥ္းစားဖို႔ေတာ့သင့္ပါၿပီ။ ။)

    အျခားတစ္ဖက္မွာလည္း စာေရးသူတုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ တခ်ိဳ႕ ေငြရွိတဲ့သူက သူဘယ္လို ခ်မ္းသာေၾကာင္း၊ ပညာတတ္တဲ့လူေတြၾကျပန္ေတာ့လည္း သူတုိ႔ ဘယ္လိုႀကိဳးစားရေၾကာင္း အားရပါးရ ေျပာေနတာေတြကိုၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္မလုံမလဲျဖစ္မိပါတယ္။ “ေၾသာ္…ငါတုိ႔ေတာ့ သဘင္မၿပဲ႕ ခံတြင္းမဲ့”သလိုျဖစ္ေနၿပီလားလို႔ သိမ္ငယ္ စိတ္ေတြ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလုံရာကေန သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ၀င္၊ အဲဒါကို ဘယ္လိုထြက္ေပါက္ေပးသလဲ။ အခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ “ဟာ..မင္းတုိ႔က မိဘကခ်မ္းသာတာကိုးကြ၊ မင္းတုိ႔လုပ္ခ်င္တာလုပ္ မင္းတုိ႔မိဘက ပိုက္ဆံေထာက္ပံ့ႏိုင္တာကိုး၊ ငါတုိ႔မိဘသာ မင္းတုိ႔လုိ ခ်မ္းသာၾကည့္ပါလား၊ မင္းတုိ႔ေလာက္ေတာ့အေပ်ာ့ေပါ့”။ အဲဒီအေၾကာင္းျပခ်က္က မွန္သင့္သေလာက္ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တကယ္ကေတာ့ ကိုယ္က ကိုယ့္ဘာသာ သိမ္ငယ္စိတ္ေတြ၀င္လာလို႔ ကိုယ့္စိတ္ကိုထြက္ေပါက္ေပးလိုက္တာ။ နံပါတ္(၁) ကိုယ့္မိဘကို ျပန္ေစာ္ကားသလို ျဖစ္သြားတယ္၊ နံပါတ္(၂) တစ္ဖက္လူရဲ႕အျမင္မွာ ၾကျပန္ေတာ့ “ဟာ..ဒီေကာင္ ငါတုိ႔ကို ဘလုိင္းႀကီးဖဲ့တာပါ၊ အလကား ဒီေကာင္ ငါတုိ႔ကို J ၀င္ (Jealous) ျဖစ္ေနတာပါကြာ” ဆုိၿပီး ျမင္သြားတယ္။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အျပဳသေဘာမေဆာင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာျဖည့္စြက္ၿပီးေတာ့ မွ်ေ၀ခ်င္တာကေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလုံးက Awareness ျဖစ္ဖို႔၊ အသိရွိဖို႔ လုိပါတယ္။ စီးပြားေရးပိုင္း၊ ပညာေရးပိုင္းဆုိင္ရာမွာ လုိအပ္ခ်က္ ေတြရွိေနတဲ့သူေတြ အေရွ႕မွာကိုယ္က ႀကြား၀ါလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ကိုင္ထားတဲ့ ေနာက္ဆုံးေပၚ Handset ႀကီးကို မလိုအပ္ဘဲထုတ္ျပလိုျပ၊ ကိုယ္စီးလာတဲ့ ေနာက္ဆုံးေပၚကားႀကီး ဘယ္ႏိုင္ငံကလာတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးႀကီးတယ္ဆိုတာေျပာလိုေျပာ၊ ကိုယ္တက္ေနတဲ့ အဆင့္ျမင့္တကၠသိုလ္ႀကီးကသင္တဲ့သင္ခန္းစာေတြက ဘယ္လိုအဆင့္ျမင့္တယ္၊ ဘယ္လိုခက္တယ္ဆုိတာ အရသာခံၿပီးေျပာလိုေျပာ”အဲဒီလိုလုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ စြမ္းအားစုေတြ (ေငြေၾကး ၊ ပညာ) အစရွိတာေတြက လုိအပ္ခ်က္ရွိတဲ့လူေတြကို သိမ္ငယ္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဖန္တီးဖုိ႔လား၊ လုိအပ္ခ်က္ရွိတဲ့လုိေတြကို ဆြဲေခၚဖုိ႔ “ကမ္းတဲ့လက္”ေတြျဖစ္ဖို႔ လား။ ဒါေတြကိုလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွစ္ဘ၀ သခင္ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)က “ကိုယ့္အိမ္မွာ အိမ္ေစေတြရွိရင္ သူတုိ႔ကို ပညာ သင္ေပးၾကပါ၊ လူ႔အဆင့္အတန္းကြာဟခ်က္ကို နည္းေအာင္လုပ္ၾကပါ”ဆုိၿပီးေတာ့ မိန္႔မွာခဲ့တဲ့ ၾသ၀ါဒေတာ္ကို စာေရးသူတုိ႔ မွတ္သားလုိက္နာဖူးပါတယ္။ တမန္ေတာ္ျမတ္(ဆြ)ဟာ ကၽြန္လူတန္းစားစနစ္ကိုလည္း သိမ္ေမြ႕တဲ့ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ကိုသုံးၿပီး နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ တုိက္ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။

    လုိအပ္ခ်က္ရွိတဲ့လူေတြကလည္း သိမ္ငယ္စရာမလုိပါဘူး။ ယေန႔အခ်ိန္မွာေရာ၊ သမုိင္းေၾကာင္းမွာပါ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ (မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ … အရင္တုန္းက အက္ဒီဆင္(လွ်ပ္စစ္ မီးတီထြင္သူ)တုိ႔၊ ေအဗရာဟင္လင္ကြန္း(အေမရိကန္သမၼတေဟာင္း) တုိ႔ ဟာ ေၾကးရတတ္ လူအတန္းလႊာက ေပါက္ဖြားလာတာမဟုတ္ပါဘူး။

    အခုလည္းၾကည့္ပါ။ အခုေခတ္မွာလည္း နာမည္ႀကီး apple ကြန္ပ်ဴတာကုမၸဏီက CEO စတိေဂ်ာ့ဗ္(သိပ္မၾကာခင္ကကြယ္လြန္)၊ ကြန္ပ်ဴတာေလာက ကပဲ မိုက္ကယ္ဒဲလ္ သူတုိ႔ဘယ္ဘ၀ကလာခဲ့သလဲ။ ဘီလ္ဂိတ္ ဘယ္တကၠသိုလ္ကဘြဲ႕ရလဲ။ ဒါေတြက အားလုံးအသိပါ။ ဒါေတြက လူအေယာက္တစ္ရာ၊ တစ္ေထာင္မွာမွ တစ္ေယာက္ေလာက္ျဖစ္တာပါကြာဆုိၿပီး စိတ္မေလွ်ာ့ပါနဲ႔။ အခုေခတ္မွာ ဆြံ႕အ၊ နားမၾကား၊ မ်က္မျမင္ အစရွိသူေတြကိုေတာင္မွ “မသန္မစြမ္း” လို႔မေခၚေတာ့ပါဘူး။ “မသန္စြမ္း” (မသန္ေသာ္လည္းစြမ္းသည္)ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔အတြက္ ပညာသင္ေပးတာ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ဖန္တီးေပးတာေတြရွိေနပါၿပီ။ အနီးစပ္ဆုံးဥပမာေပးရရင္ “စတီဗင္ေဟာ့ကင္း” လိုပညာရွင္မ်ိဳးပဲၾကည့္ေလ။

    ဒါေတြကိုလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွစ္ဘ၀သခင္ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ တမန္ေတာ္ျမတ္ မုဟမၼဒ္(ဆြ)က “ဒီလိုမ်ိဳး မသန္စြမ္းသူေတြဟာလည္း လူ႔စြမ္းအား အရင္းအျမစ္ေတြပဲ၊ သူတုိ႔ဆီမွာလည္း စြမ္းအားေတြရွိတယ္”ဆုိၿပီးသူတုိ႔အတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေပးဖို႔ မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ ဟဒီးဆ္ေတာ္ကို စာေရးသူတုိ႔ ေလ့လာမွတ္သားဖူးပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႔ေတြဟာ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္ေတြပါ။ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။

    လူေတြတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေတြ႕ရင္ ေမတၱာပြားၾကပါ။ လဲသူကိုထူေပးၾကပါ။ အားငယ္သူကို အားေပးၾကပါ။ အားေကာင္းတဲ့သူေတြကိုလည္း မုဒိတာ ပြားၾကပါ။ အင္အားႀကီးတဲ့လူေတြ ကလည္း လိုအပ္ခ်က္ရွိတဲ့သူေတြကို လက္တြဲေခၚၾကပါ။ အခုလို ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ ျမင့္မားေနတဲ့ေခတ္မွာ ၿပိဳင္ဆိုင္ေနတဲ့ ႏွစ္ဖက္စလုံးအတြက္ အဆင္ေျပေစမယ့္ win-win theory လို သီအိုရီ မ်ိဳးေတြလည္း ေပၚေနပါၿပီ။ ယုန္နဲ႔လိပ္ပုံျပင္လည္း ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ မွ်ေ၀ပါရေစဦး။

    ယုန္နဲ႔လိပ္ အေျပးၿပိဳင္ေတာ့ ပထမၿပိဳင္ပြဲမွာ ယုန္က ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္အထင္ႀကီးၿပီး အိပ္ေနေတာ့ လိပ္က ၀ိရိယထားေတာ့ ယုန္ကရႈံးပါတယ္။ မေက်နပ္လို႔ ယုန္က ထပ္ၿပီးစိန္ေခၚပါတယ္။ လိပ္ကလည္းထပ္ၿပိဳင္ ပါတယ္။ ဒီတစ္ပြဲမွာ ယုန္က ၀ိရိယထားလိုက္ေတာ့ ယုန္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါကိုလိပ္က မေက်နပ္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ တတိယၿပိဳင္ပြဲအတြက္ လိပ္က စိန္ေခၚပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျပးၿပိဳင္ပြဲရဲ႕လမ္းေၾကာင္းကိုေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ တတိယၿပိဳင္ပြဲမွာ ယုန္ကေျပးေနရင္းနဲ႔ ခရီးလမ္းေၾကာင္းမွာ ေရကန္ႀကီးကခံေနေတာ့ ယုန္က ဆက္ေျပးလို႔မရ ေတာ့ပါဘူး။ လိပ္ကို ေစာင့္ရပါတယ္။ လိပ္ေရာက္လာေတာ့ ယုန္ကုိ လိပ္က သူ႔ေက်ာေပၚတင္ၿပီး ေရကန္ထဲက ျဖတ္သြားလို႔ ႏွစ္ေကာင္လုံး တစ္ဖက္ကမ္းကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆက္ေျပးသြားရာမွာ ေခ်ာက္အနက္ ႀကီး ရွိတဲ့ေနရာကိုေရာက္လာေတာ့ ယုန္က ခုန္ကူးလိုက္လို႔ရေပမယ့္မကူးဘဲ လိပ္ကိုေစာင့္ပါတယ္။ လိပ္က ဒီေခ်ာက္နက္ႀကီးကိုမခုန္ႏိုင္ဘူးကိုး။ ဒါနဲ႔ လိပ္ေရာက္လာေတာ့ ယုန္က လိပ္ကို ခ်ီပိုးၿပီး ေခ်ာက္တစ္ဖက္ကမ္း ကို ခုန္ကူးျဖတ္သြားၿပီး ႏွစ္ေကာင္လုံး ပန္းအတူတူ၀င္သြားပါတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ happy ending ျဖစ္တဲ့ပုံျပင္ေလးပါပဲ။

    အဲဒါ win win solution ရဲ႕ ဥပမာေလးတစ္ခုပါပဲ။ အျပန္အလွန္ စာနာစိတ္ထား ကူညီဖို႔အေရးႀကီးတယ္လို႔မွ်ေ၀ပါရေစ။

    နိဂုံးခ်ဳပ္အားျဖင့္ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကို မွ်ေ၀ပါရေစ။ မုိဟာမက္အလီ ဆုိတဲ့ လက္ေ၀ွ႕သမားႀကီး သရဖူ ကာကြယ္ပြဲထုိးဖို႔ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီပြဲရႈံးသြားရင္ ကမာၻ႕သရဖူေရႊခါးပတ္ႀကီးကို စြန္႔လႊတ္ရမယ္။ႏိုင္ရင္ သိကၡာပိုတက္မယ္။ သူ႔ကို စိန္ေခၚတဲ့သူကလည္း တကယ့္ နာမည္ႀကီးအေက်ာ္အေမာ္၊ တကယ္ေတာ္တဲ့လူ။ မုိဟာမက္အလီ လက္ေ၀ွ႕စင္ေပၚတက္ကာနီး စိတ္လႈပ္ရွားေနပါတယ္။

    သူ႔အေၾကာင္း သိတဲ့ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႔အနားကပ္သြားၿပီး သူ႔ကို အားေပးပါတယ္။ “ေဟ့အလီ၊ မင္းဘာေတြ မ်ား စိတ္လႈပ္ရွားေနလဲ၊ မင္းဒီလက္ေ၀ွ႕သရဖူကာကြယ္ပြဲအတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာလား၊ ဒီမွာ..မင္းကိုငါ ေျပာမယ္။ မင္းဒီပြဲကို အႏိုင္ထုိး၊ တကယ္လုိ႔မ်ား မင္းမႏိုင္ခဲ့ရင္လည္း ျပႆနာမရွိပါဘူးကြာ။ မင္းမွာ မိသားစု ရွိတယ္၊ ဒီမိသားစုဟာ မင္းဒီပြဲမွာႏိုင္လည္း မင္းမိသားစုပဲ၊ ဒီပြဲရႈံးလည္းမင္းမိသားစုပဲ၊ မင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း၊ ေဆြမ်ိဳး အသိုက္အ၀န္းေကာင္းေတြရွိတယ္။ ဒီလူေတြဟာ မင္းဒီပြဲႏိုင္လည္း မင္းသူငယ္ခ်င္းမင္းေဆြမ်ိဳးပဲ၊ မင္း ဒီပြဲမွာရႈံးသြားလို႔လည္း မင္းကိုဘယ္သူမွ သူငယ္ခ်င္း၊ ေဆြမ်ိဳးအျဖစ္ကအဆက္အသြယ္ျဖတ္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ဆုံး မင္းသူငယ္ခ်င္းငါဟာလည္းပဲဒီအတိုင္းပဲ၊ အခု ငါမင္းကိုဒီေနရာကေနအားေပးေနမယ္။ မင္းဒီပြဲ ႏိုင္သြားလည္း ငါဟာမင္းရဲ႕အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းပဲ၊ မင္းဒီပြဲရႈံးသြားလည္း ငါဟာ မင္းအရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္း ပဲ၊ ဒီလိုပဲမင္းနားမွာေနၿပီး မင္းအတြက္ အႀကံဥာဏ္ေတြ၊ အကူအညီေတြေပးေနဦးမွာပဲ၊ မင္းဒီပြဲမွာ မင္းအစြမ္း အစရွိသေလာက္ထုိး၊ ဒီပြဲမွာ မင္းႏုိင္လည္း မင္းႏိုင္တာပဲ၊ မင္းရႈံးလည္း မင္းမွာ ဒီပြဲရႈံးလို႔ ႀကီးႀကီးမားမား ဆုံးရႈံးသြားတာ ဘာရွိမလဲကြာ”လို႔ အားေပးလိုက္ပါတယ္။

    အဲဒီပြဲမွာ မုိဟာမက္အလီႏုိင္ပါတယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ကိုသူအရမ္းလည္းေက်းဇူးတင္သြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းကိုရွာၿပီး ေပါင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံး လူေကာင္းသူေကာင္းေတြနဲ႔ေတြ႕ပါေစ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ စာနာေပးတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔ပါေစလို႔ ဒုိအာျပဳရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။

    သန္႔ဇင္ေအး

    မွီျငမ္း
    ၁။ ဆရာ ဦးသန္းျမင့္(စီးပြားေရး) (သန္းျမင့္-စီးပြားေရး)၏ “လူမႈဆက္ဆံေရး၊ ေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ျမွင့္တင္မႈ သင္တန္း”တြင္ သင္ၾကားေသာ သင္ၾကားခ်က္မ်ား

    ၂။ အလ္ဟာဂ်္ မုဖ္သီ ေဒါက္တာျမင့္သိန္း (ၿငိမ္းခ်မ္းလုလင္)၏ “အလ္အဇ္ဟရ္ အစၥလာမ့္သိပၸံ”တြင္ သင္ၾကားေသာ သင္ၾကားခ်က္မ်ား

    ၃။ စာေရးဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၏ ၀တၳဳတို