News @ M-Media

Tag: famous_myanmar_muslim

  • “သက္ရွိပင္လံု၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အခမ္းအနား “

    “သက္ရွိပင္လံု၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔အခမ္းအနား “

    7Day News Journal မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္
    14732346_1290033491058282_2029181660496920208_n
    ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ၏ (ယခင္) အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ သတင္းေထာက္ေဟာင္း ဦးစံေအာင္ ၏ ၉၃ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕ကို ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ ၊ ေစ်းပိုင္းရပ္ကြက္ရွိ ၄င္း၏ ေနအိမ္တြင္ ယေန႕( ေအာက္တိုဘာ ၁၄ ရက္) နံနက္ပိုင္း က က်င္းပခဲ့သည္။
    အဖိုးဦးစံေအာင္ အားေလးစားခင္မင္သည့္ မိတ္ေဆြမ်ားက လာေရာက္ဂါ၀ရျပဳ ကန္ေတာ့ျခင္း၊ လက္ေဆာင္ေပးျခင္းတို႔ ျပဳလပ္ခဲ့ၾကၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ အစုိးရအဖြဲ႕မွ ရွမ္းျပည္နယ္ စည္ပင္သာယာေရး၀န္ၾကီး ဦးစိုင္းဆြံစိုင္းႏွင့္ ျပည္နယ္ ဥပေဒခ်ဳပ္ ဦးတင္ဦး တို႕လည္း တက္ေရာက္ ဂါ၀ရျပဳ ကန္ေတာ့ခဲ့သည္။

    အဖိုးဦးစံေအာင္ ေမြးေန႕သို႕ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာႏွင့္ ေတာင္ၾကီးေဒသခံမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့သည္။
    .
    အဖိုးဦးစံေအာင္သည္ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုစဥ္က ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် မွတ္တမ္းတင္ သတင္းရယူခဲ့သည့္ သက္ရွိ ပင္လံုဟု တင္စားေခၚေ၀ၚျခင္းခံရသူတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။

    ဓာတ္ပံု-ဂၽြန္ခ်စ္ၿငိမ္း
    14563302_1290033477724950_685328918924796568_n 14568175_1290033471058284_5268897373743395494_n 14591762_1290033234391641_1188195225338134114_n 14642023_1290033201058311_3151743110097382810_n 14656286_1290033244391640_1812900059078186217_n
    ဆက္စပ္သတင္းမ်ားဖတ္ရန္
    ————————-
    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း


    .
    ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

    ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

  • ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

    ရာဇဝင္တြင္တဲ့ သတင္းလူသား

    ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုုးပြဲကို ကိုယ္တိုင္မ်က္ျမင္ တက္ေရာက္သတင္းယူခဲ့တဲ့ သတင္းသမားဘဝ၊ ဝရမ္းေျပးဘဝနဲ႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဘဝေတြကို ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အသက္ ၉၃ ႏွစ္အရြယ္ သတင္းသမားတစ္ဦးရဲ႕ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း

    tzh_pinlone_reporter5
    ဉာဏ္လိႈင္လင္း ေရးသားသည္။
    ဓာတ္ပံု- ေတဇလိႈင္

    ေစ်းသူေစ်းသားမ်ားလည္း ဆိုင္မဖြင့္ၾက၊ ရံုးသူရံုးသား၊ အလုပ္သမားမ်ားလည္း ရံုးမတက္ၾက၊ ေတာင္သူမ်ားလည္း ယာထဲမဆင္းၾက၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ေက်ာင္းမသြားၾက၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္မ်ားအျပင္ ဟိုပုန္း၊ ေညာင္ေရႊအစရိွသည့္ ၿမိဳ႕မ်ားမွ လူထုပရိသတ္မ်ားကလည္း ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အသီးသီးျဖင့္ အေအးဒဏ္ကို အန္တုကာ တစ္ဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကၿပီ။

    အခ်ိန္ကား ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္း အလြန္ခ်မ္းေအးေလ့ရိွေသာ ဇန္နဝါရီလ၏ နံနက္ ၈ နာရီ၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္။

    ေထာင္ႏွင့္ခ်ီေသာ အဆိုပါလူအုပ္ႀကီးမွာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေစ်းအေရွ႕ဘက္ကြင္း (ယခုညေစ်းတန္း ေဆာက္လုပ္ထားေသာေနရာတြင္) သို႔ စုရံုးရန္ ေရာက္ရိွလာျခင္းပင္။ ေခါင္းေဆာင္သူမ်ားက “လံုးဝလြတ္လပ္ေရး၊ တိုင္းရင္းသားခ်င္း ေသြးစည္းေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ တိုက္ဖ်က္ေရး၊ တပ္ဦး ညီညြတ္ေရး” အဆိုမ်ား တင္သြင္းၾကၿပီး တက္ေရာက္လာသူ လူထုႀကီးက တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကြးေၾကာ္ၾကေလသည္။

    အဆိုပါ လူထုအစည္းအေဝးႀကီးသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးခရီးလမ္းတြင္ တားဆီး ပိတ္ဆို႔ေနသည္မ်ားကို တမဟုတ္ခ်င္း ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္စြမ္းရိွခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ၿဗိတိသွ်တို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္လန္ဒန္တြင္ နန္းရင္းဝန္ အက္တလီႏွင့္ ေဆြးေႏြးရန္ ေရာက္ရိွေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတြက္ အၾကပ္ရိုက္ေစေသာ ကိစၥရပ္ႀကီးကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္၍ပင္ျဖစ္သည္။

    ေဆြးေႏြးပြဲအတြင္း ေတာင္တန္းျပည္မ မခ်န္လွပ္ပဲ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ ေဆြးေႏြးေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္ဟူ၍ ေရးသားထားေသာ ျမန္မာျပည္မွ လန္ဒန္သို႔ ေရာက္ရိွလာသည့္ ေၾကးနန္းတစ္ေစာင္ကို ဤစုေဝးပြဲႀကီးက ေခ်ဖ်က္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

    tzh_pinlone_reporter14

    ထိုသို႔ေသာ သမိုင္းဝင္အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ျမင္ကြင္းမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သလို က်န္းမာေရးအရ အလံုးစံု ေတာက္ေလွ်ာက္ မေျပာႏိုင္သည္မွအပ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ လံုးဝမမွားေအာင္ ယေန႔တိုင္ ျပန္ေျပာျပႏိုင္သူတစ္ဦး ျမန္မာျပည္တြင္ သက္ရိွထင္ရွားရိွေနပါသည္။

    ထိုသူကား ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ သမိုင္းဝင္ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲတြင္လည္း ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာအတြက္ တာဝန္ယူေပးခဲ့သူ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သား ဦးစံေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။

    ၁၉၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္သည္ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ American Baptist Missionary School ၌ အထက္တန္းပညာ ဆည္းပူးေနစဥ္အခ်ိန္ကပင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာသို႔ သတင္းမ်ား စမ္းသပ္ ေရးသားေပးပို႔ရင္း အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္သတင္းေထာက္အျဖစ္ ခ်ီးျမွင့္ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။
    tzh_pinlone_reporter6
    “သတင္းတစ္ပုဒ္ ေရးပို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါလာတယ္။ အဲဒီေနာက္သူတို႔က အက်ိဳးေဆာင္သတင္းေထာက္ လုပ္ပါဆိုၿပီး ခ်ိတ္မိသြားတာ” ဟု ယေန႔တြင္ အသက္ ၉၃ ႏွစ္အရြယ္ ရိွၿပီျဖစ္သည့္ ဦးစံေအာင္က ေျပာသည္။

    ၿဗိတိသွ်ေခတ္ နယ္ေျမဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမရိွေသးခ်ိန္ႏွင့္ နယ္စားပယ္စား အေရးပိုင္မ်ားကို စိုးေၾကာက္ရသည့္ေခတ္တြင္ နယ္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့ရသူ ဦးစံေအာင္၏ စြန္႔စားခန္းမ်ား နည္းလွသည္ေတာ့ မဟုတ္။ သို႔တိုင္ သူ၏ အသက္အရြယ္ႏွင့္ အခ်က္အလက္ မွားယြင္းႏိုင္စြမ္းတို႔ကို ေထာက္ခ်င့္ကာ ႏႈတ္အားျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရန္ ဝန္ေလးေၾကာင္း ပါးပါးနပ္နပ္ ေျပာဆိုအသိေပးေလသည္။

    ထို႔ေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္ေရး၍ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွသည္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အထိ ေလးႀကိမ္ ရိုက္ႏွိပ္ ထုတ္ေဝထားသည့္ ညီညြတ္ေရး အေရးေတာ္ပံု (ပင္လံုအတြင္းေရး)စာအုပ္ကို ကိုးကား၍ စိစစ္ရန္ ၎က အထပ္ထပ္ မွာၾကားေလသည္။

    ထိုမွ်မကေသး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မည္သို႔ေတြ႕သည္၊ မည္သို႔ေျပာဆိုၾကသည္ စသည္ျဖင့္ ႂကြား၀ါေျပာဆိုလွ်င္ သူ႔အသက္ထက္ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးခုေက်ာ္ငယ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထင္ႀကီးဖြယ္ရိွေသာ္လည္း ယင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးလိုက္တိုင္း “ဘာမွမရိွဘူး၊ ဘာမွမရိွဘူး” ဟူ၍သာ ဦးစံေအာင္က တြင္တြင္ဆိုေလသည္။

    ထိုသို႔ သမိုင္းဝင္ သတင္းတင္ဆက္မႈမ်ားကို ေဝေဝဆာဆာ ဖြဲ႕ဖြဲ႕ႏြဲ႕ႏြဲ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုသည္ထက္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးပီပီ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္၊ သည္းထိတ္ရင္ဖို အေတြ႕အႀကံဳမ်ားေပၚတြင္ ပို၍ အာရံု တိမ္ညႊတ္ဟန္လည္း ဦးစံေအာင္ထံတြင္ ေတြ႕ရသည္။
    tzh_pinlone_reporter1_0
    စကားေျပာေနရင္း ႏိုင္ငံေရး၊ သတင္းစာပညာတို႔ႏွင့္ စပ္ဆက္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားပါလာလွ်င္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ဆုပ္၊ မာန္ပါပါျဖင့္ေျပာတတ္ၿပီး စကားအပိုအလို ပါမည္ကို သတိထားထိန္းတတ္သည့္ အဖိုးအိုကိုယ္တိုင္ အားတက္သေရာ အစေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္သည့္ စကားမွာ “ကြ်န္ေတာ္က ဝရမ္းေျပးလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္”ဟူ၍ပင္။

    အေၾကာင္းအရင္းခံမွာ ဟိုပုန္း ေမြေတာ္ဘုရားႀကီးထံ ခရီးသြားရာမွ စတင္ေလသည္။ ဘုရားႀကီးတြင္ ဆပ္ကပ္ၿပီးေနာက္ စြန္႔ပစ္ထားေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာတို႔ကို ပအို႔ဝ္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး၊ ကေလးမ်ားမက်န္ လူဦးေရ ၅၀ ခန္႔ အလုအယက္ ေကာက္ယူ စားေသာက္ေနသည္ကို မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုရိုက္၊ အခ်က္အလက္စုေဆာင္းကာ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတိုက္သို႔ ေပးပို႔လိုက္ေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။

    ထိုသတင္းမွာ အလြန္ထူးျခားၿပီး အမ်ားျပည္သူ သိသင့္သည့္ သတင္းျဖစ္၍  ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာကလည္း “ရွမ္းျပည္ရိွ တိုင္းရင္းသား ပအို႔ဝ္မ်ား ဆန္မရိွ၊ ထမင္းငတ္၍ စြန္႔ထားေသာ ဆြမ္းေတာ္မ်ား ေကာက္စားေနရေၾကာင္း” ဟူ၍ စာလံုးအမည္းႀကီးမ်ားျဖင့္ မ်က္ႏွာဖံုးေခါင္းစည္းတင္ကာ ရိုက္ႏိွပ္ ျဖန္႔ခ်ိလိုက္ေလသည္။

    ထို႔ေၾကာင့္ ၿဗိတိသွွ်ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီးမ်ား၊ အေရးပိုင္မ်ား ေဒါသပုန္ထၿပီး ၎တို႔ကို နယ္ျခားေဒသအတြင္းဝန္က ထုေခ်လႊာေတာင္း၊ အတြင္းဝန္ကို ဘုရင္ခံက ထုေခ်လႊာ ေတာင္းေလၿပီကိုး။ သို႔ႏွင့္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ပုလိပ္စံုေထာက္မ်ား ေျခခ်င္းလိမ္ေနေခ်ၿပီ။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာကိုလည္း ႏွစ္ပတ္အတြင္း အေျခအျမစ္ တိတိက်က် ခိုင္ခိုင္လံုလံု မေဖာ္ျပႏိုင္ပါက အေရးယူမည္ဟု စာပို႔လာေလသည္။

    ထိုမွ်မကေသး သတင္းေရးသူ ဦးစံေအာင္ထံသို႔လည္း ႏို႔တစ္စာတစ္ေစာင္ ေရာက္လာသည္။ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံသတင္းျဖစ္ပါက ရွမ္းျပည္နယ္၌ မလိုလားအပ္သူအျဖစ္ နယ္ႏွင္ဒဏ္ခတ္ရံုမက ကေလးၿမိဳ႕တြင္ ေျခခ်ဳပ္ျဖင့္ ေနရမည္ဟူ၏။ သတင္းစာတိုက္ကမူ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း ရယူ၍ အတိအက် ထပ္မံေဖာ္ျပေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖရွင္းရန္ ဦးစံေအာင္ထံ ညႊန္ၾကားပါၿပီ။

    သို႔ႏွင့္ ၁၂ မိုင္ေဝးေသာ ဟိုပုန္းၿမိဳ႕သို႔ စက္ဘီးျဖင့္ တစ္တန္၊ ယင္းမွ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္ အျမင့္ေပ ၈,၀၀၀ ေက်ာ္ရိွသည့္ အငတ္ေဘးက်ရာ မဲနယ္ေတာင္တန္းေပၚရိွ ေက်းရြာမ်ားသို႔ ေျခလ်င္ျဖင့္ တစ္ဖုံခရီးႏွင္ရၿပီေပ့ါ။ ျမဴႏွင္းမ်ား ရႊဲရႊဲစိုေနသည့္ၾကား နံနက္လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သြားလိုသည့္ စေငါရြာသို႔ ဦးစံေအာင္ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

    ထိုေန႔ နံနက္လင္းသည္ႏွင့္ ရြာသူႀကီးထံသြား၍ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာ အကူအညီေတာင္းရာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ျပတ္ေတာက္၍ ၿမိဳ႕မွ ဆန္မ်ား မေရာက္သည့္အေၾကာင္း၊ ငတ္၍ေသသူ၊ သစ္ဥသစ္ဖုရွာေဖြစားေသာက္ရင္း အစာအဆိပ္သင့္၍ ေသသူမ်ားရိွေၾကာင္းသိရ၍ သူႀကီးထံတြင္ရိွေသာ ေသဆံုးသူ လူ ၈၀ ေက်ာ္ပါ၀င္ေသာ စာရင္းကို ကူးယူခြင့္ ေတာင္းယူလိုက္ႏိုင္၏။

    ထုိ႔ျပင္ စာရင္းမွန္ကန္ေၾကာင္းကိုလည္း သူႀကီး ဦးဖိုးဟိန္အပါအဝင္ ရပ္ရြာလူႀကီးမ်ားကို လက္မွတ္ထိုးေစၿပီးေနာက္ ဦးစံေအာင္တစ္ေယာက္ ေတာင္ႀကီးသို႔ ျပန္ဆင္း၊ ရန္ကုန္သို႔ သတင္းပို႔၊ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးမွတစ္ဆင့္ ကုန္ကားတစ္စီးျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ ခ်က္ျခင္းဆင္းရေလသည္။

    ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ေတာ့ “ငတ္ေသသူမ်ား၊ အဆိပ္သင့္၍ ေသသူမ်ားစာရင္း” ဟူ၍ သတင္းထူးအျဖစ္ ဦးစံေအာင္၏ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း ထပ္ပါလာေလသည္။

    အဆိုပါနည္းျဖင့္ သတင္းစာတိုက္တရားစြဲခံရမည့္အေရး၊ သတင္းေထာက္ကိုယ္တိုင္ အျပစ္က်မည့္ေဘးတို႔ကို ေရွာင္ကြင္းႏိုင္ခဲ့သလို အငတ္ေဘးက်ရာေဒသသို႔လည္း စားနပ္ရိကၡာႏွင့္ အသံုးအေဆာင္မ်ား တင္ေဆာင္ထားသည့္ စစ္ေလာ္ရီကားအစီး ၂၀၀ ေရာက္ရိွေအာင္ စြမ္းေဆာင္လိုက္ႏိုင္ပါသည္။

    ဦးစံေအာင္သည္ သတင္းေထာက္တစ္ဦးအျဖစ္သာ ယင္းသို႔ တာဝန္ေက်ခဲ့သူတစ္ဦး မဟုတ္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ က်င္းပသည့္ ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ပအိုဝ္မဲဆႏၵနယ္အမွတ္ ၃ မွေန၍ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရ၍ ၁၉၅၂ မွ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္အထိ ဥပေဒျပဳအမတ္ တာဝန္ကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသည္။

    ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက သတင္းေထာက္အျဖစ္ရပ္တည္ခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္၏ အေသြးအသားထဲတြင္ ေပ်ာ္၀င္ေနေသာ ျဖတ္လတ္တက္ႂကြ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားမႈတို႔က အမတ္တစ္ဦးျဖစ္လာသည့္တိုင္ ဆိတ္ၿငိမ္မသြားေသးေပ။ တရုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈကို ကုလသမဂၢတြင္ ျမန္မာအစိုးရက သက္ေသျပရန္ ၁၉၅၃ခုႏွစ္အတြင္း ျပင္ဆင္ရာတြင္ ပါဝင္သည့္ ဇာတ္လိုက္မ်ားထဲမွတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဦးစံေအာင္ပါဝင္ေနျခင္းက သက္ေသျဖစ္သည္။

    “သူတို႔ဒီမွာရိွတယ္ဆိုတာကို ကုလသမဂၢကိုတင္ျပဖို႔ အေထာက္အထားရဖို႔ လုပ္တာ။ ဓာတ္ပံုအျပင္ သူတို႔ရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္မွာ ေလယာဥ္ပ်ံစီးရင္ ကပ္ေပးတဲ့ အမွတ္အသား တံဆိပ္ေလးတစ္ခုကို ဝွက္ယူၿပီး သက္ေသျပဖို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္” ဟု ၎က ျပန္လည္ေျပာၾကားသည္။ သို႔ေသာ္ ေနရာႏွင့္ အခ်က္အလက္အေသးစိတ္ကိုမူ သူေသခ်ာစြာ ထုတ္မေျပာႏိုင္ေတာ့ေပ။

    သတင္းေထာက္အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့သည့္ လုပ္သက္ကို ေမးေသာအခါ “အခုလည္း သတင္းေထာက္ပဲေလ”ဟု ထက္ထက္သန္သန္ႀကီး ေျပာခ်လိုက္သည္။ ထို႔အတူ ဘဝရပ္တည္မႈမွာလည္း ဘိုးဘြားအစဥ္အဆက္ ခ်န္ထားခဲ့ေသာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေစ်းႀကီးအနီးရွိ အိမ္ႀကီးကို ေစ်းဆိုင္ခန္းမ်ား၊ ဂိုေဒါင္မ်ားအျဖစ္ ငွားရမ္းထားျခင္းျဖင့္ ေနႏိုင္သည္ျဖစ္၍ အထူးတလည္ ေျပာရန္မရိွဟု ဆိုေလသည္။

    တက္ႂကြေသာ၊ ထက္ျမတ္ေသာ သတင္းေထာက္၊ အမတ္တစ္ဦးအျဖစ္ တိုင္းျပည္တာဝန္ ထမ္းခဲ့ေသာ ဦးစံေအာင္သည္ ယခုအခါ သူ၏အခ်ိန္မ်ားကို ပထမထပ္ရိွ သူ႔အိမ္ခန္း၏ အျပင္ဖက္ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရေသာ ျပဴတင္းေပါက္ေရွ႕ အလုပ္စားပြဲတစ္လံုးေပၚတြင္ နံနက္စာစားရင္း စတင္ေလ့ရိွသည္။

    ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမား ေထြေထြထူးထူး ခံစားေနရျခင္းမရိွေတာ့ေသာ္လည္း ႀကီးျမင့္ေနသည့္ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ကို အားျပဳေနရၿပီမို႔ သူ႔ထံ လာေရာက္ေတြဆံုသည့္ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း၊ တပည့္တပန္းမ်ားကို ဧည့္ေထာက္ခံ စကားေျပာဆိုျခင္းျဖင့္သာ တစ္ေန႔တာကို ကုန္ဆံုးေနေစ၏။

    သို႔ေသာ္ ဦးစံေအာင္၏ အသံအားႏွင့္ တက္ၾကြေသာ လက္ဟန္ေျခဟန္တို႔ကမူ အသက္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေလာက္ေအာင္ မာန္ပါ၊ ဟန္ပါဆဲပင္ ျဖစ္သည္။

    ထိုသို႔ေသာ အသံေနအသံထား ကိုယ္ဟန္အမူအရာျဖင့္ လူငယ္ သတင္းစာဆရာမ်ားကို တိုက္တြန္းလိုက္သည့္ စကားမွာ စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္ေရးသားျခင္းမ်ား လုပ္ၾကရန္ဟူ၍ျဖစ္ပါသည္။ “လူေနၿခံဳၾကား စိတ္ေနဘံုဖ်ားဆိုတဲ့ စကားက ဂ်ာနယ္လစ္ေတြအတြက္” ဟူ၍လည္း ၎က ျဖည့္စြက္သတိေပးလိုက္ပါေသးသည္။

    ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လံုကို ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္းတင္ဖူးေသာ အဆိုပါ သတင္းေထာက္ႀကီးက ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ မခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏိုင္ေသးေသာ ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစလိုလွ်င္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္မွသာရမည္ဟူ၍ အခိုင္အမာယံုၾကည္ထားသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။

    အေျခခံဥပေဒ မျပင္ဆင္ႏိုင္ေသးသမွ် အခ်ိန္အေတာအတြင္း တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနကို ေဖာ္ညႊန္းျပေသာ ဦးစံေအာင္၏ တစ္ခြန္းတည္း မွတ္ခ်က္မွာ“ဗရုသုကၡ တိုင္းျပည္”ဟူ၍ပင္။

    Frontier မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
    မူရင္းလင့္ခ္ => http://frontiermyanmar.net/mm/news/2860

    M-Media ျဖည့္စြက္ခ်က္- သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္သည္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

    ဆက္စပ္သတင္းဖတ္ရန္
    ———————
    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

    ပင္လံု ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ သတင္းယူခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သတင္းေထာက္ ဦးစံေအာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

  • “မ်က္ဝန္းလင္းေစသူ ႏွင့္ ဘဝအလွဆင္သူ” စာအုပ္ ဘယ္သူ အေၾကာင္းေရးတာလဲ?

    “မ်က္ဝန္းလင္းေစသူ ႏွင့္ ဘဝအလွဆင္သူ” စာအုပ္ ဘယ္သူ အေၾကာင္းေရးတာလဲ?

    ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    မိုးစက္
    U Than Myint Soe
    သမိုင္းသင္ခန္းစာယူၿပီး ယဥ္ေက်းတဲ့ သမိုင္းေတြကို ဖန္တီးႏုိင္ရန္၊ ယဥ္ေက်းတဲ့ သမိုင္းတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ အတုယူႏုိင္ေစဖို႔အတြက္ မ်က္ဝန္းလင္းေစသူႏွင့္ ဘဝအလွဆင္သူတစ္ဦးျဖစ္တ့ဲ ဟာဂ်ီဦးသန္းျမင့္စိုးအေၾကာင္းကို စာေရးဆရာ (၁၈) ဦးက စုေပါင္း ဂုဏ္ျပဳေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္ကို ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

    သာမန္ ေစ်းေရာင္းလက္လုပ္လက္စား သမားမ်ားကို ကူညီသည့္ အစီအစဥ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ ဆင္းရဲသူမ်ားဘဝ ျမင့္တင္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္လုပ္ငန္းအျဖစ္ လူမ်ိဳးဘာသာမေရြး မ်က္စိခြဲစိတ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေပးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ ေႏြရာသီ အမ်ိဳးသမီးစက္ခ်ဳပ္ သင္တန္းဆိုၿပီး လက္မႈပညာမ်ားကို သင္ၾကားေပးသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္၊ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သူမ်ားကို စြမ္းစြမ္းတမံ ကူညီခဲ့တဲ့ ဟာဂ်ီ ဦးသန္းျမင့္စိုးရဲ႕ ဘဝခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို “မ်က္ဝန္းလင္းေစသူ ႏွင့္ ဘဝအလွဆင္သူ” ဆိုသည့္ စာအုပ္ထဲမွာ ေရးသားထားပါတယ္။

    ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ဖ်ာပံုက စာေရးဆရာ (၁၈) ေယာက္ေလာက္က ဟာဂ်ီဦးသန္းျမင့္စိုးအေၾကာင္းကို အဆိုပါ စာအုပ္တြင္ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး မတူညီေအာင္ ေရးသားထားၾကသည္မွာ ဟာဂ်ီဦးသန္းျမင့္စိုးအေၾကာင္းကို စံုလင္စြာ သိရွိႏုိင္ပါတယ္။

    တစ္ပိုင္တစ္ႏုိင္ မိသားစုဝင္ေငြနဲ႔ ဒုကၡဆင္းရဲ အကူညီလိုေနတဲ့ သူေတြကို သူဘယ္လို ကယ္တင္ခဲ့လဲ၊ မ်က္စိခြဲစိတ္ စမ္းသပ္ျခင္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဘာေၾကာင့္ သူလုပ္ေဆာင္ခဲ့တာလဲ၊ ထိေရာက္မယ့္ အလွဴေတြကုိ သူဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴတန္းခ့ဲလဲ၊  ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမေအာက္မွာ သူ႔အလွဴအတန္းကို ဘယ္လုိ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လဲ၊ မ်က္လံုးေပါင္းတစ္ေထာင္ရွိသူလို႔ သူ႔ကုိ လူေတြက ဘာေၾကာင့္သတ္မွတ္ၾကတာလဲ၊ သူကြယ္လြန္ခါနီး ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ သူလူသားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိ ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္သြားသလဲဆိုတာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားစြာ ေရးသားထားတဲ့ “မ်က္ဝန္းလင္းေစသူ ႏွင့္ ဘဝအလွဆင္သူ” ဆိုသည့္ စာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

    အဆိုပါ စာအုပ္ကို ၾကယ္စင္ ေမတၱာ ေသြးလွဴ ရွင္မ်ား အသင္း နွင့္ လူ မွဳ အေျခ ျပဳ အ ဖြဲ႕ ( CBO ) ရိုက္ႏွိပ္ျဖန္႔ခ်ိတာျဖစ္ေၾကာင္း သိရိွရပါတယ္။ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားကေတာ့ ၀၉-၃၃၀၄ ၇၈၂၆၊ ၀၉-၇၃၄၉ ၄၀၆၈၊ ၀၉-၄၃၁၀ ၄၃၅၉၊ ၀၉-၄၃၂၀ ၇၉၆၈၊ ၀၉-၄၀၂၆ ၂၃၀၅၈ ျဖစ္ပါတယ္။

    “မ်က္ဝန္းလင္းေစသူ ႏွင့္ ဘဝအလွ ဆင္သူ” အထုပတၱိ စာအုပ္မွာ ” အေနတတ္၍ အေသျမတ္သူ ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပါဝင္ေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ေအာင္သစ္(မႏၱေလး) (ခ) အလင္းေရာင္မွ ၄င္း၏ လူမႈကြန္ယက္ စာမ်က္နွာမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဦးသန္းျမင့္စိုးအေၾကာင္း အက်ဥ္းခ်ဴပ္ကို ပူးတြဲ၍ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

    မ်က္ဝန္းလင္းေစသူ (သို႔) ဟာဂ်ီ ဦးသန္းျမင့္စိုး
    ——————————————-ပရဟိတ အလုပ္ေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ အသင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႔လုပ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ထဲနဲ႔ ပရဟိတ လုပ္ေနသူအခ်ိဳ႕ရွိတဲ႔ အထဲက အမ်ားအက်ိဳးကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ တစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ထူး ထူးျခားျခားလုပ္သြားသူတစ္ဦး မႏၲေလးျမိဳ႕ မွာ ရွိခဲ႔ဖူးပါတယ္။အဲဒီလူ ဟာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ ဟာဂ်ီ ကိုသန္းျမင့္စိုး ျဖစ္ပါတယ္။
    .
    တစ္ေန႔မွာ ပါဝါမ်က္မွန္ကို အၿမဲ တပ္ဆင္ေနရတဲ႔ ကိုသန္းျမင့္စိုးဟာ ပါဝါမ်က္မွန္ကိုခြ်တ္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းမွာ တစ္မိနစ္ေလာက္ မ်က္စိမိွတ္ထားရာ ေမွာင္မည္းေနတဲ႔အတြက္ ဘာအရာ ဝတၳဳကိုမွ် မျမင္ႏိုင္တဲ႔အျဖစ္ကို ဆိုက္ေရာက္သြားခဲ႔ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ မ်က္စိမျမင္တဲ႔ သူေတြရဲ႕ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားမိပါတယ္။မ်က္စိ မျမင္တာ ဘဝတစ္ခုလုံးဆုံးရႈံးေစ တာပဲလို႔ စာနာနားလည္သြားျပီး မ်က္စိမျမင္တဲ႔လူ မ်က္စိမႈန္တဲ႔လူေတြကို မ်က္စိအလင္းရေအာင္ ကူညီမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
    .
    ဟာဂ်ီကိုသန္းျမင့္စိုးဟာ မႏၲေလး ၿမိဳ႕ ၃၅ လမ္း ၈၃ – ၈၄ လမ္းၾကားမွာ Raleigh Sticker Shop ဆိုင္ကို ဖြင့္ၿပီး စီးပြားရွာလို႔ရတဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ အျမတ္ေငြမွ မ်က္စိမျမင္သူ မ်ားအား လူမ်ိဳးဘာသာ မခြဲျခားဘဲ ခြဲစိတ္ခ အကုန္က်ခံလွဴဒါန္းခဲ႔တာ တစ္ႏွစ္ကို လူ ၂၀၀ နီးပါးမွ် မ်က္စိ အလင္းရေစ ခဲ႔ပါတယ္။သူ ဟာ မကြယ္လြန္မီ အခ်ိန္ထိ မ်က္စိမျမင္သူ လူဦးေရ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ကို သူ႕ကိုယ္ပိုင္ေငြ နဲ႔ မ်က္စိခြဲစိတ္ေပးျပီး အလင္းရေစခဲ႔ ပါတယ္။မ်က္စိလူနာမ်ားစြာကို စစ္ကိုင္းျမိဳ႕ ျပည္သူ႔ေဆးရုံၾကီး မ်က္စိခြဲစိတ္ဆရာဝန္မ ႀကီး ေဒါက္ တာ ေမခ်ိဳခ်ိဳေအး နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ကာ ခြဲစိတ္ အလင္းရေစခဲ႔ပါတယ္။အခ်ိဳ႕ ကို မႏၲေလး American visions မွ ေဒါက္တာ ေဇာ္ထြန္းလင္း နဲ႔ ေက်ာ္ ေဆးခန္း မွာ ခြဲစိတ္ အလင္းရ ေစခဲ႔ပါတယ္။ စာေရးဆရာ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ က ကိုသန္းျမင့္စိုးကို ဂုဏ္ျပဳတဲ႔ အေနနဲ႔ ” မ်က္လုံးေပါင္း တစ္ေထာင္ ရွိသူ ” ဆိုတဲ႔ေဆာင္းပါးကို ( ၆ – ၆ – ၂၀၀၈ ) ေန႔ထုတ္”ေမာ္ဒန္ ” ဂ်ာနယ္မွာ ေရးသားခဲ႔ပါတယ္။
    .
    ကိုသန္းျမင့္စိုး ဟာ ေရနံ႔သာ မွာ ရွိတဲ႔ အနာႀကီးေရာဂါသည္ လူ အေယာက္ ၂၀ ကိုလည္း မ်က္စိ အလင္းရေအာင္ ေဒါက္တာဦးစိန္ဝင္း နဲ႔ ခြဲစိတ္ေပးႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။

    ကိုသန္းျမင့္စိုးဟာ အလွဴေရစက္ လက္နဲ႔မကြာ သူျဖစ္ပါတယ္။ နာဂစ္ေလေဘးက်ေရာက္စဥ္က ဖ်ာပုံ ၿမိဳ႕ကို မႏၲေလးမွ မြတ္စလင္ အလွဴရွင္မ်ားျဖစ္တဲ႔ ဟာဂ်ီကိုေအာင္ေဇာ္ဝင္း(စြမ္းအား လွ်ပ္စစ္ )၊ ဟာဂ်ီ ဦးေအာင္ျမင့္ထြန္း ( Hi Tech )တို႔ နဲ႔ သိန္းငါးရာ တန္ဖိုးရွိ အစားအေသာက္ လူသုံးကုန္ပစၥည္း မ်ားကို ေလေဘးဒဏ္ ဒုကၡသည္ လူမ်ိဳးဘာသာမခြဲျခားဘဲ သြားေရာက္ လွဴဒါန္းရာမွာလည္းပါဝင္ခဲ႔ပါတယ္။ ေမျမိဳ႕ (ျပင္ဦးလြင္) ေစ်းႀကီးထဲမွေစ်း ဆိုင္ငယ္ေလးမ်ားဟာ အရင္းအႏွီး အတြက္ ေငြတိုးေခ်းသူထံမွ မတန္တဆ အတိုးနဲ႔လုပ္ကိုင္စား ေသာက္ေနၾကရတာကို ကိုသန္းျမင့္စိုး သိရွိတဲ႔အခါမွာ အလြန္သနားျပီး ျမိဳ႕ခံ ဦးညီညီရဲ႕အကူအညီေပးမႈ၊ ပံ႔ ပိုးမႈနဲ႔ ေစ်းသည္မ်ားကို အတိုးမဲ႔ေခ်း ေငြ ထုတ္ေပးကာ ဆင္းရဲဒုကၡ ျပႆနာမ်ားအားေျပလည္ေစခဲ႔ပါတယ္။

    ကိုသန္းျမင့္စိုးဟာ မႏၲေလးျမိဳ႕ သစ္ သင္ပန္းကုန္းက အလုပ္လက္မဲ႔ မိန္းကေလးမ်ားကိုလည္း မိမိကိုယ္ပိုင္ေငြမွ ရင္းႏွီး မတည္ကာ အပ္ခ်ဳပ္စက္မ်ားဝယ္ကာ fatimah foundation စက္ခ်ဳပ္သင္တန္းကို ဖြင့္လွစ္ထူေထာင္သင္ၾကားေစခဲ႔တာ ေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။
    ေလာက မွာသူေတာ္ေကာင္း ေတြဟာ အသက္တိုတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ ပါတယ္။ဟာဂ်ီကိုသန္းျမင့္စိုး ဟာ ေသြးကင္ဆာ ေရာဂါကို သိန္းရာခ်ီ အကုန္အက်ခံကာ ကုသေသာ္လည္း ( ၁ – ၃ – ၂၀၁၁ ) အသက္ ၅၇ ႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဇနီး ဟာဂ်ီမ ေဒၚၿမင့္ျမင့္ေမာ္ နဲ႔သား ျဖိဳးအာကာ ဥကၠာေက်ာ္တို႔က်န္ရစ္ခဲ႔ပါတယ္။

  • ဒု- ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္၀င္း [ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ (ပထမဆင့္)၊ ေမာ္ကြန္း၀င္ (ပထမဆင့္)၊ စစ္မႈထမ္းေကာင္းဘြဲ႕]

    ဒု- ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္၀င္း [ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ (ပထမဆင့္)၊ ေမာ္ကြန္း၀င္ (ပထမဆင့္)၊ စစ္မႈထမ္းေကာင္းဘြဲ႕]

    ၾသဂုတ္ ၂၈ ၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    Conel - Kyaw Win 2
    ေက်ာင္းသားဘ၀
    ——————–
    ၁၄-၄-၁၉၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕၊ခုံ၀င္းဒရ္ရပ္၌ ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ ဦးတိုးက်င္၊ အမိေဒၚသိန္းခင္တို႔မွ ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ ဖရစ္ရပ္ ဆရာႀကီး ဦးမ်ိဳးရင္ မူလတန္းေက်ာင္းႏွင့္ ၁၉၃၀ မွ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ထိ ခုံ၀င္းဒရပ္ဆရာမႀကီး ေဒၚေအးေမ အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားၿပီး ၁၉၃၅- ခုႏွစ္ တြင္ အစိုးရဟိုက္စကူးေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္း၍ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ (၁၀)တန္းေအာင္သည္အထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့ပါ သည္။
    .
    ႏိုင္ငံေရး
    ———
    ၁။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ။    ။ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ (၁၇) ႏွစ္သား အရြယ္ (၁၉၃၆ မွစ၍ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္အထိ) ထား၀ယ္ခရုိင္လံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢတြင္ အတြင္း ေရးမွဴးတာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္လ်က္၊ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ခရုိင္လူထုတစ္ရပ္လံုးအား ေက်ာင္းသားအေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈတို႔တြင္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့ပါသည္။ အထက္ပါ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို သိရွိသူမ်ားမွာ ဦးဗေဆြ (ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ပထမအဆင့္)၊ ဗိုလ္မွဴး တင္ထြန္း (ႏိုင္ငံ့
    ဂုဏ္ရည္ပထမအဆင့္)ႏွင့္ သခင္တင္ထြန္း (ထား၀ယ္) တို႔ျဖစ္ၾကပါသည္။
    .
    ၂။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္း။            ။ ၁၉၃၉ခုႏွစ္ (၁၀)တန္းေအာင္၍ ေက်ာင္းမွထြက္ေသာအခါတြင္လည္း ထား၀ယ္ခရုိင္လံုးဆိုင္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးႏွင့္ပူးေပါင္း၍နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္တုိက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
    .
    ၃။ လက္ရုံးတပ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕မတပ္။            ။ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး လက္ရုံးတပ္အင္အားနယ္ခ်ဲ႕မ်ားမွ.ေႏွာက္ယွက္သျဖင့္ ၿမိဳ႕မတပ္အမည္ႏွင့္ တပ္ဖြဲ႕ကို အသြင္ေျပာင္း တည္ေထာင္ရာတြင္ တာ၀န္ခံတစ္ဦးအျဖစ္ျဖင့္ ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။
    .
    စစ္ေရး
    ———
    ၄။ ဘီအိုင္ေအေခတ္။        ။ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကာ၀ါးရွီမာ၊ အီဇူမီယားတို႔ႏွင့္ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ဗိုလ္လေရာင္ တို႔ ေခါင္းေဆာင္၍ ယိုးဒယား(ထိုင္း)မွ ထား၀ယ္ စစ္ေၾကာင္း ဘီအိုင္ေအတပ္သည္ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိၿပီး ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္(ဘီအိုင္ေအ) တိုးခ်ဲ႕ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ အရာရွိတစ္ဦးအျဖစ္ ျဖင့္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္၍ လက္ရုံးတပ္ႏွင့္ ၿမိဳ႕မတပ္သားမ်ားအား လက္နက္တပ္ဆင္ျခင္း၊ ေလ့က်င့္ေရးေပးျခင္း၊ (ဘီအိုင္ေအ) တပ္မေတာ္သားအသစ္မ်ား စည္းရုံးျခင္း၊ စုေဆာင္းျခင္းမ်ားႏွင့္နယ္ခ်ဲ႕တပ္မ်ားအား တိုက္ခိုက္ျခင္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။
    .
    ဘီဒီေအေခတ္
    ———–
    ဘီဒီေအေခတ္တြင္ ပထမပတ္ ဗိုလ္သင္တန္းတက္ေရာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံရေသာ္လည္း က်န္းမာ ေရးခၽြတ္ယြင္းသြား၍ ဗိုလ္သင္တန္းတက္ရန္ အခ်ိန္မမီလိုက္သျဖင့္ မဂၤလာဒံုအၾကပ္တင္တန္းသို႔တက္ေရာက္ခဲ့ရၿပီး၊ ေက်ာင္းဆင္းေသာအခါ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ကင္းတပ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ လွ်ိဳ႕၀ွက္စီစဥ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းသို႔ တက္ေရာက္သင္ၾကားခဲ့ၿပီး၊ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္၏ စီစဥ္ခ်က္အရ တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တည္ရွိရာ (ေျမထဲ) ေအာင္လံ၊ သရက္ၿမိဳ႕တြင္ရွိေသာ အရာရွိႏွင့္ အၾကပ္မ်ားအား ႏိုင္ငံေရးသင္တန္း ျပဳလုပ္ပို႔ခ်ေပးျခင္း။
    .
    ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရး နီးကပ္လာေသာအခါ အေျခခံနယ္ေျမတည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းရန္အတြက္ (ေျမထဲ) ေအာင္လံၿမိဳ႕နယ္ သမၺဳလေက်းရြာကို အေျခခံ၍ ေက်းရြာမ်ားကိုဦးေဆာင္စည္းရုံးခဲ့ျခင္း (အထက္ပါလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သိရွိသူမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၀င္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္စိန္၀င္း) (ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ပထမအဆင့္)၊ ဗိုလ္မင္းလြင္ (ေဆာက္လုပ္ေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္း)ႏွင့္ သံအမတ္ႀကီး ဦးလွေ႐ႊတို႔ျဖစ္ပါသည္။
    .
    ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္ (ပီဘီအက္ဖ္)
    —————————————
    ေျမထဲ(ေအာင္လံ) ၿမိဳ႕နယ္၊ သမၺဳလေက်းရြာကို အေျခခံ၍ ေက်းရြာစည္းရုံးေရးလုပ္ေနစဥ္အတြင္း၊ အေနာက္ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ေျမထဲေအာင္လံမွ ျပန္ေခၚ၍ အထူးဆက္သားအျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ၿပီး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ထံစာပို႔ခိုင္း၍ ဦးစီးခ်ဳပ္ႀကီးထံေပးရပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးဗေဆြ၊ သခင္ထြန္းေသာ္၊ သခင္တင္ထြန္း (ထား၀ယ္) တို႔ေနေသာ အမွတ္(၂၈)၊ ဘိုလိမ္းလမ္းသို႔ သြားေရာက္ရပါသည္။
    .
    ေရဒီယိုစက္လွ်ိဳ႕၀ွက္ယူသြားရန္ အထူးတာ၀န္ေပးအပ္ခံရျခင္း
    ——————————————-
    ထား၀ယ္ၿမိဳ႕၊ သခင္ခ်ိန္ပိုအားေပးအပ္ရန္ သခင္တင္ထြန္းမွတစ္ဆင့္ ေရဒီယိုစက္တစ္လံုး လက္ခံယူၿပီး ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲရန္ တာ၀န္က်ေသာ တိုင္း(၅) ထား၀ယ္သို႔ ေမာ္လၿမိဳင္-ေရးၿမိဳ႕တို႔မွတစ္ ဆင့္သြားေရာက္ရပါသည္။ ယင္းအခ်ိန္ ေျမထဲ (ေအာင္လံ)တြင္လည္းေကာင္း၊ ရန္ကုန္တြင္လည္းေကာင္း၊ ဂ်ပန္အခ်ိဳ႕အား တပ္မေတာ္သားမ်ားက သတ္ျဖတ္၍ ကင္ေပတုိင္မ်ားကပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာေဖြေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ရန္ကုန္မွ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔သြားရန္ ရန္ကုန္ဘူတာႀကီးသို႔အေရာက္တြင္ ကင္ေပတုိင္မ်ား၊ ဂ်ပန္စစ္မႈထမ္းမ်ားႏွင့္ ေရဒီယိုစက္ကို စစ္ေက်ာပိုးလြယ္အိတ္ျဖင့္ လြယ္ထားေသာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ပက္ပင္းတုိးပါေတာ့သည္။ သိသြားလွ်င္ ေသရမည္မွာ မုခ်ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ မာန္သူ႕ဖို႕ဆိုေသာစကားႏွင့္အညီ စြန္႔စားရပါေတာ့သည္။ ဂ်ပန္မ်ားက ဘယ္ကလာ၍ ဘယ္သြား
    မည္နည္း၊ ဂ်ပန္ စစ္မႈထမ္းအခ်ိဳ႕ကို သတ္သူကို သိသလား၊ မင့္ဓားကို ခဏျပပါစသည္ျဖင့္ ေမးျမန္းသည္ကိုမွင္ေသေသျဖင့္ ထား၀ယ္သို႔ အခြင့္ႏွင့္ သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဓားကိုၾကည္႔လိုလွ်င္ျပမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၿပီးဓားကိုျပပါသည္။ ဓားသြားတြင္သံေခ်းအနည္းငယ္ တက္ေနသျဖင့္၊ ၎သည္ေသြးဓားမဟုတ္လား၊ မင္းသတ္ရာမွာ ပါသလားစသည္ျဖင့္ေမးသည္ကို ခရီးသြားေနသေရြ႕ဓားကိုမတိုက္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သံေခ်းရုိးရုိးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခ်ိန္နီးေန၍တြဲရွာခြင့္ျပဳရန္ ခြင့္ေတာင္းၿပီး၊ ကင္ေပတိုင္မ်ားႏွင့္ ဂ်ပန္စစ္မႈထမ္းမ်ားစီးသည့္တြဲတြင္ပင္ စြန္႔စားၿပီး ေရးၿမိဳ႕သို႔ လိုက္ခဲ့ပါသည္။ေမာ္လၿမိဳင္သို႕ေရာက္ေသာအခါလည္း အျခားေနရာမ်ားတြင္တည္းခိုလွ်င္ စစ္ေဆးေမးျမန္းျခင္းခံရၿပီး သိရွိလွ်င္ေသမည္မွာ မုခ်ျဖစ္၍ ကင္ေပတိုင္မ်ားႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္ေနလွ်င္ သံသယမျဖစ္ႏိုင္ဘဲရိွမည္ဟုတြက္ ဆၿပီး၊ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္လည္း ကင္ေပတိုင္ စခန္းတြင္ပင္ တည္းခိုခြင့္ေတာင္းၿပီး စြန္႕စားတည္းခိုခဲ့ပါသည္။
    .
    ေမာ္လၿမိဳင္မွ ေရးသို႕ အသြားတြင္လည္း ဂ်ပန္မ်ားစီးသည့္တြဲတြင္ပင္ စီးၿပီးသြားခဲ့ပါသည္။ေရးသို႕ေရာက္ေသာအခါ ထား၀ယ္ဘက္ကမ္းသို႕ ကူးၿပီး အေျခအေန ေလ့လာေနစဥ္၊ဂ်ပန္စစ္သား တစ္သိုက္ထား၀ယ္သို႕သြားရန္ ကားေပၚတက္ေနသည္ကိုျမင္၍ ထား၀ယ္သို႕လိုက္ပါရန္ ခြင့္ေတာင္းရာခြင့္ျပဳသျဖင့္၊ ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားၾကားတြင္ပင္ စြန္႕စားၿပီးလိုက္ခဲ့ပါသည္။
    .
    ထား၀ယ္သို႕ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း သခင္လူရိွန္မွ တစ္ဆင့္ သခင္ခ်ိန္ပိုထံသို႕ ေရဒီယိုေပးအပ္လိုက္ၿပီး၊ ညဘက္တြင္ ေတြ႕ဆုံလိုေၾကာင္း မွာၾကားလိုက္ပါသည္။၎အခ်ိန္တြင္ သခင္ခ်ိန္ပိုသည္ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ရွိေသာ္လည္း လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေနထိုင္၍ လုပ္ငန္းအစီအစဥ္မ်ားကို ခ်မွတ္လုပ္ေဆာင္လ်က္ရိွၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
    .
    မဟာမိတ္တပ္မွေလထီးသမားမ်ား ဆင္းသက္ေရးအတြက္ အထူးတာ၀န္ေပးအပ္ခံရျခင္း
    —————————————-
    မဟာမိတ္တပ္မွ ေလထီးသမားမ်ား ေလထီးျဖင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆင္းသက္ေရး ကိစၥတြင္ေနရာ ေရြးခ်ယ္ ေရး၊လက္ခံႀကိဳဆိုေရး၊ ေနရာခ်ထားေရး၊ လုံျခဳံေရးတို႕ကို တာ၀န္ေပးအပ္သျဖင့္ တာ၀န္ယူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
    .
    ေလထီးဆင္းမည့္ေနရာကို သရက္ေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ ၾကာအင္းေက်းရြာမွ အတြင္းဘက္သို႔၀င္ၿပီး(၃)မိုင္ခန္႔သြားရေသာ ေခ်ာင္းက်ေသာ အင္းျပားရြာအနီးလယ္ကြင္းကို ေက်းရြာေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္လြန္း၊ ဦးဘေရႊတို႔ႏွင့္ တိုင္ပင္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါသည္။ သတ္မွတ္ထားေသာရက္အတြင္း ကၽြန္ေတာ္ဦးေက်ာ္လြန္း၊ ဦးဘေရႊ(၃)ေယာက္ လယ္ကြင္းတြင္ အမွတ္အသားအတိုင္းမီးပံုမ်ားျပဳလုပ္ရန္စီစဥ္ၿပီး၊ ညတြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေစာင့္ႀကိဳၾကပါသည္။ သန္းေခါင္ခ်ိန္ခန္႔တြင္ ေလယာဥ္သံၾကားသျဖင့္ အခ်က္ျပမီးပံုမ်ားရွိရာ ေလယာဥ္လာေရာက္ ပ်ံ၀ဲပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေလထီးမဆင္းသက္ဘဲ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါသည္။ ေနာင္တြင္သိရသည္မွာ ေညာင္ဇင္ေက်းရြာတြင္ အလွဴလုပ္၍ ညၾကည့္ခ်င္ပြဲခံေနသျဖင့္ စိတ္မခ်၍ မဆင္းေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
    .
    ထို႔ေနာက္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕တြင္ ခရုိင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိေသာ သခင္စံ၀င္းထံ ေစလႊတ္သျဖင့္ၿမိတ္ၿမိဳ႕သို႔သြားေရာက္ေနစဥ္အတြင္း မိမိေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ ေနရာတြင္ပင္ (FORCE 136) မွ အခ်က္ျပဆက္သြယ္ေရးသမား ခ်င္းအမ်ိဳးသားတစ္ဦး ၀ိုင္ယာလက္ဆက္သြယ္ေရးပစၥည္း အျပည့္ အစံုႏွင့္ ထား၀ယ္သား ဗိုလ္ပါေလးတို႔ ဆင္းသက္ၾကေၾကာင္း ၿမိတ္ၿမိဳ႕မွအျပန္တြင္ သိရပါသည္။
    .
    ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ရန္ႏွင့္ သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ စြန္႔စားရန္တာ၀န္ေပးခံရျခင္း။
    ——————————————–
    မတ္လ(၂၇) ရက္ေန႔ ေက်ာ္လြန္လာသျဖင့္ ေျခရာေဖ်ာက္၍ တုိင္း(၅)လွ်ိဳ႕၀ွက္ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ၀င္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သခင္ခ်ိန္ပိုအား သတင္းပို႔ရာ သခင္ခ်ိန္ပိုက ဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္မ်ားသည္ မိမိကိုယခုလိုဖမ္းဆီးျခင္းမျပဳဘဲ လႊတ္ထားသည္မွာ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေနၾကေသာ သခင္ေတာ္ လွန္ေရးသမားမ်ား(ဥပမာ-သခင္ခ်ိန္ပို) ထင္ထင္ေပၚေပၚေန၍ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္လႈပ္ရွားေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား(ဥပမာ-သခင္ဖိုးမွဲ႔) စသည္တို႔ကို ေျခရာခံရန္ မိမိ၏လႈပ္ရွားမႈကို ေလ့လာအကဲခတ္၍ ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးႏုိင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ စြန္႔စားၿပီး ဧၿပီလ သႀကၤန္ၿပီးသည္အထိ ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ပင္ ေပၚထင္စြာဣေျႏၵမပ်က္ သတိ၀ီရိယျဖင့္ေနၿပီး သႀကၤန္ၿပီးမွ တုိင္း(၅)ဌာနခ်ဳပ္သို႔သြားေရာက္ရန္ ၫႊန္ၾကားသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ေရးႏွင့္ အမ်ားအ
    တြက္ စြန္႔စားခဲ့ရသည္။
    .
    သႀကၤန္က်ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ခန္႔ အတြင္းဂ်ပန္ကင္ေပတိုင္(၂)ေယာက္ႏွင့္ စကားျပန္တစ္ဦး ေမွာင္စပ်ိဳးခ်ိန္တြင္ အိမ္သို႔ဖမ္းဆီးရန္ လာေရာက္ၾကသည္။ စကားျပန္မွာ တပည့္ျဖစ္ေန၍ ဆရာ့အားဖမ္းဆီးရန္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တီးတိုးေျပာသျဖင့္ အိမ္ခန္းထဲျပန္၀င္ၿပီး အစ္ကိုအား ဂ်ပန္မ်ား ႏွင့္ စကားေျပာရန္ ဧည့္ခံဖို႔ထြက္ေစၿပီး အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္မွ ေရွာင္တိမ္းလြတ္ေျမာက္၍ ၾကာအင္းရြာမွတစ္ဆင့္ တုိင္း(၅)စစ္ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ အင္းျပားရြာသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရး ဆက္လက္
    ဆင္ႏႊဲပါသည္။
    .
    တိုင္း(၅)တြင္ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း တပ္မ်ားကို တုိးခ်ဲ႕စည္းရုံးဖြဲ႕စည္း၍ ေတာ္လွန္ေရး ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲခဲ့ရာ ဒုဗိုလ္၊ ဗိုလ္အဆင့္ျဖင့္ တိုးျမွင့္ခံရၿပီး တုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္တြင္ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးသည္အထိ တာ၀န္ကိုေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ အထက္ပါ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္မ်ားကို သိရွိသူမ်ားမွာ ဦးဗေဆြ (၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း၊ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ပထမအဆင့္) ဗိုလ္မွဴးတင္ထြန္း (ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ပထမအဆင့္)ႏွင့္ သခင္တင္ထြန္း (ထား၀ယ္)တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
    .
    မ်ိဳးခ်စ္တပ္မေတာ္အား ယခုလက္ရွိ တပ္မေတာ္သို႔ အသြင္ေျပာင္း ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ ဆက္တုိက္ပါ၀င္ခဲ့ရာ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ(၁၄)ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ျပန္တမ္း၀င္အရာရွိ ဘီစီ-၃၅၇၈ ဒု-ဗိုလ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရၿပီး ျပည္ၿမိဳ႕ ျမန္မာ့ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း(၄)သို႔ ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းစိန္၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီးမင္းသိမ္း၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး  သာေက်ာ္တို႔ႏွင့္အတူ သြားေရာက္၍ (၁၁-၁-၄၈)ခုႏွစ္အထိ တာ၀န္ယူခဲ့ရပါသည္။
    .
    ဗဟိုစစ္ေက်ာင္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္လူငယ္သင္တန္းမွဴးဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ လကရ(၁) မဂၤလာဒံုတြင္ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ စစ္ရုံးတြင္ဦးစီး(က) စစ္ဆင္ေရး/ေလ့က်င့္ေရး (တပ္)၊ ဗဟိုစစ္ေက်ာင္းတြင္ ယာယီေက်ာင္းအုပ္ ဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဒု-ေက်ာင္းအုပ္ ဗိုလ္မွဴးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ယာယီေက်ာင္းအုပ္ဗိုလ္မွဴးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ဒု-တပ္ရင္းမွဴး ခလရ(၁၄)ဗိုလ္မွဴး အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ခလရ(ဂ)ယာယီ တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးအျဖစ္ လည္းေကာင္း
    ခလရ(ဂ)တြင္ တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ခလရ(၃)တြင္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴး ႀကီး တပ္ရင္းမွဴးအျဖစ္လည္းေကာင္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
    .
    ခလရ(၃)တြင္ တပ္ရင္မွဴး ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ စစ္သံမွဴး၊ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ေဒသႏၱရ ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံတြင္လည္းေကာင္း၊ ခ်င္း(၄)တြင္ တပ္ရင္းမွဴး ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ခလရ(၇)တြင္ တပ္ရင္းမွဴး၊ ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ရပခတြင္ ဒု-တိုင္းမွဴး၊ ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အေရွ႕ပိုင္း နယ္ျခားတုိင္းတြင္ တုိင္းမင္းႀကီးအျဖစ္ ပူးတြဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။
    .
    ခလရ(၇)တြင္ တပ္ရင္းမွဴး ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ရပခတြင္ ဒု-တိုင္းမွဴး၊ ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီး အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အေရွ႕ပိုင္း နယ္ျခားတုိင္းတြင္ တုိင္းမင္းႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ အေထြေထြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၊ ကုန္းလမ္းသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးအဖြဲ႕ ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ကခ်င္(၄)တြင္ တပ္ရင္းမွဴးဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ နတခတြင္ ဦးစီး(ပ)ေရးေထာက္ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနတြင္ အထူးအရာရွိ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနတြင္ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္၊ ေဒသႏၱရစက္မႈလက္မႈ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈ ၫႊန္ၾကား ေရးဦးစီးဌာန၊ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသည္။
    .
    စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနတြင္ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ ေဒသႏၱရစက္မႈလက္မႈႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈ  ၫႊန္ၾကား ေရးဦးစီးဌာန၊ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အမွတ္(၂) စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာနတြင္ ဦးေဆာင္ညႊန္ၾကားေရးမွဴး၊ စကၠဴႏွင့္ဓာတုေဗဒလုပ္ငန္း ေကာ္ပိုေရးရွင္း၊ တပ္မေတာ္မွ အၿငိမ္းစားယူၿပီး အရပ္ဘက္ တာ၀န္အျဖစ္ျဖင့္ ကူးေျပာင္းထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ ၁၈-၇-၇၇ ခုႏွစ္တြင္ အမွတ္(၂)စက္မႈ၀န္ႀကီးဌာန၊ စကၠဴႏွင့္ဓာတုေဗဒလုပ္ငန္း ေကာ္ပိုေရးရွင္း၊ ဦးေဆာင္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးအျဖစ္မွ အၿငိမ္းစားယူခဲ့ပါသည္။
    .
    ထား၀ယ္ၿမိဳ႕နယ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖြဲ႕၌ ဥကၠဌအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရပါ၍ ၁၈-၅-၈၆ ရက္ေန႔မွ တာဝန္ယူခဲ့သည္။
    .
    ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ဟာ့ဂ်္ ေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕တြင္ တနသၤာရီတိုင္း ျပည္သူ႔ေကာင္စီကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ ဟာ့ဂ်္ေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕တြင္  တနသၤာရီတိုင္း ျပည္သူ႔ေကာင္စီ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္လည္းေကာင္းတာဝန္ယူခဲ့သည္။
    .
    ေမာ္ကြန္း၀င္ပထမအဆင့္ဘြဲ႕ကို နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈႏွင့္ ဘီအိုင္ေအ၊ ဘီဒီေအ၊ ပီဘီအက္ဖ္ တပ္မေတာ္တို႔တြင္ ဆက္တိုက္ပါ၀င္ႀကိဳးပမ္းေဆာက္ရြက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ (၂၇-၉-၇၅)ေန႔တြင္ ခ်ီးျမွင့္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ပထမအဆင့္ဘြဲ႕ကို  နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈႏွင့္ ဘီအိုင္ေအ၊ ဘီဒီေအ၊ ပီဘီအက္ဖ္  တပ္မေတာ္တို႔တြင္ အသက္စြန္႔ႀကိဳးပမ္း စြမ္းစြမ္းတမန္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ မွ ၄-၁-၈၄ ေန႔တြင္ ခ်ီးျမွင့္ခံရပါသည္။
    .
    ႏိုင္ငံေတာ္ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းဘြဲ႕ကို တပ္မေတာ္ထဲ၀င္သည့္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ အၿငိမ္းစား ယူသည္အထိ ႏွစ္ကာလရွည္လ်ားစြာ စစ္မႈထမ္းခဲ့သည့္အျပင္၊ စစ္သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ျပစ္မႈကင္းရွင္းျခင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္က ၆-၁-၈၃ ေန႔တြင္ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
    .
    ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္ဝင္းသည္ ထားဝယ္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးလီမီတက္တြင္ ပထမဦးဆံုး ဒါရိုက္တာ (၇) ဦးအနက္ တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သူ အီး-ေအစူလတီ (ခ) ဦးဘအို၏ သားသမက္ျဖစ္သည္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္တြင္ အနိစၥေရာက္ခဲ့ေသာ ဒါရုိက္တာဦးထြန္းရွိန္၏ေနရာတြင္ အစားထိုး၍ ဒါရုိက္တာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ခဲ့သည္။ ကုမၸဏီ၏ လုပ္ငန္းမ်ားကို (၆) ႏွစ္မွ် မိမိစြမ္းေဆာင္ႏုိင္သည့္ဘက္မွ အထူးႀကိဳးစား၍ ကူညီေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့လာခဲ့သျဖင့္ ဒါရိုက္တာအျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။

    (ဒု) ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္၀င္း မွာ ၆-၉-၂၀၀၆ တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။

    ** ဧကရာဇ္စာဆိုနွင့္ မိုးစင္ၾကယ္ စာေစာင္ပါ ေရႊဘိုသီရိမာလာ၏ ေဆာင္းပါးကို ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

    (ဓါတ္ပံုမ်ား ေပးပို႔ကူညီသည့္ ဒု-ဗိုလ္မွဴးၾကီး ေက်ာ္ဝင္း၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအား M-Media မွ ေက်းဇူးအထူးတင္ရိွေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။ )

  • တင္ထြန္း (လက္ေ၀ွ႔)  (သို႔) တိုက်ိဳ အိုလံပစ္တြင္ ကမာၻအဆင့္(၅)ရခဲ့သည့္ လက္ေဝွ႕ေက်ာ္

    တင္ထြန္း (လက္ေ၀ွ႔) (သို႔) တိုက်ိဳ အိုလံပစ္တြင္ ကမာၻအဆင့္(၅)ရခဲ့သည့္ လက္ေဝွ႕ေက်ာ္

    ၾသဂုတ္ ၁၄ ၊ ၂၀၁၆
    M-Media
    .Tin Tun
    ျမန္မာႏုိင္ငံအေနႏွင့္ ကမာၻ႔အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ပြဲသို႔ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ လန္ဒန္ အုိလံပစ္မွ အစျပဳ၍ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ေလာ့အိန္ဂ်လိစ္ အုိလံပစ္အထိ ေစလႊတ္ကာ ထုိးသတ္ယွဥ္ၿပိဳင္ေစ ခဲ့သည္။
    .
    ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တုိက်ဳိၿမိဳ႕၌ က်င္းပခဲ့သည့္ ၁၈ ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့အုိလံပစ္ ဖယ္သာ ၀ိတ္တန္း ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ႏိုင္ငံေပါင္း ၃၂ ႏုိင္ငံမွ လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ ၃၂ ေယာက္ ပါ၀င္ ယွဥ္ၿပိဳင္သည္။  ျမန္မာ့ လက္ေ႐ြးစင္ လက္ေ၀ွ႔သမား သုံးဦးျဖစ္ေသာ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး(ဖလုိင္း၀ိတ္တန္း)၊ သိန္းျမင့္ (ဘင္တန္၀ိတ္)၊ တင္ထြန္း(ဖယ္သာ၀ိတ္တန္း) တုိ႔အား ေစလႊတ္ခ့ဲသည္။
    .
    တင္ထြန္းသည္ ျမန္မာ့စြမ္းရည္ကုိ ရဲရဲေတာက္ ျပႏုိင္သည့္ လက္သီးေက်ာ္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ပထမညတြင္ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံမွ ဥေရာပ ခ်န္ပီယံ ရြန္စမစ္ႏွင့္ တင္ထြန္း ထုိးသတ္ ရသည္။ ဥေရာပ ဖယ္သာဝိတ္တန္း ခ်န္ပီယံ ရြန္စမစ္သည္ ဥေရာပတြင္ အေကာင္းဆံုး လက္ေဝွ႔ေက်ာ္ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အားလံုးကပင္ ရြန္စမစ္ ႏုိင္မည္ဟု ယံုၾကည္ ထားၾကသည္။
    .
    ပထမအခ်ီတြင္ စတင္ လႊတ္လွ်င္ လႊတ္ခ်င္း ရြန္စမစ္က ညာ ေထာက္လက္သီး တစ္လံုးကုိ တင္ထြန္း၏ ဝမ္းဗုိက္သုိ႔ အစမ္းသေဘာ အရ ထုိးလႊတ္လုိက္သည္။ တင္ထြန္းသည္ အလြန္ လ်င္ျမန္ေသာ ဘယ္၊ ညာ ေျဖာင့္ ေထာက္လက္သီးျဖင့္ ပစ္သြင္း လုိက္ရာဝယ္ ”ဝုန္း” ခနဲ ျပဳတ္က် သြားေတာ့သည္။ ပရိသတ္ ၅ဝဝဝဝ ေက်ာ္သည္ ထိတ္ခနဲ ျဖစ္သြား၏။ ၿပီး တေဝါေဝါ၊ တေသာေသာႏွင့္ တစ္ခဲနက္ တစ္ၿပိဳင္တည္း ဟစ္၍ အားေပး ၾကေတာ့သည္။ ရြန္စမစ္သည္ ရွက္ကုိး ရွက္ကန္းႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထ လာသည္။ ျပန္ထ အလာတြင္ တင္ထြန္းက ညာျဖတ္တစ္လံုး အားကုန္ ထုိးခ်လုိက္ရာဝယ္ ရြန္စမစ္ ပစ္လဲ က်သြားျပန္သည္။ တင္ထြန္း (ျမန္မာ)သည္ ရြန္စမစ္ (အဂၤလိပ္) လက္သီးေက်ာ္ကုိ ပထမ အခ်ီစ၍ ေတာက္ေလွ်ာက္ အပုိင္အႏုိင္ ထုိးသတ္ ႏုိင္ခဲ့သည္။
    .
    တင္ထြန္းက ပြဲဦးထြက္တြင္ ၿဗိတိသွ် (အဂၤလန္၊ စေကာ့တလန္၊ အုိင္ယာလန္၊ ေ၀လ) ခ်န္ပီယံ ရြန္စမစ္ကို ပထမအခ်ီ ၆၇ စကၠန္႔တြင္ အလဲထိုး အႏုိင္ယူခဲ့သည္။
    .
    ေနာက္တစ္ရက္ ဂ်ပန္ သတင္းစာ မ်က္ႏွာဖံုးတြင္ ေအာက္ပါ ေခါင္းစီး အတုိင္း ေရးသား ထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။
    .
    ”ၿဗိတိန္ လက္ေဝွ႔ေက်ာ္ကုိ ျမန္မာ တင္ထြန္းက အလဲထုိးခ်၍ လက္ေဝွ႔ ပါရဂူမ်ား အံ့အား သင့္ရျခင္း” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ လန္ဒန္မွ ထုတ္ေဝေသာ သတင္းစာ တစ္ေစာင္က ေအာက္ပါအတုိင္း ေရးသား၏။
    .
    ”ပန္းဝါ တုိက္ပြဲတြင္ ျမန္မာ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလသည္ အဂၤလိပ္ တပ္မႀကီးကုိ အျပတ္ အႏုိင္ယူခဲ့ၿပီးသည့္ ေနာက္ ျမန္မာ လက္ေဝွ႔ေက်ာ္ တင္ထြန္းသည္ ၿဗိတိန္ ခ်န္ပီယံ ရြန္စမစ္ကုိ ေအာင္ပြဲ ခံလုိက္ျခင္းသည္ ဒုတိယ အႀကီးမားဆံုးေသာ ေအာင္ပြဲပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္” ဟု ေရးသား တင္စား ခဲ့ေပသည္။
    .
    ဒုတိယညတြင္ တင္ထြန္းသည္ ေတာင္အာဖရိကတုိက္ ႏုိင္ဂ်ီးရီးယား ႏုိင္ငံမွ အန္ေထာ္နီ အင္ေဒ့ရွ္ႏွင့္ သတ္ရ၏။ သံုးခ်ီ သံုးလား စလံုး အႀကိတ္အနယ္ ထုိးသတ္ၿပီးေနာက္ တင္ထြန္းက အမွတ္ျဖင့္ အႏုိင္ ရျပန္သည္။ တင္ထြန္းသည္ မ်က္ခံုး တစ္ဖက္ စုတ္ျပတ္ သြားေသာ္လည္း တစ္လက္မမွ် ေနာက္ မဆုတ္စတမ္း ယွဥ္သတ္ကာ အႏုိင္ ယူလုိက္သည္။ ရြန္စမစ္သည္ အန္ေထာ္နီ အင္ေဒ့ရွ္ကုိပါ အႏုိင္ ရေလ၍ ျမန္မာကုိ ကမၻာ့ လက္ေဝွ႔ ပရိသတ္ကေရာ၊ ကမၻာ့ လက္ေဝွ႔ ပါရဂူေတြကပါ အထူး ေလးစား လာၾကေတာ့၏။ ကြာတားဖုိင္နယ္ ညတြင္ တင္ထြန္းသည္ အေနာက္ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံမွ အိပ္စကုႏွင့္ ေတြ႕ၾကရသည္။ အိပ္စကုႏွင့္ ထုိးသတ္စဥ္ အိပ္စကုကုိ ဖင္ထုိင္ လဲက်ေအာင္ ထိုးခ် ႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သံုးခ်ီ အၿပီးမွာ (၃-၂)ျဖင့္ ျမန္မာ တင္ထြန္းကပ္၍ ႐ံႈးရသည္။ တကယ္ေတာ့ တင္ထြန္းႏုိင္သည့္ပြဲ ျဖစ္သည္။ တင္ထြန္း၏ မ်က္ခံုး ႏွစ္ဖက္မွ ေသြးစိမ္း ရွင္ရွင္မ်ား တသြင္သြင္ ယုိစီး၍ က်ေနပါေသာ္လည္း လံုးဝ မမႈပါဘဲ ရဲရဲေတာက္ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ထုိးသတ္ခဲ့သည္။အသည္းနာစရာ ေကာင္းသည္။ တင္ထြန္းခမ်ာ ငုိလ်က္ ႀကိဳး၀ုိင္းေပၚမွ ဆင္းလာ႐ွာသည္။
    .
    တင္ထြန္းသည္ ကြာတားဖုိင္နယ္၌ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့သျဖင့္ အိုလံပစ္ မွတ္တမ္း တြင္ ကမၻာ့အဆင့္ ၅ သတ္မွတ္ခံရသည္။
    .
    အာရွအဆင့္။ ။  တင္ထြန္းသည္  ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ အင္ဒိုနီးရွား ဂ်ာကာတာၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ အာရွႏွင့္ ၾသစေၾတးလ် လက္ေ၀ွ႔ၿပိဳင္ပြဲ၌ ေရႊတံဆိပ္ရသည္။
    .
    ျမန္မာႏုိင္ငံအေနႏွင့္ ကမာၻ႔အုိလံပစ္ လက္ေ၀ွ႔ပြဲသို႔ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ လန္ဒန္ အုိလံပစ္မွ အစျပဳ၍ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ ေလာ့အိန္ဂ်လိစ္ အုိလံပစ္အထိ ေစလႊတ္ကာ ထုိးသတ္ယွဥ္ၿပိဳင္ေစ ခဲ့သည္။ မ်ဳိးသန္႔၊ ေစာဟာဒီ၊ က်ားဘညိမ္း၊စံလွ၊ သၾကားမဂ်စ္၊ ရဲေဆြ၊ ရဲခ်စ္၊ တီေအာင္၊  ဘယ္လင္ေသာ္မဆင္၊ တင္ထြန္း၊ သက္ဦးေလး၊ ၀င္းေမာင္၊ ေဒၚလာ၊ လွညြန္႔၊သိန္းျမင့္၊  သန္းထြန္း၊ ေဇာ္လတ္တုိ႔ အပါအဝင္ (၁၈)ဦး ရိွခဲ့ရာ (၆)ဦးသည္ မြတ္စလင္မ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထို (၆)ဦးတို႔ကေတာ့ က်ားဘညိမ္း၊ မဂ်စ္၊ တင္ထြန္း၊ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါး၊ ၀င္းေမာင္ႏွင့္ သက္ဦးေလးတို႔ျဖစ္သည္။
    .
    ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ဗုိလ္လုပြဲသို႔ ျမန္မာ့လက္ေ႐ြးစင္(၁၈)ဦးယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ သိန္းျမင့္(ႏွစ္ပြဲ)၊ တင္ထြန္း(ႏွစ္ပြဲ)၊ မ်ဳိးသန္႔(တစ္ပြဲ)၊ လွၫြန္႔(တစ္ပြဲ)၊ စုစုေပါင္းေျခာက္ပြဲအႏုိင္ရခ့ဲသည္။

    ကမၻာ့အုိလံပစ္လက္ေ၀ွ႔ႀကိဳး၀ုိင္းလက္ေ႐ြးစင္အျဖစ္ သိန္းျမင့္သုံးႀကိမ္၊ တင္ထြန္းႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တုိင္ အေ႐ြးခံခ့ဲရသည္။

    ကိုးကား-
    —————
    ေ႐ႊဘုိဘာမထီခင္ေအာင္ ေရးသည့္
    ” ကမၻာ့ အုိလံပစ္ႀကိဳး၀ိုင္း အတြင္းမွ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ား” (“မႏၱေလး အႏွစ္ ၁၅၀ ျပည့္ မဂၢဇင္း” )
    “ကမာၻ႔ လက္ေ၀ွ႔ၾကိဳး၀ိုင္းထဲမွ မြတ္စလင္မ်ား”(အစၥလာမ္သုတ မဂၢဇင္း )

    ဆက္စပ္ေဆာင္းပါးမ်ား ဖတ္ရန္
    ——————————–
    ကမၻာ့ အုိလံပစ္ႀကိဳး၀ိုင္း အတြင္းမွ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ား
    http://www.m-mediagroup.com/news/21411