စက္တင္ဘာ ၂ ၊ ၂၀၁၄
M-Media
-ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ ဘာသာျပန္သည္။
ဘင္ဂ်မင္ ေနတန္ယာဟုဟာ သူ႔ရဲ႕ပင္မရည္မွန္းခ်က္ေတြဆီ မေပါက္ေျမာက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ဂါဇာၿမိဳ႕ေတာ္၊ ရီွဂ်ဳိင္ယာအရပ္က ဖ်က္ဆီးခံအိမ္ရာမ်ားအနီး ႏိုင္ငံေတာ္အလံကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့ ပါလက္စတိုင္း ကေလးငယ္တစ္စု (ဓာတ္ပံု – ေအအက္ဖ္ပီ)
ရက္(၅၀) ဂါဇာစစ္ပြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ အစၥေရးေရာ ပါလက္စတိုင္းကပါ အႏိုင္ရရိွတယ္လို႔ ဆိုေနျခင္းမွာ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ ထင္ေပၚမႈအရသာ ျဖစ္တယ္။ အက်ည္းတန္ စစ္ပြဲတစ္ခုအေပၚ ထီမထင္ပံုျပျခင္းက ႏွစ္ဖက္စလံုးမွာျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဆံုးရႈံးမႈေတြကို ဖံုးကြယ္လိုက္ျခင္းလုိ႔ ဆိုရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္စလံုးရဲ႕ ဆံုးရႈံးမႈပံုစံေတြက မတူညီပါဘူး။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ စစ္နဲ႔ အက်ဳိးဆက္ေတြကို ဘယ္လိုသတ္မွတ္ၾကသလဲ၊ အဲ့ဒါသာလွ်င္ သူတို႔တစ္ေတြရဲ႕ဆံုးရံႈးမႈၾကားက သိသာတဲ့ ကြာျခားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အစၥေရးဖက္ကဆိုရင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ဒီစစ္ပြဲအတြင္း မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ စစ္ေရးရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္တားဆီးမႈ ခ်ည့္နဲ႔သြားတယ္။ ဟားမတ္စ္ေတြရဲ႕ ႀကံ႕ခုိင္မႈနဲ႔ အကန္႔အသတ္ရိွစြမ္းရည္က အစၥေရးကို တုန္လႈပ္သြားေစတယ္။ အရွင္းသား ေပၚလြင္သြားတာကေတာ့ အစၥေရးတို႔ဟာ ပါလက္စတိုင္းေတြကို အင္အားအလံုး အရင္းသံုးျခင္း သို႔မဟုတ္ တအံုတက်င္း လက္တံု႔ျပန္ျခင္းအားျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ အစၥေရး အတြင္းပိုင္းမွာ လက္တံု႔ျပန္မႈကိုလည္း မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ စစ္တပ္နဲ႔ သိမ္းပိုက္မႈေအာက္က ျဖစ္လာ ရတဲ့ အၾကမ္းဖက္ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ တစ္ခုလို႔ အနီးစပ္ဆံုးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
အစၥေရးမွာ အဆင့္ျမင့္တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းအားနဲ႔ ဒံုးက်ည္ကာကြယ္ေရးစနစ္ရိွလင့္ကစား ဂါဇာဖက္ကပစ္တဲ့ ဒံုးက်ည္မ်ားက အစၥေရးေတာင္ပိုင္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြကို လႈပ္မရေအာင္ ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အစၥေရးရဲ႕ အလယ္ပိုင္းနဲ႔ ကမ္းေျခလြင္ျပင္ေဒသမ်ားကို ကမ္းေျမွာင္ဖက္ကေန ပထမဆံုး ပစ္မွတ္ထားတာ ခံလိုက္ရပါတယ္။ အလားတူစြာပဲ အစၥေရးက ဂါဇာကို တေရြ႕ေရြ႕က်ဴးေက်ာ္ခ်ိန္မွာ အေကာင္းဆံုးျပင္ဆင္ထားတဲ့ ဟားမတ္စ္ တိုက္ခိုက္ေရး သမားေတြက အဆင့္ျမင့္ေလ့က်င့္ထားတဲ့ သူ႔စစ္တပ္အေပၚ အထက္စီးရခဲ့ၿပီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သတ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
အျခားတစ္ဖက္မွာလည္း ပါလက္စတိုင္းေတြဟာ လူသားအရင္းအျမစ္၊ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ စီးပြားေရးရာမွာ ႀကီးႀကီးမားမား ဆံုးရံႈးခဲ့ရတယ္။ အရပ္သားအမ်ားစုပါ၀င္တဲ့ လူေပါင္း ႏွစ္ေထာင္အထက္ ေသေၾကဒဏ္ရာရရိွၿပီး၊ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ အိမ္ရာနဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရုံမက ေနာက္ထပ္လူေပါင္း တစ္သိန္းေက်ာ္ အိုးအိမ္မဲ့ဘ၀ ေရာက္သြား ရပါတယ္။ ပါလက္စတိုင္း ဒုကၡသည္တစ္ဦး အေနနဲ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္အထိ ေရႊ႕ေျပာင္းေန ရဦးမွာလဲ။ ဂါဇာကထြက္လာတဲ့ အာခံျခင္း ပံုရိပ္ေတြေနာက္ကြယ္မွာ ေသြးနဲ႔ မ်က္ရည္ေပါင္းမ်ားစြာ စီးေတြခဲ့ရတယ္။ ဆက္လက္ေသြးေခ်ာင္းစီးဦးမွာပါပဲ။ တၿပံဳတမႀကီး ေသဆံုး၊ ပ်က္စီးမႈေတြ ႀကံဳရတာေၾကာင့္ ပါလက္စတိုင္းမ်ားဟာ မိမိတို႔ခံစားနာၾကင္ရတာနဲ႔အညီ အမ်က္ထြက္ေနဖို႔ မ်ားပါတယ္။
ဒီအရာအားလံုးက ေမးခြန္းတစ္ခုကို ထြက္လာေစတယ္။ ပါလက္စတိုင္းေတြအေပၚ ဗံုးႀကဲခဲ့တာေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုး အိမ္နီးခ်င္း အျဖစ္ သူ႔ဆီ ဘယ္လိုျပန္လွည့္ႏိုင္ေစမွာလဲ ? သူတို႔ကေလးငယ္ေတြကို သတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းက သူတို႔အေပၚ ၿငိမ္းခ်မ္းေႏြးေထြးလာေစမွာလား ?
ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ ဗ်ဴဟာ
—————
ဒီေနရာမွာ အတိုင္းထက္အလြန္ ထူးျခားလာပါၿပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီကာလအဆံုးသတ္ခ်ိန္မွာ အစၥေရးအဖို႔ အဓိအားျဖင့္ မဟာဗ်ဴ က်ဆံုးၿပီး၊ ပါလက္စတိုင္းေတြအဖို႔ ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ လူထုေတြ ဆံုးရံႈးရတယ္။
“အၾကမ္းဖက္မႈအေပၚ စစ္ဆင္ျခင္း”လို႔ အမည္ခံထားတဲ့ အစၥေရးတို႔ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈဟာ ယခင္စစ္ပြဲမ်ားထဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ဖူးသမွ်အရာေတြထက္ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့တယ္။ လူတိုင္းကို တုန္လႈပ္သြားေစသလို အစၥေရးျပည္သား အေပါင္းက “သန္႔ရွင္းတဲ့တိုက္ပြဲ”လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနဆဲပါ။
ဂါဇာကလူထုေတြ ထိခိုက္နစ္နာမႈအတြက္ အစၥေရးက ဟားမတ္စ္ကို တစိုက္မတ္မတ္ အျပစ္ပံုခ်ခဲ့တယ္။ ပါလက္စတိုင္း လူထုကို လူတံတုိင္းအျဖစ္ အသံုးခ်တယ္လို႔ စြပ္စြဲခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္၎စြပ္စြဲခ်က္မွာ အၾကီးအက်ယ္ မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသျဖစ္ခဲ့ပါျပီ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း အသဲအမဲ ဗံုးႀကဲ တိုက္ခိုက္မႈက အစၥေရးရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ရည္ရြယ္ခ်က္အမွန္ကို ဖြင့္ျပလိုက္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ လူထုေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚ အယံုအၾကည္မဲ့ေရးအတြက္ သူတို႔ကို ႀကီးမားစြာ ဖ်က္ဆီး၊ ဒုကၡေပးလိုက္ျခင္းပါပဲ။ ဒီအရာေတြဟာ မည္သည့္ စံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးသည္ျဖစ္ေစ စစ္ရာဇ၀တ္မႈ ထိုက္သက္ေနပါၿပီ။
ဒါဟာ ဟားမတ္စ္ဖက္က စိတ္ရူးေပါက္လို႔ေျပာေျပာ အစီအစဥ္ရိွရိွလို႔ေျပာေျပာ အစၥေရးႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတြကို ဒံုးက်ည္နဲ႔ ပစ္ခတ္တာ အတြက္ ဆင္ေျခ ဒါမွမဟုတ္ အေၾကာင္းျပခ်က္ မဟုတ္ေပမယ့္၊ အစၥေရးဖက္က သက္သက္ညွာညွာ တိုက္ခိုက္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ သိမ္းပိုက္သူနဲ႔ သိမ္းပိုက္ခံအၾကား တရားနည္းလမ္းမက်တဲ့ တိုက္ပြဲကို တရားနည္းလမ္း က်က်စစ္ပြဲစံႏႈန္းနဲ႔ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ ရလဒ္အမွန္လည္း ထြက္လာမွာ မဟုတ္ေပဘူး။
ကာရံ မညီေသာ
—————–
အစၥေရးအတြက္ ဟားမတ္စ္ကို ဆန္႔က်င္တယ္ဆိုၿပီး ေျခာက္ႏွစ္အတြင္း တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ဂါဇာအေပၚ စစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ေအာင္ျမင္ စိုးမိုးလိုျခင္းဟာ အဓိပၸာယ္မဲ့လွပါတယ္။ ဒီလို စစ္ဆင္လိုက္တိုင္း ဟားမတ္စ္က ပိုမို အားေကာင္းလာၿပီး ပိုၿပီး လူသိမ်ားထင္ရွားလာေစပါတယ္။
(၁၉၄၈)ခုႏွစ္ကတည္းက သိမ္းပိုက္ေအာင္ႏိုင္ေရးကာလရွည္တစ္ေလွ်ာက္ အစၥေရးဟာ ေအာင္ပြဲဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ ရခဲ့ဖူးပါသလဲ ? ပါလက္စတိုင္းက အရံႈးမေပးေသးသမွ် သို႔မဟုတ္ ထြက္ခြာစြန္႔လႊတ္မႈ မျပဳေသးသမွ် အႏိုင္မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာကို သေဘာမေပါက္မခ်င္း ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ တိုက္ေနဦးမွာလဲ ?
အစၥေရးဟာ တစ္ဖက္သတ္စစ္ပြဲေတြကေန သင္ခန္းစာေကာင္းကို မရယူႏိုင္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားလြန္းပါတယ္။ အင္အားနည္းသူကို ေရရွည္ တိုက္ခိုက္ၿပီဆိုရင္ အင္အားႀကီးသူရဲ႕ အမည္ဂုဏ္အင္ က်ဆင္းလာရစၿမဲျဖစ္တယ္။
တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံမ်ားဟာ အမ်ားႏွစ္လိုတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ စစ္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမိုင္းဝင္ ပါလက္စတိုင္းနယ္ေျမရဲ့ (၇၈)ရာခိုင္ႏႈန္းကိုသိမ္းပိုက္ျဖစ္တည္ထားတဲ့ အစၥေရးႏိုင္ငံ ကေတာ့ ျပႆနာရွာေရး၊ ေခတ္ကာလကို တစ္ဖက္သတ္ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ေနခဲ့တယ္။
အသစ္တဖန္ မိတ္ဆက္လာတဲ့ ဒံုးက်ည္ေတြကို ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔ ၾကည့္ၾကပါစို႔။ တကယ္လို႔ ပါလက္စတိုင္းသားေတြက ဂါဇာမွာ စက္ရံုႀကီးေတြနဲ႔ အဲ့ဒါေတြကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္မယ္ဆုိရင္ အေနာက္ဖက္ ကမ္းေျမွာင္ေဒသမွာ အဲ့ဒီအရာေတြကို ပိုမုိ မထုတ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ဘာက တားဆီးရပ္တန္႔ေစမလဲ ? အဲ့ဒါဟာ အစၥေရးအမ်ဳိးသားေတြ အားလံုးအဖို႔ အႏၱရာယ္သစ္မ်ားကို ခင္းက်င္းျပသလို ျဖစ္မေနေပဘူးလား၊ သူတို႔ေခၚေ၀ၚလိုတဲ့ အတုိင္း လံုၿခံဳေရးၿခံစည္းရိုး သို႔မဟုတ္ ခြဲျခားေရးတံတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး တြန္းပို႔သလို မျဖစ္ေပဘူးလား ?
ဘာျဖစ္သြားၿပီလဲ
——————-
စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲေရးမွာ ပိုၿပီးသတိထားရမယ့္သူ၊ ေစ့စပ္ညွိႏိႈင္းေရးမွာ သူ႔ေရွ႕ကလူေတြထက္ ပိုသတိျပဳ အပ္သူလို႔ ေက်ာ္ေစာေနတဲ့ ဘင္ဂ်မင္ ေနတန္ယာဟုက ဟားမတ္စ္ကို အႏိုင္ရဖို႕၊ အဘၻာ့စ္ကို ေခ်ာင္ပိတ္ဖို႕နဲ႕ အိုဘားမားရဲ႕အာရံုစိုက္မႈရဖို႔ ေဒသတြင္း ဗ်ဴဟာပိုင္း ပရမ္းပတာျဖစ္ေနမႈအေပၚ၊ အီဂ်စ္က ႏွစ္လိုဖြယ္ အေျခအေနမ်ားအေပၚ အျမတ္ထုတ္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ ၀မ္းနည္းစရာျဖစ္ရတာကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ေတြ တစ္ခုမွ မေပါက္ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး။
ဟားမတ္စ္က နာမည္ႀကီးသထက္ႀကီးလာ၊ အဘၻာ့စ္ရဲ႕ ဟားမတ္စ္နဲ႕ ညႊန္႕ေပါင္း အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး အစိုးရအဖြဲ႕ကလည္း အပစ္အခတ္ ရပ္စဲမႈ ထိန္းသိမ္းေရး အတြက္ အရင္ကထက္ကို ပိုျပီးအေရးပါလာျပီးတယ္၊ အိုးဘားမားဖက္ကလည္း ထူးမျခားနား။ ပိုၿပီးဆိုးရြားတာက အစၥေရးရဲ႕အျပစ္ေရွာင္ျခင္းဟာ ဘာမွ်အရာမေရာက္ (တစ္နည္း) ပါလက္စတိုင္းျပည္သူေတြရဲ႕ေသြးစက္ ပိုမိုက်ေလေလ အစၥေရးရဲ႕ပံုရိပ္က ပိုၿပီး ေမွးမွိန္ အရည္ေပ်ာ္သြားေလေလ ျဖစ္ရတယ္။
ၿပီးေတာ့ တကယ္လို႔မ်ား ပါလက္စတိုင္းျပည္သူေတြ ႏိုင္ငံတကာရာဇ၀တ္မႈခံုရံုး တက္ခဲ့ရင္ အစၥေရးအေပၚ စစ္ရာဇဝတ္မႈအတြက္ ျပစ္တင္ဖို႕အေၾကာင္းက အဓိက သံတမန္ေရးနဲ႔ စီးပြားေရးထိုးႏွက္မႈ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ မေရရာတဲ့အပစ္ရပ္ေရး စကား၀ိုင္းမ်ားတစ္ခြင္မွာ သံတမန္ေရးရာ အျငင္းပြားမႈေတြ အစျပဳေနၿပီျဖစ္တယ္။ စစ္ေျမျပင္မွာ သတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းထက္ ႏွစ္ဖက္စလံုး ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးဖက္ကုိ စိတ္အားထက္သန္မႈ မေလ်ာ့ပါးသြားဖို႔သာ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါေလ။
အီဂ်စ္အစိုးရက ဂါဇာအေပၚ ပိတ္ဆို႔၀ိုင္းရံမႈ ရုပ္သိမ္းေရးကို ေသခ်ာေအာင္ သမာသမတ္က်က် ေဆာင္ရြက္ျပဳမူေလ မလား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ဟားမတ္စ္ ခ်ည့္နဲ႔သြားဖို႔ ပိတ္ဆို႔မႈတင္းၾကပ္ေရးမွာ အစၥေရးနဲ႔ မလည္ရႈပ္လုပ္ၾကေလမလား ……. ဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပါ။ အေသအေပ်ာက္ အပ်က္အစီး အေျမာက္အမ်ား ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လတ္တေလာမွာ ႏွစ္ဆတိုးၿပီး လမ္းေဟာင္းျပန္လိုက္ဖို႔ ထင္ရွားေနပါတယ္။
မတူကြဲျပားတဲ့အေျဖတစ္ခု ရလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ဒီလမ္းကို ထပ္ျပန္တလဲသြားေနျခင္းဟာ ရူးသြပ္မိုက္မဲျခင္းထက္ မပိုပါဘူး။ ေဂ်ရုဆလင္က ဆိုရိုးစကားအတိုင္း – “အသင္က ေရကို ထပ္ျပန္တလဲ ရိုက္ေနရင္လည္း ေနာက္ဆံုး က်န္ေနရစ္မွာ ေရပါပဲ” လို႔သာ ေျပာလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
xxxxxxxxxxxxxx
အလ္ဂ်ဇီးရားသတင္းဌာန၏ အႀကီးတန္း ႏိုင္ငံေရးသုေတသီ Marwan Bishara ေရးသားေသာ Netanyahu’s miscalculation: Bullish or foolish ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။
