ဇန္န၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၇
M-Media
European Academy of Esthetic Dentistry အဖြဲ႕၏ ဂုဏ္ျပဳဆုကုိ ရရွိခ့ဲသည့္ အလ္-ဟာႏုဖ္
– ေဆာ္ဒီက သြားဖက္ဆုိင္ရာ ဆရာ၀န္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာ အလ္-ဟာႏုဖ္ အလ္-အလ္ဒ္ဂီရွင္မ္ဟာ သြားနဲ႔ ခံတြင္းဆုိင္ရာ အစားထုိးကုသမႈနယ္ပယ္ ဖြံ႕ၿဖိဳတုိးတက္ေရး သုေတသနစာတမ္းတစ္ခုနဲ႔ ဥေရာပ သြားဘက္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕အစည္း European Academy of Esthetic Dentistry ရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳဆုကုိ ရရွိခ့ဲပါတယ္။
သူမရဲ႕ အဲဒီစာတမ္းကုိ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ေအသင္မွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သြားဘက္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္မ်ား ႏွစ္ပတ္လည္ ညီလာခံမွာ တင္သြင္းခဲ့တာပါ။
ေဒါက္တာ အလ္-ဟာႏုဖ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္အရင္က ေဆာ္ဒီႏုိင္ငံကေနထြက္ကာ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ ဖ႐ုိင္းဘတ္ၿမိဳ႕က University of Freiburg တကၠသုိလ္မွာ သြားဘက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ကုိ ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ တုိင္းျပည္နဲ႔ လံုး၀ ကြဲျပားျခားနားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုမွာ ေတြ႕ရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြကုိ ရင္ဆုိင္ရင္း၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအသစ္မွာ အသားက်ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ပဲ ဒီကာလအတြင္းမွာ အလ္-ဟာႏုဖ္ဟာ အရာရာကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္တဲ့ ခြန္အားကုိ ရရွိခဲ့ပါတယ္။
အလ္-ဟာႏုဖ္နဲ႔ Alarabiya သတင္းဌာနတုိ႔ရဲ႕ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္မႈကုိ M-Media ပရိတ္သတ္ေတြအတြက္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
ေမး။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ ရွင့္ရဲ႕စာတမ္းက အေကာင္းဆံုးသုေတသနစာတမ္းအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ ဂုဏ္ျပဳခံရမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းရယ္၊ သြားဘက္ဆုိင္ရာ နယ္ပယ္ထဲကုိ ဘယ္လုိ ေရာက္ျဖစ္ခဲသလဲဆုိတာရယ္ ေျပာျပေပးပါ။
ေျဖ။ ကၽြန္မ အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္။ ဂ်ာမနီမွာ ဘြဲ႕လြန္သြားတက္ခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကၽြန္မဟာ မိခင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတယ္။ စိန္ေခၚမႈေတြ၊ ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီးကုိလည္း ကၽြန္မ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ လဲသြားေတာ့မယ္လုိ႔ ခံစားရတဲ့ အခ်ိန္ေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဆုရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဒီဆုက ကၽြန္မဘ၀မွာ ဖ႐ုိဖရဲျဖစ္မႈေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္မႈအတြက္ ရရွိခဲ့တဲ့ ဆုတံဆိပ္လုိ႔ ကၽြန္မ ယံုၾကည္ပါတယ္။
မိသားစု သြားဆရာ၀န္က ကၽြန္မ စံထားစရာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူ႕ေၾကာင့္ပဲ သြားဘက္ဆုိင္ရာ ေလာကထဲ ၀င္ေရာက္လာတာပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကၽြန္မ ခ်ယ္ရီသီးကုိ ပထမဆံုးျမင္ဖူးၿပီး စားၾကည့္တဲ့အေၾကာင္း သူ႕ကုိ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး သြားေျပာတာကုိ မွတ္မိပါေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္လာျပတဲ့အခ်ိန္ ခ်ယ္ရီးသီးနည္းနည္းယူလာဖုိ႔ သူက ကၽြန္မကုိ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မ ယူသြားခဲ့ၿပီး သူက တိရစၦာန္ပံုစံ ဘီစကြတ္ေတြ ျပန္ေပးပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ဒီအျ ပဳအမူကုိ ကၽြန္မ သေဘာက်ခဲ့ၿပီး ႀကီးလာရင္ သြားဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။
ေမး။ ရွင္ ဂ်ာမနီမွာ ၆ ႏွစ္ေနခဲ့တယ္ေနာ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီတုိင္းျပည္ကုိ ေရြးျဖစ္တာလဲ။
ေျဖ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပညာေတာ္သင္အခြင့္အလမ္း အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ သြားဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မအမ်ိဳးသားနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔က ေနာက္ထပ္ ဘာသာစကားတစ္ခု သင္လုိ႔ရမယ့္ ႏုိင္ငံကုိ ေရြးခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မတုိ႔ အဓိကထားတာက ေဆးဘက္ဆုိင္ရာနဲ႔ သြားဘက္ဆုိင္ရာမွာ အဆင့္အျမင့္ဆံုးတုိင္းျပည္ ျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဂ်ာမနီဟာ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ စံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိက္ညီခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္၊ ပု၀ါေဆာင္းထားသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရွင့္ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေလးကုိ ေျပာျပပါအံုး။ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဖယ္က်ဥ္ခံရတယ္လုိ႔ ခံစားရသလား။
ေျဖ။ အစကေတာ့ ကၽြန္မဟာ မတူကြဲျပားသူတစ္ေယာက္၊ ႏုိင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ေတြၾကာလာတဲ့အခါမွာ ဒီခံစားခ်က္က ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အစုိင္အခဲျဖစ္ေနၿပီး ဒါကုိလည္း ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးေနတာလုိ႔ သိလာပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္းပု၀ါက ကၽြန္မနဲ႔ တစ္ျခားသူေတြၾကားမွာ ကြာဟခ်က္ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ ကၽြန္မရဲ႕အထင္ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အျခားသူေတြရဲ႕ အထင္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ မေျပာတတ္ပါဘူး။
ဆုလက္ခံရယူစဥ္
ေမး။ Fragile Isolation ဆုိတဲ့ စာအုပ္ေရး ေရးျဖစ္ခဲ့ပံုကုိ ေျပာျပပါအံုး။
ေျဖ။ ကၽြန္မက အခ်ိန္တုိင္း စာေရးခ်င္တဲ့ပုိးရွိတယ္။ ရထားစီးတဲ့အခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး႐ံုမွာ ထုိင္ေစာင့္ေနရတဲ့အခ်ိန္၊ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ စာေရးျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မေရးတာေတြကေတာ့ ေရာက္တက္ရာရာပါပဲ။ စာရြက္အပုိင္းအစေတြမွာ ေလွ်ာက္ျခစ္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြဆီကုိ စာတုိက္က၊ IPad နဲ႔ စမတ္ဖုန္းေတြကေနတစ္ဆင့္ ပုိ႔တဲ့ စာေတြမွာလည္း ကၽြန္မ စိတ္ထဲရွိတာေရးပါတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးဖုိ႔ကုိ ဘယ္တုန္းကမွ အေတြးမေပၚခဲ့ေပမယ့္ ပညာေတာ္သင္ကာလ ၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ထဲ အသားက်သြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕တစ္ႏုိင္ငံတည္းသား အလုပ္သင္တပည့္ေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳအၾကား မတူညီမႈေတြကို သြားေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ မိခင္တစ္ေယာက္၊ ဘြဲ႕လြန္ပညာသင္တစ္ေယာက္၊ စာေရးဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ရွင့္အေနနဲ႔ အခက္အခဲေတြကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ရာမွာ ခင္ပြန္းက ဘယ္လုိ ကူညီေဖးမေပးခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ကၽြန္မခင္ပြန္းရဲ႕ ကူညီမႈ၊ ေထာက္ပံ့မႈသာ မရဘူးဆုိရင္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ ဒီလုိ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္က တစ္ခုတည္းျဖစ္တယ္ဆုိတာ သူ ယံုၾကည္တယ္။ ပုိၿပီး ျမင့္မားတဲ့ ပညာကုိ သင္ယူဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္မတုိ႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး အတူတူ ႏုိင္ငံျခားကုိ ထြက္သြားတယ္။ ႏုိင္ငံျခားမွာ မိသားစု၀င္တုိးလာခဲ့တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ အတူတကြ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရတာပါ။
ေမး။ ရွင္တုိ႔ ဒုကၡသည္စခန္းေတြကုိလည္း သြားခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ ဒီလုိ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘ၀ကုိ ထိေတြ႕မႈက ရွင့္ရဲ႕ စာအုပ္မွာ လႊမ္းမုိးမႈ ရွိသလား။ စာအုပ္ေရးဖုိ႔အတြက္ ပုိမုိတြန္းအားျဖစ္ေစခဲ့သလား။
ေျဖ။ ဒီအေတြ႕အႀကံဳက အေတြးအျမင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မေျပာလုိ႔ရတာက ဒုကၡသည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စိတ္၀မ္းကြဲမႈေတြ၊ ရန္ၿငိႇဳးေတြ၊ အျငင္းပြားမႈေတြ၊ မုန္းတီးမႈေတြ အျမစ္တြယ္ေနတယ္။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကလည္း တစ္ျခားတုိင္းျပည္မွာ ခုိလႈံမႈကုိ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ျမင္လာေနတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုေတြကေတာ့ အထုတ္ထုပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ဖုိ႔အတြက္ တုိင္းျပည္တည္ၿငိမ္ေရးေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ပဲ ကုိယ္ေရာ၊ စိတ္ေရာ ခ်ံဳးခ်ံဳးၾကေနပါၿပီ။
Ref : Alarabiya
