ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္း ဂ်ာနယ္။။ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၁၃)
ဟိုတစ္ေလာက တစ္တုိင္းျပည္လံုး ဆူပြတ္ယိမ္းယိုင္သြားေတာ့မလားဟဲ့လို႔ က်ဳပ္ရင္တမမ ျဖစ္လုိက္ရတယ္ဗ်ာ။ ေျပးေပါက္ေတာ့ မရွာပါဘူး။ မိုးျပိဳအမ်ားေပါ့ကြယ္လို႔ပဲ စိတ္တံုးတံုးခ်တယ္။ စိတ္သာတံုးတံုးခ်တာ စကားကေတာ့ လွ်ာဖ်ားမွာ အားၾကီးသီးေနရသေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကေတာေျပာ-ေတာင္ေျပာ ေျပာသမားဆိုေတာ့ စကားေရာင္းစကားဝယ္ လုပ္ခ်င္သူေတြနဲ႔ အံကိုက္ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္းေပ့ါ။ မိတီၳလာမွာ အရပ္သားႏွစ္ေယာက္အၾကား ပဋိပကၡပြားရာကတစ္ျမိဳ႕လံုး သခၤ်ဳိင္းကုန္းအျဖစ္မ်ိဳး ေရာက္သြားခဲ့တယ္ေလ။ အစိုးရဘက္က မသာစာရင္းနဲ႔ အရပ္ဘက္က လူေသစာရင္းကေတာ့ကြာခ်င္တိုင္းကြာေပါ့။ အျဖစ္ဆိုးေတြကေတာ့ ဆိုးသြားခဲ့ျပီေပါ့ဗ်ာ။ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ အစိုးရၾကီးမ်ားေတာင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္တာ။ က်ဳပ္တို႔လို အရပ္သူအရပ္သား ပါမႊားနင္းျပားေတြအဖို႔ကေတာ့ ဘုရားတေနခဲ့ၾကရတာပါပဲ။ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုေပမဲ့ ေျပာေရးရွိကေျပာအပ္စြေလးေတြေတာ့ ေျပာရမွာေပါ့။
လူၾကီးေတြကေတာ့ ေျပာၾကပါရဲ႕။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးတဲ့။ မိတီၳလာနဲ႔ေနာက္ဆက္တြဲ မသာေပါင္းမ်ားစြာ၊ မီးေလာင္ေျမေပါင္းမ်ားစြာ၊ ဗလီျပိဳေပါင္းမ်ားစြာကေတာ့ တစ္မ်ိဳးအသံထြက္ေနေလရဲ႕။ အဲ့ဒီအသံေတြ ေျပာတဲ့စကားကဘယ္လိုလဲ။ ရဲေတြလက္ပိုက္ၾကည့္ေနသတဲ့။
တာဝန္ရွိသူေတြ မ်က္ႏွာလႊဲေနၾကသတဲ့။ အဖ်က္သမားေတြ ဂိုဏ္းဖြဲ႕ထိုးစစ္ဆင္ေနၾကသတဲ့။ ဒီလိုအသံေတြကေတာ့ ထြက္ေနတာပဲေပါ့။ ဟုတ္သေလာက္လည္း ဟုတ္ေနေပသကိုး။
တစ္ဆင့္တိုးလာတဲ့ အသံေတြက ေတာ့ အာဏာပိုင္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ေၾကာင္ေတာင္ကန္းေနၾကသတဲ့။ တုဏိွေဘာ လွ်ာေၾကာေသေနၾကသတဲ့။ ဒါကေတာ့ မဟုတ္လွဘူးဗ်။ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရယ္၊ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ ဦးေရႊမန္းရယ္၊
ဒီခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္ သံုးပြင့္ဆိုင္ေဆြးေႏြးသတဲ့။ မူေျခာက္ခ်က္ခ်လိုက္သတဲ့။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ထိေရာက္ေအာင္လုပ္ရန္ဆိုတာက တစ္ခ်က္။ ‘မိတီၳ’ ေတြ ေနာက္ထပ္မ ‘လာ’ ရေလေအာင္ တားဆီးကာကြယ္ရန္ဆိုတာကတစ္ခ်က္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ကအေရးၾကီးဆံုးပဲ။ က်ဳပ္တို႔ကတည္း ေျပာတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾကပါလို႔ပဲ က်ယ္က်ယ္ၾကီး ေျပာရေတာ့မယ္။ အာဏာပိုင္ေတြကလည္း တကယ္လုပ္၊ လူထုကလည္း တကယ္ဝုိင္းၾကရေပမေပါ့။
အေရးၾကီးတဲ့ အသံက်ယ္က်ယ္တစ္ခြန္းေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအဝိုင္းထဲက ေျပာလာတယ္။ ၈၈ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ထြက္လာတဲ့အသံဗ်။ ဒီေန႔ သတ္ပြဲ၊ ဖ်က္ပြဲ၊ ျဖိဳပြဲ၊ ရိႈ႕ပြဲေတြဟာ ျပည္သူေတြေမွ်ာ္ေနတဲ့၊ ေတာင္းေနတဲ့၊ တုိက္ေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီ အေျပာင္းအလဲေတြကို ပ်က္စီးေစလိမ့္မယ္တဲ့။ အစိုးရက မထိန္းႏိုင္ရင္၊ ျပည္သူကမတားႏုိင္ရင္ ဒီမိုကေရစီ ဇာတ္မေပါင္းခင္ ေခါင္းျပတ္၊ ဇက္ျပတ္ေတြ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မတဲ့။ (ရွစ္ေလးလံုးကာလတုန္းက အဖ်က္အေမွာင့္သမားေတြေခါင္းျဖတ္ပြဲေတြႏႊဲခဲ့ၾကသလိုေလ။)
ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြေျပာသလိုက်ဳပ္လည္း ေျပာေနတာပါပဲဗ်။ ေခါင္းေဆာင္ေလးေတြရင္မ သလို က်ဳပ္လည္းရင္မ ေနတာပဲဗ်။ က်ဳပ္က ေခါင္းေဆာင္းၾကီး-ငယ္ေတြလို အရာမရာက္ေတာက္ေတာက္ပပ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အသံတိုးတိမ္ အေရာင္အဝါမွိန္ေပေပါ့။
က်ဳပ္ေျပာခ်င္တဲ့ အသံတခ်ိဳ႕က ဒီလိုဗ်ာ။
မိတီၳလာလို၊ မိတီၳလာကတစ္ဆင့္တပ္ကုန္းလို၊ တပ္ကုန္းကတစ္ဆင့္အုတ္ဖိုစစ္ကြင္းလို၊ အုတ္ဖိုစစ္ကြင္းက တစ္ဆင့္ၾကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ ဇီးကုန္း၊ နတၱလင္းလို အဲဒီကတစ္ဆင့္ မင္းလွ၊ မိုးညိဳလို ဆူပူဖ်က္ဆီးသတ္ျဖတ္မႈေတြ ေတာမီးေလာင္သလိုျပန္႔ကူးေနတာဟာ
ရပ္တန္းက ရပ္ခ်ိန္တန္ျပီ။ လူထုကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ထိန္းၾကပ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ ျမိဳ႕လူထု၊ ရြာလူထုဟာ ကိုယ့္ကာကြယ္ေရး ကိုယ္လုပ္ၾကရေတာ့မယ္ဗ်ာ။ ရွစ္ေလးလံုးကာလလို ကိုယ့္လမ္း၊ ကိုယ့္အိမ္၊ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ္ ကာကြယ္တဲ့နည္းကို စီမံၾကရေတာ့မွာပဲ။ လိုအပ္ခ်က္အတိုင္း
ရုပ္လံုးေဖာ္ရေတာ့မွာပဲ။
ဒုတိယေျပာခ်င္တာက ႏွစ္သမနိရွည္ၾကာစြာ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးလို ေနထိုင္ေပါင္းသင္းလာခဲ့ၾကသူေတြ ဘာေၾကာင့္ရမ္းကားရက္စက္ ဘီလူးသဘက္လိုသတ္ၾက-ျဖတ္ၾက၊ ရန္ေစာင္-ရန္လိုျဖစ္ေနၾကသလဲ။ ႏွစ္ဖက္လံုးမွာေပါက္ပြားေနတဲ့အစြန္းေရာက္ေတြကို
ဘာေၾကာင့္မဖ်ဥ္-မဖ်န္ႏုိင္ၾကသလဲ။ ေခါင္းမာသမားေတြကို ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေပးရေတာ့မွာပဲ။
တတိယေျပာခ်င္တာက လူေတြဟာလူေတြပဲ။ မြတ္စလင္ေသာ၊ ကုလားေသာ ဘာေသာ ညာေသာ လာေျပာမေနနဲ႔။ လူဟာလူပဲ။ လူတိုင္းမွာ သူ႔လူသားပီပီ အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏုိင္တဲ့အခြင့္အေရးရွိတယ္။ လူ႔ေဘာင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ေအးခ်မ္းသာယာေရးဟာ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး သက္သက္ကေလးနဲ႔ ကိစၥမျပည့္စံုေသးဘူး။ လူသားအခြင့္အေရး အျပည့္အဝေဖာ္ထုတ္ ထံုမႊမ္းႏိုင္မွ ထေျမာက္ႏိုင္တယ္။
ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲ ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့စစ္အာဏာအေရခြာ အရပ္သားအစိုးရၾကီးခင္ဗ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရးအေျပာင္းအလဲေဖာ္ေဆာင္ေရးေတြလည္း ေမ့ခ်န္မထားပါေလနဲ႔။ ေမ့က်န္သေလာက္ ေမ့က်န္ေနေသးသပါ့ဆိုရင္လည္း တစ္ဆိတ္ေလာက္ ျပန္ေကာက္ျဖည့္ဆည္း ေဖာ္ေဆာင္လုိက္ပါဦးလို႔ ေျပာခ်င္သဗ်ာ။ ။
ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္း ဂ်ာနယ္။။ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၁၃)
