ဧၿပီ ၂၈၊ ၂၀၁၇
M-Media
– ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္ဟာ မြတ္စလင္တုိ႔ရဲ႕ ရမ္ဇာန္ဥပုလ္လအၿပီး က်င္းပတဲ့ အီဒြလ္ ဖိသီရ္ ၀ါကၽြတ္အီးဒ္ေန႔ကုိ မွီဖုိ႔အတြက္ နင္ရွာျပည္နယ္ကုိ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္နယ္ရဲ႕ အႀကီးဆံုး ဗလီ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ေတြထဲက တစ္ခုမွာ ၀ါကၽြတ္အီးဒ္အထိမ္းအမွတ္ မြတ္စလင္ေထာင္နဲ႔ခ်ီ ၀တ္ျပဳေနတာကုိ ကၽြန္ေတာ့္ ၾကည့္႐ႈ
ခဲ့ပါတယ္။ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဒီေဒသရဲ႕ အိမ္တုိင္းအိမ္တုိင္းက မိသားစုတုိင္းဟာ သုိးသား၊ ဂ်ံဳ၊ အမဲသားေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔အတူ စားပြဲႀကီး က်င္းပၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ အစၥလာမ္ဘာသာကုိ သက္၀င္ယံုၾကည္သူဦးေးဟာ ၂၃ သန္းနီးပါးေလာက္ရွိၿပီး အာရပ္ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထက္ အစၥလာမ္သာသနာ၀င္အေရအတြက္ ပုိမိုမ်ားျပားတဲ့ ႏုိင္ငံတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ မ်ားျပားမႈရဲ႕ ရလဒ္တစ္ခုကေတာ့ တ႐ုတ္ဟင္းလ်ာေတြမွာ အမယ္သစ္ေတြ ေပၚ
ထြက္လာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကမၻာတစ္၀ွမ္းက ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ဟာလာလ္စံခ်ိန္စံညႊန္းမီတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြကို ေတြ႕ႏုိင္သလုိမ်ိဳး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာလည္း ေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါတယ္။ ၀က္သားကုိ လံုး၀ ေရွာင္က်ဥ္ၾကၿပီး က်န္တဲ့အသားေတြကုိလည္း ဘာသာေရးသတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔အညီ လွီးျဖတ္ရယူထားၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ မြတ္စလင္အမ်ားစုရွိတဲ့ ေျမာက္ပုိင္းဟာ ဂ်ံဳထြက္ရာေဒသတစ္ခု ျဖစ္တာေၾကာင့္ စားေသာက္ဆုိင္တုိင္းမွာ ေခါက္ဆြဲနဲ႔ နံျပားေတြကုိ အဓိကထားၿပီး မုန္႔ေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။
အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္အမ်ားစုရွိရာ ၿမိဳ႕ေတြရဲ႕ ညေစ်းေတြမွာဆုိရင္ ‘ခၽြမ္းအာ’ လုိ႔ေခၚတဲ့ ကဘတ္စ္ေတြဟာ မပါမျဖစ္ ဟင္းလ်ာတစ္ခုပါ။ ကဘတ္စ္ေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဇီရာေစ့ေတြ ျဖဴးထားေလ့ရွိၿပီး ဇီရာဟာ ဒီေဒသက ကဘတ္စ္အတြက္ အသံုးအမ်ားဆံုး ဟင္းခတ္ အေမႊးအႀကိဳင္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သုိးသားကေတာ့ လူ
ႀကိဳက္အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး ကလီစာကေန၊ ဦးေႏွာက္အထိ အစိတ္အပုိင္းအားလံုးကို ခ်က္ျပဳတ္ကာ စားေသာက္ၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္မြတ္စလင္ဟင္းလ်ာေတြက အစပ္ဖက္ကုိ ယိမ္းပါတယ္။ အာလူး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ င႐ုပ္ပြေတြဟာ ဟင္းလ်ာတုိင္းမွာ မပါမျဖစ္ သီးႏွံေတြပါပဲ။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာ အဓိက တ႐ုတ္မြတ္စလင္လူမ်ိဳးစု ႏွစ္ခုရွိၿပီး ‘ေဟြ’ နဲ႔ ‘၀ီဂါ’ တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူမ်ိဳးစုႏွစ္ခုဟာ ဘာသာတူၾကေပမယ့္ ဟင္းလ်ာခ်က္ျပဳတ္မႈ၊ သံုးစြဲတဲ့ ပါ၀င္ပစၥည္းေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ကြဲပါတယ္။
နင္ရွာျပည္နယ္မွာ အမ်ားစုေနထုိင္ၿပီး ဂန္းဆူ၊ က်င္းဟုိင္၊ ဇင္းက်န္းျပည္နယ္ေတြနဲ႔ တိဘက္မွာ ျပန္ႏွံ႔ေနၾကတဲ့ ေဟြမြတ္စလင္ေတြဟာ အမဲသားနဲ႔ သုိးသားေခါက္ဆြဲေတြကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စားသံုးမႈအတြက္ လူသိမ်ားပါတယ္။ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈဟာ သူတုိ႔ စားေသာက္ဆုိင္ေတြရဲ႕ အမွတ္အသားလုိျဖစ္ေနၿပီး တစ္ကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈရွိဖုိ႔၊ စီးကရက္၊ အရက္နဲ႔ ေလာင္းကစားကုိ ေရွာင္ရွားဖုိ႔ဆုိတဲ့ ဘာသာတရားရဲ႕ သြန္သင္ခ်က္က ေပါက္ဖြားလာတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးစုသက္တမ္း ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၀၀ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေဟြေတြဟာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ပုိးလမ္းမႀကီးမွာ အေျခခ်ေနထုိင္ၾကတ့ဲ အာရပ္၊ ပါရွန္ကုန္သည္ေတြရဲ႕ အႏြယ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းႏွစ္ေတြမွာ တ႐ုတ္ရဲ႕ အဓိက လူ႕အဖြဲ႕အစည္းထဲကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ၀င္ေရာက္ အသားက်သြားခဲ့ၿပီး၊ သူတုိ႔ရဲ႕ အမွတ္သညာအတြက္ ဘာသာတရားကုိ အဓိကထား သတ္မွတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက တရား၀င္လူမ်ိဳးစု ၅၆ စုမွာ ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ေဟြမြတ္စလင္ေတြရဲ႕ ဟင္းလ်ာကုိ ‘က်င္းယန္’ လုိ႔ေခၚၿပီး ဘာသာျပန္ရင္ေတာ့ ‘စစ္မွန္သည့္ အမွန္တရား’ လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ‘က်င္း’ ဆုိတဲ့စကားလံုးဟာ ‘စိမ္းျပာေရာင္’ လုိ႔လည္း အဓိပၸါယ္ထြက္ပါတယ္။ ေဟြတုိ႔ရဲ႕ စားေသာက္ဆုိင္တုိင္းမွာ ဒီစိမ္းျပာေရာင္ကုိ အမွတ္လကၡဏာတစ္ခုအျဖစ္ အသံုးျပဳၾကၿပီး၊ ဟာလာလ္အစားအေသာက္ ရရွိႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အမွတ္အသားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ ဂန္းဆူျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ‘လန္က်ိဳး’ ကုိ အစြဲျပဳမွည့္ေခၚတဲ့ လန္က်ိဳး အမဲသား ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကို အဓိကထားေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ပုိင္ရွင္အမ်ားစုဟာလည္း ေဟြေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မုန္လာဥ၀ါ၊ လန္က်ိဳးၿမိဳ႕ရဲ႕ အျပင္ဘက္ လယ္ေတာေတြထဲမွာ ေမြးထားတဲ့ အမဲသား၊ လက္လုပ္ေခါက္ဆြဲေတြကုိ အရသာရွိရဲ႕ င႐ုပ္ဆီ၊ င႐ုပ္
ေကာင္းေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ခ်ဳက္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဒီ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဟာ ေလွ်ာေပၚမွာ စြဲၿငိသြားမယ့္ အရသာမ်ိဳးကုိ ေပးစြမ္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၁၅ ခုႏွစ္မွာ ေဟြလူမ်ိဳးစုကေန ဆင္းသက္လာတဲ့ မာေဘာင္ဇီဆုိတဲ့ မြတ္စလင္အမ်ိဳးသားတစ္ဦးဟာ ဒီလန္က်ိဳးေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကုိ တီထြင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေဟြလူမ်ိဳးေတြထဲမွာ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့ပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္း လန္က်ိဳးေခါက္ဆြဲျပဳတ္ဆုိင္ေပါင္း ၂ ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနၿပီး ဒါဟာ အနည္းဆံုး ခန္႔မွန္း တြက္ခ်က္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဆုိင္ေတြကုိ တစ္ဦးတည္းက ကုိင္ထားတာ၊ ဗဟုိက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ လန္က်ိဳး ေခါက္ဆြဲရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းဟာ စြန္႔ဦးစီပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြေၾကာင့္လည္း ပုိမုိေက်ာ္ၾကားလာခဲ့ၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေကာင္းေကာင္းတစ္ခြက္ ရဖုိ႔အတြက္ ဘာေတြက အေရးပါလဲဆုိတဲ့ ျငင္းခုန္မႈအေပၚမွာ ထုိးတက္လာတဲ့ စီးပြားေရး တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ေဟြမြတ္စလင္ေတြဟာ ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္းမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုးက တိဘက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ ထူးျခားတဲ့ ဆက္ဆံေရး ရွိပါတယ္။ တိဘက္က ၿမိဳ႕အမ်ားစုမွာ ႏွစ္ေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီ ေနထုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ မြတ္စလင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေလးေတြကုိ ေတြ႕ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာက သားေကာင္ေတြသတ္ျဖတ္တဲ့အလုပ္ကုိ အားမေပးတဲ့အတြက္ တိဘက္ေတြဟာ သူတုိ႔စားတဲ့ အသားေတြကို ကုိယ္တုိင္သတ္ျဖတ္ျခင္း မျပဳတာေၾကာင့္ တိဘက္ေဒသက ေဟြမြတ္စလင္ေတြဟာ ကစုိင္အလုပ္ကုိ မ်ိဳး႐ုိးနဲ႔ခ်ီၿပီး လုပ္ကုိင္ၾကပါတယ္။ တိဘက္ေတြက ေဟြမြတ္စလင္ေတြကုိ ႏြားေမႊးရွည္ကုိ ေငြသားနဲ႔ေရာင္းၿပီး၊ ေဟြေတြက ဒီႏြားေတြကို ေပၚကာ ေစ်းမွာ တိဘက္ေတြအတြက္အသား ျပန္ေရာင္းၾကပါတယ္။
တာ့က္အႏြယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ၀ီဂါေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပုိင္း ႐ုရွား၊ အာဖဂန္၊ အိႏၵိယတုိ႔နဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ဇင္းက်န္းျပည္နယ္မွာ အဓိက ေနထုိင္ပါတယ္။ ေဟြေတြနဲ႔မတူတာက ၀ီဂါေတြဟာ ယူေရးရွားသြင္ျပင္လကၡဏာေပါက္ေနၿပီး ကုိယ္ပုိင္ ဘာသာစကားကုိ အသံုးျပဳကာ သူတုိ႔ရဲ႕ ဟင္း
လ်ာေတြကလည္း အလယ္အာရွ၊ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းနဲ႔ တ႐ုတ္ဟင္းလ်ာေတြကုိ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။
လက္လုပ္ေခါက္ဆြဲကုိ သိုးသား၊ အာလူး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္၊ င႐ုပ္ေကာင္းမႈန္႔ေတြနဲ႔ ေရာေႏွာကာ သုိးသားအဆီနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ လဂ္မန္ ေခါက္ဆြဲဟာ ဇင္က်န္းျပည္နယ္မွာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၀ီဂါေတြရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ ဟင္းတစ္မယ္ကေတာ့ ‘ဒါပန္ဂ်ီ’ လုိ႔ေခၚတဲ့ ‘ၾကက္ေဒါင္းလန္း’ ဟင္းျဖစ္ပါတယ္။ ျပဳတ္ေၾကာ္အ
စပ္လုပ္ထားတဲ့ ၾကက္သားကုိ၊ င႐ုပ္သီး၊ င႐ုပ္ေကာင္းမႈန္႔ေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ဖန္တီးထားၿပီး မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါက္ဆြဲနဲ႔ ေရာသမကာ စားသံုးၾကပါတယ္။
၀ီဂါေတြမွာ ကုိယ္ပုိင္ နံျပားဖုတ္နည္းလည္းရွိၿပီး စဥ့္အုိးနဲ႔ ႐ုိက္တာပါ။ ဖုတ္ထားတဲ့ မုန္႔ေတြကလည္း ၀ီဂါေတြရဲ႕ လူမႈဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့ ေနာက္ထပ္ အစားအစာတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ‘ဂီရ္ဒါနန္’ လို႔ေခၚတဲ့ နံျပားတစ္မ်ိဳးဟာ ေပါင္မုန္႔အကြင္းနဲ႔ အရသာေရာ၊ ပံုစံပါ တူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မုန္႔ညက္နဲ႔ဖုတ္တဲ့ မုန္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရွိၿပီး စပ်ဥ္သီးေျခာက္ေတြ၊ သစ္သီးအေစ့ေတြ ပါ၀င္ေလ့ရွိပါတယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တ႐ုတ္မြတ္စလင္ေတြရဲ႕ အေစားအေသာက္ေတြက မ်ားျပားလြန္းၿပီး သံုးတဲ့အသားက သိပ္မ်ားေပမယ့္ အရသာဖက္မွာေတာ့ စံုလင္လွပါတယ္။ ေဟြေတြရဲ႕ ဟင္းလ်ာေတြဟာ ေခါက္ဆြဲကုိအဓိကထားၿပီး တ႐ုတ္အရသာဖက္ကုိ ပုိယိမ္းပါတယ္။ ၀ီဂါေတြကေတာ့ တာက့္႐ုိးရာအရသာ လႊမ္းမုိးပါတယ္။ ဒီလူမ်ိဳးစုႏွစ္ခုစလံုးဟာ သိုးသား၊ ဇီရာနဲ႔ ဂ်ံဳေတြကို အသံုးျပဳရာမွာေတာ့ လက္ဖြာပါတယ္။
Ref: Munchies
