ဇြန္ ၂၇၊ ၂၀၁၆
M-Media
– လုပ္ငန္းခြင္မ်ားတြင္ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားအသံုးျပဳမႈအေပၚ ခ်က္ျခင္းအေရးယူမည္ဟု အစိုးရက ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ပတ္တြင္ ကတိျပဳခဲ့သည့္ သတင္းမွာ သတင္းေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
အသက္ ၁၄ ႏွစ္ေအာက္ကေလးငယ္မ်ားအား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အျမတ္ထုတ္အသံုးခ်ေနမႈအေပၚ ထုိကဲ့သုိ႔ အာ႐ံုစုိက္လာျခင္းက ႀကိဳဆုိစရာကိစၥတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ေနအိမ္မ်ားတြင္ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားအား အသံုးျပဳေနမႈမွာ ထင္ထင္ေပၚေပၚမရွိဘဲ လႈိက္စားေနသည့္ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အိမ္ျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္ရသည့္ အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ အိမ္တြင္ေနရသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအၾကား လႈမႈေရးဆုိင္ရာ စည္းျခားမႈကုိ နိစၥဓူ၀ ျမင္ေနၾကရသကဲ့သုိ႔ ကေလးအလုပ္သမားမ်ားအၾကားတြင္လည္း ထုိစည္းျခားမႈမွာ သိသိသာသာ ရွိေနေလသည္။
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မ်ား၊ ဘီယာဆုိင္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္း အျခားေသာ အမ်ားျပည္သူႏွင့္သက္ဆုိင္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနၾကရေသာ ေယာက်ၤာေလးမ်ားကုိ အလြယ္တကူ ေတြ႕ႏုိင္၊ ျမင္ႏုိင္ၾကသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ေနအိမ္မ်ား၌ အိမ္အကူအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနၾကရသည့္ မိန္းကေလးငယ္မ်ားစြာမွာ အိမ္တြင္း၌ လုပ္ကုိင္ရေသာ ၎တုိ႔၏ အလုပ္သဘာ၀ေၾကာင့္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရမႈ၊ အႏုိင္က်င့္ခံရမႈ အခြင့္အလမ္း ပုိမ်ားေနသည္ဆုိသည့္ ျပႆနာကုိမူ သိသင့္သေလာက္ မသိၾက။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လူကုန္ကူးမႈအေပၚ အာ႐ံုစုိက္မႈမွာ အေတာ္ေလးျမင့္တက္လာခဲ့သည္။ မၾကာေသးမီကပင္ ႏုိင္ငံျခား အထူးသျဖင့္ စင္ကာပူႏုိင္ငံတြင္ အိမ္အကူအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား အႏုိင္က်င့္ခံရမႈမ်ားကုိ တားဆီးေရး ႀကိဳးပမ္းမႈအျဖစ္ ဥေပေဒေၾကာင္းအရ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ရလဒ္မွာ အေကာင္းအဆုိး ၂ မ်ိဳးစလံုး ရွိခဲ့သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အေရးတယူေဆာင္ရြက္ျခင္းမခံရဘဲ၊ ယခုအခ်ိန္အထိ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနေသာ ႏုိင္ငံအတြင္းရွိ အိမ္အကူအမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ား အႏုိင္က်င့္ခံရျခင္းႏွင့္ ေခါင္းပံုျဖတ္ခံရျခင္းျပႆနာအေပၚ ပုိမုိအာ႐ံုစုိက္ေဆာင္ရြက္ရန္၊ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ လုိအပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္အတြင္းရွိေနသည့္ ကေလးအိမ္အကူလုပ္သားအေရအတြက္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ တိက်ေသာ ကိန္းဂဏန္း မွတ္တမ္းမ်ားမရွိ။ သုိ႔ေသာ္လည္း အသက္ ၁၀ ႏွစ္မွ ၁၇ ႏွစ္အၾကား ကေလး ၅ ဦးတြင္ ၁ ဦးမွာ ေက်ာင္းမတက္ရဘဲ အလုပ္လုပ္ေနရသည္ဟု သန္ေခါင္စာရင္းေကာက္ယူမႈမွ အလုပ္အကုိင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မၾကာေသးခင္က ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအရ သိရေလသည္။
မိန္းကေလးငယ္မ်ားအား အိမ္အကူအျဖစ္ အသံုးျပဳမႈကုိ ႏုိင္ငံအတြင္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေတြ႕ရယံုသာမက၊ အမ်ားစုကလည္း ထုိအေျခအေနကုိ လက္ခံထားၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာအေျခအေနမ်ားတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ ဆင္းသက္လာေသာ ကေလးမ်ားကုိ ေနရာထုိင္ခင္းႏွင့္ အလုပ္အကုိင္ေပးသည့္ ထုိအေျခအေနမ်ိဳးကုိ လူမႈဖူလံုေရး ပံုစံတစ္ခုအျဖစ္ပင္ မွတ္ယူၾကသည္။
ထုိကဲ့သုိ အိမ္အကူအျဖစ္ ခုိင္းေစၾကသူ အိမ္ရွင္အခ်ိဳ႕မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမ်ား ရွိသည္ဆုိေသာ္လည္း အႏုိင္က်င့္ခံရႏုိင္ေျခ ရွိသည္ဆုိသည့္ အေျခအေနကုိေတာ့ ျငင္း၍ မရ။ အိမ္အကူ မိန္းကေလးငယ္္မ်ားအား အလြန္အမင္း ခုိင္းေစျခင္း၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာႏွင့္ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာ အႏုိင္က်င့္မႈ ျပႆနာမ်ားကုိလည္း မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ အႏုိင္က်င့္မႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တုိင္ၾကားမႈမရွိ၊ အေရးမႈမရွိ ဆုိသည္ကုိလည္း သိရွိရသည္။
အစုိးရကေတာ့ အသက္ ၁၄ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္မ်ားအား အလုပ္မခုိင္းရန္ႏွင့္ မလုိက္နာပါက ဒဏ္ေငြ သိန္း ၅၀ မွ၊ သိန္း ၁၀၀ အထိျဖစ္ေစ၊ ေထာင္ဒဏ္ ၆ လအထိျဖစ္ေစ၊ ဒဏ္ႏွစ္ရပ္စလံုးျဖစ္ေစ ခ်မွတ္ခံရမည္ဟု စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား ၿပီးခဲ့သည့္တစ္ပတ္တြင္ သတိေပးခဲ့သည္။ ေဟာ္တယ္လုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္သူမ်ား၊ စားေသာက္ဆုိင္ပုိင္ရွင္မ်ား၊ အလတ္စားႏွင့္ အငယ္စား စက္႐ံုပုိင္ရွင္မ်ား၊ ေစ်းဆုိင္ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်သူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ထုိကဲ့သုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ အလယ္အလတ္အဆင့္ အိမ္ရွင္မမ်ားအား ရွင္းျပေျပာဆုိရန္ႏွင့္ အိမ္အကူမ်ားအေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္၊ အျမတ္ထုတ္ျခင္းမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားေရး သတိေပးရန္မွာလည္း အေရးႀကီးသည့္ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္သည္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းဆုိင္ရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ရည္ရြယ္ျပဌာန္းထားေသာ ဥေပဒမ်ားတြင္ မီးဖုိေဆာင္အပါအ၀င္ အႏၱရာယ္ရွိေသာ ေနရာမ်ားတြင္ ကေလးငယ္မ်ားအား အလုပ္လုပ္ကုိင္ေစျခင္းမွ တားဆီးေရး သတ္မွတ္ခ်က္လည္း ပါ၀င္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ခ်က္ျခင္းျပဳတ္ျခင္းက အိမ္အကူမ်ား၏ အလုပ္တာ၀န္မ်ားတြင္ ပံုမွန္ပါ၀င္ေနသည့္ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။
လက္ေတြ႕လုိက္နာက်င့္သံုးမႈ နည္းပါးေသာ္လည္း ထုိဥပေဒတြင္ အသက္ ၁၄ ႏွစ္မွ ၁၆ ႏွစ္ရွိ ကေလးငယ္မ်ားအား တစ္ေန႔လွ်င္ ၄ နာရီထက္ပုိ၍ အလုပ္ခုိင္းေစျခင္းကုိ တားျမစ္ထားသည္။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ အိမ္အကူ အမ်ိဳးသမီးငယ္အမ်ားအေပၚ ထုိကဲ့သို႔ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္ စီစဥ္ေပးသူ၊ သုိ႔မဟုတ္ ခြင့္ျပဳသူ အိမ္ရွင္မည္မွ် ရွိသနည္းဆုိသည္မွာလည္း ေမးခြန္းထုတ္စရာပင္။
လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ စီးပြားေရးအေျခအေနအရ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ သုိ႔မဟုတ္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ားအား အလုပ္ခုိင္းေစမႈကုိ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း အေရးယူျခင္းမွာ လက္ေတြ႕မက်ဆုိသည္က အမွန္တရားတစ္ခုျဖစ္ၿပီး လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ၎တုိ႔၏မိသာစုမ်ား ၀င္ေငြျပတ္လပ္မႈအထိ ဦးတည္သြားႏုိင္ေလသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ထုိအခ်က္က ကေလးငယ္မ်ားအေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္မႈမ်ားကုိ ဖာေထးရန္ ဆင္ေျခတစ္ခု ျဖစ္၍မရ။ ကေလးငယ္မ်ား အလုပ္လုပ္ေနရမႈအေျခအေနကုိ အဆံုးသတ္ရန္ လုိအပ္သည့္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈတုိင္းကုိ တတ္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္သည္။
ကေလးမ်ား အလုပ္ခန္႔ထားမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအား ရွင္းလင္းေျပာၾကားရာတြင္ အလုပ္သမား၊ လူ၀င္မႈႏွင့္ ျပည္သူ႕အင္အား၀န္ႀကီးဌာန၏ စက္႐ံုႏွင့္ အေထြေထြအလုပ္သမားေရးရာ ဥပေဒမ်ား ေလ့လာဆန္းစစ္ေရးဌာနမွ လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမွဴးျဖစ္သူ ဦးေအာင္ႏုိင္က ဥပေဒေရးရာ တာ၀န္၀တၱရာမ်ားကုိ အဓိကထား ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ႏုိင္ငံတကာသေဘာတူညီခ်က္ေတြအရ၊ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ဆုိရင္ ကေလးလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီသတ္မွတ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံလုိ ဖြံၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံနဲ႔ အဆင္မေျပဘူးေလ။ တကယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔ ကေလးေတြကုိ အလုပ္မခုိင္းဘူးဆုိရင္ သူတုိ႔ဟာ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြဆံုး႐ံႈးၿပီး သူတုိ႔နဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုေတြကလည္း ၀င္ေငြရဖုိ႔ ခက္ခဲမွာပါ” ဟု ညႊန္ၾကားေရးမွဴးကဆုိသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ကေလးမ်ားအား ေက်ာင္းမထားဘဲ ကၽြမ္းက်င္မႈမရွိသည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ ခုိင္းေစျခင္းက ေရရွည္တြင္ မိသားစု၏ ဆင္းရဲတြင္းကုိ ပုိ၍ နက္သထက္ နက္လာေစမည္ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးငယ္မ်ားကုိ အိမ္အကူလုပ္ငန္းတြင္သာ ဘ၀တစ္သက္တာလံုး ထည့္သြင္းႏွစ္ျမႇဳပ္ထားျခင္းက ႏုိင္ငံအတြင္း ရွင္သန္ႀကီးထြားရန္ လုိအပ္ေနသည့္ က်ား၊ မ တန္းတူညီမွ်ေရးအတြက္ တုိင္းျပည္ရွိ အခြင့္အလမ္းမ်ားကုိ ဓားျမတုိက္ယူလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
တုိင္းရင္းသားေရးရာ တန္းတူညီမွ်မႈကုိ ေဆာင္ရြက္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ အိမ္တြင္း ကေလးလုပ္သားျပႆနာကုိလည္း အေရးပါသည့္ ကိစၥတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူသင့္သည္။ မည္သည့္တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳး အသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္မဆုိ ကေလးငယ္မ်ားအေနျဖင့္ ၎တုိ႔အတြက္ ကုန္က်စားရိတ္ကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြေပးရမည္ဆုိသည့္ သေဘာထားမ်ိဳး အခ်ိဳ႕မိသားစုမ်ားတြင္ ရွိေနသည္မွာ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ေသာ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားတြင္ ပုိေကာင္းသည့္ဘ၀တစ္ခုကုိ အလုိအေလ်ာက္ရရွိႏုိင္လိမ့္မည္ဆုိသည့္ ယံုၾကည္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ကေလးမ်ားအား ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္ ေစလႊတ္မႈမ်ားမွာလည္း တြင္က်ယ္သည့္ကိစၥ ျဖစ္ေနၿပီး ထုိျပႆနာမွာလည္း ေျဖရွင္းရမည့္ျပႆနာ ျဖစ္သည္။
ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္သည့္ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ အလြန္အမင္း ဆင္းရဲမြဲေတမႈကုိ ခံစားရျခင္းေၾကာင့္ ၿမိဳ႕သုိ႔လႊတ္၍ အလုပ္ခိုင္းျခင္းကုိ နားလည္ေပး၍ရသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ မိသားစုမ်ားက ၎တုိ႔ထံတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ကေလးမ်ားအား ေက်ာင္းတက္ရန္ ခြင့္ျပဳသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ကေလးငယ္မ်ားအား ၎က်င္လည္ရာအသုိင္းအ၀ုိင္း၊ တတ္ကၽြမ္းရာဘာသာစကားႏွင့္ ေ၀းရာသုိ႔ပုိ႔ျခင္း၊ ေက်ာင္းမထားျခင္း၊ အျမတ္ထုတ္ခံရႏုိင္ဖြယ္ရွိသည့္ အေျခအေနမ်ားသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ေရရွည္တြင္ျဖစ္လာမည့္ လူမႈေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာမ်ားကုိမူ တုိင္းျပည္ရွိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ အနာဂတ္တုိ႔အား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ေဆာင္ရန္ အမွန္တစ္ကယ္ စိတ္ဆႏၵရွိသူမ်ားအေနျဖင့္ ခ်က္ျခင္းေဆာင္ရြက္ရမည့္ အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူသင့္သည္။
အခ်ဳပ္ဆုိရလွ်င္ မည္သည့္တုိင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္မဆုိ၊ ေယာက်္ားေလးျဖစ္ေစ၊ မိန္းကေလးျဖစ္ေစ ကေလးငယ္တုိင္းမွာ အထက္တြင္ေဖာ္ျပထားသည့္ အေျခအအေနမ်ိဳးတြင္ ထိခိုက္ခံစားေနရသည္ကုိ မိမိတုိ႔က သတိတရ ရွိရမည္ျဖစ္သည္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ကေလးငယ္မ်ား ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ခံေနရမႈမ်ားကုိ ေျဖရွင္းရန္ အစုိးရက ေဆာင္ရြက္ေနသည္ကုိ ျမင္ရျခင္းမွာ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ေနအိမ္မ်ားအတြင္း ျဖစ္ေနသည့္ ကေလးငယ္မ်ားအေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္မႈမ်ားမွာလည္း ေမ့ေလ်ာ့ထား၍မရသည့္ ကိစၥပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
Ref: mmtimes
(Myanmar Times တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ The fight against child labour begin at home ေဆာင္းပါးအား ေလးေမာင္မွ
ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိသည္)
