ဇန္န၀ါရီ ၉၊ ၂၀၁၆
– ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕နံနက္ခင္းမွာ ျမန္မာ-တရုတ္နယ္စပ္အနီး ၿငိမ္သက္ေနတဲ့လူ႔အုပ္စု၀င္အားလံုးနီးပါးအတိုင္း ၀မ္းကြဲညီအစ္ကိုေတာ္စပ္တဲ့ လူငယ္ေလးသံုးဦးအတြက္ အရာရာကို စတင္ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့ပါတယ္။ နံနက္ခင္းေနေရာင္ေအာက္ထဲ ဒီကေလးငယ္ေတြက ညစ္စုတ္စုတ္လမ္းငယ္ေလးတစ္ခုမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနခဲ့ၾကတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရုတ္တရက္ ႀကီးမားတဲ့ေပါက္ကြဲျခင္းတစ္ခုက တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို တစ္စစီ ေခ်မြပစ္လိုက္တယ္။
ဖုန္ေတြသဲမႈန္ေတြ ကင္းစင္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႔တစ္ေတြဟာ ေသြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ေျမျပင္ေပၚမွာ နာက်င္ခံစားျခင္းႀကီးစြာနဲ႔ လူးလိမ့္ေနပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ျမန္မာ့စစ္မက္ေတြေၾကာင့္ ပ်က္စီးေနတဲ့နယ္စပ္ေဒသအတြင္း စြန္႔ပစ္က်န္ရစ္ေနတဲ့ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းမ်ားရဲ႕ ေနာက္ဆံုးဓားစားခံေတြ ျဖစ္သြားရပါၿပီ။
“ကေလးသံုးေယာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္က သတိလစ္ေနခဲ့တယ္။အသက္ရွဴမရေတာ့ဘူးလို႔ ညည္းတြားယင္း သတိလည္ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္သာ က်န္ရစ္တယ္။ ဒီကေလးေတြ မရွင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္မွတ္သြားခဲ့ၾကတယ္” လို႔ ဦးေလးတစ္ဦးျဖစ္သူ ေလာက္တံုးက ေျပာျပတယ္။
အဲ့ဒီ ေအာက္တိုဘာလေပါက္ကြဲမႈကေန ကေလးေတြ ျပန္ရွင္လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပင္းထန္တဲ့ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ နာလန္ထစ အေျခအေနမွာ ရိွေနဆဲပါ။
အသက္ ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ လွ်ဳိပင္စင္းဟာ ေျခေထာက္ေတြ ျပတ္ထြက္သြားတယ္။ သူ႔ခႏၶာအထက္ပိုင္းမွာလည္း ခ်ဳပ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြ အျပည့္ပါပဲ။ အလားတူ အသက္ ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ လွ်ဳိပင္က်င္းကလည္း ယာဖက္ဒူးေခါင္းအေရျပားျပန္ဆက္ထားရသလို မ်က္ေစ့တစ္လံုး ကြယ္ခဲ့ရတယ္။ အသက္ ၁၂ အရြယ္ လွ်ဳိက်န္းေရွာင္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ယာဖက္ေျခသလံုးထဲ လက္သီးဆုပ္ေလာက္ ေပါက္ထြက္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လံုး ေလာင္ကၽြမ္းသြားရတယ္။ သူမဟာ ေဆးရံုတက္ေနရဆဲ ျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လေလာက္က ခႏၶာကိုယ္ထဲ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းအစအနေတြကို ဆရာ၀န္ေတြမွ ခြဲစိပ္ထုတ္ယူေနပါတယ္။
ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲကာလအတြင္း စစ္တပ္ သို႔မဟုတ္ လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းအုပ္စုေတြ ျမဳပ္ႏွံထားခဲ့တဲ့ ေျမျမွဳပ္မိႈ္င္းေတြေၾကာင့္ ေသဆံုး၊ ဒဏ္ရာရခဲ့ၾကသူ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာအနက္ ဒီကေလးသံုးေယာက္ဟာလည္း အပါအ၀င္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီျပႆနာကို မ်က္ေစ့ေရွ႕မွာ ျမင္ေနရလင့္ကစား ျပည္တြင္းစစ္ပဋိပကၡကို အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ အလ်ဥ္း မရိွေသးပါဘူး။ မိႈင္းရွင္းလင္းေရးကိစၥဟာလည္း ေရွ႕ဆက္ေနတဲ့ ပဋိပကၡေၾကာင့္ အတားအဆီးျဖစ္ေနရတယ္။ ဒါ့အျပင္ စစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကလည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈ မရိွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းလဲျဖစ္ဖို႔ တာစူေနပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေရးတိုးတက္မႈျဖစ္ထြန္းလာတာနဲ႔အမွ် မိမိတို႔ဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာ အလုပ္ဆက္လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္လို႔ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းနဲ႔ ေပါက္ကြဲေစတတ္ေသာအရာမ်ားရွင္းလင္းေရးေတြကို ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေျပာၾကားပါတယ္။
စစ္ထြက္မ်ားနဲ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဆဲ တပ္မေတာ္အရာရိွမ်ားႀကီးစိုးထားတဲ့ အစုိးရဟာ ႏို၀င္ဘာေရြးေကာက္ပြဲအတြင္း အႀကီးက်ယ္ရႈံးနိမ့္သြားၿပီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ေသာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ အႏိုင္ရရိွသြားခဲ့ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီခ်က္အသစ္တစ္ရပ္က စာရြက္ေပၚမွာေတာ့ ရိွေနပါၿပီ၊ သို႔ေသာ္လည္း ေျမျမွဳပ္မိႈ္င္းနဲ႔ေပါက္ကြဲေစတဲ့ပစၥည္းမ်ားရွင္းလင္းရာမွာ အဖြဲ႕အုပ္စုအသီးသီးက ပူးေပါင္းပါ၀င္ေရးဆိုတဲ့အခ်က္ကို အဲ့ဒီစာခ်ဳပ္ထဲ ထည့္သြင္းေပးဖုိ႔ လိုအပ္ေနပါတယ္။
“ေနာက္တက္လာမယ့္အစိုးရသစ္အေပၚ ကၽြန္မတို႔ အထူး ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။ အသက္နဲ႔က်န္းမာေရးကို အထူးအႏၲရာယ္ျပဳႏိုင္တဲ့ ေျမျမွဳပ္မိႈင္း(နဲ႔အလားတူေပါက္ကြဲပစၥည္း)ေတြကို ရွင္းလင္းဖယ္ရွားေပးေနတဲ့ NPA လို ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားနဲ႔ သူတို႔ လက္တြဲေဆာင္ရြက္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္” ဆိုၿပီး Norwegian People’s Aid ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဒါရိုက္တာ Ingeborg Moa က IRIN သတင္း႒ာနကို ေျပာၾကားပါတယ္။
ျပႆနာအတိမ္အနက္
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ပဋိပကၡေတြနဲ႔ လံုးေထြးေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အုပ္စုေတြ အလွ်ဳိလွ်ဳိ ေပၚထြက္လာၿပီး လြတ္ေျမာက္ေရး သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရရိွေရးအတြက္ စစ္တပ္ကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္လာၾကတယ္။ အုပ္စုအသီးသီးကေရာ တပ္မေတာ္ဖက္ကပါ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းေတြ ေထာင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ားျပားေၾကာင္း ဘယ္သူမွ မသိၾကေတာ့ပါဘူး။
ေျမျမွဳပ္မိႈင္းနဲ႔ ေပါက္ကြဲေစႏိုင္တဲ့ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြေၾကာင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူမ်ားဟာ ကိုလံဘီယာနဲ႔ အာဖဂန္နစၥတန္ ၿပီးရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကမာၻ႕တတိယ အမ်ားအျပားဆံုးအဆင့္မွာ ရိွေနပါတယ္။ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ၁၉၉၉ နဲ႔ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ထိခိုက္ေသဆံုးဒဏ္ရာရသူေပါင္း ၃၇၄၅ ဦးရိွေၾကာင္း ဆိုထားပါတယ္။
“ဒါဟာ အနိမ့္ဆံုးကိန္းဂဏန္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ Mine Free Myanmar အဖြဲ႕ကေတာ့ လူ ေလးေသာင္းအထက္မွာရိွတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္” လို႔ ႏိုင္ငံတကာ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းနဲ႔ ေပါက္ကြဲေစႏိုင္ေသာခဲယမ္းမီးေက်ာက္မ်ား တားဆီးေရးလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ Monitor က ထုတ္ေ၀တဲ့ ႏို၀င္ဘာ ၁၀ ရက္ အစီရင္ခံစာအရ သိရိွရပါတယ္။
အဆုိပါေဖာ္ျပခ်က္မွာ – ထိခိုက္ေသဆံုးဒဏ္ရာသူအေရအတြက္ကို စာရင္းေကာက္ယူျပဳစုဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခ်က္မွန္သမွ် အာဏာပိုင္မ်ားဖက္က တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔ ဖံုးကြယ္လိုက္ျခင္းကိုခံရေၾကာင္း ဆိုပါတယ္။
ယခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလထုတ္ အဲ့ဒီအဖြဲ႕ရဲ႕ ၂၀၁၄ အစီရင္ခံစာအရ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ လက္နက္ကိုင္အုပ္စုမ်ားက တန္ျပန္ေျမျမွဳပ္မိႈင္း သို႔မဟုတ္ လက္လုပ္ေပါက္ကြဲပစၥည္း အသံုးျပဳအမ်ားဆံုး ၁၀ ႏိုင္ငံအနက္ အပါအ၀င္ျဖစ္တယ္လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။
အစိုးရဖက္အပိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔အတူ အိႏိၵယ၊ ပါကစၥတန္၊ ေတာင္ကိုးရီးယားတို႔ဟာ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းကို အားတက္သေရာထုတ္လုပ္တဲ့ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ စာရင္းသြင္းထားပါတယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ဒီမိႈင္းေတြကို ကမာၻေပၚမွာ ျပန္လည္ဆန္းသစ္အသံုးျပဳေနတာက ဆီးရီးယား၊ ေျမာက္ကိုးရီးယားနဲ႔ ျမန္မာ – သံုးႏိုင္ငံသာ ရိွေနပါတယ္။
ေအာက္တိုဘာ ေျမျမွဳပ္မိႈင္းေပါက္ကြဲမႈက ရခဲတဲ့ဒဏ္ရာေတြ အနာက်က္စျပဳေနၿပီျဖစ္တဲ့ လွ်ဳိပင္စင္း (ဓာတ္ပံု – Ann Wang/ IRIN)
အထူးသတိထားက်င့္သံုးရမယ့္ အေကာင္းျမင္၀ါဒ
NPA ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာဒါရိုက္တာ Moa က သူမတို႔ရဲ႕အဖြဲ႕လိုမ်ဳိး အုပ္စုမ်ားက ေျမျမွဳပ္မိႈင္းေတြကို ရွင္းလင္းႏိုင္ဖို႔ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္က်န္ရိွေနတယ္၊ ဘယ္မွာ ရိွေနၾကတယ္ဆိုတာကို ကြင္းဆင္းလုပ္ငန္းေတြ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာတူညီခ်က္ NCA ကို လက္မွတ္အရင္ထုိးႏိုင္ဖို႔ အစိုးရနဲ႔လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းအုပ္စုမ်ားက လိုလားေနေၾကာင္း ေျပာၾကားပါတယ္။ အခ်ဳိ႕အုပ္စုမ်ားဟာ ေအာက္တိုဘာလအတြင္း ေနာက္ဆံုးထား လက္မွတ္ထိုးရမယ္လို႔ အတန္တန္ သတိေပးထားခဲ့ၿပီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
“NCA သေဘာတူလက္မွတ္ထိုးၿပီးတဲ့ေန႔ကတည္းက ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မ်ားကို တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အုပ္စုအခ်ဳိ႕နဲ႔ ေဆြးေႏြးခ်က္အသစ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဆြးေႏြးခ်က္ေတြအေပၚ နယ္ေျမသစ္ေတြမွာပါ လက္ေတြ႕ကြင္းဆင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနရဆဲျဖစ္ေနပါတယ္” လို႔ သူမက ဆိုပါတယ္။
NCA ဟာ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရိွမလဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လို႔ေနပါၿပီ။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အုပ္စု ၁၅ ဖြဲ႕အနက္ ၈ ဖြဲ႕တည္းကိုသာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့ၿပီး၊ ေနာက္တစ္ဖက္မွာ အစိုးရက က်န္အုပ္စုေတြနဲ႔ တက္တက္ၾကြၾကြ ပဋိပကၡဖန္တီးလ်က္ရိွေနပါတယ္။ NLD ဦးေဆာင္တဲ့အစိုးရသစ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ၾကားေစ့မႈကို တစ္ေက်ာ့ျပန္ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနရပါတယ္။
တကယ္လို႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့အတိုင္း ေရွ႕ဆက္လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ခဲ့တယ္၊ မိႈင္းရွင္းေရးအတြက္ လံုၿခံဳေရးအျပည့္အ၀ရခဲ့တယ္ဆိုလွ်င္ပင္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီေသာ မိႈင္းဒဏ္သင့္သူမ်ားအတြက္ သိပ္ေနာက္က်ေနပါၿပီ။
လွ်ဳိပင္က်င္းဟာ မိႈင္းထိခံခဲ့ရကတည္းက စိတ္က်ေ၀ဒနာခံစားေနရၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဆိုေတာ့ပါ။ သူ႔ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းသြားဖို႔ – အနာက်က္ျမန္ေစဖို႔အတြက္ မျဖစ္မေနလမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရမယ္လို႔ ဆရာ၀န္မ်ားက ေျပာဆိုေပမယ့္ သူက ျငင္းဆန္ေနေၾကာင္း၊ ပံုမွန္ဘ၀ျပန္မရႏိုင္ေတာ့မွာ စိုးရိမ္ေၾကာင္း သူ႔မိခင္က ဆိုပါတယ္။
“သူ႔ကို ေက်ာင္းထြက္ခိုင္းရေတာ့မယ္။ သူ႔ယာဖက္မ်က္လံုးကလည္း ကြယ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ဘာဆက္လုပ္ရေတာ့မွာလဲရွင္”။
Ref: IRIN
(Ann Wang ၏ Why can’t Myanmar clear its landmines ? ေဆာင္းပါးကို ျမင့္မိုရ္ေမာင္ေမာင္ မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုသည္။)
