ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၈ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
– ျမန္မာႏုိင္ငံအေနာက္ပုိင္းရွိ အုိးအိမ္စြန္႔ခြာထြက္ေျပးခဲ့ရေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမြတ္စလင္မ်ားေနထုိင္ရာ ဤ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ အင္တာနက္တဲမ်ားကုိ လြယ္လြယ္ကူကူ သတိျပဳမိမည္မဟုတ္။ ၎တုိ႔ထံမွ ထြက္လာသည့္ အျဖဴထည္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားအား လစ္လ်ဴ႐ႈရန္ အလြန္ပင္ခက္၏။
တဲမ်ားမွာ ထရံမ်ားျဖင့္ ကာရံထားၿပီး သက္ကယ္မုိးထားသည္။ သုိ႔ရာတြင္ အေရးပါဆံုးက ထိုင္းႏွင့္ မေလးရွားႏုိင္ငံမ်ားကုိ ေျပာင္းေရႊ႕ သြားၾကေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ လုပ္ေပးေသာ ဖုန္တက္ေနသည့္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားျဖစ္သည္။ အင္တာနက္လုိင္းက ပင့္ကူအိမ္မ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ေထြးေနသည့္ အမိုးတြင္ ထုိးထားေသာ ဆဲလ္ဖုန္းမ်ားမွ လာသည္။
ခ်က္ျပဳတ္ရာေနရာမ်ားမွ မီးခုိးမ်ားက ယုိင္နဲ႔နဲ႔ ထရံမ်ားၾကားမွ ထြက္လာသည္။ အသံမ်ားကဆူေနသည္။ ဖုန္းေခၚေပးသူက ၎၏ အေၾကာင္းမ်ားအား အနားရွိလူတုိင္းကို ေျပာေနသည္။
ထုိအရာမ်ားက မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာေကာင္းေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေနထုိင္ေနရသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ႏုိင္ငံမဲ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား၏ အတြင္းက်က် ပံုရိပ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ားကလည္း ၎တုိ႔အား တစ္ဖက္ႏုိင္ငံမွ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္အေျခခ်လာသူမ်ားဟု မွတ္ယူေနၾကသည္။ အဆုိပါ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားက လူကုန္ကူးသူမ်ား မ်က္စိက်သည့္ ေနရာမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တုိ႔မွ ေလွျဖင့္ ကူးသြားသူမ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားထံမွ အက်ိဳးအျမတ္ကို ရရွိၾကသည္။
ဒီကေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေန႔ပင္ျဖစ္၏ အသက္ ၅၆ ႏွစ္အရြယ္ ဖာတီမာတစ္ေယာက္ သားျဖစ္သူ၏ ဇနီးေလာင္းေရြးခ်ယ္မႈကုိ သေဘာက်ေနသည္။ သန္႔ရွင္းေရးအျဖစ္ သူမ အလုပ္လုပ္ရာ မေလးရွားႏုိင္ငံ ကြာလာလမ္ပူရွိ အင္တာနက္ကေဖးတစ္ခုတြင္ ထုိင္ေနကာ Skype ကဲ့သုိ႔ေသာ အက္ပလီေကးရွင္းျဖင့္ သားျဖစ္သူႏွင့္ ဆက္သြယ္ေျပာဆုိေနျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဒါေပ့ါ။ သား သူ႕ကုိ လက္ထပ္ရမယ္ေနာ္။ ဒါနဲ႔ အသားျဖဴျဖဴေလးလားဟင္” ဟု ဖာတီမာက သားျဖစ္သူအား ေမး၏။ သူမ၏သားက သူ၏ခ်စ္သူကုိ ေနာက္တစ္ေခါက္ေခၚဆုိမႈတြင္ ျပမည္ဟု ကတိေပးသည္။
အျခားေသာေျပာဆုိမႈမ်ားကေတာ့ သတိရေၾကာင္းႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရေသာ အႏၱရာယ္မ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။
အဆုိပါအင္တာနက္ဆုိင္သုိ႔ ေရာက္လာၾကသူအမ်ားစုက မေလးရွားကုဒ္နံပါတ္မ်ားႏွင့္ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္မ်ားကုိ ေရးထားေသာ စာရြက္အပုိင္းအစမ်ားႏွင့္ျဖစ္သည္။ ထုိဖုန္းနံပါတ္မ်ားက ႐ုိဟင္ဂ်ာေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ႏွစ္စဥ္ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးေနေသာ လူကုန္ကူးသူမ်ား၏ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားျဖစ္သည္။ ၎တုိ႔က မေလးရွားနယ္စပ္ႏွင့္နီးသည့္ ေ၀လံေခါင္ဖ်ားေသာ ေဒသရွိ ေနအိမ္မ်ားတြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအား ထိန္းသိမ္းထားကာ ျပန္ေပးေငြမ်ား ေတာင္းၾကသည္။
တစ္ဦးအား လႊတ္ေပးရန္ ကန္ေဒၚလာ ၁၂၀၀ မွ ၁၈၀၀ အထိ ေတာင္းၾကသည္။ တစ္ေန႔လွ်င္ ၁ ေဒၚလာ သုိ႔မဟုတ္ ၂ ေဒၚလာခန္႔ျဖင့္သာ အသက္ရွင္ေနထုိင္ေနရေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအတြက္ အလြန္မ်ားျပားသည့္ ေငြျဖစ္သည္။
လူကုန္ကူးသူတစ္ေယာက္က ရာဟာနာ၏ အသက္ ၁၂ အရြယ္ သားျဖစ္သူကုိ လႊတ္ေပးရန္ ကန္ေဒၚလာ ၁၄၀၀ ေတာင္းေနသည္။ အျခားေသာ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ိဳးသမီးမ်ားနည္းတူ အမည္တစ္လံုးသာေျပာျပသည့္ ရာဟာနာက ေဒၚလာ ၁၁၀၀ ကို ပို႔ေပးၿပီး သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း လူကုန္ကူးသူက အေက်လုိခ်င္ေနသည္။
အနည္းဆံုးေတာ့ သူမအား သားျဖစ္သူႏွင့္ စကားအနည္းငယ္ ေျပာခြင့္ျပဳသည္။ အသက္ရွင္ေသးသည္ဆုိေသာ သက္ေသအတြက္ ဖုန္းေခၚဆုိမႈ၏ အစတြင္ ထုိကဲ့သုိ႔ေပးေျပာေလ့ရွိၿပီး ျပန္ေပးေငြ အေက်မေပးမခ်င္း ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ေျပာဆုိမႈကုိ လူကုန္ကူးသူမ်ားက ခြင့္မျပဳေခ်။
မေလးရွားဖုန္းနံပါတ္အား ရာဟာေခၚသည့္အခါ တစ္ဘက္မွ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးက ျဖန္ေျဖသည္။ “သားနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လုိ႔ပါ” ဟု သူမက ထုိအမ်ိဳးသားအား ေျပာလုိက္သည္။ စကၠန္႔အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ အသံးတုိးတုိးတစ္ခု ထြက္လာၿပီး “အေမလား” ဟု ေမးသည္။
ရာဟာနာတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးအိမ္တြင္ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္လာၿပီး သူမ၏ ေမး႐ုိးမ်ားကလည္း ၀မ္းနည္းမႈေၾကာင့္ တုန္လာသည္။ သူမက အလ်င္အျမန္ပင္ အားျပန္တင္းလုိက္သည္။
“အေမ ပုိက္ဆံပုိ႔ေပးမယ္ေနာ္။ ၿပီးရင္ သူတုိ႔သားကုိလႊတ္ေပးမွာပါ” ဟု သားျဖစ္သူအား ရာဟာနာက ႏွစ္သိမ့္သည္။ ဖုန္းေျပာၿပီးေနာက္ ရာဟာနာတစ္ေယာက္ ေတြေ၀ေနၿပီး သားျဖစ္သူအတြက္ ရတက္မေအးျဖစ္ေနသည္။
“ကၽြန္မသားက သူေနမေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာတယ္။ ဘာပဲစားစား ျပန္အန္တယ္တဲ့”
လူယံုေတာ္
ရခုိင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက အနီးရွိ စစ္ေတြၿမိဳ႕မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ေမာင္းမထုတ္ခင္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မတုိင္ခင္အထိ သဲေခ်ာင္းရြာေလးမွာ တံငါရြာေလးတစ္ခုျဖစ္သည္။ ထုိႏွစ္အတြင္း ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မႈမ်ားေၾကာင့္ အနည္းဆံုး လူ ၂၀၀ ေသဆံုးကာ ၁၄၀၀၀၀ ခန္႔ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ယေန႔တြင္ေတာ့ သဲေခ်ာင္းရြာမွာ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနၿပီး လူမ်ားစုၿပံဳေနသည့္ ဒုကၡသည္စခန္းျဖစ္ေနေပသည္။ ထုိဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ ေနထုိင္သူအမ်ားစုအတြက္ေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ ေလွျဖင့္ ထြက္ေျပးျခင္းသာ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္ျဖစ္ေနသည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ထြက္ခြာသြားမႈမ်ားအတြက္ အသက္ ၂၉ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာ္းသိန္းဆုိသူက အခြင့္အေရးတစ္ခုႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသည္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္အထိ ၎မွာ ရြာတြင္းရွိ တံငါသည္မ်ားကုိ ေရခဲႏွင့္ ဓာတ္ဆီမ်ား ေရာင္းခ်သူျဖစ္သည္။ ယခုတြင္ေတာ့ အင္တာနက္တဲတစ္ခုကုိ ၎က ဖြင့္ထားသည္။ ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ ဖုန္းေခၚဆုိမႈကုိ တစ္မိနစ္ ၁၀၀ က်ပ္ျဖင့္ ၀န္ေဆာင္မႈေပးၿပီး ၎၏ လက္ေတာ့ပ္ ၃ လံုးမွာ လူမျပတ္တမ္းရွိေနသည္။
အျခားေသာ၀န္ေဆာင္မႈမ်ားကုိလည္း ၎က ေဆာင္ရြက္ေပးသည္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားတြင္အလုပ္လုပ္ေနသည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားက ၎တုိ႔၏ေငြမ်ားကုိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားထံသုိ႔ ပံုမွန္ပုိ႔ေပးသည္။ ထုိသုိ႔ပုိ႔ေပးမႈကုိ ရခုိင္ပြဲစားတစ္ဦး၏ စစ္ေတြရွိ ဘဏ္အေကာင့္ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားသည္။ ထုိပြဲစားက ေက်ာ္သိန္းထံသုိ႔ ေငြသားမ်ားလာပို႔ေပးၿပီး ၎က ၀န္ေဆာင္ခ ၁.၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ႏုတ္ကာ သက္ဆုိင္ရာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားသုိ႔ ျပန္ေပးေလသည္။
သူ၏ တဲပုတ္က ျပန္ေပးေငြ ေဒၚလာေထာင္ခ်ီ၍ စီးဆင္းေနေသာ ေနရာလည္းျဖစ္သည္။ ထုိပတ္၀န္းက်င္ရွိသူမ်ားက အနီးအနားရွိ ရြာမွ ႐ုိဟင္ဂ်ာပြဲစားတစ္ဦးကုိ ေပးရန္ က်ပ္ေငြအထပ္လုိက္ကုိ ေက်ာ္သိန္းထံသုိ႔ လာအပ္ၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ပုိ႔ေပးမႈ သုိ႔မဟုတ္ လူကုန္ကူးသူႏွင့္ တုိက္႐ုိက္ဆက္သြယ္မႈအတြက္ မည္သည့္၀န္ေဆာင္ခမွ မယူဟု ၎က ဆုိသည္။
“သူတုိ႔ (ျပန္ေပးသမားေတြက) ကၽြန္ေတာ့္ကုိယံုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူတုိ႔ကုိမယံုဘူး” ဟု ေက်ာ္သိန္းက ဆုိသည္။
ယခင္က ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေနျဖင့္ မေလးရွားသုိ႔ ေလွျဖင့္သြားရန္ ေဒၚလာရာေပါင္းမ်ားစြာေပးရသည္ဟု ေက်ာ္သိန္းကဆုိသည္။ အခုေတာ့ ကမ္းႏွင့္ေ၀းဖုိ႔ ေဒၚလာအနည္းငယ္သာေပးရေတာ့သည္။
အသြားခရီးက အခမဲ့ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိင္းႏွင့္ မေလးရွားသုိ႔ေရာက္သည့္အခါ ေလွစီးသူမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းထားျခင္းက ၎တုိ႔အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ပုိရသည္ကုိ လူကုန္ကူးသမားမ်ားက သိရွိျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ရခုိင္ကမ္း႐ုိးတမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရွိ ႐ိုဟင္ဂ်ာဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ ပြဲစားမ်ားကလည္း လွည့္ေနၿပီး လူကုန္ကူးသူမ်ားထံသုိ႔ ၎တုိ႔ ပုိ႔ေပးသူတုိင္းအတြက္ ရွာေၾကးရသည္ဟု ေက်ာ္သိန္းကဆုိသည္။
အဘ္ဒူလ္ ကာဒရ္ဆုိသူက ၁၄ ႏွစ္အရြယ္သမီးျဖစ္သူ ေပ်ာက္သြားျခင္းအတြက္ ထုိပြဲစားမ်ားကို အျပစ္တင္သည္။ တစ္မနက္ အိမ္နီးနားခ်င္းအိမ္သုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ သူမကုိ ထပ္မေတြ႕ရေတာ့။
သူမမွာ ယခုအခ်ိန္တြင္ ထုိင္း သုိ႔မဟုတ္ မေလးရွားရွိ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ရွိေနသည္။ လူကုန္ကူးသူမ်ားက သမီးျဖစ္သူအတြက္ အဘ္ဒူလ္ကာဒရ္ထံမွ ကန္ေဒၚလာ ၁၅၀၀ ေတာင္းသည္။ ပိန္ပိန္ေသးေသး ဆုိက္ကားနင္းသူ ကာဒရ္တစ္ေယာက္ ထုိေငြကိုမေပးႏုိင္။
“သမီးကုိ ေတာင္ေပၚကေန ကန္ခ်လုိက္မယ္လုိ႔ သူတုိ႔က ကၽြန္ေတာ့္ကုိေျပာတယ္” ဟု ကာဒရ္က ဆုိသည္။
သမီးျဖစ္သူအား လက္ထပ္ခ်င္သူတစ္ဦးကုိရွာ၍ ၎ထံမွ ျပန္ေပးေငြကုိ ေတာင္းပါဟု ကာဒရ္က ျပန္ေပးသမားမ်ားအား ေျပာထားသည္။ သမီးျဖစ္သူအား ေရာင္းစားခြင့္ ေပးထားသည္ကုိ သူသိေနသည္။
“ကၽြန္ေတာ္မွာရွိတာအားလံုးက ေသာကေတြပဲဗ်ာ။ ဘာမွ မွ မတတ္ႏုိင္တာ” ဟု ၎က ဆုိေလသည္။
ref:reuters
ေလးေမာင္ ဘာသာျပန္သည္။
