Blog

ေအာက္တိုဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၄
M-Media
သက္ေ၀ႏွင္း ေရးသည္။

လူတြင္ ျပည့္၀လံုေလာက္သည့္ အသိဥာဏ္- အသိပညာ ဆင္ျခင္တံုတရား အသိပညာမ႐ွိေလ ေလ တပ္ေမာမႈ၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ရေလ ေလျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ေက်ာ္ (၁၆၃၂ မွ ၁၆၇၇) ထိ ယင္းကာလအတြင္းတြင္ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားခဲ့ေသာ ေတြးေခၚပညာ႐ွင္ (စပင္ႏိုဇာ) ၏ အယူအဆ အေတြးအေခၚတစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ လူသည္ သဘာ၀ေလာကႏွင့္ သဘာ၀ေလာကတြင္ မိမိပါ၀င္ေနရသည့္ က႑ကို မသိနားမလည္ေသာေၾကာင့္ တပ္မက္ေမာမႈ၏ ေက်းကၽြန္ျဖစ္ရသည္ ဟူ၍ဆိုထားပါသည္။

တပ္မက္ေမာဟု ဆိုရာတြင္ က႑ လူမ်ိဳးစံုေတြ႕႐ွိရေပသည္။ ေငြေၾကး တပ္မက္ေမာမႈ၊ ရာထူးအာဏာ တပ္မက္ေမာမႈ၊ ေနရာေဒသ တပ္မက္ေမာမႈ၊ တဏွာ တပ္မက္ေမာမႈ စသည္ျဖင့္ အေသးဆံုး အစိတ္အပိုင္းမွသည္ အၾကီးမားဆံုးေသာ အစိတ္အပုိင္း က႑မ်ားထိတိုင္ တပ္မက္ေမာမႈမ်ိဳးစံုကုိ ေတြ႔႐ွိရေပမည္။ တပ္မက္ေမာမႈသည္ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရးတို႕ျဖင့္ လံုး၀ မသက္ဆိုင္ေပ။

မည္သည့္ လူမ်ိဳးမဆို မည္သည့္ဘာသာ၊ သာသနာတြင္မဆို၊ တပ္မက္ေမာျခင္းသည္ ႐ွိေနေပသည္။ တပ္မက္ေမာမႈသည္ လူႏွင့္သာတိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္သည့္ ပုဂၢလိက ေလာဘပင္ျဖစ္၏။

တပ္မက္ေမာမႈဟူသည္ လူမွန္လွ်င္ ေမြးစထဲက ပါ႐ွိလာေပ၏။ ေမြးကင္းစမွသည္ ကေလးအ႐ြယ္ လူမမယ္၊ အ႐ြယ္အလတ္၊ အ႐ြယ္အၾကီး၊ ေသခါနီးသည္ထိ တပ္မက္ေမာမႈသည္ ကင္းလြတ္ျခင္းမ႐ွိပါေပ။ သို႔ေသာ္ ေတာ္႐ုံ တပ္မက္ေမာျခင္း၊ ေလာဘသည္သာ လူတို႔တြင္ ႐ွိသင့္႐ွိအပ္ေပ၏။ မေတာ္မတရား တပ္မက္ေမာျခင္း ၀ိသမ ေလာဘ႐ွိလာျပီဆိုသည္ႏွင့္ လူသည ္အစြန္းေရာက္ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အစြန္းေရာက္၀ါဒီမ်ား ဖံုးလႊမ္းလာျပီး ဆင္ျခင္ ဥာဏ္ကင္းမဲ့ေလေတာ့သည္။

ဒီေန႔ ကမာၻတစ္၀ွမ္းအားၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ လူသားမ်ားသည္ အသိပညာမ်ား ပိုမိုတက္လာျပီး တီထြင္မႈ နည္းပညာမ်ား ပိုမိုေကာင္းမြန္လာျပီဟု ျမင္ရေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အသိပညာ မည္မွ်ပင္ တိုးတက္လာေစ၊ တီထြင္မႈ စြမ္းရည္မ်ားမည္မွ်ပင္ ထြန္းကားလာေစ။ ယေန႔လူတို႔၏ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ျပည့္၀လံုေလာက္သည့္အသိ၊ ဥာဏ္၊ ဆင္ျခင္တံုတရားကား မရွိေသးဟု ပင္ဆိုရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟုဆိုရလွ်င္ လူသားတစ္ဦး တစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုသည္ မိမိ တပ္မက္ေသာအရာ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္အရာကုိမဆို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ထားရစ္ခဲ့ျပီး မည္သည့္ အရာ၀တၱဳတစ္ခုကိုမွ် ဆုပ္ကိုင္ဆြဲယူထားျခင္း မရွိဘဲ လူ႔ေလာကမွစြန္႔ခြာ ေသဆံုးၾကရသည္ မဟုတ္ပါလား။ လူ႔ေလာက လူဌာေနသို႔ ေရာက္႐ွိခိုက္ လူအျဖစ္ရ႐ွိခိုက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၊ တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္တစ္ဖြဲ႕၊ တစ္ဘာသာႏွင့္ တစ္ဘာသာ၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးႏွင့္တစ္မ်ိဳး၊ တိုင္းႏုိင္ငံတစ္ခုႏွင ့္တစ္ခု၊ တပ္မက္ေမာမႈ ကင္းေ၀းစြာနားလည္ ဆက္ဆံၾကမည္ဆိုလွ်င္ ယေန႔ ကမာၻေပၚတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ေနသည့္ ၾကားသိေနရသည့္ ပဋိပကၡ အနိဋာရုံ သတင္းဆိုးမ်ားႏွင့္ ကင္းေ၀းေပလိမ့္မည္။ ယေန႔ ကမာၻေပၚတြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ လူသားအခ်င္းခ်င္း ညွာတာမႈကင္းသည့္ စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ လူသားအရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ူံးမႈမ်ားသည္ အေတာမသက္ေသးေပ။

ကၽြနု္ပ္တို႔လူသားမ်ား သိ႐ွိထားရမည္မွာ တပ္မက္ေမာမႈမွန္သမွ်သည္ ပထမ ဦးစြာ စိတ္၌တည္မွီျဖစ္ေပၚလာေသာ စိတ္၏ခ်ဥ္ျခင္း၊ စိတ္၏ဆႏၵမ်ားသာျဖစ္သည္။ ဤသို႔စိတ္မွ စတင္လာေသာ တပ္မက္ေမာမႈမ်ားအား လူတို႔မွဆင္ျခင္ သံုးသပ္၍ ပယ္ဖ်က္ျခင္း၊ ညွိယူျခင္း မျပဳၾကပဲ လိုက္လံ၍ စိတ္အတိုင္း လိုက္ေလ်ာကာ ျပဳလုပ္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ဘယ္ေသာအခါမွ် လူ႕ကမာၻ လူ႕ေလာကၾကီးသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ားရ႐ွိၾကေတာ့မည္မဟုတ္ေခ်။

တပ္မက္ေမာမႈ မွန္သမွ်ကို အမွားအမွန္ ကန္႔သတ္၍ ဦးေႏွာက္ အသိျပည့္၀စြာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ ျခင္းမ႐ွိပါပဲ လိုက္လံျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေသာ သူတို႔သည္ အစဥ္သျဖင့္ “စိတ္၏ ေက်းကၽြန္” ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

လူသည္ စိတ္၏ေက်းကၽြန္မျဖစ္သင့္ စိတ္အား ၾကိဳးကိုင္ႏုိင္သူသာ ျဖစ္သင့္ေပသည္။ သို႔မွသာ လူသားဆိုသည္မွာ အခိုင္းေစခံ သတၱ၀ါ ကၽြန္ဘ၀မွ ကင္းလြတ္၍ ခိုင္းေစသူသခင္ဘ၀ အမွန္အား ရ႐ွိမည္မွာ မလြဲဧကန္ေပတည္း။ ပညာတတ္တိုင္း ပညာ႐ွိမဟုတ္ အမွားအမွန္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္မႈမွန္သည့္ ဥာဏ္အလင္း႐ွိျခင္းသည္သာ ျပည့္၀မွန္ကန္သည့္ ပညာ႐ွိျဖစ္ေပမည္။