7DayDaily မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
အသက္ ၁၀၀ ၀န္းက်င္ရွိေသာ္လည္း သန္မာေနဆဲ ဦးခန္းက ဧည့္ခန္းတြင္းရွိ ဓာတ္ပုံမ်ားအား အားႀကိဳးမာန္တက္ရွင္းျပခဲ့သည္ (ဓာတ္ပုံ−သီဟ) ေသသပ္တိတ္ဆိတ္လွေသာ ၿခံ၀င္းထဲတြင္ မီးခိုးေရာင္ႏွစ္ထပ္ တိုက္ေလးက ေအးခ်မ္းလွသည့္ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ ဣေႁႏၵရလ်က္။ အိမ္၀င္းထဲသို႔ လွမ္း၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ ႐ုပ္လံုးသြင္းထားသည့္ က်ား႐ုပ္ႀကီးကလည္း ခံ့ခံ့ထည္ထည္။ အိမ္၏မ်က္ႏွာစာ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႀကိဳးပမ္းခဲ့သည့္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးပြဲ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား၊ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အျဖဴ၊ အမည္းဓာတ္ပံုမ်ားကို စီစီရီရီခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။
မၾကာမီပင္ အနားယူသည့္ အခန္းအတြင္းမွ အသက္ကိုးဆယ္ေက်ာ္ အဘိုးအိုတစ္ဦး တုတ္ေကာက္အကူအညီမလို၊ လူတြဲစရာမလိုဘဲ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာသည္။ အဘိုးအို၏အသက္ကို မွန္းဆလွ်င္ ကိုးဆယ္စြန္းစြန္းဟု ထင္ရေသာ္လည္း အမွန္က လာမည့္ ၂၀၁၅ မတ္လတြင္ အသက္တစ္ရာျပည့္မည္ ျဖစ္သည္။
ထိုအဘိုးအိုကား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးရန္ ရွမ္းျပည္သို႔ လာေရာက္စဥ္က ေတာင္ႀကီးမွ ပင္လံု၊ ပင္လံုမွ ေတာင္ႀကီးသို႔ သူ႕ကိုယ္ပိုင္ဂ်စ္ကားျဖင့္ အႀကိဳအပို႔လုပ္ခဲ့သူ ဦးဖရြတ္ခန္းေခၚ ဦးခန္းပင္။
ထိုစဥ္က သူ႕အသက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္း သံုးဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပင္။ ယခုေတာ့ သူ႕အသက္ တစ္ရာနားနီးခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ဇရာ၏ဖိစီးမႈကို အေတာ္အတန္ခံေနရေသာ္လည္း အဘိုးဦးခန္းက ထိုစဥ္က ပင္လံုျမင္ကြင္းကို ေကာင္းစြာအမွတ္ရျပန္ေျပာျပႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။
ရွမ္းျပည္သို႔ ေရာက္လာသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို မည္သူ႕တာ၀န္ေပးခ်က္မွမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္အသိစိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ကားေမာင္းပို႔ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူကဆိုသည္။
ထိုစဥ္က သူ၏ဂ်စ္ကားေလးေပၚတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ အပါးေတာ္ၿမဲ ဗိုလ္ထြန္းလွႏွင့္ ဦးေဖခင္ဆိုသူတို႔ ပါလာခဲ့ေၾကာင္း သူက အမွတ္ရစြာျပန္ေျပာျပသည္။‘‘အဲဒီတုန္းက အန္ကယ္က ရွမ္းျပည္ ျပည္သူ႕လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ အမႈေဆာင္လုပ္ေနတာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကုိယ့္ရဲ႕ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ၾကည္ညိဳေလးစားလို႔ ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းပို႔ခဲ့တာပဲ’’ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကားေမာင္းပို႔ခဲ့စဥ္က သူ၏စိတ္ခံစားမႈကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။
၁၉၁၅ ခုႏွစ္ဖြား ေတာင္ႀကီးသား စစ္စစ္ျဖစ္သူ ဦးခန္းသည္ အင္းသားႏွင့္ လူမ်ဳိးျခား ေသြးေရာ စပ္ထားသူျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုစဥ္ကပင္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ အျပည့္ရွိသူ ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္က ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္း၊ တစ္ဖက္ကလည္း ၀ါသနာပါရာ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ကို ထိုစဥ္ကပင္ လုပ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
‘‘ပင္လံုေရာက္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔က ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ အကုန္လာၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အဖြဲ႕၀င္ေတြ လာတယ္။ ရွမ္းေစာ္ဘြားေတြ အစံုလာတယ္။ တျခားတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း လာတယ္။ ဦးႏုတို႔၊ ဦးေစာတို႔လည္း ပါေသးတယ္’’ဟု ထိုစဥ္က ပင္လံုျမင္ကြင္းကို ဦးခန္းက မွတ္မိသေရြ႕ျပန္ေျပာျပသည္။
ပင္လံုအစည္းအေ၀းတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားႏွင့္ အျခား တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ျပည္ေထာင္စုအေရးေဆြးေႏြးၾကရာတြင္ သေဘာတူသည့္ လူလည္းရွိသကဲ့သို႔ မတူသည့္ လူလည္းရွိေၾကာင္း ဦးခန္းက ျပန္ေျပာသည္။
‘‘ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေစာ္ဘြားေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ဆယ္ႏွစ္ေပါင္းၾကည့္ပါ။ မႀကိဳက္ရင္လည္း ျပန္ခြဲပါလို႔ေျပာေတာ့ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီးက ‘‘ဟယ္…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေပါင္းေတာင္ မေပါင္းရေသးဘူး။ ခြဲဖို႔ မေျပာနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူး’’ ဟုေျပာေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေစာ္ဘြားမ်ား အျပန္အလွန္ေျပာခဲ့ၾကသည့္ ထိုစဥ္က ပင္လံုစိတ္ဓာတ္ကို ဦးခန္းက ျပန္ေျပာျပသည္။
ဇရာ၏ဖိစီးမႈေၾကာင့္ နားအေတာ္အတန္ထိုင္းေနေသာ ဦးခန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ေလးစားျခင္းအျပင္ စကားေျပာရာတြင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ေျပာျခင္း၊ သတိၱရွိရွိေျပာျခင္း၊ ပရိယာယ္မပါဘဲ စိတ္ထဲရွိသည္ကို ရဲရဲတင္းတင္းေျပာတတ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပို၍ၾကည္ညိဳေလးစားရေၾကာင္း ေျပာသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကို ကားေမာင္းပို႔ေပးခဲ့သူ ဦးခန္းသည္ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေလာကဓံ၏ ႐ိုက္ပုတ္မႈမ်ားကိုလည္း ခံခဲ့ရသူျဖစ္သည္။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မွ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္အထိ ဆယ္ႏွစ္ႏွစ္ တိုင္တိုင္ ႏွစ္ႀကိမ္ဆက္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ျမဴနီစပယ္အဖြဲ႕ ဥကၠ႒ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
သူ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ လမ္းမ်ားေဖာက္ေပးျခင္း၊ အေဆာက္အအံုမ်ား ေဆာက္ေပးျခင္းတို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၿပီး ဘာသာလူမ်ဳိးမခြဲျခားဘဲ အကူအညီေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
‘‘ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဘ၀နဲ႔တုန္းက ဘာသာစြဲ၊ လူမ်ဳိးစြဲ ဘာမွမရွိဘဲ လုပ္သင့္တာ အကုန္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဘာသာဆိုလည္း လုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။ အစၥလာမ္၊ ဟိႏၵဴ၊ ခရစ္ယာန္ အကုန္လုပ္ေပးခဲ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္လဲ အခုလို ေအးေအးေဆးေဆးေနရတာထင္တယ္’’ဟု ဘာသာျခားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ကံကံ၏ အက်ဳိးေပးပံု ဆန္ဆန္ ဦးခန္းက သူ၏လက္ရွိဘ၀ကို ေျပာျပသည္။
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ယခုၿမိဳ႕မရပ္ကြက္၊ ယခင္လယ္က်င္းရပ္ကြက္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည့္ ဦးခန္းသည္ ေတာင္ႀကီး ABM ေက်ာင္းတြင္ ဆယ္တန္းအထိ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္တာ၀န္ ဆယ္ႏွစ္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးေနာက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ တက္လာခ်ိန္တြင္ ဦးခန္းအား ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားႏွင့္ အတူ ဖက္ဒရယ္အေရး ေဆာင္ရြက္သည္ဟုဆိုကာ ၎ကို ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ ထိန္းသိမ္းခဲ့သည္။
‘‘အဲဒီတုန္းက ခဏႂကြပါဆိုၿပီး ေခၚသြားလိုက္တာ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ဆယ္ႏွစ္ေနလိုက္ရတယ္။ ဟားဟားဟား’’ဟု အာဏာရွင္မ်ား၏ အေကာက္ႀကံမႈ၊ မ႐ိုးသားမႈတို႔ကို ယခုအခ်ိန္တြင္ ရယ္သံေႏွာ၍ ေျပာႏိုင္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ထိုစဥ္က ဦးခန္းႏွင့္အတူ ေထာင္ က်ဖက္မ်ားမွာ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား စ၀္ေရႊသိုက္ (သမၼတေဟာင္း)၊ သီေပါေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆိုင္ အပါအ၀င္ ဖက္ဒရယ္အေရး လႈပ္ရွားသည္ဟု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရက သံသယရွိသူ အားလံုးပါ၀င္သည္ဟု ဆိုသည္။ ‘‘ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ငါးႏွစ္ေလာက္ေနၿပီး ေသ သြားတယ္။ အန္ကယ္တို႔ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ေသတာ။ သီေပါေစာ္ဘြားကိုေတာ့ ဘယ္ေခၚသြားလဲ မသိဘူး။ ျပန္ကိုေပၚမလာေတာ့ဘူး’’ဟု ေထာင္တြင္းအေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ဦးခန္းက ျပန္ေျပာျပသည္။
ေထာင္မွလြတ္ၿပီးေသာ္လည္း ဦးခန္းသည္ ဇာတိေတာင္ႀကီးသို႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္ခြင့္မရေသးဘဲ ရန္ကုန္တြင္ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ ေျခခ်ဳပ္ႏွင့္ေနခဲ့ရၿပီး သူ၏လႈပ္ရွား မႈမ်ားကို ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။
‘‘ေတာင္ႀကီးျပန္သြားရင္ ေတာထဲကလူေတြက ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဖို႔ လာေခၚသြားမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး အန္ကယ့္ကို ရန္ကုန္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ ေျခခ်ဳပ္ထားေသးတာ။ ေနာက္ပိုင္း စိတ္ခ်ရေလာက္ၿပီဆိုေတာ့မွ ေတာင္ႀကီးျပန္လႊတ္တာ’’ဟု ဦးခန္းက ေျပာသည္။
ဖက္ဒရယ္အေရးေၾကာင့္ ေထာင္က်ခဲ့သူ ဦးခန္းသည္ ယခု ႏိုင္ငံေရးအလွည့္ေျပာင္းကာလတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ားထံမွ ဖက္ဒရယ္ေလသံမ်ား က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျပန္ၾကား လာရသည့္ အတြက္ အလြန္ေက်နပ္ေၾကာင္း ၀မ္းလည္း ၀မ္းသာေၾကာင္း ေျပာသည္။
‘‘အခု ဖက္ဒရယ္အေရး ျပန္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္ၾကားေတာ့ ဟိုးတုန္းက ဖက္ဒရယ္ေၾကာင့္ ေထာင္ က်ခဲ့ရေပမယ့္ ေက်နပ္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ခံစားရတာကို အခု ဘာမွျပန္မျဖစ္ေတာ့ သလို ေနႏိုင္သြားၿပီ’’ဟု အသက္တစ္ရာ နားနီးေသာ္လည္း ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံေရးကို မ်က္ျခည္မျပတ္ေၾကာင္း ဦးခန္းက ယခုစကားျဖင့္ သက္ေသခံသည္။
ေထာင္မွလြတ္လာၿပီးေနာက္ ဦးခန္းသည္ စီးပြားေရးကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္ခဲ့သျဖင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈ အတန္အသင့္ ရွိလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားမွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ လက္ထက္တြင္ ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခံရျခင္း၊ စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္လည္း ေျမမ်ားအသိမ္းခံရျခင္းတို႔ ရွိခဲ့သည္ဟု ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဦးခန္းသည္ လက္က်န္အခ်ိန္မ်ားကို ေအးေဆးစြာပင္ ျဖတ္သန္းေနၿပီ ျဖစ္သည္။
‘‘ႏိုင္ငံေရးလည္း မလုပ္ေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရမယ့္ အရြယ္လည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္ႏွစ္ေနဖို႔မေျပာနဲ႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ၿခံထဲမွာပဲ တစ္ေန႔လံုး အျပင္မသြားဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ အဲဒီလိုဆို ေနမေကာင္းခ်င္သလို ျဖစ္လာေရာ’’ဟု ဦးခန္းကေျပာသည္။ အသက္တစ္ရာအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးခန္းသည္ ေန႔စဥ္ပင္ ကိုယ့္ကားကိုယ္ေမာင္း၍ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ အနည္းဆံုးတစ္ႀကိမ္ေတာ့ ထြက္ေလ့ရွိသည္။
‘‘ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေျပာစရာလူေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ သက္တူရြယ္တူေတြကလည္း အကုန္ေသကုန္ၾကၿပီ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စကားေျပာစရာလူလည္း မရွိေတာ့ဘူး’’ဟု ဦးခန္းက သူ၏လက္ရွိဘ၀ကို ပ်င္းရိဖြယ္ျဖတ္သန္းေနရေၾကာင္း ဆိုသည္။
ေန႔စဥ္နံနက္ ခုႏွစ္နာရီခန္႔တြင္ အိပ္ရာမွထသူ ဦးခန္းသည္ မ်က္ႏွာသစ္ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးေနာက္ နံနက္စာစားကာ ကိုးနာရီခန္႔တြင္ ၿမိဳ႕ထဲရွိ သူ၏႐ုံးခန္းသို႔ ကားကိုကိုယ္တိုင္ေမာင္း၍ သြားသည္။ ေန႔လယ္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီခန္႔တြင္ အိမ္သုိ႔ျပန္လာကာ ေန႔လယ္စာစားၿပီးေနာက္ တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္ၿပီး က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ဂ်ာနယ္မ်ားဖတ္႐ႈျခင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစသည္။
သားသမီးေလးဦးရွိသူ ဦးခန္းသည္ လက္ရွိတြင္ သားအငယ္ႏွင့္ တစ္အိမ္တည္းအတူေနၿပီး ေျမး ၁၁ ဦး၊ ျမစ္ ၇ ဦးတို႔ ရွိသည္ဟု သိရသည္။
‘‘အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘ၀ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပဲ ျဖတ္သန္းခ်င္ပါေတာ့တယ္။ စာအုပ္ေတြပဲ ဖတ္ေနတယ္။ ဘာသာေရးလည္း သိပ္မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ၀ါသနာ သိပ္မပါဘူးေလ။ ေထာင္က်မယ့္ အလုပ္ေတြလည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး’’ ဟု ဦးခန္းက သူ၏ လက္ရွိ ဘ၀ျဖတ္သန္းေနရပံုကို ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မွန္မွန္ ေျပာျပသည္။
ပင္လံု ညီလာခံ ဆက္စပ္သတင္း မ်ားဖတ္လိုလွ်င္http://www.m-mediagroup.com/news/20365
၂) ပင္လံု ဦးေဖခင္ႏွင့္ ဘက္မလိုက္http://www.m-mediagroup.com/news/24791
၃) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရြးတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးခ်င္တဲ့ သာတူညီမွ်အခြင့္ေရး (၁။ ဦးေဖခင္)http://www.m-mediagroup.com/news/10882
၄) “ပင္လုံ စာခ်ဳပ္၊ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ျမန္မာမြတ္စလင္တုိ႔ရဲ႕ အခန္းက႑’’http://www.m-mediagroup.com/news/24187
