ေအာက္တုိဘာ၊ ၈
M-Media
source: http://www.mmtimes.com
ၾသရသေရခ်မ္း ဘာသာျပန္ဆိုသည္။
သံတြဲၿမိဳ႕နယ္ သျပဳခ်ဳိင္ေက်းရြာက မြတ္စ္လင္မ္နဲ႔ဗုဒၵဘာသာ၀င္ နယ္ခံေဒသခံတို႔ဟာ မ်ဳိးဆက္အလီလိ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကတာပါ။ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္း လ်က္ရိွတဲ့ လူ႔အသိုင္း အ၀ိုင္းအေပၚ စိုးထိတ္စရာ ဖ်က္ဆီးေသာင္းက်န္းမႈေတြကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အၾကမ္းဖက္ လူအုပ္မ်ားက ေအာက္တိုဘာ ၃ ရက္မွာ သယ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ အဲ့ဒီေမႊေႏွာက္မႈကိုႀကံဳလိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ရိွေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈဟာ အစိပ္စိပ္အျမြာျမြာ ၿပိဳကြဲသြားပါေတာ့တယ္။
ေသဆံုးသြားရတဲ့သူေတြထဲမွာ အသက္ ၉၅ ႏွစ္အရြယ္ ေရာဂါသည္အဖြားအို ေဒၚေအးၾကည္ လည္း အပါအ၀င္ တစ္ဦးေပါ့။ သူမဟာ မိမိေနအိမ္ထဲမွာ ရက္ရက္စက္စက္ ဓားနဲ႔ထိုးခုတ္ခံခဲ့ရွာတယ္။ မိမိတို႔ဟာ လူရမ္းကားအုပ္စုလက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ထြက္ေျပးရလို႔ မိခင္အိုႀကီးကိုထားရစ္ခဲ့ရပံုကို သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေဇာ္ေလးခက မ်က္ရည္ေခ်ာင္းစီးလို႔ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ ရခိုင္လူမ်ဳိး အေယာက္ ၄၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ကၽြန္မတို႔အိမ္နားေရာက္လာၾကတယ္။ ပထမပိုင္းတုန္းကေတာ့ ခဲေတြနဲ႔ ၀ိုင္းေပါက္ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဟာ အေမ့ကို သယ္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစာခဲ့ၾကတယ္။ အေမက ေလျဖန္းၿပီး ေအာက္ပိုင္းေသေနတဲ့အတြက္ အၿမဲတေစ အိပ္ရာထဲလွဲေနရသူပါ။
ကၽြန္မတို႔ဆီ လူ ၃ ေယာက္ ေျပးလာၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးပါဆိုၿပီး သူတုိ႔ကို ခယေတာင္းပန္ေပမယ့္ သူတို႔က အိမ္ထဲ တိုး၀င္လာၾကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အေမ့ကိုထားရစ္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ထြက္ခြာလိုက္တဲ့စကၠန္႔ပိုင္းေလးမွာတင္ အေမ့ရဲ႕ေအာ္သံသဲ့သဲ့ေလးကို ေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရတာပါပဲရွင္ ”။
အၾကမ္းဖက္မႈအၿပီး နာရီအနည္းငယ္အၾကာမွာ ေဒၚေဇာ္ေလးခနဲ႔ သူ႔သမီး ေဒၚမိမိခိုင္တို႔ ေနအိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေဒၚေအးၾကည္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ဓားဒဏ္ရာ ဗလပြနဲ႔ျဖစ္ေနပါၿပီ။
“ အေမ့ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္နက္ရိႈင္းတဲ့ ဓားဒဏ္ရာ ၅ – ၆ ခ်က္ထိ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေန႔လည္ပိုင္းေရာက္ေတာ့ ပိုမိုမ်ားျပားတဲ့ရခိုင္လူစုေတြ ေရာက္လာၿပီး အိမ္ေတြကို မီးထပ္ရိႈ႕ျပန္တယ္။ မိခင္ရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို ကၽြန္မတို႔ ထပ္ၿပီး ထားရစ္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ညေနပိုင္းမွာ အာဏာပိုင္ေတြက သူမကို ေဆးရံုသယ္သြားတယ္ ဆိုတာေလာက္ပဲ သိခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ခုခ်ိန္ထိ အိမ္မျပန္ရဲေသးပါဘူး ” ဆိုးသြမ္းလူအုပ္ႀကီးရဲ႕ပစ္မွတ္ ျဖစ္သြားသူေတြအဖို႔ နာက်င္ေၾကကြဲတုန္လႈပ္ေနရဆဲပါ။
“ ကၽြန္မ အိပ္လို႔လည္း မေပ်ာ္ဘူး၊ စားလို႔လည္း မ၀င္ႏိုင္ပါဘူး။ အသက္ ၁၀၀ နီးပါးအရြယ္ရိွေနတဲ့ ေရာဂါသည္အမယ္အိုႀကီးကို သူတို႔ သတ္ပစ္တာကို ေတြးမိေလတိုင္း ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ေနရပါတယ္ ”
အၾကမ္းဖက္မႈဟာ ရုတ္တရက္ မထင္မွတ္ပဲ ျဖစ္လာတာမဟုတ္ေၾကာင္း မြတ္စ္လင္မ္မ်ားက ဆိုပါတယ္။
“ မြတ္စ္လင္မ္အိမ္ေတြကုိသာ မီးရိႈ႕ၾကတာပါ။ မြတ္စ္လင္မ္ေတြရဲ႕ေနအိမ္ေတြကို အလြယ္တကူ ေတြ႕ျမင္ခြဲျခားႏိုင္ၾကတယ္ေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခင္းမျဖစ္ပြားခင္ ရက္အနည္းငယ္ကတည္းက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက သူတုိ႔အိမ္ေရွ႕မွာ သာသနာ့အလံေတြကို စိုက္ထူထားၾကလို႔ပါပဲ ” လို႔ ေဒၚေအးၾကည္ရဲ႕ေျမး ေဒၚမိမိခိုင္က ေျပာျပပါတယ္။
အလ်င္အျမန္ ေရႊ႕ေျပာင္းသယ္ယူရ မလြယ္ကူတဲ့အတြက္ အမယ္အိုႀကီးဟာ တိုက္ခိုက္သူမ်ားရဲ႕သားေကာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ သတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ထဲမွာ အသက္ ၈၉ ႏွစ္အရြယ္ ဦးအဒူစမတ္ လည္း ပါ၀င္တယ္။
“ အေဖဟာ သူ႔သားအငယ္ဆံုးနဲ႔အတူ ရိွေနခဲ့တယ္။ အခင္းျဖစ္ပြားလာေတာ့ အိမ္မွာ အေဖတစ္ဦးတည္း က်န္ေနတယ္။ သူထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အသက္အရြယ္နဲ႔က်န္းမာေရးအရ တျခားလူေတြလို မေျပးလႊားႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့ သူ႔ရုပ္အေလာင္းကို ညေနပိုင္းက်မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ” ဆိုၿပီး သားတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးမ််ိး၀င္းက ရွင္းျပခဲ့တယ္။
လူရမ္းကားေတြရဲ႕သားေကာင္ထဲမွာ အသက္အငယ္ဆံုးအျဖစ္ ကေလးသံုးဦးဖခင္ အသက္ ၄၈ ႏွစ္အရြယ္ ဦးျမင့္လြင္ ကို ေတြ႕ၾကရတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚတင္တင္ေလး( ၄၈ ႏွစ္ )က ဒီလို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ စတင္ျဖစ္ပြားတာနဲ႔ သူက ကၽြန္မတို႔ကို ေျပးခိုင္းပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေျပးေနစဥ္မွာပဲ တင္းကုပ္ထဲက ႏြားေတြကိုလႊတ္ေပးဖို႔ ကမန္းကတန္း သူ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတို႔ သူ႔ရုပ္အေလာင္းကို မျမင္ခဲ့ရပါဘူး။ အိမ္ကေန သူျပန္ေျပးလာခ်ိန္မွာ အသတ္ခံလိုက္ရတယ္လို႔ ျမင္တဲ့ သူက ျပန္ေျပာျပခဲ့တာပါ ”။
ခုခ်ိန္မွာ သူတို႔အိမ္ေဂဟာေလးက ျပာပံုအတိျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ မတည္ၿငိမ္တဲ့အေျခအေနေၾကာင့္ သူတို႔လယ္ကြက္အနီး သြားေရာက္ဖို႔လည္း အခက္အခဲရိွေနပါတယ္။
“ ဘာဆိုဘာမွ မက်န္ရစ္ပါဘူ။ အရာအားလံုး မီးထဲပါသြားပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ႏြားေတြကိုလည္း မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ရြာတစ္ဖက္ျခမ္းက ေဆြမ်ဳိးတစ္ဦးအိမ္မွာ ကၽြန္မတို႔ေနထိုင္ေနရပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ လယ္ေျမေတြက ရြာတစ္ဖက္ျခမ္း ရခိုင္ေတြရဲ႕ရြာနားကပ္လ်က္မွာပါ။ ကၽြန္မသားႀကီးက ဒီႏွစ္မွ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ျမင္ထားတယ္။ သမီးငယ္ ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေနဆဲပါပဲ။ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ ကၽြန္မ မသိေတာ့ပါဘူးရွင္ ” လို႔ ေဒၚတင္တင္ေလးက ဆိုရွာပါတယ္။
သျပဳခ်ဳိင္အၾကမ္းဖက္မႈမွာ မြတ္စ္လင္မ္လယ္သမား ဦးအဒူမီယာ လည္း သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတယ္။ သမီးျဖစ္သူ မယဥ္ေမသန္း ( ၂၄ ႏွစ္ ) က သူ႔ျဖစ္အင္ကို ဒီလိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ကၽြန္မတို႔ ေန႔လည္စာ စားေသာက္ေနၾကပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အားလံုးကို အေဖက ေ၀းေ၀းေျပးခိုင္းခဲ့ၿပီး သူတစ္ဦးတည္း က်န္ရစ္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔ေတြက သူ႔ကို ၀ါးခၽြန္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးသြင္းသတ္ျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္ ”။
ျမန္မာတိုင္း(မ္) အဂၤလိပ္ပိုင္း ေဆာင္းပါးရွင္ Aung Shin ၏ ‘We begged them not to kill us’ ေဆာငး္ပါးကို ၾသရသေရခ်မ္း မွ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။
