ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၆ရက္၊၂၀၁၃
M-Media
ပသီေဆာင္းႏွင္းမွဳံ
ၿမန္မာ့ သမိုင္း၊ ကမၻာ႔ သမိုင္းေတြမွာ သင္ခန္းစာ ယူစရာ၊ဂုဏ္ယူ စရာ၊အားက် အတုယူစရာ၊ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ တဖြားဖြား ေပၚစရာေတြ ၿပည့္ွႏွံ႕ေနတဲ႔ အတိတ္ကာလမ်ားစြာနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ကြ်န္မတို႔ရဲ႔ ၿမန္မာ႔ သမိုင္း စာမ်က္ႏွာကို ၿပန္လွန္ၾကည့္ရင္လည္း ၿမန္မာ့ အာဇာနည္တို႔ ဇြဲမရွိခဲ့ပါလွ်င္ ၿမန္မာ့ ေၿမပုံသည္ ကမၻာ့ဘုံမွ ေပ်ာက္ကုန္သြားမည္ ၿဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သား ရဖူးပါတယ္။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းက တကယ့္ၿဖစ္ရပ္ ပုံရိပ္မ်ားကို အပတ္တကုပ္ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ စုေဆာင္းေရးသားသူ တစ္ဦးၿဖစ္ေသာ ဆရာၾကီး ၀မ္းအို၀မ္းေက်ာ္၀င္းေမာင္ဟာ သမိုင္းမွာ အက်ည္းတန္ အရုပ္ဆိုးတဲ့ လူသိမမ်ားခဲ့တဲ့ မြန္ၿပည္နယ္၊ က်ဳိက္မေရာ ၿမိဳ႕နယ္၊ ကုလားကုန္း ေက်းရြာသူ ေက်းရြာသား အားလုံးနီးပါး ရြာလုံးကြ်တ္ လူၾကီးလူငယ္ အဘိုးအို အမယ္အိုကစၿပီး ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ ကေလးေတြအထိ အရွင္လတ္လတ္ ရက္စက္မူ သရဖူ ေဆာင္းခဲ့တဲ့ လူသတ္ပြဲၾကီး သမိုင္းကို ဆရာၾကီးဟာ စာတစ္အုပ္ ေပတဖြဲ႕ အေနနဲ႕တိုင္းၿပည္မွာ ရွိဖို႔လိုတယ္လို႔ ခံယူၿပီး သူဟာ အႏၱရယ္ေတြၾကားက အသက္ကို ဖက္နဲ႔ထုပ္ၿပီး သြားကာ သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။ဆရာၾကီးဟာ ထိုစာအုပ္ကို ” က်ဳိက္မေရာနယ္ရဲ႔ အလွကို အက်ဥ္းတန္ အရုပ္ဆိုးေစတဲ့ သမိုင္းၿဖစ္ရပ္” လို႕ အမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကုလားကုန္း ရြာသားေတြဟာ အဲဒီေဒသတြင္ လွဳပ္ရွားေသာ ၿမန္မာ့ ေတာ္လွန္ေရး ေျပာက္က်ားတပ္သားမ်ားနဲ႔ ၿဗိတိသွ် ေလထီး တပ္သားမ်ားကို အကူအညီေပးခဲ႔လို႕ ဂ်ပန္ေတြက ရြာလုံးကြ်တ္ ရက္ရက္ စက္စက္သတ္ၿဖတ္ခဲ့ၿခင္း ၿဖစ္ပါတယ္။ထိုသမိုင္းကို ဖတ္ရႈ႕ရၿခင္းၿဖင့္ ကုလားကုန္းရြာသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြဟာ တိုင္းၿပည္ေပၚ ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်စ္ခင္လဲ ဘယ္ေလာက္ထိတိုင္းၿပည္ေပၚမွာ တာ၀န္ေက်ခဲ့ ၾကသလဲ ဆိုတာကို ဆရာၾကီးဟာ စာေပၿဖင့္ မီးေမွာင္းထိုးၿပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။။
ဆရာၾကီး၀မ္းအို၀မ္းေက်ာ္၀င္းေမာင္ကို ပသီအမ်ဳိးသား အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ အဖဦးဟာနစ္၊အမိ ေဒၚစိန္ညႊန္႕တို႔မွ ၁၆-၂-၁၉၂၀ ခုႏွစ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ဆရာၾကီးဟာ ကခ်င္ၿပည္နယ္၊ဗန္းေမာ္သားပါ။အဂၤလိပ္-ၿမန္မာ (၁၀)တန္းထိ ပညာသင္ၾကားခဲံပါတယ္။ပန္းခ်ီ ၀ါသနာ ပါသူၿဖစ္ပါတယ္။ဆရာၾကီးဟာ ဘီဒီေအ(ဗမာ့ ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္)၊ေလယာဥ္ပစ္ အေၿမာက္ၾကီးတပ္၊ဘီဒီေအ မဂၤလာဒုံ စစ္တကၠသိုလ္ တတိယ အပတ္ ဗိုလ္သင္တန္း တက္ခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္သင္တန္းတက္ေနတုန္း ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႔ တာ၀န္ေပးခ်က္နဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ ေၿမာက္ပိုင္းေရာက္ေနတဲ့ မဟာမိ္တ္ေတြနဲ႔ သြားေရာက္ ဆက္သြယ္ခဲ့ပါတယ္။ မဟာမိတ္ေတြနဲ႕ သြားေရာက္ဆက္သြယ္ရင္း လမ္းခုလပ္မွာ ဂ်ပန္ေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးၿခင္းကို ခံခဲ႔ရပါတယ္။ေၿမေအာက္ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ ဆရာၾကီးဟာ အခ်ဳပ္ခန္းကို ေသာ့တူနဲ႔ ဖြင့္ၿပီး ထြက္ေၿပးလြတ္ေၿမာက္ခဲ့ပါတယ္။ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေတြရဲ႕ သမိုင္းမွာ ဒီလို ေလွာင္အိမ္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ေသဒဏ္ေပးခံရၿပီး ထြက္ေၿပး လြတ္ေၿမာက္သြားတဲ့ လူ သူတို႔သမိုင္းမွာ အင္မတန္ ရွားမယ္လို႔ သိရပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဆရာၾကီးဟာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ၿမန္မာ့ သမိုင္းမွာ စာတတန္ ေပတဖြဲ႔ အေနနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ့ေအာင္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ “၀မ္းအို၀မ္းနဲ႔ ၿမန္မာ့ေၿမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရး”ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေရးၿပီး စာေပေလာကထဲ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုစာအုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးစာေရးဆရာ သတင္းစာဆရာ ဆရာေမာင္၀ံသက“သက္ၾကီ၀ါရင့္ ႏိုင္ငံေရး သမားၾကီးေတြ မွတ္ညဏ္ေကာင္းတုန္း ကိုယ္ေတြ႕ေတြကို ၿပန္ေရးၾကတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလြန္ေက်းဇူးတင္တယ္။အသက္ ၃၀ေအာက္ လူငယ္ေတြကို အဲသလို ႏိုင္ငံေရး ကိုယ္ေတြ႕ မွတ္တမ္းေတြ ဖတ္ေစခ်င္တယ္။ဆရာေက်ာ္၀င္းေမာင္ေရးတဲ႔ “၀မ္းအို၀မ္းနဲ႔ ၿမန္မာ့ ေၿမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး ”လိုစာအုပ္မ်ဳိးက သမိုင္းမွတ္တမ္း အေရးအသားေတြထက္ လူငယ္ေတြကို ပိုၿပီး ဆြဲေဆာင္မယ္လို႕ ကြ်န္ေတာ္ ယူဆပါတယ္”ဟု ပထမတန္းစား ႏိုင္ငံ ပထမတန္းစား စိတ္ဓာတ္ စာအုပ္တြင္ ေရးသားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ဆက္လက္ၿပီး ထိုစာအုပ္တြင္ ဆရာေမာင္၀ံသမွ “ယေန႔ေခတ္ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ထက္သန္တဲ့ လူငယ္ေတြကို ၀မ္းအို၀မ္းေက်ာ္၀င္းေမာင္ရဲ႔ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။သူတို႔ေခတ္က လူငယ္ေတြ နိုင္ငံေရးထဲ ဘယ္လိုပါခဲ့ၾကတယ္၊ ဘယ္လို စြန္႔စားခဲ့ရတယ္၊ဘယ္လို လွိဳင္းတံပိုးေတြကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္ စတာေတြကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ငါတို႔သာ တိုင္းၿပည္ကို ခ်စ္တယ္၊ငါတို႔သာ တိုင္းၿပည္အက်ဳိးကို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနတာလို႔ တစ္လြဲမာန္တက္ေနသူေတြလည္း ဖတ္ၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္တယ္။ႏိုင္ငံေရး သမားဆိုတာ တိုင္းသူၿပည္သား လူအမ်ား အသာစံဖို႕အတြက္ မိမိတို႔ရဲ႕ဘ၀ အနာခံၿပီး လုပ္ေပးရသူဆိုတဲ့ အနက္အဓိပယ္ကို ဦးေက်ာ္၀င္းေမာင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဘ၀ထဲမွာ ေတြ႔လာရပါလိမ့္မယ္”ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။
သက္ေတာ္ရွည္ စာေပပညာရွင္ၾကီး၀မ္းအို၀မ္း ရဲ႔ဘ၀ေအာင္ၿမင္မူ မွတ္တိုင္တစ္ခုကေတာ့ အသက္၈၈ႏွစ္အရြယ္မွာ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာၾကီးဦးရာဇာစာအုပ္ႏွင့္ ထြန္းေဖာင္းေဒးရွင္း အတၳဳပတိစာေပဆု ရရွိခဲ့ပါတယ္။အဲဒီတုန္းက ဆရာၾကီးဟာ “၀မ္းသာလြန္းလို႕ ငိုခ်င္တယ္”ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို Weekly Eleven ဂ်ာနယ္တြင္ ေရးသားၿပီး ၿပည္သူေတြကို သူ႕ရင္ထဲက စကားသံေတြ ေၿပာၿပခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ဆရာၾကီးဟာ အတိတ္ကာလ၊ပစၥဳပန္ကာလ ႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ေပတံႏွင့္ တိုင္းတိုင္း ဘယ္မွတ္ေက်ာက္ႏွင့္ တင္တင္ ေဒါင္ေဒါင္ၿမည္ အစမ္းသပ္ခံနိုင္ ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရး သမား တစ္ေယာက္၊ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ဆိုတာ ေပၚလြင္ထင္ရွားလွပါတယ္။ဆရာၾကီးတို႔ တပ္မေတာ္ထဲ ၀င္တုန္းက ပသီေခၚ ၿမန္မာ မြတ္စလင္အမ်ဳိးသားေတြ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ အၿခား တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြထက္ အစားအေသာက္ အဆင္းရဲခံၿပီး ၀င္ခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာၾကီး အသက္ရွင္စဥ္ခ်ိန္ကာလကေန အခုေသဆုံးခ်ိန္ထိ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ေအာင္ၿမင္ၿခင္း၊ထင္ရွားၿခင္း၊ေက်ာ္ၾကားၿခင္းေတြဟာ တခဏ တစ္ခုန္ တစ္လွမ္းနဲ႔ ရခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။သူဟာ ခိုင္မာေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ေပၚ တစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ မဆုတ္မနစ္တဲ့ ဇြဲလုံလကို အရင္းတည္ၿပီး အဖန္ဖန္ တလဲလဲ ၾကိဳးစားၿခင္းရဲ႔ ရလာဒ္ေတြသာ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဆရာၾကီးရဲ႔ ဘ၀ကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့ အခါ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ရွဳံးနိမ့္ခဲ့ဖူးေပ့မယ့္ ေရဆန္လမ္းမွာ လက္ပန္းမက်သလို ေလထန္ ေရဆန္တတ္တဲ့ ေလာကဓံကို ၾကံၾကံခိုင္ ရင္ဆိုင္ တြန္းလွန္ေက်ာ္ၿဖတ္ခဲ့လို႕ ေရာက္ရွိလာရတဲ့ ပန္းတိုင္ပဲၿဖစ္ပါတယ္။
ဆရာၾကီးဟာ သူလုပ္ေဆာင္စရာရွိတာေတြကို သမိုင္းေပး တာ၀န္တစ္ခု အေနနဲ႔ ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။သူ႕အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ပ်က္ၿပားသြားမွာကိုေတာ့ သူ အထိမခံနိုင္ အပ်က္မခံနိုင္ သူ႔အသက္ကိုသာ လြတ္လပ္ေရး ကန္ေဘာင္ရိုးမွာ စေတးခံဖို႔ ဆုံးၿဖတ္ခဲ့သူပါ။စြန္႔လႊတ္စြန္စား လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္ရဲတဲ့ သတၱိမ်ဳိး သူ႔မွာ အၿပည့္ပါ။
ဆရာၾကီးဟာ လူေတြအေပၚ ခြင့္လႊတ္သည္းခံတတ္ၿခင္း၊သူ ယုံၾကည္ရာ အေပၚ တယူတန္ စြဲလန္းၿခင္း၊အားနည္းသူေတြကို သူစားမယ့္ထဲက ခြဲေ၀ေပးတတ္ၿခင္း၊ အနစ္နာခံတတ္ၿခင္း၊ကိုယ့္က်ဳိးစြန္႕လႊတ္တတ္ၿခင္း၊နိမ့္ခ်စြာ ေနထိုင္တတ္ၿခင္း၊သူတစ္ပါးကို ၾကီးငယ္မေရြး ယဥ္ေက်းေဖာ္ေရြ ေလးစားစြာ ဆက္ဆံတတ္ၿခင္း၊မဆုတ္မနစ္ေသာ ဇြဲ၊လုံ႔လရွိၿခင္း၊ရိုးသားၿခင္း၊ သစၥာရွိၿခင္း၊ေဒါသဆို ၿမဴမွဳန္႕မရွိ ပကတိ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿခင္း၊ တင္းတိမ္ ေရာင္ရဲၿခင္း၊စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္း ရွိၿခင္း၊မေၿမွာက္ပင့္ တတ္ၿခင္းေတြဟာ စံနမူနာ အတုယူထိုက္စရာေတြကို ဆရာၾကီးရဲ႕ ဘ၀ထဲမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ဆရာၾကီးရဲ႕ ဘ၀မွာ ကိုင္စြဲေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကေတာ့ “လိုလွ်င္ ၾကံဆ နည္းလမ္းရ” လို႕အျမဲေျပာေလ့ရိွခဲ့တယ္။
ဆရာၾကီး လူငယ္ေတြကို အၿမဲရြတ္ဆိုေပးၿပီး ခ်ေရးခိုင္းေလ့ရွိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးတစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။အဲဒါေလးကေတာ့
“ငါ့မွာ တာ၀န္ေတြ မ်ားစြာရွိတယ္
ကုန္းေပၚမွာ ေသေသ
ေရထဲမွာ ေသေသ
ေလထဲမွာ ေၾကေၾက
အထိပ္အထိပ္မွာ ငါေနမယ္
လာမည့္ေဘး ေၿပး၍ မေရွာင္
ေတြ႔ေအာင္ ငါသြားမယ္
ဧည္သည္ အိမ္သည္ကို မေစာ္ကားရ ”ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္ေခတ္က ဒီေၾကြးေၾကာ္သံေလးကို ခ်ေရးခိုင္း တတ္သလို၊လူငယ္ လူရြယ္ေတြရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲထိ စြဲနစ္သြားေအာင္ ရိုက္သြင္းေပးၿပီး စိတ္ဓာတ္ အေမြေပးခဲ့ပါတယ္။ၿပီး ဘ၀မွာ လက္ေတြ႔အသုံးခ်ဖို႕ လမ္းညႊန္ေပးခဲ့တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
သူ႕ရဲ႕စိတ္အားထက္သန္မူေတြဟာ အသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ေရွ႔သို႔ေရာက္ေနေသာ္လည္း ဇာရာရဲ႔ ဖိစီးမူေတြက ဆရာၾကီးရဲ႔ေၿခေထာက္ကို အေနာက္မွာ က်န္ရစ္ေစခဲ့ပါတယ္(ဆရာၾကီးရဲ႔ လမ္းေလၽွ်ာက္ပုံကို ၿမင္ေတြ႔ဖူးသူတိုင္း ၿပန္လည္ ၿမင္ေယာင္မိႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္)။ ၿမန္မာ့ၿပည္ရဲ႔အေရး၊ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႔အေရး၊ ပသီေခၚ ၿမန္မာမြတ္စလင္ေတြရဲ႔ အေရးေတြအတြက္ ေသာကေတြ ပိုက္ေေထြးရင္း ကြယ္လြန္မည့္ ေန႔ရက္ တစ္ရက္ကလြဲရင္း ကေလာင္ကို လက္ကမခ် ခဲ့သူလို႕ သိရပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ဘ၀ကို ဇြဲ၊ လုံးလ ၊၀ိရိယေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတာလို႔ သုံးသပ္မိပါတယ္။
ဆရာၾကီးရဲ႕ အလႅာဟ္ဆီသို႕ၿပန္ရာလမ္း မွာ ေသခ်င္းႏွင့္စီးခ်င္းထိုးေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ မီးဇကုန္ ေရခန္းလို႔ လာရာလမ္းသို႕ၿပန္ရေပမယ့္ ေသမင္းကို အံ့တု စိန္ေခၚ အရွဳံးမေပးခဲ့သူပါ။
ကြ်န္မတို႔လို မ်က္ေမွာက္ ကာလ လူငယ္လူရြယ္ေတြႏွင့္ ေနာက္လာမယ့္ အနာဂတ္ရဲ႕ သားေကာင္းရတနာ သမီးေကာင္းရတနာေတြ အတြက္ထိပါ သမိုင္းကို ရႈ႕ၿမင္ ဆင္ၿခင္ႏိုင္ဖို႕၊အေကာင္းႏွင့္အဆိုး၊အမွန္ႏွင့္အမွားကို ပိုင္းၿခားၿပီး သင္ခန္းစာ ယူဖြယ္ ေလ့လာ မွတ္သားဖြယ္ အတုယူဖြယ္ရာ သမိုင္းစာအုပ္ေတြကို သဲသဲမဲမဲ ဇြဲနပဲ ၾကီးစြာၿဖင့္ အခက္အခဲအမ်ဳိးစုံကို ေက်ာ္လႊားၿပီး စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္တာ၀န္ေတြကို လုပ္ခဲ့သူရဲ႕ ယေန႔ မွာ က်ေရာက္တဲ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ (၉၅)ႏွစ္ၿပည့္ ေမြးေန႔ အမွတ္တရ အေနၿဖင့္ M-Media မွ ဂုဏ္ၿပဳမွတ္တမ္း တင္လိုက္ပါတယ္။
** ဓါတ္ပံုအခ်ိဳ႕ကို ဆရာၾကီးမိသားစုထံမွာ ကင္မရာျဖင့္ ျပန္လည္ ရိုက္ကူးေသာေၾကာင့္ ယေန ႔ေန႔စြဲျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
