ဇန္နဝါရီ ၉၊၂၀၁၃
M-Media
တင္မင္းထြဋ္
လူမ်ိဳးစြဲ၊ ပုဂိၢဳလ္စြဲ၊ ၀ါဒစြဲမ်ားသည္ စြဲၿမဲစြာလက္ကိုင္ထားသင့္ေသာ အရာမ်ားမဟုတ္ေပ။ မိမိ မိသားစုေကာင္စားေရး၊ မိမိ အသိုင္းအ၀န္းေကာင္းစားေရးမွသည္ မိမိ လူမ်ိဳးေကာင္းစားေရးတို႔ကို ၾကိဳပမ္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခြင့္အေရးႏွင့္ အခြင့္အထူးခံမ်ား ေပးၿခင္းၿဖင့္ ေရရွည္တြင္ မိမိလူမ်ိဳး၏ အရည္အေသြးႏွင့္တန္ဖိုးကို ၿမွင့္တင္ေပးရာမေရာက္ဘဲ အခြင့္အေရးမ်ားေၾကာင့္ မိမိလူမ်ိဳးသည္ အၿခားေသာလူမ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ပါက အရည္အခ်င္းမ်ား က်ဆင္းႏိုင္ေၾကာင္း သတိၿပဳသင့္လွေပသည္။
ၿမန္မာ႔သမိုင္း၏ ၿမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္တြင္ မိမိလူမ်ိဳး ၀ါဒကို ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္မ်ား ရွိခဲ့သလို အၿခားေသာ မတူကြဲၿပားေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားကိုလည္း လူမ်ိဳးကိုမၾကည့္ အရည္အခ်င္းကို ၾကည့္ကာ တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးခ်ကာ ခ်ီးၿမွင့္ေၿမွာက္စားခဲ့ၾကသည္။ ပသီေသြးေသာက္တပ္သားမ်ား ၊ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္မ်ား ၊ ကမန္ေလးသည္ေတာ္ တပ္မ်ားအပါအ၀င္ လူမ်ိဳးစံုတပ္မ်ားသည္ ၿမန္မာဘုရင္မ်ား လက္ထက္တြင္ ထင္ရွားခဲ့ေသာ အရည္အခ်င္းရွိ လူမ်ိဳးမတူ ကြဲၿပားၿခားနားသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားရွိေသာ လူမ်ိဳးမ်ားၿဖစ္ေသာ္လည္း အရည္အခ်င္းေၾကာင့္ ခ်ီးၿမွင့္ေၿမာက္စားခံခဲ့ၾကရသည္။ မိမိလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္းသာ အခြင့္ထူးခံေပးကာ ခ်ီးၿမွင့္ေၿမာက္စားၿခင္းကို ၿမန္မာဘုရင္မ်ား၏ သမိုင္းတြင္ အလြန္အင္မတန္မွ ရွားလွပါသည္။
ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းမ်ားတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းတြင္သာမက အၿခားေသာ လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္ေဆာင္ရြက္ၾကသည့္ နယ္ပယ္စံုတြင္ တိုင္းရင္းသားစံု၊ လူမ်ိဳးစံုမွ က်ရာက႑မွ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးတည္း ေဆာင္ရြက္ၿခင္း လုပ္ေဆာင္ၿခင္းမွာ အလြန္အင္မတန္မွ နည္းသလို ေအာင္ၿမင္မႈလည္း မရရွိေၾကာင္း သမိုင္းတြင္ေလ့လာႏိုင္သည္။ မတူကြဲၿပားေသာ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု လူမ်ိဳးအစံု၏ အင္အားႏွင့္ တန္ဖိုးကိုလည္း ဂရုၿပဳသင့္လွသည္။
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုတြင္ အၿခားေသာလူမ်ိဳးမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈအေငြ႔အသက္မ်ားလည္း ပါ၀င္ေနသည္။ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈ မပ်က္ယြင္းေသာ လူမ်ိဳးစု အင္မတန္မွ နည္းပါးစြာ ရွိေတာ့သည္။
လူတစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းႏွင့္ တန္ဖိုးကို ၎ ေမြးဖြာရာေဒသ၊ လူမ်ိဳး၊ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာတို႔ၿဖင့္ တိုင္းတာ၍ မရေပ။ ၎၏ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္ႏွင္႔ ခ်င့္ခ်ိန္သံုးသပ္မႈမ်ားကိုသာ အၿခခံအားၿဖင့္ သတ္မွတ္ၾကသည္။ လူတစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းႏွင္႔တန္ဖိုးကို မိမိဘာသာေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွသာ ရရွိႏိုင္ေပသည္။ အရည္အခ်င္းႏွင့္တန္ဖိုးကို အခ်ိန္ကာလတစ္ခုသာ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားႏိုင္သည္။ အစဥ္အၿမဲ ထိန္းခ်ဳပ္မထားႏိုင္ေပ။ အရည္အခ်င္းရွိ လူတစ္ဦးအေနၿဖင့္ မိမိဘ၀တက္လမ္းကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြသြားႏိုင္သည္။ ထိုသို႕ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ားမလိုသလို အခြင့္ထူးခံရရွိရန္လည္း မလိုအပ္ေပ။
လူတစ္ဦး၏ ဘ၀သက္တမ္းတစ္ခုစာမွ်ၿဖစ္ခဲ့ေသာ စနစ္ဆိုးမ်ားေအာက္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာ လူမ်ိဳးစံုမ်ားတြင္ ထိုစနစ္မ်ား၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ားထဲမွ တစ္ခုၿဖစ္ေသာ လူမ်ိဳးေရးခြဲၿခားၿခင္းႏွင့္ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒကို လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခံစားခဲ့ရသည္။ ညီညြတ္ၿခင္းသည္ ေအာင္ႏိုင္မႈၿဖစ္ေစေသာေၾကာင့္ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ကာ ခြပ္ေစခဲ့သည္မွာလည္း ေခတ္ အဆက္ဆက္ၿဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထိုအက်ိဳး တရားမ်ား၏ ဆိုးေမြၿဖစ္ေသာ တိုင္းၿပည္အတြင္း ေနထိုင္ၾကသူမ်ားတြင္ အားနည္းသူလူမ်ိဳးစုမ်ား ၊ ဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္ အားငယ္စိတ္၊ အငံုစိတ္မ်ား၊ တစ္ဘက္ဆြဲစိတ္ဓါတ္မ်ား ရွင္သန္ခဲ့သည္။
ပညာေရးနိမ္႔က်ခဲ့ေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားႏွင့္ ေရွးရိုးစြဲလႊမ္းမိုးမႈအားေကာင္းေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္လည္း အေတြးအေခၚဘက္မညီမႈ ႏွင့္ ကန္႕သတ္ခံ ဦးေႏွာက္မ်ားလည္း ၿဖစ္ေစခဲ့သည္။ အရည္အခ်င္းသည္ တန္းဖိုးရွိေသာအရာမဟုတ္ေတာ႔ဘဲ အခြင္႔အေရးမ်ားသည္သာ အားထားရာၿဖစ္ေစခဲ့သည္။ အခြင့္အေရးသည္ အၿမဲတမ္းရရွိႏိုင္သည့္ ကံေကာင္းေစေသာအရာမ်ား မဟုတ္ေတာ့သည္ကိုလည္း သတိၿပဳသင့္လွသည္။
မိမိလူမ်ိဳး ၊ မိမိအသိုင္းအ၀န္း တိုးတက္ေကာင္းစားေရးကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခြင့္အေရး၊ အခြင့္ထူးခံမ်ား ေပးၿခင္းၿဖင့္ အရည္အခ်င္းကို မည္သို႔မွ်မတိုးတက္လာသလို ထိုအခြင့္ထူးခံရရွိသူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အၿခားတန္းတူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ပါက အရည္အခ်င္း ကြာၿခားမႈမ်ားစြာရွိေနေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ တန္းတူယွဥ္ၿပိဳင္ အခြင့္အေရးေပးၿခင္းၿဖင့္သာ အရည္အေသြးကို တိုးတက္ေစသည္။ ထိုသို႔ေဆာင္ရြက္ရာတြင္လည္း မိမိလူမ်ိဳးမွ တၿခားမတူကြဲၿပားလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ႏွိဳင္းယွဥ္ကာ မည္သည့္ဘက္တြင္ အားသာခ်က္ရွိသည္၊ မည္သည့္ဘက္တြင္ အားနည္းခ်က္မ်ားစြာရွိေနသည္ကို သိထား ေလ့က်င့္ေပးထားမွသာ မိမိလူမ်ိဳး၏ အရည္အေသြးကိုတိုးတက္ေစႏိုင္သည္။ အခြင့္ထူးခံေပးၿခင္းၿဖင့္ ေရရွည္တြင္ အရည္အခ်င္း မရလာႏိုင္ေပ။
တစ္ခ်ိန္က လူၾကီးသူမမ်ားသည္ ဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း မိမိတို႔၏ မိရိုးဖလာ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မိမိတို႔၏ သားေၿမး ဆက္ခံမည့္သူမ်ားကို သူမ်ားထက္ နာနာဖြတ္ကာ တန္ဖိုးတက္ေစ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေစႏိုင္ခဲ့သည္။ မည္သူမွ ကိုယ္႔မ်က္၀တ္ကို ကိုယ္မၿမင္ႏိုင္ၾကေပ တၿခားသူ၏ မ်က္၀တ္ကိုသာ ၿမင္၍ ေ၀ဖန္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အၿခားသူမ်ားမွ မိမိမ်က္၀တ္ကို ေ၀ဖန္လာေသာ အၿမင္မ်ားကိုလည္း နားေထာင္ကာ ၿပဳသင့္ေဆာင္ရြက္သင့္သည္မ်ားကိုလည္း လုပ္ေဆာင္သင့္ေပသည္။ ထိုေနရာတြင္ မိမိလူမ်ိဳးတြင္ အားနည္းခ်က္လံုး၀ မရွိဟူေသာ တစ္ဘက္စြဲ စိတ္ကိုလည္း ေခတၱေမ့ထားသင့္သည္။
မိမိလူမ်ိဳးမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို သို၀ွက္မႈမရွိ ရွာေဖြကာ အားနည္းခ်က္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ၿပဳၿပင္ရပါမည္။ ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ အလံုးစံုၿပီးၿပည့္စံုေသာ လူသားလူ႔အဖြဲ႔အစည္း မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် မရွိေသးပါ။ အရည္အခ်င္းႏွင့္ အရည္အေသြးတို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လုပ္ယူေဆာင္ရြက္လို႔ ရသည့္ အရာမ်ားမဟုတ္ေပ။ အဆင့္ဆင့္ေဆာင္ရြက္ၾကရသည္မ်ားသာ ၿဖစ္သည္။
အငံုစိတ္မ်ားၿဖစ္ေပၚေနေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ အဖိႏွိပ္ခံလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို အရည္အခ်င္းၿမွင့္တင္ေပးရန္ အထူးလိုအပ္လွေနေပသည္။ အဖိႏွိပ္ခံလူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို အခြင့္အေရး၊ အခြင့္ထူးခံမ်ားေပးၿခင္းသည္ ေဆးၿမီးတိုၿဖင္႔ ကုသၿခင္းၿဖစ္ၿပီး ေရရွည္တြင္ အရည္အခ်င္း တိုးတက္ရရွိမႈ အလြန္နည္းပါးသည္။ အငံုစိတ္၊ ဖိႏွိပ္ခံရေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားကို အင္အားအသြင္ေၿပာင္းလဲကာ အရည္အခ်င္း တိုးတက္ေစႏိုင္သည္။ အလြန္တရာ ဖိႏွိပ္ခံရေသာ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးစုမ်ားမွ ကမာၻႏွံ ့ထြက္ေၿပး လြတ္ေၿမာက္ခဲ့ေသာ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ စိတ္ဓါတ္ေၿပာင္းလဲကာ အသိပညာရွင္ ၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ၿဖစ္ေနသည္ကို လက္ေတြ႔ၿမင္ေတြ႔ေနရသည္။ ဖိႏွိပ္ခံစိတ္၊ အငံုစိတ္မ်ားကို အင္အားတစ္ခုအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲကာ အခြင့္အေရးမရွိ အရည္အခ်င္းၿဖင့္သာ ရရွိခဲ့သည္မွာ လက္ေတြ႔ပင္ၿဖစ္သည္။
ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး တံခါမ်ားတစ္ခ်ပ္ၿပီး တစ္ခ်ပ္ဖြင့္ဟလာေတာ့မည္ၿဖစ္ရာ လက္သင့္ရာ စားေတာ္ကဲ ေခၚသည့္ ေခတ္မ်ားမၾကာမွီ ေပ်ာက္ဆံုးေတာ့မည္ၿဖစ္သည္။ အရည္အခ်င္းသည္ အခရာ က်လာေပေတာ့မည္။ ထိုအခါတြင္ တန္ဖိုးက်ေနေသာ အရည္အခ်င္း ေလ်ာ့နည္းေနေသာ မိမိလူမ်ိဳး ေကာင္စားေရး အၿမင္မ်ားၿဖင့္လုပ္ကိုင္ေနေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ အလားအလာသည္ အလြန္စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ ၿဖစ္ေနသည္။ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမ်ိဳးစြဲ၊ ဘာသာစြဲကို ေရာေထြးမေနသင့္ေပ။
ႏိုင္ငံတကာလုပ္ငန္းမ်ားသည္ အရည္အခ်င္းသာ အဓိကၿဖစ္သည္။ လူမ်ိဳး ၊ ဘာသာသည္ အေရးမၾကီးေပ။ စြမ္းရည္အေပၚမွသာ အကဲၿဖတ္ၾကေပသည္။ ထိုအခါ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ယွဥ္ၿပဳိင္ရမည့္ ၿပည္တြင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္လည္း အရည္အခ်င္းကို တန္ဖိုးထားမလား၊ အစြဲမ်ားကို ဦးစားေပးရင္း မိမိတို႔လုပ္ငန္းမ်ား က်ဆံုးခံမလား ဆံုးၿဖတ္ရမည္ ၿဖစ္သည္။ မိမိလူမ်ိဳးကို ဦးစားေပးေသာအစြဲမ်ားကို ဆက္လက္ လက္ကိုင္ထားမည္ဆိုရင္လည္း မိမိလူမ်ိဳး၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ခၽြန္ထားသင့္သည့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီၿဖစ္သည္။
တင္မင္းထြဋ္
