တင္ထြန္း၊စက္မႈ-၂၊ၿငိမ္း၊
(ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ေမလ ၂၀၁၁)
အတိတ္ကာလ ျမန္မာ့ဂုဏ္ေဆာင္ အားကစား သမားေတြထဲမွာ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ အားကစားသမား က်ားဘညိမ္း ဆိုတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္တစ္ဦး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
က်ားဘညိမ္းက ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္နဲ႔ သက္တူ ရြယ္တူပါ။ အခ်ိန္ကာလက ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၅၅-၅၆ ျဖစ္ၿပီး ရက္တစ္ရက္မွာ ေအာင္ဆန္း အားကစားၿပိဳင္ကြင္းကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္နဲ႔ လုိက္ပါခဲ့ရင္း (National Fitness Council) လုိ႔ေခၚတြင္တဲ့ အမ်ဳိးသား ကုိယ္လက္ ၾကံ့ခိုင္ေရး ေကာင္စီကို ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီ အေဆာက္အအုံေရွ႕မွာ အထက္ ပန္းဆိုးတန္းလမ္း ရွိၿပီးလမ္းရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မွာ စိန္႔ဂ်ဳိးဇက္ကြန္ဗင့္ အမ်ဳိးသမီး အထက္တန္းေက်ာင္း (St. Joseph’s Convent) (အခု အထက ၃ မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔) ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိန္႔အန္ေထာ္နီ ေယာက်္ားကေလး အထက္တန္းေက်ာင္း (St. Anthony’s High School) အခု အထက ၄ မဂၤလာ ေတာင္ၫြန္႔မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းကာလ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖခင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဲဒီ အမ်ဳိးသား ကုိယ္လက္ၾကံ့ခုိင္ေရး ေကာင္စီကို ေရာက္လာၾကတဲ့ အခါ ဖခင္က သူ႔မိတ္ေဆြ တစ္ဦးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ ေပးခဲ့ပါတယ္။
“မင္း ဒီအန္ကယ္လ္ကို သိလား” လုိ႔လည္း ဖခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မသိေၾကာင္းကို ဦးေခါင္း ခါျပလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ ဖခင္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ-
“အဲဒါ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ခ်န္ပီယံ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းပဲ။ မင္း မွတ္ထား၊ ေနာင္ကိုေတြ႔ရင္ မင္းက အရင္ႏႈတ္ဆက္” လုိ႔ ေျပာၾကားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖခင္ကုိ “ဟုတ္ကဲ့”လုိ႔ ျပန္ေျပာၿပီး ဦးေခါင္း ညိတ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ဖခင္က ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႔သား ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးရယ္ျပပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ ကာလက အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းဟာ ၿပိဳင္စံရွားတဲ့ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ အားကစားသမား တစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းတို႔ ေခတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သိရွိခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ အားကစား သမားမ်ားမွာ ေဘာက္ဆာ (Boxer) မဂ်စ္၊ သိန္းျမင့္၊ ဂ်ိတ္ဘာ၀ါးနဲ႔ နီနီတုိ႔ျဖစ္ၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသမွ် ေရးသား တင္ျပတာ ျဖစ္လုိ႔ အဲဒီ အခ်ိန္ကာလက ကၽြန္ေတာ့္ အသက္အရြယ္ကလည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္ ျဖစ္ေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိတဲ့ လက္ေ၀ွ႔ အားကစားသမား မ်ားလည္း ရွိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္ ကာလမွာ နာမည္ေက်ာ္ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ အားကစား သမား တစ္ဦးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေၾကးစားလက္ေ၀ွ႔ သမားျဖစ္တဲ့ ေဘာက္ ဆာေမာင္ေသာင္းပါ။ သူက အိႏိ္ၵယ ႏိုင္ငံနဲ႔ အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြမွာ ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔ ထုိးသတ္ ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ၿပီး အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းလုိ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူက ေၾကးစား လက္ေ၀ွ႔သမား တစ္ဦးပါ။
ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ ေလာကမွာ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းက ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ကို ကမာၻက သိရမယ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ အညီ တစ္ေခတ္မွာ တစ္ခါသာ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ အားကစားသမား တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကမာၻတစ္လႊား လက္ေ၀ွ႔ေလာကမွာ လူသိမ်ားခဲ့ သူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းရဲ႕ မိတ္ေဆြ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ကလည္း အျခားသူ တစ္ဦး မဟုတ္ပါ။ စစ္ႀကိဳေခတ္၊ စစ္ၿပီးေခတ္ကာလ ျမန္မာ့ေဘာလုံး ေလာကမွာ နာမည္ေက်ာ္ ေဘာလုံး သမားတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ မီးရထား ေဘာလုံး အသင္းက နည္းျပ “ေဘာဘုရား ဘာဘာ” ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ရဲ႕ အေဖ၊ ကၽြန္ေတာ့္ အဘိုးကလည္း မႏၲေလးသား တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ ကာလက မႏၲေလးကုိ မၾကာခဏ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၅၅-၅၆ ၀န္းက်င္ကာလက ေအာင္ဆန္းကြင္း ေျမာက္ဘက္၀င္းမွာ တင္းနစ္ကြင္း ႏွစ္ကြင္းရွိခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဦးဆရာ တင္းနစ္နည္းျပက ဆရာ ဦးခင္ေမာင္သန္း ျဖစ္ၿပီး အခုေတာ့ ကြယ္လြန္ သြားရွာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကြင္းမွာ တင္းနစ္ ကစားၿပီးတုိင္း (N.F.C) လုိ႔ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသား ကိုယ္လက္ၾက့ံခိုင္ေရး ေကာင္စီ႐ုံးကို သြားေရာက္ၿပီး ေရေသာက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းနဲ႔ ေတြ႔ဆုံတဲ့ အခါမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္က ေလးေလးစားစား ႏႈတ္ဆက္တဲ့ အခါ အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး သူနဲ႔ ေတြ႔ဆုံခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေဖအား ျပန္ေျပာျပဖုိ႔ မွာၾကားေလ့ ရွိပါတယ္။
အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းကုိ အခုေခတ္ လူငယ္မ်ားက သိရွိၾကလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္း အေၾကာင္းကို ၾကားဖူးၾကသူေတြ ရွိၾကသလုိ မၾကားဖူးသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းေခတ္ကို မီၾကသူ မ်ားဟာ ဒီေန႔ ဒီအခါမွာ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ အရြယ္ေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီ အသက္ အရြယ္ထက္ ငယ္ၾကသူေတြကေတာ့ သိရွိၾကသူေတြ ရွိၾကသလုိ၊ မသိရွိၾကသူေတြ လည္း အမ်ားအျပား ရွိၾကမွာပါ။
အန္ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းဟာ ျမန္မာ့ထီးနန္း စုိက္ခဲ့ရာ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕သား တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ အလြန္ျပင္းျပသူတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ “ျမန္မာကို ကမာၻက သိရမယ္”ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ အရင္းခံၿပီး လက္ေ၀ွ႔ ၿပိဳင္ပြဲမ်ားကို ထုိးသတ္ေလ့ ရွိသူ တစ္ဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲေတြ မွာလည္း လက္သံေျပာင္ေျပာင္ ထိုးသတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ပြဲမ်ားစြာကိုလည္း ေအာင္ႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ အန္ ကယ္လ္က်ားဘညိမ္းဟာ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ အားကစားဂုဏ္ေဆာင္ လက္ေ၀ွ႔ သမားတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္းမွာသာ မကဘဲ ျပည္ပ ႏုိင္ငံမ်ား အထိ သူ႕ရဲ႕ဂုဏ္သတင္းက ေမႊးပ်ံ႕ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ေလာကမွာ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းကုိ ျမန္မာ့ အားကစား ပရိသတ္ေတြသာ မကဘဲ အေနာက္ႏိုင္ငံ လက္ေ၀ွ႔ သမားမ်ားနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ ပရိသတ္ေတြကပါ ၾကည္ညိဳ ေလးစားၾကတယ္လုိ႔ လက္ေ၀ွ႔သမား တစ္ဦးက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျပာျပခဲ့ တာမို႔ သိခဲ့ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အားကစား ပရိသတ္ရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀က လက္႐ုံးရည္နဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရတဲ့ အားကစားကို အလြန္ ႏွစ္သက္ၾကၿပီး အထူးသျဖင့္ ေဘာလုံး ၿပိဳင္ပြဲနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ ထိုးသတ္ပြဲေတြကို အလြန္ စိတ္၀င္စားၾကၿပီး အားေပးေလ့ ရွိတတ္ ၾကပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ျမန္မာ့ လက္ေ၀ွ႔ပြဲေတြနဲ႔ အျခား တုိင္းျပည္မွာ လက္ေ၀ွ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ပြဲေတြကို ၾကည့္႐ႈတဲ့ အခါတုိင္း အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းကုိ အထူးလြမ္းဆြတ္ သတိတရ ျဖစ္ရၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္း ရဲ႕ သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ဆရာ ဦး၀င္းၿငိမ္း ဆီကုိလည္း စိတ္က ေရာက္သြား တတ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၀န္ထမ္း အျဖစ္ကေန အၿငိမ္းစား ယူထားၿပီး အသက္ကလည္း ၆၅ အတြင္း ေရာက္ ေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ ရတဲ့ အတိတ္ ကာလက ဘ၀ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္း တစ္ခုမွာ ေရးသားေနရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ေန႔ေတြကို ျဖတ္သန္း ေနပါတယ္။
အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းနဲ႔ လက္ေ၀ွ႔ အေက်ာ္အေမာ္ ေဘာက္ဆာ (Boxer) မဂ်စ္တုိ႔ဟာ မဂၤလာေတာင္ ၫြန္႔ၿမိဳ႕နယ္မွာ ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ ေနအိမ္ကို မၾကာခဏ ေရာက္ရွိ လာတတ္ၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းအေၾကာင္း ေျပာေနတတ္ပါတယ္။ ေနေစာင္းေတာ့မွ ျပန္သြား ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ေျပာၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ခုထက္ထိ မွတ္မိေနၿပီး ျပန္လည္ သတိရ ေအာက္ေမ့ၿပီး အခုလုိ အလြမ္းေျပ ျပန္ေဖာက္သည္ ခ်ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ဖခင္ဟာ အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္းနဲ႔ ရင္းႏွီးသလုိ ေဘာက္ ဆာ(Boxer) မဂ်စ္နဲ႔လည္း အလြန္ရင္းႏွီး ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း သခၤါရ ေလာကႀကီးကို မလြန္ဆန္ ႏိုင္ၾကသူေတြ ျဖစ္ၾကလုိ႔ သူတုိ႔အားလုံး ခုအခ်ိန္မွာ ေတာ့ လူ႔ေဘာင္ ေလာကႀကီးမွာ မရွိၾက ေတာ့ပါ။ ကြယ္လြန္ ကုန္ၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္ရွိ လူသားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ လူေတြကေတာ့ လူ႔ဘ၀ဇာတ္ခုံႀကီးေပၚ မွာ ကုိယ့္အခန္းကုိ ကိုယ္တုိင္ ကၾက ရၿပီးေနာက္ မိမိရဲ႕ အခန္းၿပီးဆုံးတဲ့ အခါမွာ ဇာခန္းဆီး လုိက္ကာႀကီး အေပၚကေန က်လာၿပီး တစ္ဘ၀ တစ္ဇာတ္သိမ္း သြားၾကရတာပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ မခ်ဳပ္ ၿငိမ္းခင္ ကာလမွာ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရတဲ့ အတိတ္ကာလက အမွတ္ တရ ျဖစ္ရပ္ေတြကို စာေပ ပရိသတ္ သိရွိ ေစလုိတဲ့ အတြက္ ျပန္လည္ ေရးသား ေဖာ္ျပရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ အတူ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၁၉ ရက္ထုတ္ မႏၲေလး လူထု သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ က်ားႀကီး ႏုိင္ျခင္း သတင္း ေဆာင္းပါးကို ပူးတြဲ ေဖာ္ျပၿပီး အန္ကယ္လ္ က်ားဘညိမ္း(ဦးက်ားဘညိမ္း)ကို ဂုဏ္ျပဳ လုိက္ပါတယ္။
(မူရင္းသတ္ပုံ အတုိင္း)
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ က်ားႀကီးႏုိင္ျခင္း
ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ေအာင္ဆန္းကစား ကြင္းႀကီး၌ ဇန္န၀ါရီလ ၁၆ ရက္ေန႔ညက သီဟို လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ ၇ ဦးႏွင့္ ျမန္မာ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ား ေတြ႔ဆ ထိုးသတ္ၾကရာ ပြဲ ၇ ပြဲ အနက္တြင္ ျမန္မာတုိ႔က ၄ ပြဲ ႏိုင္ၿပီး သီဟိုတုိ႔က ၃ ပြဲသာ အႏုိင္ရရွိသြားေၾကာင္း။
ၾကည့္အေကာင္းဆုံး ၂ ဘက္စလုံးမွပင္ လက္ေ၀ွ႔ စည္းကမ္းႏွင့္ အညီ အားႀကိဳးမာန္တက္ ထုိးသတ္ ၾကရာ တခ်ီတခ်ီတြင္ ပရိသတ္မ်ား ဟာကနဲ၊ ဟယ္ကနဲ အာေမဍိတ္ ျပဳၾကရသည္ အထိ လက္ေ၀ွ႔ပြဲမ်ားမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွေၾကာင္း၊ လက္ေ၀ွ႔ပြဲ မ်ားမွာ အသဲ တထိတ္ထိတ္ ရင္တဖိုဖုိႏွင့္ ၾကည့္၍ အားမရႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ပင္ ရွိေတာ့သည္ဟု ပရိသတ္ထုႀကီးက မွတ္ခ်က္ ျပဳၾကရေၾကာင္း။
ပြဲတုိင္း အဆိုင္းတုိင္း လုိလုိပင္ လ်င္ျမန္ ျဖတ္လပ္စြာ ထိုးသတ္ၾကျခင္းကို ေတြ႔ျမင္ ရေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ကား အႏုိင္အ႐ႈံးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ ေနၾကေသာ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္ ထုႀကီးကို စိတ္အေက်နပ္ ေစဆုံး ၀မ္းအျမဴးေစဆုံးႏွင့္ အသဲထိတ္ ေစဆုံး ပြဲ ၂ ပြဲမွာ မူကား အိုလံပစ္ျပန္ ျမန္မာ ေရႊမန္းသား (ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏)က်ားဘညိမ္းႏွင့္ ပရီမာဒဆား တုိ႔၏ ဗိုလ္လုပြဲႏွင့္ ေအးကိုႏွင့္ အကီဆီကရား တုိ႔၏ ဗိုလ္လုပြဲ ၂ ပြဲပင္ ျဖစ္ေတာ့ ေၾကာင္း။
ကၽြန္ေတာ္ ည့ံသလား ၊ က်ားဘညိမ္း
က်ားဘညိမ္း၏ လက္ေ၀ွ႔ရည္တြင္ က်င္လည္ပါးနပ္ျခင္းႏွင့္ အေလ့အက်င့္ ရွိျခင္းမ်ားက သီဟို လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္ႀကီး ပရီမာဒဆားအား အႀကီးအက်ယ္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေစသည္ကို ပရိသတ္က ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္း။
က်ားဘညိမ္းမွာ ရန္ကုန္သုိ႔ ဆင္းလာသည့္ေန႔ မႏၲေလး ခ်မ္းျမသာစီ ေလယာဥ္ ကြင္းကပင္ လုိက္လံအားေပးပုိ႔ေဆာင္ၾကေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအား “ကၽြန္ေတာ့္ ည့ံသလား”ဆိုတာကို ႀကိဳးစား၍ အေျဖေပးပါမည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့ေသးၿပီး ရန္ကုန္တြင္ လည္း ေတြ႔ဆုံ အားေပးၾကသူ မိတ္သဂၤဟ အေပါင္းႏွင့္ သတင္းေထာက္မ်ားအား “ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ထုိးသတ္ပါမည္ဟု” ဂတိေပးထားသူျဖစ္သျဖင့္ ဗမာ့ ပရိႆတ္က အထူးေျမႇာ္လင့္ အားထားလ်က္ရွိရာ ေျမႇာ္လင့္သည့္အတုိင္းပင္ က်ားႀကီး၏ ထိုးသတ္ပုံမွာ အထူး ၾကည့္ေကာင္းလွေၾကာင္း။ ယွဥ္ၿပိဳင္ထုိးသတ္သူ သီဟို လက္ေ၀ွ႔ ေက်ာ္ႀကီးမွာ အထူးေလ့က်င့္သားရွိသူ၊ ခံႏိုင္ရည္ ရွိလွသူ ျဖစ္၍သာ မလဲျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း က်ားဘညိမ္း၏ ျပင္းထန္လွေသာ လက္သီးခ်က္မ်ား ခံရသည္မွာ တစ္ဘက္လူ အတြက္ မသက္သာလွသည္ကို ပရိႆတ္က ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္း။
အားမလို အားမရပြဲ
သီဟုိရဲအား အလဲထုိးခ်ရန္ က်ားဘညိမ္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားေနသည္ကို ပရိႆတ္ႀကီးက အားမလုိ အားမရ ၾကည့္ေနရၿပီး ေနာက္ဆုံး၌ အမွတ္ႏွင့္ က်ားဘညိမ္း အႏုိင္ ရသြားျခင္းကုိသာ ေက်နပ္ လုိက္ရေတာ့ေၾကာင္း။ ထုိညက အႏိုင္ရရွိၾကေသာ ဗမာ့ လက္ေ၀ွ႔ေက်ာ္မ်ားမွာ ၁။ က်ားဘညိမ္း။ ၂။ ေအးကို။ ၃။ ဗင္ကရပ္။ ၄။ သၾကား မဂ်စ္တုိ႔ျဖစ္ေၾကာင္း။
၁၉.၁.၅၃ ေန႔ထုတ္ လူထု သတင္းစာမွ
