ကၽြန္မလြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးလေလာက္က အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ေကာ့ေသာင္းနဲ႕ ၿမိတ္ဘက္ကုိ ေရာက္ခဲ့တယ္။ တနသၤာရီတိုင္းကုိ ဒါပထမဆံုး အႀကိမ္ေရာက္ဖူးတာပဲ။ ေကာ့ေသာင္းမွာတစ္ၿမိဳ႕လံုး ဘယ္နားၾကည့္ၾကည့္ မြတ္စ္လင္မ္ေတြခ်ည္းပဲမို႕ စိတ္ထဲမွာအရမ္းလံုျခံဳၿပီး ေဒသ အသစ္လို႕ေတာင္ သိပ္မခံစားရဘူး။ ေကာ့ေသာင္းမွာ တစ္ညအိပ္ၿပီး ၿမိတ္ကုိခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိ ေရးျဖစ္ ဖို႕ကလဲ ၿမိတ္မွာ “သူမ” နဲ႕ ေတြ႕ဆံုၿပီးမွ ျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
သူမ ဆိုတာကေတာ့ အိုင္အန္ဂ်ီအိုတစ္ခုကဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ Drop-in-Centre (DIC) လို႕ေခၚၾကတဲ့ အိပ္ခ်္အိုင္ဗြီ/ေအ့ဒ္စ္ခံစားေနရသူ ေတြနဲ႕ ဒီေရာဂါရႏိုင္တဲ့အမူအက်င့္ရွိသူေတြအတြက္ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးမႈေတြျပဳလုပ္ႏိုင္သလုိ၊ အပန္းလည္းေျဖႏိုင္တဲ့ ေနရာတစ္ခုမွာ ကၽြန္မေတြ႕ဆံုခဲ့တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ။ အလုပ္တာ၀န္နဲ႕ အဲဒီကုိေရာက္ရင္း သူနဲ႕စကားေျပာဖို႕ နာမည္ေမး လိုက္ တဲ့အခ်ိန္မွာတင္ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ တုန္လႈပ္သြားရပါတယ္။ သူ႕နာမည္က “ဂၽြမၼာဘီ” တဲ့။ သူ႕အသက္က ၁၈ ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕မွာအိပ္ခ်္အိုင္ဗြီေရာဂါပုိး ရွိေနၿပီ။ ၁၃ ႏွစ္သမီးအရြယ္ကတည္းက လမ္းမွားကုိေရာက္ခဲ့ရၿပီး အခုအခ်ိန္ထိလဲ သူလမ္းမွန္ကုိ ျပန္မသြားႏိုင္ေသးရွာဘူး။ သူနဲ႕စကားေျပာရင္း မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ ကၽြန္မမနည္းထိန္းထားရတယ္။ ကလိမာဟ္ကလြဲၿပီး ဘာမွ မသိရွာသူ၊ နမားဇ္မဖတ္တတ္ရွာသူ၊ ျမန္မာစာဆိုလဲ နာမည္တစ္လံုးပဲ ေရးတတ္တဲ့သူေလးပါ။ ကၽြန္မေမးၾကည့္ေတာ့ သူ႕အေမကေတာ့ အိမ္မွာ နမားဇ္ဖတ္ပါတယ္၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႕ သူ႕၀င္ေငြကုိပဲ မွီခိုေနရတယ္လို႕ ေျပာျပပါတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳံးေျပာရရင္ ကၽြန္မ သူ႕ကုိ ကၽြန္မလဲသူ႕အတြက္ဒိုအာလုပ္ေပးမယ္၊ သူကုိယ္တိုင္လဲ ဒီအလုပ္ကရုန္းထြက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႕ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
သူနဲ႕ေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကၽြန္မေခါင္းထဲမွာအေတြးတစ္ခု၀င္လာတယ္။ အခုဆိုရင္ ကၽြန္မတို႕ဆီမွာ အိပ္ခ်္အိုင္ဗြီ၊ ေအ့ဒ္စ္နဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ပညာေပးေတြ၊ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးမႈေတြ ေနာက္ဆံုး ေအအာရ္တီေဆး ေထာက္ပံ့ေပးအပ္တဲ့ အန္ဂ်ီအိုေတြ၊ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႕အစည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ေတြခန္႕ထားတဲ့ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးပညာေပးသူ (Cousellor) နဲ႕ ပညာေပးသူ (Educator) ေတြနဲ႕ စကားေျပာၾကည့္တဲ့အခါမွာ သူတို႕က ေရာဂါမ ရွိတဲ့သူဆို ေရာဂါကူးစက္ႏိုင္တဲ့အမူအက်င့္ေတြကဘယ္လို၊ ဘယ္လိုေန၊ ဘယ္လိုထုိင္ဆိုၿပီး ေျပာျပေပးတယ္။ ေရာဂါရွိတဲ့သူ က်ေတာ့ ကုိယ္ကသူမ်ားကုိမကူးေအာင္၊ သူမ်ားဆီကထပ္မံကူး စက္မခံရေအာင္ဆိုၿပီး ႏွစ္သိမ့္၊ ေဆြးေႏြး၊ ပညာေပးတယ္ေပါ့။ ကၽြန္မစဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္ေနတဲ့ ဒီလမ္းမွားေပၚက လူေတြကုိ သူတို႕လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ အရာေတြ ရပ္တန္႕သြားေအာင္၊ ရပ္တန္႕ခ်င္လာေအာင္ ကၽြန္မတိုက မကူညီႏိုင္ဘူးလား၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ မႀကိဳးစားႏိုင္ဘူးလား။ သက္ဆိုင္ရာကုိးကြယ္ယံုၾကည္မႈအလိုက္ပညာေပးမႈေတြ၊ အသက္ ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ပညာရပ္ေတြ၊ ၀င္ေငြရရွိေစမယ့္ အလုပ္အကုိင္အခြင့္အလမ္းေတြ မဖန္တီးေပးႏိုင္ဘူးလား။ နာမည္ႀကီး အန္ဂ်ီအို တစ္ခုကဆရာ၀န္မတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့ သူကေျပာတယ္။ ကၽြန္မတို႕က လူကိုလူလိုပဲျမင္တယ္တဲ့။ ဒီအလုပ္လုပ္တာဟာ သူ႕ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းပဲတဲ့။ ဒိအတြက္ ဘာမွသူ႕ကုိရံႈ႕ ခ်စရာမလိုဘူး။ သူက်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ေအာင္ ပံ့ပုိးေပးတာပဲလုပ္ရမယ္။ ဒါကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပဲတဲ့။ လူကုိလူလိုဆက္ဆံရမယ္ဆိုတဲ့ သူ႕အေတြးကုိကၽြန္မေလးစားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕လူကုိလူလို တန္ဖိုးထားၿပီး သိကၡာရွိရွိနဲ႕ ၀င္ေငြရွာေဖြေနတာကုိ ျမင္ရတာ ပုိမ်ားမေကာင္းဘူးလားရွင္။
ရန္ကုန္နဲ႕ နယ္ၿမိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕မွာ အန္ဂ်ီအိုေတြက ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ DIC အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ကၽြန္မေရာက္ဖူးတယ္။ နားခိုရာလို႕ သူတို႕ နာမည္လွလွေပးၿပီး စိတ္သက္သာအပန္းေျဖဖို႕ သူတို႕ေငြကုန္ေၾကးက် အမ်ားႀကီး ခံၿပီးဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ေနရာေတြကုိ ကၽြန္မကေတာ့ အားမနာတမ္း၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္ရရင္ မ်ိဳးတူရာ စုေပးၿပီး အင္အားႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ေပးေနသလားလို႕ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိတယ္။ လူဆိုတဲ့ အမ်ိဳးက အမ်ားၾကားမွာတစ္ေယာက္ဆို ကုိယ့္ကုိယ္ကုိမ၀ံ့မရဲနဲ႕ ျပဳျပင္ဖို႕ႀကိဳးစားေကာင္း ႀကိဳးစားဦးမယ္။ အားလံုးတူတူပဲဆိုမွေတာ့ ယံုၾကည္မႈေတြအျပည့္နဲ႕ ကုိယ့္ရပ္တည္မႈကုိယ္ အမွန္လို႕ျမင္ၿပီး ပုိေတာင္ခိုင္ မာလာဦးမယ္။ ေနာက္ သူတို႕ရဲ႕ အစီအစဥ္ေတြကုိ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္အပန္းေျဖျခင္း၊ ကာရာ အိုေကသီဆိုျခင္း၊ အလွအပျပဳျပင္ျခင္း၊ ဇယ္ခံုေတာက္ျခင္း စတာမ်ိဳးေတြပါပဲ။ ဘ၀ကုိ လိုခ်င္ရက္နဲ႕ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေျခအေနေပးလို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ျဖတ္သန္းေနရတဲ့သူေတြအတြက္ သူတို႕စိတ္၀င္စားမယ့္ ဒီေပ်ာ္စရာအစီအစဥ္ေတြ မလိုအပ္ဘူးလို႕မေျပာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအထဲမွာ သူတို႕စိတ္ကုိ လမ္းမွန္ကုိ ျပန္လည္ဦးတည္လာေစမယ့္ ဘာသာေရးနဲ႕ လူမႈေရးဆိုင္ရာေဟာေျပာမႈေတြ၊ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈေတြ ထည့္ေပးလို႕မရဘူးလား။ သို႕ေလာ သုိ႕ေလာ အေတြးေတြနဲ႕ ကၽြန္မရင္မွာ တစ္အံု႕ေႏြးေႏြးျဖစ္ေနတာ ၾကာၿပီမို႕ MMSY ကမိတ္ေဆြေတြကုိ ရင္ဖြင့္တဲ့အေနနဲ႕ ဒီပုိ႕စ္ကုိေရးျဖစ္တာပါ။ ဒါ ကၽြန္မတစ္ဦးတည္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္အျမင္မို႕ သေဘာထားခ်င္း တိုက္ဆိုင္ခ်င္မွလည္း တိုက္ဆိုင္မွာေပါ့။ ဒီလိုေရးခြင့္ရတဲ့အတြက္ေတာ့ Thanks, MMSY 🙂
Aisha
