အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ ၏ အတၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္း

ျမန္မာအာဇာနည္ ဆရာၾကီးဦးရာဇတ္ (ခ) Mr. Abdur Razak (ခ) ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီး (၁၈၉၈-၁၉၄၇)

ပညာေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္း ဌာန၀န္ၾကီး ဗဟိုအမ်ိဳးသားေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး

ဦးရာဇတ္ကို တိုက္ပိုင္အင္စပတ္ေတာ္ မစၥတာရိွတ္ခ္အဗၺဒူရ္ရဟ္မန္ႏွင္႔ ေဒၚပလုတ္ေခၚ ေဒၚျငိမ္းလွတို႕မွ ေမြးဖြားသည္။ သားသမီး ၁၃-ေယာက္ အနက္ စတုတၳသားျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးကို ၁၈၉၈-ခု ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ရက္တနလၤာေန႕၌ မိတီၳလာၿမိဳ႕တြင္္ ဖြားျမင္သည္။ ေမာင္္ေမာင္္ႀကီး ဟူ ေသာ အမည္ရိွေသာ္လည္း မတြင္ခဲ႕ပါ။

မိသားစုသည္ အလုပ္တာ၀န္ေၾကာင့္ မိတၳီလာၿမိဳ႕မွ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ရေသာအခါ ဆရာႀကီးသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ၀က္စလီယန္ မိန္းကေလးေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမွစ၍ ပညာသင္ၾကားခဲ႕သည္။ စတုတၳတန္း ေအာင္ျမင္ေသာအခါ ၀က္စလီယန္ ေယာက်ာ္းေလး ေက်ာင္းသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕သင္ၾကားသည္။ ထူးခြ်န္သျဖင္႕ အတန္းေက်ာ္၍ တကၠသိုလ္၀င္တန္းသို႕တင္ေပးရသည္။ ၁၉၁၂-ခု တကၠသိုလ္၀င္စာေမးပဲြကို ထိုေက်ာင္းမွ ေအာင္ျမင္သည္။ ၁၉၁၇-ခုနွစ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေကာလိပ္သိပၸံေက်ာင္းတြင္ အိုင္ေအ အထက္တန္းတက္ေနခိ်န္ အဂၤလိပ္စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပဲြတြင္ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရာပထမဆုရရိွ၍ ဘိုင္ျမား(Bhai Meah)ေရႊတံဆိပ္ဆု ခီ်းျမွင္႕ျခင္း ခံရသည္။ အိႏၵိယနိုင္ငံထုတ္ New Time မဂၢဇင္းတြင္ ရွမ္းျပည္ နယ္မွ ၃၆-ေကာင္ထီ အေၾကာင္း ေဆာင္းပါး ေရးသား ေပးပို႕ခဲ႕ရာပထမတန္္း ေဆာင္္းပါးဆ ု ရရိွသည။္ ဆရာႀကီးသည္ စာေပပညာတြင္ ထူးခြ်န္ရံုမွ်မက ခရစ္ကက္၊ လက္ေ၀ွ႕၊ တင္းနစ္၊ ေဘာလံုး စသည္႕ အားကစားမ်ားတြင္ တကၠသိုလ္က သတ္မွတ္ေပးသည္႕ Blue အဆင္႕ရရိွသည္။ ေဘာလံုးတြင္ College First Eleven Player တစ္ဦးျဖစ္သည္။

၁၉၂၀-ျပည္႕နွစ္ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္ေသာအခါ အဂၤလိပ္စာ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသား ဆရာႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးအျဖစ္ ပါ၀င္သည္။ ၁၉၂၁-ခုနွစ္တြင္ မႏၲေလး ဗဟိုအမ်ိဳးသားေက်ာင္း၌ အဂၤလိပ္စာႏွင္႔ ပါဠိဘာသာသင္ၾကား ပို႕ခ်ေသာဆရာအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ မႏၲေလး နန္းထိပ္ရိွ မဟာ၀ိသုတာရာမေက်ာင္းတိုက္ အတြင္းရိွ ဓမၼာရံု၏စာၾကည္႕တိုက္ အသင္းဥကၠ႒အျဖစ္လည္း တာ၀န္ယူခဲ႕သည္။

၁၉၂၁-ခုနွစ္တြင္ မႏၲေလးဗဟိုအမ်ိဳးသားပညာေရးေကာင္စီမွ ႀကီးမွူးက်င္းပေသာ ဘီေအစာေမးပဲြကို ၀င္ေရာက္ေျဖဆို ေအာင္ျမင္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ဗဟိုအမ်ိဳးသားေက်ာင္း၌ ၁၉၂၃-ခုနွစ္မွစ၍ ေက်ာင္းဆရာႀကီး အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအျဖစ္ လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ႕သည္။ ဗဟိုအမ်ိဳးသား ေက်ာင္းတံဆိပ္ႏွင္႔ ေၾကြးေၾကာ္သံကို ဆရာႀကီးလက္ထက္တြင္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္ ၿပဳလုပ္ခဲ႕သည္။ တံဆိပ္မွာေဆာင္႕ေၾကာင္႕ထိုင္ေနေသာ ေကသရာျခေသၤ႕မင္းျဖစ္ျပီး ေၾကြးေၾကာ္သံမွာ “အတၱာဟိိအတၱၱေနာ နာေထာ” ျဖစ္သည္။မႏၲေလးဗဟို အမ်ိဳးသားေက်ာင္းႀကီးတြင္ (က)အမ်ိဳးသားအေပ်ာ္တမ္းရဲတပ္ (ခ) အမ်ိဳးသားအေပ်ာ္တမ္းရဲဘင္ခရာတပ္ (ဂ) အမ်ိဳးသားရဲညြန္႕တပ္မ်ား ဖဲြ႕စည္းခဲ႕သည္။ ဆရာႀကီးသည္ အေပ်ာ္တမ္းရဲတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ႕သည္။

ဆရာႀကီးသည္ အဂၤလိပ္စာအေရးေကာင္း၍ အသနားခံစာ စသည္တို႕ကို တစ္ပါးသူတို႕အတြက္ ေရးသား ေပးေလ႕ရိွသည္။ အေၾကာင္းသိမိတ္ေဆြမ်ားက ေစတနာ႕၀န္ထမ္း ေလွ်ာက္လႊာစာေရးႀကီးဟု ခ်စ္စနိုး ကီ်စယ္တတ္ၾကသည္။ ဆရာႀကီးသည္ အဂၤလိပ္စာသာမက အမိဘာသာစကားျဖစ္သည္႕ ျမန္မာဘာသာလည္း ကြ်မ္းက်င္နံွ႕စပ္သည္။ အဟုတ္အဟတ္ တတ္ေျမာက္သည္။ ဆယ္တန္းကတည္းက ပါဠိဘာသာကိုလည္း ယူခဲ႕သည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕နန္းေတာ္ေရွ႕တိုက္ေတာ္ေက်ာင္းတိုက္၊ ခင္မကန္ ေက်ာင္းတိုက္၊ အတုမရိွ ေက်ာင္းတိုက္မ်ားရိွ တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္မ်ားထံသို႕သြားကာ ျမန္မာႏွင္႔ပါဠိကို မျပတ္ ေလ႕လာဆည္းပူးသည္။

ဆရာႀကီးသည္ ရဟန္းလူရွင္မ်ားႏွင္႔ ခင္မင္ရင္းနီွးစြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေလ႕ရိွသည္။ ထို႕ေၾကာင္႕လည္း ဗုဒၶအယူ၀ါဒကို အထူးေလးစားေသာ မႏၲေလးကဲ႕သို႕ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ရိွ အမ်ိဳးသားအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ဆရာႀကီး အေနႏွင္႔႔ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။

ဆရာႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ပညာကိုသာမက မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကိုပါ သြတ္သြင္းေပသည္။ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ား အက်ိဳးအတြက္ သမဂၢဖဲြ႕စည္းေပးျပီး ရန္ကုန္မွေရာက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုနု၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ မစၥတာရာရွစ္ စသူတို႕ႏွင္႔ မိမိေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေတြ႕ဆံုမိတ္ဆက္ေဆြးေနြးေစခဲ႕သည္။ ၁၉၃၇-ခုနွစ္တြင္ ကိုေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားမႏၲေလးသို႕ ဒုတိယအၾကိမ္ ေရာက္ရိွလာေသာအခါ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္အမွူးၿပဳေသာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းဆရာမ်ားက လက္ဖက္ရည္ပဲြျဖင္႕ ဧည္႕ခံခဲ႕သည္။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုးေသာ ၁၉၃၈-ခုနွစ္တြင္ ျမန္မာ တစ္နိုင္ငံလံုး၌ ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ခဲ႕ၾကသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရိွ ဥေရာပတိုက္သားပညာ၀န္ႏွင္႔ အေရးပိုင္တို႕သည္ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ရိွလာၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ျခင္းရိွမရိွ ေမးျမန္းရာဆရာႀကီးက မိမိေက်ာင္းသားမ်ား ဘယ္ေတာ႕မွသပိတ္မေမွာက္ဟု ေျဖလိုက္ရာ ၀မ္းသာအားရျပန္သြားၾကသည္။ နာရီ၀က္ခန္႕အၾကာေက်ာင္းသားမ်ား လူစုသပိတ္ေမွာက္သြားၾကသည္။ ထိုအခါ အရာရိွႀကီးနွစ္ဦးျပန္လည္ေရာက္ရိွလာျပီး ဆရာႀကီး လိမ္သည္ ညာသည္ဟု စြပ္စဲြသည္။ ဆရာႀကီးက မည္သို႕မွ်မေျဖဘဲ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒ကိုေခၚျပီး ထိုအရာရိွႀကီး နွစ္ဦးေရွ႕တြင္ေမးျမန္းသည္။ ဥကၠ႒ကမိမိတို႕သည္ ဆရာႀကီးေက်ာင္းကို ဘယ္ေတာ႕မွ သပိတ္မေမွာက္ပါ။ ပညာေရးစနစ္ကိုသာ သပိတ္ေမွာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္ဟု ေျဖသည္။ အရာရိွႀကီး နွစ္ဦး သေဘာေပါက္ကာျပန္သြားၾကရသည္။

၁၉၃၈ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႕တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရိွ ဗမာမြတ္စလင္လူငယ္မ်ားက လူငယ္မ်ား ႏိုးၾကားေရးအဖဲြ႕ ကိုဖဲြ႕သည္။ ဗမာမြတ္စလင္နိုးၾကားေရးအဖဲြ႕မ်ားသည္ တို႕ဗမာအစည္းအရံုးသခင္မ်ားႏွင္႔ နီးစပ္ေသာ အဖဲြ႕မ်ားျဖစ္သည္။ သခင္မ်ားက အထူးအားေပးခဲ႕သည္။ သခင္မ်ားက တို႕ဗမာဟု သံုးစဲြသည္႕အတြက္ ျမန္မာမြတ္စလင္ဟု ေခၚေနသူတို႕ကဗမာမြတ္စလင္ဟု ေျပာင္း၍ ေခၚတြင္သံုးစဲြခဲ႕ၾကသည္။

၁၉၄၀-ခု ေမလ ၄ ရက္ေန႕တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌ ဗမာမြတ္စလင္ဗဟိုနိုးၾကားေရးအဖဲြ႕ခ်ဳပ္၏ ဒုတိယအၾကိမ္ ကြန္ဖရင္႕ကို စတင္က်င္းပသည္။ ထိုမ်က္နွာစံုညီ အစည္းအေ၀းမွ နိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗမာမြတ္စလင္အဖဲြ႕ႀကီး တစ္ခုကို ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ကိုဥကၠ႒၊ ဦးကိုကိုေလးကို အတြင္း ေရးမွူးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္သည္။ ၁၉၄၁-ခု ေမလ ၃ ရက္ေန႕တြင္ ရမည္းသင္းခရိုင္၊ ယင္းေတာ္ရြာႀကီး၌က်င္းပခဲ႕ေသာ ညီလာခံႀကီးက ဦးရာဇတ္ဦးေဆာင္ေသာ အမႈေဆာင္အဖဲြ႕ကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ခဲ႕သည္။တိုင္းရင္းသား အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားအား ဗမာမြတ္စလင္ အမည္ေခၚတြင္ရန္ ဗမာမြတ္စလင္နိုးၾကားေရးအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က သက္ဆိုင္ရာသို႕တင္ျပ ေတာင္းဆိုသည္။ ၁၉၃၀-ခုနွစ္တြင္ နန္းရင္း၀န္ျဖစ္လာေသာဂဠဳန္ဦးေစာက နိုးၾကားေရးအဖဲြ႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အတိုင္း တိုင္းရင္းသားအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္တို႕အား ဗမာမြတ္စလင္ဟု တစ္မ်ိဳးတည္းေခၚရန္အမိန္႕ထုတ္ခဲ႕သည္။ သန္းေခါင္စာရင္းတြင္လည္း အဆိုပါအမည္တစ္မ်ိဳးတည္းသာ ထည္႕သြင္းရန္ အမိန္႕ထုတ္ေပးခဲ႕သည္။

၁၉၄၅-ခု ဒီဇင္ဘာ ၂၄၊ ၂၅၊ ၂၆ ရက္ေန႕မ်ားတြင္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၌ ျပည္လံုးကြ်တ္ ဗမာမြတ္စလင္မ်က္နွာစံုညီ အစည္းအေ၀းႀကီးကိုစည္ကားသိုက္ျမိုက္စြာက်င္းပခဲ႕သည္။

ပ်ဥ္းမနားညီလာခံႀကီးသို႕ ဖဆပလအဖဲြ႕ဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အေၾကာင္းမညီညြတ္၍ မတက္နိုင္ခဲ႕ေသာ္လည္း ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္က ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ သခင္၀တင္တို႕ တက္ေရာက္ၾကသည္။ ညီလာခံသဘာပတိမွာ အက္စ္ေအရာမန္ျဖစ္ျပီး အတြင္းေရးမွူးမွာ မႏၲေလးနိုးၾကားေရး ဦးသန္းေရႊျဖစ္သည္။ ညီလာခံတြင္ ဗိုလ္မွူးဘရွင္ႏွင္႔ ဦးသန္းေရႊတို႕ ေရးသားတင္ျပေသာ ”ကြ်နု္ပ္တို႕ျဖစ္ေစ လိုေသာ ဗမာမြတ္စလင္မ်ား” စာမူၾကမ္းကို အတည္ၿပဳလိုက္သည္။ ဆရာႀကီးတင္ျပသည္႕ ‘ဗမာမြတ္စလင္ကြန္ဂရက္’ အမည္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ႕ၾကသည္။ ထို ျပည္လံုးကြ်တ္ညီလာခံႀကီးမွပင္ အဆို(၄)ခုကို တင္သြင္းအတည္ၿပဳေပးခဲ႕သည္။ ညီညြတ္ေရးအဆို၊ ပူးေပါင္းေရးအဆို ၊ သာသနာေရးအဆို ၊ လုပ္ငန္းအဆို ဟူသည္႕ အဆိုမ်ားျဖစ္သည။္ ဗမာကို ဗမာကသိေရး၊ ဗမာမြတ္စလင္တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ အစၥလာမ္ဘာသာကိုးကြယ္ၾကသည္႕ ဗမာအမ်ိဳးသားမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံနွစ္ခုလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ ထိုညီလာခံႀကီးမွ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒အျဖစ္ ဦးရာဇတ္၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွူးအျဖစ္ ဦးခင္ေမာင္လတ္တို႕ကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ၾကသည္။ ညီလာခံတြင္ ဖဆပလဌာနခ်ဳပ္သို႕ဗမက ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ ဦးဘစိန္၊ ဦးခင္ေမာင္လတ္ႏွင္႔ ဦးေဖခင္တို႕ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္ၾကသည္။

၁၉၄၆-ခု ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႕ ေရႊတိဂံုအလယ္ပစၥယံ၌က်င္းပေသာ ဖဆပလအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီး၏ နိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ညီလာခံႀကီးတြင္ဗမက ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ တက္တက္ၾကြၾကြပါ၀င္ခဲ႕သည္။

ထိုညီလာခံႀကီးတြင္ ညီလာခံသဘာ၀ပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက –

‘အမ်ိဳးသား ညီညြတ္ေရးဆိုသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသာညီညြတ္ျခင္းကိုမဆိုလို။ လူမ်ိဳးဘာသာ ေယာက်ာ္း၊ မိန္းမဂိုဏ္းဂဏမေရြး တစ္နိုင္ငံလံုး ျပည္သူျပည္သား၊ လူထု တစ္ခုလံုး၊ အေျပာသာမဟုတ္ အလုပ္ႏွင္႔တကြ အမ်ိဳးသားတို႕၏အလိုဆနၵမ်ားကို ျပည္႕၀နိုင္ရန္ အမ်ိဳးသားတို႕၏ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ညီညြတ္ၾကသည္ကို ဆိုလိုသည္’ ဟု လူထု အင္အားအေရးႀကီးေၾကာင္း ညႊန္ျပမိန္႕ၾကားသည္။

ညီလာခံႀကီးတြင္ စီစဥ္ထားေသာ အဆိုမ်ားအနက္ အဆိုအမွတ္(၁) နိုင္ငံတကာေရးရာအဆိုကို ဗမာမြတ္စလင္အဖဲြ႕ခ်ဳပ္မွ ဦးၾကြယ္၀ကလည္းေကာင္း၊ အဆိုအမွတ္(၂) လံုး၀လြတ္လပ္ေရးသို႕ အဆိုကို ဗမာမြတ္စလင္အဖဲြ႕မွ ဦးေအာင္စိန္ကလည္းေကာင္း၊ အဆိုအမွတ္ (၃)ဘိလပ္သြားေရးအဆိုကို ဗမာမြတ္စလင္အဖဲြ႕မွ ကိုညီညီကလည္းေကာင္း ပါ၀င္ေထာက္ခံသည္။ အဆိုအမွတ္(၇) ပယ္ထားေသာနယ္မ်ား ပူးေပါင္းေရးအဆိုကို ဗမာမြတ္စလင္အဖဲြ႕မွ ဒုတိယဥကၠ႒ကိုေဖခင္က တင္သြင္းသည္။ အဆိုအမွတ္(၁၈) ညီညြတ္ေရးအဆိုကို ဖဆပလအဖဲြ႕ခ်ဳပ္၏ ဥကၠ႒ ညီလာခံႀကီး၏သဘာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တင္သြင္းရာတြင္ –

‘ယခုအခါ ျဗိတိသွ်နယ္ခဲ်႕သမား လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး၌ တူညီေသာအက်ိဳး၊ တူညီေသာအလုပ္ႏွင္႔ တူညီေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားရိွေသာ အထက္ပါလူတန္းစား အစည္းအရံုးမ်ား တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားႏွင္႔ နိုင္ငံေရးပါတီတိုင္းသည္ လြတ္လပ္ေရး အင္အားစု ေပါင္းစံုရာျဖစ္ေသာ ဖဆပလအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင္႔ တကယ္႕အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးကို ခိုင္ျမဲေအာင္တည္ေဆာက္ကာ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို အရယူရန္ ဤညီလာခံက ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္း’ဟု ပါရိွသည္။

ညီလာခံႀကီးသို႕ တက္ေရာက္လာေသာ ဗမကကိုယ္စားလွယ္မ်ားအပါအ၀င္ လူထုႀကီးက တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံ အတည္ၿပဳလိုက္သည္။ (သံေတာ္ဆင္႕သတင္းစာ ၂၂၊ ၁၊ ၄၆၊ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္ အတဲြ ၁၉၊ နံပါတ္ ၂၅၊ ၂၆၊ ၂၇ )

ဆရာႀကီးသည္ ၁၉၄၆-ခု စက္တင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႕ သာစည္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည္႕ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗမာမြတ္စလင္ အိုလမာအဖဲြ႕ခ်ဳပ္စတင္ဖဲြ႕စည္းမည္႕ ညီလာခံသို႕တက္ေရာက္သည္။ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္စဥ္ ေန႕မအားညမအား ေဆာင္ရြက္ေနခိ်န္တြင္ အေလးထား အခိ်န္ေပးခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္တိုင္းရင္းမြတ္စလင္တို႕အား က်မ္းစာမ်ား၏ အမိ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို အဓိပၸာယ္ယတၳႏွင္႔တကြ သိနားလည္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းမိန္႕ၾကားခဲ႕သည္။

၁၉၄၆-ခု ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္ မွ ၈ ရက္ေန႕အထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဇိနတ္မိန္းကေလးေက်ာင္း၌က်င္းပေသာ ဗမက ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံႀကီးမွ ဗမာမြတ္စလင္တို႕သည္ လူနည္းစုေလာ သို႕မဟုတ္ လူမ်ားစုေလာဟူ၍ နွစ္ဖက္သေဘာကဲြလဲြေနသည္။ ဆရာႀကီးမစၥတာရာဇတ္၏ သဘာပတိမဲသည္ အဆံုးအျဖတ္မဲျဖစ္ခဲ႕သည္။ ဗမာမြတ္စလင္ကို လူမ်ားစုအျဖစ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။  လန္ဒန္တြင္ ေရာက္ေနေသာ ဖဆပလဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထံသို႕ ဗမာမြတ္စလင္ လူမ်ားစုအျဖစ္ေနရန္ ဗမက ျပည္လံုးကြ်တ္ညီလာခံမွ ဆံုးျဖတ္ေၾကာင္းေၾကးနန္းပို႕ခဲ႕သည္။

ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္သည္ ၁၉၄၅-ခုမွစတင္၍ တည္ေထာင္ခဲ႕ေသာ မႏၲေလးခရိုင္ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ျပည္သူ႕လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႕ (ဖဆပလအဖဲြ႕)တြင္ ပထမဦးစြာ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခန္႕အပ္ျခင္းခံရသည္။ တိုင္းၿပဳျပည္ၿပဳ လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပဲြကို ၁၉၄၇-ခုနွစ္ ဧျပီလတြင္ က်င္းပေသာအခါ ဦးရာဇတ္သည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မအေရွ႕ပိုင္း အမတ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမွာက္ျခင္းခံရသည္။ ထို႕ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ သာ အစိုး ရအဖဲြ႕ တြင္ ပညာေရးႏွွင္႕ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္္းဌာန၀န္္ႀကီးအျဖစ္ ထမ္း ေဆာင္ ခဲ႕ သည။္ ျပည္ လမ္း႐ွိ ဆိုရန္တိုဗီလာအေဆာက္အဦတြင္က်င္းပေသာ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္း အစည္းအေ၀းမ်ား၌ ဦးေဆာင္ခဲ႕သည္။

ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္သည္ ၁၉၄၇-ခုနွစ္ ဧျပီလတြင္ ဦးကိုေလးအားရန္ကုန္သို႕ေခၚကာ မႏၲေလး ဥပစာေကာလိပ္ကို အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ဖြင္႕လွစ္ရန္ တာ၀န္ေပးျပီး လိုအပ္ေသာ အကူအညီအားလံုးကို ေပးခဲ႕သည္။

မႏၲေလးတကၠသိုလ္ႀကီးသည္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ႏွင္႔ ဦးကိုေလးတို႕နွစ္ဦး ပူးေပါင္းအား ထုတ္မႈ၏ရလဒ္ျဖစ္ပါသည္။

ဤကိစၥႏွင္႔စပ္လ်ဥ္း၍ ဆရာမႀကီး ပါေမာကၡအမ္ေအ ေဒၚအုန္းကေျပာျပဖူးသည္မွာ-

‘မႏၲေလးတကၠသိုလ္ႀကီး တည္ေထာင္ရာမွာ ဘိုးေတာ္သိၾကားမင္းႏွင္႔ အလားတူတဲ႕ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္က အမိန္႕ေပးလို႕ ၀ိသၾကံုနတ္သားနဲ႕တူတဲ႕ ဦးကိုေလးက တာ၀န္ယူတည္ေဆာက္ခဲ႕ရတယ္။ ငါတို႕ သူငါ (တည္ေထာင္သူ ဆရာႀကီးဆရာမႀကီး)ကေတာ႕ ၀ိသၾကံဳ ဦးကိုေလးရဲ႕အေျခြအရံေတြပဲ’

ဟူ၍ ဆရာေဇယ်ာေအာင္၏ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ ေရႊရတုမဂၢဇင္း (၁၉၅၈-၂၀၀၈) မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္မႏၲေလးတကၠသိုလ္၏ ပထမဦးဆံုး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ေသာ အေဆာင္ကို ေနာင္အခါ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ရာဇတ္ ခန္းမေဆာင္ (Razak Hall) ဟု အမည္ေပးခဲ့သည္။

ဆရာႀကီးသည္ ၁၉၄၇-ခုနွစ္ ဇြန္လတြင္ အိနၵိယနိုင္ငံ၊ မဒရပ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပေသာအေရွ႕ေတာင္အာရွ ေက်ာင္းသားမ်ား ညီလာခံသို႕ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႕တစ္ခုကို ျမန္မာနိုင္ငံ ကိုယ္စားလွယ္ၿပဳေစလ်က္ ပို႕လႊတ္ခဲ႕သည္။ ဆရာႀကီးကိုယ္တိုင္လည္း ထိုအစည္းအေ၀းႀကီးသို႕ ျမန္မာနိုင္ငံမွပညာေရး၀န္ႀကီးအေနျဖင္႕ ပါ၀င္တက္ေရာက္ခဲ႕သည္။

မႏၲေလးတကၠသိုလ္ေက်ာင္း တည္ေထာင္ျပီးလွ်င္ ပါဠိ တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခု တည္ေထာင္ရန္ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ ၾကိဳးပမ္းခဲ႕ပါသည္။ ယေန႕ျမင္ေတြ႕ၾကရေသာ နိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသနာ႕တကၠသိုလ္ (မႏၲေလး/ရန္ကုန္)တို႕၏ေရွ႕ေျပးဟု ေခၚဆိုနိုင္ပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႕၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအ၀င္ အျခားေခါင္းေဆာင္မ်ား ႏွင္႔အတူ လုပ္ၾကံျခင္းခံရသည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးအား ေသြးအိုင္တြင္းမွေပြ႕ပိုက္၍ ထူမေပးေသာအခါ မိမိကအေရးမႀကီးပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင္႔ သခင္ျမတို႕က ပိုဆိုးပံုရသည္။သူတို႕ကိုသာ ဂရုစိုက္ၾကပါ ဟု ေျပာၾကားခဲ႕သည္။၁၉၄၇ ခု ဇူလိုင္လ ၂၁ ရက္ေန႕တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင္႔အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ား၏ အေလာင္းမ်ားကို ဂ်ဴဗလီေဟာသို႕သယ္ေဆာင္သြားသည္။

ထိုအခါ ဆရာႀကီးရာဇတ္ႏွင္႔ ရဲေဘာ္ေမာင္ေထြးတို႕၏ အေလာင္းမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ဂ်ဴဗလီမွ ဆရာႀကီးတို႕၏အေလာင္းကို ၂ မိုင္ေလာက္ေ၀းေသာ တာေမြမြတ္စလင္သခၤ်ဳိင္းအေရာက္တစ္ေယာက္တစ္လက္ အဆင္႕ဆင္႕ထမ္းသယ္သည္။ တာေမြတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ အိုလမာအစၥလာမ္သာသနာပညာရွင္မ်ား အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ႀကီး မြတ္ဖ္တီ မာမြတ္ဒါ၀တ္ယူစြတ္က ေရွ႕ေဆာင္ျပီး ဂ်နာဇာနမာဇ္ဖတ္ေပးခဲ႕သည္။

 

ဆရာႀကီးသည္ အမိေျမကို တန္ဖိုးထားသည္။ ခ်စ္ျမတ္နိုးသည္။ဘာသာသာသနာကို ၾကည္ညိုေလးစားသည္႕ တိုင္းရင္းသား တိုင္းရင္းဖြားမ်ား ညီညြတ္ေရးကို အထူးေမွ်ာ္မွန္းခဲ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္သည္။ အားက် အတုယူဖြယ္ ထူးခြ်န္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားအနက္ တစ္ခုမွာ သံဃာေတာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ေလးစားခ်စ္ခင္ျခင္းကို ဒကာႀကီး ရာဇတ္ခံယူရရိွခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ညႊန္းဆိုၾကပါသည္။

ဆရာႀကီး၏မ်ိဳးခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ဓာတ္ခံက တိုက္တြန္းနိႈးေဆာ္သည္႕အတြက္ စာမ်ားေရးျဖစ္ခဲ႕ပံုကိုလည္း ေလ႕လာတင္ျပပါမည္။

၁၉၃၆-ခုနွစ္တြင္ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္သည္ အဂၤလန္၌ ပညာသင္တက္ေရာက္ေနၾကေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေနဘက္ ပညာေတာ္သင္မ်ားကို အကူအညီေတာင္း၍ ရရိွလာေသာ အဂၤလိပ္ ျမန္မာႏွစ္နိုင္ငံအေရးကိစၥမ်ားႏွင္႔ပတ္သက္၍ အေထာက္အထားေပါင္း ၁၂၀ေက်ာ္ကို ျမန္မာဘာသာျပန္ခဲ႕သည္။ ထိုစာမူမ်ားကို ေရႊနန္းတြင္း အတၳဳပၸတၱိ ေခၚလက္ထက္ေတာ္တြင္းအျဖစ္အပ်က္ စာတမ္းအမည္ျဖင္႕ မႏၲေလးသူရိယတိုက္မွ ၁၉၃၆-ခု တြင္ ေရးသူအမည္မပါဘဲ ထုတ္ေ၀ခဲ႕သည္။ ယင္းစာအုပ္ကို မႏၲေလးၿမိဳ႕တည္ နန္းတည္နွစ္တစ္ရာျပည္႕အထိမ္း အမွတ္ ႏွင္႕ ၾကဳံခ်ိန္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ တြင္ ေရႊနန္းတြင္း အေရးေတာ္ပံုံုအမည္ျဖင္႕ ဒုတိယအႀကိမ္ထုတ္ေ၀ပါသည္။ အမွာစာတြင္  မႏၲေလးသူရိယ သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးသန္းေမာင္က-‘မူလပထမစာအုပ္တြင္ ေရးသားၿပဳစုသူအမည္နာမ လံုး၀မပါရိွခဲ႕ပါ။ အမွန္စင္စစ္ ၎စာအုပ္ကို ေရးသားၿပဳစုသူမွာကြ်န္ေတာ္၏ဆရာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး (ကြယ္လြန္သူ) ဆရာႀကီးရာဇတ္ပင္ျဖစ္ပါသည္။’ ဟု ေရးသားေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ ဤသို႕သစၥာရိွစြာ ေဖာ္ထုတ္လိုက္မွသာ ေရႊနန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံုမွာ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္၏ ဘာသာျပန္လက္ရာဟုအမ်ားသိခြင္႕ရၾကပါသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ပံုနိွပ္ျခင္းတြင္ အမွာစာေရးသူေရႊကိုင္းသားက မိမိအမွာစာတြင္-

‘ေရႊနန္းတြင္းအေရးေတာ္ပံု စာအုပ္သည္ ရာဇ၀င္ အျမင္က်ယ္မႈအတြက္ အေထာက္အပံ႕ေပးမည္႕ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။’ ဟု သံုးသပ္ျပပါသည္။ ဆရာႀကီးသည္ တစ္သက္မွာတစ္အုပ္ကိုသာေရးခဲ႕ေသာ္လည္း ထိုစာအုပ္သည္ တစ္အုပ္ဆိုတစ္အုပ္ တိုင္းျပည္ကိုအက်ိဳးၿပဳနိုင္ခဲ႕ေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ၾကရပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင္႔ေရးေသာစာအုပ္မ်ား အဖတ္မ်ားသျဖင္႕ ျမန္မာတို႕အတြက္ အက်ိဳးရိွမည္႕စာအုပ္မ်ားေတြ႕လွ်င္ တပည္႕မ်ားအားလည္း ဘာသာျပန္ရန္ တိုက္တြန္းေလ႕ရိွပါသည္။ ဆရာႀကီးသည္ျမန္မာျပည္တြင္ အေရးပိုင္လုပ္ဖူးသြားေသာ မစၥတာေမာရစ္ေကာလစ္ေရးသားသည့္  Trials in Burma ထရိုင္အင္ဘားမားစာအုပ္ကို ဘာသာျပန္ျပီး မႏၲေလးသူရိယသတင္းစာတြင္ ထည္႕သြင္းေဖာ္ျပသည္။ သို႕ေသာ္ဘာသာျပန္သူ နာမည္ မခံပါ။ အခန္း တစ္ ခန္း အျပီး တပည့ျ္ဖစ္သူ လူထုေဒၚအမာအား နာမည္ချံပီး ဆက္၍ ဘာသာျပန္ ရန္ တိုက္ တြန္း ပါသည။္တပည္႕ျဖစ္သူက ဆရာႀကီး ဘာသာျပန္ျပီးသြားသည္႕ အပိုင္းကိုခ်န္၍ အခန္း၂ ကိုစျပန္ျပီး မႏၲေလးသူရိယတြင္ ထည္႕သြင္းသည္။ ပထမတဲြကို ၁၉၃၈-ခု စက္တင္ဘာတြင္ ပံုနိွပ္ထုတ္ေ၀ျပီး ဒုတိယတဲြကို ၁၉၃၉-ခု ဇန္န၀ါရီလတြင္ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္တိုက္က ထုတ္ေ၀သည္။ နွစ္တဲြေပါင္းကို ၁၉၉၉-ခု စက္တင္ဘာလတြင္ ရန္ကုန္ခရမ္းေရာင္စာစဥ္က ထုတ္ေ၀ သည္။

ဆရာႀကီးသည္ မႏၲေလးသူရိယသတင္းစာတတိယအၾကိမ္နွစ္လည္အထူးထုတ္ စာေစာင္တြင္ ကမာၻ႕ေသမင္္း၏၀ါဏိိဇၨ ေခါင္းစဥ္ျဖင္႕ေဆာင္းပါးေရးသားသည္။ အဗၺဒြလ္ရာဇတ္(ဘီေအ)အမည္ျဖင္႕ ေရးသားခဲ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ထိုစဥ္က မႏၲေလးၿမိဳ႕ အေပ်ာ္ထမ္း ရဲတပ္မေတာ္ႀကီး၏ ဗိုလ္ႀကီးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွ ရဲတပ္ဖဲြ႕မ်ားသည္ ေနာင္အခါ ဘီအိုင္ေအ၊ ဘီဒီေအ၊ ဘီပီအက္ဖ္ တပ္မ်ားတြင္ တပ္မွူး၊ အရာရိွအရာခံ အၾကပ္တပ္သားမ်ားျဖစ္လာခဲ႕သည္။ထို႕ေၾကာင္႕ ပင္ ဆရာႀကီးကို စစ္မႈမထမ္းဘဲ စစ္္သားေကာင္္းမ်ားေမြြးထုုတ္ခဲ႕သည္္႕ ဘာဘူႀကီး ဟ ု မွတ္တမ္း ၿပဳၾကျခင္း ျဖစ္ သည္။

ကမာၻ႕ေသမင္္း၏၀ါဏိိဇၨ ေဆာင္းပါးတြင္ လူတို႕၏ဥာဏ္၊ ေလာကဓာတ္ပညာ၏အစြမ္းျဖင္႕ ဖန္တီးသည္႕  ေသမင္း၊ လက္နက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ၎ေသမင္းမ်ားကို ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကသည္႕ မရဏ၀ါဏိဇၨတို႕ အေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပထားသည္။ နိုင္ငံတကာမွ အခ်က္အလက္မ်ားရယူစုေဆာင္းျပီး စာရင္းဇယား ခိုင္လံုစြာတင္ျပထားသည္။ အံ႕ၾသဖြယ္၊တုန္လႈပ္ဖြယ္၊ ဆင္ျခင္ဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္။ လက္နက္အားကိုး နယ္ခဲ်႕သူတို႕ အေပၚ စာေရးသူ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးသည္ မည္မွ်စက္ဆုပ္သည္ကို သိရိွနိုင္ပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္ မြတ္စလင္ေက်ာင္းသားအသင္းက ထုတ္ေ၀ေသာ The Cry ဂ်ာနယ္တြင္ The Burman Muslim Organization ( On Account of the Formation of All Burma, Burman Muslim Congress at Pyinmana ) by A. Razak B. A. ဟု ေဖာ္ျပသည္။ ပ်ဥ္းမနားတြင္က်င္းပသည္႕ ဗမာမြတ္စလင္ ညီလာခံႀကီးအေၾကာင္းေရးသားတင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးက ေဆာင္းပါးတြင္ တင္ျပသည္မွာ-

‘၁၉၄၅-ခု ဒီဇင္ဘာလတြင္ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕၌ ဗမာမြတ္စလင္ညီလာခံက်င္းပခဲ႕သည္။ ညီလာခံတြင္ အေရးႀကီးေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ၂-ရပ္ ဆံုးျဖတ္ အတည္ၿပဳႏိုင္ခဲ႕သည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ရပ္မွာ ဗမာမြတ္စလင္နိုင္ငံေရး အသင္းအဖဲြ႕ အားလံုးသည္တစ္ခုတည္းေသာ အသင္းအဖဲြ႕အျဖစ္ ပူးေပါင္းရမည္ဟူသည္႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ အျခားဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ရပ္မွာ ယခုဖဲြ႕စည္းေသာ ဗမာမြတ္စလင္ကြန္ဂရက္သည္ ဖဆပလ အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင္႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားရမည္ဟူေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ညီညြတ္ေရးႏွင္႔ လြတ္လပ္ေရးအုတ္ျမစ္ကို ပ်ဥ္းမနားညီလာခံႀကီးက ခ်မွတ္ေပးသည္ဟု ဆရာႀကီးက ေဖာ္ညႊန္းသည္။ နိဂံုးတြင္ ယခု ကြ်နု္ပ္တို႕သည္ အတိတ္၏ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားႏွင္႔ ေလ်ာ္ညီစြာ အနာဂတ္၏တိုးတက္ႀကီးပြားမႈ အေဆာက္အဦႀကီး ဆက္လက္၍ ေဆာက္လုပ္တည္ေထာင္ရန္သာ က်န္ေတာ႕သည္’ဟု ယံုၾကည္ခ်က္အျပည္႕ႏွင္႔ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ကို ေဖာ္ျပထားသည္။

ဆရာႀကီးသည္ စကားေျပသာမက ရတုကဗ်ာ အေရးအသားလည္း ၀ါသနာပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေရနံေခ်ာင္းတြင္းစားသူေဌးသား ကုန္စည္ျဖန္႕ျဖဴးေရးမင္းႀကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္ အတြက္ မဂၤလာရတုပိုဒ္စံု ေရးသားေပးပို႕ခဲ႕သည္။ ဦးခင္ေမာင္လတ္က မိမိမဂၤလာလက္ထပ္ပဲြအခမ္းအနားသို႕ တက္ေရာက္ရန္ဆရာႀကီးကို ဖိတ္ၾကားသည္။ ဆရာႀကီးက မဂၤလာအခမ္းအနားသို႕ မသြားနိုင္သည္႕အတြက္ မဂၤလာရတု ပိုဒ္စံုကိုဖဲြ႕သီပို႕လိုက္သည္။ ဤရတုပိုဒ္စံုကို ဦးခင္ေမာင္လတ္၏ မဂၤလာအခမ္းအနားတြင္ ဖတ္ၾကားျပသည္႕အခါ ၾကြေရာက္လာေသာ မင္းပရိသတ္မ်ားကအထူးသေဘာက် ခ်ီးက်ဴးၾသဘာေပးၾကသည္။ ကာယကံရွင္မ်ားကလည္းရတုပိုဒ္စံုကို ဆရာႀကီး၏ မဂၤလာလက္ဖဲြ႕အျဖစ္ တျမတ္တနိုးသိမ္းဆည္းခဲ႕ၾကသည္။

(Please follow the link to see that ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ လက္ရာ ရတုပုိဒ္စုံ http://www.m-mediagroup.com/news/1330 )

စာေရး၀ါသနာပါသူ ဆရာႀကီးသည္ မိမိတပည္႕မ်ားကိုလည္းစာေရးရန္တိုက္တြန္းသည္။ စာေရးသူမ်ားကိုလည္း အားေပး အားေျမွာက္ၿပဳသည္။ အမွာစာ ေရးသားခီ်းျမွင္႕သည္။

အစၥလာမ္ေပါင္းခ်ဳပ္ က်မ္းၿပဳဆရာ ဦးထြန္းၾကြယ္သည္ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရလုရဆဲအခိ်န္တြင္ ျမန္မာမြတ္စလင္တို႕အတြက္ အစၥလာမ္႕အဓိကက်င္႕စဥ္ ‘အာရကႏြလ္အစၥလာမ္က်မ္း’ကို ၿပဳစုသည္။ ထိုစာအုပ္ အတြက္ ထိုစဥ္က ပညာေရးႏွင္႔ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္း၀န္ႀကီးဌာန ၀န္ႀကီးဆရာႀကီးရာဇတ္၏ ေထာက္ခံခီ်းက်ဴးခ်က္ကို က်မ္း၏ ေက်ာဖံုးအတြင္းဘက္တြင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင္႕ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇူလိုင္လ၁၅ ရက္ ရက္စဲြတပ္ျပီး စာေၾကာင္းတစ္ဆယ္႕တစ္ေၾကာင္း ပါ၀င္သည္။

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၏ သေဘာထားအျမင္ကို သိနိုင္ရန္မူရင္းစာေျခာက္ေၾကာင္းမွ် ေကာက္နုတ္တင္ျပပါသည္။

“His service to the Community in particular and to the growth of amity between the Muslims and the Non-muslims in general is commendable and I have no hesitation to say that he deserves our whole hearted support and cooperation in the venture.”

ဤတြင္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရိွ မီွတင္းေနထိုင္ၾကသူတို႕ အခ်င္းခ်င္း နားလည္ၾကေစခ်င္သည္႕၊ ရင္းနီွးခ်စ္ၾကည္ ၾကေစခ်င္သည္႕ သေဘာကိုေလ႕လာမိပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္ ျမန္မာစာ အစီအကံုး အဖဲြ႕အႏဲြ႕ ထူးခြ်န္သကဲ႕သို႕အဂၤလိပ္လိုေရးသည္႕ ေဆာင္းပါးမ်ားသည္လည္း အဆင္႕ျမင္႕လွပါသည္။

ဆရာႀကီးသည္ ပါဠိဘာသာ ဂုဏ္ထူးရသူျဖစ္၍ ပါဠိေတာ္သူျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိသာလွပါသည္။

သနပ္ဖက္ေဆးလိပ္ကို ပါးေစာင္တြင္ ခဲလ်က္၊ လက္တစ္ဖက္တြင္လက္ညိွုးပိတ္ထားေသာ ဖတ္ရႈေနဆဲ အဂၤလိပ္ဘာသာစာအုပ္ႏွင္႔ တပည္႕တပန္း မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားႏွင္႔ ေတြ႕ေသာအခါ ျပံဳးျပေလ႕ရိွသည္။ ျပံုးတစ္၀က္ မဲ႕တစ္၀က္ အဓိပၸာယ္ပါေသာ မဲ႕ျပံဳးကေလးသည္ မသမာသူတို႕လက္ခ်က္ျဖင္႕ ယမ္းေငြ႕ဖံုးခဲ႕ရပါ၏။ သို႕ေသာ္ ျပည္သူတို႕ကို ထာ၀စဥ ္ညွဳိ႕ငင္ ဖမ္းစားေနဆဲျဖစ္သည္ဟု ဆိုနိုင္ပါသည္။ ။

Credit : ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ေဇာ္ ၏ တိုင္းရင္း မြတ္စလင္မ္ စာျပဳစာဆိုပုဂ္ၢိဳလ္ေက်ာ္မ်ား -၂

ကိုေက်ာ္မိုးေအာင္ FB စာမ်က္ႏွာမွ တဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။