ဇန္နဝါရီ ၅ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
.ႏွင္းဆီခင္ ေရးသည္။
ေဆးပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕ ေဆးပညာေပး ေဆာင္းပါးေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ေရာဂါဘယ မ်ိဳးစံုအတြက္ လမ္းညႊန္တစ္ခု အေနႏွင့္ ကိုယ္လက္ လႈပ္႐ွားမႈဟာ မပါမျဖစ္ ပါဝင္ေလ့႐ွိတယ္။ ေျပာစရာေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ ဒီကေန႔ေခတ္ လူငယ္လူ႐ြယ္ေတြဟာ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္သြားလာ လႈပ္႐ွားေနၾကတာခ်ည္းမို႔ အထူး သီးသန္႔အေနႏွင့္ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားဖို႔ လိုေသးရဲ႕လားလို႔။
မွန္တယ္။ ပညာသင္ယူေနသူ၊ လုပ္ငန္းခြင ္ဝင္ေနသူ လူငယ္ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ သြားလာ လႈပ္႐ွားေနၾကတာပဲကိုး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါက တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ အတိုင္းေဇာႏွင့္ သြားလာေနၾကတာေလ။ ဆိုပါစို႕ ေက်ာင္းခ်ိန္မွီဖို႔၊ အလုပ္ခြင္ကို အခ်ိန္မီေရာက္ဖို႔ဆိုတဲ့ စိတ္ကၾကီးစိုးေနတာမို႔ စိတ္ေအးလက္ေအးေတာ့ မ႐ွိဘူးေပါ့။ ကိုယ္ပိုင္ ကားေမာင္းလို႔ (စီးလို႔) သြားလာႏုိင္သူေတြက လြဲျပီး က်န္တဲ့သူေတြဟာ ရထား၊ ကားစီးဖို႔ တက္သုတ္႐ုိက္ၾကတာရခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြက လႈပ္႐ွားေနသလုိ စိတ္အာ႐ုံကလည္း တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ မ႐ွိတာေတာ့အမွန္ပဲ။ ယာဥ္ေၾကာပိတ္လုိ႔ ႐ုံး၊ ေက်ာင္း ေနာက္က်ရခ်ည္ရဲ႕ဆိုတဲ့ ေသာကစိတ္ ကလည္းႏွိပ္စက္ျပန္ေရာ။
ဒီေတာ့လည္း အသက္ငယ္ငယ္ႏွင့္ပင္ပဲ ႐ုပ္ရည္က အိုစာသြားတာ မဆန္းဘူးေပါ့။ ႐ွိေသးတယ္။ သြားလာေနရင္းကပဲ ကိုယ့္စိတ္ႏွင့္ မေတြ႔တဲ့အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းအရာေတြအတြက္ ေဒါသက ငယ္ထိပ္တက္တဲ့ အထိျဖစ္ရျပန္တယ္။ လူငယ္ သဘာဝမို႔ ထစ္ကနဲဆို လူေ႔ရွကေဒါသက အရင္ဦးေန တတ္တာကိုး။
ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ အလုပ္ခြင္ကျပန္လာတဲ့ အခါ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းတို႔ သင္တန္းတို႔က ျပန္လာျပီးတဲ့အခါမွာ ကုိယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေလးနည္းနည္း ယူျပီးေတာ့ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈ လုပ္ခြင့္ရႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ေနကုန္မွာ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းျဖစ္လာခဲ့ သမွ်ေလ်ာ့ပါး သက္သာသြားသလို လက္ေတြ႔ခံစားရမွာပါ။ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း႐ူသြင္းျပီး ခပ္ျဖည္းျဖည္း ရႈ ထုတ္တာဟာ သာမန္ပဲလုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ ထိေရာက္တဲ့ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈ တစ္ခုျဖစ္္တာမို႔ အျမဲမျပတ္လုပ္သင့္တယ္။ လူေရာ စိတ္ပါအပန္းေျဖ သလို ျဖစ္သြားတဲ့အျပင္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ၊ တင္းက်ပ္မႈေတြ သိသိသာသာၾကီးေလ်ာ့ပါး သြားေစပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈ လုပ္တယ္ဆိုတာ ဝန္ပိေစတဲ့ေဆာင္႐ြက္မႈ မဟုတ္ပါဘူ။ လူငယ္၊ လူလတ္ႏွင့္ လူၾကီး စသူေတြ အားလံုးအတြက္ မ႐ွိမျဖစ္တဲ့ အရာတစ္ခုပါ။ လူငယ္လူလတ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားဖို႔ အခ်ိန္တကူးတက ယူစရာမလိုပါဘူး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ႐ုန္းကန္ သြားလာေနရတာေတြႏွင့္ လိုတာထက္ ပိုေနပါျပီလို႔ တခ်ိဳ႕ကဆိုၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ လူငယ္လူလတ္ေတြကို အလုပ္သြား၊ ေက်ာင္းသြားစရာလည္းမလိုသလို မည္မည္ရရ တာဝန္မ႐ွိေတာ့တဲ့ သက္ၾကီးပိုင္းေတြမွာေတာ့ အခ်ိန္ပိုေတြ ႐ွိေနတတ္တာေတာ့အမွန္ပဲ။ ဒီေတာ့ အဲဒီသက္ၾကီးပိုင္း အမ်ားစုဟာ ေျမးထိန္းရင္း အခ်ိန္ကုန္ၾကသလို သစ္ပင္စိုက္၊ ပန္းပင္ေရေလာင္း၊ သတင္းစာဖတ္၊ ဂ်ာနယ္ဖတ္ရင္း အခ်ိန္ေတြကိုကုန္ဆံုးၾကရတယ္။ သက္ၾကီးပိုင္း အမ်ိဳးသားတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႐ြယ္တူမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထိုင္ၾကတာေပါ့။ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေနရမဲ့ အခ်ိန္တိုတိုေလးမွာ ၾကံ့ခိုင္ က်န္းမာဖို႔အတြက္ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈေတြ လုပ္ဖို႔ အေလးထားၾကတယ္။ အနည္းဆံုးေျပာရရင္ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္တယ္။ စုေပါင္းကိုယ္လက္ လႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ ပါဝင္သူေတြလည္း အေရအတြက္ မေသးလွဘူး။ က်န္းမာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ ဘဝေနထိုင္မႈပံုစံကို တည္ေဆာက္ႏုိင္တယ္လို႔ဆိုရမယ္။
တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြမွာ႐ွိၾကတဲ့ သမားေတာ္ၾကီးေတြက သူတို႔လက္ေအာက္က ဆရာဝန္ေတြကို ေလ့က်င့္ သင္တန္းေပးၾကတာကေတာ့ လူနာေတြကို သင့္ေလ်ာ္မွန္ကန္တဲ့ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈေတြ လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခိုင္းတယ္။ ေနာက္ျပီး ေဆးပညာဘြဲ႔ၾကိဳ သင္တန္းေတြမွာလည္း အားကစားႏွင့္ ကိုယ္ကာယလႈပ္႐ွားမႈေတြရဲ႕တန္ဖိုးကို နားလည္ သိ႐ွိေအာင္ သင္႐ုိးညႊန္းတန္း တစ္ခုအျဖစ္ ျပဌာန္းထားတယ္။ ဒါမွလည္း ဘြဲ႔ရ ဆရာဝန္ေတြဟာ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ကို အက်ိဳးုျပဳမဲ့ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ လႈပ္႐ွားေဆာင္႐ြက္မႈေတြကို ႐ွင္းလင္းျပႏုိင္ျပီး ေလ့က်င့္ဖုိ႔ တိုက္တြန္းႏိုင္ၾကမွာပါ။
တကယ္ေတာ့ က်န္းမာေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ ဘဝေနထိုင္မႈပံုစံဆိုတာ က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ျပီး အာဟာရမွ်တတဲ့ အစားအေသာက္ေတြ စားသံုးဖို႔ တစ္ခုတည္းႏွင့္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ သင့္တင့္တဲ့ ကိုယ္ခႏၶာ လႈပ္႐ွားမႈေတြကိုပါ တြဲဖက္ျပီးေဆာင္႐ြက္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ဓာတ္က အေျခခံလူတန္းစားႏွင့္ အလႊာစံုကသိျပီး လိုက္နာက်င့္ၾကံဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘဝအတြက္ လမ္းညႊန္ေပးတဲ့ အစီအစဥ္ေကာင္းေတြကို ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္ စတာေတြကို အားထားႏုိင္ပါတယ္။
ကမာၻတစ္ဝွန္းက ကၽြမ္းက်င္ ပညာ႐ွင္ေတြက အဆိုျပဳၾကတယ္။ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈဟာ ေဆးတစ္မ်ိဳးပါပဲတဲ့။ အမွန္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာၾကံ့ခိုင္ သန္စြမ္းဖို႔ အေလးထားရင္ သက္႐ွည္ က်န္းမာျပီးေနေပ်ာ္တဲ့ ဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရႏုိင္တယ္။ ေဆးပညာ႐ွင္ေတြရဲ႕လမ္းညႊန္မႈအရ အမ်ားျပည္သူေတြဟာ က်န္းမာေစမယ့္ နည္းလမ္းေကာင္းေတြကို နားလည္ သိ႐ွိႏုိင္သလို လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံေဆာင္႐ြက္ဖို႔လည္း အေရးၾကီးျပန္တယ္။ ဒါဟာေရာဂါဘယေတြ အတြက္ ကာကြယ္ျပီးသားျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိ စိတ္ဓာတ္႐ွိဖို႔လည္းလိုတယ္။
က်န္းမာၾကံ့ခိုင္ဖို႔ရည္႐ြယ္ျပီး ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး (တစ္မ်ိဳးထက္ပိုျပီး) ပံုမွန္ေဆာင္႐ြက္ျခင္းဟာ စိတ္လက္ေပါ့ပါးၾကည္လင္တယ္၊ သြက္လက္ဖ်က္လတ္တယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ႐ွိေစတယ္။ ဒါဟာလူၾကီး၊ လူငယ္မေ႐ြး ခံစားႏုိင္တဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးေတြပဲေပါ့။ ေနာက္ျပီး ေရာဂါဘယေတြအတြက္ ၾကိဳတင္ ကာကြယ္ထားသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ေဆးဝါးပံုမွန္ သံုးစြဲရတာေတြ (အရင္ကထက္) ေလ်ာ့ပါးသြားပါလိမ့္မယ္။
ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈတစ္ေနရာကို လုပ္မယ္လို႔ ရည္႐ြယ္ရင္ေပါ့။ အခ်ိန္မ်ားမ်ား စားစားေပးဖို႔ မလိုပါဘူး။ တစ္ရက္မွာ႐ွိတဲ့ မိနစ္ေပါင္း ၁၄၄၀ မွာမိနစ္ ၃၀ ေလာက္ကေလးေပးရင္ လံုေလာက္ပါျပီ။ ျပင္းထန္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြ မလုပ္ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ လမ္းေလွ်ာက္တာ၊ အသက္႐ူေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တာေလာက္ကပဲ က်န္းမာ သန္စြမ္းဖို႔ အေထာက္အကူျပဳေနတယ္ေလ။
အသက္အ႐ြယ္မေ႐ြး၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သဘာဝအလွတရားေတြကို ခံစားခြင့္ရႏုိင္တာ ၾကီးမားတဲ့ ဆုလာဘ္တစ္ခုလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ရင္ထဲက ဖိစီး တင္းက်ပ္မႈေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ ဌက္ေပ်ာက္ျဖစ္သြားမွာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီေတာ့ သီတင္းတစ္ပတ္မွာ တစ္ရက္ကို မိနစ္၃၀ ေလာက္ကေလး လႈပ္႐ွားေလ့က်င့္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးေဆးဝါး တစ္ခုပါလို႔ ပညာ႐ွင္ေတြက တညီတစ္ညြတ္တည္း အဆိုျပဳထားၾကပါတယ္။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းလာတဲ့အခါ ဟိုးတုန္းက က်န္းမာေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့တဲ့ ဘဝေလးကို တမ္းတမ္းတတျဖစ္မိတတ ္စျမဲပါ။ ဒီေတာ့ လက္႐ွိ အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္ အေျခအေနမွာ အေကာင္းဆံုး ေလ့က်င့္ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ကို အေလးထား ဆင္ျခင္ရင္းေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ၾကရေအာင္ပါ။
ႏွင္းဆီခင္
