ၾသဂုတ္ ၉ ၊ ၂၀၁၅
M-Media
– ဇာတိေျမႏွင့္ မုိင္မ်ားစြာေ၀းကြာေသာေနေသာ တူရကီရွိ ဆီးရီးယားဒုကၡသည္စခန္းမ်ား၌ တစ္ကြဲတစ္ျပားျဖစ္ေနေသာ မိသားစုမ်ား ဆင္ႏႊဲရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသည့္ အီဒြလ္ဖိသီရ္ ၀ါကၽြတ္အီးဒ္ပြဲေတာ္မွာ အျခားေသာ ေနရာမ်ားႏွင့္ တူမည္မဟုတ္ေခ်။
“အိမ္ရဲ႕အေ၀းမွာ ပထမဆံုးအျဖစ္ အီဒြလ္ဖိသီရ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုန္ဆံုးရေတာ့မွာပါတယ္။ ဒါဟာ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ျဖစ္ပါေစလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ယုတ္ေလ်ာ့လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထိခုိက္ခံစားရတာထက္စာရင္ ဒီမွေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဖ့ဆီက သတင္းမၾကားရဘူး၊ သူ ေသသလား၊ ရွင္သလားဆုိတာလဲ မသိပါဘူး။ တစ္ကယ္လုိ႔ ေသသြားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အေဖ့ရဲ႕ေျမပံု ဘယ္ေနရာရွိလဲဆုိတာ သိခ်င္ပါတယ္” ဟု ဒုကၡသည္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဘီကီရ္ ေရွဟုိက Anadolu Agency သတင္းဌာနသုိ႔ ဇူလုိင္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီမွာရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြထဲကေန အီးဒ္အတြက္ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။ အစၥလာမ္ကမၻာမွာ အခု လတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြဟာ မၾကာခင္ၿပီးဆံုးသြားမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
ဆီးရီးယားဒုကၡသည္မ်ားမွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၅ ႏွစ္လံုးလံုး တူရကီ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ႏွင့္ အေရးေပၚ စီမံခန္႔ခြဲေရးေအဂ်င္စီ AFAD မွ စီစဥ္ေပးထားေသာ တဲမ်ားႏွင့္ ကြန္တိန္နာမ်ားတြင္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကရသည္။
တူရကီရွိ ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ လံုၿခံဳမႈရွိေနေသာ္လည္း ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ရသူမ်ား၏ အေ၀းတြင္ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ မေပ်ာ္ႏုိင္ၾက။
အက္ကာကာလီ ခ႐ုိင္ ဆန္လာဖာရ္ေဒသရွိ ဆူေလမန္ရွားဟ္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ေနထုိင္ေနရသည့္ ဟူစိန္အဘ္ဒူလာက ၎မွာ သားေလးဦးႏွင့္ သားမက္တစ္ဦးတုိ႔ကုိ စစ္ပြဲတြင္ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရၿပီး မိမိအေနျဖင့္ ႏုိင္ငံအား စြန္႔ခြာလာရသည္မွာ ၄ ႏွစ္ ရွိခဲ့ၿပီဟု ေျပာၾကား ခဲ့သည္။
ထုိကဲ့သုိ႔ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွခဲ့ေသာ္လည္း အီးဒ္ပြဲေတာ္ကုိမူ ၎တုိ႔က တူရကီတြင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကသည္။
“လက္ရွိျဖစ္ပြားေနတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္က ဆီးရီးယားမွာ ရွိေနတဲ့သူေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြကုိ အီဒြလ္ဖိသီရ္ပြဲေတာ္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ က်င္းပဖုိ႔ အတားဆီးျဖစ္ေစပါတယ္။ တူရကီကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အားလံုးကုိ စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတိေျမနဲ႔ေတာ့ မတူဘူးေပါ့ဗ်ာ။ တူရကီမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လံုၿခံဳပါတယ္။ ဒါက အီးဒ္ပြဲေတာ္ေလာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတြက္ အေရးႀကီးပါတယ္” ဟု ၎ကဆုိၿပီး IS အဖြဲ႕ႏွင့္ ေလေၾကာင္းမွ တုိက္ခုိက္မႈမ်ားကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ္လည္း သားမ်ား၏ ေျမပံုမ်ားကုိ ၾကည့္ခ်င္သည္ဟု အဘ္ဒူလာက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“စစ္ပြဲၿပီးသြားရင္ အိမ္ျပန္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သားေတြရဲ႕ ေျမပံုေတြကုိ ၾကည့္ႏုိင္မွာပါ။ ဒီအီးဒ္ေန႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ တကယ့္အီးဒ္ ျဖစ္မွာပါပဲ”
အီဒြလ္ဖိသီရ္မွာ အစၥလာမ္၏ အဓိက အီးဒ္ပြဲေတာ္ ၂ ခုအနက္မွ တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ နံနက္ေစာေစာတြင္ ၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ မုန္႔မ်ားတည့္ခင္းဧည့္ခံျခင္း၊ ေ၀ငွျခင္း၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟမ်ား၏ အိမ္မ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ လည္ပတ္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ အီးဒ္ေန႔ကုိ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ာက ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိၾကသည္။
၀မ္းနည္းစရာ
————
အီးဒ္ေန႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈက ဒုကၡသည္မ်ားစိတ္တြင္း၌ရွိေသာ စစ္၏ အနိဌာ႐ံုမ်ားကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။
လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ႏွစ္လံုးလံုး တူရကီတြင္ ဒုကၡသည္ တစ္ဦးအျဖစ္ ေနထုိင္လာခဲ့ရသည့္ ဆဘီဟာ အဟ္မတ္က ႏုိင္ငံမွာ စစ္ပြဲႏွင့္ ဆက္လက္ လံုးပမ္းေနရေသာေၾကာင့္ လာမည့္ အီးဒ္ေန႔ အားလပ္ရက္က ၎တုိ႔အတြက္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈ အတိျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
“အိမ္၊ အေမ၊ အေဖနဲ႔ ေမာင္ေလးေတြ၊ ခ်စ္ရသူေတြရဲ႕ အေ၀းမွာျဖစ္ေနတဲ့ ဒီအီးဒ္ေန႔ကုိ အားလပ္ရပ္ အျဖစ္ ကၽြန္မ သတ္မွတ္လုိ႔မရပါဘူး။ သူတုိ႔နဲ႔အတူ ရွိမေနဘူးဆုိရင္ အီးဒ္ေန႔ဟာလည္း ကၽြန္မအတြက္ ဘာမွ အဓိပၸါယ္မရွိပါဘူး” ဟု သူမက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
တူရကီရွိ ခရာမန္မာရက္စ္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ေလးႏွစ္လံုးလံုး ေနထုိင္လာခဲ့ရသည့္ အဘီရ္ ယတင္မ္ ကလည္း ထုိကဲ့သုိ႔ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈကုိ ဖြင့္ဟခဲ့သည္။
“အေမနဲ႔ အေဖကုိ ကၽြန္မ ဒီမွာရွိေစခ်င္တာပါ။ အီးဒ္ေန႔ကုိ သာမန္ေန႔တစ္ေန႔ပဲလုိ႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ဘာမွအဓိပၸါယ္ မရွိပါဘူး။ သူတုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ အတြက္ အားလံုးလုပ္ေပးပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ေထာက္ပံ့ေပးမႈအတြက္ ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရႊေလွာင္အိမ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ေတးသီငွက္ အိမ္ျပန္ဖုိ႔ ညည္းညဴတဲ့ စကားပံုအတုိင္းပါပဲ။ ဒီမွာ ေနလုိ႔ရေပမယ့္ ကၽြန္မ အိမ္ျပန္ခ်င္ပါတယ္” ဟု ယတင္မ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။
“ကၽြန္မရဲ႕မိသားစု၊ ကၽြန္မရဲ႕တုိင္းျပည္ကုိ စြန္႔ခြာၿပီး ဒီကုိေရာက္လာတာပါ။ ဒါဟာ နက္႐ိႈင္းတဲ့ ဒဏ္ရာပါပဲ။ ဒီတဲေတြက ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္ေတြျဖစ္လာပါတယ္”
ဒုကၡသည္အျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ဆံုးခဲ့ၿပီးေနာက္ ဆီးရီးယားႏုိင္ငံသားအခ်ိဳ႕မွာ တစ္ေန႔တြင္ အိမ္ျပန္ႏုိင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။
“အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ေဆြမ်ိဳးေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕အေ၀းမွာ ရွိေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မေပ်ာ္ပါဘူး။ စစ္ႀကီးၿပီးသြားတဲ့အခါ အိမ္ျပန္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေနတုန္းပါပဲ” ဟု လြန္ခဲ့သည့္ ၃ ႏွစ္ကတည္းက ဒုကၡသည္ စခန္းတြင္ ေနထုိင္ေနရသည့္ အမီရန္ ဟူရာဘီက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဟူရာဘီ၏ ဇနီးျဖစ္သူ ရက္ဂ္ဒီကလည္း အစ္ဒ္လစ္ဘ္ရွိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကုိ လြမ္းဆြတ္သတိရသည္ဟု ဆုိသည္။
“တစ္ေန႔မွာေတာ့ ကၽြန္မ အိမ္ျပန္မွာပါ”
Ref: Onislam
